장음표시 사용
271쪽
Cardinalis Bella inus, nimirum maiorem esse patinatem coniugis in comugem, quam
Regis in subditos,rat quo probat posse populum fidelem liberari a iugo Principis infidelis, quia coniunx fidelis libera est ab obligatione manendi cum coniuge infi
Restondetur dictum illud, si in rigore acicipiatur , videri plane paradoxum, neque adeo generaliter absque maiori declarati ne pronunciandum, ne morosi,&difficiles mariti maiorem potestatem super suas coniuges, quam Regiam sibi competere praesumentes, facilem hine ansam arripiant auctoritatis sibi debitae limites transcendendi.
29s ' Potest igitur propositio illa mutitiplicem habere sensum, & in quocunque accipiatur, instituto larmini partim deseruit. Nam inprimis potestas haec coniugum potest dici maior, vel quia ad plura &maiora se extendit, vel quia magis alligata est subiecto,& minus ab eo separabilis.D inde hanc potestatem - intellugitur propria potestas, quae imperium, &superioritatem annexam habet in quo se
su Dominus Gend . subiecit mulier ρο- testati
272쪽
stati viri sui, Sub viri, inquit, 'otenate ras , ct ipse dominabituro ratione cuius pol statis, in dicitur caput mulieris ad Ephes 1. Et haec potestas coniugis in coniugem non est maior, sed potius multo minor; quam
potestis Principis in populum sibi subiectutum quoad extensionena,tum quoad separationem a suo subiecto. . 296 Et quod attinet ad extensionem, si sermo sit de bonis, quae ad corpus perti nent, potest Princeps plura & maiora pra cipere suis subditis,quam vir uxori:& Princeps habet potestatem ordinariam subditos suos delinquentes poena carceris,meminbrorum mutilationis,atque extremo etiam
motiis supplicio afficiendi, quae tamen mintestas marito non comperit. Si vero de bonis sortunae loquamur: dicimus bona illa, quae propria sunt uxoris, ut Paraphernalia, id est,quaecunque habet mulier praeter d tem, ut successiones haereditariae, & legataei,vel donata, posse uxorem iuxta ius ciuile vendere alienare, aut donare absque li-η d. a. centia mai iti, neque ea magis esse subpo- pact condete testate viri,quam sint bona rubditorum sub
potestate Principis, qui quamuis illorum non habeat donisium proprietatis, habet
273쪽
uenerint, se fuerint vel Iudices, wI Reges, quia hoc facit Dein propter diseiplinam populissi,no potes eri,nis ut exhibeatur illis honor debitus potinati. Ordinauit enim μ Deus Ecclesiam s.am, ut omnis potens ordinata insiculo habeat honorem, o aliqua-do a melioribus.
286 Et post pauca: Aliquando,inquit,
testates bonaesunt,o timent Desi, aliquam do non timent Deum Iulianus extitis infidetumperator. Nonne extitit Apostata iniquus, idololatrae tra lues Christiani seruiebant Imperatori infideli.Vbi veniebatur ad causam Chrint,non agnoscebant nisiisium, qui in carinio erat. Eiundo volebat , ut idola colerent, ut thurificarent, praeponebant illi Deum. Mando autem dicebat, Producite aciem , ite contra illam gentem,satim obtemperabunt. Distinguebant Dominum aeternum a Domino temporali, tamen subditi erant propter Dominumaternum Domino temporali. Similia habent Ignatius, Iustinus Martyr, Tertullianus,hm.3 4. & Hieronymus, quorum sententias instano Lib. 6de reseremus. Quare recte Gregorius Tli
2 et Iosanus ' Propter peccata, ait, subritarum Deus piarumque dat Reger in furoresso, ct termittis regnare δ' is-tara C iani
274쪽
subpaganis Principibus, Osriamis haereticis, sob Apinata Iuliano abstinuerunt ab eorum iudicis, se depositis,e, memores, quod omnis
inima debeas essesubdita potestatibussublimi-ribui 'ter Deum, o qui potestati resistit,
Dei ordinationi re it. LMiserrimi cerae omnium egent Priscoes ,si expositi essent censem ra, ct iudicio suνditorum. 28 Hoc igitur unum certissimum est, teneri Christianos iure diuino Principibus etiam infidelibus in rebus politicis obedientiam exhibere. Nod vero sit diuinum praeceptum teneri Christianos ad sese iubtrahendum ab obedientia siti Principis infidelis,quando populum ad infidelitatem pertrahit , ipsum ue deponendum, ne dicam, vita priuandum, si alias deponi non possit, non probauit adhuc Caes. Bellara minus, neque in sequentibusprobat illud vel Scripturae sacrae, vel Ecclestae primitiuae praxi, vel antiquorum Patrum doctrinae, vel ipsi rationi naturali esse ullatentis cohsetaneu. Et propterea Sigeianus Gemblacε- sis, & Vincentius Bellua sis,ut suprap vi- pdimus,doctrinam hanc de Principibus etiaauctoritate Papali deponendis, quando prumhm pullulare coepit, aempore nimirum c enrici
275쪽
Henrici quarti, qui ut testantur Otho Frisingensis, Godefridus Viterbiensis, Iobam
p supra ou. nes Trithemius, & alij p primus omnium Imperatorum fuit depositus, si non har turpi saltem nouitatis macula aspergere non formidabant. . 188 Ad smiam probatimem, qua Card. Bellarminus ex similitudine, qua Rex, & Respublica viro, & uxori comparantur, probare contendit 3 pulum fidelem a iugo Regis is eiapertrahenistis ad in uitatem, scut eomun Mis libres ab obliga ne mandri eu coniuge infideli,
quati ille non vult manere cum coniuge rariasiavi sine iniuria fidei, quoniam non est m nrepotemscemugis in coniugem, quam Regis insubditos hedaliquanto etiam maior 3 in Respondetur,In hac etiam probatione, mcut & in praecedentibus, plura confundi, quae distinguere oportet. Atque inprimis,
aliud est populum Christianum obligatum
esse, ut maneat cum Principe infideli, aut haeretico,qui alios ad suam haeresim, aut infidelitatem pertrahere conatur; es aliud habere auctoritatem talem suum Principem, aut infidelem deponendi,ac alterum ella
dii Sicut aliud est, coniugem fidesem libue
276쪽
ram esse ab obligatione manendi,seu cohabitandi cum coniuge haeretico,aut infideli.& aliud solutam esse vinculo matrimonij, ita ut alteri coniugi nubere possit.
289: Nam elio, quod populus fidelis
non teneatur manere cum Principe haeretico , aut infideli,qui subditos ad suam haer sim, aut infidelitatem pertrahere conatur, non subinde sequitur, posse talem Princ, pem a populo deponi: hoc enim arguitauctoritatem quandam, eamque supremam, quae populo subiecto,qui se tota sua auctoritate abdicauit, eam lue in Principem transtulit, competere non potesti illud autem ius quoddam duntaxat ad ineulpatam suae salutis tutelam,quaealijs vijs, quam depositione sui Principis , nempe armis spiritualibus, quae propria sunt Chiistianorum; aut salieni fuga defendi potest. De qua rei r
an scilicet, & in quibus casibus liceat subis ditis fugam capiendo sese ab obedientia sui Principis etiam haeretici, aut infidelis, abs que eius licentia subtrahere, non est praesentis instituti disputare. Nam quicquid sit, non inde sequitur quod ad praesentem quaestionem spinat 3 penes populum esse auctoritatem Principem suum infidelem,
277쪽
aut haereticum principatu priuandi. aso Similiter esto, quod coniux fidelis non teneatur manere cum coniuge insideli, aut haeretico cum iniuria creatoris, vel
fidei id est, si conatur ipsam pertrahere ad infidelitatem, aut quodvis aliud peccatum mortale,ut Theologi exponunt) non tameinde sequitur, ipsum matrimonij vinculum disrumpi, sed solum ius illud ad tho.
rum,& mutuam cohabitationem d 3erdi. Nam tametsi quando una infidelium coniugum conuertitur, altero manente in inst. delitate, si infidelis conatur inducere c5iu gem fidelem ad infidelitatem, aut aliud peccatum mortale, possit fidelis non Blum coniugem infidelem relinquere, id est, non cohabitare cum illo, verum etiam al- qcψnd. terum sibi eligere coniugem,atque ita ip- eo dedicor- sem matrimonij vinculum diiuoluere ; SN eus tamen dicendum est, quando ambo coniuges fuerint baptizati, & unus non vult habitare cum altera absque' iniuria Sdeigunc enim potest quidem una coniunx alterum relinquere, sed matrimonium,
quod quidem post cons mationem est indissolubile, ditatuere, , alterum ducere coniugem priori superstite nequaquam
278쪽
potest. rast Adareumentum stitur Card.Bel. lamini respondetur, Si verba illa ita intel vj,,3e eap.ex ligantur, ut sonant, nempeconiugeri fide- pane a. delem esse liberam ab obligatione nianendi, id est, cohabitandi cu coniuge infideli,non hinc concludi,quod ipse contendit, tame si concederemus similitudinem hanc esse alioqui conuenientem. Non enim sequuturi Coniunx fidelis liber est abo ti- ne cohabitandi cum coniuge infideli si a fide auertere conetur, ergo populus mdelis potest deponere suum Principem infidelem si ipsum ad infidelitatem pertrah te nitatur: Sed si a pari argumentari ves,
mus, ad summum hoc consequitur, rigopopulus fidelis non tenetur manere cum Principe infideli in suo Regno, sed proΠi am patriani relinquere potest. Iasa Si autem verbalia intelligantur,
ut eoniunx fidelis in casu praedicto ab ipso matrimonij vinculo libera sit, ita ut Caes. Bellarminus similitudinem illam in hoc consistere velit, quod sicutconiunx fidelis adeo libera est ab obligatione manendi
eum coniuge infideli, ut alium etiam con
iugem sibi eligere possit, ita populus fide-
279쪽
lis adeo liber sit ab obligatione manendi cum suo Plincipe inficieti, ut alium Principem sibi eligere, & constituere queat: Si hoc, inquam, velit , quod quidem maiorem prae se fert probabilitatis speciem adprobandum, penes populum esse potestatem Principem suum fidelem deponendi. . as 3 Respondetur, Neque hinc inten tum eius rectE concludi posse: Plimst, quia haec similitudo nihil illi fauet, si sermo sit de Principibus baptizatis, quorum ρο- aissimum causa lis haec de Principibus au-
ctoritate Papali deponedis primum excit ta est,& de quibus etiam Card. Bellarini-irus loquitur in propositione antecedenti, quam his tribus probationibus confirmare contendit. ConstM enim coniuges baptizatos, ut supra ' diximus, non ita esse liberos a vinculo in trimonij, ut alios conii, ges sibi eligere possint, quasvdiu yterque vivit, etiamsi umis a fide desciscat,& alteram ad infidelitat; m perirabere conetur.Et propterea haec similitudo potius obest,
quari prodest sententiae Bellarmini , ut siquis ita argumentaretur.
280쪽
gem, ut Cardinalis Bellarminus hoe loco supponit, sed non potes coniunx bapti iaeligere sibi Aium maritum, quamdiu ipse mari , qui baptizat- est, vivit, tametsi ipse a me a ciat, or issim adseuam heresim,velim
fidelitatem pertrahere conetur: ergo neque potestpquim fidelis eligere, se conitituere sibi alium Principem , quamdiu Princeps visit, tametsi Princeps, qui baptietatus ea, a fide desciat, ct populum a fidei auocare co
29ψ . Secundo, quia haec similitudo non videtur esse omnino conuenicns. Ratio inim quare coniunx fidelis libera est ab obligatione manendi cum coniuge infid ii, quando ipse non vult manere cum illa absque iniuria fidei, non est, quia coniunx super coniugem ullam habeat auctoritatε, nam quoad hanc separationem uxor, &maritus sunt om0ino pares ι at si populus suum Principcni deponere posset, argu rc t populum subiectum maiorem csse suo Pi incipe, cum nemo nisi a maiori iudic, .ri, &castigari queat 3 & supremam potestatem coerciuain in populo subiecto resi