Historia de magno schismate Occidentis in compendium reducta

121쪽

ui aestio Pisano am sunt, ab in entiam praestare tenebantur, non at spiratione Sancti Spiritus pro Glaria DEI S bono EMeiae processerit, Post haec suam illis Benedictionem pertitus est is oculis in Cae nelevatis, velut in alta contemplatione placidissi Lexpiravit. Hoc λ- Isim bisan persuaderes et C n-eilium Pisanum fuisse legitimum, post talia verba a Viro Samst prol ta, qui absque omni spe commodi in hoc mundo percipiendi eo ipsis tempore, quo in Tribunali Divino

comparit truserat, tam patheticam fecit protestationem.

Optandum erat, ut in illo Ecclesiae statu, Cardinales, tam bona excitati adhortatione, talem elegissent successbrem, qui s. hmaliquatenus virtutibus lexandri appropinquaret. Sed ad recommendationem Ludovici Andegavensis Siciliae Regis, qui ex Gallia ad accipiendum Regnum Neapolitanum revertebatur, Cardinales Galli, qui e septendecim in Conclavi, majorem Sacri Collegi partem conficiebant 'quibus , eliqui serme omnes accesse runt, die decimo septim Mali, elegerunt Balthasarem Cossa Legatum Bononiensem, magnum istius Principis amicum, cum quo jam antea bellum contra Ladiuaum gerebat. Elee io haec cum aliqua admiratione atque etiam exigua aedificatione

accepta fuit, prout quidam Historicus, qui Electum prob noverat, nec hostis erat Pontificum, ingenu.fitetur. Iste namque Cardinalis, Nobilis Neapolitanus cingenio quidem pollens, ct ad negotia trarunda idoneus erat; sed . Tyrannus

-- rexisse dicebatur Bononiam di vitae e. sae. c. mundanae deditus, Vir in temporalibus magnus, at in spiritualibus nullus atque ineptus. Nihilomilia communi consensu ad Thronum elevatus est, atque adoratus sitb nomine Ioannis XXII tanquam JESU

Christi vicarius interris utpote le-

tentis ejus moribus re vita rite dum nihilomin est mutationem in eo fuisse observatam is long --niis inordinatum is in Pontific tu, quam si erit ante suam exaltatiorinem. Ipso etiam initio Micitatem habuit, quod Roberto Bavais, Comessio Pisimo semper adverso , post octo dies a Coronatione sua , vita suncto , Electores ad interventionem ipsius Imperatorem hoc ipso anno elegerintsgismundum Regem Hungariae qui se pro Concilio Pisano lemniter declaraverat, ct consequenter pro Pontifice , universim per totum Imperiumacceptata; dum

id ipsam in Regno Neapolitano R gis Ludovici adegavensis favore obtinere satagebat. Cum hoc Principe, postquam Umbem Romanam cum omnibus suis Cardinalibus, de Curia tota inter se- stivas populi Romani acclamationes ingressus fulget arma sua conjunxit, bono Exercitu composito, Ladia Maum cruento praelio totaliter cecidit, castra di impedimenta opulenta diripuit, vexillis serme amassius La- distat ablatis. Qilia vero Ludovicus Andegavensis, parta victoria uti nesciverat, cum ignominia in Galliam reverti coact est, Lassislao ubiqua

locorum praevalente, re veteres cogitationes de Roma iterum intercipienda resumente Pontifex , ut eontra illum se praemuniret,repetito

fiumine anathematis, in hunc P cipem tanquam schisinaticum orebellem Ecclesiae in omni jure ad Regna Ierosolymae atque Siciliae privatum, decrevit in magno uetu Cardinalium , di Praelatorum in Curia degentium, Crucem, seu Bellum Sacrum contra Ladislaum praedicari, oblatis, qui pugnaturi essem omnitiis indulgentijs, quas Praedece res contra Infideles militantibus largiebantur. Misit pro uibsidi, obtinendis ad omnes Principes, vi pul-gitimhelemis,&in Cathedra Sancti lam Sacri Belli promulgari curavit Petri collocatus; quem proinde om inserinania, Anglia, Gallia Lusi. Res pro tali amescere, eique obedia tania, Bouemi , magaris, Pressa

122쪽

Polonia Iasiuisis sania, Suecia, Nominia. in Regno Cypri, in Insulis, uno veris, in tota sn me Chri-s --, ubi uni in pro vero unico Pontifice agnoscebatur, me sui occasio , stram Pragaemipu&e Hussitae, maiori quam antehac insolentia, favente illis conniventia, ct infirmitate infamis NMei. Cum enim in Urbe illa indulgentiae istae praedicarentur Ueneeslao jubente qui licε ignavus ergamussitas, nihilominus tamen sub poena vitae iulis prohibuit, n quidquam adversim

authoritatem Pontificis , vel contra Indulgentias proferrent, tres homines de fece populi a Joannem conducti, inpleno sermone Praedicatoris insurgere ausi fuerunt, α Praedicatorem mendaci publice arguere, voce sortissima , audientibus omnibus Auditoribus, clamantes, Pontificem esse verum Anti-Christum, qui belluin JEsa Christo, - - cem contra Christianos publicando, indiceret. Hos illico Magistratust in carceres conjecit, facto procesis , tanquam seditiosos α rebelles, scandalam hoc adversus edictui Regis committentes, decollari curavit, non obstantibus populi clamoriabus facit compressis. Tum enim: vero prodigiosa vi tarum inuitudo, Eeclesiasticonam, o intriusque sexd Laicorum, ex omni conditione ac aetate, quos Ioannes Hus concitavit in maxim elus devota atque Porilitentes, quas Doctor Stephanus Patet , contra Joannem Hus scribens ejus Beguinas appellat , concurrit quae decollatorum sangui nem linteis extergebant di imisere delirantes, illos tanquam Sanctos Venerabantur, eorumque sanguinem lambebant; corpora eorii in mundullina lintea involuta di auivis tapetibus tecta, in Processione per Urbem deportabant, Antiphonam de Martyribus cantantes Uiμαι Saocti quipro testament DEI, fisa corpora tradiisramis atque ita illos magna cum venerationein Eeolefia, Bethi hom dicta, deposuerunt, in qua Io-

annes Hus ordinaria suos seditiosos ad populum ermon s habebat eamque deinceps Ecclesiam Trium Δ-ctorum appellari volebant. O ineptusima caecitas, vel potius suror dimania Haereticorum qui ut sitae pas, soni satisfacerent, cuncta, etiam quae ipsi alias damnare atque rejicer. solent, in suam propriam adhibent ruinam i Nam Hussitae, respuent cultum, quo Ecclesia Sanctos honorat, Reliquias illorum, quas paulo ante illum tumultum in terram sacrilege deturbabant, prius in Ecclesia Carmelitarum prostrabant , nihil ominis public deferebant cadaveribus illorum miserabilium , quos suae sectae Martyres appellabant, honorem , quem celeberrimorum inprimitiva Ecclesia Sanctorum Relis quiis reddi non patiebantur.

Publicatio illa Belli Sacri Indulgentiarum, quemadmodiim ubiquo locorum debita eum observantia fuit recepta, ita exiguum pro succursre adversus Ladialaum produxit effe- in perquam utilis tamen erat

Pontifici Ioanni Nam Rex I.adi claus metuens, n promulgatio illa Belli saeti, Reges Principes chriastianos, qui ferme omnet Ioannφin Pontificem agnoicebant, ad ineundani confoederationem induceret, se Regno pellerent, conditiones a v. Raycis, quas ei Pontifex emite propO na Renebat, acceptavit, ct concordiam est δε- cum Ioanne Pontifice concIusit ei quo obedientiam praestitit. Et qui 'in Concilio Pisano decretiim erat, ut post triennium denuo talis Ceetuo EMesi a convocaretur , pro res 'matione Ecclesiae in suo capite agmembris, hac pace cum Ladislao opportun illuui Romae posse ire. D. eongregari censebat sub finem hu- n anni, quo trient in exspirabat '

Sed quia etsi praepediti Praelati

paueissimi eonvenerimi, Concilium Mois sn annum sequentem inerre opor Dio stebat s interim tamen errores Wi- - -

cita in Hussitarum eondemnari se eit, quitata vehementer assisebatur heinia. Pontium paulo post in-

123쪽

articulis r sed quia aliunde acti ho ianu, tellexit, Ladishivm contrassidem datam, rursus moliri bellam AEnire 'Imperatoris committere se noluit,ipia terras Ecclesiae cuni .Exercitu quoad locum Givitatem, in qua denuo invasit, usque ad portas M. ille dominaretur ι in separata diaris manaa ex improviso comparetiit in cana inarta notavit eortas Urbes ita . bem pro defensione imparatam no ' i , extra quavissis expr- prohi-cte inter diem septimum vel Oeta bebat, ais'm aliam acceptarent.14 3-vum Junij, muro ex parte Eeclesias Sanctae Crucis in Ierusalem. perfracto, Exercitu introducto, intercepit. Totum quod in tanta perplexitate Pontifex agere valebat, erat, quod equo celeriter conscenso in tam horribili totius Urbis confiisione, Sutrinum eum festinatione se

aestam.

Nuulominus, dum eos a se abituros dimitteret, . ad bene gerenda negotia, ct fideliter munere uio fit gendum hortaretur , iamque illis a canum hoc scriptum consiguare vellet, derepente mutavit sententiam: re postquam illos egregijs laudibus magna cum teneritudineaffectus cm receperit, quem sparsim plerique mulasset , suamque integram consi

set, dicebat, quod, contra proprium prisis conceptum propositum nullatenus velit datam illis plenam potentiam, restringere, moxque scriptuin prius illis exhibitum, eoram ipsis iaceravit. Poli breve tempus iterum mentem mutavit intelligens enim quod Legati, iixta desiderium Sigismundi consenserint, ut Concilium Generale pro die primo No embria anniciequentis convocaretur Constantiam, Urbem Germaniae Imperatori iubjectam, vehementer iratus , innumeris maledi stionibus ses-.tem suam accusabat quod nimirum,

se manibus pedibusque ligatum in manus Principis tradiderit, qui semper exequi poterit, quaecunque con , traiestatuere libebit Concilio. Attamen dissimulare oportebat, Us . Cardinales Praelati de ossiciales sequebantur, eos ad tres leucas hostibus persequentibus, spoliantibus occidentibus omnes qui deprehendebantur es in quia nec ibi securuser't, nocte media vitectium, inde Florentiam discessit , ubi usque ad

Novembrem commoratus est. Inteis.

rim adislaus totam ditionem Ecclesiae cum Perusio , ubi hyememtr is it , in sitam reduxit potest

etem

In hoc lamentabili rerum statu Pontifex duos Cardinales ad Sigis, mundum Imperatorem expedivit, qui cum Venetis do armistitio triennali tractabat in Foroiulio Cardinales Legati Juxta instruetionem a Pontifice praescriptam miserabilem Ursis Romanae statum, a Tyrannide La distat oppressae exposituri erant, ct cum eo, prout hic princeps per li

spicionem odium totius Christi teras desiderabat , de loco celebrandi nitatis incurreret, α locum praebe-cbucili conventuri , quoa eritimiis rei credendi, quod reni ret Concia impr.viso everitu differebatur. Nun lium, praesertim ubi apparebat quod quam luculentius, quam in Mose Legati sui omnes cautelas ct securicasione apparuit quomodo Provi tates possibiles procuraverint. Nam dentia Divinassibilaneo saepe ductu, Imperator α Magistratus Constanti a. omnes humanae prudentiae disposi ensis scripto authentico in optima c....tiones evertat , ut suam producat. rma promiserunt, quod Pontifex . . Hic Pontifex pri ut Leonardus Are cum totas curia ibi omni securi Σ'tiuus Secretarius ejus, cui pluri tate, x plena atque integra libertate ' ma confidebat, asseverat , plenam gaudere debeat,honores omnes sum a L. apparenter potestatem contulitie mis Pontifieibus debitos, sit receptu-gatis suis cum Imperatore , prout rus, suamque jurisdicti nemin per- ipsis videretur, tractandi st conclu- Naas Curiae suae exerciturus, pro

Lndi de duobus supr. memoratis arbitrio suo inde abiturus.

124쪽

et II Post haee, Pontifex re Imperator

Placentiae convenerunt, doinde Lavin

fex literas expedivit 'quibus ad Concilium Mense Decembri celebrandum eonvocabat omnes Phthei cocPraelatos Christianitatis Gigumumdus pariter ex parte sita Principes omnes invitabat in specialiter Gala. . b. Regem, celebri ad eum Legatio

ne mi Scripsit etiam Imperator exhobabantur dum ad sinu m Atiau, Taytaretur, dixit , se uiastima tauo Mis. poenitudine, uod omiserit Attalias

. in animo statuerat; ex praealtaturas

Cremonensis Palatis praecipitaris 'Postificem, Imperatorem, quam soli duo ascenderant pulcherriimprospectias grastiaci nihil enim , ad 'debat cum siunmo furore, aliud ad

immortale nomen meum require

batur Ex hoc periculo Reges mois nentur, ut semper ubicunque uno.

ad Gregbrium, eumque ut in Conci rentur, satellitium pro sua securitatolio compareret, omni securitate illi promisse , hortabatur sed cum se pro vero Pontifice semper teneret, quamvis nonnisi a Carolo Mahitesta parcha seminensi ejusque Ditione haberet obedientiam, non deinsist tamen , fulmina vibrare inania

contra totum mundum reliquum, omnesque alios tanquam Schismaticos, ct super omnia contra Concilium Pisanum repostea Constantiense, quod prioris erat continuatio 3 quia nimirum, inquiebat, sin ipso convocari nequibat, irotestabatur, se nullatenus submitti posse vili authoritati vel Indicio cujuscunque Concilij, etiam legitime convocatia universati. Sigismundus non attenta hujus modi protestatione , quae postea in CopcilioConstantiensi producti fuit, coepta sua prosequebatur, de procelebratione Concili cunm duponebat, atque Cremonam cum Pontifice advεnit; ubi simul de medijs resistendi Ladisvio, qui Concilium impedire poterat, deliberarunt. Ibi 'duo isti, magni Principes, maximum subivemhi miserabiliter peremdi

possideant. Pontifex post eoum

rentiam cum imperatore habitam,

' otio itini Franciseo Malchione ingG9ogag traelaturus inde provi- γε sione ficta pro Gubernatione Ave nionensi, expulso praesidio Catalaunico, quod Petrus de Luna imposuerat, Bononiam prosectus et ad omnes Principes pro succursu miserat contra Lassislaum , qui ad eum elim Bononiae aggrediendum se Praeparabat

Et certe, Princeps iste potentem . .

habens exercitum , aristiti cum .

virentini, qui cum Duce Medio a M.

lanensi di Venetis confoederationeminiverant contra Imperatorem ex Italia pellendum ad sexennium concluso, toti jam Italiae redditus est formidabilis es dumque a perturbata Gallia nulla sperare poterat auxilia Pontifex D ejus pernicies fuisset inevitabilis di Concilium in tantis tumultibus bellicis celebrari non potuissire nin DEUs grande hoc pacis classae obstaculum subito amovisset, Lassia um ex hoe mundo fu st morte tollendo quae simul essectus punitionis esse videbatur ejus ditatutionuin Ageritur enim, quod

periculum, dum se uterque valde im- ,rudenter arbitrio commiserunt, cuiusdam Gabrin Funduli , hominis foedissime intoxicatus fuerita filia uni a. s. tempore filo improbissimi, qui ex usMediet Periasini, quam vehemen- a.' Gubernatore Urbis illius Tyrannus ter adamavit di quae amorem au S-- factus est Mic enim sceleratus, a gere cupiebat adsibita illi quadam de suis hominibus in manus traditus est compositione , a suo patre accepta Philippo Mariae viseonti Duci Me ad id a Florentinis iit dicebatui, cons

diolanensi, qui ei caput amputari cu ducto, qui Lassisla semper disside Triravit animo desperat Religiosis, bant. Quidquid de hoc sit, dum istis . qui eum ad poenitudinem criminum malo incognitori violantissimo cor

125쪽

remumsisvirm Maoniae appropii into agnoscWm eoptifice quali quans, Romam transportari debuit, absque contradinione pbst concili- iusso vero per mare Neapolimri ubi um Pisanum. erat, 'ihi es metue sexto die Λugum obiit anno aetatis dum restaret, imo potius authoritas quadragesimo Aegni ero vigesimo 2 eici maretur contrii di s Antipa- nono. Clim A, prolixus decessit - pasianii p. mo. morabili sualet , Principissa Ioanna soror eius, obedientia desererentur His bene Vidua Guillelmi Λustriae Comitia prederatis tandem Concilium de Sterlin Resina proclamata est quamvis dissiculter, amplexus est, x

Caet-ui et mintium de morte

lutum se videret uiuo iam hiideriis

dus erat ignam con

una parte praecipui ejus D ale ..cognati δε considentes , quorum

se sal huic spei, qua se mulaer, siti

ba Funus supremi geniducisEcclesiae se conserendum, prout paucos fortuna ab illius pendebat si te, m*- post dies secit Ei Dux vicissim spo-

M se illum etiam Constantiae et II

tuentes, atque etiam praevidentes, quae illi eventura erant, obtestabantur, ne in Concilio compareret, de Pro excusatione honesta speciosum in meret praeimstim, necessitatem videlicet, post mortem Ladistat,urbe' cinrces Ditionis Ecclesiae , maxime Romam recuperandi, q-ejps duntaxat praesentiam'succursum , elevatis manibus expetiuibat, ad jugum Neapolitanorum excutiendum. Sed altera ex parte, Cardinales qui cum ejus gubemandi ratione contenti non erant, ct magno pondit, contra omnes defensurum , eiqueabilim de pro suo placito procura turum. Iam enim Joannes decreverat, nonnisi brevissimo tempore

manere in bacilio, re post ejusin tium .impletis hac ratione promissis. α gravioribus negotijs pro sui a bitrio dispositis, prout sibi imagina. batur, Bononiam reverti. His ita constitutis primo dieOGobris, cum pulchra numerosa Casedinalium araelatorum Comitivas per Veronam, dc Tridentum, supη-

s. v. pere timebant, nἡ reformatio quam ratis Alpibus Constantiam pervenit desiderabant , emaneret , ipso ad CD ilium non veniente, es demonstrabant i honorem, totius Ecclesiae bonum.&ipsius etiam particulam, atque obligationem eo se conserendi in in Concilio personaliter prae-s endi, quod, cum ibi pro indubi si imma cum magnificentia , DQ-minico die vigesimo o vo inna, eiusdem, in Urbem intravit, tribus ante praefixum pro Concilio di bus, de quo nunc sinceram dabimus Historiam.

126쪽

vir itum aludis , re ubi merces Sessio pro die decimo sexto Mensis si te is Italia venientes depone ejusdem , quae etiam hoc die celebrata Dj0jtjZomby

127쪽

Annus

Schi ate Occidentis. Lib. V Io'

b ata fuit. Sed quia Imperator Si fuerit pro contimatione pisani sigismundus ainnduin advenerat is, dubia re incerta hujus Pontificis ha- quamvis magnus jam Episcoporum beretur authoritas , evidens est, A Do rum dei siet numerus, plu- quod etiam authoritas ejusdem con- res tamen jam proficiscentes expe- iiij talis fuisset: Quod si esset Pisa-

ina Core.

elabantur ideo Ponti&x pronuntiata eleganti oratione de Concilio, deruper per eundem Cardinalem Zaba- rellam , qui communiter Florentinus appellabatur legi curavit Bullam de Convocatione Concilij, ejusique ossiciales constitui ; qui ex totidem Nationibus, ex quibus componebatur Concilium, electi fueres ni mirum ex Germanica, Gallica, Italica in Anglica Deinde indieta est Sessio pro die decimo septimo Decembris sed postea ad primum Marti translata. Interea temporis patres congregabantur frequenter, o

pro tituris Sessionibus cuncta disponebant, ac toto illo intervallo tem poris escaciter laborabant, maximεm praecipuoin omnium gravissimo pro pace Ecclesiae negotio, nempe pro integra schismatis abolitione.

Pontifex qui ad Concilium veneni continuatio, tenendum etat regorium Benedictum Antipapas Gis, quos Concilium Schismaticos Haereticos declaravit ' deposuit;

consequenter quod pro legitimis ve- iisque Pontificibus agnoverit lexandrum .is succetarem Joannem XXIII.atque ita diversus erat rerum status constantiae quam Pisis suerit Pisis enim nesciebatur ab

omnibus cum certitudine, quisnam

esset verus Pontifex is ideo stante hoc dubio, ambo Competitores dispositi fuerunt, ut unus verus indubitatus eligeretur Constantiae autem nihil de vero Pontifice Ioanne ambigebatur in quod Pisis depositi.

Antipapae fuerint aequissimum itaque videbatur, ut , quemadmodum in alijs praecedentibus factum est schismatibus vero Pontifici adhaereretur, quem Ecclesia in Concilio Gerat, persuasus, quod ejus authoritas nerali repraesentata, pro tali agnosce- firmissim stabilienda esset contra bat; media pro Antipapis exter- Petrum de Luna, Angelum o minandis quaererentur. rarium, a Concilio plano depositos, Sed ex altera parte complures inproponi per Italos curavit in una veniebantur, quorum Dux suisi di- Congregatione, cui non interfuerat, eitur Doctor Petrus de Ailly postea expediens esse. ut acta omnia Con-elli Pisani confirmentur , o media

quaerantur escaei a Decreta ejus exeoliendi, postea pro resormatione Ecclesiae laboretur. Haec proPO-

sitici , erat utilissima Pontifici sieenim confirmata fuisset ejus dignitas. omni periculo illam amittendi r moto erat etiam valde speciosa; cum certum esset, quod Coneilium

illud resinguli, qui illud constituebant, censuerint, legitim in Sancto Spiritu congregatum uige . Ecclesiam Univerialem repraesentasse;

dubitare consequenter non poterant,

quin Joannes XxIII verus ac legitimus esset Pontifex δε pro tali, a tota Christianitate agnostendus limenim Concilium istud Constantienseauthoritates Ioannis convocatum Cardinalis quem Doetores Galli sequebantur,in scripto in Congregatione Patrum demonstrabant, quod Concilium Pisanum, cujus authoritas in dubium vocari non poterat, reconstantiae continuabatur, pro fine atque seopo habuelit unitatem Ecclesiae atque partium divisarum unionem, quae nondum est persecta, obstringat Praelatos in ipsum Pontificem, ad procuranda justa media hujus reunionis perficiendae; a quod ad hoc non solum Concilinin istud,

verum etiam jus Naturale Divinumque obliget ac denique contrarium tenere, aliud non foret quam schismati savere. Major pars Episcoporum atque Doctorum in hac eadem erant sententia, qui tamen adhuc aperi se declarare non audebant; Dj0jtjgod by

128쪽

bant, usquedum numerus major An stianis, maxime autem Zelo Fidei gloriim atque Gallorum, quos in eadem sententia suturos non dubitabatur, advenirentes sic partes Pontificis, usque ad adventum Imperatoris, sustinebantur.

Hic Princeps , determinato cum Lire. legatis Pontificijs loco celebranditis in Concili , ad accipiendam Impexij I-- coronam quisgran una prosectus et est, ibique octavo die Novembris co- ΝΠ ronatus , Ubertingam , pone alu- coe . dem 4 regione Constantiae sitam, invigilia Natalis Domini advenit αἴ- eadem nocte cum Imperatrice Con- juge sua , ct nonnullis Principissis

ac Duce Saxoniae navi conscensa, periae udinem Palladis , paulo ante dimidium nod is Constantiam appulit, mox in magnam Ecclesiam se contulit, Missae Pontificali adstiturus, ubi Dalmatica Imperiali indutus, Evangeliui , Exi, Edictum a Casare Augusto, cantavit. Imperator iste,

annorum , illo tempore, circiter quadraginta ex , erat Princeps, in quo natura videbatur voluisse , magnis perfectionibus corporis, mentisis animae corrigere, desectus

unionis Ecclesiae contra Haereticos, atque Schismaticos, prout in Concilio isto ostendit; quamvis interdiunnonnihil ab eo desse stere videri potuerit prout in decursu Historiae istius patebit. Et nὶ quidquam contra fidelitatem Historiae debitam reticeamus etiam fiat non caruit defe- stibus, atque infelicitatibus, quibus a classe Heroum removebatur, prae sertim incontinentia sua is continuis cladibus quas in bellis ferebat patuis est praeter ignominiam Imperatricis Barbarae suae secundaeConjugis, quae saeculi sui Messalina fuit. Haec vera est Imago Sigismundi Imperatoris, qui non postremum habet

in Historia Concili Constantiensis

locum.

Pontifex multum contulit apud Electores, ut Imperator eligeretur; ejusque amicitiam, omni genere Dficiorum sibi conciliare satagebat in conserentijs, cum illo in Italia habitis scripsitque ad eum literas ossi iis . i. eiosissimas is assectuosissimas , in re congratulationem de coronatione coημι illius, omnia, quae in sua erant pote

vitia , quae dignitatem Imperialein in state offerendo, est quantocyus ad wenceslao fratre suo natu majore, Caroli IV. filio, deturpabant. Nam ct Majestate Regia, quam in procero ostentabat corpore in liberalitate ac magnificentia multarumque linguarum peritia insigniorem reddidit in omnes facile suae aetatis Reges antecellebat. Fuit enim Sigismundus, Princeps humanissi:nus, procerae ac insignis staturae, pulchra facie, crispa caesarie, barba prolixa: Facundissimus ac ingeniosissimus Princeps,

de cujus vita testis liber insignis

grandis conscriptus est. Latinam linguam, praeter alias, eleganterloquebatur viros docios diligebat de honorabat , quos undique ad suam Curiam sua munificentia alliciebat; fastuosam Mineptam contemnebat ignorantiam Nobilium , qui stolidὶ sibi honori ducebant, literarum contemptum e multis praeterea Ornatus

erat Virtutibus Moralibus G

Concilium veniret rogando, ubi interim nihil alicujus momenti concludendum esset ita ut spem sibi fecerit, Sigismundum sore in omnibus, praecipia in conservanda sua dignitate, sibi faventem Sed magnopere seipsiim sesellit Hic enim Imperator, qui Concilium istud tanto cum ardoreis Zelo procuravit, ex

unico fine pacemseddendi Ecclesiae, schisina residuum exstinguendi;

resolutus omnino erat ad omnes vias ample stendas, quae magis emaces ei

ad hunc sinem assequendum propOnerentur inde sibi honorem in Orbe Christiano comparaturus.Reipia clim de controversia inter Italos di Gallos edoeius esset de rebus primo tractandis in Concilio, absque omni haesitatione opinioni Gallorum, de aliorum accessit,in sensa Cardinalis de Aill approbans, edixit, inchoandum esse a mediis examinandis 4dhiben-Dj0jtjgod by

129쪽

Sehismate Occidentis. Lib. V

Annu hibendis pro rennione tothis Eccle-34 3 sae, ne Mioqui Schisma evaderet per

petuum.

Bose. z. 'd, Mod locum praebuit, hane ε , I opinionem tuentibus, sensa sua ex---plicandi clarius erat adventus trium - ω. Cardinalium a Gregorio , scaliorum

a Petro de Luna mi Grum ad Conci-Σ lium. Hi Mense Februario adve-- .f. φrunt, quibus permissum est pro

.--π.bono pacis, ad quam afferebant, su---- a Dominos esse pronissimos,ut cum rubris Galeris intrarent, non tamen

inter alios Cardinales sederent Cardinales Gregori se cum Cardanali Ragusano Ioanne de Dominicis, qui in eadem caua venerat, conjunxerunt. Ludovicus avarus Reginae Galliae fiseer, qui paulo ante advenerat, ct partes Gregori tuebatur, eum illic nonnullis Praelatis atque Doctoribus hujus obedientiae , Imperatorem, tollunque Concilium aD securabant,Gregorium paci Ecclesiae nullatenus obsistere, qui se ipsum in persona, vel per Procuratorem de- Ponere paratus est,in cum Concilio unire, ejusque Decisionibus submittere, dummodo ille, qui se Ioannem XXIII. nominat, ibi non praes-deat, neque compareat. Prima eorum propositio prompte acceptata Rit, non tamen secunda: timenim Concilium Ioannem pro vero Pontifice agnosceret illum in eo praesidere oportebat, usquednin hac su-Prema exueretur dignitate. Cardinales Petri de Luna aliud non attule-Tunt, quam quod paratus esset ad conserendum Niceae in provinciacui, Imperatore dc Ferdinando Rege Arragoniae , de unione , prout jam antea conventum erat. Hoc

enim solum Sigismundus per suos Legatos, a Petro de Luna obtinere

Potuit. Interea gelantes pro pace, videntes quod missi a Gregorio viam cecsionis aperirent, Imperatori, qui cum Pontifice dissidebat, placeret 3

occasionem hanc pro hac via cessionis confirmanda susceperunt. Cardinalis Sancti Marci, hac de re striaptum consecit, in quo demonstrabat Primo , viam cessionis inter omnes alias e faciliorem, breviorem re emaciorem nam via discussionis hirium uniuscujusque, praeterquam quod terminari nunquam posset, etiam in dubium authoritatem Concili Pisani vocaret reductio vero

duorum contumacium man I arma

ta, bethim exigeret, cujus exitus esset incertus. Secundo, quod Ioannes, XXIII. qui est verus Pontifex, neatur in conscientia hanc viam cessionis amplecti &vitam propriam, multoque magis dignitatem suam pro tanto bono, qualis est unitas Ecclesiae, sacrificare; quandoquidem Bonus Pastor vitam pro suis ovibus dare debet. Quoad alios duos conincurrentes cum iam per sententiam Concilii fini depositi, tanquama belles atque contumaces puniendi. ex gratia mera pacis causa ad cessionem esse admittendos Tertio quod in praesenti necessitate urgente unitatem Ecclesiae stabiliendi in sthiasma penitus exstinguendi. cui attentis omnibus circumstantij nondum ab ortu Christianitatis vissim est smble Concilium, quod praeferre debet bonum universale totius Ecclesiae, particulari bono sui capitis, cogere illud alijs duobus cedentibus possit. in casti, quo viam tam rationabilem. tamque necessiariam ad firmandam unitatem ample sit renueret quamvis credendum aperandum videretur, quod si humiliter,&devote exisponatur Joanni, Domino, vero summo Pontifici ct Gregis Dominici Pastori, quatenus dignetur Sua sanctitas, verio pisPastoris supra gregem suum oculos aperire, id facturum. ne diutius tam longo' periticiossi Schismate laceretur. Scriptum hoc valde approbatum est ab Ianperatore , qui rejecta via discussionis omnibus illud communicari curavit quatuor Nationibus uequae omnes pariter illud approb runt. Adhaerentes Pontisci, videntes, quod alii omnes in eandem irent sententiam, conterriti, plura etiam

Annus

130쪽

Annus

pro parte sua scripsereri sed adeo infirma, ut quaestionis non atting rent substantiam, an videlicet verus Pontifex pro tali amitus, cogi possit ad cessionem in casu tali, qualis tunc erat 3 liud enim non proferebant, nisi viod, si ad cedendum cogatur, ostenderetur eo ipso illum non verum esse Pontificem, quo Authoritas Concilij Pisani everteretur. Ad hoc Cardinalis de Ailly prolixe ac diserte respondit, quod adluic exactissimε impleretur mens atque intentio Concilij Pisani, ubi tametsi quaelibet obedientia pro suo, tanquam legitimo staret Pontifice , adhuc ex

utraque parte consentiebatur, quod Pontifex ille pacis gratia cedere Pontificatum teneretur quia par una

orbis Christiani obedientiam illi denegabat vi sic tametsi Concilium,

Ioannem pro vero Pontifice agnosceret, qualis reipsa erat x toto mundo teneri debebat, nihilominus quia nonnulli adhuc erant Reges &Principes , qui contrarium sentiebant; ideo illum, licet verum Onistisiqem, obligatum esse ad cessionem, si duo ali eam acceptarunt cum in

praesenti statu illo nullum aliud propinquius essicacius medium pro pace Ecclesiae silperesset quo Schic ma exstingueretur, Urbis Christianus, sub uno solo capite reuniretur. Haec fuerunt, quae doctus ille Cardinalis, pro sua Concilij produxit opinione. Sed tam ipse, quam ejus Doctores cloannes erin, . qui paulo post advenerat , cista

quantum poterat, confirmabat, ut in ejus est videre operibus. Eandem sententiam probare, atque confirmare poterant summ*cum plausu, prout quidam scriptor Gallicanus addit, ex Doctrina Sanisti Augustini , qui hanc quaestionem, cum dignitate Doctoris Maximi admirabiliter decidit. Durante Schismate Donatistarum, quo tota dividebatur Λfhica, in plerisque Urbibus duo erant Episcopi, unus Catholicus, altὸ Schinmaticus Paulo ante celebrem istam conserentiam Carthaginensem , in

de Magno

qua Donatistae confusi manserunt, in praesentia Comitis Marcellini Commissarisab Imperatore Honorio misi se Epitcopi Catholici ad hunc Comitem scripserunt litteras, in quibus, inter alia dicebant, ad ostendendum pacis desiderium , quod si vincantur, suos deserent Episcopatus, nihil porro quaesiturio quod si vicerint ita ut postea dubitari nequeat, se astores

veros esse, adhuc tamen pacis gratia consentiant, ne duo in eadem Ecclesia cernantur Pastores, utrique de

medio cedant, Ecclesijs singulis. damnata schismatis causa in unitate pacifica constitutis, singuli constituantur Episcopi. Post aliquod ab hae conserentia tempus, Sanctus Λugustinus cum pluribus Episcopis in Urbe Caesareae in Mauritania existens, legi publice curavit has literas in magno Coetu Catholicorum Monatistarum ubi Emeritus aderat schismaticorum piscopus dumque ad

hanc deveniretur literarum partem, Sanctus Dodior Alipium legentem interrumpens, rem ad magnam aedificationem narravit, quae paucis diebus ante conferentiam Carthaginensem accidit tu quodam conventu trecentorum Episcoporum Catholico. rum ubi publice declarabatur,opinionem qii orundam fuisse, quod pro bono pacis cedendum esset Episcopatu , quia unitas Ecclesiae bonorum omnium maximum , alijs omnibus praeserenda censebatur; ita ut Episcopi aut retinere, aut dimittere suos Episcopatus tenerentur : quia pro

pace Christi, Episcopi debent esse,

vel non esse. Timebatur, ne propositio ista male acciperetur, αhujusmodi Sacrificium a plerisque rejiceretur. Sed amoena cum admiratione compertum est, quod omnes illam tanto cum servore a Zelo approbaverint, ut unusquisque cum gaudio protestatus fuerit, se pro conservanda unitate , pleno corde Paratum esse suum resignare Episcopatum , eumque ita resignando non

perdere, sed DEo in depositum lo- caro. Denique ex trecentis illis Epi-