Horatiana prosopographeia [microform]

171쪽

Q. Dollium et L. Munatium lancum, ab Interpretibus sere significatos ad Libr. Carm. . et Libr. I. Carm. 7. quamvis modo in Brutorum, modo in Antonii, modo in Caesaris castris militaverint, potissimum tamen impuro M. Antonii gregi adscr1- hemus Miror autem, cum dudum sit, quod Om- merenus nostras, in libello, quo egit d. Horatio Homino aes Cius , Horatium pudendo adulationas

eorum nebulonum crimine liberaverit, miror inquam,omes, quos equidem viderim, Interpretes recentiores Carmina laudata ad eosdem homine turp18Simo re

tulisse. Innotuit tamen disputatio Ommerent apud

exteros etiam, cum Elchstaeditus eam german1ce sit interpretatus suis ipsius annotationibus adiectis, quam vero interpretationem Dustra iterum iterumque Ger

Q. DELLIVS autem olim inter M. Antoni delicias'. post Dolabellae partes amplexus, hinc ad Cassium, post Vero a Cassio ad Antonium transiit, curus

mox omnis turpitudinis minister factus 1it pora

eius Antonius usus est ad arcessendam Cleopatram, quae Cassio amisium tulerat, ut arsi coram tonio, causam suam diceret Dellius autem Cleopatrae auctor sive adiutor fuit consilii, ut potin Anto

nium sibi, quam se Antonio subiiceret' quod quam

bene ei successerit, utrique ero exitio tandem fuerit,

Q. H. F. ala Menae en urger ese med. Anulerdam I789. Dio Cassius Libr. XLIX. α 30. Velleius Libr. U. e. 84. Seneca Suasor. I. . . Idit Schotti, 1640. Iosephus Antiq. Iud Libr. XV. c. 2. Plutarchus in Vita Antonii c. 25.

315 notissima res est. Nissus quoque Dellius ab Antonio fuit, ut Artavasdem regem Armeniae, simulato filiae oluc eum alexandro. Antonii illo matrimonio, Alexandriam perduceret Quo cum venisset Artavasdes, iussu Cleopatrae occisus fuit , Armenia vero ab Antonio subacta, cuius victoriae triumphum Alex

andriae igit Manc. puto, expeditionem Dellius conscripsit, quamvis Strabo dicit, illum Antonii contra

Parthos expeditionem, quae vero infelicissima fuit, conscripsisse M. Messius autem, non ita diu ante pugnam ctiacam, dissensione cum Cleopatra orta, quacum ceteroquin coniunctissime vixisse videtur ab Antonio ad Caesarem transfugit, ab eoque benigne exceptus fuit Hunc virum ab Horatio donatum

laisso Carmino illo Libr. II. .:

Aequam memento rebus in arduis Servare mentem, non secus ac bonis

Ab insolenti temperatam Laetitia, moriture Delli, Seu maestus omni tempore vixeris, Seu te in remoto gramine per dies Festos reclinatum bearis Interiore nota Falerni. Dio Cassius Libr. XLIX. c. 39. Iosepho Antiq. Iud Libr. XV. c. . vocatur Artabazes, ab rosio Libr. Ι. c. 8 Artabanes. Dio Cassius Libr. I. . ., cs. Strabo Libr. XI. p. 32. Tacitus Annal. Libr. ΙΙ. . .

Dio Cassius Libr. XLIX. e. 40. Plutarchus in Vita α 50. Strabo Libr. XI. p. 32. s. Plutarchus in Vita Antonii c. 59. Torrentius, Ianius et Vandecturgius, Dellium Historicum a Dollio, partium desultore, diversum fuisse statuerunt. Aliter Ruhnkenius ad Voltei Libr. II. e. 4. Velleius . . Seneca de Clementia Libr. I. c. 10. Plutarchur l. l. Dio Cassius Libr. L. c. 23. l. 3.

172쪽

- 16 quamvis, quod fere docent Interpretes, adulationis in eo ne vestigium quidem sit, sed tamen credibile omnino non esse, probavit Ommerenus. Dubito vero, an minus recte in auxilium Vocaverit S. 13. qq.:Ηue vina, et unguenta, et nimium brevis Flores amoenae erre iube rosae: Dum res, et aetas, et sororum Fila trium patiuntur atra.

ubi aetataem bene, uti mihi videtur, explicat Acron iuventam. Dellium enim, cum Horatius hoc Carmen scripserit, iam aetatis provectioris fuisse, id quare

censuerit Ommerenus, non video hoc certe constato Dionis testimonio supra allat Libr. XLIX. c. 39. Dellium Antonio fuisse iuuiorem Quis autem fuerit Dellius Horatianus, prorsus non apparet Scholiastes Cruquianus ubique pro Deliis, Gellium habet, quem Cruquius interpretatur L. Gellium Poplicolam, fratrem Messallae, consulem a. 718. de quo supra iam vidimuS.

PLocus simillimi Dollio ingenii, D. Brutum, quo

cum in a. 712 consul designatus erat, turpiter deseruit, mox insidiis petivit' tum partes triumvirorum

ampleXus, pro pretio desectionis, atris sui lotii proscriptionem impetravis' Consul deinde actus fuit

Pag. 174. et 176. Addam, rumannum, Grachichte Rom3, T. III p. 6. n. 7. Messallam Gelliumque ratres habere uterinos, non ut Pighius facit, adoptivos. Cicero ad Diversos Libr. X. Epist. I.-24. Velleius Libr. II. e. 63. et M. ' - . Velleius I. l. e. T. Orosius Libr. I. c. 18. cl. Valerius aX.Libr. VI. . . n. 5. Plinius at Hist Libr. XIII. . . ecl. ., Solinus α G.

317 a. 712. quo respicit Horatius Libr. III. Carm. 14.

v. 27. Sq.:

Non ego hoc errem calidus iuventa, Consule Planco.

Antonium postea in Orientem secutus, fili inter humillimos Cleopatrae assentatores, artifex turpissimae adulationis, cuius adeo praecepta reliquit' arbiter luxuriae et prosasionis , scurra vilis, qui, Vir consularis, Glaucum ' in convivio, genibus innisus et caudam trahens, saltavit. Neque interea Antonium pecunia Daudare neglexit, eaque de causa suspectus illi, paullo ante bellum Actiacum ad Caesarem profugit, cui, quaecumque ipsi Antonius commisisset, rationes, Onsilia, secreta, omnia prodidit . Caesari autem munus probatus cum esset, ad Veterem suam adulandi

artem confugit, inventaque Augusti appellatione, qua

Caesar honoraretur , usque de eius gratiam captavit, ut etiam censurae honoribus fuerit decoratus. Turpiter tamen ea functus est, cum timere deberet,

ut ait Velleius' ne quidquam obiicere posset ado

lescentibus, aut obiicientes audire, quod non agnos

Seneca Nat. Quaest Libr. IV. c. I. ra. u Planous - aiebat, non esse occulte, nec ex dissimulat blandiendum. Perit, inquit, procari, si latet. Ibid. m. α Plurimum adulator, quum deprehensus est, proficit plus etiam nunc, si obiurgatus est, si erubuit. Plinius Nat. Hist Libr. IX. e. 35. Sect 58., acrobius Saturn. Lib. II. c. 13.

Velleius Libr. I. c. 83., ibique Ris enius, s tamen Welcherus, die Aeschyllache Nilogi Prometheus, P. 474. Velleius I. I., Plutarchus in Vita Antonii c. 58. ii Cassius

Libr. . . . Velleius Libr. II. c. I. Suetonius in Vita Augusti . . Censorinus c. I. Volloius Libr. II. e. 5.

173쪽

- 18 ceret senex fa Huic tamen turpissimo viro Horatium Carmen illud Libr. I. T. inscripsisse, Interpretes tatuunt, idque unice propter Planci nomen, ita positum Vs.19. sine ulla aetatis, indolis, dignitatisve significatione:

Albus ut obscuro deterget nubila caelo Saepe Notus, neque parturit imbris Perpetuo si tu sapiens finire momento Tristitiam vitaeque labores Μolli, Plance mero seu to fulgentia signis Castra tenent, seu densa tenebit Tiburis umbra tui.

cum tamen alii suerint Planci, quos honorifice compellare potuit Horatius, neque illud: seu te gentia signis Castra tenent,s recte in Plancum cadat, ut egregie ostendit Ommerenus. Se enim Carmen a 34. seu 728. , sive iam a. 722 scriptum fuisse

statuamus , Plancus prosecto, qui triumphaverata.' 11. consulque aerat a. 712 aut non amplius militabat, aut inter belli duces, neque eius nomen tacituri fuissent historiarum scriptores. Sed alium nos Plancum cogitamus, huius filium ortasse, con

sulem a. 766 ab Horatio, Libr. I. Epist. 3. V. M.,

Altera manus correrit: uilonce. v

uersisnavius de Carm. aliquot Horat Chronol. p. 7. 20. Grotolandus in Erschi et Gruber Allo EneyeL ecl. I. T. . p. 47I. Idem censuit versus I priores integrum armen esse, ab altero, quod incipit s. 5. Separatum. Massonus in Vita orati p. 39. Bis consul fuit, teste Plinio Nat Hist Libr. XIII. c. 3. ecl. o. ,

sed de anno alterius consulatus non constat.

Suotonius in Vita Augusti c. 10I. Tacitus Annal. Libr. I. c. M., Dio Cassius Libr. LVI. c. 28.

Horatii familiares.

Antequam ab Antonio ad Caesarem eiusque socios transeamus hac Sectione de Pollione, deque Cocceio Nerva videbimus. Fuit hie teste Appiano, cum Caesaris, tum Antonii amicus ille, suis verbis, neutrius parte amplexus, praeda futura victoris . Fuerat OLLIo inter duces Caesaris, cum hic Rubiconem transisset , in pugna Pharsalica quoque , post in Diea cum eodem Caesare occiso, ex Hispania ulteriore, cui praefectus fuerat, in Galliam est profectus, seque cum M. Antonio coniunxit. In obsidione Perusina eiusdem partes est Secutus, apud Actium vero, ut modo diximus, neque Antonium adiuvit, nequo Caesari contra illum auxilium serre voluit. Huic adeo omni tempore, niSi SuSpectus, minus gratus certe acceptusque fuisse videtur Fuautem duplex ius menti in Carminibus Horatianis, Libr. I. Sat. 10. ubi ab Horatio inter fautores suos

Velleius Libr. ΙΙ. e. 80. Plutarchus in Vita Caesaris, 32. is necessitudine inter Pollionem et Caesarem cf. Cicero ad liversos Libr. X. Epist. I., VeIleius Libr. II. e. 3. Plutarchus in Vita Pompeii c. 72. cs id in Vita Caesaris c. 46., Appianus de Bollo Civili Libr. II. c. 82. cf. Suetonius in vita Cae

saris c. 30.

Plutarchus in Vita Caesaris c. 2. Μ. A. Seneca Excerpt. Controv. Libr. IV. Praes. p. 360 sq. , L. A. Seneca de Ira Libr. III. c. 23. Macrobius Saturn Libr. ΙΙ. . . cf. Tacitus Annal. Libr. I. c. 12. ii Cassius Libr. VII. e. 2.

174쪽

Ambitione relegata, te dicere Possum, Pollio; tum

Libr. IL Carm. , quod illi Horatius inscripsit:

Μotum ex Metello consule civicum, Bellique caussas, et vitia et modos, Ludumque Fortunae, gravisque Principum amicitias, et arma Νondum expiatis uncta cruoribus, Periculosae plenum opus leae, Tractas, et incedis per ignis Subpositos cineri doloso.

unde apparet, Pollionem, quo tempore oratius hoc

Carmen composuit, cuius vero aetatem Interpretes divorso constituerunt , historiis scribendis operam dedisse, quas multa cum laude, auctores historiae Romanae commemoraVerunt nos Ver Vi unum alterumque ex iis agmentum superstes habemus Porgit Horatius s. s. qq.:

Paullum severa Musa tragoediae Desit theatris mox, ubi publicas Res ordinaris, grande munus Cecropio repete cothumo,

quam stropham l. eerthampius expunxit D cerius, cum ceteris, ad idem Pollionis historiarum opus retulit, tragoediam dictam, uti censet, propter argumenti gravitatem et nobilitatem p reliqui vero

Wiolandus retulit ad a. 717. alii ad alium annum, vid. p. m. ' vid i Thoctoelii Di . eo C. Asinio Pollione P. II. c. 2 p. 108

de Asinio Pollum Historie et Poeta. Insigne earum fragmentum servavit Seneca Suas. VII. p. 38. Septendecim suisse libris On- seriptas testatur Suidas in voce 'A-έννιος.

321 Interpretes hoc consilium esse Horatii opinati suerunt,

ut Pollio tragoediis componendis tamdiu abstineret, donec historias suas, quas Horatius avidissime X- Spectabat, absolvisset Pollionis tragoedias respicit quoque Horatius Libr. L Sat. 10. V. 42. Sq.:

Pollio regum Facta canit pede ter percusso:

ubi recto Scholiastae Acron ii Pollio Dagoediam seripsit trimetro ii Porphyrion: Solum illis temporibus Pollionem diei bene seribere fragoediam, i et Cruquia-nus: Pollio est optimus Tragoediographus. ii Laudantur Pollionis tragoediae a Virgilio A. VIII. . .

Tu mihi, seu magni superas iam saxa Timavi, Sive oram Illyrici legis aequoris en erit umquam Illo dies, mihi cum liceat tua dicere acta' En erit, ut liceat totum mihi serre per orbem Sola Sophocleo tua carmina digna cothurno 3

sunt nim Carmina Sophocleo digna cothurno, ea, quae ad Sophocleam gravitatem et maiestatem accedunt. ale Scholiastae interpretantur Servius: si Quamquam impar it ingenium, quia tu dignus es ullo Sophocleo, i, seudo-Servius ii Ideo hoe de Pollione dierum volunt, quod et ψε utriu8que linguae criptor fuit, i, hilargyrius: Asir m Possionem in edigit tragoediarum criptorem aut Varium, cuius aetat Thyestes Tragoedia, omnibus Tragicis praeferenda. v Ita quoque Ecl. III. V. 84 Sqq.:

DAMOETAS. Pollio amat nostram, quamvis os rustica, usam: Pierides, vitulam lectori pascite Vestro.

175쪽

MEN OAs Pollio et ipse facit nova carmina pascite taurum, Iam cornu petat et pedibus qui Spargat arenam. DAMOETAS. Qui te, Pollio, amat, veniat, quo te quoque gaudet LCarmina enim illa Pollionis nova, eadem Sunt, quae Eel. VII1. v. 10. Sophoeteo digna cothurno dicuntur, ut recto Cl. Thorbeatus Woichertusque censuerunt. Nova Servius interpretatur, magna, miranda, idque Cl. Thorbeckius comprobavit' Ι. H. Vossius, quocum facit oichortus, novitatis gratiam Oee nova

iis conciliari putabat; oynius Carmina intelligit, qualia nunquam ante Pollio secerat, appositeque consor Horatii locum Libr. I. Carm. 26. V. 10. Sqq.:

hunc fidibus noviS, IIuno Lesbio sacrare lectro Teque tuasque decet sorores.

Ceterum ne nomina quidem Pollionis tragoediarum Supersunt. Sententia vero de iis, quam tulit Auctor Dialogi de Oratoribus c. 21. est Valde severa: ASinius quoque quamquam propioribus temporibus natus sit, videtur mihi inter Menenios et Appios studuisse. Pacuvium certo et Accium, non Solum tragoediis, sed etiam orationibus suis expressit, de durus et Siccus est. ii Negat ei hortus tragoedias Pollionis umquam in scena editas fuisse Horatii s. s. q.:

Paullum severae Musa tragoediae Desit theatris:

interpretandos esse censet: Omitte studium scriben-

Quod primum occurrit, est, ut suppleas: peremine. EYNIUS. De Vario et Cassio Exc. III de C. Asinio Pollinie, tragoediarum eripi e P. 148 sqq. l. p. l. sqq. . . . l. p. 25.

-- 323 darum tragoediarum, quae in theatris agantur, tantisper, dum, quod inchoasti, historicum do bellis civilibus opus pertexueris Scripsit Epigrammata quo que Pollio, quorum unus Plinius Secundus meminit Libr. V. Epist. 3. L aior autem laus illi sui oratoria facultatis, itaquo Horatius Verissime s. 13. Sqq.:

Insigne moesti praesidium eis, Et consulenti Pollio curiae: Cui laurus aeternos honores Dalmatico peperit triumpho.

Tum denuo suam illius historiarum exspectationem disortissime exponit:

Iam nunc minaci murmure cornuum Perstringis auris iam litui strepunt: Iam fulgor armorum fugacis Terret equos, equitumque Voltu8. Videre magnos iam videor duces Non indecoro pulvere sordidos, Et cuncta terrarum Subacta, Praeter utrocem animum Catonis.

iansigne moestis praesidium reisi iuro dicitur Pollio, qui Lamiae, Apollodori, Nonii Asprenatis, oschi,

Scauri aliorumque causas egregie est tuitus, cuiusque

eloquentia ab utroque Seneca' a Plinio , a Tacito ot Quintiliano laudibus praedicata suit, quamVis

Cl. Libr. VII. Epist. 4. Cl. Poerlhampius a dare, iam video, cet. . A Rhetore Exe. Controv. Libr. IV. praef. p. 36I. q. a Philosopho de Tranquillitate Animi e. 5. 3. Nat. Hist. Libr. VII. c. m. Seci. I. Annal. Libr. XI. e. 6. Instit. Orat Libr. X. e. 1. Q 13. Libr. XII. e. 0. I. CLAuetor Dial de Orat. c. 25.

176쪽

- 24 simul notaverint eius duritioni et ieiunitatem , qua tantum a nitor o iucunditato Ciceronis absuit, ut videri possit seculo prior vixisse, iudice Quintiliano . Sontentiam Pollionis, omnom orationis Acilit tem Verborumque copiam ex rerum demum cognitione redundare, nobis Scholiastes inquimus emavit ad Art. Poet. V. 309 Sqq.:

Scribendi recte, sapere est principium et sons. Rem tibi Socraticae poterunt ostendere chartae: Verbaque provisam rem non invita sequentur.

ubi annotavit: me est, tune verba non erunt, cum

tabueris quod dieas, et Pollio idem diast Male, rela,

eveniat verbis, nisi rem egigantur. 3Versum sequentem: Et consulenti, Pollio, curiae, i, bene illustravit rellius loco Sallustii Catil. c. 2. ubi Cato veteribus Romanis animum in Onsulendo, i. e. in deliberando, liberum tribuit Perperam alii voce D sententiam suppleVerunt, ut 8Set

consulare pro en&ndiam roqare. Hoc enim consulis, non ero Senatus erat

Dalmaticus Pollionis triumphus ab Horati Vocatur, et ita quoque Florus ' tradit, Pollionem Dalmatas

Seneca Exo. Controv. l. I.

. Inde coximiles dicti secundum Varronem de Lingua Latina Libr. IV. p. 24. d. Bip. Alii a conralere, Pro curam habeo, vocem Conm derivaverunt. Ita Accius apud Varronem M. Varro apud Nonium de Propr. Serm.In voce Cmmi, Florus Libr. I. c. s. 2. Cf. Cicero de Legibus Libr. III. c. 3. Quintilianus Instit. Orat. Libr. I. e. s. 6 32. Libr. IV. e. 12. 10 et 11.

gregibus, armis, agris multasse, quamVis proprieta thinos, gentem Illyriae G quae regi Dalmatiam adiacebat, subiecisset . Pollio autem, consulatu functus a. 714. ab Antonio missus fuerat contra Parthinos, quod Bruto Cassioque auxilium tulissent' triumphavit dociis a. d. VIII Kal. Nov. a. 715. Post triumphum in vitam privatam concessit, unice deditus studio literarum, quamvis haud defuit accusandi defendendique officio, nec senatoriae dignitati, donec mortem obierit a. aetatis LXXX p. U. C. 756. s. 757'. Addamus de Pollion ita legi in Vita quadam Horatii, quam edidit Vandecturgius Maecenatis vero et Pollionis interventu Horatius in gratiam Augusti receptus est, ii quod unde rescierit scriptor Vitae illius

non OnStat, Suum tamen auctorem in eo habuisse videtur.

Alter, cum Caesaris Octaviani tum qu6que Antonii amicus, de quo hoc loco videbimus, est L. COCCEIUS NERVA. Horatius iter suum Brundisinum describens, Libr. I. Sat. 5. V. 27. Sqq.:

Strabo Libr. VII. p. 326. Stephanus Byzantinus in voce ΠάρΘoc. Cf. Plinius at Hist Libr. III. c. 23. Sect. 26. iomponius Mela Libr. ΙΙ. . . Appianus de Bello Civili Libr. V. c. 75. Dio Cassius Libr. XLVIII. c. 41. Salonam tamen, Dalmatiae oppidum, vid. Strabo I. I. p. 315. Plinius . . c. 22. Sect. 26. Appianus de rebus Illyr. e. 11., Pollio quoque ceperat in eadem expeditione, id Servius ad Virgilii Ecl. III. v. 88. IV. v. I. VIII. v. 2. Acron, Porphyriono Schol. Craiq. ad Horatii Libr. II. Carm. I. v. 15. s. l. Thor-b0ckius I. I. P. 32. Appianus de Bello Civili Libr. IV. e. 88. Libr. V. c. o. Hieronymus ad i. XCV. 3. T. I. p. liv.

177쪽

Μaecenas, optimus atque C eeius, missi magnis de rebus uterque Legati, aversos soliti conponere amicos.

Qua ration Cocceius amicos averSOS OmpOSuerit, docet Appianus. Cum scilicet, dissensione orta inter Caesarem et Antonium a. 714. hic Italiam classe petiisset, Brundisiumque aggressus esset, Caesar autem cum exercitu eodem venisset, adeoque omnia ad bellum spectarent, eo tempore narrat Appianus :u Λεύκιος υ Κοκκειος, ατέρου =ίλος, καὶ υπο Καωαρος ἐς Φοινίκην του προτέρου θέρους πρδο δ 'Aνπιώνιον ἀπέσταλτο μετὰ Καικίνα ἐπανιόντος δὲ 'o Καικωα,

De Bello Civili Libr. V. c. 60 sqq.

φον ιν ἐχ δὐῆς μοι, περιέσωσα ' δε, Πωρ, η, τους μεν ἐχθρους μλους ποι , τους δε φίλους εχ ους ἀποκαλεῖς. i, Frater ille L. Coccei fuit profecto M. Cocceius Nerva, proquaestor L. Antonii a. 713., consul a. 718. cum Gellio Poplicola. Seneca de eo, Libr. I de Clementia c. 10. i. Augustus Sallustium et Cocceios et Dellios et totam cohortem primae inte

ἔντα πρεσβυτέρου. ii taque Occeii, tum quoque Maecenatis et Pollionis interventu, gratiae reconciliatio inter utrumque fuit, summo cum gaudio universae eiVitatis. Referunt Scholiastae, quos Interpretes nonnulli secuti siuerunt, Horati iter Brundisinum, ad annum huius reconciliationis, 714. , quae sere sub nomine pacis Brundisinae narratur ab historiae seriptoribus.

Scholiastas nim ad Livii Librum XXVII. provocant, hodie deperditum, Porphyrion, mendose, ad

Ursinus Fam Rom. p. 5. apud Appianus I. l. pro Lucio substituere vult Mare , eumque Sanadonus aliique Interpretes Horatii secuti sunt Perperam, neque enim L. Cocceius idem praenomen habere potuit atque frater eius, cuius praenomen siletur ab Appiano, notum vero est e nummo apud Ursinum I. I. et avercampium in Thesauro, qui sus de eo disputavit T. II. p. 100 Uter Cocceius intelligatur a Cicerone, ad Atticum Libr. XII. Epist. 13. 18 et I9., Libr XVI. Epist. 15. incertum est Ernestius quoque et rellius in Onomasticis Ciceronianis Lucium et Marcum inter se non distinoeuunt Sunt duo nummi inter Golgianos apud avercampium

triumvirorum, alter eiusdem, sive potius filii illius, patri cognominis, IIIviri monetalis a. 73I. b

178쪽

328 CXVΠ., in quo de ac Brundisina relatum 11sse oportet. Sed eos egregie relatavit assonus L. Anno

enim 714. nondum Maecenas et Cocceius soliti erant amicos mersos componere. Ium praeterea Appianus diverso tradit, Pollionem partes Antonii in legatorum conventu tuitum laisse, Maecenatem Caesaris, o celum reconciliatorem egisse, tacet inutem momen Fonteii Denique eo anno Horatius nondum PerVenera in Maecenatis familiaritatem, quod factum esta demum 716. s. 717. . messelingius ridem iter retulit ad a. 716. quo Antonius, evocatus a CaeSare, ut de bello contra S. Pompeium consilia inter Se On- ferrent, Brundisium venit, mox vero rediit, Seu prodigiis territus aerit, seu offensus quod Caesar die statuto non adfisisset Sed eius quoque rationessus rolatavit lachneres nihil enim neque Appianus neque Dio de legatione ea occasione tradiderunt, neque omnino ullus legationi locus fuit Caesar enim teste Appiano, non per legatos cum Antonio agere, sed ipse cum illo B disii congredi constituerat. Ipse contra Κlachnerus Masson ' sententiam confirmavit Horati iter Brundisinum actum fuisse

In Vita Horati p. 81 sqq. moratius Libr. II. Sa s. v. 40 sqq.: Septimus octavo propior iam fugerit annus, Ex quo aecenas me coepit habere suorum

1 numero:

IIaec autem Satira scripta a. 723. vid supra P. 124. n. 2. P. 303. n. 2. Observati variar. Libr. II. e. 15. euius tamen disputationem non vidi. Appianus I. I. e. 78 sq. Dio Cassius Libr. XLVIII. e. 45 sq. Quaest. Horati p. 54. singulari sectione de Minere Brundisino.' L. I. p. I 25 sqq. irchnerum secuti sunt, Frankius Fast. Ηο-

a. 717. quo ineunte Antonius, iterum auxilium contra . Pompeium a Caesare rogatus Brundisium appulit cum classe navium trecentarum, magis ut res Caesaris exploraret, quam ut ei auxilium ferret contra Pompeium, quod cum Caesar intellexisset, Antonium adire noluit, hic vero in Syriam reverti cogitabat .uΠρὶν δε η αποπλεῖν αυτον, n mi narrat, τια ταντο α χιλους, προτερον μῖν βια των ἐταίρων, πειτα δε καὶ δι' εαυτῶν, γ, Octavia ero intercedente, cum tandem denique convenissent Tarentum, quo Antonius, quom Brundisini recipere noluerant, claSSem appulerat, pax inter utrumque reconciliata fuit. Eo tempore Maecenatem legationem Roma ad Antonium suscepisse, Massoni sententia est me obstat, quod iter illud Brundisium, non arentum, suit, ut narrat Horatius eo enim Venturus erat Antonius, neque legati, cum profecti suerunt, scire poterant, Antonium indo se Tarentum contulisse. Ceterum Tarentum non

amplius unius diei itinere Brundisio abest, teste Strabone Libr. VI p. 282.

Lucium Cocceium Nervam uestemannus OnSulem fuisse tradit a. 15. Nescio qua auctoritate, sed frustra consulem illius nominis in Fastis quaesivi Interpretes sere iuris scientiam Cocceio Horatianorat p. 96 sqq. Zumptius in nova Satirarum oratii Editione Hein-dorfiana, quam curavit Wuestemannus, P. 34. Plutarchus in Vita Antonii c. 35. Appianus . . c. 2, Dio Cassius I. I. e. 4. Neem kopni annotationem intelligo ad Senecae de Clementia Libr. I. c. 10. aErat M. Cocceius Nerva inter proavos Nervae, postea principis, consulis. 718. s. 714. v Idem Q. . . Ernestius in Clavi oratiana et Braunhardus in Indice.

179쪽

- 330 tribuunt Fuit quidem M. Cocceius Nerva omnis divini humanique iuris sciens , consulis. 775. quImortuus est a. 786.. hic vero potius filius Marci Cocceii, Lucii atris, habendus esse Videtur, quam ipse fuerit illo communis amicus Antoni o Caesaris Octaviani Scholiastae denique Porphyrion Cocceium, de quo Horatius, avum, Acron et Cruqui nus proavum fuisse statuunt Nervae Imperatoris. Secuti sunt Interpretes, ego Vero, propter praeno minum similitudinem, potius statuam, fratrem Lucii, Μarcum Nervae principis proavum fuisse. Ceterum praeter Appiani testimonium, clarissimum vero illud honorificumque, nihil de Lucio Cocceio Nerva compertum habemus.

ratius male audiit, cum saepius accusatus fuerit turpissimae adulationis eiusdem Viri, contra quem olim arma tulisset. Interpretes prorsus immemores uere, quam Verissime dixerit poeta:

Tempora mutantur et nos mutamur in illis.

Magna enim mutatio, eaque in melius, civitatis Romanae fuerat sub Caesar Octaviano, maior etiam ipsius. Itaque Messallae, quem tamen nem incon-

Tacitus Annal. Libr. Iv. e. 58. Libr. L . 26. Pomponins L. L 47. Dig. de origine Iuris. Eius filius ab eodem ibid. inter

elam Ictos resertur Haud diversum esse Cocceium consulem a. 775 ab Illo em Uaesar Octavianus, Perusia capta a. 714. vitam dedit, Rulikopsius miro errore ad Senecae . . de Clem Libr. I. e. 0. statvit.

stantiae accusavit, quum ante Bruti Cassiique partes Secutus esset, eorumque memoriam semper pie grateque SerVaret, Caesarem tamen hisce verbis in

senatu salutare licuit it Quod bonum faustumque sit tibi domuique tuae Caesar Auguste, sic enim nos perpetuam selicitatem reipublicae et laeta huic precari existimamus, senatus te, consentiens cum populo Romano, salutat Li, Neque Varius adulator habitus est, cuius versus e Panegyrico Augusti Horatius ipso nobis servavit Libr. I. Epist. 16. V. 27 sqq.:

Tene magis salvum populus velit, an populum tu, Servet in ambiguo, qui consulit et tibi et urbi, Iuppiter,

consentiunt enim omnes, cum aequales Augusti, tum recentiores in laudibus eius celebrandis, quot quantisque

bonoficiis rempublicam affecerit' estque haec egregia descriptio elicissimae civitatis conditionis, illo regnante, quam nobis Velleius reliquit Libr. II. c. 89.: unihil doinde optare a Diis homines, nihil Dii hominibus praestare possunt, mihi Voto concipi, nihil solicitate consumnari, quod non Augustus, poS reditum in Urbem, reipublicae populoque Romano terrarumque orbi repraesentaVerit. Finita Vicesimo anno bolla civilia, sepulta Xterna, reVOcata paX, Opitus ubique armorum furor, restituta vis legibus, iudiciis auctoritas, Senatui maiestas, imperium magistratuum ad pristinum redactum modum. - Rediit cultus agris, sacris honos, securitas hominibus, certa cuique rerum

i Suetonius in Vita Augusti c. 8. Apte rellius Philonis Iudaei locum Legat ad Caium . I. eonfert ad Libr. II. Epist I. V. 3. q.

180쪽

332 Suarum possessio, leges emendatae utiliter, latae salubriter senatus sine asperitate, nee sine seVeritate

Iectus. Principes viri triumphis et amplissimis honoribus functi, hortatu principis ad ornandam urbem illecti fuerunt. v Prorsus consentit Horatio Libr. IV.

tua, Caesar Retas Fruges et agris rettulit uberes, Et signa nostro restituit Iovi Derepta Parthorum superbis Postibus, et vacuum duellis Ianum Quirinum clausit, et ordinem Rectum evaganti frena licentiae Iniecit, movitque culpas, Et veteres revocavit artes; Per quas Latinum nomen et Italae Crevere vires, samaque, et imperi Porrecta maiestas ait ortum Solis ab Hesperio cubili. Custode rerum Caesare, non uror Civilis aut vis exiget otium; Non ira, quae procudit ensis, Et miseras inimicat urbis.

Habuit defensores quoque suos Horatius, .sed inter eos, qui, dum inconstantiae crimine eius memoriam liberare cuperent, illum sallaciae et simulationis reum secerunt, ut qui alia in laudem Augusti dixisset, alia omnia cogitasset Nuperrime vero Weberus Vir Doct. de necessitudine Horatium inter et Caesarem Augustum, ita egit , temporum ratione habita, ut Horatium exhibuerit, qualem ego quoque semper mihi

insormaveram, virum constantem, patriae amantem, temporibus non adeo inservientem, quam Otius S

pienter cedentem. Solum Libri I. a d 2 nondum satis expedisse mihi videtur . l. quod quam multas magnasque ad interpretandum dissicultates, me iudice, habeat, supra iam significari . Ea hoc loco

repetenda non esse censeo, itaque, misso illo, ad ceteros pergo loco Horatianos, in quibus Augusti fit mentio. In enarrandis illis, quantum potero, ordinem temporum servabo, eoque Acilius Carmon illud Libr. I. . praetermittemus, quod, uti nune legitur, aut alienum aut inter omnia primum locum occuparedobet. Quando Horatius primum innotuerit Caesari Oc-tmiano, prorsus ignoramus, nisi verum tradider1t auctor Horatii Vitae, quam indocturgius ' odidit: u Bruto et Cassio ab Augusto superatis, Oracius Romam reVersus est, . tribunus militum fuerat, Maecenatis vero et Pollionis interventu in gratiam Augusti receptus est. v Sed primam eius mentionem

iacit Libr. I. Sat. 3. v. 4 sq. ubi de igellii Sardi

perversitate loquens, qui modo rogatus canere nollet, modo vel invitis convivis obstreperet:

Caesar, qui cogere Posset, Si peteret, per amicitiam patris atque suam, non Quicquam proficeret.

deinde pod. I. V. 1 sqq. ad Maecenatem:

Ιbis Liburnis inter alta navium, Amice, Propugnacula,

Jahrb. d. Philol. v. aedost T. IX. . 281 sqq. Vid. p. 274 sqq. cl. 281, is supra p. 25.