장음표시 사용
221쪽
- 14 νενομ έδαται, ii eosque profligavit . Ad annum vero 725 legimus apud Dionem : ῆσαν με γαρ ἐν
Aer ρες. v Sed parum convenit capillorum canorum mentio, cum Horatii aetate eo tempore annorum
XXXV. voLXXXVI. Capillos canos omnino habere potuit ista aetate Horatius, sunt otiam hodie qui habeant. Si qui vero poeta aetatis provectioris incommoda, manus trementes, Visum obtusum, capillos canos, gradum incertum, iam optima aetate habes, eorum prosecto in Carmine protreptico mentionem non
est facturus, quamvis sacere poterat in Carmino lacrimabili. Quid ergo Aut, cum Sanadono, cogitet ita est interpretandum, ut Cantabri Scythaeque ea, quae cogitaVerant, exsecuti non fuerint aut, cum Mitscher-lichio, Cantaber et Scythes pro quavis gente bellicosa sunt accipiendi, - ita, credo, ut aequo bene dixisset poseis usuid bellisorus Parthua et Aethrops, e , , aut: ii Quid bellisosus Medus et Aliobror, Hirpine Quinti, eoque Alpibus divisus obiectis, cet. , ii quod, ut fieri potuisse concedimus in alloquendo universe timidum quendam amicum sollicitumque, ita in adhortando certo homine, Quinti Hirpino, negamus, 'ut denique, quod socii l. eerthampius, totum Carmen, hac etiam de causa, quod in nullum tempus aetatis Horatii recte cadat, poetae erit abnegandum. Idem valet do Carminora Libri III., ubi us 21 sq. legimus:
Seiruit Hispanae vetus hostis orae Cantaber, cet.
415 in cuius Carminis anno natali constituendo, quam insoli filorit, sonus, modo vidimus. iretinerus tamen: Libri III. Carmen . propter cladis Dacorum et Cantabrorum commemorationem, a. u. C. 733.
734. Varr. certissime prodit vid. Massonus p. 276. sq. , Frankius rectius idem Carmen ad a. 729. referri posse probaVit, quamquam nec aecenatis curas civiles super urbe in s. 17. nec Medorum discidium in s. 19. q. satis recte eXpedivit, ut supra vidimus 'Cortiora dat Libri I. Epist. 12. V. 27. q.:
Cantaber Agrippae, Claudi virtute Neronis Armenius cecidit:
quam Epistolam ad Iccium scripsit Horatius a. 735. , ut supra probavimus , quamvis sere statuunt Interpretes iam a. 734. eam scriptam fuisse. Morito igitur hisce laudibus celebratur Agrippa ab Horatio Libr. I. Carm. .:
Scriberis Vario sortis ot hostium Victor,maeonii carminis alite, Quam rem cunque serox navibus aut equis Μiles, te duce, geSSerit.
Fueritne Agrippa a Vario celebratus, necne, incertum est hoc certissimum, ne Vestigium quidem eiusmodi scriptionis superesse. Quod vero oratius abstinuerita laudatione Agrippae, ita facere potuit, quod Vires sibi deesse crederet , sed et prudenter abstinere po-
Id ibid. et sqq. Livius Epit Libr. XXXIV. et CXXXV.
Libr. I. e. 20. Quaest. Horat. . . a Fastimorat. p. 158 sqq. Pag. 224. et Pag. 410. n. 4. Cf. supra P. 338. q.
222쪽
- 416 tuit, ne Augusti, minime sortis hostiumque victoris' offenderet animum. Ipse Agrippa laude Sua premere Solebat, quum censeret, prudentis esse viri, seliciter gestarum rerum laudem ad principem referre, minus bene gestarum ignominiam in se suscipere, id quod iam ad a. 718. tempore belli contra S. Pompeium, refertur a Cassio Diono .
Reliquos sub imperio Augusti principes Viros, ab Horatio commemoratos, in hae Sectione componemuS. Sunt hi: aurus, Proculeius Licinius Murena, Censorinus, Lollius et Fabius Maximus. De Lepido, cuius ConSulatus memoratur, iam vidimus, cum de Lollio
D TAUR os in Epistola ad Torquatum Libr. I.
5. V. .: Vina bibes iterum Tauro diffusa,
quaeritur autem quando Taurus, qui est . Statilius Taurus, primum consul, ut Vulgo Statuunt a. 728. cum Augusto VIII. , terim consul fuerit . ighius iam ante consulatum cum Augusto suffectum eum filisse putat L. Caninio Gallo a. 717. Glandorpius
3 id. p. 347. n. 7. Libr. XLIX. e. 4. Pag. 2G2 sq. Dio Cassius Libr. LIII. c. 23. Bis consulem vocat quoque Suetonius in Vita Neronis c. 35. Fast T. III. P. 489. q. M Onomastic p. 813. me Tauro, eius anni consule, cs Pigilius L q. p. 589.
secundum consulatum refert ad a. 764., cuius vero sententiae adVersatur aetas auri, qui a. 738. urbiot Italiae praesectus, munus illud iam proVecta aetate, 0gregie tolerasse dicitur ' quare tutius esse Videtur, Pighii sententiam amplecti, praesertim cui Vetus inscripti sumagetur .
Egregie PROCULEIUM laudat Horatius Libr. II.
Vivet extento roculeius aevo, Notus in fratres animi patemi: Illum aget penna metuente solvi Fama superstes.
ubi annotat Acron is Pro Dium equitem Romanum laudat, qui tam pia erga fratres uos Scipionem et Murenam fuit, ut, cum spoliatis bello civili patrimonium stium eae integro divideret, quod cum eo iam ante diviserat,i, eademque Porphyrion et Schol. Cruquianus, quibuscum conserre iuvat simile actum Scipionis Dieani minoris, qui L. Paulli, patris sui naturalis, hereditatis partem suam Q. Maximo atri concessit . Fuerit omnino vir eximius C. Proculeius necesse est, cui non solum Caesar Augustus fidem habebat, qui tanti eum faciebat, ut, quamvis equiti, filiam suam ei in
Dio Cassius Libri LIV. e. 19. Tacitus Annal. Libr. VI. c. 11. Ceterum de Tauri opera contra S. Pompeium, in Africa, apud Actium, deque eius amphitheatro vid. Velleius Libr. ΙΙ c. 127. Suetonius in Vita Augusti c. 29., et Tacit Annal. Libr. III. c. 72. Plutarchus in Vita Antonii c. 65., Appianus de Bello ivssi Libr. V. c. 7. 103. 105 et 108. Dio Cassius Libr. XLIX. e. 14. et 38. Libr. L. c. 13. Libr. I. c. 23. Exhibent illud Ighius I. I. p. 507. Gruterus p. CCXXXIV. n. I. Cicero Parad. VI. c. 2. Plutarchus in Vita Aemilii Paulliis M.
223쪽
- 418 - 419 matrimonium dare cogitaverit , sed . Antonius etiam credebat Est quoque egregium documon-
tum indolis Proculeii, quod tradit Dio Cassius Nempe cim Comelius Gallus, Aegypti praesectus, accusatus fuisset a Valerio Largo, familiari suo, con
Iuvenale inter literarum fautores Sat. VII. v. 94.:
Quis tibi Maecenas quis nunc erit aut Proculeius 8
Scipio ille, de quo Scholiastae, quis fuerit, prorsus
non ConStat Quum Vero coniurationem contra Caesarem Augustum fecerint Fannius Caepio et L. Murena, Proculei Dater , Torrentius recte iudicasse videtur, Scholiastas Scipionem pro Caepione posuisse , hune autem, nulla auctoritate, roculei et urenae fratrem habuiSSe. MURENA, teste Dione, frater erat Terentiae, aecenatis uxoris, ut adeo o familia Terentiorum Varronum per adoptionem transiisse videatur ad Licinios Murenas' qua vero ratione Proculei frater fuerit,
Tacitus Annal. Ubr. Iv. e. 40. s. Plutarchus in Vita Antonii c. 78. et s. Plinius at Hist. Libr. VII. α 5 Sect M. De morte Proeuleii id ibid. Libr. XXXVI. c. 24. Sect. 9. Plutarchus I. I. c. 7. Libr. LIII. c. 24. Dio Cassius Libr. LIV. e. d. Velleius M. II. I. Suetonius in Vita Augusti e I9. 56. et M. I. Tiberii c. . Seneca de Clementia Libr. I. e. s. de Brevitate Vitae c. 5. . s. aero bius Saturn Libr. I. O . De nominum Seipumum et Caepionum inter se eonfusione Vid. Perietonius Animadv. Hist. P. 25 sqq. Modo vocatur A. Varro, ut a Cicerone ad Diversos Libr. XVI.
prorsus non apparet Memoratur in descriptione itinoris Brundisini Libr. I. Sat. 5. V. 37. Sq.:
In Mamurrarum lassi deinde urbe manemus, Murena praebente domum, Capitone culinam.
Admonet eum Horatius modorationis et temperantiae Libr. II. Carm. 10.:
Rectius vives, Licini, neque altum Semper urguendo neque, dum procellas Cautus horrescis, nimium premendo Litus iniquum. Auream quisquis mediocritatem Diligit tutus, caret obsoleti Sordibus tecti, caret invidenda Sobrius Rula.
Murena autem a. 732. Seu quod coniuraverat
cum Caepione, seu propter impotentiam linguae Augusto invisus, accusatus a Tiberio damnatusque suit, frustra intercedentibus Proculeio fratre Terentiaque
Augurem fuisse Murenam, quod aliunde notum non est, discimus ex Libr. III. Carm. 19. . . Sqq.:
Da Lunae propere novae, Da noctis mediae, da, puer, auguris Μurenae tribus aut novem Μiscentor cyathis pocula commodis. Epist. 12. modo Terentius Varro, ut a Dione Cassio Libr. LIII. c. m. murena a Strabone Libr. XIV. p. 760. Licinius Murena a Velleio ΙΙ. c. I. Censet Drumannus, Gesehiehu Roma T. IV. p. 193. n. 53. Murenam ortum e familia Liciniorum Varronum adoptatum fuisse ab A. erentio Varrone Proculeium, fratrem eius fuisse patruelem, Xeadem familia Licinia adoptatum a quodam Proculeio. Vid supra P. I 8. . .
224쪽
- 420 CENSORINUA, cui Horatius inscripsit Libr. V.
Donarem pateras grataque commodus, Censorine, meis aera sodalibus: Donarem tripodas, praemia sortium
fuit prosecto C. Marcius Censorinus, s a. 746. cum C. Asinio Gallo. De eo Velleius Libr. Π. c. 102.:u Sed quam hunc M. Lollium a. 752. decessisse laetati homines, tam paullo post obiisse Censorinum, in iisdem provinciis, graviter tulit civitas, Virum demerendis hominibus genitum. v Hic enim rectius Odalis ab Horatio compellari potuit, quam pater eius L. Marcius Censorinus cs. 15. cum Calvisio Sabino,
cuius praeterea non ea indoles erat, ut eum lubenter Carmine honoraturus fuisset Horatius . LOLLIUS, cuius mors, ut modo Vidimus, iucunda accidit civitati, erat M. Lollius, consulis. 733. post in Germaniam missus, ubi vario successu bellum
gessit' denique Caio Caesari, Orienti praeposito,
comes et rector ab Augusto additus, quo munere, quum magnam sibi infamiam contraxisset avaritia et
libidino, testo Velleio', interdicta amicitia a Caesare, venenum bibit . Huic Horatius Libr. IV. Carm. s. inscripsit, ubi S. 30 Sqq.:
Cicero Phil. XI. e. 5. XIII. e. 2. Vid supra P. 262. CL Velleius Libr. II. e. T. Tacitus Ann Libr. I. e. 10. Suetonius in ita Augustiis. 23. et Dio Cassius Libr. LIV. e. 20. eum Iulio obsequenti e 131. et ieronymo I. XC. 4. Velleius Libr. II. e. 102. Tacitus Annal. Libr. III. c. 8. Plinius Nat. Hist Libr. IX. e. 35. Secl. 8.
non ego te meis Chartis inornatum silebo, Totve tuos patiar labores Inpune, Lolli, carpere lividys Obliviones est animus tibi Rerumque prudens, et secundis Temporibus dubiisque rectus; Vindex avarae fraudis, et abstinens Ducentis ad se cuncta pecuniae: Consulque non unius anni; Sed, quotiens bonus atque fidus Iudex honestum praetulit utili et Reiecit alto dona nocentium Voltu, et per obstantis catervas Explicuit sua victor arma, cet.
Mirum sane videtur, hune esse Lollium, quem Velleius hominem vocat, in omnia pecuniae, quam recte faciendi cupidiorem et inter summam vitiorum dissimulationem vitiosissimum quem acitus, ex Verbis
Sulpicii Quirini, pravitatis auctorem Caio Caesari fuisse arguit; sed Sulpicius Lollio inimicus, Volteius Tiberii orat adulator, Lollii memoriae ob veterem iniuriam insonsi . Ad linium quod attinet, quo tost Lollius in toto oriente regum muneribus erat infamatus, hic Vellei criminationibus deceptus fuit, aut certe, non tanti eius iudicium est saciendum atque Horatii Lollio acqualis. Filium Lollius habebat, cui duas Epistolas Horatius inscripsit, de quo inse videbimus.
PAULLUS AXIΜUs in uno Carmine ab Horatio commemoratur Libr. IV. 1. ubi ita ad Venerem Horatius S. s. qq.: Suetonius in Vita Tiberii c. 12 et Id.
225쪽
Tempestivius in domum Paulli, purpureis ales loribus, Comissabere Maximi; Si torrere iecur quaeris idoneum. Namque et nobilis, et decens, Et pro sollicitis non tacitus reis, Et centum puer artium, Late signa sero militiae tuae.
Fuit Paullus Fabius Q. F. Q. N. Maximus 3 cf. 743. cum Q. Tuberone Paulli cognomen, quod primus habebat e gente Fabia, illi fortasse a patre datum fuit in memoriam L. Aemilii Paulli, qui fuerat pater naturalis Fabii Aemiliani , undo genus ducebant Fabii Maximi . Sitne hic patronus vidit, qui ex eiusdem gente uxorem duxerat , an divorsus ab Eo, dubitanto DD. Ovidii Fabius, ipso minor natu Ovidius autem a. 711. natus fuerat L iuvenis ab eo dicitur in Epistola ex Ponto Libri II 3. v. 55 scripta demum post a. 765. Iuvenis autem appellati quam-Vis, apud poetas praesertim latissimo sensu adhibita sit, vix cadit in virum ante annos plus viginti consulatu functum, quare Fabius Maximus illo, Ovidii amicus, potius filius fuisse videtur consulis a. 43.,
Frater orat Q. Fabii Maximi, cf. proximo anno cum Iulo A tonio, de quibus supra p. 308. n. I. Uterque enim Paullus Fabius Maximus et Q. Fabius Maximus erat Q. F. . . Velleius Libr. II. e. 5. A Perigonio Animadv. Hist. p. 49. abavus Paulli Maximi vocatur. Dubitat Massonus, in Vita Horati p. 330. an tantum ba'vus fuerit. Epist. ex Ponto Libr. I. 2. v. 138. Libr. III. I. v. 75 sqq. Ibid. Libr. I. Epist. 2. v. 33. Libr. II. Ρist. 3. V. 72. Trist. Libr. IV. l. 10. V. 5 sq. Massonus in Vit Ovidii p. 93 et 2IG.
-- 423 siusve fratris, qui proximo anno eundem gessit magistratum, quam ipse utriusvis anni conses ierit . Horatii oro Paullum Maximum recte statuemus, consulem esse a. 743 . Vix senim alter illo Ovidii, quem cogitabant orrentius, Ianius, alii, ne diversum a consule a. 743. censebant, a. 739. quo Carmen composuit Horatius, ut apparet e s. 6. q. ubi se Vocat:
Circa lustra decem Iam durum imperiis, mollibus
vix ille eo anno pueritiam egressus fuit. Puerum quidem Paullum s. 15. Vocat Horatius, sed ita ut Catullus ' Pollionem, leporum et facetiarum disertum puerum Oeat Paullus enim, pro sollicitis non tacitus reus, non amplius Vere puer erat. Cuius aetatis sierit, cum ita de eo Horatius est prorsus incertum, neque enim eam colligere licet ex eo, quod a. 743. consulatum gesserit, quum tot sint Xempla eorum, qui sub imperatoribus, ante annum legitimum, per
Ut ne unum quidem nomon omittam, subiiciam
Appium Claudium Caecum, Ti. Minucium Auguri-
Id. ibid. p. 216 Aliter lipsius In Exc. ad Taciti Annal. Libr. I. c. 5. probante eicherio in Caesaris Augusti Reliq. Fasci
P. 9. is huius sat vid. Tacitus Annal. Libr. . . . Plinius Nat. Hist Libr. VII. c. 45. Sect 46. Plutarchus de Garrulitate e II.
226쪽
- 424 num, L. Scribonium Libonem et L. Fabricium, quam-Vis non ipsi, eorum Vero opera memorantur.
Viam Appiam, Roma Capuam usque muniVerat APPIUS CLAUDIU CAECUS, censor a. 442 3. Fit Saepius eius mentio apud Horatium . Ambigitur Libr. L Epist. 18. V. 20.:
Brundisium Minuci melius via ducat, an Appi.
Brundisium enim usque, post Appium, perducta fuit. Minucium Schmidius, in loco allato, cogitat ΤΙ ΜΙ-
NUCTUM AUGURINUM, s. a. 449., qui in magistratu occisus est, in pugna contra Samnites . Horatius ad Maecenatem Libr. L Epist. 19. V. 8 Sq.:
Forum putea ue Libonis Mandabo siccis, adimam cantare severis,
ubi annotat Porphyrion: Puteal Libonis ede praetoris suis, prope arcum Fabianum, dictum quod a Lilone issio primum tribunal et subsellia collocata sint.), De puteali Libonis primus Salmasius , nuper eichertus doctissime egerunt Exstructum fuisse videtur a L. SCRIBONI LIBONE, qui praetor fuit a. 550., diversum ab altero puteali coli Atti Navii dosossao imposito , quocum saepius confusum fuit. Ad puteal Libonis convenisse videntur seneratores; putealis enim
Livius Libr. IX. c. 29. Diodorus Siculus Libr. XX. c. m. Libr. I. Sat. . . . Epod. IV. v. 14. Libr. I. Epist. 6. v. 26. Livius Libr. IX. e. 44. Ad Solinum p. 80I. et Venus. d. See. . 85. 'Cicero de Divinat Libr. I. c. 17. Dionysius Halidi Antiq. Rom. Libr. III. c. I.
- 42, in re seneratoria Dequens mentio . Ita quoque Scholiastos ad Persi Sat. IV. V. 49. iis se ratiore ad puteal Seriboni Libonis , quod est in portiora Mi ad
Fabianum arcum, comistere olebunt ii Quare perperam
Porphyrion de sede praetoris cogitavit. Ad Libr. II. Sat. 6. V. 35. ubi eiusdem putealis fit mentio Acron:
i Locu Romae, ad quem conveniebant foeneratores fludieunt, in quo rigunal olebat es8 praetoris, a cuius scholii Torrentius posteriorem sententiam merito reiecit Significatur itaque ab Horatio, ut egregie probavit eichertus, duplex negotiorum genus, alterum seneratorium, alterum iudiciale. Pons Fabricius, ex quo Damasippus ille , malere gesta, in iberim se praecipitem dare Voluerat, exstructus est a L. FABRICIO, qui curator Viarum fuit a. 692. Perperam Scholiastae, Acron o Cru- quianus, Fabricium consulem fuisse statuunt. Perperam quoque, ex fide Veteris inscriptionis, quam retulit Torrentius aliique a. 733 conditum fuisse, creditum est . Iungebat autem sinistram iberis ripam cum
insula Tiberina Scholiastae Cruquiani tempore apiadeus pons Vocabatur.
Cicero pro Sestio . . Ovidius Rem Amor. V. 561 sq. Vid Ottora nius in Persi Edit. p. 18. Libr. II. Sat. 3. v. 6. me Damasippo vid supra P. 6I sqq. Vid. Orestius in Excursu ad . .
227쪽
Artifices paucos quidem, sed eos primarios suo quemque in genere, celebravit Horatius Scopam et Lysippum sculptores, Evandrum caelatorem, pictores Parrhasium et Apellem. Fulvius vero Rutuba et Placideianus ab Interpretibus nonnullis inter pi tores collocati, locum suum habebunt inter gladiatores. De Bupalo sculptore eiusque fato supra iam
vidimus, cum de Hipponacte poeta ageremus . PARRHASIUM pictorem et SCOPAM sculptorem con
iungit Horatius in Carmine ad Censorinum :
Donarem pateras grataque eommodus, Censorine, meis aera sodalibus r
Donarem tripodas, praemia sortium Graiorum neque tu essima munerum Ferres, divite me scilicet artium, Quas aut Parrhasius protulit, aut Scopas; Hic saxo, liquidis ille oloribus Sollers nunc hominem Onere, nune Deum. Sed non haec mihi vis cet. Pag. 20 sqq-
42 Utrum aequales fuerint Parrhasius et Scopas, quaestio saepius agitata est , quae Vero minus ad nostrum propositum pertinet, neque enim aetatis sed artis praestantiae ratione componuntur. Uterque apud Veteros summis laudibus effertur . Parrhasium Acrono Scholiastes Cruquianus Atheniensem fuisse dicunto ita quoque Seneca in Controversiis ' linius contra aliique ' Ephesium faciunt. Fortasse ab altero populo civitate donatus, natus vero in altero fuit. Ita quoque Variatur in patria pellis pictoris, quem
alii Ephesium ' alii Coum laciunt' quum Suidas
tradit illum genere Colophonium suisse, sed civitatis iura accepisse ab Ephesiis. PAUSIAM commemoratur Libr. II. Sat. 7. V. 5. sqq. ubi ita Davus domino suo Horatio:
eum Pausiaca torpes, insane, tabella, Qui peccas minus atque ego, cum Fulvi Rutubaeque Aut Placideiani contento poplite miror Praelia, rubrica picta aut carbone, velut si Re vera pugnent, seriant, vitentque moventes Arma viri nequam et cessator Davus ut ipse Subtilis veterum iudex, et callidus audis.
Pugnant enim inter se loci Plinii Nat. Hist. Libr. XXXVI. c. 5. Sect 4 4 18 et 19., cI. Libr. XXXV. c. s. ecl. 6. I. et Libr. XXXIV. . . Sect I9. O. Winckelmannus, ea et Silligi , duos sculptores nomine Scopae fuisse statuunt. Cicero Tuscul. Quaesti Libr. I. . . de Divinat Libr. I. e. 3., Propertius Libr. ΙΙΙ. Eleg. 7. v. II. q. Martialis Libr. IV. Epig. M., Iuvenalis Sat. VIII. v. 102. Libr. V. Controv. 34. P. 3I2.' at Hlat Libr. XXXV. α 10. Soci. 36. 7. Strabo Libr. XIV. Ρ. 642. Harpocration in voce, ex Iuba. Strabo I. l. aueianus Calumn non tem cred. e. 2.
228쪽
- 428 Inprimis parvas tabellas pingebat Pausias, inter quas Stophanoploco illa celeberrima suit, cuius exemplar Lucullus duobus talentis emerat Grandem quoque eius tabulam Scaurus in aedilitate Romam transtu
lerat, quae Horatii tempqre in Pompeii porticibus
spectabatur . APELLES et LYSIPPUs quam accepti fuerint Alexandro Magno, Horatius significat in Epistola ad Augustum, Libr. II. 1. V 239. ubi de Alexandror
Edicto vetuit, ne quis se praeter Apellen Pingeret, aut alius Lysippo cuderet aera Fortis Alexandri voltum simulantia.
Decretum a multis scriptoribus memoratum fuit . Lysippi opera quantum placuerint Romanis, satis Xe apparet, quod Vel Tiberium, cum unum ex illis, ab Agrippa ante suas thermas dicatum, inde transi lisset in cubiculum suum, id reposcere ausus fuerit
populus ' Alexandri imagines, cum ab Apolle , tum a Lysippo ' consectas, Romae Horatii temporibus
Plinius Nat. Hist. Libr. XXXV. c. II. Sect 40 6 2 sqq. Cicero ad Diversos Libr. V. Epist. 2. Valerius Maximus Libr. VIII. e. 11. Ext. 2. Plinius Nat. Hist. Libr. VII. c. 7. Sect 38. Plutarchus in Vita Alexandri . . de Fortuna Alex. Orat. II. c. 2. Locus Apuleii Florid. Libri I. . ubi pro Lysippo, legitur Polyeletu3, corruptus est. Vid. Plin. Nat. Hist. Libr. XXXIV. c. 8. Sect I9. Q. Plinius at Hist Libr. XXXIV. . . Sect. s. l 13. Id ibid. Libr. XXXV. e. 10. Sect 36. 39. Velleius Libr. I. c. II. Plinius Nat. ist Libr. XXXIV. . . Sect 19 6 14 et 5. es Plutarchus in Vita Alexandri, IG. Arriann de Expedit. lex Libr. I. e. 17. - pio in Alexandri statuam, Lysippi opus, Posidippi, mnck. Anal. XIV. T. II. P. 49., Archelai, ibid. Ρ. 58. Anthol Palat Libr. IV. it. 8. Epig. 34. et M.
- 429 Horatius, indignatus quod vel amici parva dolieta
sibi invicem imputent, neque suis peccatis Veniam petentes, rursus reddant, rogat si quis amicus locium inquinaverit potus,
mensave catillum EVANDRI manibus tritum deiecit ob hane rem, Aut positum ante mea quia pullum in parte catini Sustulit esuriens, minus hoc iucundus amicus
Sit mihi quid faciam, si furtum secerit, aut si Prodiderit conmissa fide sponsumve negarit '
Euandri catillum, quem amicus incautus deiecisse fingitur, magni pretii fuisse apparet Quaeritur autem
fueritne Evandri regis, itaque antiquitate pretiosus, an vero Evandri statuarii pus, rarte OnSpicuum. Haec Scholiastarum sententia est ita annotat Acron: u Evandrum ferunt eaelatorem a plasten Atheniensem a M. Antonio Daeandream perduetum, et inde inter captivos Romam venisse ibique muta admiratione digna fecisse, i, quod scholion postea descripserunt Porphyrion, ut supra vidimus' et Scholiastes Cruquimus. Contra do rege Evandro cogitarunt Interpretes, Lambinus, Torrentius, Dacerius multique alii. Erant enim Romae id temporis, ut semper ubique, qui gauderent Vetustis poculis, Scyphis crateribus, Verbo, Omnibus veteris aevi reliquiis, qualem Euctum Suum
descripsit Martialis ' gloriantem poculo Laomedontis, Priami cyatho, scypho Achillis Evander autem ad
antiquissimos Italiae reges pertinebat, cuius aetas adeo
Libr. VIII. Epig. s. cf. Libr. VII. Epig. 9.
229쪽
in proverbiuna bivit L Itaque catillus, qui huius regis fuerat, summo pretio fuerat habendus. Cum vero catillus Evandri ab Horatio inter coenae supellictilia numeretur, neque verisimile sit, catillos ob antiquitatem pretiosos in ea fuisse adhibitos, rectius, ni fallor, cogitamus de catillo, quod Evandri, caelatoris praeclari, opus fuit . rura pro tomatu8, idque pro eaelatus dicitur , quemadmodum Graece quoque
τορευειν, caelare, et τορνευειν, Omare, inter Se permutantur. Ita tornus pro eaelo apud Virgilium :
Lenta quibus torno facili superaddita vitis.
Perperam Benileius hoc loco tortum pro tridum legendum esse censuit. Evandri enim non erat ornare catillos, quod opus est fabrile, sed caelare, quod artificis est. Ceterum, quod Butimannus et Ialinius negarint, de Evandro caelatore esse cogitandum, quippe qui eo tempore nondum Romam VeniSSet, non intelligo, cur eius opera Romam advecta non fuerint ante ipsius adventum. Vander autem sculptor pleno nomino dicebatur C. Avianius Evander Memito commendatus sui a Cicerone . Idem esse Videtur,
cuius mentionem facit Plinius Nat. His Libr. XXXVI.
Gellius Libr. I. e. 10. Ammianus Marc. Libr. XXX. . . Ita quoque Iunius de Pictura Veterum et Silligius in Catalogo Artificum. Vid. Salmasius ad Solinum p. 289. et ad Aelii Lampridi Vit. Alex. Se . e. 24. Eel. III. V. 38. Mytholo a T. I. p. 327 sq. In Edit Horat sec. P. 253. Ad Diversos Libr. XIII. Epist. 2.
431 e. 5. Sect 4 D20. si Τimothei manu Diana Romao os in Palatio, Apollinis delubro, cui signo caput reposuit Aulanius Evander, i, ubi Avianius scribendum esse recte observavit rellius
In Onomastico Tulliano in voce.
230쪽
PATER, PRAECEPTORES ET FAMILIARES HORATII.
Memini, me puerum in schola legere Horatii Librio Satiram . in qua omnia se patri debere candide grateque fatetur, quem, quamvis libertinum hominem, tamen, si posset cursum Vitae redintegrare Suae parentesque sibi vel ex nobilissimis ditissimisque eligere, omnibus erat praelaturus . Ab hoc inde tempore Horatium amare coepi, eumque Oetae amorem init subsequens assidua Carminum lectio. Debuit sane multum patri suo, si quis umquam, HO- ratius, quem talem nobis depinxit, ut Horatio filio dignissimum fuisse sit iudicandum, atque dubium esse videatur, utrum filio magis de patre, an patri de filio fuerit gratulandum. Ex pectore deprompsit, quae ad Maecenatem de patre suo scribit Horatius . . v. 69. Sqq.:
Si neque avaritiam, neque sordis, aut mala lustra obiiciet vere quisquam mihi purus et insons, Ut me collaudem, si et vivo carus amicis; 'Causa fuit pater his; qui macro pauper agello Libr. I. at G. V. 93 sqq. Noluit in Flavi ludum me mittere magni Quo pueri magnis e centurionibus orti, Laevo suspensi loculos tabulamque lacerto, Ibant octonis reserentes Idibus aera: Sed puerum est ausus Romam portare , docendum Artis, quas doceat quivis eques atque senator Semet prognatos vestem servosque sequentis, In magno ut populo, si qui vidisset, avita Ex re praeberi sumtus mihi crederet illos. Ipse mihi custos incorruptissimus omnis Circum doctores aderat quid multa pudicum Qui primus virtutis honos servavit ab omni Non solum facto, verum opprobri quoque turpi; Ne timuin sibi ne vitio quis verteret olim, Si praeco parvas, aut ut fuit ipse coactor Mercedes sequerer neque ego essem questus. Ad haec nunc Laus illi debetur, et a me gratia maior. Nil me poeniteat sanum patris huius.
Neque postea bonum Horatium poenituit. Ita Libr. I. Epist. 20. v. 20 Sq.:
Me libertino natum patre, et in tenui re, Μaiores pennas nido extendisse loqueris,
ita quoque Libr. II. Carm. 20. . . q.:
ego, Pauperum Sanguis parentum,
quae longo tempore post Libria Satiram . scripta
esse constat. Auctor Vitae Horatii, uotonio foro tributao, haec tradidit de Horatii patre: is Horatius - patre, - libertino et Xactionum coaetore, ut Vero creditum est, Salsamentario, cum illi quidam in altercatione exprobrasset: Quoties ego vidi patrem tuum brachio se emungentem iii Pro eaeactionum,
Egregia haec pictura patris, parvum filium suis brachiis portantis, non ducentis, aut servo ad portandum tradentis.