장음표시 사용
131쪽
- 234 Memoratur tamen in terris sepulcrum Romuli pod. XVI. v. 11 sqq.:
Barbariis heu cineres insistet victor, et urbem Eques sonante verberabit ungula: Quaeque carent ventis et solibus ossa Quirini Nola videre dissipabit insolens,
ubi haec Porphyrionis annotatio est, quam descripsit Scholiastes Cruquimus: in Varro post Rostra Cruq.: Pro Rostris fuisse sepularum Romi dicit, η addit Cruq - 4 ubi etiam in huius rei et x riam duos Dones fuisse ereetos eo at, unde factum est, ut pro Rosoria moroui laudarentur, , quo reserendus locus Fest Liur. IX Ni or lapis in Comitio locum unestum agm-fieat , ut alii, Romuli morti destinatum, sed non usu obvs G ut ibi epeliretur, sed Favistulum nutriferum eius ibi sepultum fuisse et iιim ilium V II. . . Cet., no Dionysii , qui narrat leonem lapideum in soroprope rostra fuisse positum, in loco ubi Faustulus sepultus esset Res autem obscura, necdum satis absintiquitatis peritis inu)u ιδ Sequitur NUMA POMPILIUS, cuius regnum quietum Horatius morito colobravit Libr. L Carm. 12. v. 33.
Romulum post hos prius, an quietum Pompili regnum memorem.
Meminit Saliorum, quos instituerat Numa, eorumque carmina in xemplum votustatis et obscuritati proponit :
c. s. Plutarchus in Vita Numae c. 20. Libr. II. Epist. I. V. 86 sqq.
Iam Saliare Numae carmen qui laudat, et illud Quod mecum ignorat, solus volt scire videri; Ingeniis non ille favet plauditque sepultis, Nostra sed inpugnat, nos nostraque lividus odit.
Unus omnino nobis notus est C. Aelius, qui horum carminum interpretationem Suscepit, nee tamen X- pedire potuit . Salios saepius memorat eorumque saltus, ancilia epulasque Horatius :
Neu morem in alium sit requies pedum , pede candido In morem Salium ter quatient humum .
Indignatur, quod miles Crassi, captus a Parthis, Vitam agere potuerit turpis maritus coniugis barbarae,
Anciliorii et nominis et togae oblitus, aeternaeque Vestae, Incolumi Iove et urbe Roma .
Epulas denique Saliares, quae in proverbium apud veteres abiverant , laudat Horatius Libr. I. Carm. 37.
nunc Saliaribus ornare pulvinar eorum Tempus erat dapibus.
Significatur quoque Numa Libr. I. Carm. 2. V. 13. sq. Tiberis dicitur voluisse,
Varro do Lingua Latina Libr. I. p. 80. Edit Bis. Libr. I. Carm. 36. v. 12. Libr. IV. Carin 1. V 27. q. Libr. III. Carm. 5. v. 10 sqq. me Genitivo Anciliorunt vid. Μacrobius Saturn Libr. I. c. 4. Cicero ad Atticum Libr. V. Epist. 9., Festus Libr. XVII. in voce.
132쪽
retortis Litore Etrusco violenter undis, Ire deiectum monumenta Regis, Templaque Vestae:
ubi vox inpla non est urgenda aedes enim Vestae erat, templum non erat, uti docet Varro . ane autem Numa condiderat, inque eius atrio domicilium habebat . EGERI nympha, quam sero uxorem Numae fuisse Statuunt scriptores ' pro muliere nobilissima laud in Libr. I. Sat. 2. V. 125. Sq.:
de quo loco supra iam vidimus, cum de Ilia agere- Componitur Numa cum nepote suo ANCO MARTIO quarto Romanorum ego Libr. o. Epist. 6. V. 25. sqq. ubi de ambitioso Horatius:
Apud Gellium Libr. XIV. e. s. Varro de Lingua Launa Libr. I. p. 82. Edit. Bip. Servius ad Virg. Aeneid. Libr. VII. 453. apud quem pro eomeniebant, legendum esse conmen at,
a Ovidius Fast. Libr. I. v. 263. sq. Ir1st Libr. II. leg. i. v. 29 sq. Dionysius Halic Antiq. Rom. Libr. I. c. 64 sqq. Plutarchus in Vita Numae c. 14. Dio Cassius fragm. Petres 20., Solinus c. I. p. 2. E. Edit Salm Aurelius Victor de Viris Illustr. e. 3. is Horatius Libr. I. at s. v. 1. o M., Servius ad Virg. n. Libr. VIII. v. 363. Cf. d. ad Libr. X. . . Livius Libr. I. e. I. Ovidius Metamorph. Libr. XV. V. d. o 487. Fast Libr. III. v. 262. Plutarchus in Vita Numae c. ., Aurelius Victor l. l.
in Vita Numae, I. Aurelius Victor. l. l. ' . cum bene notum Porticus Agrippa et victo conspexerit Appi; Ire tamen restat, Numa quo devenit et Ancus,
quam eandem sero sententiam Oxprimit Libr. IV.Carm. 7. V. 14 Sqq.:
Nos ubi decidimus, Quo pater i Aeneas, quo Tullus, dives et Ancus,
Uterque locus in memoriam ovocat Ennii versum :Lumina sis oculis etiam bonus neu reliquit.
TULLUS HOSΤILIUS, tertius Romanorum reX, non alibi occurrit in Horatii carminibus. Est autem dubitatio, utrum dives iungendum sit cum Tullus, an cum Ancus, prorsus eiusmodi, qualem supra ' in locis Libr. L Sat. 5. V. 27 sq. Sat. 10. V. 27. Sqq. et V 82. q. SignificaVimus. Alii onim Tulli divitias sextollunt, cuius quidem patrimonium satis amplum fuisse Videtur alii, rectius, cum inter reges priores opibus praestitisse contendunt, qui certe rempublicam Vectigalibus auXit, colonia maritimis commeatibus opportuna, naVibus, moenibusque ornavit' populo magnam salis copiam
Ita enueius pro pius, quod tamen praestare Videtur vid. Vandecturgius in Edit Horati T. II. p. 384. In Libr. ΙΙΙ. Ann. p. 106. Edit. Columnae. Servavit versum Festus in voce os, Libr. XVII. Legitur idem versus apud Lucretium Libr. ΙΙΙ. v. 1038. Pag. 172. Dionysius Halic Antiq. Rom. Libr. III. c. I. cf. Livius Libr. I. c. I. Livius Libr. I. c. 33. Plinius at Hist Libr. XXXI. c. 7. Sect. l. Florus Libr. I. . . Aurelius Victor I. I. c. 5.
133쪽
- 238239 in congiario dedit et salinas primus instruxit, adeoque apud aequales, et ita quoque in posterum divitiis colobratus suisse potest. Est vero altera sententia To
rontii, , Vando urgii comprobata, qui ex SS.
legendum esse censuerunt: ises Tullus et mens, nut utorqvo oorum divos suisse dicatur, quam eandem
lectionem exhibet quoquo Porphyrion in scholio ad l. l. Tum denique tertia sententia est eorum, qua Tullo et Anco utriquo divitias abiudicant. Ita BonNloius logor volebat is Tullus, pauper et Ancus, ut habo Claudianus de Bello Gildonico Vs. 108 Sq.:
Ipsa nocet moles, utinam remeare liceret Ad votores fines, et moenia avreis Anci,
quocum Bontleius locum confert Iuvenalis M. V.
Flos Asia anto ipsum, pretio maiore paratus, Quam sui et ulli census pugnacis, et Anci.
Atqui dives qui ierat regum temporibus, is pauper suisset Iuvenalis aetate, neque Claudianum aliud qui quam rospicere credo praeter exiguitatom imperii Anci, id est urbis ipsius Romae, quam primus ille circumdedit muro, prae finibus illis latissimo orientis quos Aurelianus constituerat, quum urbem denuo muniret 'tinosus , propior iusdem Claudiani locum Vocem dives apud Horatium abiecit, legitque: si quo Tullus abies et rus, i quod comprobavit quoque Cl. eeriumpius locum conserens Phaedri Libr. IV. Fab. 19. V. 16.:
Abiturus illuc, quo priores abierunt.
Mihi vero, quod pace Cl. Viri dixerim, nihil mu
tandum esse Videtur. Dives Ancus esse potuit, potuit Tullus, prae aequalibus quidem suis. Divitiarum illarum fama servari potuit, Vel in sermone quotidiano, ad Horatii tempora usque Vocem autem dive8, Si quid iudico, ex Horatiana scribendi ratione, potius cum
Ancuδ, quam cum Tullus, cenSeo SSe coniungendam.
Tarquinii Prisci utrum mentio fiat necne, OX Videbimus; fit SERVII TULLII, servili genere nati, Libr. I. Sat. . . . Sqq. ubi ita Horatius ad Maecenatem:
Cum referre negas, quali sit quisque parente Natus, dum ingenuus persuades hoe tibi vere, Ante potestatem Tulli atque ignobile regnum , Multos saepe viros nullis maioribus ortos Et vixisse probos, amplis et honoribus auctos: Contra Laevinum, Valeri genus , unde superbus Tarquinius regno pulsus fugit, unius assis Non umquam pretio pluris licuisse, notante Iudice, quo nosti, populo qui stultus honores
Saepe dat indignis, et famae servit ineptus; Qui stupet in titulis et imaginibus quid oportet
Voc sacere, a volgo longe longeque remotos' Namque esto populus Laevino mallet honorem Quam Decio mandare novo Censorque moveret Appius ingenuo si non essem patre natus: Vel merito, quoniam in propria non Pelle quiessem. Sed fulgente trahit constrictos gloria curru Non minus ignoto generosiS.
Krit. Anmerst uberioraz, T. II. P. 17. Bibl. Crit nova Vol L p. 22. CL Libr. I. at 3. v. 107. Sqq. Annotat Porphyrion: periphra3im, necessario facit, sicut Luellius cum dicit Valeri ententia dia. Quia scilicet, nomen quatuor brevium 89limbarum rat, eo non postat in heaea etrum versum recipi. . s. Lucretius Libr. III. v. 372. Lambinus admorat. Libr. III. Carm. 5. V. 13. Ita Benileius pro vulg. NOS.
134쪽
241 Quo in loco s. 20. pro Namquae euo, legendum SSe: Iamgue eam, egregia emendatio est, quam mecum communicavit Cl. oertha ius Totum locum do- scripsi, ne argumentationis parte praetermissa, omnis olus vis et gratia interirent. Servium autem regem serva fuisse natum, historici ad unum omnes assi
mant, quamvis fuerint, qui dubitarent . Mater tamen eius, nobilis semina, olim uxor uerat principis murbo Corniculi viri, urbe captam arquinio Prisco, gravida viro occiso Romam serva deducta est, ibique partum edidit' quin suerint, qui Servium Vulcano natum suisso perhiberent . Fuit quoquo diversa ServuTullii historia, o Annalibus Etruria petita, servata moratione Claudii Imperatoris de civitate Galliae incolis danda , de qua vero hoc loco dicere nihil attinet.
APPIUS ille, censor Severus, quem memorat Oratius, sitne Appius Claudius Caecus, censor a. 442., an Appius Claudius Pulcher, censor cum L. Pisonea 704. ambigitur. Cum vero alter ille neminem senatu moverit , adeoque primus libertinorum filios sonatores legerit L hic contra, proxime antequam
Vid. Cicero de Republ. Libr. II. c. I. Livius Libr. L . 39, Dion s. Halic Antiq. Rom. Libr. IV. . . Seneca Epist. VIII. 30. Plutarehus Quaest. 0m 7s Apud Porphyrionem pro e . - aerea aptiva forniculariis fuit natus, Iegondum e T. - . . Comieulana f. n. salvidius Fast Libr. VI. v. 627 sqq. s. Dion3sius Halic. I. l. c. ., Plinius at Hist Libr. XXXVI. c. 7. ecl. 70. Cf. . . uollor, die Etrusher, T. I. p. 17. Sq. Diodorus Sieulus Libr. XX. c. m. Livius Libr. IX. c. 29. 30 et 46. Suetonius in Vita Claudii c. 24. Plutarchus in Vita Poplicolae . . Aurelius Victor de Viris illustr. c. 34.
Satiram suam scripserit Horatius, acerrime censura functus , libertinorum filios omnes eiecerit e sen tu , equidem censeo dubium non esse, quin de hocce Appi cogitaverit Horatius. Sod ad T QUINIUM SUPERBUM pergamus, regno pulsum tum a BRUTO , quem cogitat Horatius Libr. I. Sat. 7. v. 33 sqq. ubi ita Persius ad Brutum, Caesaris percussorem:
Per magnos, Brute, Deos teoro, qui reges consuesti tollere,
tum quoque a VALERIO POPLICOLA, quem ab Horatio laudatum esse modo vidimus. Est autem magna Interpretum dissensio, utrum Tarquinius Superbus, an vero Priscus intelligendus sit in Carmine 12 Libr. I., do quo fusius nobis disputandum oris.
Horatius in Carmin 12. Libria magnificis laudationibus Doorum, Iovis, Palladis, Liberi, Phoebi, heroumque, Alcidae Castoris Pollucisque praemissis,
dubius quemnam potissimum e mortalibus celebret, ita pergit S. 33. Sqq.:
Romulum post hos prius, an quietum Pompili regnum memorem, an Superbos Tarquini fasces, dubito, an Catonis Νobiis letum. Cum L. Pisono a. 704. Satira autem scripta suit 17. s. I 8., vid. Frankius Fast. Horat. p. 100 sq. Censores quidem fuerant a. 712. L. Antonius Pietas et P. Sulpicius, Iustrum 'vero non secerant vid. Pighius Annal. . III. p. 481. Dio Cassius Libr. XL. c. 63. cl. Coelii Epist ad Ciceronem, inter huius Epist ad Divorsos Libr. VIII. 4.
135쪽
Regulum et Scauros, animaeque magnne Prodigum Poeno superante, Paullum Gratus insigni reseram Camena, Fabriciumque. Hunc , et incomtis Curium capillis Utilem bello tulit, et Camillum Saera paupertas, et avitus apto Cum lar fundus. Crescit, occulto velut arbos aevo, Fama Marcelli micat inter omnis Iulium sidus, velut inter ignes
Qui locus, tum propter ambiguam Tarquinii mentio
nem, tum propter Catonis, importunam nonnullis Visam, tum quoque Scaurorum, magnas Interpretibus turbas concitavit.
Ambistitur iam inde a Scholiastarum temporibus, utrum arquinii Prisci asces sint a Superbi, qui laudentur. Intestigunt Schesiastae, orrentius, Mit-sehorlictius Vandecturgius Isinius, rellius, alii, quos dicero longum est, Tarquinium Priscum, quitum cetera magistratuum insignia Romam intulerat, tum lasces, a Tuscis sumtos ' negant recto cogitarido altero Tarquinio, tyranno crudelissimo superbas81-moque Hunc tamen Ianius intelligit, eaque de causa cum Catone coniunctum esse censet, quod magna sub
utroque Romani imperii facta sierit conversio. Ianio ita assentitur ut annus' ut ingenium quoque et
's. Quintilianus Instit. Orat Libr. IX. c. d. 18. Strabo Libr. V. p. 220. Edit. 1620. Florus Libr. I. e. - ,
et tamen Livius Libr. I. c. 8 et 26. Dionysius alic Antiq. om. Libr. III. e. l. Hieronymus Ol. XXVI. 3. thologus, T. I. P. T.
243 sortitudino Tarquinii rospexisso Horatium censeat. Idem facit Duenigerus , post Cuningamium apposite conserens loeum Virgilii Aeneid. Libr. VI. V. 818 sq.:
Vis et Tarquinios reges, animamque superbam Ultoris Bruti, lascisque videre receptos Z
Quorum sententiam inprimis confirmat locus Cicoronis Philipp. m. c. 4. ii Tarquinius, non crudelis, non impius, sed superbus habitus est et dictus.
Nihil humilo de Tarquinio, nihil sordidum accepi
mus. ν - Cuningamius ' autem, quem secutus est
Sanadonus Iunii fasces, pro Targuini fasces legebat, Brutum cogitans, quam coniecturam et ipsa genitivi forma in duploci dissuadere videtur .
Bonileius Tarquinii mentionem factam esse non mirans, nomen CATONIS su de loco exturbare conatus fuit. Multum disputat, egregie et plane, ut Semper, quo laudes Catonis ab hoc loco, ubi Augustum Iaudaturus est Horatius, alienas esse ostendat , itaque aliud nomen circumspiciens, Anne Curti legendum esse
conlocit Significat Marcum Curtium illum, qui sese
pro patria deVoturus, armatus, quo Vectus, prosiluit
in specum, qui in medio foro natus fuerat Con-
Kriti his. Erklaer. d. den d movet, . 7. Animadu in enti. orat P. 26. Vid. Madvigius Late in Spraehlehre 37. Anm. 1. Confert Suet in Vita Aug. c. 85. macrob. Salum Libr. II. e. . macrobii locum pro se afferre Benileium, turpiter non intellexit Janius. Laudatur quoque a Virgilio in Culte v. 360. Atoriam narrant Livius Libr. VII. c. s. Dionysius Halic Antiq. Rom. Libr. XIV. Exc. 20. et t. Valerius ax Libr. V. . . . ., linius at. Hist Libr. XV. c. 8. Sect. 20.. Suidas in voce Λίβερνος ii ver-
136쪽
- 44 idetur merito Interpretibus displicuit; constat, Augustum asiquo animo vel Bruti Cassiique laudes tulisse quin ipso Horatius Catonem laudibus extollit Libr. l. Epist. 19. V. 12. Sqq.:
Quid si quis voltu torvo serus, et pede nudo, Exiguaeque togae simulet textore Catonom ;Virtutemne repraesentet moresque Catonis'
ubi Catonis nomon usurpat ad virum sortem et constantem designandum, id quod vivo adhuc Catone iam actum fuisse resertur . um praeterea Catonem respicor creditur Horatius Libr. L Carm. 2. v. 17.
Virtus, repulsae nescia sordidae, Intaminatis fulget honoribus; Nec sumit aut ponit securis Arbitrio popularis Rurae,
qui locus confestim in mentem revocat duplicem illam repulsam quam Cato passus fuit' cuiusque diu mul
sam vero nominis Iacus Curtii originem statuunt id. Livius Libr. L 13. Dionysius I. I. Libr. II. c. 42. et 46. Plutarchus Quaest. m. c. 8. Lividius ast Libr. I. v. 401 sqq. riplicem historiam Curtii tradit Varro de Lingua Lat Libr. IV. p. I. Edit B - Suetonius in vita Tiberii c. I. Tacitus Annal. Libr. IV. c. 34, Appianus de Bello Civili Libr. V. c. 62. s. Plutarchus in Vita Bruti e 53.. in Vita Ciceronis α 49., Macrobius Saturn Libr. II. e. 4. Ambigitur de loco Virgilii eneid. Libr. VIII v. 70. utrum Cato Censorius a Uticensis ibi laudetur. CL Plutarchus in Vit o Plutarchus l. l. c. 10. Quintilianus Instit orat Libr. IX. e. 4 25 s. Valerius Max Libr. ΙΙ. c. 10. . . Livius Epit Libr. CV et VIII., Plutarchus in Vita c. -- 'Let 50. Seneca Consol ad Helviam c. 3. de I . Ubi e. i. CL Plinius at Hist. Praef. s.
tumque meminerunt scriptores. Nee Obstat locus Libr. II. Carm. I. V. 21. Sqq.:
Audire t magnos iam videor duces Non indecoro pulvere sordidos, Et cuncta terrarum Subacta, Praeter atrocem animum Catonis
Vocem enim atroa minime vituperio ducendam esse satis ostendit, quod Tydides quoque, melior patre, atrox dicitu Libr. I. Carm. 15. V. 27. q. Cuiu tamen egregia indoles satis nota est, vel ex ipso Homeri loco Iliad. Libr. IV. v. 403. Sqq. cl. V. 411 Sqq. ,
quem ibi Horatius expressit . Recte igitur Cato locum suum in Carmine allato obtinebit, suumque etiam Tarquinius Superbus de
fendet, sed plures supersunt difficultates. Componuntur ab Horatio, meritoque componuntur REGULUS, cui fides potior quam vita fuit; PAULLUS, qui ignominiae Cannensi superstitem esse noluit; FABRICIUS, quem neque minae nec promissa PorSenae caritate patriae avertere potuerunt; CURIUS , qui divitias ab hostibus sibi oblatas reiecit; CAMILLUS, qui privatam iniuriam patriae condonavit, cive ingratos exitio eripuit viri fortes, patriae amantes, pauperes divitias spornentes omnes Qui vero
Bentleius: Videre, Cl. eerlkampius Sudare, video . Iohnsonus in suo Aristarcho Anti-Benileiano P. I. p. 58. Oculi Silii confert Libr. XIII. v. 369. ubi atroae virtvidicitur. s. quoque Silii Libr. I. v. 378. atroae Reguli si s. De Regulo Valerius Max Libr. IV. . . . . cl. Livius Et it. Libr. XVIII. do Paullo Plutarchus in Vita c. 39. d Fabricio Curioque abundant testimonia. Minus coustat de Catone, nisi pauperem fuisse colligas o Plutarcho in Vita ' 52. deque Camillo, nisi ex Livi Libr. V. ' 32.
137쪽
- 246 SCAURI in hunc coetum sanctissimorum Virorum irrepserint, semper mirati sunt Interpretes Scaurus ille, princeps Senatus, quamvis teste Cicerone , Vir sanctissimus, consisntissimus, fuit autem Cicero abreptus studio optimatium, quibus semper Scaurus merat, sed vere innotuit ex Sallustio Plinioque, homo cupidissimus potentiae et divitiarum, vitia vero sua callide
occultans Filius Scauri, aedilitato magnificentissima notus ' fuit moribus perditissimis, ab ipso Ci
cerone, qui tamen eius defensionem susceperat, cum esset accusatus de repetundis , turpissime notatus
Nepos denique, Horatii aequalis, tantae perfidiae fuit,
ut Sextum Pompeium, fratrem suum uterinum, CuiuSpartes saerat secutus, in extremo periculo destituerit, cursum, quem ille teneret, . Antonii legato declaraverit. Quis igitur e Scauris cum Catone, cum Curio, cum Regulo erit componendus Nec iuvat Iuvenalis locus at M. V. 90 Sqq.:
Quum tremerent autem Fabios, durumque Catonem Et Scauros et Fabricios, postremo severos Censoris mores etiam collega timeret; Pro Fonteio e. s. et I 3. pro Murena c. T. et T. de ossiciis Libr. I. e. 30.
Sallustius de Bello Iugurthino α 5. s. Plinius at Hist. Libr. XXXVI. e. 15. Sect. 24. 13, Florus Libr. III. c. I. 5. Cieero de ossiciis Libr. II. c. 16. Valerius ax Iabr. II. . . n. 6. et T. Plinius I. I. Libr. VIII. c. 17. Sect 24. Libr. XXXIV. e. 7. Sect. 17. Libr. XXXVI. c. 2. Secl. 2. e. 6. Sect 8. c. b. Sect. 24. 3. Cicero ad Atticum Libr. V. Epist. 5. et 6. fragm. Pro Scauro. Valerius Max Libr. VIII. . . n. 10. Post tamen de ambitu damnatus exulavit, Cicero I. l. Epist. 17. de ossiciis Libr. I. c. m. Appianus de Bello Civili Libr. I. c. 24. De metis l. l.
247nec Valerii Maximi Libr. IV. . . n. 11. si media fortuna Poplicolas, Aemilios, Fabricios, Curios, Scipiones, Scauros, hisque paria robora virtutis aluit,vuterque enim unum Scaurum designat, principem Senatus, qui pauper a patre relictus fuerat L eratquo singulari severitate tum in milites, tum in suos '; loci Vero Horatiani ea ratio est, ut de pluribus Scauris cogitandum sit. Hinc Dacerius censuit, duas gentes Aemiliam et Aureliam, cui utrique Scauri fuit cognomen esse intelligendas. Sed gentis ureliae non magna nobilitas fuit, ut adeo prorsus sit mirandum, quid hacco Scaurorum laudatione voluerit Horatius. Est MARCELLUS praeterea, de quo dissentiunt In
terpretes. Cogitant alii Marcellum illum, qui tertia spolia opima Iovi Feretrio dicavit' Hannibalem vinci
posse docuit , denique quintum agens consulatum iu insidiis cecidit' alii vero Marcellum, Octaviae sororis Augusti filium, cuius obitum praematurum pulcher
rimis versibus deflevit Virgilius, notissimo illo loco Aeneid. Libr. VI. V. 870 sqq. ' Hi negant, recte dici,
Valerius ax Libr. v. e. 4. n. 11. Plutarchus de Fortuna Roman. . . Aurelius Victor de Viris illustr. c. 72. Cicero de Ossiciis Libr. I. c. 30. Valerius Max Libr. V. c. in. 4. Frontinus Strategem Libr. IV. c. I. I3. c. 3. 13. Livius Epi Libr. XX. Virgilius Aeneid. Libr. I. v. 856 sqq., Valerius Max Libr. II. . . . . Plutarchus in Vita Romuli c. 16. in Vita Numae . . Florus Libr. II. c. o. Livius Libr. XXIII. c. Ι6. Valerius aX. Libr. v. c. l. n. 7., Aurelius Victor de Viris illustr. c. 45. Livius Libr. XXVII. c. 27. Appianus Rom. Hist Libr. VII. e. 50. CL Propertius Libr. III. Eleg I6., qui diversam a Dione narrationem de morte Marcelli exhibet. Vid. Dio Cassius Libr. LIII. c. 30. CL Velleius Libr. II. c. 93. Seneca Consol ad Polybium e. 34
138쪽
- 248 famam veteris illius Marcelli Occulto crescere aeVO, quae crescere id temporis amplius non posset; illi contra orationis seriem Marcelli iunioris mentionem non admittere cordendunt Qui Marcellum veterem im
telligunt, Iulium sidus os 47 de altero Marcello dictum esse putant qui Octaviae filium, de stella crinita cogitant, quae post necem Caesaris apparuit '
Sunt vero etiam, qui Marcellum eum Sse credant,
qui victoriam de Hannibale reportavit, Iulium tamen sidus haust diversum esse existiment ab illa stella cri nita. Alii denique, utramque s1mul sententiam amplexi, locum ita sunt interpretati ut fama Marcelli veteris illius dicatur crescero in Marcello iuniore. Fuit praeterea Sanadonus, qui totum Carmen in huius Marcelli honorem Scriptum esse contendit; Bothius, qui censuit Marcellum esse iuniorem eundemque per blanditiam Iulium sidus fuisse dictum Verbo, quot InterpreteS, tot sere sententiae nos satis habebimus significasse, quot quantaeque sint difficultates eius loci interpretandi, quas qui explanaverit, magnus sane erit Apollo.
Peurthampius autem, cum ita fieri non OSSe cenSeret, locum praetore Horatio indignum esse iudica-
ad arciam . . Tacitus Annal. Libr. II. c. I. Plinius Nat Hist. Libr. ΙΙ. c. 45. Sect. 6. rata Sanadonus et Ianius. Hic apto conseri locum vidi Trist. Libr. II. v. 167. ubi Drusus et Tiberius Sidus ivvmille dicuntur, aliumque ex eiusdem Epist. ex Ponto Libr. III. 3. v. 2. ubi Fabius Maximus Sidus Fabiae, gentis Oeatur. Virgilius Ecl. IX. v. 47 sqq. ovidius Metamorph. Libr. XV. V. 45 sqq. Seneca Nat. Quaest Libr. VII. c. 17 4 2. Plinius Nat. ist. Libr. Ι. α 5. Sect. 23. Suetonius in Vita Caesaris c. 88. Plutarchus in Vita eiusdem c. 69. Dio Cassius Libr. XLV. c. T. Iulius obsequens di 82. αοnaras Annal. Libr. X. c. d.
ret, eum Spurium, manuque aliena Carmini splendidissimo insertum pronuntiaVit. REGULUS, tum in Carmine, de quo modo Vidimus, tum altero quoque in loco, ab Horatio selebratus est propter constantiam in servanda prisca illa et severa
disciplina. Est auto locus Libr. III. Carm. 5, ubi
poeta, questus quod Romani adeo degenerassent, ut Vel turpem vitam in hostium potestate honestae morti praeserrent, ita pergit s. 13. qq.:
HO caverat mens provida Reguli Dissentientis conditionibus Foedis , et exemplo trahenti
Si non periret inmiserabilis Captiva pubes signa ego Punicis Adfixa delubris, et arma Militibus sine caede, dixit, Derepta vidi:
sequitur autem gravissima Reguli oratio, qua senatui dissuasit, ne captivi redimerentur. oratione habita,
Fertur pudicae coniugi : Osculum, Parvosque natos, ut capiti minor, Ab se removisse, et virilem Torvus humi posuisse voltum: Donec Iabantis consilio Patres Firmaret auctor numquam alias dato; Interque maerentis amicos Egregius properaret XSul.
Hoc loco conditiones sunt captivorum redimendorum. Perperam nonnulli de pacis conditionibus cogitaverunt. Has etiamsi ignoremus, laedas non fuisse probabile est. s. Silius Libr. I. v. 485 sqq. Marcia vocatur a Silio Libr. I. v. 403.
139쪽
Atqui sciebat, quae sibi barbarus raris pararet non aliter tamen Dimovit obstantis propinquos, Et populum reditus morantem, Quam si clientum longa negotia Diiudicata lito relinqueret, Tendens Venafranos in grOS, Aut Lacedaemonium Tarent .
Vulgarem de Regulo samam in eius liistoria tradenda
secutus est Horatius. Est autem haec Regulum, captum a Poenis, Romam missum suisse de pace, et si eam impetrare non potuisset, de captivis permuta
dis um Romam venit, nihil quasi civis Romanus osti utpote si capitis minor us 42.,)i abalien in iuro civium. sorvus Carthaginiensium actus .
Captivi no redimerontur auctor fuit, consilio, numquam alias dato,i, latros firmavit. Nocem eonsilium eum dilectu posuit Horatius, sententiam enim non dixit Regulus, quod senatoris erat, consilium dedit. Discrimen est, quod omnes Scriptores obServaSS V1- domus . oete quoque dicit: unumquam alias dato, ii quamvis Torrentius. quem secuti sunt etiam ter recentiores, similes sententias adversum captivos fiusse
Livius Epit. Libr. XVIII., ieero de ossiciis Libr. I. c. 3.,
Valerius Max Libr. I. e. I. . . Appianus Rom. Hist. Se Li
Dio Cassius I. I. . Eutropius . L . M. CL Manlii oratio, argumenti huius Carminis simillimi, apud Liqvium Libr. XXII. c. 0.
Livius Epit Libr. XVIII. Cicero, Florus, Appianus i. v. Liuilius Libr. VI. . . Eutropius I. I. Suidas in voce. Zonaras 'uε est, ut allor, qui discrimen illud non observavit Libr. 111 ' ὐ-
narrat Appii Claudii et T. Manlii Appius vero Clau
dius, a tantummodo ne fieret cum rege Pyrrho dissuasit , Manlius Torquatus post pugnam Cannensem demum auctor sui ne captivi redimerentur . Fertur Regulus uxorem etiam liberosque a compleXusu dimovisse , Carthaginem ad hostes rediiSSe, quamvis sciret quae sibi barbarus pararet. Ita Horatius, quod idem quoque tradunt Cicero Appianus . Ceterum ingens dissensio est auctorum do Reguli supplicio ' arvi eius nati, quos Horatius memorat, sunt illi iuvenes, quorum mentionem facit Diodorus' narrans Reguli viduam, cum audisset mortem mariti, annum ero quo ille mortuus fuerit non significat, eamque tribueret incuriae Poenorum, duces Carthaginiensium captivos, filiis suis in custodiam traditos, suppliciis crudelissimis affecisse, donec iuvenes, moniti a magistratibus, finem eorum fecerint Poenosque exinde omni cura tractaverint. Quae diserta narratio
Livius Epit Libr. XIII. Cicero pro Caelio c. 4. Brut. e. 14., de Seneci. c. 6. Valerius aX. Libr. VIII. c. 3. n. 5. Plutarchus tu ita Pyrrhi c. 18 et 19. an Seni ReSΡ. et C. I. Livius Libr. XXII. e. 60.
Silius Libr. I. v. 403. Dio Cassius D. XLIX. ., quem locum turpi errore Polybio tribuit ruitscherlichius, Eutropius l. L
Do melis Libr. I. c. 13. Libr. ΙΙΙ. . . Cleor in Pisonem c. I9. de Finibus Libr. II. e. 20. Libr. V. c. 27. Valerius in Libr. IX. c. 2. Xt. n. I. Seneca de ranq. Animie. 15. G. de Providentia c. d. Epist. XCVIII. G2. Floriis Ubr. II. c. 2. 25. Appianus I. l. et Libr. V. EM. II, 1. Gellius Libr. VI. c. 4. Zonaras Annal. Libr. VIII. c. 15. Cl. c. 3. Exe de Viri et Vit Libr. XXIV. . II. . Ἐν Edit. esse- lingit. aes Zonaras Annal. Libr. VIII. e. 5.
140쪽
- 252 unica fere causa fuisse vidctu omnis dubitationis de Reguli supplicio adeoque de tota eius legatione.
Post Regulum Marcellumque, uterque memorandus est Africanus Alterum AFRICANUM maiorem celebrat Horatius Libr. IV. Carm. 8. V. 15. Sqq.:
non celeres fugae Reiectaeque retrorsum Hannibalis minae; Non incendia Carthaginis inpiae , Eius qui domita nomen ab Africa Lucratus rediit, clarius indicant Laudes, quam Calabrae Pierides:
quem locum supra iam ad Ennium ' retulimus, tum praeterea Epod. m. V. 25 sq. ubi Caesarem et vianum celebraturus, post victoriam de Marco Antonio, negat parem illi fuisse Marium, Iugurthae Victorem, parem
Africanum, cui super Carthaginem Virtus sepulcrum condidit,
ubi tamen. prout Carthaginem devictam intelligas
Incendium Carthaginis ad Asricanum maiorem non pertinere iam vidit Glareanus. Bentleius versum spurium esse iudicavit. Ita a- nius, Mitscherlichius aliique Cuningamius corrigere voluit inpm , quod usu rariore pro tributis dici posse docuit allatis locis Varronis de L. L. Libr. IV. p. 50. Edit Bip., Ciceronis in Bruto . . ad Atticum Libr. I. Epist. I., in quibus ver pro usura seu auctario usurpatur vox iripendium, o Statii Silvi Libr. III. Carm. d. v. 88. Vandemurgius, Tom. ΙΙ. p. 386. cogitavit de incendio castrorum deque classium Carthaginiensium vid. Livius Libr. XXX. . . s. et 43. Doeringius in textum recepit stipendia. l. eerthamyrustum Vedium, de quo agitur , tum tros praecedentes Horatio abiudicavit. ciueckius duos uss excidisse Post s. Non incendiis, censuit. Pag. 40.
sive deletam, aut de hoc, aut de altero Africano minore cogitandum est . Africanum maiorem interpretatur Acron, cuius scholion miram prorsus historiam exhibet de sepultura Scipionis illius per Contra. Deviet enim Carthagine, virtute Seipionis AP
eani, eum Afri adversum Romanos denuo rebellarent, con8ult oraculo responsum est, ut sepulchrum Scipioni feret, quod Carthaginem respiceret, tunc levati cineres eius sunt de Pyramide in Vatieano constit uta, et humati in epulchro eius in portu Carthaginem respiciente. Nota res est Scipionem vitam extremam Literni egisse dubium Vero esse, ubinam mortuus ac sepultus fuerit, cum sepulcrum eius tum Romae , tum Literni ostenderetur . Hoc referens Scholiastes Cruquianus addit, paullum diverse ab Acrone ii Videtur Horatiun etiam
tangere historiam, in qua criptum est, eae Oraculo, ad componendos Afros, debere sepulerum Seipioni Afrisano ita constitui, ut Africam intueretur, hoc autem monitu Deorum po8itum est inter Hostia et portum i Scholion Acronis in causa fuit, quod antiquitatum periti diu pyramidem quamdam in monte Vaticano, sepulcrum Scipionis fuisse censuerint . Alterum SCIPIO M AFRICANUM minorem, qui tum Carthaginem delevit, tum idonga ferae bella Numan-
CL Bentleius ad . l. Livius Libr. XXXVIII. c. 53. 55. et 56. Libr. XLV. e. 30., os Plinii is at Hist. Libr. VII. c. 30. Seci. I. Strabo Libr. U. p. 243. Ita Fam Nardinus ot l. Bomichius in Graovit sos. T. V. p. 1426. et 16I2. q. cf. Ge. Fabricius ibid. . III p. 63. et Lucius Faunus de iit Urbis Romae Libr. V. c. 12. p. I 27. d. I540. Pyramis illa sublata fuit iussu P. M. Alexandri Ι.