장음표시 사용
261쪽
norem velit esse ita intelligendam,ut de iure diuino sit seruare veram fidem & religionem per eiusmodi media,nempe per depositionem, aut occisionem Principum, iam supponit illud, quod ab ipse esset probandum . Atque idcirco ex hac probatione. non recte concluditur, quod ipse intemdebat.183 Sed hoc ulterilis aduertendum est, tunc ius diuinum & humanum repugnare, quando ius diuinum unum praecipit,& ideprohibet ius humanum et e conuerse.aut quando ius diuinum aliquid praecipit eodem tempore i quo ius humanum aliquid , incompatibile iubet facienda: Tunc enim quia maioris obligationis est Dei praecein tum, quam hominis, qui diuinae auctor tati subiectus est, obessire oportet Deo magis quam hominibus. Quapropter climseruare veram fidem & religionem sit diuino pra ceptum, si Princeps illud prohiberet, vesaliquid incompatibile praeciperet, se uam dum esset diuinum praeceptum humano
a 84 Similiter de iurediuino est,qubdPrincipibus etiam infidelibus in rebus p
litius scitiae obedienda sit a Christianis
262쪽
exhibenda. Nam tametsi de iure humano sit,quod hic, vel ille sit Princeps,postquam tamen iam Princeps factus fuerit, de iure diuino est,qubd ei in rebus ciuilibus o temperem. Ideoque si aliquid moliar contra Regiam maiestatem quod attinet ad res politicas diuinae ordinationi resisto, qui mihi prςcepit,ut ipsi i m Principi facto.& propter iram, & propter conscientiam
in rebus licitis obediam. Vnde non minus deuoth, quam eleganter S. Bernardus' su- i Epist.1να petius η etiam relatus asserit e Si totus terraia k Nu. a rum orbis aduersum me coniuraret, τι alia quid moliar aduersus Regiam LMaiestatem, ego tamen Deum timerem, o ordinatum ab eo Regem ostendere temerὸ non auderem. Nec
enim ignoro ubi legerim,' potestati resibiis, Dei ordinationi resistit.
- - 28s Sanctus etiam Ambrosius, is r.q.3. p. lis m, inquit, Imperaur, quamuis esset Apo- sata, habuisseb Ie ChriBianos milites, quia bus eum dicebat, producite aciem pro defensione Reipublica , obediebant. cum autem diceret eis,producite arma in Christiaηos, tune cognoscebant imperium caesi nonrerrae. Et praeia
inre S. Augustinus, Albuando is iniusti ruemum adho resecabinum ρον.
263쪽
uenerint, se facti fuerint vel Iudi er, ges, quia hoc scis Deus propter disciplinam pusisHin pateneriin ut exhibeatis α
lis honor debitus potinati. Ord -ι enim μι Deus Ecclesiam suam, ut omnis pote ου ordinati insiculo habeat honorem, o aliqua- is a melioribuου. 286 Et post pauca: Aliquando,inquit, testates bonaesensio timem Deri aliquam do non timent Deum Iulianus extitis infidelis Imperator. Nonne extitit Apostata iniquus, idololatrae inibus Christiani seruiebant Imperatori infideli.Vbi veniebatar adeausam Chrint,non agnoscebant mitatam, qui in ca L erat. Euando volebat ,- idola colerent, ut1hurificarent, praeponebant Eli Deum. δε--do autem dicebat, Producite aciem , ite contra illam gente flatim obtemperabant. Distis
guebant Dominum aeternum a Domino temporali, tamen subditi erant propter Dominum aeternum Domino temporali. Similia ha it lanatius, Iustinus Martyr, Tertullianus,& Hieronymus, quorum sententias insta' reseremus. Quare recte Gr orius Τh losanus ' Propter peccata, ait, Abiatorum Deus piarumque das Reger insin esto, se
264쪽
subpaganu Principibus, cinianis haereticis, Ρb Apinata Iuliano abinouerunt ab eorum iudicis, se depositis,e, memores, quod omnis
Metima debeas essesubdita potestatibusFublimiaribus propter Deum, o qui potestati re Ulit,
Dei ordinationi resimi. LMiserrimi certe omnium 4sent Priscises uexpositi essent cens ra, ct iudicio μνditorum. 28 Hoc igitur unum certissimum est, teneri Christianos iure diuino Princupibus etiam infidelibus in rebus politicis obedientiam exhibere. Nod vero sit diuinum praeceptum teneri Christianos ad sese subtrahendum ab obedientia sui Principis infidelis,quando populum ad infidelitatem pertrahit, ipsumoue deponendum, ne dicam, vita priuandum, si alias deponi non milit, non probauit adhuc Caes. Bellar- minus, neque in sequentibusprobat illud vel Scripturae sacrae, vel Ecclegar primitiuae
praxi, vel antiquorum Patrum doctrinae, vel ipsi rationi naturali esse ullatentis consetanesi. Et propterea Sigeianus GemblacE- sis, & Vincentius Belluarensis,ut suprap vi- pdimus,doctrinam hanc de Principibus etia. auctoritate Papali deponendis, quando prumhm pullulare coepit, tempore nimirum c enrici
265쪽
Henrici quarti, qui sui testamur Otho Fr1singensis, Godefridus Viterbiensis, Ioha
p supra ou. nes Trithemius, & alij p primus omnium Imperatorum fuit depositus, si non turpi sitiem nouitatis macula aspergere non formidabant. a 88 Ad serim probationem, qua Card. Bellarminus ex similitudine, qua Rex & Respublica viro , & uxori comparantur, probaere contenditposse liberari pulum Deum a iugo Regu infidelis pertrahentis ad infidelitatem, scut comu fidelis libres ab obligatione mandri cu coniuge infideli,
quἄdo ille non vult manere cum coniuge Cis
flauasne iniurias ei, quoniam non est mAmrpotestas comugis in coniugem, quam Regis in subditos sed aliquanto etiam maior 3 in Respondetur n hac etiam probatione,sicut& in praecedentibus, plura confundi, quae distinguere oporter. Atque inprimis, aliud est populum Christianum obligatum esse, ut maneat cum Principe infideli, aut haeretico,qui alios ad suam haeresim, aut infidelitatem pertrahere conatur; Saliud habere auctoritatem talem filum Principem, aut infidelem deponendi,ac alterum ella
dii Sicut aliud est, coniugem fidelem libe.
266쪽
ram esse ab obligatione manendi,seu cohabitandi cum coniuge haeretico,aut infidesi;& aliud solutam esse vinculo matrimonij, ita ut alteri coniugi nubere possit.
289: Nam esto , quod populus fidelis
non teneatur manere cum Principe haeret,co , aut infideli,qui subditos ad suam haer sim, aut infidelitatem pertrahere conatur, non subinde sequitur, posse talem Princ, pem a populo deponi: hoc enim arguit auctoritatem quandam, eamque supremam, quae populo subiecto qui se tota sua auctoritate abdicauit, eamque in Principem transtulit, competere non potest; illud autem ius quoddam duntaxat ad inculpatam
suae salutis tutelam,quaealijs vijs, quam depositione sui Principis, nempe armis spiri tualibus, quae propria sunt Christianorum; aut saltem fuga defendi potest. De qua re, an scilicet, & in quibus casibus limi subditis fugam capiendo sese ab obedientia sui Principis etiam haeretici, aut infidelis, abs que eius licentia subtrahere, non est praesesitis instituti disputare. Nam quicquid sit,non inde sequitur quod ad praesentem quaestionem spectat 3 penes populum esse auctoritatem Principem suum infidelem,
267쪽
aut haereticum princidatu priuanduaso Similiter evo, quod coniux fide
iis non teneatur manere cum coniuge infideli, aut haeretico cum iniuria creatoris, vel
fidei id est, si conatur ipsam pertrahere ad infidelitatem, aut quodvis aliud peccatum mortale t Theologi exponunt) non tameinde sequitur, ipsum matrimonij vincitum disrumpi, sed suum ius illud ad tho.
rum, & mutuam cohabitationem dΠγcidi. Nam tametsi quando una infidelium comiugum conuertitur, altero manente in infidelitate, si infidelis conatur inducere comingem fidelem ad iisdesitatem, aut aliud peccatum mortale, possit fidelis non silum coniugem infidelem relinquere, id non cohabitare cum illo, verum etiam ab αρδε- aerum sibi eligere coniugem,atque ita ip- eo dedi se sum matrimonij vinculum ditatuere ue SN eus tamen dicendum est, quando ambo coniuges fuerint baptizati, de unus non vult hiuitare cum altera absque' iniuria GMi ncenim potest quidem una coniunx alterum relinquere, sed matrimonium,
quod quidem post consiminationem est indissolubile, ditatuere, es alterum ducere coniugem priori sapastite nequaquam potest
268쪽
potest. τast Adargumentum igitur
larmini respondetur, Si verba illa ita inte, 'a taligantur, ut sonant, nempe coniugeri fide- pane rudelem esse liberam ab obligatione manendi, id est, cohabitandi cu coniuge infideli,non hinc concludi,quod ipse contendit, tametsi concederemus similitudinem hanc esse alioqui conuenientem. Non enim sequuturi Coniunx fidelis liber est ab ob tione cohabitandi cum coniuge infideli si eam a fide auertere conetur, ergo populus fidelis potest deponere suum Principem infidelem si ipsum ad infidelitatem pertrali te nitatur: Sed si a pari argumentari vel,
mus, ad summum hoc consequitur, ergo populus fidelis non tenetur manere cum
Principe infideli in suoR no, sed propriam patriam relinquere potest. asa Si autem verbalia intest antur, ut eoniunx fidelis in casu praedicto ab ipso matrimonij vinculo libera sit, ita ut Caes. Bellarminus similitudinem illam in hoc consistere velit, quod sicut coniunx fidelis adeo libera est ab obligatione manendi eum coniuge infideli, ut alium etiam con
iugem sibi eligere possit, ita populus fide-
269쪽
lis adeo liber sit ab obligatione manendi cum suo Ptincipe infi6eli, ut alium Principem sibi eligere, & constituere queat: Si hoc, inquam, velit , quod quidem mai rem prae se scit probabilitatis speciem ad proiandum, penes populum esse potestatem Principem suum fidelem deponendi. aps i spondetur, Neque hinc inter tum eius rectὸ concludi posse: Primo, quia haec similitudo nihil illi fauet, si sermo sit de Principibus baptizatis, quorum po
insimum causa lis haec de Principibus aurctoritate Papali deponedis primum excit ta est,& de quibus etiam Caes. Bellarminus loquitur in propositione antecedenti, quam his tribus probationibus confirmare contendit. Conun enim coniuges baptizatos ut supra f diximus, non ita esse liberos a vinculo matrimonij, ut alios coni ges sibi eligeretapossint, quamdiu uterque viuit, etiamsi umis a fide desciscat,& ait iam ad infidelitat 'inpenrahere conetur.Et propterea haec similitudo potius obest, quis prodesesententiae Bellarmini, ut siquis ita argumentaretur. Eodem modo se habet Princeps ad populum sibisubiectum δι- -- ώμ- conis
270쪽
gem, ut Cardinalis Bellarminus hoe loco supponit, sed non potes coniunx bapti Meligeresibi alium maritum, quamdis Use m ri ., qui baptizatus est, visit, tametsi ipse a far a ciat, or illam adseuam heresim velim Melitatem pertrahere conetur: ergo neque pM rest pulm Delis eligere, se conitituere sibi alium Principem , quamdiu Princeps visit, tamesi Princeps , qui baptietatus ea, a fide de ciat, ct populum a M. auocare coin
294 secundo, quia haec similitudo
non videtur esse omnino conuenicns. Ratio inim quare coniunx fidelis libera est ab obligatione manendi cum coniuge infid Ii, quando ipse non vult manere cum illa absque iniuria fidei, non est, quia coniunx super coniugem yllam habeat auctoritatε, nam quoad hanc: separationem uxor, &maritus sunt omnino pares ι at si populus suum Principent deponere posset, argu rc t populum subiectum maiorem csse suo Pi incipe, cum nemo nisi a maiori iudic .ri, & castigari queat 3 & supremam potestatem coerciuain in populo subiecto resi