Callini Ephesii, Tyrtaei Aphidnaei, Asii Samii Carminum [sic] quae supersunt

101쪽

δήμου τε πλήθει νίκην και κάρτος ἶπεσθαι σοῖβος γὰρ περὶ των ωδ' ἀπέφηνε πόλει.

ετέρω βασιλῆι, θεοῖσι φίλω MOπόμπω,

quo quidem versu Tyrtaeus respexerit elausulam supra memoratam. Sensus: Cives ne suadeant obliquum si e obscurum sive dolosum quidquam huic urbi. Ita Homer. II. π, 38T. Sq.οῖ βίη εἶ, stros ii σκολιὰς κρίνωσι θέμιστας,

ἐγγυς γὰρ ἐν δνγρώποισιν ἐόντες

ἀθάνατοι φράζονrαι, ἴσοι σκολιῆσι δίκησιν Mλλήλους τρίβουσι, θεῶν εἴπιν ουκ ἀλεγοντες. et 22 l. sqq. 260. 264. Etia in Solo:ιγ', 38. εὐγένει di distiς σκολιάς. Theognis 535. sq Ουποτε δουλείη κεναλὴ ἰθεῖα πέφυκεν, αλλ' αἰεὶ σκολιῆ. Ad fragm. 3. Texuin huius et praecedoniis fragmenti

Sagaciter constituit Thiersebius p. 615. hoc modo: Idem ille rex, cui datum erat ab Apolline, ut patrias leges stabiliret, bello quoque, quo patres nostri alle rebantur, suem imposuit. M. I. 2. extant apud Pausaniam IV, 6, 2. Dυτος δε ο

μοι καὶ τα ἐλεγεῖα των Tυρταίου λέγοντα ' πιμ ετ έρω-κ. T. λ. Versus 3. apud Scbolias iam ad Platon. Legg. P. 448. ad Alcibiad. L p. 388. ed. B.kker. quem quidem versum Butt-m unus ad Platon. ΛIeib. I. P. III. ed. 3. Primus SusPica

102쪽

tus est adhaesisse disticho, quod a Pausania servatum est. Idem rectissime seripsit αγαθην, cuius vice in utroque Platonis Ioco perperam legitur αγαθόν, quod ad Mε- ην referri nequit. Franckium versu 1. caesura trochaica in pede quarto ita ossendit, ut pro θεοῖσι φ. reponeret θεοῖς τε φ. Sed ipse laudavit Theognidis versum Tyrtaei simillimum 881.ουρεος ἐν β ἐσση σι, λοῖσι φίλος Θεότιμος,

quem identidem te inere emendare conatus esti Legitima autem utriusque versus caesura est κατὰ τρίτον τροχαῖον

Post βασιλῆι et post β σum, quam flagitat etiam interpunctio vel sententiarum contextus. Sed audacior etiam in hoc fragmento versatur Franckius P. 172. 295. quippe qui Theo Pompo adiungendum esse opinetur collegam imperii Polrdo- Tum, adeoque ita scribendum:

Homisit Polydori nomen alterumque versum paullulum immulavit ipse fortasse Pausanias, qui quidem de solo loqui tur Theopompo, neque omnino affert Tyrtaei versus, nisi ut hunc regem bello Messenia eo priori sinem imposuisse ostendat. Sed Tyrtaeus, si voluit Lacedaemonios ad obedientiam regibus illis praestandam impellere, ne potuit quidem, si quid video, alterum sine altero eommemorare. Primum obedientiam sibi finxit Franckius regibus praestandam, cuius Tyrtaeus ipse,nullam omnino h. I. mentionem facit; deinde quid Proprie voluerit Τ3r laeus his versibus, Prorsus obscurum est, neque Ex nexu sententiarum apparet, quoniam reserendi sint

103쪽

τεύειν.

Sirabo VI, 3, 3. Mεσσῆνη δἐ εάλω,ιπολεμηθεῖσα ἐννεακαίδεκα ἴτη, καθάπερ κώ ορταῖός φησιν

Ἀμφ αυτην δ' ἐμώχοντ εννέα καὶ δία ἔτv, νωλεμέως, αἰεὶ ταλασίφρονα θυμὼν ἔχοντες,αἰχμηταὶ πατέρων ἡμετέρων πατέρες.

dativi βασιλῆι κ. τ. 1. Sed hoc etiam salsum, quod nomen Πολυδώρω posuit in extremo pentametro, cuius terminationi nequaquam convenit. Tyrtaeus de nulla alia re loquitur, nisi de priori bello Messeniaco, in quo excelluit potissimum Theopompus rex: sed eius collega Polydorus huc omnino non pertinet. - Etiam Mulierus Dor. I. p. 146 et Thier- sellius p. 614. tacite improbant Franckii audaciam. m. 2. ων δια, ita scribendum. Franckius, ut solet, euriositatis studiosus anastropham admisit, ον δία, quam ne posse quidem Ioeum habere in praepositionibus Ogl, αντιδιί atque ἀνά doeent Grammatici. - ε Δομεν vulg. rλομεν, quod metro repugnat, Cod. Mosc. Vs. 3. Ad hunc versum vespieit etiam Strabo VIII, 5, 6. qui ex Euripis versieulo Heraclidas Messeniae dominos Pro-

Ponens ἔ

haec deinde adiungit: o ῖαν καὶ ὁ Ἀρταῖος φράζει. Etiam πίονα εργα Messeniae tribuit Tyrtaeus 4, 4. Ad iram. 4. De his distichis disputavit Mulierus Dor. I. P. 145. - Versum I - 3 Servavit etiam Pausanias IV, i5, 1.

104쪽

Vs. I. Aμφ''αυτην, ita legitur in omnibus Pausaniae Iibris, ita ut αυτην reseratur ad Μεισσῆνην, cuius Stratio in Praeeodentibus mentionem fecit, atque ἐμύροντ' ad Lacedaemonios sive πατέρων Ῥετίρων πατέρες. Apud Strabonem

ται Codd. Par. I. Med. 1. 2. Elon. Mosc. quoram altera Iectio metro repugnat, altera minus convenit totius loci sententiae. Nimirum ἄμφω τώδε iam essent Lacedaemonii et Messenii , sed πατέρες ημετέρων ad solos Lacedaemonios spectare Possunt, non ad utrosque. ἐννέα καὶ δεκ', separatim scripsimus ex Pausaniae Cod. Mosc. Vulgo coniunctim ἐννεακαίδεκ'.

m. 2. νωλεμέως Pertinet ad praeeedens ἐμάχοντο, δεὶ ad sequens pχοντες. Vs. 3. αἰχμηταὶ, ita apud Pausan. omnes et apud Stra-bbn. plerique libri; α μητὰς contra Med. l. 2. Ese. Mosc. quod ineptissimum. Hue respieit etiam Strabo MII, 4, 10.Tην μέν ουν κατάκτησιν αὐτῶν γε-ηνέωνJ gησὶ Tvρταῖος ἐν τοῖς ποιημασι κατυ τους τῶν πατέρων πατέρας γενέσθal.

105쪽

ωςπερ δνοι μεγάλοις ἄχθεσι τειρόμενοι, δεσποσύνοισι φόροντες ἀναγκαίζς υπο λυγρῆς ἡμισυ παν, ὁσσον καρπὼν ἄρουρα φέρει.

Vs. 4. 5. Hoc distielium redit apud Pausan. Iv. 13, 4. Particula δ' omittitur in Strabonis Codd. Par. I. Med. I. 2. Ese. οἱ μεν, fC. Messenii. Ad fragm. 5. Pausanias in praecedentibus horum difflictiorum argumentum accuratius explieat: Tu δἐ ἐς αὐ- τοὐς μεσσηνίους παρὰ Μακεδαιμονίων επεν Οἴτως. πρῶτον μεν αυτοῖς ἐπάγγουσιν ορκον, μητε ἀποστῆναέ ποτε - 'αυτῶν, μητε αλλο ἐργάσασθαι νεώτερον μηδέν. δεύτερον δὲ φόρον μεν ουδένα ἐπεxu ζαν εἰρομένον, τῶν δἐ γε ὐποτμέ-νων τροφῶν σφίσιν ἀποφέρειν ἐς Σπίρτην πάντα hμίσεα. προεψητο di καὶ ἐπὶ τὰς ἐκνορὰς τῶν βασιλέων και ἶλλων τῶν ἐν τέλει καὶ 9νδρας ἐκ τῆς Μεσσηνίας καὶ τὰς γυναῖκας ἐνεσθῆτι ῆκειν μελαμη ' και τοῖς nαραβ ιν ἐπέκειτο ποινῆ. Vs. 2. δεσποσυνοισι sc. Αακεδαιμονίοις. δεσπόσυνος Pro δεσπότης. v. Behheri Anecd. P. 89. - Ono scribendum Pro vulg. υπῖ, Propter Anastropham.

106쪽

H. 3. ημισυ παν, ὁσσον κ. T. λ. iis eorrexit Κuhnius. quod vulgo Iegitur ημισυ πανθ' ὐσσων. Struetura illa frequentissima Pro ημισυ παν καρπου, ἴσον ἄροτρα φέρει. Id quod Pausanias dieit των γεωργουμένων τροφων πάσαημίσεα. Sensus est igitur: Messeniis onus impositum era ue omnem sive Plenam i. e. nihil m-us pulsi dimidiam frugwm partem Spartam deρOrtarent. s. 5. De more regum Laconicorum sepeliendorum vide Herodot. VI, 58. - De coniunctione εἶπε eum optativo Posita in re saepius repetita v. Thierach. Att. Monac. I.

107쪽

Σπίμετρο ν.ud fragm. 5. Aelius Aristides VOL II. p. 40. sq. ed. Dindors. πι δἐ, inquit, ὁ των παρθένων ἐπανίτης τε και σύμβουλος λάγει ὁ Λακεδαιμόνιος Ποιητῆς ἰΠολλὰ λέγειν υνυμ' ανδρί, γυναικὶ δἐ πῶσι

πολλὰ, φηών, ὁ ἀνὴρ λεγέτω, γυνξ ει οἷς ἄν ἀκούση χαι

ρέτω. Huue versum hexametrum Fabrielus in Indiee AH-stidis et HaeIesius in illius Bibliotheca Graeca Vol. I. p. 739. Tyriaeo vindicare ad eiusque Eunomiam referre VoIuerunt. Sed frustra. Possit quidem Tyrtaeus κατ' ἐξορον vorari ὁ Αακεδαιμόνιος ποιητής, minime vero ὁ των Παρθε1ων ἐπαινέτης, quae quidem designatio optime convenit Alemonis Partheniis, cui iuro meritoque fragmentum reddidit Waleverus p. 30. Accedit Seholiastae auctoritas, ad verba ὁ Αακ. ποιητής annotantis: ὁ Ἀλκμάν. Scripsimus hexametrum, qualem emendavit WeIeverus, Ita ut exponere liceat: multa dicere gloris est viro, mulieri autem multis rebus gaudere, M. taeenti: id quod sua etiam interpretatione expressit Aristides. In libris pro λέγειν petitur λέγων. οντμ', forma Dorica Pxo δνομα, nomen, sive Mnor, gloria.

mannus et Dindorsus elicuerunt Πασιχάρηα, nomen Pr Prium, quod quomodo explicandum sit sateor me nondum

108쪽

Ad. frag. 6. Lyeurg. orat. in Leoerat. e. 28. P. 212. sqq. Reisu. Καὶ περὶ τους ἄλλους ποιητὰς Ουδενα λόγον οντες περὶ τουτον ἈρτMori ovτω σφοδρα ἐσπουδάκασιν, ωςτε νόμον Ieriuro, Ozαν ἐν τοῖς ὁπλοις ἐκστρατευόμενοι Ιωσι, καλεῖν ἐπὶ την του βασιλέως σκηνῆν ἀκουσομένους Γυρταχυ ποιημάτων αΠαντας, νομίζοντες Ουτως αν αυτους μάλιστα προ τῆς πατρίδος ἐσίλειν ἀποθνῆσκειν. χρήσιμον δ' ἐστὶ και τούτων ἀκουσαι των ἐλεγεων, D' ἐπίστησθε, οἷα ποιοῖντες ευδοκίμουν παρ' ἐκώνοις. Τεθνάμενα a

Us. 1. γάρ i. e. γε ἄρ sive ἄρα, habet vim intentivam

atque exhortati vam, ita ut respondeat sere Germanico D. Itaque in medio relinquitur, uirum hoc Versu integra orta sit elegia, an disticha quaedam illum praeeesserint, ad quae reseratur Particula γάρ, qualis apti sime convenit poetae bellico, cives suos ad virtutem exhortanti et quasi in mediam rem abripienti. - ἐπὶ προμάχοισι, ita Codicos ad unum omnes, idem paene quod versu 21. μετὰ προμάχοιοι πεσόντα v. 3O. ἐν προμάχοισι πεπων, ex quibus locis nequaquam sequitur hic contra auctoritatem librorum HSS. Iegendum esse ἐνὶ προμάχοισι, quod voluit Franehius, cui nescio quam ob rem astipulatus est Belikerus acerrimus alioquin Codicum Iectionis vindex, non Heinrichius, ut par est. Comes autem, qui in textum recepit ἐπε πρ. , tamen in annotation

tius: Hσὶν, inquit, si γραπτέον εινμι, ἐνὶ προμάχοισι,

Vs. 2. Pro περι si in Codd. A. B. legitur περὶ τῆ εα

του, quod merum est genuinae ieetionis glossema.

109쪽

την δ' αυτον προλιπόντα πόλιν καὶ πίονας πρους

5 πλαζόμενον συν μητρι φίλy και n τρι γέροντι παισί τε σὐν μικροῖς κουρδίη τ' ἀλόεω.εχθρος μἐν γὰρ τοῖσι μετέσσεται, ους κεν ληται χρησμοσύνy τ' εἱκων και στυγερη πενο, αἰσχυνει τε γενος, κατί δ' ωγλαον εἶδος ελόγχει,10 πῶσα δ' ἁτιμίη και κακότης επεται.

V. 3. την δ' αυτου, ita Cod. Bebdigeranus et ed. A dina, tacite asscntiente Hermatino ad Viser. P. 932. pro vulg. την δ' lι ἴτου, quod Franckius sine iustis rationibus mutavit in ῆν δ' αDroυ. es. Pinager. ad Lyeurg. h. l. Vs. 4. Ad hunc Tyrtaei locum respexisse Dinarchum in initio orationis optime Perspexit Osannus, auctore Dionysio Hal. T. II. P. 1 9. ed. S3lburg. Πάντων ἐμὶν ανιωρόtατον κ. T. λ. Ita scribendum pro ἀνιαρωτατον, quod etiam apud Tyrtaeum exhibent A. B. et pr. L. ἀνιαρότατον P. unde restituendum ἀνιηρότατον.

M. T. ἐχθρὸς μἐν γαρ τοῖσι, ita in omnibus Belikeri

Codd. Praeter A. Pr. m. qui, ut pleraeque edd. omittit μἐν ei. Thierach. Aet. Monae. I. P. 214. sq. II. P. 268. H. He manu. ad Viger. p. 932. Passovia SImbolae crit. P. 29. sq.

Quoniam codieum lectio Prorsus sana est, supervacaneum videtur varias virorum doctorum coniecturas enumerare.

110쪽

verba, quae sequuntur, speetant ad sententiam relativam. Nou ad μετέσσεται. Vs. 8. sq. Hunc locum ante oculos habuisse videtur Theognis 388. Sqq.

moissi δ' οὐκ ἐθέλων αἴσχεα πολλα φέρειν, χρησμοσυνy ροκων, η δ' κακω πολλὰ διδάσκει. ψεύδεά τ' ἐζαπάτας τ' ουλομένας τ' ἐριδας. Sed iam antea Homerus Od. I, 156.

ἐχθρος γάρ μοι κἀνος ὁμως Αἴδαο πυλησιν γίγνεται, ἴς πενθ εἴκων ἀπατηλια βάζει.

Vs. s. Pro αἰσχυνει L. P. habent αἰσχύνη. V. 10. Codd. ατιμία, quod emendandum ἄτιμ', ab

editoribus miro modo Perturbatum. Ignominia est enim, quae suhsequitur virum Patria expulsum. Itaque Franevius, qui salso statuit ΚIolgium primum toni isse ατροει, Parum assensit Scaligeri aliorumque coniecturae Λ μιη.

vere