장음표시 사용
151쪽
- 274 sit praoserendus vix dicas, hoc vero satis mirari nequeo, eicherium, rellium, Obbarium, alios, qui gusti diem natalem interpretati sint, gratam quandam huius commemorationem inmoratii verbis reperisse. Cuius diem natalem somno, usitato longiorem, destines, eiusne ut blandam gratamque commemor
tioncm facias Nihil aliud, si quid iudico, dicit Ho- ratius, quam iustitium laturum esse, quod otium esset daturum orquato, alias in causis agendis quam
Societatis potentiae, quam Caesar iniit cum ompeio et Crasso, de quo Horatius Libr. . min. 1. 3 sq. montions iam sedimus inse vidob usde nocessitudino, qua illi intercessit cum 1gellio Sardo, id Libr. I. Sat. 3. V. 3 sqq. Mortis Caesaris prodigiorumque, quae eam Secuta morunt , mentio fit Libr. L Carm. . . . Sin.:
Iam satis terris nivis atque dirae Grandinis misit Pater, et rubente Dextera sacras iaculatus arces Terruit Urbem:
Vidimus flavum Tiberim, retortis Litore Etrusco violenter undis, Ire deiectum monumenta Regis, Templaque Vestae: Pag. 205. . Ha Vire Goorg. Libr. I. v. 466 sqq. ovidius etamorph. Libr. XV.
Hist Libr. II. e. m. Sect M. Plutarehus in Vita . 69. Di Cas
Do stolla erinita, quae post neceat Caesaris apparuit iam vidi
ubi tamen alii non illa prodigia interpretantur, sed quae postea a. 727. vel 32. fuerunt; alii donique prodigia ' omnino non esse, quae ab Horatio designantur, sed poenas ob mortem Caesaris bellaque civilia, quas Dii a Romanis repetiverunt. Prodigia post mortem Caesaris respici negant, quod in his Tiberis ex datio non commemoretur a scriptoribu8. Dubito tamen an recte statuamus Tiberim, ut aepius cita quoque id temporis suum alVeum eXCeS-sisse Narrat Dio Cassius Libr. XLV. e. 17. inter prodigia a. 11. Ἀους ἐκ της Θαλασσης αμυθητοι κατα ac του Τι ριδος εκβολα ες την γηπειρον ξμπεσον,3 piSce autem in terra Xponi non possunt, nisi mare, vi tempestatis longius usitato in littus progressum, OS denuo recesSerit, pisces in arena relinquens. Observat Seneca, laudante Mitschorlichio, Nat. Quaest Libr. II. c. 26. I. fluvios subito excrescere usi crebrioribus Ventis ostium caeditur, et reverberatus fluctu amnis restitit: qui crescere id tur, quia non estunditur. a Quae Si comparamus cum Horatii loco, fit verisimile, id temporis quoque Tiberis aquas retortas fuisse a mari Etrusco, Ventorum Vehementia contra suum ostium adacto itaque in sinistram ripam, deXtra depressiorem, aquas madisse. Tiberim enim a dextra, sive Etrusca in sinistram
Festus Libr. XIV. : Prodigia, quae praedicunt futura. Cicerodo Natura Deorum Libr. II. . . de Divinat Libr. Ι. e. 2. A. 727. Vid. Dio Cassius Libr. ΙΙΙ. c. 20. a. 731., id ibid. e. 33. R. 32. id Libr. LIV. c. I. a. 74I., id ibid. c. 25. Vid. Frankius Fast. Horat. p. 140. n. 2.18
152쪽
traria interpretatio est . Sed diverse quoque semtiunt . D. M Carminis aetate, proque Vario tempore, quo illud compositum laisse putant, Variamotus into rotandi rationsim inierunt Rodellius, nuper
etiam uorsinnavius , Carmon scriptum esse putavit cum recens momoria esset mortis Caesaris, prodigiorumque, quae secuta erant; W erus ad a. 723. ineuntem rotulit , Frankius ad a. 725. , anadon adscripsit a. 727. , Massonus, quem plurim secuti suerunt a. 732. . Ut vere dicam, nullum in idoneum tempus esse videtur, in quod apte hoc Carmen
jane tamen Tiberis inundationem, si quidem mortem Caesaris secuis fuerit, ne hoc Ioco intelligamus, obstare dicunt Interpretes, uod oratius. eam videre non potuerit, dicit autem s. 13 sqq.: et Vidimus flavum Tiberim, est , An idem Interpretes statuunt Virgilium vidisse montis Aetnae eruptionem, quam descripsi Georg. Libr. I. s. 471 sqq.: Quoties Cyclopum effervere in agros Vidimus undantem ruptis fornacibus Aetnam, cet. , ouem potius Eridani exundationem, quam quoque inter prodigia mortem Caesaris seeuta, eodem loco describit, s. 480 sqq. suis oculis vidisse statuamus, quam montis Aetnae eriiptionem. Da Carminum aliquot Horat Chronoi p. I. 7 sqq. Idem sacturi fuerant Faber et Daeotius, nisi quod statuebant, propter s. 50., Carmen seriptum non esse ante VI. Consulatum Augusti, quo Princeps Senatu vietus fuit vid. Dio Cassius Libr. LIII. c. I. Longe vero alia ration hoc in Carmine Pater atque Phineem -- tu Caesar, ut infra videbimus. In Neu Jahrb. f. Philol. u. Paeda IX. Suppl. d. p. 289 sqq. Fast. Horat p. 36. 144 sqq. Cogitabat de inundatione Tiberis cum Caesar Octavianus Augusti cognomen acceperat vid. Dio Cassius Libr. III . 20. Ea vero
pro austo omine habita suit. In Vita Horatu p. 41. 233 sqq. Eo anno Tiberis alveum X cessit, multaque monumenta fulmine laeta fuerunt, id Di Cassius
collocemus. Numquam Horatius, per totam Vitam,
recte Caesarem Octavianum ita alloqui potuit, ut tacit
mutata iuvenem figura Ales in terris imitaris, almae Filius Maiae, patiens vocari
Laudare potuit Augustum Crassi ultorem, Dacorum Aethiopumque Victorem, morum legumque restitutorem, nunquam recte laudare potuit ultorem Caesaris. Hoc si secit, ut alii statuunt, paulo post reditum in patriam, tum prosecto inconstantiae, ingeniique servilis egregium nobis documentum reliquit; sin decennio post vel amplius, ut alii, tum non modo adulator turpissimus, Verum etiam ineptissimus est habendus, qui, quum tot interea bella externa atque interna, suis quaeque prodigiis comitata, tot Caesaris Victoriae argumenta Carminis conscribendi praebuissent, id potissimum sibi sumserit argumentum, quod recte celebrare non posset. Ingenue fateor, hoc uno Carmine omnes meas notiones demoratii ingenio, indole Vitaeque rationibus, ex assidua lectione eius Carminum susceptas, confundi atque turbari, meque, quamVis legerim, diligentissime etiam legerim, multas de eo doctasque Commentationes, nunquam
eius causam, OnSilium, rationem capere potuiSse.
Unum hoc addo pro illo invidioso Caesaris ustor, aliud quoddam, velut Crassi ultor , substituere liceret, fore, ut multo facilior esset ratio interpretandi.
ignis Phraate receptis Augustum templum statuit 'Aρεος T μωρου vid. Di Cassius Libr. LIV. c. 8.
153쪽
- 278 Verbo addam, hortorum Caesaris, quos populo legaveratri mentionem fieri Libr. I. Sat. 9. V. 18.:
Trans Tiberim longe cubat is, prope Caesaris hortos.
Solus Iulius Obsequens, quod sciam, eos collocat ad portam Collinam c. 131, quae cis Tiberim erat Perperam quoque Cruquius ad portam Portuensem, cum essent extra Septimianam. BIBULUM, Caesaris collegam in consulatu a. 695., coninemorat Horatius Libr. III. Carm. 28. V. 7. q. ,
Parcis deripere horreo Cessantem Bibuli consulis amphoram.
Sunt qui putent, Horatium in Voce cessantem inertiam et impotentiam Bibuli adversus collega sui consilia respexisse , rectius vero Mitscherlichius provocavit
ad versum Virgilii Aeneid. Libr. VI. 10 sq.:
Conripit Aeneas extemplo, avidusque refringit
Bibulus morbo periit, consectus laboribus, in bello civili contra Caesarem a. 706. De filio eius, qui
Cicero Phil. ΙΙ. c. 42. Tacitus Annal. Libr. II. c. I. Suetonius in Vita Caesaris c. 83. Plutarchus in Vita Bruti c. 20. Quaest. Rom. 5. Appianus de Bello Civili Libr. I. c. 43. Dio Cassius Libr. XLIV. e. 35. Cicero ad Atticum Libr. ΙΙ. Epist. 14. I 5. 16. 19. 20. 21. et 24. pro Omo c. 15. de Harusp. resp. c. 23. in Vatinium c. s. et 10. Livius Epit Libr. IIL, Velleius Libr. L- 44. Suetonius in Vita Caesaris c. 10. 19 et 20. Appianus de Bello Civili Libr. II. c. s. 12. Dio Cassius Libr. XXXVIII. . . s. et . . Caesar de Bello Civili Libr. III. e. 18. Cicero Brut. c. 77., Dio Cassius Libr. XLI. ci 48. Orosius Libr. VI. α 5.
MAMURRA, una cum Caesare a Catullo infamiae traditus , hic quoque cum illo est memorandus. er- stringit Horatius vanitatem hominis, qui, cum Formiis infimo loco natus esset, Caesaris favore ad Summum gradum honoris pervenit:
In Mamurrarum lassi deinde urbe manemus,
ita loquens, Libr. I. Sat. 5. v. 37. qua8 alteram Lamiarum familiam, Formiis quoque oriundam, Significaret Mamurra autem, qua diVitias congeSSerat, eas linuria consumpsisse Videtur . Sed pergendum est ad M. Brutum, τυραννοκτονον, cum suis, de quibus singulari Sectione videbimus.
Est hoc constantia Horatii ingeniique liberalis magnum documentum, quod in Carminibu saepius Bruti, quo duce tribunus militum fuit, mentionem faciat, obiter quidem, sed tamen honorifice, neque suam cum illo necessitudinem infitietur. Socios vero suos, eiusdem causae participes Pompeium Varum, Torquatum, Septimium, Messallam, Pisonem, Semper in numero amicorum habuit et estus amoris significatione amplexus fuit. Est profecto egregia haec praestantissimi viri commendatio, quam si quis detrectet, dolendumne sit, an indignandum dubium mihi videtur.
In Carm. XXIX. XLL XLIII et VIL, es. Suetonius in Vitii Caesaris c. 73. Cicero ad Atticum Libr. VII. Epist. 7. Plinius at Hist. Libr. XXXVI. e. s. ecl. -
154쪽
- 280 Fuit itaque Horatius tribunus militum in exercitu Bruti, quamvis incertum sit, qua ratione ad illum honorem perVenerit. Quam gratum vero illi fuerit probari a Bruto, testatur locus in Epistola 20. Libr. . ubi ita ad Librum suum S. 20. Sqq.:
Μ libertino natum patre, et in tenui re, Maiores pennas nido extendisse loqueris; Ut, quantum generi demas, virtutibus addas: Μ primis Urbis belli placuisse domique:
haec cum annum ageret quadragesimum quartum,
Vid. s. 27 sq., tum etiam illam Bruti amicitiam honori sibi ducebat palamque praedicabat. Et ita
sacere poterat, salvo Augusti favore, ut testantur exempla, quae supra contulimus Pulcherrimam autem
pugnae Philippensis commemorationem lacit in a mine ad Pompeium Varum, Libr. II. . . . Sqq.:
eum Philippos o celerem fugam Sensi, relicta non bene parmula; Cum fracta virtus et minaces, Turpe solum tetigere mento,
Bruti Cassii, aliorum, fractam Virtutem deplorans, suam ipsius ceterorumque indignans ignaviam fuga que quae mihi certe sententia loci videtur. Quo tan-
Vid. p. 244. n. 1. s. quoque infra de L. Sestio. Ita Cl. Herlkampius, quem vide, comprobante Osero in Epistola crit de Horatio Peerlkampii. Pugnae Philippensis meminit quoque Libr. III. Carm. 4. v. m. qq.: Non me Philippis versa acies retro, Devota non exstinxit arbor, Ne Sicula Palinurus unda, de cuius aetate es Frankius Fast. IIOra P. 188 sq. i
ceterosque superstites socios Bruti, quo Vultu eos adspicere potuit, cum illud Carmen 2 Libr. I. composuisset in honorem ultoris Caesaris, aut certe, nam de Carminis consilio ambigitur, cum ultorem illum divinitus in terras delatum finxisset . Vellem, iterum dico, vellem nova interpretandi ratio, sive insperataomondatio difficillimi loci mihi hunc scrupulum eximeret, qui nunc me VeXat, quoties cogitem demoratii indole ingenio rationibusque vitae. Scripsit ad Pompeium Varum circa a. 724. aetatis XXXV. , POStea PTOVectiore aetate, cum scriberet ad Iulium Florum, Libr. II. Epist. 2. Vs 41. Sqq. eiuSdem rei,
aequo animo, mentionem fecit, eum quadam commiseratione imperitiae iuvenilis et temeritatis, qua arma susceperat in bello civili, tristissimique eventus, quem pugna Philippensis cum sibi, tum ceteris, habuerat:
Romae nutriri mihi contigit, atque doceri Iratus Graiis quantum nocuisset Achilles. Adiecere bonae paullo plus artis Athenae: Scilicet ut possem curvo dignoscere rectum , Atque inter silvas Academi quaerere Verum. Dura sed emovere loco me tempora grato; Civilisque rudem belli tulit aestus in arma, Caesaris Augusti non responsura lacertis.
Quid cogitavit Frankius, vir diligentissimus, cum in sua Tabula
Chronologica , Fast. Horat p. 232. haec duo Carmina iuxta se col- Iocaret Dubitanter quidem, adscripsit enim signum interrogationis, sed tamen Omposuit. Prorsus enim assentior egregiae sententiae Grotelandi de Carminis huius aetate, de qua post videbimus. Vid. p. I23. n. 2.
155쪽
Unde simul primum me dimisere Philippi Decisis humilem pennis, inopemque Paterni Et Iaris et fundi, paupertas inpulit audax,
Se iuvenem ita socisso non miratur, neque improbat, aerule vero ingravescente aliis oculis atque olim rerum rationes inspiciebat. - Vox audata, me iudice, iungatur verbo Deerem, itaque comma, quod eam sequitur, post inpulit transponatur, eritque haec secillima interpretatio loci Paupertas me impulit pa
pertas causa fuit, ut audax versus sacerem, Securus reprehensionum, conviciorum, simultatumque, quae mihi inde oritura SSent.
Libr. I. Sat. 7. lepidam Persi cuiusdam et Rupilii Rogis historiunculam readit Horatius, quam uti mihi videtur, ea de causa divulgavit, ut Rupilium, quo
cum in castris Bruti dissenserat, testibus Scholiastis, cum ab otam Romae quoque peteretur, lini oponeret traduceretque Satira autem haec omnium prima scripta fuisse videtur, itaque statuerunt omnes laterpretes, Frankio excepto, qui retulit ad a. 18. Accidit res, quae in ea narratur, ut ait ipse Horatius s. 18.: Bruto praetore tenente Ditem Asiam. DBrutus praetor urbem egressus sierat . fuerantque illi cum Macedonia, tum etiam Bithynia proVinciae decretae . Invasit praeterea Lyciam, eamque Subw-
Fast. Horat p. 103. Idem sibi ironiam, sive apathiam qua clam Horatii deprehendere visus est in Bruti mentisne s. 23 sqq.
Appianus de Bello Civili Libr. III. c. s. Libr. IV. α T. DIO Cassius Libr. XLVII. c. 20. Appianus I. I. Libr. II. . . Dio Cassius . . c. l.
cit, quo tempore conventum illum Clazomenis habere potuit, de quo Horatius s. 5. cl. 18. Dicitur praetor ab Horatio, quamvis proprie dicendus fuerat propraetor. Idem proconsul a Cicerones et in nummis ' vocatur, quum contra . Servilius Isauricus et . Bibulus, qui proconsules erant, alter propraetor , alter praetor ab eodem Cicerone dicantur. Omina praetoris, propraetoris et proconsulis sine discrimine interdum usurpata fuerunt ' Rupilii autem historiam ita tradit Horatius:
Proscripti Regis Rupili pus atque venenum Hybrida quo pacto sit Persius ultus, Opinor omnibus et lippis notum et tonsoribus esse. Persius hic permagna negotia dives habebatClazomenis, etiam litis cum Rege molestas; Durus homo, atque odio qui posset vincere Regem; Confidens, tumidusque adeo Sermonis amari,Sisennas, Barros ut equis praecurreret albis.
RUPILIUM REGEM hominem non obscurum suisse apparet ex eo, quod a triumViris proscriptus fuerit mrati fuerim Interpretes, quid oratius, partes easdem atque Rupilius secutus, huic pro ridiculo imputaverit, quod esset proscriptus. Ego ero in Voce P aeripi nihil ridiculi latere puto Horatium lusisse censeo in ambiguo Vocum ProscriptώRegis, quas, si quis
Philipp. II. e. 38. Ita quoque Cassius Libr. XII. Epist. ad Div. II. et 12. a Fulv. Ursinus Fam Rom. P. 28. Cicero ad Div. Libr. XIII. Epist. 67. cl. Epist. 68. Id ibid. Libr. II. Epist. 17. Graevius ad Cic. pro lego anilia c. I. Perigonius Animadv. Hist. p. 308 sqq. Ernestius in Clavi Cic. in vocibus Proconsul et Praetor, Cl. akius ad Cic. de Legibus Libr. I. c. 20.
156쪽
- 284 legisset, cogitaturus orat de proscripto rege a q io, sequebatur autem Rupili nomen quem nisi statuimus eo tempore, quo Satiram suam edidit oratius, Romae bene notum suisse civibusque invisum, omnis gratia Satirae omnisque opportunitas interibunt. Metius etiam statueremus, Horatium eam in castris Bruti scripsisse eiusque comitibus recitasse, nisi minus probabile esset Horatium, qui non ita acile sua casemina sundebat, inter armorum strepitum versibus --
ponendis vacasse. Exstant de Rupilio bonae notae scholia Porphyrionis: Rupilim cognomene Reae Praenestinus. post erilium quod damnatus fuerat, insit uti in Attiea b Aelio Varo. Deinde, cum praeturam gereret, proscriptu a Triumviris onfugit ad Brutum et inter eomites habitus est. Ibi militangem Horatium Flaeeum iurgio lacessivit, propter quod amaritudinem stili poeta in eum strinaeit, , et inquiani: murus Rupilisa eae, Praenestinus, postguam a Praenestinisi erilium iam esset, in Attis mili uis in Aetio;
deinde, eum praeturam gereret, in triumviratu proscriptus ab Augusto eonfuse ad Brutum, in cuius astris eum ran a se eommilito, iust aegre tribunum eum essem litum, generis ignobilitatem ei saepius eaeprobrans. Coniseu Spolinius o cisso P. Rupilium P. F. Men ., publicanum, magistrum societatis Bithynicae, quem Crassipedi Bithyniae quaestori, commendat Cicero
Libr. XIII. Epist ad Div. s. quam idem polinius a. 702. tribuit Pros in in suis ob Aetio Varo, ,
Post exilium habo quoque Acron, cuius scholion ad hunc ο-
eum minoris momenti est quam aut Porphyrionis aut Cruquiam. Ita quoque ab erone vocatur.
in utroque soliolio legendum esse sim frie sub Attio Varo, v idem rectissime observavit. Fuit autem P. Attius Varus, ompeianus, qui Caesare adVestante, in Dicam, quam pro praetore a Pompeio obtinuerat, traiecit provinciam occupavit, Tuberonem hic expulit, Curionem ad internecionem superavit , tandem vero ab ipso Caesar victus in
Hispaniam ad Cn. Pompeium prostigit . Sub hoc
igitur Aitaverat Rupilius, postea veniam impetrasse a Caesare, praeturaque decoratus Riisse videtur, denique, Caesare occiso, proscriptus a triumViris, ad Brutum profectus est. Post pugnam Philippensem Romam, ut multi alii, redire potuit, neque enim ex eo, quod proscriptus hierit, illum in numerum percussorum, quo omnes tollendos decreverat Caesar Octinianus, referamus necesse est. Pergit autem Horatius s. 18. Sq.:
Ditem Asiam, Rupili et Persi par pugnat, uti non Conpositi melius cum Bitho Bacchius in ius
Acres procurrunt magnum spectaculum uterque. Persius exponit causam ridetur ab omni Conventu laudat Brutum, laudatque cohortem:
Cicero ad Atticum Libr. VII. Epist. 13. 15. et 20. pro Ligario e 1 et 2. Caesar de Bello Civili Libr. I. α 13 et 31. Plutarchus in Vita Catonis minoris c. s. et 57. Caesar I. I. Libr. II. c. 23-44. Appianus de Bello Civili Libr. ΙΙ. c. 44-46. Dio Cassius Libr. XLI. c. I sq. Orosius Libr. I. c. 15. Hirtius de Bello Africano α 44. 62. 63. et 0. de Bello Hispan. c. 27. Dio Cassius Libr. XLII. c. s. q. Libr. XLIIL 3I., Eutropius Libr. VI. c. 23. ubi male legitur Q. Varus, qui prorsus diversus sui homo, id supra pag. 18 et 204. In pugna ad Mundam cecidit vid. Auctor de Bello Hispan. c. I. Velleius Libr. II. α 55. Appianus I. l. c. 05. Orosius I. l. c. 16.
157쪽
Solem Asiae Brutum adpellat, stellasque salubiis Adpellat comites, excepto Rege Canem illum, Invisum agricolis sidus, venisse : ruebat Flumen ut hibernum, fertur quo rara Securis. Tum Praenestinns salso multoque fluenti Expressa arbusto regerit convicia durus Vindemiator, et invictus, cui saepe Viator
Cessisset magna conpellans voce cuculum.
Llud Praenestin , -- dum Vindemiator, et invictu3, si comparamus cum Scholiastarum, Aeronis et Cr quiani testimonio, Rupilium saepius Horatio in castris Bruti ignobilitatem generis obiecisse, nescio an recte statuamus, ipsum Rupilium humili genere, patre rustico natum fuisse, quod cum ipse oblitus .esse ideretur, illi in memoriam revocavit Horatius PERSIUS
quis fuerit, incertum est Hybrida, testibus Scholi
astis, dicebatur, quod patre Graeco, matre Romana natus esset. Ita proprie Oeabantur Sue e apri porcisque nati, teste Plinio' vel canes ex Venaticis gre
gariisque, quod testantur Acron et Porphyrion hinc appellatio transiit in eos, quibus obscurum ius civitatis
erat L quive patre Romano et matre peregrina, Vel contra nati fuerant Persius autem VS. 33 Sqq.:
postquam est Italo persusus aceto, Persius exclamat: Per magnos, Brute, eos te Egregia Acron: Rupilius Ne eomes fuit Bruti, solam ergodlaebae Brutum, et omites, stellata salvisis, Rupilium vero ani-eviarm tellam, hoc St, Syrium. v Nat mist Libr. VIII. e. 53. Sect 79. Martialis Libr. VIII. lgr. 22. Valerius Max Libr. VIII. . . . . Suetonius in Vita Augusti c. 19. Martialis Libr. VI. Epigr. 39. Cf. Livius Libr. XLIII. . . Hirtius de Bello Asricano c. s.
oro, qui reges consuesti tollere, cur non Hunc Regem iugulas operum hoc mihi crede, tuorum est.
Originem Bruti rospiciens ex illo Bruto, qui regem Tarquinium Superbum Roma Xpulerat, quam, uti alii negarunt alii contra de ea prorsus non dubi
Observandum restat, pulcherrimam den 14. Libr. 1.:
navis, reserent in mare te novi Fluctus o quid agis sortiter occupa
quam Quintilianus cita interpretatus fuerat, ut navis esset respublica fluctuum tempestates, bella civilia; portus, atque concordia, ad Brutum retulisse Scholiastas, Acronem, altero in scholio, in altero enim de S. Pompeio cogitat, Porphyrionem et Cruquianum ut illum hortatus duerit Horatius,
Consert Grotelandus in Erschii et ruberi Allo Encyclop. Sect X. T. II. p. 459. Ciceronem ad Atticum LibrJ Epist. 16. Quousque, inquit Clodius), hunc regem Ciceronem seremus 3 regem appellas, inquam, cum Q. Marcius Rex tui mentionem nullam secerit illo
autem Regis hereditatem spe devorarat. v
Dionysius alio Antiq. Rom. Libr . c. 8., cs Libr. VI. c. 70., inprimis eo usus argumento quod L. Brutus esset patricio genere, arcus contra plebeio. Potuit autem unus e posteris L. Bruti transire ad plebem, o Cicero in Bruto c. 16. Livius Libr. IV. c. Is Dubitat quoque Dio Cassius Libr. XLIV. c. 12. Cicero in Bruto . IL, Tuscul. Quaest Libr. IV. c. I. Philip I. c. s. II. e. II. X. c. f., cs quoque Nepos in Vita Atticiis. 8., Appianus de Bello Civili Libr. ΙΙ. G12., M. Plutarchus in Vita M. Bruti c. s. et 11. Dio Cassius I. I.,)Plutarchus I. L c 1., in Vita Poplicolae . . in Vita Caesaris ει 62. Eutropius Libr. VI e. 35. Iam ante Μ. Brutum genus suum a L. Bruto repetebant Bruti, vid. Cicero de Orat Libr. II. c. 55. cf. in Bruto α 34. Instit orat Libr. VIII. c. s. 44.
158쪽
- 288 -- φne susciperet bellum civile eluc vero, quem secuti filerunt Faber Dacerius et Benueius, allegoriam Carmini inesso nogavit, consula Horatium alioquinavim, qua post proelium Philippenso vectus uerit in Italiam. Torrentius putabat, Horatium versibus
exprimere voluisso pulcherrimam Maecenatis comparationem reipublicae cum nari, in ea oratione, qua
Augusto persuasit, ne imperium abdicaro Post ronem denuo ad S. Pompeium retulit ut annus Equidem, quare Quintilianum, elegantissimi iudieii virum, audire noluerint Interpretes non in- tolligo. Socios Bruti Pompeium Varum, Torquatum et Bibulum intermoratii amiliares, Plancum otiossium
inter Antonii comites recensebimus, de Messalla supra iam gimus inter Oratores. Supersunt autem Sestius et Piso, do quibus mentionem hoc loco aciamus. Erat L 'Esaeius filius P. Sesti L. F., qui desensus suorat a Cicorono . In castris Bruti pro quaestore militaverat' voniam vero impetravit ab Augusto, cui tam acceptus fisit, ut in eius locum consul sus-fectus fuerit a. 731., quamvis semper adhuc Bruti memoriam coleret eiusque imagines magno honore haboro ' Huic Horatius Libr. I. Carm. . inscripiat, illum brevitatis vitae admonens s. 14 sq.:
VM. Lect 'Libr. I. c. 4. Dio Cassin Libr. LII. e. 14. 1. Mytholo a T. I. p. 344. Cicero ad Diversos Libr. XIII. Epist. 8. Ursinus iam Rom. p. 244. Mercampius ad Morellii Thes. T. II p. 230. et 393.
Dio Cassius Libr. LIII. e M. Appianus de Bello Civili Libr. IV.
o beate Sesti, Vitae summa brevis spem nos vetat inchoare longam.
Magna varietas est in titulo huius Carminis. Porphyrion habet Ad P. Sextium Consularem Cruquianus: Ad L. Sextium Constitarem; SS. Vandectuinii :SESTIO QUIRINo, ut et risΤUs diadus est, tribuitur autem illi in scholiis praenomen PUBLII et dignitas
Conridaris. In Fastis vero legitur L. SESTIUS P. F. VIB N. Sanadono, nescio qua auctoritate, dicitur L. Sestius Nepos. In tanta Codicum dissensionea scriptura L. Sestii, quod consulis a. 731. nomen fisit, haud iniuria dubitemus, utrum hic, an alius quidam e gente Sestia, ab Horatio Carmine donatus suo-ra Ceterum LYCIDAS qui prodit s. 19. q.:
Ne tenerum Lycidam mirabere, quo calet iuventus Nunc omnis, et mox virgines tepebunt.
quis ille puer uerit, nusquam apparet. PISONEM cui Horatius filiisque Artem Poeticam, sive potius Epist. Libr. II. 3. inscripsit, ad Bruti socios
cum Reeneni ' resere non dubito. Hi enim, invictis argumentis, Pisonem diversum non esse proba-
c. I. ubi pro Πουπλιος, legendum esse Λευκιος Σεξστιος iam vidit Ursinus I. I. In Edit Carm. Horat T. I. P. 13. Plures Sestii hoc tempore fuerunt. Fuit P. Sestius P. F. quaestora. m. propinquus P. Sesti L. F., qui a Cicerone desensus sierat. De illo Cicero ad Diversos Libr. V. Epist. 17. Fuit Sestius Naso, inter Caesaris percussores ab Appiano relatus, de Bello Civili Libr. II. c. 113. de quo vero apud Horatium Eogitandum non est. Fuit T. Sestius, Cassianarum partium dux, a Cornificio in Africa vietus, vid. Livius Epit Libr. XXIII. Fuit T. Sestius Gallus, doquo Cicero pro Milone, I. Disput de Epist ad risones. Amst. 806.
159쪽
- 290 vi ab illo, quem signifieat aeuus . Libro elati, qui bello civili resurgentes in Ahica Pompeii parto Irrimo ministorio advorsus amarem in1
t mox Brutum Cassiumquo se utus, oncesso reddu,
poti ono honorum abstinuit, donec ultro desa ahi ab Augusto consulatum acceperit, ΤΠ' ''' eum I Augusto ongulo XI .mine CascelluΜζ-
aequo, qui easdem partes olim fuerant secuti, mea Epistia laudationes , irrisio contra Iem to inii, Inogariani, utraquo, id quod re suspicatus os Mononius, Pisoni gratissima Mn. Cogitabant Interpretes ante Reenenium de licto Pisono, Horatii aequali, Lucio dicto, qui postea sub Tiborio urbi praesectus sit, Porphyrionem ea in re
secuti, cuius scholion est D Hunc trum, gua mycm-
eustos sis, misis Nam et ipse Piso pocia fuit, et ι- in secillum otitia .u Fuit illo L. Piso consulta post eonsulatum Bessos, Thraciae popuIII, inennio subiecit , denique per annos decem urbis 2 4sdesue, o rogio functus, publico funere ex decreto
Hirtius do Bello Africano . . et 18. Dio Cassius Iabr. LIII. e. 30. Ari. Poet. v. 369 sqq. Ibi v. 300. q.
intem tribuit Porphyrion id, uti consuit telandus, unice secit propter ultimum versum pigrammatis, quod ei Antipator hossaloniconsis inscripsit :
Erat autem Piso vino opulisquo non minus deditus quam Musis' qui ob eam potissimum causam i-beri gratus acceptusque, urbi ab eo praepositus fuit ' quamvis aliter o de re iudicavit telandus, locum conserens Art. Poet. V. 434 Sqq.:
Reges dicuntur multis urguere ulullis, Et torquere mero, quem perspexisse Iaborant, An sit amicitia dignus.
Sed acute Reenenius probavit, Horatium Artem Poeticam Pisoni praefecto urbis, inscribere non potuisse. Natus enim ille a. 705. , filios iuvenes, uti illo Horatianus habebat:
pater et iuvenes patre digni ,
nondum habere potuit, quo tempore Horatius Carmen
Branch. Mai. XIV. T. I. p. 112. In Anthol. Ianud Libr. I. Tit. 26. Epigr. 5. Legitur ibid. X. p. III eiusdem Epigr. de victoria Pisonis in Thraces, de quo vid. Hier de Bose,in Edit Anthol. Graeeae T. V. p. 13 sq. De Pisonis studiis poeticis f. quoque Saleii Bassi rotrept. ad Pisonem, quom sere statuunt V. D. praesectum urbis fuisse , v. 150 sqq. In emsdorei Poet. Lat. Μin T. IV. p. 236. Antipater Thessalonicensis Epigr. XVI. Branck. Anal. . II. p. 112. In Anthol. Ianud Libr. IV. it. 12. Epigr. 32. Seneca I. I. Plinius Nat. in Libr. XIV. e. 28 Seci. 22. Suetonius in Vita Tiberii c. 2. Tacitus I. I. Art. Poet. v. 24.
160쪽
292 suum componebat. Hoc enim scriptum alas anto si mortem i. o. ante a. 735. sequitur eXVs. 53. Sin.:
Quid autem castellio minioque stabit Romanus, ademtum Virgilio Varioque,
ioci Horatio Cato et Ennius. Neque enim Ru Suo erus , qui putatis loco allato aeque bene colligi, Caecilium Plautumque adhuc inter Wο susse
atque Virgilium Variumque Hos, Ioas,
berus. Nec satis mirari possum, visse, 05 Hee.
ta, lato rotos, orollium, Hilgersium, alios mPigono o sanum non diversum esse censere: G
illo urbis praesecto . Alii vero, ochedemis, o Mesus, Batas' Gonodus' meliora secuti eundem ab hoc loco quam alienissimum esse censuerunt. Oincertum sit, utrum omnino filios habuerit L. Piso,
2. 2. Mononium poenituit sententiae in , -m et
ouione dui duabus Disputationibus, quas habuit a. 184I. . portitorioui Clarissimi Viri, communicatis, recentioriI I admanorum et Franeorum cum nova commenta, tum et u denuo receptos errores eoarguit et refutavIt
Aliter idem mestius in Clavi oratiana.
293 Certe nusquam commemorantur; naei contra duo filii fuerunt, alter naeus quoque dictus, consul Cum Tiberio a. 747. , inimicitia cum Germanico famosus, qui mortem ipse sibi conscivit a. 773. , alter Lucius consul a. 753. . Ille, qui a. 728. obsequium iam praestabat Augusto, uti ipse praedicat apud Tacitum , ante a. 735. carmina certe componere potuit. Nam hac una in re consentiunt . D. qui Epistolam ad Pisones interpretati fuerunt, quod maiorem Pisonis filium poeticen, nec Satis prospere, tentaSS Putont Hinc Horatius s. 366. Sqq.:
maior iuvenum, quamvis et voce paterna Fingeris ad rectum, et per te sapis hoc tibi dictum Tolla memor certis medium et tolerabile rebus Recte concedi consultus iuris et actor Caussarum mediocris, abest virtute diserti Μessallae, nec scit quantum Cascellius Aulus; Sed tamen in pretio est mediocribus esse metis Non homines, non Di, non concessere columnae.
Tu nihil invita dices laciesve Minerva: Id tibi ludicium est, ea mens.
Vos, Pompilius sanguis, carmen reprehendite, quod non Multa dies et multa litura coercuit. Dio Cassius Libr. V. . . Tacitus Annal. Libr. III. e. 12 et I6. Dio Cassius Libr. LVII. e. 18. Tacitus Annal. Libr. II. c. 34. Libr. III. c. II. Libr. IV. c. I. Udexiss ante Dion Cass. Libr. V. L. I. Libr. III. c. 16. l