장음표시 사용
141쪽
tiae , i, consecit, commemorat Horatius in Libr. II. Sat. 1. de quo loco iam vidimus . micitiam ius cum LAELI meminit S. 71 Sqq.:
Qui ubi se a volgo et scena in secreta remorant Virtus Scipiadae et mitis sapientia Laeli , cet.
Laolio cognomen Sapientis fuisse, notissimum est, quamvis de causa dissentiant Ciceres et Plutarchus 'CATONEM Censorium componi eum Romulo vidimus Libr. II. Carm. 15. V. 10. Sqq.:
Non ita Romuli Praescriptum et intonsi Catonis spiciis.
Intonsus, procul dubio, recte dicitur Cato, ut quoque Curius Libr. I. Carm. 12. v. 41 , etiamsi tonsores Romam iam venerint a. 454 neque enim Verisimile est, Curium Catonemque ita cito sua capita iis
Sunt duo loci, in quibus ambigitur, utrum de Catone Censorio an do Uticensi sit sermo. Alter est Libr. I. Sat. 2. V. 1. Sqq.:
Libr. II. Carm. 12. V. I. Pag. 77. 78. et t. Versum a Lucilio desumtum fuisse suspicor. Hic primus usus est sorma Scipiades, pro Scipionides, ut observat Priscianus Libr. II. p. 82. Edit. Pulschii. s. Lucilius apud Festum Libr. XVIL. invoco Serιrrae, et Gellium Libr. IV. e. T. Post ita secerunt Lucretius Libr. III v. 1047. et Virgilius Georg. Libr. II. V. 170. De Amicitia . . de ossiciis Libr. II. c. II. Libr. III. c. 4. In Vita Ti. Gracchi c. 8. Cf. Persius Sat. IV. v. l. Cicero pro Sestio . . pro Coelio c. 4. Livius Libr. V. e. l. Varro de Re Rustica Libr. II. e. l. 10. ex eo linius at . II ist Libr. VII. c. 59. 59. Quidam notus 3 homo cum xiret fornice Macte Virtut esto, inquit sententia dia Catonis . Νam simul ac venas inflavit tetra libido,
Huc iuvenes aequum est descendere, non alienas Permolere Xores,
ubi libidinis explondae oandem rationem, atque Socrates aliique philosophi , commendat Horatius Facete autem telandus, praeter Horatium, Acronis quoque scholion inspiciendum esse observat, quod sies habet ii Catone rear eunte, quidam aeut de fomice, quem, cum fugeret, laudavit et revocavit; postea cum frequentius eum adeuntem de eodem lupanari vidisset, dixisse fert ur Adolescens, ego te laudavi, tanquam huc inter 1λι venires, non tanquam hic habitares. a, Recte
Catonem Censorium intelligunt Scholiastae. Sunt, qui cogitent de Uticensi, sed color loci totius, tum
illa Maete virtute esto, et Sententia dia Catonis, Vetorem Catonem Censorium, senem, potius in memOriam revocant', quam alterum Uticensem Pro: entensia
vero legendum esse Videtur sapientia dia Catonis. Sententia enim Catonis non totum Catonem ostendit, ut facit sapientia, sed est particula totius. Recte quido Lucilius dixitD Valeri sententia dia, i, teste PO
Notus Catoni. Alii nobilem explicant. Perperam. Pudebat hominem conspici a Catone, cui Otus erat, egredientem e loco inhonesto. Cf. supra p. 239. n. 2. IIoratium imitata est Sulpicia Sat. v. 48. . Xenophon Memorab Libr. I. c. 3. Q 4. Libr. II. c. I. ra , Lucretius Libr. Iv. v. 1056. Cicero pro Coeli c. 20. Sextus Em-Ρiricus Hypotyp. Libr. ΙΙΙ. p. 168 3I. Edit Imm. Behkeri Diogenes Laert Libr. I. 9. Cf. quoquo Plautus Curcul Aet. . Sc. I. v. o. Terentius Adelph. Aet. I. c. I. v. I. q. Cf. Plutarctius in Vita c. 24. Comparat Arist. eum Cat. e. s.
142쪽
- 256 phyrione ad Libr. I. Sat. 6. v. 12. sed alio modo, cum γνωριην Valerii significaret. Maior dubitatio est in loco Libr. III. Carm. 21.
Narratur et prisci Catonis Saepe mero caluisse virtus.
D εω enim proprio de vetore illo Catone dicturus fuit Horatius L sed recte quoque de altero, moribus severis priscorum Romanorum Vitam reserente.
Ita Catullus in Epithalamio v. 159.:
Saeva quod horrebas prisci praecepta parentis,
ita Cicero pro Coelio c. 14. ii SeVere et graViter et prisce agere. v Constat praeterea, Catonem minorem
vino valde deditum fuisse' quem Seneca ' ridiculo magis quam eliciter ab ebrietatis crimine dolandit;
abstemius contra fuit Cato maior . Cum oro illud: narra ur, vix cadat in hominem non ita diu mortuum, tum praeterea Cato Censorius, rure lautius Oenare solitus fuerit, testo Plutarcho' vinoque interdum animum laxaverit, uti Seneca tradit o Tranquillitate Animi c. 15. 9 11. quo in loco subsequens Scipionum mentio, do Catone minore ut cogitemus non
Locus Plutarchi de Catonis cognomine Prraco, in Vita . ., huc non lacit. Plutarchus in Vita . . s. c. 44. Plinius Libr. III Epist. 12., Martialis Libr. II. Epig. 89. De Tranq. Animi c. 5. 5. Plinius Nat mist. Dbr. XIV. c. 13. Sect. 14. Plutarchus in Vita c. I. et . Comparat Arist. cum Cat. α 4. In Vita e G. f. Cicero de Senectute c. 4.
257 sinit, equidem in loco quoque Horatiano Catonem maiorem intelligendum esse censeo. Haec de regibus, consulibus, ducibusque Romanorum, ad tempora usque belli Punici secundi, apud Horatium leguntur Magno inde intervallo nobis transeundum est ad tempora bellorum civilium nemo enim ex iis, qui pertinent ad interpositam aetatom, in Carminibus Horatianis occurrit.
Principes in republica Romana viri bellorum civilium temporibus, ab Horatio in Carminibus celebrati, alii, iique longe plurimi aequales eius fuerunt, alii, qui aetate illi antecesserunt, obiter tantummodo commemorantur. Sunt autem hi, praeter Marium, Iugurthino bello Victorem, de quo iam vidimus : usus, Torquatus, Metellus, Bibulus, quorum consulatus designantur, Roscius, auctor legis theatralis, Lucullus, Crassus et Caesar. Fit saepius mentio apud Horatium legis Rosciae theatralis, quam in tribunati tulit L. ROSCIU ΟΤΗΟ,
a. 687., qua Sancitum est, ne quis in quatuordecim gradibus orchestrae, in qua Senatores Sedebant, proximis sederet, nisi qui eques et equestri censu esset
Pag. 227. q. In praetura secundum Plutarchum in Vita Ciceronis c. 19. Cf. Cicero ad Attieum Libr. ΙΙ. Epist. I. pro Cornelio orat. I. Plinius at Hist. Libr. VII. c. 30. Sect. l. Equitibus veterem locum suum restituisse videtur tho Vid. Cicero pro Murena c. I9. Velleius Libri II. c. 32. Ceterum f. Livius Epit Libr. XCIX. Dio Cassius Libr. XXXVI. c. 25. Legem denuo restituit Domitianus, Suetonius in Vita . . martialis Libr. V.
143쪽
- 258 consus autem quadringentorum sestertium erat, ut
Est animus tibi sunt mores sunt lingua fidesque:
sive potius, ut me monuit Cl. eerthampius:
Esto animus tibi, sine mores, sine lingua fidesque: Sed quadringentis sex septem millia desint; Plebs eris a puer Iudentes, Rex eris, iunt, Si recte facies. Hic murus Reneus Sto, Ni conscire sibi, nulla pallescere culsa. Roscia, dic sodes, melior lex, an puerorum est Naenia, quae regnum recte facientibus offert, Et maribus Curiis et decantata Camillis ΤIsne tibi melius suadet, qui Rem lacias, rem, Si possis, recte si non, quocumque modo rem; Ut propius spectes lacrimosa poemata Pupi :An qui fortunae te responsare superbae Liberum et erectum, praesens hortatur et aptat'
Imperare mihi non potui, quin pulcherrimum locum pulchorrima Horati epistola integrum describerem. Censu autem ipse Horatius eques erat, praedio Sabino a Maecenate donatus, itaque annulum, eo tempore insigne omnium equitum, gestabat, ut ipse tradit Libr. II. Sat. 7. v. 53 sq. ubi a servo suo DaV ita corripitur:
Tu cum proiectis insignibus, annulo equestri Romanoque habitu, prodis ex iudico δ Dama Turpis. Epio 8 et 23 De lege Roscia vid Tacitus Annal. Libr. XV. e. 32. Iuvenalis Satira IIL V. 153 sqq. XIV. V. 23 sq. Libr. I. Epist. I. v. 57 sqq. De censu Martialis Libr. IV. Epigr. 67. Libr. V. Epigr. 23. 25. et 38. Iuvenalis a I. v. 0 a. sq. Sat. V. V. 132 sq. Plinius Libr. I. Epist. 9. CL artialis Libr. V. pigr. 27. Lege Aurelia et lege Iulia iudicia, quae Sulla senatoribus re-- 259 Ius autem illud annulum gestandi, Tiberio imperante,
iis ademtum fuit, qui censu tantummodo equite erant, iussumque, ne quis annulum gestaret, nisi cui ingenu ipsi, patre Voque patereo, quadringentorum census esset'. Perperam vero melandus eiusdsm dignitatis indicium habuit, quod ludos una cum Maecenate Spectaverit Horatius, Libr. II. Sat. 6. v. 48. Ludi enim eo in loco, propter praegressam Thracis Gallinae Syrique, Vs. 44. mentionem, recte gladiatorii cogitantur, qui dabantur in amphithreatro Roscia autem lex et Iulia theatralis, quae post Rosciam Secuta est, de cena tantum caVerant, ut in ea equites seorsima plebo ludos spectarent .
Othonis praeterea mentio fit in podo IV., ubi Horatius invehitur in hominem quendam Vedium Rufum dictum, ut Vanderburgius docuit, quum olim Menam S. Pompeii libertum, eo Carmine perstringi putarentanterpretes, ut inse videbimus. Ibi Horatius multa questus de Vedii illius insolontia additus. 15. Sq.:
Sedilibusque magnus in primis eques Othone contempto sedet lubi magnus eques est ita interpretandus, quemadmodum magnus centurio Libr. I. Sat. 6. V. 73. :stituerat, ad equites quoque translata suerant, id Asconius ad Ciceronis Divinat. . . Velleius Libr. II. c. 32. Suetonius in Vita Caesaris c. 1. Plinius at Hist. Libr. XXXIII. α 2. Seet. 8. Tacitus Annal. Libr. XV. c. 32. In circo ut seorsim spectarent iussit Augustus a. 758. vid. Dio Cassius Libr. V. c. 22., eertam in eo sedem iis tribuit Nero, vid. Plinius Nat Hist Libr. VIII. c. 7. Sect. 7. Suetonius in ita Neronis c. II. dicitus . .
144쪽
pueri magnis e centurionibus orti,
Miraeherlichius autem de equite splendido, illustri
cogitavit, non solum censu, sed natalibus etiam ad ordinem suum pertinente L Est vero Iuvenalis locus, qui docet, vel infimo loco natos in quatuordecim sedisse, Sat. III. V. 153. Sqq.:
Exeat, inquit, Si pudor est, et de pulvino surgat equestri, Cuius res legi non suffcit, et sedeant hic Lenonum pueri quocumque in fornice nati. Hi plaudat nitidi praeconis filius inter Pinnirapi cultos iuvenes iuvenesque lanistae. Si libitum vano, qui nos distinxit, Othoni.
Sedilibus cin primis, ut expedirent Scholiastae, de duobus primis istorum quatuordecim graduum XpE-cant. quos Acron et Scholiastes Cruquianus tribuniciis, Porphyrion tribunis reservatos fuisse tradunt; equidem de quatuordecim universis, omnium in theatro graduum primis, cogitandum esse censeo' Contemtum Othonis in eo positum fuisse idem putant
ratius, quod libertus S. Pompeii In iis sederet.
Locum autem Benueius rectissime ita interpretatus est, ut homo ille, de quo agitur, RoScium Suamque legem, qua hic equestri ordini dignitatem restituere
voluisset, cum Supra quadringentorum cenSum SSet,
Hi proprie splendidi, illustres vocabantur, id Tacitus Annal. Libr. II. c. s. Libr. IV. e. 58. Libr. XI. . . Plinius Libr. VI. Epist. 15. et 25. Tribuni in quatuordecim sedebant vid. Martialis Libr. III. Epigr. 95. an in duobus primis gradibus, aliunde non constat. Horatio tamen, ut sacile intelligitur suus in Bruti Cassiique exercitu tribunatus locum intor equites dare non potuit.
parum curaret, quemadmodum idem contemnere Iuvenalis usurpat loquens de Cicerone Sat. X. V. 123 sq.:
Antoni gladios potuit contemnere, si sic omnia dixisset.
De ULLo ambigitur, utrum intelligendus sit L.
Volcatius Tulliis es. a. 688. an vero alter eiusdem nominis es. a. 721. Fit ius montio in Libr. III. Carm. ., quod, cum omnes Interpretes ad annum 734. retulissent, Frankius contendit a. 729. fuisse Scriptum. In eo Horatius, anno proximo, prope funeratus arboris ictu malendis Martiis epulas votivas celebrat, Maecenatem ad eas inVitat, S. s. qq.:
Hic dies, anno redeunte, festus Corticem adstrictum pice dimovebit Amphorae, fumum bibere institutae Consule ullo. Sume Maecenas, cyathos amici Sospitis centum cet.
Iam quaeritur fueritne vinum annorum 8, an vero 41; VetuStum an recens. Interpretes inter se dissentiunt, Vetustum autem plures intelligunt. Cum vero vinaeo consilio reponerentur in fumario, ut praecocem traherent maturitatem , equidem potius cogitandum esse censeo de in annorum , quam de 41, quod illius artificii commendatione non eguisset, itaque
designari ullum consulem a. 721. Si abhium iterum fuit, quod promittit Horatius Maecenati, ut alia
Fast. Horat p. 158 sqq. s. Supra P. 24. Libr. II. Carm. 13. Columella de Re Rustica Libr. Ι. e. s. 20 Plinius Nat. Hist. Libr. XXIII. c. I. Seet. 22.
145쪽
- 262 occasione secit , tum profecto non iit annorum 41; illud enim post annum 5 non amplius potui aptum
Certius constat de L. MANU TORQUATO, quo consule, a. 689., cum L. Aurelio Cotta, natus fuit Horatius, ut ipse tradit Epod. m. . . , suadens
Tu vina Torquato move e Sule Pressu meo.
Eundem commemorat Libr. m. arm. 21. V. 1 Sqq.:
nata mecum consule Manlio, Seu tu querelas, sive geris iocos, Seu rixam et insanos mores, Seu sacilem, pia testa, somnum ceti,
quibuscum locis consentit aetatis significatio, quam socii Libr. I. Epist. 20. librum suum ita alloquens
Forte meum si quis te percontabitur aevum: Me quater undenos sciat inplevisse Decembris, Collegam Lepidum quo durit Lollius, anno.
Q. autem ΑΕΜΙLIUS LEPIDUS consul fuit cum M. Lollio a. 733. Fuerat Lollius, ineunte amo, Solus consul, exspectato sibi collega Augusto, qui tum in Sicilia aberat hoc recusante honorem, Ortae Sunt turba per competitores Lepidum et Silanum, adeo ut vix sero consul creatus fuerit Lepidus , quo sactum est, ut Augustus in posterum iure magistratuum creandorum populum privaverit. Vocem itaque duaest-- 263 cum consilio Horatius posuit. De Lollio insea fusius videbimuS. LUCULLI montio fit Libr. II. Epist. 2. V 26 sqq. Inducitur unus ex illius militibus:
Luculli miles collecta viatica multis Aerumnis, lassus dum noctu stertit, ad asSem Perdiderat post hoc vehemens Iupus, et sibi et hosti Iratus pariter, ieiunis dentibus acer, Praesidium regale loco deiecit, ut aiunt, Summe munito, et multorum divite rerum: Clarus ob id actum, donis matur honestis, Accipit et bis dena super sestertia nummum . Forte sub hoc tempus castellum evertere praetor Nescio quod cupiens, hortari coepit eundem Verbis, quae timido quoque possent addere mentem: I, bone, quo virtus tua te vocat i pede fausto, Grandia laturus meritorum praemia quid stas' Post haec ille catus, quantumvis rusticus, ibit, Ibit eo quo vis, qui zonam perdidit, inquit .
Factum hoc in expeditione Luculli contra Mithridatem et igranem, in qua multas res memorabiles gessit . Bellum confecturus fuerat, nisi milites, ingenti pecunia locupletati , eum sequi noluissent. Porphyrionis scholion ad Vs. 26: Luculli miles, Valerianus Servilianus praefectus Xercitus, i Corruptum sine dubio est. Legendum esse puto: L miles Valerianus, Serviliu8. ii Praesectus castrorum fuisse Vide-
Libr. L Carm. 20. . .' Athenaeus Libr. Ι. c. 21. D. 27. B. Dio Cassius Libr. LIV. e. 6. Cf. Caesar de Bello Civili Libr. III. c. 3. t acerius consor fabulam apud Plutarchum in Vita Pelopidae e. I. Cicero pro Lege anilia c. 8 sqq. Acad. Quaest. Prior Libr. II. c. I. Livius Epit Libr. XCIV. XCV. XCVII et XCVIIL, Vel Ieius Libr. II. c. 33. Plutarchus in Vita Luculli Appianus de Bello Μithridatico c. 72 sqq. Dio Cassius Libr. XXXV. Plutarchus in Vita c. 29 et 37.
146쪽
- 264 265 tur, ut censet rellius . Valeriani enim fuerant, qui inprimis moverant seditionem in exercitu Luculli, ita dicti a L. Valerio Flacco, quem consulema. 668. in Asia, instigante Fimbria, interfecerant . Exemplum opulentiae Luculli, quod alibi non le- imus, tradidit Horatius Libr. I. Epist. 6. V. 40 8qq. :chlamydes Lucullus, ut aiunt, Si posset centum scenae praebere rogatus, Qui possum tot ait tamen et quaeram, et quot habebo, Mittam post paullo scribit, sibi millia quinque Esse domi chlamydum partem, vel tolleret omnis.
Insigni fuit luxuria Lucullus, qua Romanis, Xemplo pernicioso, praeivit . Creditur Horatius ad magnificam eius villam Tusculanam respexisse ' Epod. .
Idem corrigit e larium Servilianum, vel ετ derianum vel
Vid. Livius Epit Libr. LXXXII. Velleius Libr. ΙΙ. c. 24., a quo Valerius consularis dicitur, qui praetor a Caesar de Bello Civili Libr. III. c. m.), Strabo Libr. XIII p. 94. Appianus L L . 52., Plutarchus L L . 34. Hi, instigante Clodio, missionem a Lucullo postulabant vid. Livius Epit Libr. XCVIII., Plutarchus I. I. c. 34. et M. Dio Cassius L I. c. 14 sqq. Fimbriani vocantur a Plutarcho. Post sub Pompeio stipendia secerunt vid. Dio Cassius I. I. c. 10., Libr. XXXVI. c. 29. deinde sub Caesare, id Caesar I L . 8. Ab Horatio idem mutuatus est Plutarchus in Vita Luculli c. 39., qui tamen pro millibus quinque lalamydum, quas Horatius exhibet,
Scriptorum testimonia vid apud Cortium ad Sallustii Bellum Catii. e. 13. Cl. Bahium ad Ciceronis de Legibus Libr. II. c. 3. De ea Cicero pro Sestio c. 43. de Legibus Libr. III. c. 13. , de Finibus Libr. I. e. M. Varro de Re Rustica Libr. II. c. 4. 3. e. 5. 8. Plutarchus in Vita Luculli . 39. s. Cicero de Omeiis Libr. I. c. 39. Varro l. I. Libr. I. c. 2. 10. c. II. I., Libr. III. c. 7. D. Columella de Re Rustica Libr. I. c. 4. i. Neque ut supini villa candens Tusculi Circaea tangat moenia,
sed rectius locum interpretatus est rellius, ut universe Horatius significet illam marmoream, prope
Tusculum, situ amoeniSSimo, XStructum.
Q. CAECILIUM METELLUM CELEREM, S. a. u. 694.
cum L. ADanio, omnes Interpretes intelligunt Libr. II.
Motum ex Metello consule civicum, Bellique causas, et vitia, et modos Ludumque Fortunae, gravisque Principum amicitias, et arma Nondum expiatis tincta cruoribus, Periculosae plenum opus aleae, Tractas, et incedis per ignis Suppositos cineri doloso. Insigne maestis praesidium reis, Et consulenti Pollio curiae cet.
Solus Torrentius cogitavit Q. Caecilium Motollum
Pium Scipionem, cf. a. 702. cum gener Cn. Pompeio Magno Metellus autem Celer vir sortissimus fuit otpraestantissimus' quo consule, potentiae societas illa inita fuit inter Caesarem, Pompeium et CraSSum, quae tum uos auctore tum rempublicam perdidit 'irata Benileius pro u Nee ut Superni. Cicero ad Atticum Libr. I. Epist. 8. I9 et 20. Libr. II. Epist. I. de Harusp. respons. c. I. pro Sesti c. 62, pro Caelio c. 24. Dio Cassius Libr. XXVII. e. 50. et 5I. Livius Epit Libr. III. Velleius Libr. II. c. 44. Suetonius in Vita Caesaris c. 19. Florus Libr. IV. c. 2. et II., Plutarchus
in Vita Antonii c. 9. Appianus de Bello Civili Libr. II. α ., Dio Cassius Libr. XXXVII. e. 54 sqq.
147쪽
- 266 Pompeii mentio non fit in Carminibus Horatili,
memorantur obiter Crassus et Caesar Crassi nomen in memoriam revocat SPARTACUM, de quo Libr. III. Carm. 14. V. 17 sqq. ubi Horatius:
peto unguentum, Puer, et coronas, Et cadum arsi memorem duelli :Spartacum si qua potuit vagantem Fallere teSta.
Quod Carmen ad a. 730. reserendum est, quo Augustus, Roma prosectus a. 727. postquam arracone ocimum et nonum consulatum inierat , Romam rediit , decimo suo consulatu Bellum autem O-
ciale cum gestum sit ab a. 663. s. 664 ad a. 72.
vinum, quod petit Horatius fuerit amorum SeXaginta vel amplius necesse est. Memorantur in maioris etiam vetustatis a Cicerone ' o a Plinio', sed tamen mirum est, uti observat Cl. eerthampius, Horatium eiusmodi ita cito requirere Spartacus inter acerrimos hostes Romano recenSetur Romam,
Horatius inquit Epod. XVI. V. 3. qq.:
neque finitimi valuerunt perdere Marsi, Μinacis aut Etrusca Porsenae manus, Aemula nec virtus Capuae, nec Spartacus acer, cet.
ma num enim terrorem cum suo exercitu servili R
Apposito conser Mitscherlichius Iuvenalis Sat. V. v. m. q. Dio Cassius Libr. LIII. e. 22. Suetonius in Vita Augusti . 26. Dio Cassius I. - 28. Velleius Libr. II. c. 15. Florus Libr. III. c. I 8. . Appianus de Bello Civili Libr. I. e. 40. Livius Epit Libr. XXXVIII.
In Bruto c. 3. Nat. Hist Libr. XIV. . . ecl. 6.
267 manis iniecerat, donec victus fuerit a Crasso a. 683., quamvis eius Victoriae gloriam Pompeius ei eripuerit . Significatur clades, quam CRASSUS acceperat a Parthis Libr. m. arm. . . . Sqq.:Μilesne Crassi coniuge barbara Turpis maritus vixit et hostium Pro curia, inversique mores ij Consenuit socerorum in arvis Sub rege Medo Marsus et Appulus.
Vs. . in omnibus codicibus, uno Iani excepto legebatur armis Arvis autem legendum esse censuit Faber, quem secuti sunt Helasius, Benueius aliique. Codicum lectionem inter recentiores tuetur rellius' provocans ad locum Iustini Libr. XLI. c. 2. u Pa thi exercitum non, ut aliae gentes, liberorum, Sed maiorem partem Servitiorum habent, i, Velleiique Libr. II. c. 82. Antonius, in Xpeditione contra Parthos filii captivi cuiusdam, sed Romani, consilio ac fide servatus, qui clade Crassiani Xercitu captus, cum ortunam non animum mutasset, accessit
nocte ad stationem Romanam, praedixitque, ne destinatum iter peterent, sed diverso silvestrique e vaderent. v Idem Florus tradit Libr. IV. c. 10. A. , tum praeterea conferri potest locus Caesaris de Bello
Livius Epit Libr. XCVIL, Velleius Libr. II. c. 30. FlorusLibr. III. c. 20. 12. Plutarchus in Vita Crassi c. II., in Vita Pompeii c. l. Appianus de Bello Civili Libr. I. c. 120 et 12I. is excursus Vanderburgii Om. II. P. 327 sqq. Apud Plutarchum in Vita Antonii c. 46. et 48. bis ita facit Mithridates, iussu avunculi sui Monesis, qui olim benigne ab Antonio exceptus suerat. lutarchi locum descripsit Auctor Parthicorum Appiani, ut vulgo seruntur.
148쪽
- 268 - 269 Civili Libr. III. c. 110. ubi de militibus, quos Gabinius ex Pompeii exercitu acceperat, AleXandriamque traduxerat, ut Ptolemaeum restitueret, quique, bello consecto, apud legem relicti fuerant, nunc etiam in eius exercitu militabant, ita traditur iam in consuetudinem Alexandrinae vitae ac licentiae Venerant, et nomen disciplinamque Populi Romani dodicerant, moreSque duXerant, e quibus plerique liberos habebant .s In loco tamen Horatim propter Oniugum mentionem, propterque illud consene8cere cum soceris hostibus, unice mihi placet lectio a ιδ quamiti suis libris iam invenerant Scholiastae, qui haec
annotant; Acrons minores a victoribus acceperunt, ut vitam mererentur, et velut propriis in sedibus omnem iam aetatem agerent, eademque Cruquianus, Orphyrion os eos, qui sub Crasso militaverant, oblitos Romanae virtutis, apud Parthos re8edisso. i, is praeterea locus Dionis Cassii, libr. LIV. c. f., ubi de Romanis iaptivis apud larthos i κατα χώραν
λαΘοντες εμειναν, i quo arvis recte tuebimur.
Notatur Crassus, quod spretis ominibus, bellum susceperit contra Parthos, cuius vero impietatis gravissimas poenas dedit victus atque occisus ab Ostibus: Libr. II. Carm. . . . Sqq.:
s. l. l. Cap. 103. Cicero de Divinat Libr. I. c. IV. Libr. II c. 40. Livius Epit. Libr. VI. Dionysius alicarn Ant. Rom. Libr. II. . . Strabo Libr. XVI. p. 747 sq. Velleius Libr. II. c. G. Valerius in Libr. I. c. s. n. II., Plutarchus in Vita Crassi c. 10. 18. I9. 2I et 23-, quem descripsit Auctor Parthicorum vulgo Appiano attributorum, Florus Libr. II. c. I. Iustinus Libr. XLII. . . Di Cassius Libr. XL. c. G. Sqq. ut Plures taceam. Iam bis Moneses, et Pacori manus Non auspicatos contudit impetus Nostros, et adiecisse praedam Torquibus exiguis renidet,
ubi haec annotant Scholiastae Acron: Monaeses et eoru rege Per8arum fuerunt, adver8us quos Romani contra numinum voluntatem pugnaverunt infeliciter. Bis autem Parthos vietoriam retulisse ob hoc disit, quia et ante Crassum et post Decium emtum cum suis oce derunt, ii Porphyrion: Hi Parthorum rege fuerunt. Bis autem Parthos retulisse de nobis victoriam dixit, quia et Crassum antea, et tum Decium eaelum cum eaeercitibus oeciderant ii Cruquianus; II Parthorum reges fuerunt, Parthi bis de Romanis victoriam retulerunt prius enim Crassum, post Didium Salam legatum Antonii, cum Xercitu ceciderunt, ii ut adeo VictOriam do Crasso Monesi adscribant, quam historiarum scriptores ad unum omnes Surenae attribuerunt. Seholiastis fidem habuerunt Interpretes, eosque ut in concordiam redigerent cum historia, Surenam dignitatis, Monesem momen proprium AESS Statuerunt; unus Cl. Peerlhampius stropham ob malam latinitatem suspectam habuitHoratioque indignam iudicavit Equidem miror, quum Stropha allata narrationem exhi
Legendum est, et ita quoque apud Porphyrionem et Scholiastam Cruquianum, Decidium Maeam. Vid. Ruhnkenius ad Vellei Libr. ΙΙ. c. 78. De morte Saxa vid. Livius Epit Libr. XXVII. Velleius L . Florus Libr. IV. . . i. qui Saxa mortem paullum diversea ceteris tradit, Dio Cassius Libr. XLVIII. c. 24 sq. Ceterum de Saxa s. Caesar de Bello Civili Libr. I. c. M. Cicero in Philippicis, vid. rellii Onomast. TulLhmio Cassius Libr. XLVII. e. 35 sq.
149쪽
- 270 6. DD. iam alio quovis, quam ab Horatio aequalive poeta prosectam esse. Ut enim taceam, Surenae nomen tamquam propriim, non dignitatis, S pari a Livio, a Strabone, a lutarcho, ab omnibus recentioribus' ex quibus ne Ammianum quidem X-cipio, ad quem saepius provocatum fuit , - unus
Zosimus res sui temporis reserens Ῥαουρίνας in inquit, is αρχῆς δε τουτο παρα Περσαις ψνομα, Sed aliter Veteres ut adeo necesse iit, Horatium peritiorem fuisse rerum Parthicarum, quam ullum alium sui temporis scriptorem, itaque itaSSe πο- rom, quo decepti fuerint omnes, sed hoc ut taceam,
quinam tandem fuit impetus illo inauspicatus Romanorum in lacorum. Parthorum ducem, quae Pacori eorum ultio. Relatum legimus, Bruto Cassioque devictis, Parthos, duce Pacoro, initium belli
contra Romanos fecisse, Saxam cecidisse, longe lateque in si grassatos esse donec tandem acorus victus fuerit caesusque a P. Ventidio, M. Antonii
Livius Epit Libr. CVL, Strabo Libr. XVI p. 747. Plutarchus in Vita Antonii e 2L, e quo loco prae ceteris apparet Surenae nomen proprium fuisse, cf. Tacit Annal. Libr. L . 42., Dio Cassius Libr. XL. c. 16. Eutropius Libr. IV. O8. Sextus Rufus Bre-Viar. e. 17. Orosius Libr. VI. c. 13. Surena post victoriam de Crasso iussu regis interfectus fuit vid. Plutarchus in Vita Crassi c. 3. Libr. XXIV. c. 2. 3 et G. Libr. XXX. . . Dicit nihil amplius Ammianus, nisi Surenam id temporis promeritae dignitatis post
regem Persarum fuisse. Libr. III. c. 15.
Velleius Libr. ΙΙ. e. 78. Plutarchus in Vita Antonii c. 33 sq., Florus Libr. IV. e. s. Iustinus Libr. XLII. . . Di Cassius Libr.
Μεσοποταμίας συνεστειλεν. ai Sine hie Romanorum
impetus inauspicatus, haec Pacori victoria Fecerunt Romani, post Crassum, alterum impetum inauspicatum in arthos fecerunt pari infortunio, verum ita demum post Pacori mortem, cum M. Antonius, quamvis foedere icto cum Parthis, sine causa, sino consilio, ne bello quidem indicto, expoditionem suscepit contra Phraatem, infelicissime vero dimicavit, multa millia militum, signa etiam militaria amisit, vix tandem ex hostibus evasit, seque Alexandriam rocopi ' Haec altera clade fuit, Antoniana, saepius a scriptoribus composita cum illa Crassiana M.
Hanc legerat, quisquis fuit, auctor strophae illius, Carmini Horatiano insertae, et cum hostili Pacori impetu inauspicato confudit, nec satis hoc habuit sodXLIX. c. 20 sq. Eutropius Libr. VI. c. 5. Orosius Libr. I. c. I 8. De Ventidio s. Iuvenalis Sat. VII. v. 199 sqq. Gellius Libr XV. e. 4. Libr. XVI. p. 748. In Vita Antonii c. 34. Livius Epit Libr. XXX. et CXXXL, Strabo Libr. XVI. p. 524. et 532. Velleius Libr. ΙΙ. c. 82. Plutarchus in Vita Antonii e 39. sqq. Florus Libr. IV. c. 10. Ιiastinus Libr. XLII. . . Dio Cassius Libr. XLIX. e. 25. Sqq. Velleius Libr. II. c. I. Suetonius in Vita Augusti c. l. Iustinus Libr. XLII. . . Dio Cassius Libr. LIII. c. 3.
150쪽
- 272 Monesi, homini prorsus alieno: victoriam de Crasso tribuit, quam Surena illacesque reportarant, ut adeo Victoriam nominarit, quae fuerit clades, nominaque ducum Parthicorum, quae memoria teneret, turpissime inter se permutarit. Itaque Stropha haec, quae nimium diu Interpretes decepit, exulabit, me iudico, ex Carmine Horatiano.CMU IULIUS CAESAR saepius, sed obiter tantummodo commemoratur. In Epistola ad orquatum, Libr. I. . ita Horatius S. . Sqq.:
Cras nato Caesare festus Dat veniam somnumque dies inpune licebit Aestivam sermone benigno tendere noctem,
ubi alii Iulii Caesaris diem natalem, alii Caesaris Augusti cogitant ' Qui hunc intelligunt, negant
Iulium Caesarem usquam ab Horatio solo Caesaris nomine designari' quod uti verum esse potest, hoc tamen in loco, ubi dubium esse non poterat, uter Caesar significaretur, recte ita facere potuit Horatius. Qui Iulium Caesarem interpretantur, aestivae noctis mentionem, s. 11. ObStare dicunt, quo
De Monos vid Plutarchus in Vita Antonii c. 7. 46. et 48. , Dio Cassius Libr. XLIX. c. 23 sq. CL supra P. 267. . . Torrentius Rodellius et Sanadonus interpretati sunt sestum ob Caium Caesarem, Agrippae ex Iulia natum a. 734. vid Dio Cassius Libr. LIV. c. Is vero ante suam adoptionem Caesaris nomen non habebat. Qidem tamen Interpretes in Libr. I. Carm. 2. v. 44 et 52. Caesarem modo Iulium Caesarem, modo Augustum interpretantur. Suetonius in Vita . . Gellius Libr. XV. e. 7. Fogginius Fast. anni Rom. Reliq. p. 13. de eo Tacitus Annal. Libr. I. c. I 5.,
273 intelligatur, sed consulati suorunt ab adversariis, loco Virgilii Georg. Libr. I. V. 11. Sqq.:
Quid tempestates auctumni et sidera dicam Atque ubi iam breviorque dies et mollior aestas, Quae vigilanda viris ,
o Calpurnii Ecl. I. V. 1. Sqq.:
Nondum Solis quos declivis mitigat aestas, Quamvis et madidis incumbant praela racemis
Et spument rauco serventia musta Susurro:
ubi aestas similiter pro auctumno usurpatur Iulii Caesaris dies natalis celobrabatur a. d. IV. Id. Iul. , quamvis natus erat a. d. III. Triumviri enim, cum constituissent,
ut illo dies publice celebraretur, simul, quod incideret in ludos Apollinares , ut ita fieret pridie eius diei quo natus esset, statuerunt . . Uter dies natalis
Suetonius I. I. c. 7. Dio Cassius Libr. I. c. 19. Libr. LIV. c. 8.et 26. Diversus estus ille erat ab Augustalibus, quae a. m. instituta fuerunt vid. Dio Cassius Libr. LIV. c. 10. et 34. Libr. LVI. e. 46. quamvis ipse Augustalia cum die natali Augusti confundat Libr. LVI. c. 29. Augustalia autem celebrabantur a. d. IV. Id. Oct. vid Kalendar Mass. et Amit apud Ominium I. l. Utrum Augusti dies natalis in . X. a. al. Oct. incidat ex ratione alendarii Pompiliani a Iuliani dubium est, qua de re f. Bumannus ad Suetonius . . . ., delerus m b. de Chromi , Τ ΙΙ. p. 112. sqq., orbius in rellii Onomastico Tulliano P. I. p. 138. et ei- chortus Imp. Caesaris Aug. Reliq. T. I. P. 3 sqq. macrobius Saturn Libr. I. c. 12. Kalendar Amit et Antiat apud Fominium I. I. Conseratur amen infra . . Perperam Porphyrion dus Iulias designat, cui fidem habere non debuerat micherius do Vario et Cassio p. 313 sqq. Livius Libr. XXVII. c. 23. Dio Cassius Libr. XLVII. e. 18. Cf. Libr. XLIV. c. t. --ginius I. l. p. 23. ex Dion colligit Iulii Caesaris natalitia non pridie eius diei natalis, sed pridii ludorum Apollinarium a. d. III. on. Iul. suisse celebrata.