장음표시 사용
161쪽
- 294 quo in loco Pompilium sanguinem nuncupat Calpurniam Pisonem, quippe qui a Calpo, Numae regis filio, oricinum deducBret
ingularis opinatio Bosellii 'mit, Pisones nullos fuisse, quibus inscripta suerit Epistola, quae dicitur
ad Pisones Pisonum oro nomon ab Horatio adlabitum esse, per et octiinc inodis, uti oratores et positan sacer solent, quum sermonem, in ipsius orationis tenore, nunc ad hunc, nunc ad illum, nunc ad unum, nunc ad plures convertunt. Sed Boschium resuavit Elchstaeduus, cuius vero Disputationem se tra-
Ceterum de consilio deque ratione Horatii Epistolae ad Pisones, quae iam apud veteres nomine Mus Positicae dicebatur , mirum in modum inter se dissentiunt Interpretes. Constituit eorum pro Varus sententiis tres classe Menenius, quam prima complectitur eos, qui oratium in hoc opere nil nisi praecepta quaedam, ad poesin pertinentia, quasi per saturam congerere Voluisse existimant; altera eos, qui in eo artis poeticae institutionem, omnibus sui nume-
Plutarctus in Vita Numae e. I., Festus Libr. I. in voce
Hugonis Groti p. 137 sqq. se ipsi I. H. A mohsinod Consuram novissimarum Observati. in Anzi Graecam, Ionas 1811., et Disput da ora in lat ad Pisi,nes, ibid. anno eodem proximo anno Cura secundas' Η ram Epis ad Pisones, ibid. Quintilianus Instit orat Epist. ad Tryphon. et 'r. VID.
s. m. rimmachus Libr. I. Epist. 4. Sidoniius Apollinaris c lax. . G, Charisius . IM et 188. Diomedes Iabr. III.
ris absolutam, agnoscunt tertia denique, qui praecepta tantummodo quaedam ea de arte in eo contineri, Connexa tamen inter sese et ad unum omnIa finem Spectantia censent Pertinent ad primam Porphyrion, qui annotavit: in in hune librum Hora rus)conserat praeeγια Neoptolemi de larte Poetiea non idem omnia sed eminentissima, i, fuit autem Neoptolemus, insula aro oriundus, grammaticus et Oeta,
qui de Epigrammatibus doquo Linguis scripsit Carmenque condidit Dionysidem I. Fabricius, . . Scaliger. G. I. Vossius, acerius. ad alteram .
Heinsius, Michelsonius, Rogelsbergerus, Ouhierius. Ad tertiam, in qua summa rursus sententiarum inter se diversitas, Cruquius, Lambinus, Sanadonus, BaX-terus, melandus, Haberialdius, denique ipse Reenenius. Ex iis autem, qui post Reenenium Epistolam interpretati fuerunt, silerus in secundam, ceterisere oeringius, rellius, ille urgerus, Gonodus in tertiam classem sunt describendi singularis illi sententia fuit, opus adumbratum tantummodo ab ipso Horatio, post eius mortem ab heredibus publici iuris suisso actum Sed haec omnia sustus persequi huius
loci non erat. Nec necesse est, ut moneam, quema modum versuum Epistolae ordinem, ex turbato, uti nunc est in genuinum restituere olim Heinsius,
Athenaeus Libr. III. . . p. 82. D Libr. X. c. 20. p. 454 F, Libr. XI. e. T. p. 476. F. Sehol. Villoisoni ad om Iliad. Libr. XXIV. v. 235. p. 25. CL Villoison in Prol. XXX. Cl. Menenius in priori Disputatione a. 184I., hanc affert causam, quare in Epistola ad Pisones argumentum adeo sine ordine Sit dispositum et distributum, quum versuum ordinem a librariis esse turbatum non agnoscat: -Quodsi una ex primis epistolis satiricis
162쪽
- 296 Boisierius aliique tentaverint, nec quo Successu nuper Cl. eeriumpius idem sit conatus. 7. Designatur Eous POMPEIUS, filius natu minor Pompeu Magni, pod. m. v. 7 sq. quod Camen ratius scripsit a. 723. cum primus nuntius metoria Actiacae Romam venisset, victore laetus Caesare, a inquit, S. .:
Ut nuper, actus cum freto Neptunius Dux fugit ustis navibus.
Pompeius autem, profugus o pugna apud Mundam' post mortem Caesaris inter eius percussores relatus et proscriptus' classe, cui praepositus erat , Iesesiam occupaverat, mare infestare, raptoque VIVere
rit ea ad Pisones, non amplius miramur, Commentatores, Prae
ore, inuitum diseoptasse de inula operis et genere
est epistolaris, In priori parte vero: num '
eando labri fimus, ita etiam Horatius hoc genus scriptionum Paul
i hoc genere scribendi multum praecellunt illis, quae a. 730 et ut et hodie multi, quamvis epistolam esse ooncedan , eam Smeent, quasi esset carmen dilacticum, non satira pisistam. s Livius Epit. XV. Dio Cassius Libr. XLIII. c. 40. Dio Cassius Libr. XLVI. α 48. Libr. XLVIII. c. 17. Cicero Phil. V. e. 14. Appianus de Bello Civili Libr. III. . ., Libr. IV. e. 84 f. Dio Cassius Libr. XLV. di 10.
latronum servorumque numerus , quem Horatius
designat Epod. IV. V. 17. Sqq.:
Quid attinet tot ora navium gravi strata duci pondere Contra latrones atque servilem manum,
qui versus indicium simul continent, Carmen scriptum fuisse a. 16. , quum Caesar Octavianus bellum pararet contra . Pompeium' postquam breve foedus, Miseni ictum ' inter eos fuisset. Anno enim 17. ipse Caesar re male gestari viginti millia servorum manumisit et ad remum dedit ' Quo facto, Hor tius invehi non amplius potuerat in 1 num ervilem S. Pompeii. Hic autem, successu elatus, Neptuni filium se vocari voluit , qua de causa omni tuae
Plinius M. Hist. Libr. XVI. Secl. 3. Florus Libr. V. α 2. Livius Epit Libr. XXIII. Velleius Libr. ΙΙ. c. 72 et 77., Appianus La Libr. IV. α 36. Dio Cassius Libr. XLVII. c. 12 et 49. Dio Cassius Libr. XLVIII. c. 15. Velleius Libr. II. c. 73. Appianus L L, M. CL Libr. V. c. 72. et 131. Dio Cassius Libr. XLVIII. c. 19. Libr. XLIX. e. ., LUM XLVIII., 36. Libr. XLIX. e. 12. Libr. L. c. 19. Aurelius Victor de Viris illustr. c. 84. Orosius Libr. VI. e. 20. Velleius Libr. II. c. 79. Appianus I. I. Libr. V. c. 77. Diu Cassius Libr. XLVIII. α 5. Livius Epit Libr. XXVII. Velleius Libr. I. c. 77. Plutar-ehus in Vita Anton α 32. Appianus I. I. c. 70 sqq. Dio Cassius Libr. XLVIII. c. 36. Livius Epit Libr. XXVIII , Appianus La c. 81 sqq., ii Cassius Libr. XLVIII. c. 46 sqq. Suetonius in Vita Augusti c. 16. Plinius at Hist Libr. IX. e. 16. Seci. 22. Dio assius Libr. XLVIII. c. 49. Libr. XLIX. c. I. Livius, teste Schol. Cruq. Appianus I. - 00. ii Cassius
163쪽
dictus isti ab Horatio, ut supra vidimus. Biennio vero post superatus ab Agrippa, in Asia ad Amtonium profugit, eiusque iussu occisus est Fuorat hoc Sexti Pompeii vitium, quod spretis ingenuis, inprimis confideret libertis ius Menae Menocrati, Demochari, Apollopham, Papiae, aus, inter quos MENA inprimis, turpissime Vero, nolint. Hae do causa Horatius pod. IX. V. 7 sqq.:
Neptunius Dux fugitissus naumus, Μlnatu urbi vincla, quae detraxerat Servis amicus perfidis.
Menas autem a. 716. Sardiniae, classi, copiis a Pompeio praesectus cum esset, omnia Caesari prodidit,
ab eoque senigne exceptus, in ing mis V P.
annulo aureo donatus, coenae etiam adhibitus fuit Cum vero ferre non posset, Sabinum in classis Imperio sibi esse praelatum a. 718. rursus ad Pompeium rediit , quom odem anno iterum desoruit seque denuo ad Caesarem contulit . ad hunc Menam resperasse h. g. A. si . . Aurelius Vietor de Vim illustr. in tu Abii Libe cxxIX. o CXXXI. Velleius H- - ΤΟ
Cassius Iabr. XLVIII. e. 5. Appianus I. I. e. m. Di Cassius e. 54. Appianus I. l. e. 100 sqq. Dio Cassius Libr. XLIX. e.
munera navium Saevos inlaqueant duces.
quod utrum revera fecerit Horatius necne, quis dicat. Ita quoquo Virgilius Aeneid. Libr. I. V. 612 sqq.:
quique arma secuti Inpia, ne verit dominorum diere dextras, Inclusi poenam exspectant.
teste Servio, Menam notaVit. Maior autem consensus
fuit Interpretum, Horatium in enamisisse invectum Epod. IV. :Lupis et agnis quanta sortito obtigit, eum mihi discordia est, Hibericis perusto funibus latus, Et crura dura comPede.
quae opinio a Scholiastarum aetate iam invaluerat, cum a Masson et Sanadono confutata fuit Sana- donus rectissime observavit in Menam, qui a. 716., quo hunc Epodum scriptum fuisse iam vidimus, breve tantummodo tempus Romae versari potuit non
Videsne sacram metiente te viam Cum bis trium ulnarum toga, Ut ora vertat huc et hue euntium Liberrima indignatio Seetus flagellis te triumviralibus Praeconis ad fastidium, Arat Falami mille fundi iugera, Et Appiam mannis teriti In Vita Horati p. 19 sqq. Appianus I. I. c. 78 sqq. 81 sqq. Di Cassius Libr. XLVIII.
164쪽
Quod vero Massonus neget, Versus SequenteS:
Sedilibusque magnus in primis eques, Othone contemto, sedet
ad Monam, cui propter censum locus inter equites ἰsso potuit recte referri, in eo salsus it ut supra
vidimus . Recte autem cum Massonus, tum quoque Sanadonus vidorvin trib alvi militarem, quo m-
kzz illsi, quem notare voluit oratius, Ita enim
Quid attinet tot ora narium gravi strata duci pondere Contra Iairones atque servilem manum' Hoc, hoc tribuno militum.
tribu a n, inquam, non satis amplum isse honorem, quo Menam, iam antea Sardiniae, claSSI, exercitu que praesectum a S. Pompeio, Caesar OctaV1 nus affecturus suisses Masson Sanadonique sententiae maior etiam au toritas accessit ex titulo huius Carminis in vii Cο- die Vandocturgii ': In Sextum Menam, --, fel in Vedium Rufum, , cum hac annotationem autoro Vedium Rufum, eae εστ e misatur usurpa8M equestrem digni cum usque ad tributuitum, ii quod nomen cum Sehesiastae excogitaturi non uerunt, ut rectissimo Grellius observat. VEDIUS RUFUS, promna sum locvi habeat inter eos, quom superbia atquo insolentia ab Horatio castigata fuit.
MARCI ANTONII semel tantummodo, idque obiter, mentionem lacit Horatius, Libr. I. Sat. 5. V. 5. ubido Fonteio Capitone:
Antoni, non ut magis alter, amicus.
Neque invectus est in illum, quum nuntio Victoriae Actiacae accepto, suam civiumque laetitiam Epodom. vividissimis coloribus expressit. In Cleopatram potius civium indignationem moVet, Antonium tacet. Ita s. 11 sqq.:
Romanus eheu posteri negabitis Emancipatus seminae Fert vallum et arma miles, et spadonibus Servire rugosis potest :Ιnterque signa turpe militaria Sol aspicit conopium . Ad hoc frementis verterunt bis mille equos Galli, canentes Caesarem:
Amyntas autem et Deiotarus Galatiae Reges ab tonio desecerunt, teste Plutarcho . Sunt itaque Galli us 18 Galatiae, sive Gallograeciae, incolae, posteri eorum, qui duce Leonorio partem Asiae occupaverant Versus sequentes:
CL Plutarinus in vita Antonii e 60. ii Cassius Libr. L. e. 25. Cf. Propertius Libr. III. Eleg. s. v. 45. De variis huius loci lectionibus Ad hi ne Ae hue, Adhue, Ad Me, Abinoe, vid. inprimis Benuetus, Vandere gius et rellius. In Vita Antonii e M. es. e. 61. Velleius Libr. II. c. 84. Dio Cassius Libr. . e Id --. - . . Livius Libr. XXXVIII. o 16. Strabo UM MI p. 566. Plinius Nat Hist Libr. V., 32. Secl. 2. Iustinus Libr. XXV. . .
165쪽
Hostiliumque navium portu latent Puppes sinistrorsum sitae,
o regio si strat Dionis narratio Libro L. vi laetus NI, Antonii , cum amariam, - Ἐρο , n, suos naves pro io vicisset
Cleopatra autem variis prodigus territa esset, 'g
tumque petituras, cum illud consiriori Dorminium aliosque, . d. et I R
31 Quamdiu siro illud consilium agitabat et
in us puppes, id est naves, eius recte 1c pol tomus P PE Hostilium rim ν
ω, et, in fore in portu nostin, Seu λυοι
ωti etiae iacentos, ad laovam eonvertere deberent, ut in mare Adriaticum pervenirent
Paena occupatam seditionibus Deserit urbem meus et Aethiops; Hie elasse formidatus, ille Missilibus melior sagittis. πε. in Λ smidiis eorum Vic,
tibi Acthiopes, ut poeta, pro Aegyp*', di loquit quo nim ex Aethiopia auxilia AMO-
idib. maei aut valde timebantur a Tis ti,quo Antonius, ut sibi exercitus om- . . 6, Cadgari mortem, Romae rumorem zzz ἡ aeo, Aeodoniam esse aggressos .
Vil supra p. 28 sq. Plutarinus in Vita c. l. Appianus de Bello Civili Libr. H. α 5.
303 Bellum contra eos suscepturus iam fuerat Iulius Caesar L Antonio devicto hostilia continuasse identur. Hinc Horatium rogabant curiosi, Libr. II. - .
audisse enim poterat ex aecenato Satira haec scripta fuit a. 723. Anno provino M. Crassus contra Dacos, Bastarnasquo missus fuit eosque magno quidem labore, sed brevi tempore, devicit 'Scripserat Epodon IX. Horatius in fine a. 723.; anno proximo, eum de capta Alexindria, deque Cleopatrae morte nuntius Romam allatus esset ' Libr. I. Cium. 37. composuit, in quo iterum Antonio parcit,
Appianus de Bello Civili Libr. I. I0. Vid supra p. 124. n. 2. Zumptius nuper in nova oratus tirarum Editionemeindorfiana, quam curavit Wuestemannus, P. 38., eam retulit ad a. 34. a. C., 720. Varr. neque enim a. 723. de Da-el sinis Antonio Horatium rogaturi erant otiosi Credo etiam dataeis, si sorte nuntius de eorum incursionibus Romam Perve
Vid supra p. m. Nuntius ille ipsis Id. Sept. Romam venit Illo enim dio en tu Caesarem Octavianum orona obsidionali mavit M. Cicero Μ F. eonsule, teste Plinio at mist. libr. XXII. c. s. ecl. 6. Utteras, quibus Caesar victoriam suam significavit, idem Cicero oonsu populo recitavit, teste Appiano de Bello Civili tr. IV. e. 51 Cicero autem a. 724. ex Id. Sept. consuI fuit Inseripi. ud Gruterum p. CCXCIX. . et Pighium in mal. 1br. XVII. T III p. 495. Cf. quoque Plutarctius in Vita Ciceronis . G. et Dio Cassius Libr. I. c. 19. Apud Appianum I. LV κτῆν Αντωνίου περὶ 'Aκτιον συμ νορὰν ἐπισταλῶσαν - του Καισαρος, Κικερων οδε, πατείων ανέγνω του - , delenda esse Verba: περ 'Aκτιον, nemo non videt. miror ea in contextu reliquisse Se eighaeuserum.
166쪽
his, in eonuantiam sortitudinemque
in o Atanda tabitis laudibus effert s. 21 sqq.:
generosius Perire quaerens, nec muliebriter Expavit ensem, nee latentes Classe ita reparavit oras;
ut supra iam vidimus . Verbo addendum I cam 15
Libe I Nores vaticinium do excidis Troiae continens:
Pastor eum traheret per freta navibus Idaeis Helenen perfidus hospitam; Ingrato celeris obruit otio Ventos, ut ea re sera Nero cita. mala ducis avi domum, Quam multo repetet Graecla milite, et. ,
uno Horatius, testibus Scholiastis, Bacchylidom imb u fuit, a Christoph. Landino ita isse opsic tum, ut Paris Antonium, Helena Cleopatram ignificaret Quam Landini sententiam Sanadonus postea milhi fata novis rationibus probare studuerunt. Cum M. Antonio commemorabo SISYPHUM pumsellonom, qui una cum illo sit in comitatu Cleopatrae, tostibus Scholiastis, quippe cui magis idoneum
eum, utpoto unico in genere suo, prorsus non habeam Horatius Libr. L Sat. 3. V. 43 sqq. Veri amicI Lfietum describens:
At pater ut gnati, si nos debemus, amicis quod sit vitium, non fastidire strabonem Adpellat aetum pater et Paelum, male Parvus Si ui filius est, ut abortivus suit olimSisyphus: Pag. 21 sqq- 30, ad quem locum cronis scholio, exstat, quo nihil umquam corruptius vidi is Sisyphus Filii Antonii, nepos Mariti opatrae fuit pedalis illi dicunt fuisse
intra bipedalem staturum, ingenii ignei Antonius orium- mr Ραιer Antonia Cleopatrae habuit strum prodigiosae brevitatis istum Sisyphum appellat, qui erat arderelis8imi ingenii ii Rectius se habet Porphyrionis scholion S syphus M. Antonia triumviri pumilio fuisse diestur, intra bipedalem staturam, ingenio tamen visaae, et Seholiastae Cruquiani M. Antonio triumviro pumilio fuisse diestum, intra bipedalem laturam, uem ipse Sisyphum
appellabat ob cingenii calliditatem, him aliquando in
Aleaeandrino mari, eum, inspectantibus Antonio et Geopatra, in capha veliscaretur cum aequalibus, tanta de feritate antevertit alios, ut eis quidem esset delectamento, aliis ero admirationi. i. Sisyphum hunc diversum non esse credo ab illo pumilione, de quo Suetonius in Vita Octavii c. 43. -Αdolescentulum Lucium, honeste natum, exhibuit tantum ut ostenderet, quod erat bipedali minor, librarum septendecim a Vocis immensae, ii ubi Torrentius L. ilium Casa onus Lycium, . . Lycia ortum corrigebat, ego Sisyphum substituam. Ceterum nota res est, eo tempore Romanos divites, adeoque puellas, nanos, cludibrii causa, secum' buisse Antonium excipiat eius filius IVLU ANTONIUs, quem susceperat e FulVia, tertia XOre. Rogaveratis Horatium, ut Augusti reditum ex Gallia, quo a. 738. prosectus fuerat, Carmine Pindarico celebraret Hora
Propertius Libr. IV. l. 8. v. 48 sq. snetonius in vita Tiberne. 62. in Vita Domitiani . .
167쪽
laudationo recusat Libr. IV. Carm. . , quam VIS
cuiquam bene successuram ore sperabat:
Pindarum quisquis studet aemulari, Iule, ceratis ope Daedalea Nititur pennis, vitreo daturus Nomina Ponto.
Multa Dircaeum levat aura cycnum, Tendit, Antoni, quotiens in altos Nubium tractus ego apis Matinae Μore modoque Grata carpentis thyma per laborem, Plurimum circa nemus uvidique Tiburis rivos operosa Parvus Carmina fingo.
Ipsi Antonio autem munus laudandi Augusti dosori
Concines maiore poeta plectro Caesarem, quandoque trahet ferocis Per sacrum clivum merita decorus Fronde Sygambros:
Concines Iactosque dies, et Urbis Publieum Iudum super inpetrato Fortis Augusti reditu, sorumque Litibus orbum. Tum meae si quid loquor audiendum Vocis accedet bona pars, cet.
Do Antonio haec lannotant Scholiastae, Acron ad
us. 33. rua Antonius heroico wtro Diomedeas M.fi ajgumento vid. Heynius in Exc ad Aeneid. Libr. -- 307 m libros seripsit egregios, praeterea et pro8a ligua, i Cmquianus: Antonius herose mestro Diomedea8.scrip8it duodecim libris, et nonnum alia oratione ola a. ii Vandecturgii T. II p. 224.): i ius Antonius rogaverat Horatium, ut scripta Pindari graeea in laudem Caesaris transferret, ut Virgilius eripi Homeri in i dem Aeneae inde eaeerasa se Horatius, dicens se tanto operi non m cere, cum ille mmmus poeta fuerit. , Iulium Amtonium sive Antonium Iulium vitioso pro Iulo Antonio omnes, eum hoc loco, tum alibi scripserunt, quod fecit quoque Porphyrion Vandecturgius autem in suis SS. titulos invenit: id Antonium Iussum,ot: ad Antonium Iulum Fuorat Iulus Antonius discipulus iudi Crassitii, grammatici nobilis, qui commentario in Cinnae Zmyrnam inclaruit' de ipsius Vero poetica lacultate, nisi x Scholiastis, nihil
compertum habemus Eam ob caurum, tum praeterea,
quod consuetudinis Horatii non est, undem hominem bis diverso nomine, alloqui, ut hic facit s. . et 26. Cl. Peerseampius hoc loco de Iulo Antonio non esse cogitandum censuit, spreto Acronis testimonio ad us. 2. mee de ad Antonium Iulium M. Amtonii striumviri lium, ueribi in Itaque pro ob legit Ille telligitque Antonium Rufum, poetam, de quo Scholiastae ad Art. Poet. V. 288. Acron:
v. 243. Μinus recto elcherus V. CL, in libro uo de Epirehes elus p. 109. Iulium si scribit Antonium, testibus Sehoiianis, Antimachum imitatum fuisse dicit. T. III. p. 595. Suetonius de illustr. Grammat. c. 8. Idem secerat Elchstaeditus Paradox. Horat. . p. s. sompro havit Duontgerus Kriti M. ErHaemn d. oden d Horrea, p. 14.
168쪽
- 308 Praeteriatum quidum autem dicunt tragoediam, F moediam autem togaram, et togata seripserunt Aelius
Lamia, Monius Rufus. Cn. Melisma, fleg. C. Vid. Suet do illustr. Gramm. c. 21., Afroru8 PONO- niua, ii Porphyrion: - Togatas Aelius Lamia, Antonius Rufius, Cn. C. Melissua Afranius, Pomponi eripserunt, i . et Cinquimus mendose: Praeteriatas et
togata aeripserunt Elius Aeli J Lamia, Antonius Rufus, Cn. C. Melissus, Afranius, Africanus yJ, -- ponius. γ sum haud diversum esse censet ab illo se, de quo Ovidius ex Ponto Libr. IV. Epist. 16.
v. 27. Sq.: Et qui Maeoniam Phaeacida vertit et una Pindarieae fidieon tu quoque, Rufe, lyme
neque ab illo do quo pulsius de Orthographia:
uComelius Rulam in Pindarica aemulatione, ii ubi Comelius pro Antonius a librariis scribi potuit. Contra eeriumpi sententiam disputavit eicherius in libro de Vario et Cassio p. 364 sqq. Iulus autem Antonius, triumviri filius, praenomine Iuli a patre appellatus fuisse Videtur, quod per aviam Iuliam, ad gentem Iuliam pertinebat . Tempor belli Aetimi valde iuvenis adhuc fuerit, necesse est, mater enim eius Fulvia, quae primum nupta fuerat P. Clodio, post C. Curioni, ante a. 706. quo hic a Iuba oppressus, in Africa interiit , M. An-
Vid. Perletonius Animadv. Hist. p. 15I. Abnegat d. ibid. p. 149. sq. Iulo Antonio cognomen Ahicani, quod illi datur in Fastis i- eulis et in non'. Fast. amorisio editis, Graevii Thes T. XI. p. 5I. Idque Fabio aximo, Iuli Antonii collegae in consulatu a. 44. vindicavit. Caesar clo Bello Civili Libr. II. c. 2.
Iulus Vero servatus, saeerdoti etiam, praetura, con-
Sulatu a. 44. et matrimonio Marcellae maioris honoratus . Periit a. 752. adulterio cum Iulia commisso, consiliis etiam de principatu occupando agitatis, seu iussu Augusti occisus, seu sua ipsius manu mortem sibi consciverit . C. FONTEIUS CAPITO, quem Horatius commemorat loco supra allato, Libr. I. Sat. 5. V. 31 sqq.:
intereamaecenas advenit, atqueCocceius, Capitoque simul Fonteius, ad unguem. Factus homo Antoni, non ut magis alter, amicus,
parum notus est. Apud Horatium cum Maecenate, Caesaris Octaviani amico et Cocceio Nerva, qui cum Caesari tum Antonio gratus erat, teste Scholiasta Cruquiano, de dissensione inter Caesarem et Antonium componenda agit Altera eius montio fit apud Plutarchum in Vita Antonii c. 36. ubi tradit, Capitonem ab Antonio, reduce in Syriam, post pacem Tarentinam a. 717. missum fuisse, ut Cleopatram ex Aegypto arcesseret. A. 720. inter consules suffectos fuit. Mirum sane est, Heindoreum cogitasse de illo
Suetonius in Vita Augusti c. 17. Plutarchus in Vita Antonii c. I. Dio Cassius Libr. I. c. 15. Orosius Libr. VI. e. 19. Vtilleius Libr. II. o. 100. Plutarchus in Vita Antonii . 87., Dio Cassius Libr. LIV. e. 26 et 36. arcella malo antea Agrippae nupta fuerat, quem perperam eicherius statuit l. I. 9, 357 sq.,Μarcellam minorem in matrimonio habuisse, vid. Plutarchus I. I. Velleius I. I. Seneca de Brevit. Vitae e. 5. M. Tacitus Annal. Libr. I. c. 10. Libr. IV. c. 44. Dio Cassin Libr. V. e. 0. CL Horatius Libr. II. Sat. 7. v. 7. Persius Sat. I. V. 4.
169쪽
- 10 C. Fonteio Capitone, qui anno demum 765 cons latu functus est . VOLUMIU EUTRAPELUM inter Antonii sodales recensebimus, quamvis haud eo nomine ab Horatio commemoratum De eo Libr. I. Epist. 18. V. 31 sqq.:
Eutrapelus, cuicumque nocere Volebat, Vestimenta dabat pretiosa beatus enim iam Cum pulchris tunicis sumet nova consilia et spes; Dormiet in lucem scorto postponet honestum ossicium nummos alienos pascet ad imum Threx erit, aut litoris aget mercede caballum.
Uud Eutrapelus vestimenta dabat pretiosa, recte Dacerius interpretatus est danda esse aiebat; scilicet Eutrapelus, si cui erat insensus, non illi exitium precabatur, sed iocans, Vestimenta pretiosa, O perniciem illi allatura. Est Epistola Ciceronis ' ad Volumnium quendam,qnao sic incipiis , Quod sine praenomine, familiariter, ut debebas, ad me epistolam misisti, primum addubitavi, num a Volumnio Senatore ' esset, quocum mihi est magnus usus deinde υτραπελία litterarum secit, ut intelligerem tuas esse.n Respicit profecto Cicero ad cognomen hominis Eutrapeti, ευπαταλος ipse, si umquam fuit, tum certe hoc loco Vox enim ευτραπελία, quamVis in bonam partem accipi potest, interdum tamen protervitatem significat ut docet Aristoteles, quem apposite conseri Victorius ad . ., motor libr. n. c. 12. D Ῥω - φιλογέλωτες δεο
Dio Cassius Libr. V1. c. 26. Ad Diversos Libr. VII. Epist. 2. Senat. ognomen esse credo propter locum Varronis de Re Rustica Libr. II. e. 4. LII. ubi nominatur quidam L. Volumnius Senator.
311 - - : εὐτραπελοι a εὐτραπελία πιπαιδευ-νη βρκεστί. 3 Cicero enim, Eutrapelum, quem laudare se
simulat propter urbanitatem, depidissime, si quid iudico, deridet. Pergit autem: Quibus in litteris omnia mihi periucunda fuerunt, praeter illud, quod
parum diligenter possessio salinarum mearum a te procuratore defendit .v Salinas a Cicerone, αμφιβο λέα amatore, dictas esse ale8, facetias, i ne Sse est, ut moneamus iis A is enim, ut ego discesserim,
omnia omnium dicta, in his etiam Sostiana , in me conferri. Quid, tu id pateris nonne defendis non
resistis equidem sperabam, ita notata me reliquisse
genera dictorum meorum, ut cognosci Sua ponte POS-sent. - Urbanitatis possessionem, amabo, quibusVis intordictis defendamus in qua te unum metuo, --
temno ceteros Derideri te putas. Nunc demum intelligo te sapere. Sed mehercules, extra iocum, valde mihi tuae litterae acetae elegantesque Visae sunt. Iu, IJO- Iumni, quum instituisti, et mihi Vides esse gratum, scribe ad me quam saepissime de rebus urbanis, de republica Iucundus est mihi formo litterarum tuarum.vata Ciceroa.703. cum proconsul Ciliciae esset. In Epistola sequenti, quam scripsit cum Caesar rerum potitus iam esset, ad undem: Quod declamationibus nostris cares,
damni nihil sacis. Quod Hirtio invideres, nisi eum
amares, non erat causa invidendi nisi orto ipsius eloquentiae magis quam quod me audiret, invideres. Nos enim plane, mi suavissime Volumni, aut nihil
Ad Atticum Libr. VII. Epist. 17.: accusavi mecum ipse Pompeium, qui, cum scriptor luculentus esset, tantas res, atque eas, quae in omnium manus venturas essent, Sesti nostro scribendas dederit itaque nihil umquam legi Giωδ ερον. i
170쪽
sumus aut nobis quidem ipsis displicemus, gregalibus illis, quibus te plaudente vigebamus, amissis. - Opus est huc limatulo et polito iudicio tuo et illis interiobus litteris meis'. 9 Eodem circiter tempore Paeto scribit, se coenasse apud Volumnium Eutrapelum Caesare occiso, ad Atticum ii Quod aditus ad Antonium dissicilior esse dicitur, scripsi ad Eutrapelum,
ut is ei meas litteras redderet i, Eutrapelus autem cum Antonio ex urbe egressus est, uti patet e Philipp. XIII. . . ubi inter collusores et sodale tonii recensetur. Jam si cogitamus, hominem, de quo nunc agimus, cum a Cicerone, tum ab Horatio Eutrapelum dici, non vero Volumnium, nisi ubi ipsum Cicero appellat, tum praeterea ad rationem attendamus
qua hic in Epistolis eum tractaverit, aut allor, aut admodum fit probabile , Volumnium Eutrapelum non fuisse ex illa antiquissima gente patricia Volumniorum' sed potius libertinae conditionis hominem, quem si statuimus libertum fuisse eius Volumnii Senatoris, quocum magnus Ciceroni usus erat, tum prosecto
dubitatio illa in initio Libr. VII. Epist. 32 sestiva
quam maxime et tempestiva suit. Neque obstat, quod Cicero apud eum coenaVerit, Scimus enim quantum idem observaverit Phameam, praepotentem quoque libertinum Volumnius autem Senator, quem Cicero significat, esse potuit . Volumius, amicus ille
Diversos Libr. IX. Epist. 26. Libr. XV. Epist. 8. Orollius P. Volumnium Eutrapelum inter equites recenset, qua
Cicero ad Divorsos Libr. VII. Epist. 24. ad Atticum Libr. XIII. Epist. 40. et M.
313 Antonii eiusque praefectus fabrorum, de quo Nepos in Vita Attici . . 10 et 12 Refert ad Eutrapelum Victorius, in annotationibus ad Ciceronis Epistolam allatam, locum Plutarchi in Vita M. Bruti, ubi,
τιΘεμένου του ρουτου προσαγοντες οἱ φιλοι κατηγο ρουν, ως ουδὲ νυν του λέγειν και σκω τειν προσυβριν
αὐτων Ἀπε ψνους, qualis profecto tetulanti in indolem εὐτραπέλου egregie cadit Fuit autem essalla Corvinus auctor, ut caesi verberibus, ἐπὶ Neηνῆς, hostibus remitterentur, Ἀπως ήδῶσιν, esui δέονται
στρατευόμενοι συμποτων καὶ συνἡΘων Vicit vero Publii Cascae sententia, amboque ultimo supplicio affecti morum imus si fuit Eutrapelus, tum verisimile est, servam eius Cytheridem, quam OStea manumi- . sit. mimam illam nobilissimum, ab ipso institutam fuisse' quemadmodum Roscius instituit servum P nurgum. Erat illa in comitatu M. Antonii, eamque nomine Volumniae nobilissimo illo, quod olim uxoris Coriolani fuerat ' salutari, indignatur Cicero Philipp. II. c. 24.
1 Diverta procul dubio ab illo P. Volumnio, iudice in causa Cluenti a. 688. et ab altero Volumnio, duce Caesariano, de quo Iosephus Antiq. Iud Libr. XVI. c. s. et de Bello Iud Libr. I. c. 27. Drumannus eschiehte Ro- T. I. p. 16. coniecit legendum
. De illa Cicero ad Diversos Libr. X. Epist. 26. ad Atticum Libr. X. Epist. 10. Plinius at Hist Libr. VIII. c. s. ecl. 20se Aurelius Victoris Viris illustr. c. 82. Cytheridem a Virgilii Lycoride non osse diversam statuunt Servius ad Ecl. I. V. . et Iis X. v. I. et Philargyrius ad . v. 22. Livius Libr. II. c. 40. Plutarchus in Vita c. 3.