장음표시 사용
181쪽
i 16 Liber ΠL. sit, huie juri obligatione persectam sub
ditorum respondere suscipiendi munera , obeundi delata ministeria, ac dandi, siquis interrogetur , consilia. Duo Sunt , nec ea levia momenti, hoc Ioco animadver
αὶ Obligatio Imperantis non sine summa dircumspectione dρligendi consiliarios ac minis stros , quorum ingenium ac Virtutem eXploratam habeat: i qui usu rerum et experientia polleant, a quam fere, provectior aetas confert ; 3ὶ constat enim , quantopere ab officia- Iibus suis circumveniri Principes possint: . ipsam tamen civitatem non tam vi et armis, sinam consilio et patientia regi augerique palam est. 5ὶ cavendum etiam Principi, ne cum suo ac communi periculo consiliarios ac ministros cssendat, 6ὶ multoque etiam magis, ne in suam ac subditorum ' pinnam castigetur a Deo , ipsa caecitate as malitia suorum ossicialium. 7
b Ex eadem Principis obligatione fini civitatis consulendi Per delectum et operam Consiliariornm ac ministrorum , perspicitur ejnsdem jus ac libera facultas , consilia eXquirendi a quocunque , qui in civitate est, et cui civile bonum dignoscitur cordi esse ; hvic dein Jmperantis juri eorum , quorum consilium Velopera expetitur, obligatio respondet, uti supra dictum est. Hinc injustae sunt , ac juribus majestaticis derogant eae criminationes , quas in statam Eeelesiasticum passim conjiciuntur , quod
Politicis se negotiis ingerant, quasi aut Impe rans iure interrogandi, aut ii , qui sub singulari ejus tutela sunt, obligatione respondendi
182쪽
Jus naturae publicum. 177 destituerentur: praesertim cum sublimitas facem dotii iisti omnium gentium participes gravissumorum regni negotiorum secerit illos , qui ea dignitate eminebant. Inter ministros Davidis regis recensetur Sadoc Sacerdos ; qui idem i int rorat , cum de successore regni ageretur: disiequoque rex David e xoeate mihi Sadoc sacerdotum , et Norban prophetam. 8ὶ 1dem in numero ministrorum Salomonis Mrat: Erat MaeSalomon regnan3 - - ct hi Prιncιρes , quos habe-hat - - Sadoc autem et Abiathar sacer ess -
Zabat ilius Nathan saeaerdos , amicus ruis 9 Similiter de Rege Joa dicitur: Fecit Ioas rectum coram domino cunctis diebus quibus Metiit eum jada sacerdos. Is Et quis Imperanti abiudicabit, aut invidebit potestatem, deligendi quempiam , cui gravissima conscentiae negotia majore fiducia aperiat Τ ii t.
1 Personales qualitates eorum, a quibus in certis negotiis consilia exquirenda non sunt , exprimuntur Eocli. XXXmI. 12. Seq.
αὶ Eccli. XXXIV. 9. Io. I a. S3 Iniit consilium Rex Roboam cum senioribu --dIxerunt ei iuvenes. III. Reg. XII. 6. 1o. -
Valde memorabile hac de re extat edi um Artaxerxis Regis. Esch. XVI.
χ De vastissima Romanorum potentia sic proditum est I. Mach. VIII. S. possederunt omitem Iocum consilio suo , et Patientia. . a 6 Exemplum extat II. Reg. III. 8. Paruit Roboam consilio invenum , et non acquievit popuIo,quoniam aversatus fuerat eum dominus III. Reg. XII. ab. Cum nunciatum espei Davidi , quod ei Achitophel esset tu conjuratione cum Absalom , si rogau it ad Dominum ; insatua , quaeso Domineri consi
183쪽
Irim AehItophel. Π. Reg. 31. Isaias propheta plagas AEgypti enumerans ait, stulti Principes Taneos , apientes consiliarii Pharaonis , dederunt consilium insipiens -- dominus miscuit in medio ejus spiritum vortiginis . et errare fecerunt AEgyptum in omni opera suo. I5α. XIX. II. et seq.
III. Reg. I. 8. o a. 44. - III. Reg. IV. a. 4. io IV. Reg. XII. 2.
a 1 Cum viro sancto assidus esto, quemcunque -- gnoveris observantem timorem Boi qui cum titubaverishu Leoebris, condolebit. tibi; cor boni consilii statue te- qum, docti. AVRIII. rb. 16. 17. Anima viri sancti enunciat aliquando vera, quam seplcm circumspecto eressedontos in excelso ad speculandum. ib. o. 8. Multi Pacifiei ' sint tibi ; et consiliarius sit tibi unus do mille , Moii. VI. 6. nempo. uni praecipue ex millibus delecto eaeommitte, quae ad Privatas tuas rabione& pertinent
Cum jure dispensandi munera publica connexum est jus conserendi dignitates , eaque determinandi signa externa , per quae illae repraesententur, vel exornentur qualia sunt tituli, praecedentia , Insigna gentilitia aut ordinis mere perSornalis et eodem reserendum est jus decidendi lites de prὀedria , et suum cuique a S- signandi gradum : jus instituendi ordines equestres vel togatos ad excitandam aemulationem: denique jus ferendi leges, Per quas delinquentium in certis causis notetur fama, eosque dignitate uel nobilita
te privandi. Quitus omnibus spectatu Ln-
184쪽
perans, civilium dignitatum fons nuncupatur. Notionum de dignitate analysis sequentibus articulis continetur:
αὶ Hominum existimatio et quasi valor ex majore vel minore perfectionis gradu pendet. b Spectato naturali statu et primaeva hominum aequalitate alia est existimatio et fama simplex, alia intensiva. i Sed hoc loco spectatur civilis et hypothetica hominum aestimatio , quae in civili statu ex 'causis supra me moratis oritur.
o se , cui secundum civilem aestimationem major valor tribuitur , Provcellere dicitur ac praecellentia unius prae altero Secundum determinatum gradum dignitas nuneupatur. ι0 Unde consequitur , spectata civili te stimatione summam in civitate dignitatem penes Imperantem esse ; quippe qui summis juribus , et imperio gaudet , cui alii subjicere sese. et cujus praecellentiam seu dignitatem agnoscere tenentur.
- Ex hisce principiis et sontibus derivatur origo juris eeremonialis ; quod fere arbitrariis legibus , pactis , et consuetudine determinatur, nec etiam iuri imperandi aut quantitati potestatis
quia publici officiales exercent jura civili imperio annexa ; idcirco in dignitate positi censentnr; quae per se tanto major est, quo majora eidem munera demandata sunt, e
185쪽
que magis animi, quam corporis robore ἡρο-
De obligatione digniores praeserendi minus dianis in distributione munerumae dignitatum, parum expedita, Sed tamen usus et momenti gravissimi disputatio est. Ejus praecipua capita haec sunt:
o Dignus saepe vocatur qnis ea tantum eπ causa , quod nullo aperto impedimento per leges indueto afficiatur, quo minns dignitatem vel munus obtinere queat ; quin ratio habeatur eius fructus , aut damni, quod ex ejus 'administratione veros omiliter in his adjunctis Pro
bὶ Dignior duplici respectu censetur , UBI relate ad muneris aut dignitatis admiάistrationem , ut perinde sit, ac si bono communi utilior et qnasi opportunior sit: veI relate ad Pr E- cedentia ipsius merita et assectiones PersΘnales , ob . quas prae aliis videtur promovenduS. Interest, in officiis publicis inter id , quod meri oneris est , cui ferendo certae qualitates requiruntur, atque id, qnod est honoris et emOIumenti. Relate ad onus , dubium non est, quin eius, qui promovetur , plena, ut ita dicam, Vi rium sufficientia requiratur : ea autem posita in pluribus sorte munerum canditatis, aliae qualitates , vel merita considerari soIent. Primum
si negligitur , peccatur in justitiam , ut Vocant, miturativam ; si alterum , in distributivam ;
186쪽
Jus naturae publicum. 48isitque aceeptio Person rum , qu e in eo sita est, ut alterum alteri praeferendo respiciatur causa impertiens ut vocatur. ι
οὶ Electio quidem , quae fit per suffragia
plurium , uti ab aliis promovendi modis distin. guitur , per se ac natura Sua eo Ordinatur, ut eligentes meliori , quo fieri potest , modo secundum judicium suum consulant communi bono. Huc enim praevii tractatus , ac diligens inquisitio in qualitates personae eligendae tendunt; ut proin cum jure snffragii obligntio praeferendi digniorem connexa videatur. Eadem est ratio Concursus; quo habito , nisi praeseratur , qui se digniorem exhibuit , injuria stricte tali videtur affici; quia inter eos , qui concursum
convoeant, et inter concurrentes Pactum censetur initum.. Munera ac dignitates , quae liberae colin
lationis sunt generatim dignioribus conserenda esse, dubium non est ; secus enim penitus toIlitur aemulatio eorum , qui ad publica munera sese praeparant languescit ardor sin diorum ac coinnatus sese perficiendi. Non tamen negare ausim supremum dispensatorem munerum ac dignitatum PromoVere aliquando posse, omissis dignioribus etiam minus dignum , qui tamen obeundo ota ficio impar non sit ; quia penes supremum dispensatorem non modo potestas esse debet bona communia dispensandi ex rigore justitiae sed etiam per viam gratiae, praesertim siqua intervenit causa , quae generatim in commune
H Illud manifestum , si indignis conseran- tar munera si dignitates , tum quiom Publi
187쪽
cae rei administrationem maxime turbari, b nos torpescere, honestam aemulationem deservere, et a dignis quoque munera negligi. a S. Thom43 2.q.2. 63. a. a. ita disserit: Quia
, , Sonarum acceptio est, cum aliquid personae attribui- , , tur praeter Proportionem dignitatis ipsitu et comi- ,, derare oportet , quod dignitas alicujus personae po- test allendi dupliciter: uno modo simpliciter et ,, Reeundiam fict , et sic majoris dignitatis est ille, ,, qui magis abundat in spiritualibus gratiae donis, is alio modo per comparationem ad bonum com- ,, mune. Contigit qualidoque , quod ille , qui est , , minus Sanctus , et minus sciens , Potest magis con- ,, serre ad honum commune Propter polentiam ves,, itidustriam secularein vel propter aliquid hujusmodi,
Variae perveniendi ad munera ac dignitates . viae passim inventae sunt, quae rectae sint, an secus , in jure publico uni.
αὶ Uti jus conferendi ipsa munera Imperanti competit, sic ab eodem concedi potest e Nec tisa , vel jus succedendi, eκ quo posteriore candidatus jus persectum obtinet. bὶ Emtio , vel redemtio officiorum iis somte in locis justa esse potest , ubi tanta est emolumentorum ex gestis muneribus prostilentiniri ubertas , ut ipsa venalitas bono publico non obsit. At ubi annui officialium reditus non pretio Pro officiis expenso , sed durae solum Sustentationi respondent , censent auetores, qui publicis de rebus scribunt, omnium sordidorum mercaturae generum , quae multa ac Varia sunt ,
nullum sortissius , nullam turpiuε αβες , quam
188쪽
δus naturin pati m. a 83 magistratnum et honorum mercaturam Emtores enim istjusmodi jus sibi competere arbitrabuntur , eousque grassandi in si1bditorum bona , do nec datum pretium multiplici cum faenore rein euperarint. Parentum merita justa ratio non sunt Promovendi ad officia filios, quibus obeundis Pares non sunt ; cum Impgranti alia deesse ratio non possit, parentum merita in filiis rea. munerandi sine rei publicae detrimento ; nec ve To parentes beneficiorum publicae rei praestitorum adeo poenitere credendum est , ut eandem Pessnmdari a filiis velint, quam ipsi magnis Iahoribus conservarunt, atque auxerunt. Secus
iisdem dici oporteret, quod populus Samueli dixerat: Ecce , tu senuisti ; et Ilii trei non Oulone in . vitis tui a Q Non multum absimilis est ratio ad honores et Osficia perveniendi per coniugium ine undaen cum vidua , aut filia antecessoris , aut etiam cum alia puella, cui Princeps in dotem dedit officium publicum , conserendum et , qui, illam uxorem duxerit. Pietatis speciem id quidem habet ; at saepe dolendum , quod officio rum distributores nesciant , pii esse in personam privatam , quin impii sint in totam eommunitatem. Non enim commune bonum , sed caro et sanguis in consilium Vocatur, quando Eloctio in arbitrium Reminae conjicitur ; aut cedito libertati matrimonii satis consultum non est , dum sponsus puelIaa obtruditur, conciliante non animi assectu , sed honoris et commodorum et piditate.
189쪽
Hactenus de promotione actum est nec pauciora aut leviora de dimissione officiaIium a muneribus publicis obse
vanda fiunt. αὶ Si ossicia non personalia sint, sed haereditaria , nec culpa praesentis officialis legitimo
haeredi generatim nocere potest. a. Quando in suscipiendo mnnere pacta, et stipulationes in- torcesserunt, uti cum emtraneus , non subditus ad gerendum officium publicum evocatus est, tum officialis contra datam fidem, et sine legitima causa dimitti non potest ; secus in Germania quidem ad summa imperii tribualia provocare et restitutionem , aut aliam compensationem petere , atque etiam impetrare solet. 3. Difficilis etiam fit dimissio, quando officium obtentnm est sub onerosa condit Ione exhibendae pecunice ,
ineundi matrimonii , dimittendi officium aliud ;tum collatio i intuitu lucrorum ex officio percis piendorum facta usque ad inortem videtur. bin Si de officiis liberaliter concessis sermo est , iustae caussae dimissionis sunt I. negligentia aut delictum officialis , α. insulficientia virium ipsius, 3. utilitas publica. Ac dimissio ignominiosa , exauctoratio ac deposito ob gravia delicta , et graves negligentias sine dubio fieri potest, ac saepe debet , cognita tamen causa , et audito reo. Qui ob morbum , senium etc. citra Culpam obeundo officio impar fit, sine inhumanitate abjici non potest, sed aliunde , quantum congruit , sustentari debet.' Ο Ex dimissione officialis, de cuius legi-gitima gausa non constat , periclitatur tum sa-
190쪽
Ius naturae publieum. 185ma , et fortuna ipsius officialis , tum eius , qui
Q Ipsa officiorum diversitas spectanda est.
Quaedam enim negotium more temporarium respiciunt , quale est officium legati , judicis d01egati, commissarii. Ejusmodi officiales qnovis
tempore revocari possunt eo fere modo, quo procuratores in privatis causis. Quaedam ossicia non natura sua , Sed Consuetudine , Vel statuto alligata sunt certo tempori. Ab his ante elapsum terminum citra maculam officialis aut suspicionem delicti , vix removetur officialis ;quam nescio, an Semper purget illud: promo- ωeatur , ut amoveatur. Si concessio per expressam clausulam ad beneplacitum Principis restricta sit ; tum quidem per remotionem contra
regulas justi non aget Princeps ; at fieri potest ut regulas honesti violet. Nam istiusmodi beneplacitum naturalibus aequi , et honesti legibus Continetur , nec displicere absque prababili Causa Potest, quod cum utilitate boni publiei
ante placuit. Neque vero collatio officiorum inmeris gratiis numeranda est , more qporundam privilegiorum , quae ad nutum concedentis auferri posse credantur. Jugum enim praegraVΘsunt , eui , siqnis humeros supponat , omni benevolentia dignus est ; cum Sacramenti religione se adstringat ad gerendum publici boni curam , gravissimosque Iabores pro eo suscipiendos. Beneficium ejus , qui munus publicum confert , in eo situm est , quod hujus potius, quam alterius personae dotibns publicnm testimon inmpraebeat ; ipsa tamen officii gestio atque administratio oneris potius et benefici hei publicae dati, non accepti rationem habet.