Callini Ephesii, Tyrtaei Aphidnaei, Asii Samii Carminum [sic] quae supersunt

131쪽

Oυτε ποδῶν ἀρετῆς, οὐτε παλαισμοσυνης,

οὐδ' εἰ Κυκλώπων μῖν ἔχοι μέγεθός τε βίηρο τε, ωικωο δῖ θέων ωρηίκιον Βορέην,

λόγs ἄνδρα τιθείμην. Pro ἐν λόγω in Siobaei Cod. A. et

Trine. Perperam legitur αν uria. Pro τιθείμην in omnibus Siobaei libris extat τιθείην, quarum sormarum non infrequentem in libris commutationem ostendit Valchenarius ad Euripid. Phoeniss. p. 189. h. Idem Valaenarius ad Herodo . II, 141. p. 172. ex Platone primus restituit τιθεψην, eumque sequuti sunt Branchius atque Franchius. Contra activo non offenditur Porsonus ad Euripid. Med. 542. neque Thier-sctius Act. Monae. IlI. p. 630. - Ο Η Ie et post Wavefiel-dius Silv. erit. III. P. 26. tentavit nonnulla, a quibus ma num vellem abstinuisset. SCHAEFER. Vs. 2. πα ισμοσυνης, Vulg. quod corruptum, παλαρο συνης, suppeditarit A. Trine. παλαισμοσυλο, a. q. Πάλη,

reperitur etiam in Homeri 11. φ, TOI. Od. Θ, 103. 126. H. 3. ἔχοι, ita legendum hoc loco et versu 9. Propter reliquos optativos. Perperam pχει A. Voss. s. 4. θέων, a verbo λω, quod B. pessime scrihil θεῶν.

Vs. 5 - 10. Franctius P. 16 I. sq. hos versus interρο- Iatos esse censet, improbante Melchero ad Theognid. 50 I. p. 10 . Primum Franckius versus s. et D. Plus quam 1 speelos habet. Propterea quod optimi et antiquissimi poetae elegiaci aegre sententiam hexametro terminent. Quod tamen sallacissimum est argumentum, Mimnermo, Solone, Theognide aliisque Poetis elegiacis auctoribus. Sed, Matthiam obse vante P. 237. ne verum est quidem sententiam hexametro terminari: versu enim Io. Parenthesi incluso, ita cohaerent

132쪽

verba: ονδ' ει πῶσαν εροι δόξαν, πλην θούριδος αλκῆς, εἰ μη τετλαίη μεν ὁ. κ. T. λ. Atque certissimum integritalis monumentum suppeditat Plato de Legg. I. p. 629. A.

δακεν , εἰπὼν, οτι

Ουτ' αν μνησαιμην, ου τ' ἐν λόγου ἄνδρα

τι θείμην,οντ' ει τις πλονΠιώτατος ανθρώπων εἶ , φησίν, ουτ' εἰ πολλὰ ἀγαθὰ κεκτημένος εἰπών σχεδὸν ἄπαντα, ῖς μη περιτον πόλεμον ἄριστος γίγνοιτ' titil. Vides Platonem in

Tyrtaei carminibus legisse versus 5 8. quos intempestivum Franehia acumen a rhapsodo quodam additos esse arbitratur, ita ut interpolationem illam Platone etiam antiqui rem esse sibi persuaserit. Fugit Franchium alter Platonis locus de Legg. I l. p. 560. E. quo poetae sententia Be

curatius exponitur: Toυς ποιητὰς ἀνανά τε λθειν. ώς ομεν ἀγαθος ἀνηρ, σώφρων ων καὶ δίκαιος, ευδαίμων ἐστὶ και μυκάριος, ἐάν τε μέγας καst ἰσχυρος, ἐάν τε σμικρὸς καὶ ἀσθενὴς ῆ, καὶ ἐαν πλουτῆ καὶ μή ἐών δἐ ἄρα πλουπε ἐν Κινυρα τε καὶ Μίδα μαλλον, η δὲ ἄδικος, αθλιὀς τ' ἐστὶ καὶ ἀνιαρως M. καὶ, Ουτ' αν μνησαιμην, - σὶν υμῶν ο ποιητὴς, ειπερ ὀρθῶς λέγει, ου τ' ἐν λόγω ἄνδρα τιθείμην, ἴς μὴ πάντα τὰ λεγόμενα καλὰ μετἁ δικαιοσύνης πράττοι καὶ κτωτο, καὶ δὴ καὶ δη lων τοιου- τος ων, υρίνοιτο ἐγγύθεν ἱστάμενος, ἄδικος ει ἄν μήτε τολμω ορῶν φόνον αἱματόεντα, μῆτε νικουθέων Θρηέκιον Βορέην, μήτε ἄλλο αυτ ὁ μηδὸν των λεγομένων ἀγαθων γίγνοιτό ποτε. Disiligod by Corale

133쪽

'. 5. ZUριέστερος , Codd. omnea. χαριέστατος Trine. V. 6. κινυρέοιο μαλλori κινυραο πλέον B. κινύρεω βάλον Camerarius in margine Gesneri. GAISFORD. Certissima sane habenda esset Camerarii coniectura marginalis, at quidem Iectio, quam Bertelius et Uinterlonus indicant, κινυρεω βαθυν. r. vera ex Codiei has deprompta esset; quod tamen vix crediderim, quoniam Gaissordius nullam illius ex Codicibus mentionem laeti. Itaque tutius videretur adhue retinere lectionem eodieis B. R. 8. In Platonis Phaedro P. 269. A. ad hunc versum respieiturr Tl iis; τον μελθηρον Ἀδραστον οἰόμεθα κ. T. A. quod bene vidit Heindorsua p. 347. Sicut Tyrtaeus Adrasti, ita Theognis l. e. Nestoria celebrat dulcem facundiam

Vs. 9. πλην omisit B. . . H. II. aq. Hoe distἰchum in suum usum convertit

134쪽

μασιν ως οὐδαμῶς τους τοιουτους ἀνεχόμενος, op μζ τολμῆσωσι μἐν ὁραν φόνον αἱματόεντ , καὶ δηlων ὀρέγοιντ', ἐγγυθεν ἱστάμενοι.

Sed idem II. p. 66l. A. singularem numerum retinuit r δραγοιτο - ιστάμενος, atque Participium ὁρων. - In stobaei Trine. perperam legitur μήτε τλα', atque in Cod. A. m. P. πόνον pro gόνον, quod quidem illo verius esse praeter ceteros Stobaei libros demonstrat Plato l. e. Coniunge ὀρέγοιτο δηίων, i. e. adversus hostes manus extenderet, interfieiendi caussa, ita ut ἐγροθεν ἱστάμενος pro appositione aecipiendum sit. es. Matthiae Gramm. Gr. II. p. 661. l. 350. Vs. 13. Apud Stob. τόδ' αεθλον - ειριστον Vaeg. τόγαριστιν - ia θλον B. Apud Theognidem 1003. το δ' αεθλον- MPHπον, quae quidem verborum dispositio, quum maioramitatur auctoritate, praeserenda est. Sed bene Perspexit

135쪽

κύλλιστόν τε φέρειν γίγνεται ἀνδρὶ in is ξυνδω δ' εσθλον τοὐτο πόληί τε παντί τε δίγμω, δετις ἀνὰ διαβὰς εν προμύχοισι μένy, νωλεμέως, αἰοερῶς δε φυγῆς επὶ πάκχυ λάθηται, φυχὴν καὶ θυμδν τλ μονα πωρθέμενος, θαρσύνη δῖ πεσεῖν τον πλησὼν ἄνδρα παρεστώς

20 ουτος ἀνὴρ ἀγαθὼς γίγνεται εν πολεμω.α α δἐ δυωενέων ἀνδρων ετρεφε φάλαγγας τροχείας, σπουδῆ δ' ἔσχεθε κῶμα μύχης

Franckius ineptam esse utramque lectionem, et τό γ' et To δ'.euius vice sagaeiter reposuit τό τ' ubi partieula τε respondeat sequenti κάλDστον τε, τερειν, suffragante etiam IVMehero ad Theognid. p 137. Atque ita quidem pari probabilitate exponit Franckius: isDixerat enim Tyrtaeus ne mentione quidem dignum Gae Virum, nisi eaedem cruentam aspicere eominusque pugnare audeat, iamque sic pergit: Haec vero est ea et latus, quae et optimum inter homines praemium αι, et Pulcherrimum, quod iuvenis possis attingere Vs. 14. Pro νέω, quod unice verum in elegia belli , apud Theognidem legitur Gog δ, quod ita ortum esse videtur, ut Graeeulum illum, qui TFrtaei disticha eum Theognideis eonsarcinavit, vocabulum ἀρετο estim significatione

a episse ponamus.

Vs. 16. οστις ἀνηρ, in bae I tione eonsentiunt Stobae et Theogoidis libri, quae tamen offendit Uptomam, neseio quem, a Gaissordio laudatum , in Crisical observiations mora

136쪽

Shnkveare P. 236. coni ieientem οστις ἄν ευ, sine iusta

Vs. 19. sq. Hoe distichum Franckius iterum obelo notavit, propterea quod ei laborare videtur iisdem vitiis hexametri claudentia sententiam languidique Pentametri, ne quid dieat de usu articuli nou satis Homerico. Hoc argumentum Partim absurdum est, ut suus quemque docet sensus, partim non verum. De artieulo ne in Homericis quidem earmini hus nimis offendente vide Matthiae Gramm. Gr. P. 54I.

sqq. - Particulam δὲ post Θαρσυνηὶ omittit Voss. Prooἴτος Trinc. habet Ουτως. Vs. 22. Mouδῆ δ' ἔσχεθε dedimus, et vulgatam et Codieis A Ieetionem sequuti: σπουδῆ τ ῖσχεθε vulg. ωουδὴ δ' ἴχεσκε Α. quod metro repugnat. Similiter Homer. IL '68T. σπουδὴ ἐπαῖσσοντα νεων ἔχον.

137쪽

ωυτὼς δ' εν προμάκωσι πεσὼν φίλον ωλεσε θυμόν ναστυ τε καὶ λαοῖς καὶ πατέρ' εὐκλείως, 23 πολλὰ δια στέρνοιο καὶ ασπίδος ὀμφαλοέσσης καὶ διὰ θώρηκος πρόσθεν εληλαμένος. τον δ' Oλοφύρονται μεν ομως νέοι ηδῖ γέροντες, αργαλέω τε πόθω πῶσα κέκηδε πδλις. καὶ τύμβος καὶ παῖδες εν ἀνθρώπιοις ἀρχομοι 20 και παίδων παῖδες καὶ γένος εζοπίσω. οὐδέποτε κλέος εοθλῖν ἀπόλλυται Ουδ' ἄνομ'

αλλ' -δ ρος περ ἐων, γίγνεται αθωνατος, δντιν ἀριστεύοντα μένοντά τε μαρνάμενόν τε

Vs. 25. Pro δαι A. M, quod nihil est nisi error librarii. Vs. 26. πρόσθεν ληλυειμος, in antica Parte Percussus, istide apparet illum fronte adversa eum hostibus pugnasse, neque in fugam se coniecisse. Vs. 27. sq. Eandem Sententiam Callin. I, II. aqq. ita

τον δ' 6χθος στενάχει καὶ μέγας, ἐν τι πάθy. λαπιδ γὰρ συμπαντι πόθος κρατερόφρονος ἀνδρὸς θνῆσκοντος, ζώων δ' μζιος hμιθέων. a. 29. Similiter sere Pericies in oratione lanehri apud Diuitiaco by Cooste

138쪽

harete, Versectitend

τ υν παρὰ τω ἐντυχόντι αεε καὶ λόγου και εργου καιρ03ειείμνηστος κατ&λείπεται. Vs. 33. sq. Franevius hoe quoque distichum eaneellis inclusit, neque aliam ob eaussam, nisi quod ipsi versus otiosi videntur, quibus immune quantum ener etur oratio, et Propter itomoeoteleuta. Sed multo magis otiosua Franehii

οβελισμός.

139쪽

πάντες μιν τιμωσιν Oμῶς νέοι ἡδε παλαιοί, πολλὰ δῖ τερnνia παθὼν ἔσεται εἰς Αἴδην. πάντες δ' ἐν θώκοισιν δμως νέοι or τε κατ' αυ- ν

Pter coniunctivos, qui sequuntur, eorrexit ην, qua tamen emendatione non magis opus rat, quam apud Callin. 1, 13. ei. Bastii Epist. erit. P. 127. sqq. ed. Lips.

. 3T. μιν omittit A. Vs. 39 - 42. Hos versus Franckius a rhapsodo quodam suppositos esse dicit, quod ei assentatur etiam Matthiae . Et Franckius quidem: isSed confido, inquit, si quis haetenus totum carmen, quemadmodum olim erat ab ipso Tyrtaeo iactum, altente perlegerit, neque sit ingenio tam obtuso, ut me. dioerem poetam a Tyrtaeo discernere nequeat, hune semel monitum facile intellecturum, antiqui ius finitum fuisse carmen v. 38.

Adeo deliine remissa sunt omnia, deficiunt ab anteeedentium gravitate. Nec bene cohaereul sententiae. ceti. Haee pri-ino aspeetu satis probabiliter disputata esse videntur, Praesertim quum iidem vere versus reperiantur apud Theogoidem 933 sqq. ubi cum Praecedentibus artius coniuncti sunt: παυροις ανθρώ/πων αρετη καὶ κάλλος ὀπηδεῖ ὁλβιος, υς τούτων ἀμφοτέρων εχπεν. πάντες μιν τιμῶσιν ' Ῥως νέοι οἶ τε κατ' ciυτον χώρης εἰκουσιν, τοί τε παλαιότεροι. γηράσκων ἀστοῖσι μεταπρέπει, οὐδέ τις αυro νβλάπτειν ovi' αἰδοῖς Ουτε δίη ς ἐθέλει. - Di tira b

140쪽

Nimirum apud Theognidem ot παλαιότερθε opponuntur τοῖς νέοις sive τοῖς κατ' αυτόν, i. e. aequali3tis, qui mediam quandam inter iuvenes atque senes aetatem obtinuisse videntur : sed apud Tyrtaeum, ut recte interpretatur Franckius, ol παλαιοτεροι intelligendi sunt sene seniores, quam quidem absurdae sententiae interpretationem vere postulat distichum antecedens. Itaque Franckius istos versus inter- Polatos esse censet, cἰque indulgens Uelcherus ad Theognid.

P. 13T. - Ηabes, inquit, apud Theognidem seriam Tyrtaei seu potius rhapsodi illius versuum Parodiam. nee te quidem in vel sibus Theognideis parodiam Perspexisse videtur; sed Trriai, qui vulgo feruntur, versus a rhapsodo quota in profectos esse parum proba hi Ie videbitur . si Thirsebii viam inieris, quippe qui Act. Monae. III. p. 636. aeeutissime d euerit utrumque distichum esse transponendum: isIn vulgatis distichon πάνrες δ' ἐν θώκοισε κ. M 1. postpositum est alteri φρίσκων δ' ἀστοῖσι κ. T. λ. manifesto errore. Nam Post Γηράσκων non possunt inferri οἱ παλαιότεροι, qui Ipsi

loco eedant. Contra si transpositionem admittas, virum habes, cui iuvenes, aequales, seniores cedunt, et qui ipse senex sa-ctus magno honore floret, quae concinna et apta oratio est Quam quidem transpositionem esse verissimam luce elarius

demonstrat Theognidis Iocus in omnibus libris iam ita eom paratus, ut Thierschiva Tyrtaeum quoque transponendum esse iubet. Ut denique intolerandum tautologiae crimen Tyr-