Callini Ephesii, Tyrtaei Aphidnaei, Asii Samii Carminum [sic] quae supersunt

121쪽

ιστε γύρ, ώς Ἀρεως πολυδακρύτου ἔργ' ἀίδηλα, ευ δ' Οργην ἐδάητ' Γργαλέου πολέμου 'ωάὶ προς φευγόντων τε διωκόντων τ' ἐγένεσθε. 10 ia νέοι, ἀμφοτέρων δ' εις κόρον ηλάσατε. οἱ μεν γὰρ τολμωσι, παρ' ίλλ/ λοισι μόνοντες, εῖς τ' αυτοσχεδίην καὶ προμ ους ἰέναι, παυρότεροι θνησκουσι, σύουσι δῶ λαῖν ὀπι οσω -

Vs. T. πολυδακρύτου, ita Cod. B. Et Gemeri marg. πολυδακρυου vulg. Illud Homericum, πολυδάκρυος autem primum obvium apud Apollonium Bb odium. st δηλα dedimus ex Cod. Arsen. et Gesn. marg. Pro vuIg. ἀρίδηλα, quae quidem forma apud Homerum non obvis, sed eius Ioeo αραζηλος, ita tamen ut syllaba antepenultima semper Producatur, nunquam, velut hoc loco, corripiatur. V. But anni Lexilog. I. p. 254 Simonides primum fragm. 62 65ὶ, 3.ὐρίδαλος admisit, antepenultima correpta:

nique Franckius recte observavit caussam fuisse asserendam, non omnino, cur sortiter sit pugnandum, sed cur spernenda vita, gloriosaque mors deligenda. Haec vero, inquit, non Potest alia esse, quam Ruod mors exspectanda sit iis, qui aeriter hostem invadunt, neque igitur amor vitae in pugna queat eum virtute conciliari. Atque huc spectat Aeqς πολυδάκρυτος et versus Proximus et . .

εἶ δ' υργην ἐδάητ' ἀργαλέου πολεμου.

122쪽

Seustis: Nostis enim, quam Perniciosa sint o era Martis. Vs. 9. και προς φεπόντων, ita Cod. B., quod Brunckius elegantius esse iudicavit. Significat ειναι Πρός τινος, se α Partibus ali ius, ut apud Herodat. I. 124. κnὶ γε - νόμενοι προς σέο. es. interpreti. ad Gregor. Corinth. p. 104. sqq. ecl. Schaeser. Lectio vulgaris μετὰ qHγόντων nihil nisi illius glossema statuendum est. παρὰ g αγόντων habet Voss.

Vs. I 0. ias . - ηλάσατε, ad utrorumque et sustentium et persequentium) salietatem processistis, i. e. in utraquere, et sugiendo et Persequendo, satis expers estis. Verbum. ἐλαυνειν li. l. habet significationem. intransitivam, quem admodum in loquutione: εις τα τ' ηλαπε μανίας. ira. II. sqq. Antiquissima sententia apud Homer. II. l. 529. aqq

gίλοι, ἀνέρες ἴστε, καὶ αλκιμον ν τορ ἐώσει , διλλήλους τ' αἰδεῖσθε κατὰ κρατερὰς ὁσμίνας. ouoμένων δ' ἀνδρῶν πλέονες σόοι, ἰὸ πέτανται 'φευγόντων δ' ουτ' ἄρ κλέος ορνυται Ου τε τις ἀλκῆ.es. I l. o, 56 I. sqq. Xenoph. Anah. III, 1, 43. Vs. 12. Jς τ', recte Brunckias emendavit valg. ῖς τ'.

123쪽

τρεσσάντων δ' ἀνδρῶν πει απόλωλ' αρετή.

ωργαλεον γάρ ὀπισθε μετώφρενόν ἐστι δα ειν ἀνδρὼς φευγοντος δηίω ἐν πολέμω.

Va. 14. nsio ' ἀπόλωλ' in Cod. A corruptum legitur πῶσπώλετο. - πῶσα αρετῆ, omnis fortitudo sive bellica Dirtus, non omnis Praestantia, ut male interprelatus est Francki P. III. ad instar sententiae Homerieae: φεQ/όνrων δ' oo'αρ κλεος ορνυται Ουτε τις ἀλκή. - Vs. 15. sq. Hoc distichum Frane us p. 154. Digidum habet et ieiunum ideoque interpolatum. Aulis Pythiam tripodi insidentem. Primum, ut sententiam suam firmaret, Franevius maIe interpretatus est loquutionem praecedentem et nus' ἀπόλωλ' αρετή, deinde αἰσχρα παθεῖν negat esse δε- gere simpliciter, sed ignominiam sibi ista contrahere. Recte autem animadvertit Malthiaeus hoc sensu sua culpa sibi alia quid contrahendi πάσχειν nunquam usurpari, sed αἰσχρα παθεῖν esse idem quod αἰσχρῶς ἀγωνί εσeriti, animo molli et ignavo pugnare, et hinc vinci, ita tamen ut verbo πί- σχειν indicet Poeta hanc ignaviam non sponte suscipi, sed ex animo a limore vieto oriri. DIta recte explicato Ioeo concidit tota ratioeinatio, qua versus 15. 16. a rhapsodo additos, non a Tyrtaeo profectos, demonstrare voluit Vs. 16. Quod vulgo legitur, ἄν-παθη, emendandum est ν-nticyra, auctoribus potissimum Valaenario et Thieraclito Brunckius, quum αν metro adversaretur, scripsit ἐάν, quod Atticum est, non ericum neque eIesiacum. Sed addit

124쪽

dio Uehel,

Sthae ferus in Gnomicorum editione: -Brunehius αν pro ἐαν dictum corripi credidit. Idem aliis visum: sed sunt qui Praefracte negent; quo iure, ipsi viderint. Monui de haere in Ind. ad Odras. P. I T. Nunc addo ex Antholog. Palat. T. II. P. 343. n. 74 v. 9. o ος αν αὶ ἐσω. - Cod. B. supra seriplum habet lectionem κακto pro κακά. Volch varius, Gaissordio reserente, totum versum ita corrigere

Vel potius: 'Oσσα περ ita vota παθεῖν γίγνε ι ὼνδρὶ κακῶ. Sed utrumque sine iusta ratione. Vs. IT. Singularis est lioe Ioeo usus infin ii vi δαίζειν, cuius eadem est vis ae potestas, qua sungitur Latinorum

Supinum sin u) in verbis transitivis. Explica: rQέον ἐστι δαι ιν μετάφρενον ἀνδρος φευροντος, Grave est Nuia

neratu tergo viri fugientis, i. e. si terἄα υulnerantur, vel : si quis terga vulnerat. Legem huius infinitivi proposuit et similia exempla contulit G. Berntiardyus in Srn taxi linguae Graecae Germanice scripta P. 360. Itaque operam perdidit Frauehius, qui in Proximo versu reponendum statuerit esse

Jξιον ἐν πολέμω pro Icetione omnium lihrorum δηίω ἐν πολέμ α V. 19. αἶσχρος, Ieetio omnium librorum HSS., quam Brunaius exterminavit in eiusque loco posuit αἰσχρὸν, ex

125쪽

2υ νωτον Oπισθ' ωιθῆ δουρδς ἐληλαμένος. ἀλλα τις ευ διαβὰς μενετω ποσὶν ' τέροισιν στηριχθεὶς ἐπὶ γης, χεῖλος ὀδουσι δακών, μόρους τε κνήμας τε κάτω καὶ στέρνα καὶ ωμους ἀσπίδος ευρείης γαστρι καλυφάμενος 25 δε ιτερῆ δ' ἐν χειρι τινασσέτω ὁβριμον ἔκχος, κινείτω δε λίνον δεινὼν υπω κεφαλῆς εοδων δ' ἄβριμα ἔργα διδασκέσθω πολεμίζειν,

Trine. et C estieri Marg. quod Franckius etiam exquisllius existimavit. Sed alia est quaestio, num quid verius an exquisitius sit. - κατακείμενος in A. eorruptum legitur κακ-κεφενος. a. 2I. sq. De lioc disticho vide ad fragiit. 6, 31. sq.

Hue respitere videtur Plato de Legg. I. p. 630. διαβάντες δ' ευ και μυχόμενοι ἐθέλοντες ἀποθνῆσκειν ἐν τω πολεμω, τρύζει προαιος τυ ν μισθοφόρων εἰσι πάμπολλοι, ων ot πλείστοι γίγνοκται θρασεῖς κ. T. λ.

. . .

Us. 24. γαστρὶ, ita recte habent libri plerique, ut de

notetur scuti forma convexa, qualia sere.est ventris humani. Contra Voss. Arsen. δουρι.

Vs. 25. ἴβριμον, ita Codices Praeter Arsen. omues, qu exbibet ἔμβριμον. Similiter versu 27. V s Arsen. habent

126쪽

Welehem die Spito des Speers Gang dureti

Sondern hervor nun schreitenil und nah mit dem Schwerte ver undendo δειμα, eeteri ἔβρεμα, quae quidem forma utroque Ioeo retinenda. V. ad Callini fragm. 2. s. 27. πολεμίζειν eum optimis libris seribendum, eui etiam suffraghtur quod Voss. compendio expressit πολεμῆArsen. Πολιεμίζων. s. 28. ἔστάτω in A. eorruptum ἔπι- . .

H. 29 - 34. Haee disiicta Franckius iterum ὀβελίζει,

Primum quia disti Aum 29. 30. repetitum sit e v. 21. d inde versus 31 - 34. lusum eontineant a simplicitate antἱqui Poetae quam maxime abhorrentem. Sed audi, quam ridieula Pergat ipse: Erunt fortasse, quibus e contrario hi versus omnium maxime plaeeant. Sed hi d ssidant velim sensui suo ceti. Suo quisque sane fruatur sensu, neve Franckius

127쪽

30 η ξίφει ουτάζων, δήιον ἄνδρ' έλέτω καὶ πόδα πάρ ποδὶ θεός, και ἐπ ασπίδος ἀσπίδ'

ερείσας, εν δε λόφον τε λδφω και κυνέην κυνέη καὶ στερνον στερνω πεπλημενος, ἀνδρι μαχέσελω,

πτώσσοντες, μεγάλοις βύλλετε χερμαδίοις,

opinetur suum sensum unice esse sincerum. Iudices vero,

qui minus olent rilapsodos et interpolatores, in his ipsis versibus spiritum deprehendent furori bellico aptissimum, quos quidem versus probabiliter censet Thierachius fluxisse ex Homeri Il. ν, 128. 1qq.

οι γὰρ ἄριστοι κρινθέκτας Tρῶύς τε καὶ Ἐκτορα δῖον εμιμνον φρύψαντες δόρυ δουρί, σάκος σάκεῖ προθελε μνω 'ἀσπίδ' ἁρ' αonM' ἔρειδε, κόρας κορυν, ἀνέρα δ' ἀνήρ.

Iam circumspiciat Franckius, ne ludentem quoque sibi fingat Homerum. Singula, quae praeterea assert, tam ieiuna tamque sensu Poetico indigna sunt, ut ne verbum quidem amplius addam. Paucis iunctus est etiam Matthiaeus, Franckium ipsum Perstringens tanquam sensui suo minime diffisum.

Sed apage poetarum iudiees, οἰομένους τι εἰδέναι, ουκιὶδότας. Vs. 32. Particula δέ pertinet ad participium, quod sequitur, πεπλημένος, veluti τε respondet καl. Itaque δέ totam aeuientiam eoniungit cum Praecedentihua, τε autem

128쪽

Anderer esedergeducki, werset mit grobem Gestein,

singula voeabula λοφον et κυνέην. Particula ἐν adverbialiter explicanda signifieat in superiori hominis parte, Germanice draus, Oben. Vs. 33. πεπλημένος, ita optime eorrexit Brunthius, quoditi omnibus libris scribitur πεπαλγένος, nemini unquam, .isi Oedipo, explicandum. Sed salsam interpunctionem ad

misit Brunevius eumque sequutus Fiatichius, Comma Ponentes Post στεον s, ita ut πεπλημένος releeatur ad μαχέσθω.

Explieat et πλημένος λόφον λίτω καὶ κυνέην κ ε η καὶ στέρνον στέονω, μαχέσθω ἄν LVs. 35. γυμνῆτες, i. e. φιλοί, qui non suerunt induti armis militaribus, ideoquo tanquam nudi, iustia militibus oppositi. V. Mulieri Dor. II. p. 55. Sq. R. 36. βαλλετε, quod quum omnes praebeant Codices,

nescio, cur cesserit Stephani coniecturae σφάλλετε, quae quidem, si in libris MSS. reperiatur, neminem ossundat, iam vero legitima auctoritate destituta non debet exterminare Iactionem antiquitus nobis traditam.

129쪽

δουρασί τε ξεστοῖσιν ωοντίζοντες ἐς αυrούς, τοῖσι πανοπλίταις πλησίον τύμενοι.

diei posse αυτούς. Nam antea saeta non erat hostium ulla mensio, ad quam αἰτους possit referri. Corrigo:

δουρασί τε ζε noῖσιν ἀκοντίζοντες ἐς ἄκ ρους, in principes, in duces. Ita Euripides Phoeniss. v. 440. M.

Porsona

Rursus habes iudicem pedestrem. Hostes enim, quos aut animo aut oculis Prae se conspexit Poeta, et una cum poeta iuvenes audientes satis cognitos habuerunt, non opus erat, ut ille ipsos nomine designaret, in quos tela atque hastas con- ieerent γυμνῆτες, Sed F eiebat, ut pronomine tantum monstraret αυτους, Vi quadam atque emphasi pronuntiandos: Id quod non solum poetis, sed cuilibet in vividiore sermonis habitu aecidere solet. Sic in omnium ore versatur Prihasorieorum de Praeceptore illud dictum: Aυτυς εφα. m. 38. τοῖσι πανοπλίταις, ita legendum ex Cod. B et Gesneri mare. τοῖσι Πανοπλίοισι Cod. A. Voss. Trinc. quod quidem duplici modo metricis legibus adversatur, Primum quia syllaba antepenultima eorripitur, quamvis metrum g sit et productam, deinde quia ultima prorsus abundat. Alii habent πανοπλίοις, quod eodem illo morho metrico laboransna Graeeum quidem est. Itaque Stephanus, quem temere sequutus est Κlolzius, Coniecit πανοπλίαις, abstractum pro conereto. Sed eiusmodi emendationem hodie nemo desidera-

130쪽

Ut. - In voeabulo, quod sequitur, Paullo negligentius Ieetionis diversitatem indicavit Gaissordius: nivriori ε γνων. ita ut pro certo affirmare nequeas, in quibusnam Codicibus una aut altera reperiatur Ieetio. Id quidem Brunckius memoriae prodidit ἐγγύθεν esse in Cod. B. Et quoniam Gala- sordius πυγαίον in ordinem reeepit, hine eoneludere Iieet id vocabulum in ceteris extare eodicibus, unde eontra Bruti evii auctoritatem reponendum videtur. Satis enim probabiliter demonstravit Franckius voeem ἐγγύθεν glossematis instar huc transferri potuisse ex Dasm. 8, 12. Ad fragm. 8. Exstat in Stobaei Florileg. LI. I. p. 353. sq. inde a versu l. usque ad versum Id. ibid. LI, S. P. 354. vers. 15 - 44. Priori Ioeo inseriptio Tυρταίου reperitur in Cod. A. et Trinc. Altero Ioco Trine. suppeditat lemma ορταίου, deest autem in Cod. R. Singularem titulum Ἐρωελεγεῖα habet Uoss. Vs. l. sqq. Similis sententia est apud Tbeosnidem Tl3. sqq.

ofδ' εὶ χνευδεα μῖν ποιοῖς ωμοισιν ὁμοια, γλωσσαν ἐχων ἀγαγον πιστορος ἀντιθέον, c τερος δ' ει ησθα πόδας ταχεῶν Ἀρπυιῶν καὶ παίδων Βορέω, των ἄφαρ εωὶ πόδες.

es. Xenophan. ap. Athen. X. 6. P. 414 Vs. 1. Laudatis hie versus a Platone de Legg. I. p. 629.

A. II. p. 660. E. hoe modo: οἴτ' ἄν μνησαίμην, ουτ' ἐν Disiti eo by Corale