장음표시 사용
121쪽
- 214 dissentirent chronologi Sosibius, Eratosthenes, Ti
masius, alii' . ., Sequitur HALANTHUS, Laco, is, qu Parthenia
rum coloniam, tempore belli esseniaci, in Italiam duxit, ibique arentum condidit .
Regnata petam Laconi Rura Phalantho,
Horatius inquit cum sibi ager arentinus praeeotoris regionibus laestr*t
Nominatur ALYATTES, Lydorum reX, Croes pater Paucis contentus hae profitetur oratius':
Contracto melius parva cupidine Vectigalia porrigam, Quam si Mygdoniis regnum Alyattei
Campis continuem multa petentibus Desunt multa bene est, cui Deus obtulit Parca quod satis est manu.
Ipse CROEAU. memoratur eiusque domicilium Sardes ':
id tibi visa Chios, Bullati, notaque Lesbos' Et concinna Samos quid Croesi regia Sardis 3 Censorinus de Die Natali c. 21. Strabo Libr. L p. 278. Edit. 1620. Pausanias Libr. X. e. U. p. 822 sq. Edit. vhnii, Iustinus Libr. III. . . a Libr. ΙL Carm. 6. V. ἶ- q Libr. II. Sat. 4. v. 34. Libr. I. Epist. 7. v. 45. Epist. Is V. I,
morodotus Libr. I. c. Is sqq. c. o. sqq. Libr. III. Carm. 6. V. 30 sqq. haemenitivi forma es Benueius. Libr. L Epist. I. V. I sq.
215 CYRUS quoque, regni ersarum conditor, cuius fines ultra Bactrianam extendit :
Hae autem, ut omnino maior pars imperii Cyri, Horatii temporibus Parthis secesserant vige de causa
Redditum Cyri solio Phraatensuisso legimus . Sed de Phraate, Parthorum rege eiusque fratre Pacoro, de Monaese, Parthico imperatore deque Teridate, qui regnum Phraatis occupare conatus est, infra fusius disputabimus. Fit quoque mentio ACHAEMEMS, a quo tum Cyrus, tum Darius Hystaspis Originem duxerunt , Libr. II. Carm. 12. V. 21.:
Num tu, qua tenuit dives Achaemenes Aut pinguis Phrygiae Mygdonias opes Permutare velis crine Licymniae'
Dives dicitur Achaemenes propter ubertatem et se tilitatem Asiae universae potius, quam propter Suae ipsius regionis, nedum proprias divitias ' Costum Achaemenium ' nardumquo pro Syriaco dicit Ho-
Herodotus Libr. I. c. 153. Libr. III. c. 2. Xenophon Irop. Libr. Ι. c. 1. Ctesias Pers. o. 8. Strabo Libr. XI. p. 517. Libr. III. Carm. 29. V. 27. q. Libr. II. Carm. 2. V. 17. Herodotus Libr. . c. 209. Libr. VII. c. 11. Plato in Alcibiade Libr. I. p. 120. E. Herodotus Libr. IX. c. 121. Plato do Legibus Libr. ΙΙΙ. p. 695. A, Arrianus de Expedit Alexandri Libr. V. . . Libr. III. Carm. I. V. 44. 7 pod. XIII. . . q.
122쪽
- 217 ratius. Utrumque eitim, tum praecipue ex Didia, tum quoque ex Vria petebatur .
Aetatis ratione labita, Siculi tyranni inter Cyrum et Philippum, de quo proxime sunt collocandi Dicit Horatius :
Invidus alterius macrescit rebus opimis: Invidia Siculi non invenere tyranni
ubi procul dubio illi ante oculos obversatus est lia-laris cum tauro suo, notissima fama' etsi iam antiquitus de eo dubitatum fuit . Cum Siculis tyrannis memorandus est AMOCLES, Dionysii maioris adulator. Hunc enim cogitant Interpretes in pulcherrimo loco :Destrictus ensis cui super inpia Cervice pendet, non Siculae dapes Dulcem elaborabunt saporem; Non avium citharaeque cantus Somnum reducent.
Dubito tamen an recte huc vocatus sit. Videndumonim est, an illa inpia cervis et illud Somnum reducent
Plinius mat mist. Libr. XII. i. 12. ieci. 25. Dioscorides Libr. I. c. s. et 15. Libr. Ι. Epist. 2. v. 7 sqq. Heraclides Ponticus Polit. e. s. Phalaris Epist. V et XV., es. Bentleius in Respons ad Boylium p. 284 sqq. Lucianus Phalaride, ut taceam Latinos Ciceronem, Propertium, OvIdium, Valerium ax. Iuvenalem, Plinium maiorem, Iustinum. Dubitabat Timaeus, id Polybius Libr. XII. e. o. quem re sutarunt Polybius Q. et Diodorus Siculus Libr. XIII. c. 90. cf. Libr. XIX. c. 08. Libr. III. Carm. I. v. 17. De Damocle Cicero Tuscul. QuaeSt. Libr. V. c. I. Persius Sat. III. v. 40 sqq. Macrobius in Omn. Scip. Libr. I. c. 10.
recte cadat in Damoclem, nulla impietate notum, ad menSam aecubantem, cum ensis et Super cervice penderet. Equidem cogito de ense omni tempore destricto in cervicem impiorum tyramaorum, qualis
Harmodii, Aristogitonis, qualis Bruti Cassiique fuerat. Quod Damoclem hoc loco intellexerint V DD.,
id Siculae dapes fecerunt, quae ero tanto OnSenSua omnibus laudantur , ut earum mentio recte fiat sine ulla Siciliae Siculorumve tyrannorum significatione Constat tamen, Damoclem intelligi apud Persium Sat. ΠI. V. 39. Sqq.:
Anne magis Siculi gemuerunt aera iuvenci, Aut magis auratis pendens laquearibus ensis Purpureas subter cervices terruit.
seu Persius, ut saepissime, ad imitationem Horatii, sententia loci minus recte perspecta, sive ita de suo Scripserit. PHILIPPUS Macedo tangitur Libr. III. Carm. 16.
Portas vir Macedo, et subruit aemulos Reges muneribuS.
res enim notisSima est, auro potius illius quum armis hostes fuisse superatos Notatur ALEXANDER MAGNUS, quod Choerilo
lato do Republica Libr. III. p. 404 D, Epist. VII. p. 326. B, Lucianus Dial. Mort. X. Athenaeus Libr. . c. 9. . o. F, Libr. XII. . . p. 18. B, Libr. XIV. c. 23. . 6I. E. . Plutarchus in Vita Aemilii audi c. 2. , poplith. Reg. Phil. 4. Diodorus Siculus Libr. XVI. c. 54. Cicero ad Atticum Libr. I. Epist. 6. Valerius Max Libr. VII. c. . ext. n. I 0. Seneca
123쪽
- 218 Verit, pessim poetae, quem, ut supra Vidimus , pro singulis poematis inculti vorsibus Philippo aureo remuneravit. Ῥergit Horatius :ldem rex ille, poema Qui tam ridiculum tam care prodigus emit, Ediet vetuit ne quis o praeter Apellen Pingeret, aut alius Lysippo duceret aera Fortis Alexandri voltum simulantia, quod si Iudicium subtile videndis artibus illud Ad libros at ad haec usarum dona vocares;
Boeotum in crasso iurares aere natum.
Do doctoto inse videbimus, et abundant testimonia scriptorum de Boeotorum pingui ingenio' Non unicus tamen Moxandro Choerilus placuit Homerus aliique
ex optimis odiis apud eum in pretio uere L et contra humiliter satis de iudicio eius in uidendi in bus ut ait Horatius, pronuntiavit pictor Apelles .
Ex laxandri successoribus PYRRHUS, ANTIOCHUSque recensentur cum Hannibale, acerrimi hostes nominis Romani', Libr. III. Carm. 6. V. 33 sqq.:
Pag. 18. Libr. II. Epist. I. v. 237 sqq. Benueius: cuderet.
Pindarus Olymp. I. v. 152 sqq. ibique Schol. Demosthenes do Pae p. 60. Edit Reighii, Strabo Libr. X. p. 401. Dionysius Halicam in Arte Rhet. . . Athenaeus Libr. V. p. 186 F, Cicerodo Fato e. 4. Cornelius Nepos in Vita Alcibiadis c. I. in Vita Epaminondae c. 5. Plutarchus de Carnium es Orat. I. Strabo Libr. XIII p. 94. Plutarchus in Vita . . et 26., Cleor ad Diversos Libr. V. Epist. 12. pro Archia c. in Plivius Nat. Hist Libr. VII. e. s. Seet M. Plinius at mist Libr. XXXV. c. 10. Sect 30 4 23. Aelianus Varisist Libr. II. c. 3. s. tamen Plutarchus do iser. Adulat. o Amici e 15. de Tranq. Animi c. 12. et elianus . . . . CL Cleero de Amicitia . .
Non his iuventus orta parentibus Insecit aequor sanguine Punico; Pyrrhumque, et ingentem cecidit Antiochum, Hannibalemque dirum.
Est ATTALUA III. Philometor, Pergami rex, quod
exiguum initio, post sub Eumene II. Romanorum Contra Antiochum Magnum socio, oppidis auctum est agriSque, huic a senatu post victoriam ademtis Hinc satis magnum urbium numerum significat Horatius Bullatium rogans :An venit in votum Attalicis ex urbibus una 8
Gaudentem patrios findere sarculo Agros Attalicis conditionibus Numquam dimoveas, ut trabe Cypria Myrtoum pavidus nauta secet mare.
Fuit hic Attalus, qui populum Romanum heredem
reliquit regni , quod tamen armis occupari debuit, cum imperium invasisset Aristonicus ' Hunc ARISTONICUM multi Interpretes intelligim apud Horatium Libr. I. Carm. 18. V. 1. Sqq.:
Livius Libr. XXXVII. c. 56., Strabo Libr. XIII p. 624. Appianus de Bello Syr. c. 8. Libr. I. Epist. 11. . . Egregie l. eerthampius impavὶ S. Livius Epit Libr. LVIII., Strabo Libr. XIII p. 624. Velleius Libr. II. . . Valerius Max Libr. V. c. 2 ext. n. 3. Plutarchus in Vita Tib. Gracchi c. 14. Florus Libr. II. c. 20. 4. Libr. III. c. 12. I. Iustinus Libr. XXXVI. . . Eutropius Libr. IV. e. 20.,
orosius Libr. V. c. 8. Vid supra . 69. . .
124쪽
Mea renidet in domo lacunar: Non trabes Hymettiae Premunt columnas ultima recisas Ahica neque Attali Ignotus heres regiam occupavi cet.
ubi alii, ducibus Scholiastis Acrone et Cruquiano,
populum Romanum tangi censent, quod iniuria heres iactus esset, Rodellius autem cogitavit de iis, qui senatu missi fuerant, ut hereditatem illam adirent Mitscherlichius de impostoro . qui fraude hereditatem acquisivit, itaque opes regiae Attali 1 e quales Attalus reliquerit, invasit Equidem censeo, Horatium tangere homines sui temporis ignotos, recens diVates factos, tanta luXuria, tanta Superbia, uti domum, qualis vel Attali fuerat, occupare auderent. res hoc loco simpliciter is est, qui bona alicuius post eius mortem possidet. Ita Ovidius Metamorph. Libr. XIII. v. 129.:
Non laret ambiguus tanti certaminis heres,
ubi heres dicitur, qui Achillis arma post eius mortem posseSsurus erat, etiamSi here non esset. Ita pSe Horatius Libr. II. Epist. 2. V. 175.:
perpetuus nulli datur usus, et heres Heredem alterius ti velut unda, superVenit undam,
ubi non loquitur de herede scripto, sed universe de eo, qui quamvis rem, aut prece, aut pretio, aut i, aut Sorte Suprema post alterum obtineat. Ex lexandri successoribus ultima regnavit CLEO-
221 PATRA, Aegypti regina, quam semel iterumque perstringit ΙΙ0ratius. Indignatur, quod mulier peregrina praessierit exorcitui Romano :Romanus eheu posteri negabitis is Emancipatus seminae Fert vallum et arma miles, et spadonibus Servire rugosis potest:
Mortem eius, cum plerisque suae quoque aetatis scriptoribus, aspidis morsu tribuit alii oro do acu Venenat cogitaverunt :quae generosius Perire quaerens, nee muliebriter Expavit ensem, nec latentis Classe cita reparavit oras. Ausa et iacentem visere regiam Voltu sereno , sortis et asperas ractare serpentis, ut atrum Corpore conbiberet Venenum, Deliberata morte serocior:
Saevis Liburnis scilicet invidens Privata deduci superbo Non humilis mulier triumpho.
Ad stropham postremam Scholliasta sex Livii Libro
Epod. X. V. 11 sqq. is Virgilius Aeneid. Libr. VIII. v. 696. Libr. I. Carm. 37. v. 21 sqq. Virgilius Aeneid. Libr. VIII. V. 697. Propertius Libr. II. Eleg. . v. 3. Velleius Libr. II. e. 87. Suetonius in Vita Augusti c. I 7. Aelianus de Anim Libr. IX. c. I. et I. Eutropius Libr. VII. c. 7. Aurelius Victor de Viris illustr. c. 86. Orosius Libr. VI. c. 19. Strabo Libr. XVII. p. 795. Plutarchus in Vita Antonii c. 86., Dio Cassius Libr. I. e. 14. Bentleius tacentem. Comma post fortia transposuit Cl. certkampius.
125쪽
deperdito reserunt Cleopatrae dictum in φεύ
Fit quoques montio regis Cappadociae Libr. I.
Mancipiis Ioeuplos ego aeris Cappadocum rex.
Id auto temporis regnabat ARCHELAUS, post mose tem Ariobarzanis a Marco Antoni re Constitutu . Regnum opibus exhaustum iam orat sub Arioba gane, teste Cicerone' et ingens mancipiorum numerus inde exportabatur . Hinc summa eorum Vilitas, Cappadocesque, ut Sardi, Venales proverbio celebrabantur . Archelaus autem, postea, Iiberio Romam vocatus, regnoque spoliatus fuit, quod in provinciae formam redactum est . Soquitur ΗΕRo s, Iudaeae rex, tum Antonio, tum Augusto gratus aeceptusque ' Laudantur uis palmeta 7:
alter fratrum cessare, et ludere, et ungui Praeserat Herodis palmetis pinguibus; Strabo Libr. XIL p. 40. ubi quoque ingenium servile Cappa eum describit, Dio Cassius Libr. XLIX. c. 2. Cieero ad Auleum Libr. I. Epist. I. et .
- Strabo Libr. XIV. p. 668 sq. ubi de Cilicia spem agit, quae pertinet ad Cappadociam, id id ibid. - 671 et Libr. ΙΙ- ζο - Cieor post reditum in Sonatu . . Persius at VL J6 sqMartialis libr. Epig. Is B. . Demodocus in Epigr. III. Brunck Q. T. II. p. 56. Strabo Libr. XII. p. 534. Tacitus Annal. Libr. II. - 'ue tonius in Vita Tiberi e 37. Appianum minus recte de Bello'ithrid. c. 105. id ad Augustum referre iam vidit Lipsius ad Taciti'. i.
Tacitus istor Libr. . . . Libr. II. Epist. 2. v. 184 sq.
- 22, nobilissimae enim Iudaeae palmae inter omnes iso tempore fuerunt . Ex subditis Herodis unum arripit Horatius, quem in exemplum hominis superstitiosi credulique proponat. APELLAM vocat' quod nomen Scholiasta ridiculo ita interpretantur, ut significet hominem in pella, reeUtitum, eum Vero nomen minime finxit Horatius sed alibi quoquo invenitur . Iudaei id temporis totum imperium Romanum implebant, SuaSque Caerimonias omibus modis vel invitis incolis obtrudobant' PHRAATIS , regis Parthorum crudelissimi, saepius mentionem facit oratius. Rex illo constitutus filorata patre Orode, post mortem fratris acori, de quo infra videbimus, mox vero ipsum patrem Datresque Omnes, numero triginta, occidit' adeoque in subditos saevire coepit, ut tandem ab iis regno privatuso in exilium eiectus fuerit ' Successit in eius locum TIRIDATES quidam, qui Vero, audito adventu Phraatis, Scytharum auxilio imperium repetentis, e re noprofugit, seque ad Caesarem Octavianum, id temporis
Virgilius Georg. Libr. III. v. 12. Strabo Libr. XVI p. 63. , Iosephus Antiq. Iud Libr. XIV. c. 4. Libr. XV. . . de Bello Iud. Libr. . . . Plinius at Hist Libr. V. c. 14 Seci. 15. Libr. XIII. e. 4. Sect. s. et . Tacitus Histor Libr. V. e. s. Libr. Ι. Sat. 5. v. 100. Cicero ad Diversos Libr. VII. Epist. 25. Libr. X. Epist. 17. Cicero pro Flacco . 28. Horatius Libr. Ι. Sat. 4. v. 142. sq. ibi Sat. 9. V. 8 sqq. Ita quoque seriores vid Seneca Epist. XCV. 6 47. Persius Sat. V. V. 184. Iuvenalia Sat. XIV. v. 96 sqq. Plutarchus in Vita Crassi c. 33. Dio Cassius Libr. XLIX. c. 23., Iustinus Libr. XLII. e. 5. Iustinus . .
126쪽
in Syria versantem contulit a. 724 Hoc respicit Horatius Libr. II. Carm. 2. V. 17. Sqq.:
Rodditum Cyri solio Phraaten, Dissidens plebi, numero beatorum imit virtus;
idemque cogitasse videtur Libr. I. Carm. 34. V. H. Sqq.:
hinc apicem rapaX Fortuna cum stridore acuto Sustulit, hic posuisse gaudet,
ex enim Parthorum regum insigne, ut recte observavit Besimannus inesert eodem Frankius libr. 1ll.
Medus infestus sibi luctuosis Dissidet armis
Quid - regnata Cyro Bactra parent, Tanaisque discors,
ciuamvis utrumque ante a. 729. scriptum non suisse contendit. Scilicet in eo deceptus fuerat Frankius, duod Phraatis restitutionem in regnum in lium annum collocaverat, non vero in a. 724. fidem habens Iustino, qui ita scribit Libr. XLII. . . u Τmdates, audito adventu Scytharum, cum magna amIeorum manu ad Caesarem, in Hispaniam bellum tunc temporis gerentem profugit, im quum contra rectius
Dio Cassius Libr. I. 18. . Iustinus I. L, de quo loco mo Videbimus. Mythologus T. I. P. 32I sq. Fast. Horat. p. so et 197. Recepit ientleius mio. einsii eoniecturam Medu infertia sibi uetusUS.
Di Libr. LI. c. 18. tradit, Tiridaten a. 724. in Syriam ad Caesarem profugisse, ab eoque Veniam impetrasse, Ut in Syria remaneret, id quod recte ostendit Lachmannus ec necesse est, utrumvis locum Horatianum ita interpretari, ut de Parthorum inter sodissensionibus cogitemus. Recte Tanais a. 729. uti semper, discors a Romanis dici potuit, Medusque, iisdem infestus, dissedisse, abstinuisse armis sibi luctuOSiS. Phraates autem, confirmatus in regno, legatos ad Augustum misit a. 731., qui servum suum Tiridaten filiumque, quem hic secum abstulerat Augustoque tradiderat, reposcerent ' Tiridates, hoc audito, Romam Venit, ut ipse causam suam diceret Actum ea de re in senatu est, Phraatique filius suus, non vero Tiridates, remissus fuit Scripsit eo tempore de so Horatius Libr. L Carm. 26. V. 5. Sq.:
Phraates denique a. 734. metuens no bellum sibi Caesar Augustus inferret, signa illi militaria ex Crassiana et Antoniana clade recepta, sponte Sua remisit. Hoc significat Horatius Libr. Ι. Epist. 12. v. 27 sq.:
Ius imperiumque Phraates Caesaris accepit genibus minor.
quo tempore Armeniam quoque subiectam tradit a Tibori Nerone V. 25. Sq.:
Apud Frankium I. I. p. 239. Dio Cassius dbr. LIII. e. 33. Iustinus I.
127쪽
Claudi virtute Neronis Arinenius cecidit,
autem pro Phraates, Vs 27., egenaum anes, Armeniae regem cogitans, quem Tiberius rosinum collocaVit .
Ex Italia rogibus solus PORSEN occurrit, Epodo XVI. V. 1. Sin.:
uter iam oritur ollis civilibus aetas; suis ot ipsa Roma viribus ruit. Quam nequa finitiis valuerunt perdere Marsi, Minaeis aut Etrusca Porsenae manus.
Holitas obsiecta perfidiaque Hinc Scipionumque laudes, qui impetum eorum p Serant, CLAUDII Noorci Libr. IV. Carin. 4. V. 37 sqq.
Quid debeas, o Roma Neronibus , Testis Metaurum flumen, o Hasdrubal Devictus, et pulcher fugatis Illo dies Latio tenebris, Qui primus alma risit adorea; Dirus per urbis Aser ut talas, Ceu flamma per taedas, vel Eurus Per Sieulas equitavit undas. I. v. s. Libe. II. Carm. H. v. u. UM III. Carm. 6... M. Libr. IV. Carm. - d.
Post hoc secundis usque laboribus Romana pubes crevit, et inpio Vastata Poenorum tumultu Fana Deos habuere rectos. Dixitque tandem perfidus Hannibal: Cervi, Iuporum praeda rapacium, Sectamur ultro, quos opimus Fallore et effugere est triumphus cet.
Ita quoque Scipiones celebravit Horatius, de quorum laudibus infra videbimus. Sequitur IUGURTHA, Numidiae rex, impius ille Sceleratusque, qualem vividis coloribus depinxit Sallustius. De hoc Libr. II. Carm. 1. V. 25. Sqq.:
Iuno, et eorum quisquis amicior Afris, inulta cesserat inpotens Tellure, victorum nePotes Rettulit inserias Iugurthae:
Illam Iunonis scelestissimi Iugurthae tutelam cum mirarentur Scholiastae Acron et Cruquianus, ut se expedirent, Sub Iugurtha Hannibalem quoque nosque Afros intelligi edixerunt. Totam stropham Cl. eerthampius Horatio abiudicavit. Celebratur iure suo MARIUS propter victoriam de Iugurtha Ut efferat Caesarem Octavianum, Antoniio Cleopatrae victorem, ita de illo Horatius Epod. IX.
Io Triumphe nec Iugurthino parem Bello reportasti ducem.
Est Acronis et Soholiastae Cruquiani annotatio ad Libr. I. Sat. 6. V. 39. Iugurtham de Tarpeio monte deiectum sitisse, quod undo didicerint equidem nescio. 15 o
128쪽
Historiae scriptores Livius' Plutarchus' Eutropius ,
Orosius , aut iam portisse in carcere aut Strangulatum suisso narrant.
I praeterea memoratur sive J0 Iubae regnum Mauritania L
Si nificatur autem Iuba, filius maioris ubae, qui e Potroi porterat. Fuit illo studiorum claritate
nobilior quam regno, ut ait Enrus . Suporest unus o barbaris CoΤΙΑΟΝ , Dacorum rex, rivi momoratur in Carmino . Libri m. Motur Maecenas s. 17. mittere curas civiles super urbe, scilicet, quod
Gotarum rex idem vocatur a Suetonio ' nempe Gota Daeiquo aspius inter se consus sunt , rectius tamen distinguuntur ' Daci incursionibus suis saepius fines Romanorum Vastinerant, quare Valde
Epit Libr. XVII. In Vita Martiis. 2.
Libr. Ι. Carm. 22. v. 15 sq. CL Lucanus Pharsal Libr. IX.
' 'LTi tib . v. h. i. sdet. 5. Cotorum de Iuba Strabo Libr. Ι-
p. 288. Plutarchus in Vita Caesaris e. 55. in Vita nisnu e 7., Appian s a Bollo Civili Libr. II. e. 101. Dio Cassius Labr. I.
e. 15. cI. Libr. LIII. e. 26. Baxtorus a Vernacula nostra God Minon. In Vita Augusti c. 3. Plinius Nat mist. Libr. IV. e. 12. Seci. 25. Appianus Rom. Hist. Praes. e. 4. Iustinus Libr. XXXII. . . ' Strabo Libr. VII. p. 304. Dio Cassius Libr. I. e. V.
229 timebantur . Antonio contra Caesarem Octavianum operam suam polliciti, parum tamen auxilio fuerunt , post a M. Crasso a. 724. iterumque a Lentulo , incertum quo anno repressi. Nam quod annum 734. Lentuli victoriae assignaverint Interpretes, id de suo finxerunt, uti recte observavit Frankius , qui simul ostendit, hoc loco cogitandum esse de Crassi victoria, etsi omnes iterpretes aliter statuissent.
Horatius Libr. I. Serm. s. v. 53. Virgilius Georg. Libr. II. v. 497. f. de Getis Appianus de Bello Civili Libr. ΙΙΙ. c. 25. Plutarchus in Vita Antonii c. 63. Dio Cassius Libr. I. c. 22., alter Dacos, alter Getas nominat. s. Horatius Libr. III. Carm. s. v. 13 sqq. Dio Cassius Libr. LI. c. 23. et 25. Fast. Capit ad a DCCXXVI. Cf. Livius Epit Libr. XXXIV. Suetonius in Vita Augusti c. 21., Zonaras Annal. Libr. X. c. 32. Florus Libr. IV. c. 12 6 18. Fast. Horat p. 155 et 158 sqq.
129쪽
PARS ALTER A. Romani. 2. Pervenimus ad locum dissicissimum, de viris primariis inter Romanos. Quem fideliciter tractavero, iam omnes meae scriptionis dissicultates mihi superasse Vis dehor Tot enim sunt viri gregii, tot facta praeclara, quae commemorat celebratque Horatius, tot tantaeque quaonionos do iis ab Interpretibus move tur, ut vix sciam, quomodo breviter et tamen lucide de omnibus sim relaturus, nedum inter Varias V . . sententias diiudicaturus. In recensendo ordinem chronologicum servabimus, ita tamen ut, si quos Horatius coniunxit, quamvis aetate diversos, nos quoque eos composituri simus. Reges Romani omnes in Carminibus Horati occi runt, quamvis ambigitur de arquinio Prisco, ut instavidebimus. ROMULUM Horatius, ut poetae Solebant, celebravit. Est Mavortis Iliaeque puer ;Quid laret Iliae Mavortisque puer, si taciturnitas Obstaret meritis invida Romuli
ILI autem rota sacerdos. Ita enim Iuno ':
Libr. IV. Carm. 8. V. 22 sqq. Libr. III. Carm. 3. V. 31 sqq.
invisum nepotem, Troia quem peperit Sacerdos, Μarti redonabo.
Tiberi nupsisse traditur, hinc ille Caesaris mortem ulcisci cupiens, undas in urbem offundit :Ιliae dum se nimium querenti Iactat ultorem, vagus et sinistra Labitur ripa, Iove non probante, uxorius amnis.
Ovidius Iliam Anienis fluvii uxorem saetam esse tradit . Acron vero et Scholiastes Cruquianus narrant, illam sepultam fuisse ad ripam Anienis, cum Verocineres eius aquis fluvii delati ossent in Tiberim, dictam fuisse Tiberi nupsisse. Ennius, teste Porphyrione, quem quoque descripsit Scholiastes Cruqui nus, et Servius ad Virgilii Aeneid. Libr. I. v. 273., Amulli iussu in Tiberim esse praecipitatam Plures etiam sententiae fuerunt de Iliae sato . Horatium secutus est Claudianus . Iliae nomen, ut nobilissimae feminae, usurpatur Libr. I. Sat. 2. V. 125. Sq.:
Haec Ilia et Egeria est: do nomen quodlibet illi.
Idem fit Libr. III. Carm. . . . sqq. ubi Lydia, amica Horatii, queritur:
Donec non aliam magis Arsisti; neque erat Lydia post Chloen; Multi Lydia nominis Romana vigui clarior Ilia. Libr. I. Carin. 2. v. 17 sqq. Amor. Libr. III. Eleg. s. v. 45 sqq, es Fast Libr. II. v. 598. Dionys Halicarn Antiq. Rom. Libr. L c. 79. In Probini et Olybrii Cons. v. 225.
130쪽
- 232 Ad parricidium Romuli, positice, belli civilis calamitates refert Horatius :
Sic est acerba sata Romanos agunt, Scelusque fraternae necis; Ut inmerentis fluxit in terram REMISacer nepotibus cruor.
Remi mors, uti notum est, diverse a scriptoribus relata fuit . Pietatem vero erga eos et temperantiam Romuli laudat, ubi suis aequalibus luxuriem insanam obiicit Horatius :non ita Romuli Praescriptum et intonsi Catonis Auspiciis, veterumque norma. Privatus illis census erat brevis, Commune magnum nulla decempedis Metata privatis opacam Porticus excipiebat Arcton: Nec sortuitum spernere cespitem Leges sinebant, oppida publico Sumtu iubentes, et eorum Templa novo decorare SAXO.
Habuit procul dubio Romuli casam, id temporis adhue superstitem, ante oculos poeta , tum simul, ut
i pod. VII. V. 7- qq' aet Livius Libr. I. c. 7. Dionys Halic Antiq. Rom. Libr. I. c. I., Aurelius Victor de Orig. Gentis Rom. c. 23. Libr. II. Carm. 15. V. 5 sqq. In monte Palatino. De ea Dionysius Halic Antiq. Rom. Libr. I.
76. Dio Cassius Libr. XLVIII. c. 43. Libr. LIII. c. 16. Libr. LIV. e 29 Plutarchus in Vita Romuli e 20. s. vidius Fast Libr. Ι. I99. Libr. III. v. I 83. sq. Virgilius Aeneid. Libr. VIII. V. 654., Valerius Max Libr. IV. . . . II. Casam Romuli disersam in Capitolio memorant Seneca Controv. libr. II. s. p. 10. Edit.
233 nonnullis visum est, Augustum laudavit, qui templa
Vetustate collapsa aut incendio absumta refecit, tum noVa quoque statuit quod, quantopere probaVe
rit Horatius, indicio est indignatio, quam prodit Libr. Π Sat. 2. v. 103. ubi ita homines divites sui temporis compellat:
quare Templa ruunt antiqua Deum cur, inprobe, carae Non aliquid patriae tanto emetiris acervo 3
Romulus denique, nomine UIRΙΝΙ , in numerum Deorum receptus fuit Libr. Π Epist. 1. V. 5. Sq.:
Romulus et Liber pater, et cum Castore Pollux, Post ingentia sata eorum in templa recepti,
Ita Libr. III. Carm. 3. V. 15. Sq.:
Quirinus Martis equis Acheronta fugit.
In coelo continuam sui populi curam habet, quare Romani Romula gens ' populusque Quirini vocantur, Horatio autem unice consulit favetque ':
Atqui ego cum Graecos sacerem, natus mare citra, Versiculos, vetuit tali me voce Quirinus Post mediam noctem visus, cum Omnia Vera cet. Schotti, Vitruvius Libr. ΙΙ. c. 1. Macrobius Saturn Libr. I. c. 15., vid. ipsius ad Senecae Consol ad Helviam . . Livius Libr. IV. c. 20. Velleius Libr. ΙΙ. c. 99. Suetonius in Vita Augusti c. 29 et 30. Di Cassius Libr. LIII. c. 2. Libr. LIV. c. 19. Livius Libr. I. c. 10. Dionysius Halic Antiq. Rom. Libr. II. e. 63. Plutarchus in Vita Romuli c. 28. in Vita Numae c. ., Aurelius Victor de Viris illustr. c. 2.
Libr. IV. Carm. 5. v. 1. q. Libr. I. Carm. 2. v. s. Libr. I. Sat. 10. v. l. qq.