장음표시 사용
251쪽
Te greges centum, Sieulaeque circum Μugiunt vaceae tibi tollit hinnitum Apta quadrigis equa te bis alio Murice tinctae Vestiunt lanae:
tum praeterea erat eques Romanus, Siciliensis, testibus Scholiastis. Nomen Grosphi Silius ex Cicerone, seu Horatio arripuit, ducique Agrigentino tribuit in bello Punico secundo, Libr. XIV. V. 11. Diversus ab hoc Pompeio Chrospho est ompeius ille, cui Horatius Libr. II. Carm. 7. inscripsit:
saepe mecum tempus in ultimum Deducte Bruto militiae duce, Quis te redonavit Quiritem Dis patriis, Italoque e IO, Pompei, meorum prima sodalium Z Cum quo Orantem saepe diem mero Fregi, Oronatus nitentis Halobathro Syrio capillos. Tecum Philippos et celerem fugam Sensi, relicta non bene parmula; Cum fracta virtus, et minaces, Turpo solum tetigere mento. Sed, per hostis Mercurius celer Denso paventem sustulit aere: Te rursus in bellum resorbens Unda fretis tulit aestuosis
Hie nim, Bruti Cassiique sectator, bona sua, si umquam habuerat, perdidisse debuit, proscriptus atriumviris, neque tam magnas possossionos in Sicilia superstites labere poterat, ut habebat Pompeius 475 Grosphus mi quoque, nuper civitate donatus, aut certe civis tantummodo ex patre Vel avo, non recte ab oratio Quiris, redonatus Dis patriis taloque coelo, filisset appellatus, ut recte observavit Vander- burgius . Itaquo porpora Sanadonus, Ianius, it- scherlichius, alii fidem non habuerunt Acroni Schο-liastae requiano o MSS. orrentii, qui Pompeio in Libri II. Carm. . nomon dant o-ΕΙ VARI. Habebant, quod gauderent, oratius et ompeius, qui salvi profugissent post pugnam Philippensem, cum Antonius et Octavianus crudelissini victoria essent usi in splendidissimos quosque viros ex amicis Bruti ducibusque, venia non nisi gregariis militibus concessa Pompeius autem ad Sextum Pompeium, sive Cn. Domitium Statiumve Murcum se contulisse videtur, ut plures quoque ex pro is secerant , quibus, pace inter triumviros et S. Pompeium circa Misonum facta a. 15. redeundi potestas data fuit. Quare omnes Interpretes, duce Massono , Carmen, de quo nune agimus, ad reditum Pompeii in patriam, cum
ceteris exsulibus, reserendum esse QSuerunt, quiquam ossus lastitia recepti sierint a suis, egregie depinxit Dio Cassius Solus Dacerius, et acute Usedem, huic sententiae obstaro vidit Horatii verba:
ii Quis te redonavit et., i, quod rogaturus non isset Horatius illo tempore, cum a triumviris omnibus X
Ita l. eerlkampius secutus Acronem. T. I. p. 364 sq. Suetonius in Vita Augusti I3.. Dio Cassius Libr. XLV lic. 49. Dio Cassius . . Velleius Libr. II c. 2. In Vita Horati p. 88 sq. Libr. XLVIII. c. 7.
252쪽
- 476 sulibus reditus in patriam fuit concessus. Tum praeterea rectissime negavit Grotelandus , Horatium a. 715. si omnino carmina iam composuerit, de tam praeclaram et OnSummatam seribvre potuisse. Quare verisimilius est, Pompeium Varum, ut Cassius armensis, L. Bibulus, aliique Bruti Cassiique socii fecerant, se ad M. Antonium contulisse, itaque post pugnam demum Actiacam, Venia impetrata, improviso Romam amicis Suis adVeniSSe.
ALBI TIBULLO, Elegiarum scriptori nobilissimo, Oden Epistolamque Horatius inscripsit Ode est Libri I. 33. :Albi, ne doleas plus nimi memor Inmitis Glycerae, neu miserabilis Decantes elegos, cur tibi iunior Laesa praeniteat fide cet.
Albi, nostrorum sermonum candide iudex, Quid nunc te dicam sacere in regione Pedana 3 Scribere quod Cassi Parmensis opuscula vincat 3 An tacitum silvas inter reptare Sulubris,. Curantem quicquid dignum sapiente bonoque est 3 Non tu corpus eras sine pectore. Di tibi formam, Di tibi divitias dederunt, artemque fruendi.
Carminis Epistolaeque aetates, quum utrumque certa temporum nota Careat, quam diverse constituerint . DD. fuse exposuit Frankius . Ea omnia referre nostri propositi non est, nec ipsi certiora ha-
In Erschi et Gruber Allo Enmelop. ecl. II. Tom. X. P. 460. Pompeium, cui Libr. II. Carm. 7. est inscriptum, eundem esse en se atque Pompeium Grosphum. Fast. Ηοrat. . 66 sqq. et 20J.
- 477 bemus . Vocem iunior, Interpretes urgere solent quo Carmen ad ultimum Tibulli vitae spatium reseratur, quem iuvenem adhuc, non ita diu post Virgilium diem obiisse constat ex Epigrammate Domitii Marsi:
Te quoque Virgilio comitem non aequa, Tibulle, Mors iuvenem campos misit ad Elysios:
Virgilius autem obiit a. 735 Nescio tamen, an VO-cem rumor, rectius interpretemur mentior, ut iunior illo sit non aetato sed in Glycerae amore. Ceterum nota res est quantopere Interpretes de anno natali
Tibulli dissenserint, quem alii 690. Hi 695. alii 705. . alii deniques 711. m. c. fuisse contendunt Formam Tibullo tribuit quoque auctor illius Vitae,
quam emendatissime Broukhusius edidit. ii Albius Tibullus, , inquit, eques Romanus insignis forma, cu tuque corporis observabilis. i. Ita quoque in Vita eius, Editioni Venelao a. 1475. praefiXa, putam latura
sit tribuitur Divitias Tibullo tribuit Horatius. Ipse
Τibullus docum suum, patrios Tenates, antiquum Larem celebrat: tum quoque metum significat, ne sedes avitas vendere iubeat Nemesis avara Patrimonium tamen suum imminutum esse ostendit Libr. I. Eleg. 1. V. 19. q.:
Vos quoque felicis quondam, nunc pauperis agri Custodes, sertis munera Vestra, Lares.
Ita quoque Libr. IV. Carm. I. V. 181 sqq. quod voro iam dudum V. D. Tibullo abiudieatum
Vid. D in in Sehed sueeae ad Tibullum in mulibusti Edit
Bachius in sua, M annus in Vita Tibulli, olberius in Tibulli Edit. Libr. I. Eleg. 1. v. R, Eleg. 3. v. 33. - , Eleg. 0 V. 5. Libr. II. Eleg. 4. V. 3.
253쪽
est. Causam Tibullus non addidit, itaque alii aliam excogitaverunt Interpretes, quum Scholiastes arthianus , Iosephus caliger et Dacorius Tibulli luxuria ita laetum fuisse contenderint, qui Boterus Albium Tibullum non diversum ab illo Albio prodigo ab Horatio notato Libr. I. at 4. V. 28 et 109.
pronuntiaverit , ousa contra, quem plures Secuti
fuerunt, Tibullo tempore belli civilis agros fuisse
Elegi miserabiles, quibus suum in Glyceram amorem celebravit Tibullus, non supersunt, quin incertum est utrum Omnino scripserit, si Vero scripsit, utrum in vulgus ediderit. GLYCERA nusquam ab eo commemoratur, itaque polinius ' coniecit, Glyceram esse ibulli Deliam, quae mutato nomine Nemesis quoque et Neaera ab illo fuerit appellata. Deliae nomen verum, ut hoc obiter observem, Plania erat, ut testatur Apuleius , quod uti a planus, ita
Delia a Graeco δῆλo osse deductum, Reifigius docuit ' Deliam autem a Nemesi fuisse diversam, vidius ostendit, morum Libr. III. Eleg. . V. 31. q.:
Sic emesis longum, sic Delia nomen habebunt, AItera cura recens, altera primus amor;
Admoratii Epist. Libr. I. . apud Barthium in Advers. Libr. XXXVII c. I9. legit ille: Di tibi divitias dederant.. Cruqui somnia de Albio illo referre non attinet. De A. Tibulli Vita et Carminibus . M. et G. In Apologia T. II. p. 405 sq. ad Bosschae Plautia vocatur in Vita Tibulli Edit. Venet. 1475. praefiXa. Vid. Reichortus de Vario et Cassio p. 375.
Delia discedens, Felicius, inquit, amata Sum tibi vixisti, dum tuus ignis erum. . Cui emesis, Quid, ait, tibi sunt mea damna dolori Me tenuit moriens deficiente manuis
quare assovius statuit duas puellas, Deliam et Nemesin, amatas fuisse a Tibullo hanc avaram saevam duramque , ab Horatio Glycerae immitis nomine, pari syllabarum numero et quantitate, significatam fuisse; Neaeram vero, celebratam in Libro III., quem post ossium Tibullo sere abiudicarunt, V V. DD. ex amoribus Tibulli eximendam esse. Singularis Golbori opinio fuit, Deliam, post Sua nuptiaS, Neaera nomine a Tibullo fuisse significatam, eamque haud diveuam esse a Glycera Horatiana. Qua ratione Tibullus sermonum candidus iudex ab Horatio dictus fuerit, supra iam vidimus A. 730. Augustus o Hispania Romam, post triennii absentiam, rediit. Reversus est cum illo PLOTIUA NUMIDA , cui Horatius elicem reditum gratulatur Libr. I. Carm. 36. V. 1. Sqq.:
Et ture et fidibus iuvat Placare, et vituli sanguine debito Custodes umidae Deos: Qui nunc Hesperia sospes ab ultima, Fr Passovius in Se odii Arehiv f. Philol. u. Pae q. II. p. 89 sqq. Libr. ΙΙ. Eleg. 4. L. I. V. 6. L. l. Eleg. 6. v. 28. Cf. tamen supra p. 392. Pag. 359. Unde resciit Oronius, Numidam post absentiam annorum deeem
254쪽
Caris multa sodalibus, Nulli plura tamen dividit oscula, Quam dulci Lamiae memor Actae non alio rege uertiae, Mutataeque simul togae.
De Lamia, seu Lucius sive Quintus fuerit, supra iam vidimus. Puerum adhuc illum iam amicitia coniunctum fuisse cum Numida, saepiusque inter ludendum regem a collusoribus fuisse creatum, e hoc loco apparet L Numida ab Acrone et Porphyrione Pomponius Numida, a Scholiasta Cruquiano rectius Plotius Vocatur est Enim Numida lautiorum seu lotiorum cognomen, ut bene observavit Torrentius. Ρlotius aut0m Numida Horatii famiuaris, homo est prorsus ignotus, huic vero carissimus fuisse videtur. Itaque illi coenam adventiciam summo cum gaudio indicit Vs. 10. Sqq.:
Cressa ne careat pulchra dies nota: Neu promtae modus amphorae, Neu morem in Salium sit requies pedum: Neu multi Damalis meri Bassum Threicia vincat amystide: Ne desint epulis OSae, Neu vivax apium, neu breve lilium. Omnes in Damalin putris Deponent oculos nec Damalis novo Divelletur adultero, Lascivis ederis ambitiosior.
DAMALIN, Numidae amicam affore ad coenam promittit Horatius, quemadmodum Cinara apud Maecenatem , Cytherisque aderat apud Volumnium Eu-
CL rellius ad hunc locum. Horatius Libr. L Epist. 7. v. 28.
48 trapelun1 . Vox Damalis Graeca eum puellam significat, tum iuvencam, uti Latine quoque haec cum illa pormutari solet . Est autem libertinae nomen, legiturque in inscriptionibus apud Gruterum ' Damalis, volut altor Clio Callistiumue , male audierat, ut puella multi mori; sed Cl. oorthampius Nec multi Damalis meri, pro Neu multi, legendum esse probavit. Incertum est, quis fuerit BAASU ille potator, umidae conviva Ianius cogitabat do Basso ambo-
grapho Ovidii ' Proportiique aequali et amico,
illo oro Horatii convictor et aequali ESSE DO Po
tuit, quamvis ab puleio Varii adeo et Cinnao
contubernalis, Sed perperam, Vocatur Fuit Bassus quidam, de quo Cicero ita ad rebatium Libr. VII. Epist. 20. , Ego a Sexto Fadio, Niconis discipulo librum abstuli: Νίκωνος περὶ πολυ ραγίας. medi- Cum sumem, meque docilem ad hanc disciplinam lSod Bassus noster me de hoc libro celavit, te quidem non videtur. i. Scripta autem haec Epistola est a. 710 Hunc Bassum non esse diversum a Q. Caecilio Basso, quaestore a. 695. Ernestius statuit in Clavi Ciceroniana, rellius vero de iis non pronuntiavit. od diversi sunt. M. enim Caecilius Bassus,
Cicero ad Divorsos Libr. IX. Epist. 26. ividius Herpid. V. v. IIT. . II 8 et 124. cf. Horatius Libr. II.
P. CCCCXXXV. n. 3. p. CCCCXLVII. . . Athenaeus Libr. X. c. II. p. 440. D, E, Libr. XI. c. l. p. 486. B. Trist. Libr. IV. Eleg. 10. V. T. q. Libr. I. Eleg. . . . q. De orthographia. id. eichertus de Vari et Cassio p. 39. sqq.
255쪽
olim Pompeii partes secutus a C. I. Caesare cumeopiis in Syria relictus fuerat a. 707. , quum ero milites eius Sextum Iulium, cognatum dictatoris, inseditione interfecissent, metu vindictae Caesaris, tumbas agere coepit . Duces, qui contra illum missi Sunt, non multum egerunt , donec tandem milites eius sponte sua sese Cassio, Caesaris interfectori', do-derunt . De hoc auto Cicero ad Cornificium: tiste nescio quis Caecilius Bassus . v Hanc Epistolam scripsit a. 708 ' Qui fieri potest, ut hic idem
ille Bassus fuerit, quem a. 710 in Epistola ad Trebatium suum Bassum Oemit, quum praesertim Q. Caecilium Bassum interea ne videre quidem potuit 3Butimannus y apud Horatium de filio huius Bassico ritavit. eichertus ' suspicatus est, Horatium usurpasse nomen Bassi alterius, rebati combibonis, hominis gulosi, ut strenuum potatorem inter Numidae sodales significaret, uti quoque actum est a Martiale
Non miror, quod potat aquam tua Bassa, Catullo; Miror, quod Bassi filia potat aquam. Dio Cassius Libr. XLVII. c. 26. Appianus o Bello Civili Libr. IV. e. 58. s. Cicero pro ego Deiotaro . . et s. Ioseplius Antiq. Iun. Libr. XIV. c. H. et Dio Cassius L . rem diverse tradunt. Strabo Libr. XVI. p. 752 sq. Cicero ad Atticum abr. XIV. Epist. s. Libr. XV. Epist. 13. Appianus L L, Dio Cassius . . e. 27. Appianus I L . 59.. Dio Cassius L L c. 28 Cicero hilipp. XI. c. 13. ad Diversos Libr. XII. c. I. et 12. A Diversos Libr. XII. Epist. 8. Secundum Gruberum Anno vero 700. secundum Ragazonium. mythologus T. I. P. 14. De Vario et Cassi p. 43.
483 SEPTIMIUS, quisquis fuerit, intimis Horatii amicis adscribi debet, propter egregiam amoris significationem, quam habet Libri II Carmen . quod illi ab Horatio inscriptum fuit:
Septimi, Gadis aditure mecum, et Cantabrum indoctum iuga ferre nostra, et Barbaras Syrtis, ubi aura semper Aestuat unda; Tibur Argeo positum colono Sit meas sedes utinam senectae: Sit modus lasso maris et viarum Μilitiaeque. Unde si Parcae prohibent iniquae; Dulce pellitis ovibus GaIesi Flumen, et regnata petam Laconi Rura Phalantho.
Miror fuisse, qui Carmen hoc . 718. , 20. , vel 728. seu 29 adeo ' adscripserint, quo temporem ratius iamdudum recreatus esse debuit e sua itinerum militiaeque lassitudine, tum praeterea iam habebat praedium Tiburtinum, neque Parcae, quamVis eum inde elicere poterant, prohibere poterant ex illo, ut legitur s. s. id quod acutissime observavit Ρeerl-kampius V. Cl. Carmen autem non ita diu post suum in patriam reditum scripsisse videtur Horatius. Sed addamus ultimam stropham s. 21 sqq. ubi de
Ille to mecum Iocus et beatae Postulant arces: ibi tu calentem Debita sparges lacrima favillam Vatis amici. Vanderburgius T. I. p. 23I. irchnerus Quaest. Horat p. 32. Frankius Fast. Horat. p. 176.
256쪽
Septimius versabatur cum Augusto et Tiberio Seribit enim Augustus Horatio: Tu qualem habeam memoriam, poteris e Septimio quoque OSu audiro nam incidit, ut illo oram fieret a me tui mentio .u Tiberio, cum expeditionem pararet in orientem , Septimium commendavit Horatius Libr. I. Epist. .:
Septimius, Claudi, nimirum intelligit unus, Quant me facias nam cum rogat, et prece cogit Milicet, ut tibi se audare et tradere coner, Dignum mente domoque legentis honesta Neronis: Μunera cum fungi censet propioris amici; Qui possim, videt ac novit me valdius ipso.
Parum prosecto utilitatis et iucunditatis suscepturus erat Septimius in Tiberii comitatu, cuius ingenium suspicax et morosum, tum illiberalitatem et parcimoniam in comites Suetonius in Vita ' exposuit Dorebus Septimii prorsus nihil novimus, nisi quod Schosiastes Cruquianus, illum equitem Romanum et oratii commilitonem Vocet. Sunt autem, qui illum non diversum suisse censeant a TITIO illo, de quo Horatius in Epistola ad Iulium Florum Libr. I. 3.
Quid Titius, Romana brevi venturus in Orat Pindarici sontis qui non expalluit haustus, Fastidire lacus et rivos ausus apertos: Ut valet ut meminit nostri fidibusne Latinis Thebanos aptare modos studet, auspice Musa An tragica desaevit et ampullatur in arte 3
Suetonius in Vita Horati , . Vid supra P. 37I sq. Cap. 46.
Ubi Scholiastes Cruquianus haec annotavit: Titius Sept mius lyrica carmina et tragoedias scripsit Augusti ωmpore. sed libri eius nudi extant, huius aruem insigne monumentum 48t infra Aristum, i, cui scholio multi VV DD. adeoque l. Wolchortu fidem habuerent. Sed recte alii negarunt, Horatii tempore Romanis hominibus duo nomina gentilicia fuisse, ut erant Saepe hominibus Italicis, postea civibus quoque Romanis itaque inter utrumque distinguendum ' esse cenSuerunt. Torrentius pro Niri Septimius, legendum esse: Prius Septiminus, coniecit Titius autem notior non est, quam Septimius. Flures illi hoc tempore vixerunt, a quibus tamen hic noster diversus fuerit necesse est Sed idem esse potuit atque itius ille, do quo Tibullus Libr. I. Eleg. 4. V. 73.:
Haec mihi, quae canerem Titio, Deus edidit ore, cet. ,
ut Broukhusius, Heynius aliique censuerunt. Est
scholion, apud Barthium L ad Libr. I. Epist. 13.
v. 14, ubi Horatius illico suo auctor St, ne mandata deserat ad AuguStum,
Ut vinosa glomus furtivae Pyrrhia lanae,
quod sic se habet ii apud Ticium poetam intro estur Pyrr hia, furans lunam dominae suae, i, ubi Barthius: Lieinium ricaeus Pisidam, legebat, Broukhu-
Poet. Lat. Rel in Capite de Titio Septimis. Vid irakonborellius ad Livii Libr. L . 49. Libr. IX. in zV., Libr. XXII. c. 42. Libr. XXIII. c. s. et T. Vid. Violandus et cichortus . L p. 372. Advors Libr. XXXVII. c. 22. De quo Gellius Libr. XV. c. 24. Ad Apuleii Ap L . 40b. Edit Dii,si hac.
257쪽
sius nostram Titium cogitabat. Anmotat autem Scholiastes Cruq.: Pyrrhia nomen est anelliae in dam fabula Titinii, ii quare pro Titii Titinii nomen substituendum esse videtur . Erat Titius in comitatu Tiberi Neronis, ut erat Septimius, erant quoque Iulius Florus, Munatius et Celsus Albinovanus, quare hoc in loco potissimum de iis agemus, etiamsi in Epistolis demum prodeant. Floro, dum aberat cum Tiberio Epistolam inscripsit Horatius Libr. I. .:
IULI FLORE , quibus terrarum militet oris Claudius Augusti privignus, scire Iaboro. Thracane vos Hebrusque nivali compede vinctus; An freta vicinas inter currentia turris ;An pingues Asiae campi collesque morantur ΤQuid studiosa cohors operum struit 3
et paullo post Vs. 20. Sqq.:. ipse quid audes 3 Quae circumvolitas agilis thyma non tibi parvum Ingenium, non incultum est et turpiter hirtum. Seu linguam causis acuis seu civica iura Respondere Paras seu condis amabile carmen: Prima feres ederae victricis praemia quod si Frigida curarum lamenta relinquere posses; Quo te caelestis sapientia duceret, ires.
Annotat lorphyrion: Hies Florus fui, Satirarum
Ad Tibullum . M. Perperam Fabricius aliique eum Vectium cognominant, propter locum Q. Sereni Sammonici v. 046. c. LIX., ubi mendose protneeti, legebatur vecti. Miror, enueium in textum recepisse terras. s. Strabo Libr. XIII p. 9I.
487 Seriptor, cuius sunt laetae do, Lucillio rimrone, cet. ν Satirarum seriptorem eum non fuisse, o Librim Epist. . quae illi quoque inscripta est, vs. 59. Sqq.:
Carmine tu gaudes hic delectatur iambis: Ille Bioneis sermonibus, et sale nigro,
dubito an minus recte, collegit Wiolandus. Electas scripsit, id est loca insigniora ex Ennio Lucilio ceterisque excerpsit Electae sunt, quas Cicero Eclog rios, eademque ἄνθη vocat , Plinius Secundus Elocta . Carmina ipse quoque amatoria scripsisse videtur, propter Horatii verba s. 24.:
Cognomen Flori ad gentem quiliam pertinet, et logitur in nummis aetatis Horatii nomen Lucii Aquilii Flori quare Marcilius, quem vero non vidi, pro A Flore, apud Horatium Lue Flore, substituere volebat Nogavit adorius, ullum quilium Florum . 734 quummoratius scripserit ad Iulium Florum, superstitem fuisse' sed contrarium e nummis probavit assonus Nihil tamen mutandum est. Fuit
Casa onus do Sat Graec poesi, Paris. 1605. P. 295- legit: Sublectae, quod sensum longe diversum meit Cieor ad Attieum Libr. XVI. Epist. . et M. Libr. VIII. Epist. I. Sed diversi sunt Plinii maioris lectorum 4ommontarii. de quibus vid ilinius Socundus Libr. III. 'mis 6Rogorat o loe Dionis Libr. M. e. CL Suetonius in
. In vita oratii p. 290. o nummis L. Aquilli Flori Hi. Viri A. A. A. F. F., ii Caesare Augusto, vid. Fulv. Ursinus, Fam. R m. p. 20. Havorkampius in orollit hos T. I. p. 33. i.
258쪽
- 488 enim illo tempore Iulius Florus, Latronis discipulus , Galliarum, teste Quintiliano , in eloquentia princeps, quem a nostro Iuli Floro diversum non fuisse iamdudum multi opinati sunt. Is autem, ut multi alii, civitatem Iulii Caesaris beneficio adipisci potuit, eiusque nomen sibi assumere Laus eloquentiae ab Horatio quoque illi tribuitur s. 23. :
tum iuris scientiam, quae in comite principis utilissima esse debuit, VS. Odem:
seu civica iura Respondere Paras.
Miror, eichortum non distinxisse hunc ab altero Iulio loro rebellionis Trevirorum a. 774. acerrimo exstimulatore . Florus autem non erat ex iis, qui Ennium, Lucilium ceterosque Veteres unice probarent, Oratium enim quanti fecerit, satis apparet e Libr. ΙΙ. Epist. 2.,
Flore, bono claroque fidelis amice eroni, cet.
Excusat enim Horatius tarditatem suam, qui Floro Carmina promissa, quamVi rogatUS, nondum mittat. Causatur aetatem, trepitum Urbis, alia, . 5. Sqq.:
Singula de nobis anni praedantur euntes; Eripuere iocos, venerem, convivia, ludum; Tendunt extorquere poemata quid laciam vis 3 Denique non omnes eadem mirantur mantque. Carmine tu gaudes hic delectatur iambis: Ille Bioneis sermonibus, et sale nigro. Tres mihi convivae prope dissentire videntur, Poscentes vario multum diversa Palato. Quid dem quid non dem renuis quod tu iubet alter: Quod petis id sane est invisum acidumque duobus. Praeter caetera me Romaene Oemata censes, Scribere posse, inter tot curas totque labores ΤΙIie sponsum vocat, hic auditum scripta, relictis omnibus officiis cubat hic in colle Quirini, Hic extremo in Aventino visendus uterque: Intervalla vides humane commoda. Verum Purae sunt plateae, nihil ut meditantibus obstet. Festinat calidus mulis gerulisque redemtor: Torquet nunc lapidem, nunc ingens machina tignum: Tristia robustis luctantur funera plaustris: IIae rabiosa fugit canis, hae lutulenta ruit sus. nunc et versus tecum meditare canoros.
Sed bonus Horatius suam ita negligentiam XeuSat, ut simul Carmen, quod Florus desiderabat, hac pulcherrima eaque longissima Epistola compenset. Fuit, qui sucum facere conatus sit lectoribus Horatii, Carmen a se ipso confictum, pro Horatiano, Iuli Floro inscripto, illis obtrudens Legebatur illud, cum altero, Spurio quoque, ad calcem Libri I. Carminum, in Codieo S. Bibliothecae Palatinae, primumque edita suorunt a Vinoisono in animadversionibus adLongum .
P 11 sq. anno 1778. Quare legi non possunt in oratii distione, quae Pragae prodiit a. 1760. ut testatur Mitschorlichius, Pro p LII., id quod rectissime observavit Vanderhurgius T. I. p. 356 sq. De Carmine ad Iulium Florum id Cl. cortkampius in Edit Horati p. XXVII sqq.
259쪽
490 - 491Mox vero pro spuriis agnita fuerunt. Sed redeundum adhuc est ad priorem Epistolam in cuius fine ita Horatius s. 30.:
Debes hoc etiam reseribere, Si tibi curae est, Quantae conveniat Munatius an male sarta Gratia nequicquam coit, et rescinditur ae vos Seu calidus sanguis, seu rerum inscitia vexat, Indomita cervice seros ubicumque Iocorum Vivitis, indigni fraternum abrumpere laedus, Paseitur in vestrum reditum votiva iuvenca.
MUNATIUS, quocum Datem foedere iunctus erat Iulius Florus, quod perperam Scholiastes Cruquianus aliique ita interpretati sunt, quasi fuerint Datres naturales, nusquam alibi ab Horatio commemoratur; nisi, ut equidem censeo, si Plancus ille Carminis . Libri I. quem non esse Lucium illum Munatium Plancum, desultorem partium, supra 3 probaVimus. Quod si statuimus, Carmen laudatum fiet multo faculius ad intelligendum, quam si alterum Plancum Ogitamus. Inscriptum enim est iuveni, non ita diu ex Graecia Asiaque in patriam reduci, quem modo, ut est in s. 19 et 20. sulgentia signis castra tenuerant. Hae in Munatium a. 734. Tiberi Neronis comitem in expeditione contra Armeniam, recte cadunt, quamvis tristitiae, qua laborabat, solatur enim illum oratius et erigere conatur, causam prorSus ignoramus. Is autem, qui a. 734. aetate erat militari, consulatu fungi potuit a. 766. id quod supra de Planco suspicati fuimus. Dissensiqnis causam inter illum et Iulium Florum non significavit Horatius, nec nos divinando assequi tentabimus.
Pauca quoque, vel nihil dicam, de CELSO nota sunt, cuius in eadem Epistola Libri I. . fit mentio
Quid mihi Celsus agit monitus, multumque monendus, Privatas ut quaerat opes, et tangere vitet Scripta, Palatinus quaecumque recepit Apollo: Νe, si sorte suas repetitum venerit olimGrex avium plumas, moveat comicula risum Furtivis nudata coloribus.
Bibliothecam in templo Apollinis Palatini Caesar Octavianus publicaverat a. 726 L Recipiebantur in
eam eum Veterum Scripta, tum quoque recentiorum qui ne sua repetitum venirent inprimis Celso caven
Celsus hic idem profecto est atque Celsus Albinovanus, cui Librio Epistolam . inscripsit Horatius:
Celso gaudere et bene rem gerere Albinovano, Musa, rogata, reser comiti scribaeque Neronis. Si quaeret, quid agam, dic, multa et pulchra minantem, Vivere ne recte, nec suaviter cet.
Tangit illum lepidissimo admonetque insolenti sortuna, ut videtur, Superbientem VS. 13. qq.:
Post haec, ut valeat quo pacto rem gerat et se, Ut placeat Iuvent, percontare utque cohorti. Si dicet, Recte primum gaudere, subinde Praeceptum auriculis hoc instillare memento; Ut tu fortunam, sic nos te, Celse, seremus.
Fuerunt, qui Celsum distinxerint a Cois, Albino
Dio Cassius Libr. LIII. c. I. moratius Libr. II. Epist. I. v. 216 sq. Ovidius Trist Libr. III. Eleg. I. V. 65 sqq.
260쪽
vano, cuius rei idoneam causam non video. Sed
diversus profecto hic est a Pedone Albinovano, cui Ovidius Epistolam ex onto Libr. IV. 10 inscripsit , id quod suspicatus fuit Dacerius. Septunium, Titium Florum Celsumque, Tiberii in Asiatica expeditione comites, disiungendo non esse
censuimus. Iam vero, e instituto Ostro, absolVendum os do iis Horatii familiaribus, qui in darum
QUINTIU HIRPINUS prodit in Libri II Carm. 11., quod, quam multas magnasque habeat dissicultatos ad interpretandum, iam supra vidimus . Est praeterea ipsum Quinti Hirpini nomen suspectum. Nemo enim e gente Quintia illo cognomine appellatus fuit. Quapropter Fulvius Ursinus nomen Hirpini spurium iam habuit, comprobavitque amici cuiusdam sui emendationem, qui Crispine Quinti legendum esse censebat ' Cogitabat autem hic T. Quintium Crispinum Sulpicianum s. a. 745. , qui Vero, Cum a. 752. propter adulterium cum Iulia Augusta poenas dederit ' , Horatii aequalis non fuit, ut erat ille Quintius, cui Libr. II. Carm. 11. s. 13 sqq. ita Horatius:
Vid. s. 4 et CL Libr. IV. Epist. IG. v. s. Martialis Libr. I. Praes Pag. 412 sqq. Famil. Rom. p. 222. Romae, I 577.ὶ De o Velleius Libr. II. c. 100. Vid. Ursinus I. I. Havercam pius in orellii Thesauro T. II. p. 362 et 14. Hoe si cogitasset Marius V. I. non dubitasset, utrum Cris pinus Sulpicianus diversus esset nec ne a T. Crispino Valeriano, qui consul fuit a demum M. cum P. Lentulo Scipione. Vid. Panvinius Fast. p. 186. Griit. p. CLXXXVII. n. I 2. l. . . Pigh, T. III. p. 36. et Havercali Pius . . . I 4.
Cur non sub alta vel platano, vel hac Pinu iacentes le temere, et rosa Canos odorati capillos, Dum licet, Assyriaque nardo Potamus uncti'
Wielandus opinabatur, aut hunc Quintium, aut unum o maioribus illius, Hirpinum genere, beneficio Quintii cuiusdam civitatis iura accepiSSe, adeoque pro more, eius quoque nomen sumpsisse. Sivrius, Hirpini cognomen a situ praedii Quinti derivabat. Duenigerus porcloeum illi ab Horatio impositum fuisse suspicatus est. Scio, lupos Sabinorum lingua dictos fuisse hi mos sed tamen iocum non Satis capio. QUINTI cuidam Epistolam inscripsit Libri . 16. Horatius, quem Interpretes fere non diversum fuisse statuunt ab Hirpino Quintio:
Ne perconteris, tandus meus, optime Quinti, Arvo pascat herum, an accis opulentet olivae, Pomisne an pratis, an amicta vitibus ulmo; Seribetur tibi sorma loquaciter et situs agri cet.
Sed diversum esse pronuntiavit Obbarius. Quintius homo beatus, bona fama re satis lauta fuisse videtur, cui Horatius S. 17. Sqq.:
Tu recte vivis, si curas esse quod audis. Iactamus iampridem omnis te Roma beatum: Sed vereor, ne cui de te plus quam tibi credas; Neve putes alium sapiente bonoque beatum.
Multa domuinti indolo telandus, Iacobsius ob
Kritiae v. 'H. d. Ο d. Horaz, . 76. Servius ad Virgilii Aeneid. Libr. XI. v. 785.