장음표시 사용
341쪽
Dellae tutela Deuc, iussa δLyncus et cerr cohibentis arcu, L bium serrute pedem meique
Rite Latonae puerum canent , Rite crescentem face Noctilucam, Prosperum fruyum celerenupete pronos
Saeeul. 6. Vimines uertia puerosque eas ros. Catuli. Carm. 34. Dinnum pueri integri Ptieilaeque etintimus. Maior et iustior lue o t eommendatioli eastitute, quam n genere. Lynena es e ros cohibentis arcu. C demus sera animal in. leones. tigres, quae impetum iaciunt, non cervos fugaces nee timidos lyncas. Fnuam cervi cohibemus, quando eam si stimus. Cervum areu eohibere, non litudem
Reprehendit etiam Setiligor VI. Poet.
cap. I. pag. 818. Verbo eohibere sor lasso duriuseulo usus suit. Nodo sus- res cohibemus, carcere et claustris, non autem sagitta cervum, quem interscimus.' Meliora sunt haec Plinii Paneg. 8 l. Certare eum stione bus feria cursu, eum audacilus robore, eum enitidis astu. Horatius saltem pro eohthere dixisset ais ero, ut Silius ΙΙ.97. Ille praetii etinim linquentem re- eis reretim Vulnere sistebus, ruere que inopina aiah ietu Ante ferti in tito, quam sibilia poneres aretis. Ubi sortasso tolerari posset eohibere. Propter addita et in , latus et albida areua. Loisitim aerente pe m. Imam ridicula. Horatiuq pueros et puellas
Carmen saeeulum ad citharam suam cunere docet, exclamans: UServute meistrum sapphicumi Aures et animum nitendito ad telum pollicis mollV Et hoe illo diceret in carmine, cuius maxima par ad gravitatem composita hymnum Λpollinis continet
Crete tem Dee Metiluetim. Fuae Phoebeia, Soris, u5u imetarum recepta est. Neque Dianae, clara lueo nitenti, et astrorum decori. Deem negaverim. Sed quando audimus Lunam erect n. tem. aliena est cogitatio Deis. Lunaereseit luce, cornibus, orbem implet: non crescit fare. Veri poetao non amant naturam salsis imaginibus cor.
Prosperam frustram. Auctor cognoviqΝo videre earinen Catulli XXXII. In eo pueri et puellae eanunt ad Dianam: Tu eurru Dea menstruo Meliens iter tinntium, Nusti ngrieoliae bonis Poetnyrustibus e les. Num enn-dem sontentiam verbiἡ mutatis expres-l sit. Sed putans se pulelirum excogi.tavisse Hellenimum, proapertim 1
l oum scripsit, quod hie dubito an La
i tinum sit. Terra, quae fruges magnal eopia profert. prosprea, laeta, ferti- lis, feris. Deilia frusum dicitur: Deml quao fruges rore nocturno ulit, prospera frustim non dicitur, sed proavon frudibus, dativo e u. IIorat. Carm. Suoeul. 29. Fertuis fruoum vererisque tellus. Sallust. Fragm. II. Fruyum pnhaia quo laetus nore. Claudian. Laus Serenae M. Dires equis,
Pronos roirere meras . Ex Epistola ad Pisones M. pronoa mutantur
Nupsa iram die . Quae adhortatio l Strenue et alaeriter dis . Alioquin
342쪽
eculo iratus refronte lucra, Nessi Mi carmen, si illa modorum Tutis Horati.
te domum mittam. neque sic olim nupta diuero poteris, te choro interfuisse. V Pueros autem nihil curat. Chorus tamen sine illis non constabat. Stieento fastis referente luees. Sum sit e Carm. Saeeul. 21. Cottia tiniae. nos decies per annos orbis til ennius
referasque ludos Quid autem saretilo resereriter Indieant tempus Draesens. quum refert, ut III. Carm. 29. Iam Promon furi stella restini leonis, sola dies referense aieeos. Sed requiritur tempus imperfectum, quum referebus. Iam partieipium praesens saepe involvit simul notionem imperfecti, non, puto, in hoc et similibus exemplis: uires, an 'euio referente ludos, reddidi Quis denique laudet aneetiliam referesstra lueea pro saeeulum innitum. novum, vel aliud Vtilia Hortis; Sie II. Carm. 6 pro Vatia amiel in quibusdam ΜSs. reposuerunt Grammatiei ratia Hortit .
Diffugere nives, redeunt iam gramina campi 8,Λrboribusque comae, Mutat terra vices et decrescentia ripas Flumina praetereunt:
Gratia cum Nymphis geminisque sororibus nudet
Ducere nuda choros. Immortalia ne Speres, monet annus et almum
IIuine terra vires. Grammatico lpoeta in Anthia. Latin . Tum I. p. III. l
vices. Horatium quoquo eoit ut al- lter in Anthia. Vol. II. p. 32 l. MI- fernant elemensa rises: praecipue in fine: Omnia illic fortis, minuitque ro-
inliti remptis. Ver, Destus, auetum- lnva, hyema. redit annua in annum. Audet. Venuste. In re eadem ad torram transtulit Manilius III. s49. D na,ios nudet fores emittere tellus. Immortalia ne speres. Nemo tam lineptus est, ut speret immortalitatem, in que, ut non speret, opus est admo. lnitore anno et hora. Optare possumus. Ut Cicero in Laelio eap. a. Nisi enim, quoia ille minime pia tibnt, immortalitarem opstire eellet. Vidi, qui contieeret: In mortialis non speres. Vereor, ut Latinum sit. Serit, dum potius conseo: Immortalia ne vires. Spirat immortalia, qui animum notor-nis consiliis et magnis rebus satigat, et mniora agitans, quain mortalem decent, non cogitat mortem brevi adventurum: qui semiter futura prospicit, nunquam prMAentibus fruitur. Similia sunt Graecorum loca, partim sententiao, partim diuendi formulae. Pindarus Olymp. XI. m. xa νεὼ πνευ--ic. Isthm. V. m. Θ ra Θνδε ῖσι
343쪽
ζ;i 2 Frigorii mitescunt Zephyris, ver Proterit nostris, Interitum, simul Pomiser auctuintius fruges effuderit, et mox
Bruma recurrit iners. Damna tamen peteres reparant coelestia lunae:
gnum spiriamus timantes, Forsitian in-
Humanti. et Iloins. O Ovid. V. Me- ltum. 348. et Cortium ad Luean. II. Uri. qui inulta huius similieationis oti ermutatorum in MSS. voeubulorum exompla praebuerunt. Adde Prudent. II. contra Synam. 479. Spirat enim mularia ianimus, se e nitius estert,ineribus, fransit ne Dina et niihi niti t. Almum quae rapit horti diem. Fra. neh. M S. tithum. addita glossa: Quia
semper meliorem diem eonsumimus.
Meliorem ntitem dicit diem, quin omnis dies sequense melior est, qutinitima Metue esu neιntem hominum. Diem hie do aole accipiebat Burriann n. ad
Valer. Flueei VII. 229. Minus hiene. Neque melius illi. qui hornm intelli.
uunt Imam viei situdini temporum praesectam. Nam annus. dies et hora saepe ita coniunguntur, ut signiscent perlie-
tuum territioris non uorantis cursum.
Cieero Seneet. is. Horae qui Iem te-uunt. et dies, et menses, et tinni. Sil. Ital. IX. 549. Venit horti cliosque. Ver proterit nes tis. Scribendum cxistimo: Ver proteret nestas. Nunc ver mi, frigiara tinne Zephyriti mite. Acunt. Sod vor abibit, ah nestate protritum. Aestas item interibit. Postea recurret layeriis, quilo nunc abiit. Re- rref in ΜSS. nonnulli A louitur. Prote. rit isdem notione apud Munil. I. 626. Poster;orti pestim Cynosurne proterit
tres. ubi Maliger Horatium lauda vit. Pro es deris. in editione aliquannnotatum vidi eum os derit. Nescio ex coniectura, an MA.
testia itinae. Dicunt interpretos: Lunae redueunt tinni rempora, quDe Per ierun . Sod tum Horatius scripsisset terrestriti damnn. hoc est . damna quae terra fert: nam e lestia Non sunt, nisi quae ipμa luna sert. Iam luna repn-rtii damna veris, uestatis et auctumni.
Noe inrelligimus. Sed luna reptirne main hyemis, quae hyomes fert a vere repulsa. non intellietimus. Neque Horatius ita effugiet tautologiam. Lunae rostitnunt damna variis anni tempestatibus. quid aliud est, quam Dioorninit eunt Zephyris sq. Ver, aestas et auctumnias, suo tempore rodeuntes. iam ipsae sua diluinn reparant. Istae difficultates statim evanescunt, Si Parva literarum mutatione Meripseris: Damnse tam releres reparone Getessia transe. Quo facto sententia carminis egregio ordine eomposita est Ne spires immortalia. Mortalem te esse monent anni. menses, dies et horae celeriter praetereunto . vita quotidie minuitur, et . quod nmissum est, nunquam reci-IHeg. Variae anni tempestntes sempeTredount. Luna etiain oecidit et redit. Nobis semel mortuis, omnis spes ademta ost V Similes comparationes sunt apud Moschum Epit h. Bionis us. 1 5. Tra ἰ ιδεάχαι μὸν, ἐμὰν κατa κῆπον Oλων-raι, Υστερον tis 5--ι, xcit Me ετος ἄλλο μον- Λμμες - οππίτε πρωτti-- . Mophc ἀτέρμονο: πνον. Catuli. Carm. V. So ea oeeidere of reire posatine. Nohia cum semes neei lis hireris lux, Nox est per-
344쪽
renirent hias nefas d Ergo non homini,
quo fuit ante, Nulla. Atque haec interpretatio propterea quoque ulteriosi praeserenda, quia Romani iunam
damna reprarantem, magis otiain diamnue Jestin, nunquam aliter nisi de damnis ipsius lunae acciperent. Consinterpri ad Rutilii Iter I. 122. Sidon. Λpollin. XV. Carm. m. quid menstruniunne Incrementia parent. totidemetir clamnra sequuntur.
Nos, ubi cle luimus. Mallem recidimus. Deeulere et reeidere in IISS. sere semper permutata sunt. Librarii in poetis praecipue Geidere praetulerunt, quando metuebant no prima inreeido produci posset. Qui metues quam unus sit, suopo ad Ovidium docuit IIoinsius, et diliuentissimo Bur- mann. ad Prolviri. IV. S. 44. Interim Latino scienti simi interpretos alii in suis scriptoribus Geld re, alii reeila re
tuentur. pugnantes plerumque exemplis, quorum incerta e t scriptura, uoque mussam sententino silao redden.
t . uno sere excepto Oudendorpio ad Sueton. Claud. s. Ad eas rei stimi. linris tinyustias de Hil , tvi, quum obli tam uerario indem liberaro non posse . in t neutim teste praeuiatoriare iis pependerie sub euieto praelo. rum. Ubi Ernestius volebat reeidit. Oudendorp. Geidit, addita observatione : MDecidis dieitur omnis, qui peior ni necipit sortem, quasi ex altioreloeo delapsus ' Sed ea ob ervatio li. tem non diremit. Nam eadem valet in vore recidi . Et tamen aliquod tint r utramque discrimen. Agnovit Gesner. ad Clandian B. Get. 44. Hei mihis quo Lutitie vires urbisqne ps-
sero ins habet utrumque verburn. Ihi. credo. verum erat: de iis, quia Riama. ut mox leuitur. in stremiuml pticia serrite re saI . Hoc ita statuitu so arbitror. Neeidimus in loeum ot conditionem detoriorem, miseram. D/etuimus in locnis ot conditionem deteriorem. miseram, et turpem. Ad
hane rationem exigenda est omnis variet aes lectionum, eaque plurimis et optimis 31M. confirmatur. Sie in Suetonio verutii est diei lii, quia Claudiuqin viaeuum pependit, hoe est: vonditi bonorum e tumeliae caussa fiebat. is a bona sub hasta non vendebantur, quia orant nulla. Vido similia loca controvorsa apud Gronov. ad Senecae Here. Fur. 2G8. Heius. ad Claud. Boll. Gil don. 44. Emost. ad Tacit. III. Λnnal. 59. Eadem notio turpitudinis est in aliis verbis. Ab hue praepositione compositis. Virgil. V. Aen. 782. --
strant me preces descendere rad omnes.
Ubi Serv. Omnes dicendo. etiam humiles siunificat. Unde ait etiam M. Mendire.V Liv. XXIII. 14. Ad ulti. mum prope desperatiae reipi h lene auxilitim . quum honesta urit btia re tit. descendit. Tacit. II. Annal. 38. Ne- e miseratus est mathne Tractiva. qtinniria domus Hortensii patiden mnu inopinui deliseretur Ut rectoomendavit Ernestius pro dilaberetur. Iam si haec ad loeum Horatii accommodemus, nemini. credo. dubium erit, quin serihi oporteat non cletiuimus, quia eum mortis eogitatione nulla coniuncta est turpitudo, sed recidimus. Ubi nos e vita et honis nostris in miseram conditionem recidimii'. et e venimus. quo venit Aeneas. Sie Ovid. X. Metam. i I. s yositi aiah ferra numinn mundi, In quem re Mimns, quit quid morinia cretim tir. Signi sentiol morion si, quam nonnulli verbo isei.
Gr. tribuunt, limo Horatii non eonis
venit. Neque eam signis ii nom. uti illi volunt. sese ita habere puto. Non onim Geidit simpliciter ponitur pro
345쪽
Quo pius Aeneas, quo Tullus dives et Ancus.
veluti Hettia a vietore, sera a venatore deiecta. Geidit. Nare et alia huius. modi parum accurate in Lexicis. quae adhuc habemus. Latinis exposita sunt. Quo pius Aenem, quo Tullus dives et Anetis. Cur hie Tullum vel Aneum nominet uiritem non assequor. Benti eius eorrigit: Ttilitis, pauper et Ancus. Noquo illius epitheti rationem intelli , quae sententiae sit necommodata. Vel enim homines, quorum eX- empla proponimus, nullo opitheto sunt insigniendi. vel eo, quod indicat. nos putasse, talem hominem mori non debuisse nec potuisse. Sie Lueret. III. Is M. Luminn suis neulla e inna hontia Aneti' reliquit, Qui melior multia quam eti fuit, improbe, rehus. Horat. I. Carm. 28. Oee dis et Pelopis M. nitor, eonesea Deorum. Oeciderunt Ancus et Tantalus, quamvis hie eon.
vivio Deorum . ille virtutibus esset insignis. Virgil. IX. Aen. 32I. rvi
Turno ortilissimus augure Seu non augurio potuit d pellere pestem. Ium: lAncitu dives oecidit. est: divitiae Aneum lmorte non potuerunt liberare. Sod do divitiis Anei nihil eonstat. Si constaret . ut de Croeso, lectionem non in . orem. Nam rectum est: oreiciis e dires Croestis. Contra paupertas Mein scriptoribus memoratur. Non tamen lhine emendemus pauper A netis. Nempe
quis unquam putasset, Paupertatemo in debere auxilium contru mortem.
Apparet, ni fallor, neque dives nequo pauper ab Iloratio scribi potuisse. No quo logit Commentator. Antiquum licie
si vulnus . ortum ex confusione unius
literulae . quoid iam facili medela sa. nabo: Nos tihi reeidimus. Quo pius
Aeneas, quo Tullus tibi is et Anetis, Pu ris et timuerti stimus. Ah et u in MSS. saepe permulantur. quia ductus
litorurum sunt simillimi et facile coa-loseunt. Hinc v. e. in Virgil. MSS. Aen. VI. 849. pro dueent scribi potuit nilaeni, quod se non intelligore dieit Burmania. Ita et permutantur ei. et d. Martii. ad si alii II. Silv. I. pag. 2A3. et ii,se Bumann. ad Valor. Flacet VI. 747. In multis autem MAS legitur Nilus dires non uires N -
us. Ahira in hae re notum est vorbum. Lucilius: Insperaro abiit quem una any nn chartilis hora. Inaut . Casin. Prolox. 49. Qui nune tibiartini h Ine in communem Deum. Phaedr. VI. ID. Abitrarias ilItie, qtio priores obierunt , Quia mente meen misertim for- quos spiritum ' Tibi dico. antire, onu. dium 1nerodis tui. Pontius Paullin. Carm. pag. m. Qua proceres tibiere
pii. Quod ad formam obirit pro tibiit,l ea in optimis MSS. saeps cernitur,l malo ab aliis deinde extrusa. Caelo.
rum haec coniectura mihi in montemineidit, quum logobam Horat. I. Epist. VII. 2I Ira tamen resint. Numnquo defenit et Ane . Ibimus quo devonit Aneus, reeidemus quo abivit
Aneus, omnino eadem sunt. Horatianis usus est in Philos. Mor. Hildo bertus p. 970. et s92. nulla varietate, nisi qliod vitioso togatur: De tamen restoe in Pin. quo aerensu et Ancus. Postea cognovi et Withosum ita conte. eisso in lihello aliquo Germanice seripto. Quia Iunius non memoravit, ignorabam. Ex Horatii Epist. Numa quo renit et Anetis, comici quoque poterat: quo Tullus renit et Anetis. Finge Horatium se ipsisse I litis renit et Anetis, et glossam superlinearem suisse: ut: Numa quo derenis et Aneus. Quam saetio Geonis in textum alterius M S. deseredere potuiti Hoc vitiabat metrum, nec, quippe haud perspicue seriptum, lu)ne loci poterat. Ergo renis et mutntum est in dives et.
346쪽
uuis scit, an adiiciant hodiernuo crastinii summauTempora Di superi yCuncta manus avidas sugient liuor is, ninio Quae de loris unimo.
deris an mo. Haec eum Seholiasta veteri exponit: Quisititu hueris, moriendo relinques: si nuten or qui fferaria honi, tecum rorinbis. Eu quoquo in vo . et alio MSS. in vo Neram hnerosis, addita glossa: hnerebiatin imo, quod dederis ramico. Nequei tam lectionem spernebam, ut iter tamen, quam Waddelius, explieatis. Hienempe praeceptum e philosophia petitum hule carmini interponit, quod in
tali argumento nimis severum. Neque
consuetudinis Horatianae videtur. Eripit etiam lmetuo dictionem amico D. nimo uti re. ψυχν citoi ι. cuiusmodi dieti nos Horatio, toti Graeco, propriae sunt. Quare illud Aner hie, amiso Quod dederis tinimo ita interpretort Omnia bona morte timittimus. Quid iuvant litur, si vivens non sentire Elabuntur e manibus tenacibus omnia. illud haeret quasi et remanet, hoc te- eum i ortabis, quod Genio indulseris. Munus artune. ut Hibi piare tes des. ferse, quae manus cupidiores sunt divitias augendi, quam ii- fruendi. Horatius hoc o philosophia hilariori linii.
sit, et mnito honestius expressit, quam Bacchidiis. cuiuη versum servavit Atho.
Hoc igitur haerebit. quod animo do deris, hoe tecum ni erra. ut Cicero de eodem Sardanapalo II. de Fin. 32.
res philosophi dieobant virtutes et bono
ium remanes, quod rirtute et re fe
347쪽
Quum semel occideris ot de to splendida Mino F erit arbitria, Non, Torquato, genus, non te facundia, non te Restituet piet :Inseruis neque enim tenebris Diana pudicum
Nec Lethaea valet Theseus librumpere caro
tiptici Rnhiritim poetam, eum fortu- l vitina Grunis in mianti hoberes, nihil nam atiam alio transcurrentem viviis i mnneret ex iis . nisi q-ὼ nliis G M. f. M aibi nihil relissum, Geloninrer ris. Similia vide apud W deliniti. Noe hvibeo, quodcumque dedi. Ln tunt. l Non, Torqutite, stentia, non te γυ- III. 23. Potest ei peeuniam es gere, eundin. Totum hi . carmen formis Ἀ- et tamen bene eviloeare: quis atilotim j pographis expressum ad calcem Cice-
l. idquid pluribtia profuit. Nolan- roniis de Ostietis oditionis prineipis Modus in Dissori. de Samarit. Parte II. l cuntinae Io. Fust, a. 1465. Nod nulla p. Tu. laudavit opigramma Persicum, i est varietas. nisi quod hie legatur: nee euius haee est sententiat Et nisi si cli. l re Dei clin.
Donarem pateras grataque commodus, Censorine, meis nera sodalibus, CARMEN VIII
se reati eum diu multumque duiut seni, tandem omnitius accurate pensitati s eo doveni ut, quod etiam Nan-ptius seeit. Laelim Dum sequendum duxerim. IIoc quidem certissimum mihi videtur, ea. quae inde a verbis non releres itione ad lueentias reuiu leguntur, ab Horatio seritii non potuisse. Et ego, si opinionem Lachmanni eo- Ovissem, cam sequi non dubitassem. Est una de selieissimis coniecturis, quas in hoc uenoro vidi. Ila versu 28 non.
do tam splendidis muneribus Parum osseax ost epitheton. Seholiastae, hoc sentiontes, interpretati sunt urnio animo. Vereor, ut Latine oro iam monumen eum intelligatur ν in vinimo avitum. Neque recto scio quid hic velit eommodus, vel, ut in quibusdam MSS. lo-gitur , commodis. Commodus homo est hvmnnus, lenis. iacitis: quod Ruhithonius ad Terent. p. lol. et Sueton. p. 23 i. Ostendit. Sed in donandis Litusmodi
muneribus non morum leni ua, sed mu
gis animi lihistili na cernitur. Si qui sputat notionem inertiluestis in priore illa doduci pos o. illi ipse ostendo Aus nium. qui in Cnosarthus bis ita usur-
Passe videtur, praeeipuo in Vespasiano: Quaerendi ni restis, modo is commo utis usti. Sed in Horatio praetcrea haeremus, iungondano sint donu/ em --dalibus. enm modus sodalibus. an strutra sodalibus. Titius ad Nemes. Eclog. II. O. interprotatur: eommodus, quia δε- Nn m. Sed hoc parum iuvat. Dei iuno
348쪽
Donarem tripodas, praemia sortium Graiorum, neque tu pessimn munerum Ferres, divite me scilicet artium, Quas aut Parrhasius protulit nut Scopas,
Hic saxo, liquidis ille coloribus
Sollers nunc hominem ponore, nunc Deum.
Sed non haec mihi vis: noli tibi talium
ues est aut animus deliciarum egens. Gaudes carminibus: carmina possumus Donare et pretium dicero muneris. Non incisa notis marmora publicis, Per quae spiritus et rita redit bonis
nera plerumque indieant arastina aeneas. Mox antem uicit, se Censorinci singulare aliquod munuς esse daturum. alia. tuam nempe vol pietam inhu/tim. Quo lnon esset hingolare, si amici iam aecepissent AE tiruns. Tot disseultates sapiunt, ut scribendum putem : Dontiremptiteras atque Corinthin, Censorine, meis aera so libus. Quam emendationem non longo a vulgatis literarum
duetibus di eodoro illi optimo norunt, qui votora MSS. tractaverunt, et iAt literarum formas sibi ropraesentare Ivis uni. Aera Corinthia, quae Virgilius II. Georg. 464. voeat Ephyraeis, et eximio Corinthia, intellecto nerti vel ressa notiora sunt. quam ut de iis aliquid dieamus. Vido interpretes ad Proportium III. a. m. et Florum II. l6.
Neque tu pessimn munerum ferre . Tibi donarem artos Parrhasii et Scopae Res est. In uno ex MSS. nostris legitur: mens eat. Sed rea et animus sunt diversa. Res tua non tam pati. Per Est, ut, si velles, talos deliei einere non poAses. Sed nn natis ons non
cupit. Atquo hoe requiritur. Scipio apud Liv. XXXVII. M. idem signi.
1ieat : Eoo eae mainiscentia reici minimum donum ilium hobeor nitis, Deos preeor . ne unqtiram for uran effetit mea. Animtia erete non mehit. Horatius Epist. I. l4. R. iungit quidem, ut et niti, mentem animumque, nequo idem significant. Hace autem minus h. i. conveniunt. Non inelati Notia marmora publieis. Haec et praeeudentia ante oculos suorunt homini. qui Valerio Flacco II. 465. hos tres versus affinxit: Eae i. mum reluti, mitarn tramen nrte eon. ettim Moeree ebure Hriuare nosna et nomise svmie Cum lupis, aut liquidi referunt mirnn eolores. Hieron. III. adversns Rufinum: Inrisa puhlieis li
Per quaa spiritus et rita redis bonis. Sententia Horatii est: Non marmora notis publicis incisa, elarius indicant laudos illius . qui domita Africa nomen liternius rediit. quam Pierides Calabrae. Atquo hare sententia ost ollis ot vera: inton, itis quatuor uorsibus, dispellis neque plane vera.
spiristi m et ei rem poeta debet Virgilio VI. Aon. 848. Metident relii api.
n in mollitis nera: Credo equidem,rirna dueens de murmora ervitias. Quod Virgilius recto ad artis exeollentiam dixit, hoc mouq p ta perverso nil inu . dis immortalitatem transtulit, et sonis tontium formavit huic loco et communi poetarum opinioni contrariam. Nononini lanii suciebant statuas et monumenta, quia . ut nil Tacitus Agrie. 46 tit otii tis hominum, ita simulacra utilius in heeitin es morialia ann . Di
349쪽
Non in cn in Curtivinis in irae, Eius, qui domita nomen ab Asrien
monumenta lihetii. Viri tir ino M. eae era mortis erunt. Vid. interpr. et Burmania. Anthol m. I. p. 448. et
Properi. III. i. sa. Et quid opus erat iani ero laudare Musas Ennia.
tius. si duellius per marmora risu et spiritus rodiret ' Iam novimus apud poetas simuli cra virere et spirtire. Neque culpaverim mortuis vi iam in statua quaqi redire. Sed xaegrηλον e-t. mortuo redire spiritiam, ipsam vitas actionem. Credo nuctorem coitus e Horatiana IV. Carni. v. spirial nu.
non fuga rei in quo Hanni halis minnoelarius indieant laudes Scipionis, quum EnniuM. Putabam reiectas Hannibalis minas osse ipsas Scipionis laudes, cuius xloria in ea re eerneretur. Hae laudeqoniciebant argumentum carminis Enniani. Ut hoe ineommodum exitent, nonnulli exponunt in marmoribus inscriptum esse, Hannibalem celeritermisso, vel ipsum ytisum in marmore excisam. Sod verba, ut nune leguntur. testem interpretationem non serent, et audi semus. credo, aliquid do monumento tam nrtificio O. quod Romani
Africano posuissoni. In Plurali iti cst quoque quod roprehendas. Recte quidum Silius XVII. 147. Nostisqtio ivotirtim Vertit term ellus uti tinti is Hasdrubtii nuris. Hasdrubalem ipsi Romani, eum Nnnnibale comparatum. appellabant dueem tu elysimum. SodHunnibal. p. si sextum docimum nia num ex Italia de dens. incolumi ex .ercitu in Africam transire potuit. Tuli viro fons obiicere. est contra hi to. riam. Celeria tantum crat illinq sum Post cladem apud Zamam. Sed quidi Livius Hrinnibul eum pnueis mniti-hus inter tumultum et pstis, Aurtimetum perfusti . omnia et in proelio orante netem, priusquesin excederes pu-l pura, expertus. Iam rogo: Qui hi et ultimum virtutis opus edidit. sie otieia res suom ab Horatio itisamuri potuit Quod ad minas Hannibalila re
froratim reieetias, huc dici non p. .
sunt de Hunni halo in Africa exoret.
tus dueente. Ante pugnam apud Zamum pacem i,ettit. Testor colloquium cum Scipione. Caeterum Lacti munituRhaee ita constituit: Non inelati notismnrmors pubi eis Per quiae ποῦν istis et Disti rodit honis Po/l mor em du- ethna , etiarius indietini Liati ris quum
inh, ne Pi r d a. Pro celeres 1υ ein II S. inveni celeria iussu. Non ine clIn Corthno nia impiae. In Bitu. Critiea Nova Vol. I. pag. l26. hunc conieeturam proposui: Non Cor. Inςinis inrenditi per s. e. En ii nune repudio, et eum uenileio versum oti .cio. Quod idem censet suetendum nuit. man. 313thol. II. p. 367. In nil onon a Mitest explicari. Doringitis eonii. cit et odidit: si pendis. et hoc iam bene dolandit . quam tulia defendi que alit. De eonidet u miliosi dis ἰ-minu , dispenditi, iaceo. Burmanu. nil Vuler. Fluoe. VIII. 399. et alii fruastra tenturum: noque Horatius primam a Cartha ino ita in metro separasset. Nunquam v. c. IV. Carm. 5. pro Quis Germanin quos horrida piarinrit scri-Ρ is ei: Quis Visos horrida Germaniti
350쪽
30li Liui itus rediit, clurius iudicii ut Litudes, quam Culabrae Pierides: neque, Si chartae sileant quod bono securis,
Mercedem tuleris. Quid foret Iliae
Mavortisque puer, si taciturnitas
Obstaret ineritis invida Romuli 3 Ereptum Stygiis fluctibus Aeaeum
Virtus et favor et lingua potentium Vatum divitibus consecrat insulis. Dignum tuu de virum Musa velut mori;
Luertistia reclii . Ne quis humile putet luem tua, sicuti putavit T. Fatior. Cogitemus Scipionis dictum apud Vuler. Maxim. III. T. Cu,n Afrien m
orat Seipionis luerum Alii alia lueraspectabunt. Eitis hoc loco non est humile. Cons. Benti. ad III Caran. ll. Si ehiar ne siletini quod bene fereris. Nola sententia et a multis illustrata Addo Vopiseum in Probo 2 Cn. Pompeium, tribus fulgentem riti mphis, intillartimque rerum uestiarum iritius rate sublimem, quis intidem no/Aer, niat eum M. Tullius et T. Li- eitia in ii istia retia issent' P. Scipionem Afristinum, imo Scipiones omnes,
bitis atque i obiles eastitias Diyniam laude virtim M n rotti mori. Lachmannus hunc versum est.
cit. Fortasse de strophi, tetriistichis idem sentit, quod Meinelitus. Repetita illa Mimn re ne mori Mon coelobetit mihi iam pulchra videntur, ut Horatio abiudicare vix ausim. Prius est epiphonema, antecedentibuη oleganter adiectunt: imsterius habet tuitium quasi novae sententiae . qua maius aliquid de virtute Musae signiscatur. Romulus et Aeacus per vates insulis LMuti- consuerantur. Sie Musa digno, laudo viroq vetat mori. Quin Mu,ntales viros etiam coelo Leut. Ita Πcrcules Iovis opulis interest. Si verohaee ad opinionem Moinoliti sunt exi-uenda, Versum . quo haud libens ea- reum, delere, vel totum carmen silio modo e instituere oportet. Λtquo testadisfieultas, sino dubio iam ab alii9 observata, non hic tantum . sed suel uultis in locis nos impediet. Iam dixi.
me ianorare, quibus aruumentis Meinckius legem tetrasticham suaserii. Si in his vel unum esset, auctoritate antiqui seriptoris idonea confirmatum, sonium liaud mulsemnendum habere muri, ex quo multae sordes his earini nibus eluerentur. Tali om auctoritate munitus 1 e Ormen Post us. 12. ita ab Horatio fuisse comitosillim divinarem: Non in isti no D mna morti publieis ratis, qui domisti nomen tib Afri LN G tia rediit, Horitis indistine Lutides, quam Giubrtia Pierides. Aeque