장음표시 사용
251쪽
Iacobo apostolo promulgatum; sed ritum tantum acceptum a patribus, aut figmentum humanum; anathema Sit. NON II. Si quis dixerit, saeram in lirmorum unctionem non conferre gratiam, nec remittere precala, nec alleviare infirmos; sed jam cessasse, quasi olim tantum suerit gratia curationum; anathema sit. CkNON IV. Si quis dixerit, presbyteros ecclesiae, quos beatus dacobus adducendos esse ad infirmum inungendum hortatur, non esse Sacerdotes ab episcopo ordinatos, sed petate seniores in quavis communitate ; ob idque proprium extremae unctionis ministrum non esse solum sacerdotem; anathema Sit. Tria igitur indubitata et inconcussa habemus, ad quorum normam praesentem locum interpretemur oportet, videlicet : 1' unctionem de qua dac0BUS loquitur, esse vere et proprie Sacramentum, a CHRISTO Domino institutum; b ipsam n0n olim tantum exstitisse, et in sola curationum griatia constitisse : Sed etiamnum perdurare, et gratiam conferre, et peccata remittere, et infirmos alleviare; δ' presbyteros quos IACOBUS nominat, intelligendos esse vere et proprie sacerdoteSab Episcopo ordinatos, qui soli sint hujus sacramenti miniStri. Unum insuper praemittendum ducimus, ad priDcavendas Sectariorum argutias, qui facili negotio consscientes unctionem quae Mare. VI. 15 commemoratur, n0n esse proprie dictum sacramentum, ut Ecclesiae Otholicae doctrinam impugnent, omnimodam inter praedictam unctionem et illam de qua IAC0RΓS agit aequalitatem statuere conantur. In hoc autem graviter errant, cum magnum inter utramque unctionem diScrimen cernatur : quod non Obscuro innuunt Tridentini Patres, dum docent extremae unctionis Sacramentum apud Marcum, insinuatum si), per Iacobum autem fidelibua commendatum ac prin
lin Quinam sensus ex mento Concilii huic voci tribuendus sit, luculenter tradit Pata. lci Nus , Op. et loc. statiin citandis. . Quod apto ea vox insinuatum apposita suerit, dissicile intellectu non est: quin o contrario, si affirmasset Synodus, Sacramentum illud fuisse institutum a Christo in eo S. Marci loco, opus non orat aliam promulgationem quaerere, postquam Christus o terris abiit; cum satis suisset, quod is Apostolis promulgasset, Et in Evangelio scriptum, ac traditionibus propagatum haberetur : alquo ea de causa numquam nominat Concilium hujusmodi promulgationes de reliquiis Sacramentis. Sed quia hujus Sacramenti iustilutio in Evangelis non est. et quidam e scriptoribus in animum sibi induxorant, suisse non a Christo, scd a S. Iacobo institutum, quod repugnabat supcriori Concilii desinitioni in sessione s ptima; capropter consulto dictum est, suisso insinuatum, hoc ost, adumbrasum atque indicatum a Christo in eo
252쪽
magissaltim Sess. XIV. de eatr. unci. cap. I . Sed praestat hac de ro PALLAVlcIΝUM disserentem audire. En porro quae scribit cone. Trid. Hiat. lib. XII. cap. 12. n. 12 1ὶ : re Magister Sententiarum rite discrimen animadvertit, dum amrmans hoc Sacramentum juxta atque reliqua suisse institutum a Christo, et a S. Iacobo tantummodo promulgatum, nullum ex laudato S. Marci testimonio urgumentum traxit; quemadmodum neque pariter traxerunt ad hoc comprobandum ante illum IIugo Victorinus, et post eumdem Alcnsis, S. Bonaventura, aliique Scholastici. Quin S. Thomas in eo articulo Magistri, quaestiuncula sua tertia , articulo primo, nationem reddit, cur Evangelistae hujus Sacramenti non meminerint; adeoque pro cerio ponit, non seri de illo mentionem apud S. Marcum eo loco, cujus minime quidem oblitus fuerat, cum paulo post dixerit : tamen ue unctione olei Marcum serio capite loqui. Ex quo liquet, illum haud existimasse eam unctionem tamquam hujus Sacramenti usum , sed tamquam illius proeluuium ae figuram, ea plane ratione qua Concilium Sentit. n Et quibusdam interjeclis, prosequitur et u Addo opinionem id nempe do Sacramento Marcum agere ) negantem non persuaderi solum ex eo, quod Apostoli nondum essent Sacerdotes, cum S. Marcus resertunctionem ab illis exercitam; sed quia hujusmodi unetio, quantum indicat Evangelium, sanitatem tantum corporis, et ita quidem ut numquam falleret, algris reStituebat: neque ad mortis periculo proximos coarctata erat, sed ad caecos, ad claudos, et ad omnes aegrotos extendebatur; et etiam quia , quantum ex narrationis tenore licet coniicere , insidelibus quoque et nondum Baptismo lustratis, adeoque Sacramenti non capacibus, Sanitas conserebatur. D Hactenus PALLA-
His porro praelatis et prae oculis habitis, jam ad ipsorum verborum interpretationem accedamus, ut ope criticae Ecclesiasticam definiti nem firmissimum in sacro textu sundamentum habere ostendamus.
Infirmatur quis in vobis yὶ Verbum illud infirmatur αὐενεῖ
sancti Marci loco. Quare S. Iacobus postea non instituit, sed promulgavit id quod a vero inventore atque auctore suerat illi demandatum et injunctum i quo pacto etiam dicimus, Sacramenta novi Testamenti fuisse in veteri insinuata et
253쪽
interpretantur Τridentini Patres Sess. cit. cap. IIIJ dc infirmis, illis vero proesertim, qui tam periculoὀe decumbunt, ut in eritu vitas constituti videantur. Αὐενειν porro de hujusmodi infirmis etiam, uSurpari solere, plurimis constat exemplis : v. g. Luc. VII. 10 coli. 2:Joh. IV. 46 coli. 47; Aet. IX. IT; Philip . II. 26. 27; etc. Immo ocem hanc de graviter aegrotante in praesenti loco adhiberi, haud
obscure innuit vox quae vers. Seq. Pro Synonymo ponitur. Καμνειν enim proprie valet : aincere viribus; unde mortui dicuntur οι καμνοντες et κεκμηκ-ες CL TITTHANNLS , De Syn. p. 77 . De structura phraseos ad antecedentem vers. diximus
inducat presbyteros Melesim. in Pro voce inducat graece est
προσκαλε τω s rectius προ αλεσασΘω Med. i. e. au cet. - Satis mirari non possumus qui Se torqueant quotquot nolunt cum Patribus Tridentinis τρυς πρεσβυτερσυς, ζης εκκὰκ σιας vere et proprie dictos Meerdotes intelligere. Aliis Si quidem non sunt nisi aetate Seniores; aliis primores in quavis communitate: aliis delecti e plebe ad ringendam Eeclesiam. Aliqui rem in incerto relinquunt; nec etiam desunt qui in presbyteris Ecclesiae viros tantum arte medicinae peritos agnoscant. Verum haec interpretamenta ideo excogitarunt illi, ut facilius conficerent non verum Sacramentum a JACOBo in praesenti loco promulgari , sed ipsum intelligendum esse de ea unctione qua aevo apostolico utebantur ad morbos corporales curandos. Quos utique abunde re-sellemus si ostendamus ipsos et Scripturarum consuetudini adverSari et salsam prorsus hypothesim statuere. Porro Scripturarum usui repugnant. Medicos enim alicubi rim, πρεσβυτερσας της dict0s suisse, nullo adhuc exemplo comprobarunt. uuamvis autem aetate Seniores in libris N. T. πρεσβπεροι nonnumquam dicantur, vox lamen illa communius de assessoribu3 3ynhedrii ac de sacerdotibus N. L. usurpata reperitur. Verum de magi tratibus Judaeorum hic sermo esse nequit; neque etiam de senioribus relate, ut ex Statim dicendis patebit; restat igitur ut cum Patribus Tridsentinis Sacerdotes N. L. intelligamus. Hos vero non suisSe simplices ministros de plebe Selectos, absque charactere ordinis et consecratione episcopali, non est hujus loci demonstrare. Dixi insuper Sectarios salsa prorsus hypothesi niti, cum sumunt in praesenti JAc0BI loco non agi nisi de curatione morbi corporalis : unde
254쪽
EPIST. S. IACOB l. iterum conficitur salsam esse nolion om quam voci πρεσβυτερτ hic tribuunt. Etenim, si sanationem mero corporalem significare voluit Apostolus, Sanationem hanc ordinariam , oleo nempe tamquam naturali medio adhibito, intellexit, uti Wici EFEs opinatur: vel sanationem traordinariam , h. e. ex dono Dei, ut plerique novatores defendunt, an nunciavit. Si prius dixeris, quod quidem Apostoliere gravitati
Parum consentaneum nemo non deprehendit, cur, quaeso, non medic
arcessiri jubet cur orationem myer aegrotum et olei unctionem praecipiat Notum quippe est olei usum in morbis curandis haud promiscue posse usurpari. Cur de straviter ingratantibu3 tantum loquatur, Cum in hac re praesertim principiis sit obstandum' duo pacto tandem remissionem yeccatorum exinde secuturam praedicet Si posterius admiseris, cur iterum τους πρεσβυτερσικοῦ tantummodo advocandos dicat IAC0BUs , cum nec imi omnes, sive eos primores inquavis communitate . sive delectos o plohe , sive aetate seniores fuisse sumas, nec imi mii curationum gratia pollerent, uti patet exl Cor. XIl. 9. 28. 298 Cur usum olei praecipiat, quod certe apud nonnullos miraculum obscurare natum erat ' Cur infirmos id facere indistincto suadeat, cum tamen non poterant omnes Sic sanari, immo nec absque praesumptione hujusmodi curationem exspectare' stummodo tandem peccatorum remissionem inter essectus hujus curationis reponat 'Non video autem cur adversus Catholicos plurale πρεσβυτερος tantopere urgeant adversarii : cum notum sit re non ita raro pro Singulari legi adhibitus Numerus Plumalis: quo caSu existimandus est scriptor locutus fuisse generatim , qubd rerum aut personarum . de quibus Sermonem habebat, genus adtenderet potius qu3m numerum. duem Pluralem non male categoricum vocaveris si . n Hujus Pluralis Numeri usus exempla reperies Mail. II. 20 coli. 19; IX. 8, ubi per αν πιις solus JEsΠs intelligitur: XXVII. 11 eoll. Luc. XXII l. 59.
et Orent super eum, ungentes eum oleo in nomine Domini:
Duo igitur infirmo praestare debet Sacerdos : orare Suyer eum, et ipsum oleo ungere. - Quod dicitur προσευξαλυκταν επ αυτ υ non Valet orent pro eo, quod nonnullis placuit, sed, uti noSter interpres
255쪽
Scite vertit, orent 3uper eum e ubi super erra i referri possit ad
manus orantis 3uyer aegrotum extensas Gram. Graec. p. 459. adnot. .
- Nec Aoristus Participii αtis αντες ) doctrinae catholicae, juxta
quam unctio simul atque oratio fieri debet, contrariatur : Participium enim illud nonnumquam adhibetur non de eo quod praeceSSit, sedae actu contemporaneo, praecedente ejusdem Temporis verbo Finito προσευξαIΘυψαν . CL Act. 1. 24 : και προσευξαμCν ι εα υ, et XI. 50 : o κα εποιησαν αππιζε λαυζες , etc. - Ελαιον oleum eSi non qualecumque, sed ex olivis expressum. - Quod additur in nomine Domini, hoc valet, ut supra v. 10, vice Dei, tamquam legali Dei. Quo certe haud obscure innuitur institutio hujus ritus ab ipso CHRISTO prosecta. Hoc ceterum sponte stuebat ex effectu remissionis peccatorum huic ritui ab Apostolo adscripto : cum sine gratia illa remissio fieri nequeat, et solius CHRISTI sit signo sensibili divinam
y. 15. et oratio fidei salvabit insirmum, et alleviabit cet.
Traduntur jam effectus quos praedicta olei unctio cum oratione eonjuncta producere nata est. Illos porro sequentibus verbis declarant Tridentini Patres scap. H) : u Res etenim haec gratia est Spiritus Sancti, cujus unctio delicta, si quae sint adhuc expianda, ac peccati reliquias abstergit; - et aegroti animam alleviat, et confirmat, magnam in eo divinae misericordiae fiduciam excitando; qua infirmus sublevatus , et morbi incommoda, ac labores levius fert; ol luntationibus daemonis, calcaneo insidiantis, facilius resistit: - et Sanitatem corporis interdum, ubi saluti animae expedierit, consequitur. n Et revera triplex ille effectus ab Apostolo aperte hic indigitatur. Non est autem cur miremur ipsos orationi tribui, nulla amplius unctionis mentione facta. uuamvis enim materia ad essentiam Sacramenti non minus pertineat quam forma, haec tamen aliquo sensu principaliores partes agit, quatenus materiam de Se indisserentem ad ene Sacramenti determinat. Hinc ALGLSTINEs. ιracl. 80 in Ioh., u Detrahe verbum, et quid est aqua nisi aqua ' Accedit verbum ad elementum , et fit Sacramentum . noratio fidei της πιππως . Gen. Originis est oratio a fide prosecta : ut enim nos iterum recte monet AUGΓSTINUS , l. c., α Unde tanta virtuS aquae ut corpus tangat et cor abluat, nisi laetente verbo: non quia sticitur, sed quia creditur' n Intellige autem non sidona
256쪽
EPIST. S. JACOBl. ministri, quae certe ad valorem Sacramenti requisita non est, sed fidem EccleSiae. Σωζειν propriam Suam notion in qua valet salvum et incolumem yra Stare sive Sanare es. Mati. t X. 22; Lue. XVI l. 19; Αet. IV. 9; ete. hic obtinet. Nolandum autem est hunc effectum corporalem, quem IACOBLs declarat, non absolutum esse, Sed conditionatum: Sequitur nempe si animw εaluti eamdi erit. Nec mirum; cum Sacramenta ad spiritualem animae proseclum et salutem primario instituta suere. Eγειρριν proprie est excitare, moxque tropice e sopore larilitatis et eoa ire mentem revocare. Quo ultimo Sen Su Bom. XIII. 11 haec vox occurrit; nec eam aliter interpretati sunt Patres Tridentini. Nolum autem est morbum hunc esseelum spepius obtinere ut mentem aggravetet in socordiam deducat: quod quam periculosum sit, imminente jam ultimo vitae agone, nemo non videt.
et si in peccatis siι, remittentur ei. in Graece : et si sit pec
cata operatus, conuonabitur ei. Πεποιηκως Partic. Persecti ad modum Praedicati sumendum j scite hic adhibitum est ad designandam actionem quidem praeteritam, suo tamen essectu adhuc perdurante. ApeΘησεται immraonaliter dictum eSi : Subjectum vcro tostice conii netur in praecedenti αααρζιας. Dilucidis igitur verbis asseritur hic praecipuus Sacramenti esseclus, remissio scilicet peccatorum : quem ne admittere cogantur adversarii, ad inauditas prorsus metaphoras recurrunt. Dicunt etenim remissionem poccatorum quam Apostolus commemorat, non esse intelligendam nisi curationem a morbis propter peccata immissis. Verum haec interpretatio non tantum verbis sacris Vim facit. et metaphoram, cujusmodi nulli bi exemplum occurrit, pro lubitu fingit: sed etiam ex ipso contextu aperte refellitur. Supponit enim ApostoluS αμαρTtας ab infirmo posse abesse, quum dicat : et gi in peccatis sis. Non posSunt ergo αμαρ loci esse morbi ob peccata contracti. Secus enim sensus hic ridiculus plane exsurgeret: et oegrotus, 3i sit in morbo, sanabitur ab eo. Salis anxie quaerunt Theologi quaenam pue ala vi extremae unctionis remitti valeant. Sapientissima porro ac menti Patrum Florentinorum et Tridentinorum maxime consentanea nobis videtur brevis illa EsTii ad h. l. animadversio. α Cum beatuS IACOB S , ait, generaliter nominet
257쪽
Peccata, non apparet ratio, cur vel ad hoc genus venialium, vel ad illud mortalium , vel ad solas peccandi inclinationes, vocabulum hoc restringatur. Quin polius ad omnia cujuscumque generis peccata, comprehensis etiam inclinationibus et assectibus vitiosis, extendendum videtur, quatenus extendi potest, salva aliorum 3acramentorum institutione ae necenitate . nHabemus igitur ex praesenti IACOBI pericopa omnia quae ad verum et proprie dictum Novae Legis Sacramentum constituendum requiruntur; videlicet : signum sensibile ex materia et forma constans; promissionem gratiae ad triplicem effectum praestandum; ac, quod con Sinquens est, divinam hujus ritus institutionem Qui porro sensum Ecclesiae traditionalem hac de re investigare voluerit, adeat DE SAINTEBEUvΕ, tract. de tr. unci. qui in Theol. curaucompleto MIGNE, iom. XXIV reperitur: nec tantum testimonia ille profert, sed et erudite ea discutit. -Quod ad Ee lesias et Sectas orientales attinet, cs. PET. ARCLDIUM , ae concora. Mes. Occia. et Orient. in I Saer. adminiat. lib. V. - RENAEDOT. , Perpet. de la sol. tom. V. l. V. c. I. Sq. - 4. S. ASSEMA . . DuSert. ad Syris Nemorianis. p. 271 - 285. GALANUM, Conciliationea Mel. Armenoe cum Romana. tom. II. p. 65 sqq. Romae 1650. - ΤΗ. LAMY, Dinerι. de Syrorum fide etc. p. 255 Sq. Lovanii 1859.
alterutrum peccata veStra, et orate pro invicem ut salvemini : multum enim va
let doprecatio justi assidua. y. 16. 'Εξομολογεῖσθε αλλή
PAR APBRAsis. Confitemini porro invicem mutuas offensas, et orate pro invicem, ut animae vestrae Sanentur e vim quippe magnam habeι deprecatio justi servens et assidua.
at Particulam ουν quam vulgata legit, Complutensis oditio non exhibet,
258쪽
neque TiscvΕΝBonpius recopii. Haud recto, pul ni r eum ipsa securrat in ABK. pluribusque versionibus antiquis; eam quoque habent nonnulli minumuli minime spernendi.
3. 46. Consitemini ergo alterutrum pereata vestra. Non
me latet esse interpretes plurimos magnique nominis Theologos qui ex praesenti Apostoli loco argumentum ducant ad probandum praeceptum divinum conlitendi peccata post baptismum commissa. Sed quum dogmata nostria, quae firmi Ssimis aliunde argumentis nituntur, non sint infirmis rationibus defendenda, nolim cum ipsis heie sacere Ei quidem e Theologis video SUAREZIΓΗ prasilentem hunc locum vi in rigore non omnino convincere, tum quia ibi nullum est verbum quod in omni proprietate praeceptum indicet; .... tum etiam quia non videtur I collus loqui de consessione facienda Sacerdoti, Sed alterutrum, id est mutuo et ad invicem l . n Ex interpretibus vero latetur EsTIlIs ad h. I. ceteris expositionibus suam probabilitatem non deesse: atque etiam alios perseque catholicos scriptores eas tradidisse. Dicebam igitur infirmum videri landamentum eorum qui ex praesentia colli loco praeceptum ConsessioniS comprobare volunt. Fundamentum enim illud in particula cis , cujuS Vim maxime urgent, praesertim reponunt : ea quippe mani PS tam inter hanc, quam suadet Apostolus, peccatorum consessionem et illam, cujus statim meminit, precatorum remissionem, relationem induet praetendunt i2j. Verum nil nos cogit ut ουν pro particula concludentia hic habeamus : quum etiam adhiberi potuerit lamquam particula perstentis in adhortando, quemadmodum in Aet. Apost. Dequenter est perstentis in narrando :cs. VIII. 25; IX. 51; etc. Immo puta erim vim concluSivam huic particulae in praesenti nullo pacto posse tribui. duomodo enim Apostolus ex promissa, vi unctionis Sacramentalis, remiSSione peccatorum , si adsint, ad praeceptum ConseSSionis inculcandum per modum conclusionis deveniret Huic porro Sententiae non minimas angustius facit vox alterutrum λέλοις 3 : nam sidui catholicae dogma est peccat0rum conisi De poenitentia. Disp. XXXV. Scel. I. n. s. 2i CL Moniscv, de Poenit. lit,. VIII. cap. VIII. n. IV.
259쪽
sessionem nonnisi apud Sacerdotem legitime ordinatum institui posse. A qua dissicultato ut se expediant, dicunt pronomen illud αλλήλοις non reciprocilatem hic con notare, Sed accipiendum esse prout exigit consequentia verborum Scripturae divinae. Itaque eonsilemini alterutrum, nihil est aliud nisi, Conlitemini homines hominibus; qui absolutione indigetis, illis qui potestatem habent absolvendi siὶ. Quamvis haec explicatio admitti posset, Si jam probatum eSset de eonsessione
sacramentali IACOBUM certo agere, in praesenti tamen ipsam non valere putem. Et quidem, cur, quaeSO, Apostolus, cum statim PreSbyterorum mentionem secisset, voce adeo ambigua ad illos designandos hic usus fuisset, cum Pronominis alicujus ope oriationem suam apertam reddidisset Deinde, Sic argumentor : quando IACOBUS ait orate pro invicem υπερ αλληλωνὶ, non Sacerdotes tantum alloquitur, ut praedicti Auctores existimant, sed fideles generatim hortatur, cum uno tractu et absque ulla Subjecti mutatione dicat : eonmemini invicem et orate pro indicem: Orationem autem multiam ipsum suadere dubium esse nequii : ecquis porro credet Apostolum eamdem vocem in eodem loco in duplici sensu adeo dissimili usurpasse ' Immo, sic urgere licebit : justos maxime IACOBLs hic compellat; quod satis ostendii illa quam subdit ratio : multum enim valet deprecatio justi, et specialis illa exhortatio pro peccatoribus deprecandi quam vers. 19 tradit. Atqui eosdem quoS orare hortatur, peccata consileri suadet: ergo non videtur hic agi de divino conseSSionis praecepto. Putaverim igitur JACOBUM , dum haec proferret, prae oculis habuisse illud ClinisTi monitum : si cimiserilis hominibuε peccata τα παραπιτωματαὶ eorum e dimittet et vobis Pater vester eaue1 sis delicta vestra Mati. VI. 14 , et fideles cohortari VoluiSSe, ut mutuas offensas graece legitur τα παραπτωματα absque ullo Pronomine J sibi invicem confiteantur atque pro invicem Deum exorent : quod utique mutuam condonationem plurimum adjuvat. - Nec abs re forsan eri ιhic annotasse id quod monet TITTHANNUS, p. 47, a voci παραπτωμα proprie inesse notionem peccati. quod temere commiSSum ret, i. e. anolente sacere injuriam. Μ - Ιωμαι de sanitate animae spirituali nonnumquam usurpari notum est : cf. t Pet. II. 24.
multum enim valet depreealis justi assidua.ὶ Quamvis haec
εὶ BEL Ruisus, de Poenit. lib. III. cap. IV.
260쪽
Sententia grace antecedenti asyndelice jungatur, dubium lamen esse non potest quin rationem ejus reddat. - Quid sibi praecise velit vox ενεργωμενη quam Vulgatus assidua vertit, delinire in promptu non est. Non apparet enim uirum Vox illa aclive, an Panive hic significet :quum illud in usu esse videatur ut Activum περ Istu de personis, Medium vero ενεργεισθαι de rebus dicatur. Porro si active sumitur , sensu forsitan convenit cum Adjectivo εγεργης , et oratio ενεργουμενη erit oratio laborima, operora, ac proinde fervens et assium. Si vero marive adhibeatur, obtinere poterit sensus ille quem l ESYCHILs huic verbo Subjicit, ita ut ἱνεργειν valeat ero πραττειν , tuneque oratio ενεργουμενη oratio erit yrompto alacrique animo bacis. et consequenter fervida.
i. 17-18. Elias homo erat similis nobis passibilis : et
oratione oravit ut non plueret super terram, et non pluit annos treS, et menSeS sex. ' Et rursum oravit :et caelum dedit pluviam, et terra dedit fructum Suum. 3. 17-18. Ηkας αν ωπας
PAR PHRASis. Elias homo erat perinde ac nos, et effusis ad Deum precibus oravit ut non plueret : et non pluit super terram annos tres et menses feae; et tune iterum oravit, eteoelum dedit pluviam, et terra protulit fructus suos.'. 17-18. Elias homo erat similis nobis passibilis r et oratione oravit cet.ὶ seuod asseruerat Apostolus, multum valet aeyrecatio justi assidua, notissimo ex V. F. exemplo nunc illustrat : exemplo scilicet ELIAE qui . orationis suae virtute, annos tres ei menses sex coelum quominus pluviam daret cohibuit : et tune, ad meliorem frugem redeunte populo castigato, vi orationis pluviam coeli ac Ductus terrae iterum a Deo impetravit. Ut autem omni exceptioni adversus