장음표시 사용
211쪽
- 394 Est vero diversa nominis Licymniae ratio, quo Terentiam significari, Scholiastarum, ut vidimus, opiniossit. Erat autem TERENTIA, Murenae 3 et Proculosi soror uxor Maecenatis, qui eam, quamVis dissicilem moribus et dissolutam, constantiSSime ama-Vit, quod ipsum ei rursus in vitium vertitione a in
Libro do Providentia c. 3. 4. ii Feliciorem Regulo)
ergo tu Maecenatem putas, amoribus anxium, et morosae inoris quotidiana repudia deflentem, v et in Epist. XIV. o. ii Hunc esse, qui inorem milliens duxit, cum unam habuerit. 3, Et superest earum dissensionum memoria vel in libris Labeoni Iureconsulti . Nec fastidium modo uxoris, sed perfidiam quoque miser Maecenas ferre debuit, cum illa adulterium admisit cum Caesar Augusto Testatur id Dio Cassius ad a. 738. ita scribens, Libr. LIV. c. 19., postquam narravit Augusti in Galliam prosectionem:
tamen egregius Maecenas do sua in Augustum fide remisit, ut iterum Dio testis est Libr. V. . .:
L. Licinius Murena, cui Horatius inscripsit Libr. ΙΙ. Carm. 10. De quo Horatius Libr. II Carm. . . o. sqq. Dio Cassius Libr. XIV. . . L. 4. Dig. de Donationibus inter virum et uxorem XXIv. I.):. Vir mulieri, divortio facto, quaedam idcirco dederat, ut ad se reverteretur. Μulier reversa erat, deinde divortium secerat Trebatius inter Terentiam et Decenatem . Maecenatem respondit, si verum divortium fuisset, ratam esse donationem,si simulatum contra.
hrOΘησε, και τι καὶ κληρονομον αυτον, καίπερ επι τῆγυναικὶ δυσκολαίνυ ν, κατελισε a Sunt qui putent, Te
rentiam designari in Epistolam Antonii ad Caesarem
Octavianum, quam servavit Suetonius tu deinde solam Drusillam inis ita valeas ut tu, hanc epistolam cum leges, non inieris Tertullam, aut Terentillam, aut Rufillam, aut Salviam Titisceniam, aut omnes. i, Sed recte censet Frand senius' diversam hane esse ab illa Maecenatis uxore, scripta enim . Antonii epistola est ante a. 723. Dio autem ad a. 738. ita loquitur de Augusti consuetudine cum Terentia
quasi recenter incepta. Huius autem nomen recte in Licymniam, non in
Litaniam, uti Scholiastae, quod in Versum non cadit, mutari potuit . Laudat Licymniam Horatius Libr. II.
Carm. 12. V. 13. qq. ubi ad Maecenatem:
Morauleis dominae Idus Licymniae
Cantus, me voluit dicere lucidum Fulgentis oculos, et bene mutuis Fidum pectus amoribus: Quam nee erre pedem dedecuit choris, Ne certare ioco, nec dare brachia Ludentem nitidis virginibus, saero Dianae celebris die.
Nullam vero causam esse video, quare Horatius Terentiam proprio nomine non tuerit celebraturus. Tum
In Vita Augusti e 69. L. I. p. 133 sq. Facili ratione Epistolam spuriam, ab ipso
Suetonio consectam esse censet uersienavius de Carm. aliquot orat Chronol. P. I sq. Butimannus Mythologus, T. I. p. 342. De varia nominis scriptura Licinis, Lyrimnia, Lyeymnas, et sid inprimis anius.
212쪽
illud dominae nomen displicet, erentiae datum, neque enim Maecenatem dominum salutabat Horatius. Qui Terentiam cogitant, in duas partes abeunt, cum alii Maecenatis uxorem, alii Sponsam interpretantur. Sed ego potissimum cum eusselio facio, qui copiosissime de hacce quaestione egit , Licymniamque ab ipso Horatio amatam fuisse cenSeo, puellam ingenuam, neque enim in sacris solennibus meretrices libertinaeve saltitabant, ut acute Benileius observavit, cuius nomen ex more Horatius, uti Clodiae suae Catullus, Hostiae Propertius, ficto Licymniae nomine, dissia mularit. Nec minor dissensio est Interpretum, utrum Terentia, sponsa adhue Maecenatis, an Vero alia quaevis puella, significetur Epod. III. V. 20 sqq.:
Iocose Maecenas, recor, Μanum puella savio opponat tuo, Extrema et in sponda cubet.
tum quoque Epod. XIV. V. 13. qq.:
Ureris ipse miser quod si non pulchrior ignis Accendit obsessam Ilion, Gaude sorte tua.
Qua de re quantopere per hosce annos disputatum fuerit a V DD. nem non novit' Sed Verum ut fatear, quid potissimum de utraque sit statuendum, mihi nondum liquere Videtur. Superest, ut videamus de Maecenatis necessitudine cum moratio, quam Vero, quum multi laterpretes
L. I in Excursu de Licymnia, inque eitaehr. f. d. Iterth. Missensehast, 1845, p. 608 sqq. Vid. Teusset in Miraehr. f. d. Alterth. Miraenae D. I. I.
397 his docteque exposuerunt, nos satis habebimus, eos componere locos ex Carminibus Horatianis, quibus ea recte diiudicari possit. Ut missum laciamus testimonium Sidonii Apollinaris :Et tibi, Flacce, acies Bruti Cassique sequuto Carminis est auctor, qui fuit et veniae,
auctorisque Vitae Horatii, quam edidit Vandectur-gius voracius Romam reversus maecenatis et Pollionis intorventu in gratiam Augusti receptus est, ne ipsius Horatii diserta significatione, non ante annum 716. exeuntem Maecenati innotuit. Anno enim 723. ita Horatius Libr. II. Sat. 6. V. 40. Sqq.:
Septimus octavo propior iam sugerit annus, Ex quo Maecenas me coepit habere suorum In numero dumtaxat ad hoc, quem tollere heda Vellet, iter faciens et cui concredere nugBs Ηοe genus, Hora quota est Threx est Gallina Syro par: Et quae rimosa bene deponuntur in aure.
Virgilius autem Variusque fuerunt, per quos in sa- miliaritatem Maecenatis pervenit. Testatur Libr. .
Sat. 6. V. 4 sqq. se non casu oblatum esse Maecenati:
optimus olim Virgilius, post hunc Varius uixere quid essem. Ut veni coram singultim pauca locutus, Insans namque pudor prohibebat plura prosari Non ego me claro natum patre, non ego circum Μ Satureiano vectari rura caballo, In Praes. Paneg. Iul. Val. aioriano dicti, Carm. IV. V. s. q.) Inmoratii dit T. I. p. liv. Vid supra p. 124. . . et P. 303. n. 2. .
213쪽
Sed, quod eram, narro respondes ut tuus est mos Pauca abeo; et revocas non post mense, iubesque Esse in amicorum numero magnum hoc ego duco, Quod placui tibi, qui turpi secernis honestum, Non patre praeclaro, sed vita et pectore Puro.
Ingenii sui simplicitatem alibi quoque indicat Horatius Libr. I. Sat. 3. V. 63. Sqq.:
Simplicior quis et est squalem me saepe libenter obtulerim tibi, Maecenas.
Admissus autem in familiaritatem Maecenatis con Victor factus, seriis iocisque, quae in domo eius agitabantur, aeque delectatus, beatissimus sibi visus est. Hoc significat Libro II. Sat. 6. V. 29 sqq. ubi ObVius quidam ei in turba depulsusque:
Quid tibi vis, insane, et quam rem agis' i tu pulses omne quod obstat, Ad Maecenatem memori si mente recurras.
tum quoque, in proxima Satira s. 34 sqq. ubi ita ad ipsum Davus servus, libertate abutens Decembri:
Maecenas serum sub lumina prima venire Convivam Nemon 3 oleum sert ocius ecquis Audit cum magno blateras clamore, fugisque.
Specimen iocorum, quales agitabantur in domo Ame- cenatiana, reliquit Epod. III., quum imprudens gustasset moretum, sibi inter delicata fercula Maecenatis iussu appositum:
Parentis olim si quis inpia manu Senile guttur fregerit, Edit eleutis allium nocentius. dura messorum ilial
399 Μox comitatus est Maecenatem in itinere Brundisino a. 717. cuius nobis egregiam picturam exhibuit Libr. I. Sat. 5. eundemque in urbe, in eoena Nasidieni, quam Libr. II. Sat. 8. sestive, quam minime potest, descripsit. Sed gratissimum Horatio fuit, cum a Maecenate praedio donaretur in Sabinis, non ita longe a Tibure, de quo iam ante ad Septimium :Tibur Argeo positum colono Sit meae sedes utinam senectae: Sit modus Iasso maris et viarum Militiaeque.
Hoc accepto, omnia sibi consecutus esse videbatur, nec quidquid amplius concupiscebat. Ita Libr. II.
Hoc erat in votis modus agri non ita magnus, Hortus ubi, et tecto vicinus iugis aquae sons, Et paullum silvae super his foret Metius atque Di melius secere, bene est nil amplius oro, Μaia nate, nisi ut propria haec mihi munera saxis.
Ita quoque Epod. I. V. 31 sq. circa idem tempus scripta:
Satis superque me benignitas tua Ditavit:
Nec postea aliter Libr. II. Carm. 18. V. 11 sqq.:
nihil supra Deo lacesso, nec potentem amicum Largiora flagito, Satis beatus unicis Sabinis. Cf. Virgilius in Moreto s. 86 sqq. Donatus ad Terenti Phormionem et II. e. . . . Vid supra P. 327 sqq. Ubr. II. Carm. . . . sqq.
214쪽
- 400 Aetate quoque proVectiore, praedium Suum in Epistola ad Quintium Libr. I. 16. ita describit ut acile
agnoscamus illulae dominum, quamVis Xiguae, Sed ea quam maxime, ut fieri solet, delectatum et gloriantem:
Ne perconteris, fundus meus , optime Quinti, Arvo pascat herum, an accis opulentet olivae, Pomisne an pratis, an amicta vitibus ulmo; Seribetur tibi forma loquaciter et situs agri. Continui montes ni dissocientur opaca Valle sed ut veniens dextrum latus aspiciat Sol, Laevum decedens curri fugiente vaporet. Temperiem laudes quid, si rubicunda benigni Coma vepres et prum serunt si quercus et ilex Multa fruge pecus, multa dominum Iuvat umbra' Dicas adductum propius frondere Tarentum. Fons etiam rivo dare nomen idoneus, ut nec Frigidior Thracam nec purior ambiat Hebrus, Infirmo capiti fluit utilis, utilis alvo. Hae latebrae dulces, et iam si credis amoenae, Incolumem tibi me praestant Septembribus horis,
Mirum sane non est, Horatium habuisse, qui ei Maecenatis favorem et beneficia invideroni. Dociis Libr. I. Sat. 6. V. 45. Sqq.:
Nune ad me redeo libertino patre natum: Quem rodunt omnes libertino patre natum: Nunc, quia sum tibi, Maecenas, convictor at olim
Quo mihi pareret Iegio Romana tribuno. Dissimile hoe illi est quia non, ut sorsit honorem Iure mihi invideat quivis, ita te quoque amicum; Praesertim cautum dignos adsumere.
Ad alios, qui per eum aditum ad Maecenatem quaerebant, pertinet ille, de quo Libr. I. Sat. .:
Ibam i sorte via Sacra, sicut meus est mos, Νescio quid meditans nugarum, totus in illis: Adcurrit quidam notus mihi nomine tantum; Arreptaque manu, Quid agis, dulcissime rerum cet.
Maecenas quomodo tecum, Hinc repetit, paucorum hominum et mentis bene sanae 3 Nemo dexterius fortuna est usus haberes Magnum adiutorem, posset qui serre secundas, Hunc hominem velles si tradere dispeream, ni Submosses omnis Non isto vivitur illic, Quo tu rere, modo domus hae nec purior ulla est, Neo magis his aliena malis nil mi ossicit, inquam, Ditior hic, aut est quia doctior est locus uni-Cuique suus.
Quocum componendus ille est, qui Libr. II. Sat. 6. V. 38 sqq. Horatio:
Inprimat his cura Maecenas signa tabellis.
Quantopere domus Maecenatiana Horatio illis temporibus placuerit, Vidimus, non vero perpetuo illi similiter placuit. Crescente aetate magis magisque deditus otio libertatisque studiosus, unice rure litterisque delectabatur, a quibus sane vel iuvenis adeo non alienus fuerat, ut in Libr. Π Sat. 6. V. 60 Sqq.:
rus, quando ego te aspiciam quandoque licebit, Nunc veterum libris, nunc somno et inertibus horis, Ducere sollicitae iocunda oblivia vitae
Haec a aetatis XXXIV diu postea vero, cum ad philosophiae studium e conVertiSSet, eumque prorSUS
Bonileii: Dam ut non est serendum, id orellius. Vid. p. 124. . . et P. 303. n. 2.
215쪽
- 402 taederet vitae, quam in aula Maecenatis agebat, ita
Prima dicto mihi, summa dicende Camena, Spectatum satis, et donatum iam rude, quaeris, Μaecenas, iterum antiquo me includere Iudo. Non eadem est aetas, non mens Veianius, armis Herculis ad postem fixis, Iatet abditus agro, Ne populum extrema totiens exoret arena. Est mihi purgatam crebro qui personet aurem; Ive senescentem mature sanus equum, ne Peccet ad extremum ridendus, et ilia ducat. Nunc itaque et versus et cetera Iudicra pono: Quid verum atque decens curo et rogo, et omnis in hoc sum:
disortius idem significat Libr. I. Epist. .:
Quinque dies tibi pollicitus me rure suturum, Sextilem totum mendax desideror atqui Si me vivere vis sanum recteque Valentem; Quam mihi das aegro, dabis aegrotare timenti,
tum libere f. 14 sqq. causam aggreditur, quare Maecenas minus eo, hoc tempore, delectaretur, adeoque ingrati animi suspectum posset habere neque eam aut ignorare simulans praeterit, aut quaesitis vocabulis honestare conatur, uti sere solent simili in o timi
diores amici sibique dissidentes, sed ille aperte:
Non quo more pyris vesci Calaber iubet hospes, Tu mo secisti Iocupletem. Vescere Odes. Iam satis est At tu quantumvis tolle Benigne. Non invisa seres pueris munuscula uois. Tam teneor dono, quam si dimittar onustus. Ut libet haec porcis hodie comedenda relinques. Prodigus et stultus donat quae spernit et odit: Hae seges ingratos tulit et seret omnibus annis. Vir bonus et sapiens dignis ait esse Paratus, Nec tamen ignorat, qui distent aera Iupinis 3
403 Nec revera ignorabat Maecenas, nec indignis dare orat paratus, qui vel malebat detrahi de fide sua, quam indignos iuvare, uti Seneca tradit' qui postquam ostendit, si quid cui promiseris, fidem omnino se
vandam esse, Si omnia eadem maneant, quae fuerint,
fido vero to esse liberatum, si mutatio sit facta, inprimis si is, cui promiseris, post promissum, compertus laerit vir malus et ingratus, haec subiicit: Inspiciam tamen et quantum sit, de quo agitur dabit mihi consilium promissae rei modus. Si exiguum est, dabo, non quia dignus est, sed quia promisi, - si maius
erit, non committam, quemadmodum Maecenas ait, ut sestertio centies obiurgandus sim ii Pergit autem Horatius s. 25. Sqq.:
Quod si me noles unquam discedere, reddes Forte latus, nigros angusta fronte capillos: Reddes dulce loqui reddes ridere decorum, et Inter vina fugam Cinarae maerere protervae. Forte per angustam tenuis nitedula rimam Repserat in cameram frumenti pastaque, rursus Ire foras pleno tendebat corpore laustra. Cui mustela procul Si vis, ait, effugere istinc; Μacra cavum repetes artum, quem macra Subisti. Hac ego si conpello imagine, cuncta resigno.
Desinit s. 46 sqq. in lepidissimam Philippi enaeque
historiam, quae quam exacte in ipsum aecenatemque comeniat, supra iam vidimus .
Nihil tamen do suo in Maecenatem amore detrahi passus est Horatius. Cum ille, aetate mirema, e fida uxore vexatus, Augusti frigore tactus , morbis
De Benes Libr. IV. e. 36. O. Vid. p. III. Dio Cassius Libr. LIV. c. 19.
216쪽
praeterea, ebri perpetua insomniisque' amictus tandem morti succubuisset, non immemor Horatius fuit eorum, quae olim professus erat Libr. II. Carm. 17.:
Cur me querelis exanimas tuis 'Nec is amicum est, nec mihi, te prius
Abire , aecenas, meorum Grande decus columenque rerum.
Ah, te meae s partem animae rapit Maturior vis, quid moror altera,
Nec carus aeque, nee suPerStes
Ducet ruinam non ego perfidum Dixi sacramentum ibimus, ibimus, Utcumque praecedes, supremum Carpere iter comites parati.
siquidem eo tempore vitae taedio captus, desiderio dolancti amici oppressus, mortem ipse Suam proSpiciens cupiensque haec decinit :
Non usitata, nec tenui ferar Penna biformis per liquidum aethera Vates neque in terris morabor Longius invidiaque maior Seneca de Provid. c. 3. 9. Plinius at mist Libr. VII. c. 5I. Sect. 2. Ita l. GHkampius pro ambire. v. Libr. II. Carm. 20. Nota est l. eerthampi sententia de hoc Carmine. Simile quid innuere videtur acerius, qui, cum inter se composuisset Libr. II. Carm. 17. quod modo vidimus, cum illo, de quo nunc agitur, haec subiecit: α il est ala d'ure bo prophete, gum in prέdit des hos , quV iapen de sol 'aeeo lir. CLVandectumius T. I. p. 289. Elchstaeditus in Parad. orat. . ο-
tum Carmen εἰρονικῶς accipiendum esse docet. Urbis relinquam non ego, Pauperum Sanguis parentum, non ego, quem Oena ,
Dilecte aecenas, bibo; Nec Stygia cohibebor unda.
Noe Horatii sui immemor fuerat Maecenas morienS, tost Suetonio in Vita Horatii i MaecenaS, quantopere eum dilexerit, satis demonstratur isto Epigrammate:
Ni te visceribus meis, Horati, Plus iam diligo, tu tuum sodalem
Ninnio η videas strigosiorem. -
- sed multo magis extremis iudiciis, tali ad Augustum elogio is Horatii Flacci, ut mei est memor, i quo-
Ιn hisce vocabulis: quem vocasi interpretandis mirum quantum turbarunt Interpretos Scholiastes Cruq. ut Maecena3, non ego bibo, quem voca dilecte, nec cohibebor stygia unda; . anus Dousa in Commentariolo, in orat Edit. Cruq. a. 1597 P. 39.: γε - familiariter esum vocare, consuevisti Bentleius: ix quem ocant, invidi Scilicet, pauperum sanguinem Parentnm, Klola. Lection Venus. p. 277. α quem notant. Sed egregie I.
Peerlkampius, illustravit Iocum collato Virgilii Aeneid. Libr. V. V. 460 sq. ubi in simili re, de Didone: Hinc exaudiri voces et verba voeantis Visa viri cet. Sunt praeterea sententiae Sivrii et etgelii, quorum commentarios non vidi, relatae a Vandecturgio, T. I. p. 384 sqq. Varias huius vocabuli scripturas id apud Vandecturgium in Edit Horat T. I. p. lix Diversas interpretationes exhibet Richterus in Edit. Vitae oratii, Suetonio adscriptae p. 7 sqq. Sententia VOssii, cuius praenomen tacet Richterus, mihi praestare videtur, ut significaverit Maecenas Ninnium Crassum quendam, poetam illius
temporis siccum et macilentum. Baxterus a Minno, est autem minnus, vel minus, ovis ventre glabra Grοnovius, vid Burmanni Edit. Suetonii, ut Titii sodalis inno me, eef., ut respeXerit Maecenas mulum male curatum cuiusdam e Titiis sodalibus. ο- inius .fantulum sodalem Hinno s. inno me cet. v
217쪽
- 406 cum Dio Cassius est conserendus Libr. V. . .:
teste Dione , a. 746., Horatius, seramdum Suetonium in Vita, eodem anno d. V. a. al. Dec. Leguntur apud Isidorum ' Maecenatis Versus:
Lugent te, mea vita, te smaragdus Beryllus quoque, Flacce, ne nitentes Nun percandida margarita quaero, Nec, quos Thynica lima perpolivit Anellos, nec Iaspios lapillos,
unde nonnulli ' suspicati suerunt, Horatium obiisse ante Maecenatem. Ego, quare eos per Horati absentiam Maecenas scribere non potuerit, prorsus non
video, nisi potius cum Alciato est legendum:
Lucentes, mea vita, nee smaragdos Beryllos mihi, Flacce, cet.
ut adeo sit agmentum carminis, cuius sensus hodie non amplius investigari possit. Haec habui de Maecenate, quae dicerem, iam per
gendum est ad Agrippam, alterum imperii Augusti
Libr. V. . . Origin Libr. XIX. e. 32. Manus o ad Sehediram succid ad Tibullum in Edit Broukhusii P. 472. q. H. I. l. p. 65I. M. Turnebus ivers. Libr. XX. e. 2. Torrentius ad orat Libr. I. Carm. . . . et ad Libr. II. Iarm. 17. V. 9. Testo Massono in Vita orati p. 369.
407 M. VIPSANIUS AGRIPPA, ignobili loco natus, ino eni et Virtute summa quaeque sui consecutus Erat Augusto carissimus consiliis factisque, populo ludis et largitionibus gratissimus. Hinc illi plausus, quos commemorat Servius Oppidius, filium Aulum deterrere cupiens ab aedilitate praeturave petenda, in Libr. II. Sat. 3. V. 185 sq.:
Scilicet ut plausus, quos fert Agrippa, seras tu, Astuta ingenuum volpes imitata leonem.
quam Satiram cum scripsit Horatius, aedilitate unctum esse Agrippam, docent eiusdem oppidi verba
In cicere atque laba bona tu perdasque lupinis, ratus ut in circo spatiere, et aeneus ut stes;
ciceres enim Abas lupinosque aediles populo, in ludis Floralibus, distribuebant . Venationes per eos, in circo Florae, in mitia animalia, fiebant' itaque in illo circo Agrippa serus ' pesiam est, curru Vectus, triumphali veste indutus, uti iis licebat, qui Vel praetores, vel praetura functi iam erant L Agrippa autem praetoris. 714. consul fuerat a. 717. aedilitatem vero, quum nemo amplius eam peteret, sponte
Velleius Libr. II. c. 79. 96. et 127. Seneca Epist. XCIV. Tacitus Annal. Libr. I. . . Dio Cassius Libr. LIV. e. 29. Cicero in Verrem Libr. V. c. 14. Persius Sat. V. V. 77 sqq. Ovidius iast. libr. V. v. 189 sq. v. 37I sqq. Martialis Libr. VIII. Epigr. 7. V. 4. Ier Μarkland in Epistola critica ad Fr. Hare legit Lar 3. Plinius at Hist Libr. XXXIV. c. o. iret. I. Tacitus An nal Libr. I. c. 15. Iuvenalis Sat. X. v. 36 sqq. Sat. XI. V. I91 sqq. Dio Cassius Libr. XLVIII. c. 20. Id ibid. e. 40.
218쪽
- 408 Sua, Caesari gratificaturus suscepit a. 721. 3 Urbem, eodem consilio, compluribus aedificiis egregiis ornavit, porticibus, thermis, pantheo, septis Iuliis, aliis. Porticuum una memoratur Libr. I. Epist. 6.
Porticus Agrippae, et via te conspexerit Appi.
Quaenam sierit, haud constat Torrentius, SanadOnus, telandus panthei porticum fuisse putant. Sed recte Massonus ' negat, panthei porticum, sedecim tantum columnis fultam, ambulationibus aptam fuisse, cogitat vero Neptuni sive Argonautarum porticum , eandemque sententiam Weichertus Schmidius, Frand- senius ' alii, secuti fuerunt. Mihi vero propter locum Dionis Libr. V. . . u το πεδίου O Αγρίπιrειον,
paullo post ua εν ἡ πεδιερ στοα, i, ubi porticu Simpliciter memoratur, nomine non addito, in campo
Agrippae, illa ab Horatio significari videtur porticus, quam ibi exstruxit olla, soror Agrippae , etiamsi demum post mortem Horatii persecta fuerit. Eadem a Martiale Europae porticus Vocatur, circumdata bineto, eradi aptissima ambulationibus ' Maud divorsa
Dio Cassius Libr. XLIX. e. 43. Plinius Nat. Ηist Libr. XXXVI. e. 15. Sect. 24. an Vita Horati p. 13. Dio Cassius Libr. LIII. e. 27. Cf. Martialis Libr. II. Epigr. 14., Libr. III. Epigr. 20. Libr. XI. Epigr. I. m. Vipsanius Agrippa non P. S. Frandsen. Allona, 836. p. 63. Dio Cassius I. I. Martialis II. l.
409 sortasse a porticu Vipsaniae, quam memorant Tacitus et Plutarchus . Praecipua vero laus Agrippae in rebus bellicis posita filii. Hanc obtinuit in bello erusino ' contra Gallos , contra . Pompeium, contra M. Antonium, contra Cantabros Bellum contra Pompeium cum SuScepisSet, annum 17. totum impendit classibus aedificandis, remigibus exercendis, militibus contrahendis ' ortus idoneus cum deesset, mei tutissimum et spatiosissimum, inter Baias et Puteolos, immisso mari per lacum Lucrinum in Memum, qui
portus Iulius dictus est ' Hunc respici ab Horatio
sive receptus Terra Neptunus classis Aquilonibus arcet, Regis opus, cet.
Interpretes fere putant, Acronem Scholiastam
mist Libr. Ι. c. I. an Vita Galbae e. 25. Appianus de Bello Civili Libr. V. c. I9 sqq. s. Livius Epit. Libr. CXXVI. Velleius Libr. II. c. 74. Florus Libr. IV. . . Appianus I. l. c. 2. Dio Cassius Libr. XLVIII. c. 49. Eutropius Libr. VII. c. 5. Velleius Libr. II. c. 79. Appianus I l. c. 6. Dio Cassius I. l. CL de lacu Lucrino Libr. II. Carm. 4. v. 5 sqq. De ortu Iulio egerunt Suetonius in Vita octavii c. 16. Strab Libr. V. p. 244. His linius at Hist Libr. XXXVI. c. 15 Sect 24., Dio Cassius Libr. XLVIII. e. 50 et 1. Cf. Virgilius Georg. Libr. I. v. 60. sqq. ibique Servius et Philargyrius Scriptorum locos de eo portu, hie illi intor so discrepantium, in concordiam redigere conatus est Frandsenius I. l. p. 140 sqq. Abbas Capmarti de Chaupy, in D eoitverte de a Maiso de Campagne 'Horaee, T. I. P. 285. eo gitat, in Art. Poet. l. l. portum Circeiensem, non ita longe a Paludibus Pontinis, canali cum mari iunctum.
219쪽
- 410 Cruquianum secuti, ut supra iam vidimus ' Proxima autem aestate Agrippa Pompeii classem delevit, ipsumsigavit, itaque diutissimo et perniciosissimo . bello finem imposuit . Magna quoque eius opera fuit in bello contra M. Antonium, praecipue in pugna Actiaca, cum arbitrium certaminis illi relictum esset . Ab hoc inde tempore per annos amplius decem nihil praestitit in bello. Anno vero 734. Gallias denuo pacavit, inde in Hispaniam traiecit, Cantabros ad
intemecionem devicit. Haec Vero, quia Cantabri Saepius ab Horatio memorantur, paullo fusius sunt declaranda.
Cantabri per longum tempus indocti serre iugum , primum devicti fuerant a Statilio Tauro a. 725. , triennio vero post denuo rebellaverunt. ab ipso Au-
Pag. 361. q. Vid supra p. 298. Velleius Libr. II. e. 84 et 5. Plutarchus in Vita Antonii e M. et M. Dio Cassius Libr. L. c. 31 sqq. s. Virgilius Aeneid. Ubr. VI. v. 82. ibique Servius. Dio Cassius Libr. LIV. e. s. cI. II. Anno enim M. ab Augusto ex Orient in Siciliam arcessitus fuerat Agrippa Inde Romam missus, ibi res ordinavit. Post in Galliam prosectus eas constituit Tum demum in Hispaniam traiecit, ibi militum seditionem compescuit, bellum dissicissimum consecit. Vix igitur ante a. 735. Cantaber cecidit, ut Iccio suo Horatius scribit Libr. I. Epist. 12. v. 26. sq. Nuntius eius victoriae Romam venit haud ita diu postquam resciverant, quae in ultima Asia a Tiberio fuerant gesta a. 734..Minus recte igitur Sanadonus, Massonus, in Vita Horati p. 298.,Mrchnerus, Quaest. Horat in ab Chron. Frankius, Fast. ΗOrat. p. m. dictam Epistolam retulerunt ad a. 734. Rectius acerius et eicherius de Vario et Cassio p. 136. ad a. 735. Ita Horatius Libr. II. Carm. . . . de cuius aetate infra ad Septimium videbimus. Dio Cassius Libr. I. e. 20.
gusto per legatos C. Antistium et T. Carisium a. 729. superati , iugum iterum excusserunt statim post eius discessum. Per L. Aemilium a. 730. et C. Furnium a. 732. deinceps in servitutem redacti, identidem sese vindicarunt in libertatem Tandem denique Agrippa, ex Gallia in Hispaniam profectus, a. 735. primum milites seditiosos ad ossicium redegit, postea
gentem Cantabricam est aggressus, eamque totam
pene delerit, reliquias vero in planitiem deduxit. Haec vicissitudo fuerat belli Cantabrici per annos decem videndum est de locis Horatianis, ubi Cant brici, sive Hispanici belli mentio fiat.
Carmen 14 Libri III. ii Herculis ritu cet. ,a Seripsit Horatius circa a. 730. quo tempore Augustus Romam erat rediturus. Eo tempore, id quod obiter observandum est, moratio capillus erat albescens,
od Libr. LIII. c. 25. Quod Florus, Libr. IV. c. 12 6 46 sqq., rebellandi finem Hispaniae ab Agrippa, qui a demum M. illum
finem fecit, ad Augustum transfert, agit in eo pro more suo. Quod vero I. I. AEI. addit: Haec per Antistium, Fumium Agrippam, legatos, hibernans in Tarraeonis maritimis, Caesar accepit, is manifestus error est. Agrippa per totam Augusti in Hispania absentiam Romae fuit vid. Dio Cassius Libr. LIII. c. 23. et 27., Furnius post Augusti reditum domum eo missus fuit, id id Libr. LIV. . . Sed de Furnio plura suo loco dabimus. iror, neque Interpretes Flori, quos equidem viderim, Rupertium, Graevium, Dulierem, neque Iondium, in ψm de Aead des Scisnees, T. XL., neque Francientum Vitae Agrippae Scriptores, eo in loco haesisse. Accuratius Velleius Libr. II. c. 90. Suetonius in Vita Octavii c. 20 et 1. Dio Cassius Libr. LIII. e. 29. Id. Libr. LIV. α 5. Id ibid. c. II. s. p. 4I0 n. 4. Cui tamen abiudicatur a Cl. eerlkampio, probante telistaed-tio, in Parad. Orat. XI. f. supra P. 350.
220쪽
- 412 Vid. s. 25. Nec mirum, erat praecanus ' et agebat annum XLI. Iterum Cantabrorum sit mentio Libr. II. Carm. 11.:
Quid bellicosus Cantaber et Scythes, Hirpine Quinti, Ogitet, et i
i quo Carmine certo tempori assignando, multum laborarunt Interpretes. Sanadonus contendit, diu post illud Libr. III. 14. scriptum osse, in illo enim StHoratii capillus albescens, in hoc, s. 15. capilli sunt cani Sed Cantabri Scythaeque post a. 730. non nisi proximo a. 731. una in armis fuerunt. Ut se expediat, Sanadonus urget verbum cogitet. Cogitarunt quidem, consilia Ver Sua non sunt XSecuti.
Verum salsus in eo erat Sanadonus, quod putaret Scythas Cantabrosque eodem a. 731. bellum intulisse Romanis, id quod nusquam legimus. Aliter Massonus . Horatii capillos non curat Carmen Libri II. 11. Quid bellicosus cet., ii scriptum est paullum ante Libri III. 8.: Martiis caelebs cet.;n hoc autem a. 734., uti colligit Massonus X S. 21. Sqq.:
Servit Hispanae vetus hostis Orae Cantaber, sera domitus catena: Iam Scythae Iaxo meditantur arcu Cedere camPis.
Cantabri Sen haeque, Daci enim Scytharum natio ',3
quae cogitaverant, ea iam, Sed cum suo infortunio,
Riserandi conati Significat autum Horatius . iudice
Libr. I. Epist. 20. v. 24. In Vita Horatii p. 284. Vid supra P. 228.
- 413 Massono, Furnii Victoriam de Cantabris, quam eodem tempore reportaVit atque suam Lentulus de Cotisone , Luciusque de Sauromatis Verum Furnii victoria in a. 732. . . Lucii in 738. incidit, ontuli annus est plane incertus Nollem ita lapsus esset Vir egregius. anno igitur Carminis . Libri III. male constituto, annum Carminis 11 Libri IL, quod paullum anto illud scriptum fuisse contendit, idem male Onstituit Secutus tamen est irchnerus' ad eundem a. 734 Carmen Libr. m. 11. reserens. , Frankius vero probabile est, Libr. II. Carm. 11. Compositum osse sub finem a. 728. aut initium a. 729. cum Cantabri rebellarent et Scythae, instigante Phraate, contra uiridatem expeditionem pararunt. v Quae, etsi Verissimum sit, Cantabros illo anno rebellasse neve improbabile sit, modem tempore ' thraatem, auxiliantibus Scythis, fratrem aggre8Sum SSe tamen
nihil hue faciunt Quid enim Quintius Hirpinus trepidaret, quod Scythae Parthis bellum inferrent. Ut
vere dicam, non nisi anni 724. et 725 Cantabros Scythasque eodem tempore in armis videmus. Anno enim 24. N. Crassus missus est contra Dacos, Scytharum gentem, ut supra iam Vidimus , et Bastarnas, qui, ut ait Dio Cassius ' Σαυὰ αὶ κριβῶς
Vid supra P. 29. Dio Cassius Libr. LIV. c. 20. Quaest. Horat P. II. Fast. Horat P. I8I. Dio Cassius Libr. LIII. c. 25. Iustinus Libr. XLII. c. 5. Strabo Libr. VII. p. 304. Plinius at Hist Libr. V. c. 2. Seci. 25. Vid. p. 228. Libr. I. c. 23.