장음표시 사용
61쪽
usquo nil Olymp. XXVIII, l. productum Pgso dicatur. temporis spatium, quo soruit Tyrtaeus, eo ipso con incitur. Colori, qui Tyriapi ἀκμην collocant in Olymp.
XXXV., eum illa fortaqso mortem consuderunt, cuius quo tempore obtigerit nulla uspiam factn: At mentio. uuoniam Dorum, quae pertinent ud Tyriasi vii rationes, plura nil liquidum perduci n queunt, nunc progrediamur nd eiuη Carmina accuratius consideranda, quorum duo poti imum genera diStinguenda Runt, Heniaca et unapaestica. LIoc enim quum ex Trrtaei p mnium reliquiis cognoscitur, tum ex diserto Pausaniae IV, 15, 30 testimonio, quo enarrante Tyrtaeuκ npud Sparianos αgικόμενος, ἰδια τε τοῖς ἐν τελει καὶ GDναγωνοπόσους τε χοι καὶ ἐλεγεῖα καὶ τα Iaη σνίσι τα ἀνάπαιστα Id. P. Cui suffragatur otiam Suidas eo loco, quom . Thiorsellius merito depromptum esse censet Px Ructori bus satis . nccuratis: Ἀγραφε Πολιτείαν Aακεδαιμο- ωλι ρ καὶ 'Fποθέκας δι' ελενεέας κυὶ μέλη πολε- .
μι στήρια, βιμία Ambiguum est, num verba βιβλία ε' roserenda sint ad omnium Tyrtaei carminum xγl- Iogen, an solummodo ad μέλη πολεμιστῆρια anapaestico metro inclusa. Quomodocunque id seso habuerit, hoc tamen pro certo asstrinare licebit, omnem illam librorum
divisionem nequo ab ipso Tyrtaeo neque uti eius nequa- Illius osso prosectam, sed ad fieriorem potius aetatem,soriasso Grammaticorum Alexandrinorum, reserendam. Iam primum argumentum carminum Elmineorum spectasso partim nd civitatem bene gubernandum, par lim ad bollum sortiter subeundum ipsa fragmenta ostondunt. En nutem inrmiun. quae Pneis potiuη quam Lolli ηpecisem prae Re tulerunt, scriptorDs n Suida excorpii
62쪽
'Nκεις, ευ -κόοργε, ἐμον πο1ὶ nlo να νηόν, Ζηνὶ φίλος καὶ πῶσιν GHμπια δώματ' εχουσιν. δίζω, η σε θεὸν μαντεύσομαι η ἄνθρωπον, ἀλλ' ιτι και μῶλλον λον ἐλπομαι, d Avκόοργε. κεις δ'ίευνομίαν αἰ νμενος, αυτὰρ'ππεδώσω την οὐκ αλλη ἐπαμονίη πόλις Πει. Noquo omnino Lacedaemonios constat pra ceteria Gνομίας nomine esse gavisos, Sed ipsius quoque Lycurgi, . illorum legislatoris, patrein Εὐνο&ον dixisse memoria 4 prodidit Plutarchus mycurg. c. 2.)r quod quidem nomen is quamvis inter fabulas reserendum, haud nmbiguo tamen significat, rem publicam a Lycurgo institutam Γυνομίαν
potissimum osse nuncupatam. Iam vero Iuco clarius evincitur Tyrtaeum in elegiis politicis civitatis, qualem Lycurgus sibi sormaverat cortisque sinibus circumscripserat, imaginem repraesent asso, vel illius potius disciplinam per annorum decursum, ut solet, fortasΚe in il teriorem partem n eptam id oquoide pravatam, restauraxso niquo civibus Ruis in memoriam revocasse. Eorum ero carminum, quae olim Tyrtaei Eυνομία inclusit, urgum ntum n Aoditionibus, imprimis nitisque actionibuη civilibus originem duxisse videtur, in quibus nut findandis nut componendis Urtaei operam maxim Psse Ne satam antiquitas ipsa demonstrat. Aristoteles o nim in Politicorum lib. V.4c. 6. varia seditionum genera re en Rens, Pres interdum etiam oriri dicit, υταν οἱ μιν ἄπορῶσι λίαν, οἱ δ' εὐπορῶ τι ''-ὶ μάλιστα ἐν τοῖς πολέμοις τουτογίνεται. συνέβη δἐ καὶ τοπο ἐν Auκεδώμονι υnδ τυν ME
63쪽
δια τον πόλεμον ηζίουν αναμμον ποιεῖν τvν χώραν. O easionem, qua hoo'saetum sit, Rupra ian , vidimus adum- hratam ex Pausnnia, quam necuratius persequitur idem
IV, 18, 1. 2. hiseo verbis: μεσσήνιοι δὲ, ce ἐς την
Eiραν ἀνωκίσθησαν, - ηγον ἐν do τα Αακεδαιμονίων. καὶ pτερον ,sto τι καὶ δ αιτο αυτῶν. εκαστος. ἐλύντις ει σῖτον καὶ βοσκήματαxκia οἶνον ἀνῆλισκον, ἔπιπλα δἐ καὶ iapyo ove ἀπεJίδοσαν χρημάτων. ωστε καὶ ἐποιὴσαντο οἱ Aακεδαιμόνιοι δόγμα, ἄτε τοῖς ἐν τa Πρα μἄλλον η σφίσιν4' αὐτοῖς γεωργουντες, την Μεμονίαν και τῆς Θακωνικῆς τον προοχῆ, ἔως αν πολεμῶσιν, ἐῶν ἄσπορον. καὶ ἀπὸ τούτου :σιτοδεία ἐγένετο ἐν ΣπάρτI, καὶ os οὐ ra σιτοδεία στάσις - γὰρ ρνείχοντο οἱ ταώry τὰ ψῆμαπα ἴχοντες - σφέαραδργὰ εῖναι. καὶ τούτοις μἐν τὰ διάφορα διέλυετυρταῖος. Aristotelis,et Pansaniao locos optime ex gemet invieem illustrat Thierschius sp. 612. seommodaniquo Insiituit comparationem Tyriaei' Ευνομίας cum Uosiodi operibus set Diebus: isTumultuantes enim, inquit, no- .vam ngrorum divisionem Postulabant. lam ab eo consilio, si tosto Pausania Tyrtaeus eos rovocavit, Ox MN stoiolo sequitur, Dum hoc earminibus effecisse, Eunomia nimirum composita. Πine reliquam si non similitudinom, attamen analogiam inter Hesiodi ' γα et Tyrtaei L νομίαν suisse coniicias: in illis enim frater, qui heredilato absumpta novam Patrimonii Partitionem postulabat, ab Hesiodo monetur, in hac Tyriaeus civium aliquam partem, qui propter bellum rerum ad vitam necessariarum .' inopia pressi, noVam agrorum divisionem moliebantur, λ oo conatu dehortatur. Utque Hesiodus, quo id quod vult ossiciat, imprimis iura Servanda et iustitiam coloniadam iniungit, iurisquo riolati PoenM Persequitur, ita iTyriaeum, ut turbulentos R Perdito conatu deduceret eivii alia Spartanae eiusque institutorum Praestantiam
64쪽
sexplicuisso credas, eam quo enusnm fuiSSU, quare enrmen G, μία diceretur. Ut uutem Rd malorum, quibus premerentur, Patientiam ciVes mi Seros Ino Eret, praetor lauia. dea, quibus Patrum instituta Peraequeretur, aliis argumentis titi poterat et debebat. Debebat celebrare patrum constantium, quam in primo adversus Messenios bello monstraverant: Pt in memoriam re ocure soli crin Oxitum,
nil quem hac ipsa in malis perso erantia istud bellum perduxerant, hostibuη penitus devictis et in servorum δ rensum redaciis. Illioniae imprimis in priorO hollo diuturna et operosa obsessio cuni Irao oppugnatione, quatum Spnrinni nitorebantur, continodo conserri poterat, ut ex illitis evrntu porseveraro et ultionem ab Ilostibus Rumondam spornro discorent. J- Sed commodius otiam comparare licet Tyrtaei εινομίαν cuni Solonis carminiiabus politicis, qualia suorunt elagiaea περι τζς των Ἀθηναίων πολιτείας conscripta. ' Quae quum ita sint, exponendum restat, quaenam. nrminum elegiacorum reliquiae ex Eunomia dopromin
s' Vido pias disputavimus mi Solonem p. 25. qq.
65쪽
Zεὴς, Ἐρακλειδαις τήνδε δέδωκε πόλιν, οῖσιν ἄμα προλιπ όντες Ἐρινεὸν ὴ νεμόεντα
ευρεῖαν Πέλοπος νῆσον α τε κύμεθα. Πine sequitur Tyrtaeum in Eunomia ad consilia ne rationes suas magis etiam comproliandas adhibuisse rega maioribuR.gestas, quibus cives Euoκ nd constantiamne sortitudinem incitaret. Itaque verisimilliinum videtur omnia fragmenta, in quibus vestita impressu sunt, ad rem civilem magis quum bellicam spectantia, in Eun miam, utpote elegiarum politicarum collectionem, oli in fuisso redacta. Quam ob rem nunquam dubitat inius otiam antequam Thierachii dissertationem nostrno rationi faventem perlegeramus) ad EunoIniani etiam reserrodisiicha, quibus poeta Spartanorum rei publicae formam doscripsit a Lγcurgo institutam eam quo a Polydoro et1R In Strabonis editionibus vulgo legitur is το ποήσει ἐλεγειε.
Sed vocabnhian ποιν σει, hoc Ioco prorsus otiosum, omitti luria Codd. Par. 2. Eion. Ἐsc.' Iose.. set quoniam in co. l. Eion. inter lineas scriptum r0peritur a mesenti manu, InlΘmolationis indicium satis manifestum. Ipsum vero illud inlisrpotain unimGlossalor ex Aristotelis loco supra Iaudato, tibi vox ποίζοις m liorem occupat sedem, deprompsis ridetur. - In Pra collentibus inseruimus Vorba καὶ quibus sententiae tonoe carere non potest. V. Pausan. IV, 15, 4. Mεσσηνίοις μῶν οἶν III. . o. καὶ e. Πι ει εξ υργους ἀ*ἰκεο καὶ - . -- , βοηθεια. cs. Mi ineri Dor. I. P. 149. Dei o Post ias Myαιμ-ἰοις Casaubonus et Corases addonda. ossis conis rent verba nθὼν ἐξ Ἐρινεώ. Naso ant0m coniectura non solum Iubrica' mihi vidotur, sed meis etiam annotavit Thierachius P. Mi. ita Iocum nondum ossis sanat un: isDesunt enim, inquit, προ-llus, ex qui is probari putabat Strabo, posetam pius bolli du-
66쪽
Theopompo regibus accuratius circumseriptam Et u Duo Delphico sancti amo fragm. 2.); hire accedunt verSus, . qui Theopompi mentionem iniiciunt ,.quo quidem rogo Messenia primum u Lacedaemoniiη erat capta'. fragiu. ι 3.3; hos iterum excipiunt fragmenta, quibus primi . belli . . Me Eniam rationes, dissicultates ut quo finis una cum duris conditionibus, quas victores victis statuerunt fragia.. 4. 5. , describuntur. Ex his omnibus conficitur.Tyriapi Eunomiam olim' xuppeditasso expositionem histortuo utque rei publicae Lacedaemoniorum, exordientem illam quidem indo ab Ileraclidarum reditu et procedentem usque ad bellum Mossentacum primum ab eoque ud ipsius Poetae uetutem variis reruiu cli ilium seditionibuη turbatam. Suidas iuxta Πολιτείαν sive Eυνομων Tyrtaeo Si v gnat ' Υποθῆκας d.' ἐλεγειας, ex quibus haud dubio deprompta sunt fragmenta elegiaca, cohortationibus udvtudium et ad laborem omnemque virtutem incituntia. Rocio enim Thierschius p. 61 S. Aod κας consilia esso. dieit, quae alicui suggeras, quibus eum monens utque hortoris, ducta significatione ex usu verbi υποτίθεσθει volui σοὶ δ', auria πνκινῶς -οθήσομω, αι κe Πιθηαι. OdyRS. α, 279. coss. β, 194. ε, 143. Harum 'rio 1κῶν sive elegiarum bellicarum hodio Ruperfiunt tres eclogas amplioreου Dagni. 6 - 9. , ud quas Rccedunt duo versus eiusdem sere cum illis urgumenti stagm. 10. 11.). IIis autem udhortationibus et glacis usus ESt Poeta, ut iuvenes Lacedaemonios ad bel- Ium cum Messeniis sortiter gerendum inflammaret oInnemin. que ex illorum unimis depelleret ignavium ac timidita- tom. Sed noli confundere carmina elegiaca ad sortitudinem stimulantia utque ἐμβατήρια unapaestico metro composita, quae decantabant milites in netem progredientes. Illas enim poeta recitasse Iidetur adolescentibus ud Pugnandum Paratis, antequam C. Stra movere coeperant, siquidem id, quod poistea legibus erat eo natitutum,
67쪽
ex ipsius Tyrtaei consuetudine originem doduxit: qui quidem mos qualis fuerit explicat L curgus Oratione in Leocratem c. 28. , ubi Lacedaemonii dicuntur etiερὶ τους ἄλλους ποιητας . Ουδένα λόγον ἔχοντες. . περὶ το τον IT ναῖονJ ουτω σφοδρα ἐσποxdύκασιν, Acra νόμον Id εν et λυτra ν ἐν τοῖς Onλοις ἐκστρατευόμενοι ἰώσι, καλεῖν taὶ'την του βασιλέως σκζνον Ωκουσομένους'Tνοταίου ποιημάιων παντας, νομίζοντες Ουτως-υν αυτους μάλιστα προ τος πατρίδος ἐθέλειν ἀπο , σκειν. Hunc Lycurgi locum volvius similem linto oculos habuisse putandus est Dio
Chrysostomus T. II. p. 78 sq. Reis L. μόνον γὰρ 'in sol
μν μομεύουπιν οι ποιηταὶ αἰ τῶν ἐν τοῖς ποιήμασι, κιὼ kλλως μἐν εἰώ σιφλέγειν, αεὶ δέ, οπίτυν μέλλωσι μάχεσθαι, παρακελεύονται τοῖς Gυτῶν, ὼςπερ τα Tm reson ἐν Auκεδαίμονι ἐλέγετο. Nequo tamen illud solummodo erat sancitum,'ut milites pugnaturi anto regis tentorium audirent Τ rinoi Poemata', sed ipsos quoquo iuvenes ii 'opulis, Paean tum demittato: singulos alternatim Tyrii ei carmina co- cinisse testis idoneus sest Philochorus upud Athenaeum
ταῖς στραrείαις ἔθος ποιῆσασθοι, αν σειπνοπψσων - καὶ παιωνέσωσιν, δεδειν καθ' rνα Tυρταίου κρίνειν di τον πολίμαρχον και αγλον*διδόναι τευ νικῶντι κρέας. I line sequitur Tyrtaei popinata ad instar carminum n moelia Orum a iuvenibus I ncsedaemoniis esse cantata vel reci tata; neque inepto Tlii rschius p. 64 l. comparat cum illis pastores, qui apud Theocritum cantu fio provocant et ulternis vicibus nemulantur, Praemio praeposito et sedenio iudico, quem ipsi et gerunt. In tali, inquit, Certamino carmina similia fimo excipere possunt ,, illud autem spectatur et agitur, ut alter Hiero vi Et concinnitate somni, quibus nilversarium excipiat, superior
vadat. -- Πoc tam pia licet dubitare, utrum Philocli rus solas elogias intellexerit, nn ἐμ et ρια quoque in
68쪽
cluserit, quus in iuvenum animis vdmirabilem quanda in Ex reuisso vim quis est.qui insitias pati C. O. Mulle rus in libro do Doriensibus ΙΙ. p. 336.) et Thierschius p. 640. sq. Priorem quidem venientiam umplexi Sunt, Red neuter urgumenta vitulit satis idonea. IIaec omnia igitur a Lacedaemoniis erant instituta, ut iuvenum unimos ad bellum ut quo virtutem in stamin rent; id quod patet etiam e Cratis quadam sententia in Scholiis ad Homeri Iliad. o, 496. p. 428. b. ed. BeLLer. . Eunιον δέ g οσι ταυτα προς τους νέους ύναγιγνώσκειν μά- της εἶς διέγερσιν, η δ Tvρταῖος Αακεδαιμο νίοις θραφεν. uanquam hoc Ioco non unico do Spartanorum iuveni-hus agi videtur, qui haec earmina memoriae comme daverint, illi tamen prae ceteris Graeciae gentibus Tyditaeum in deliciis habuisso censendi sunt. Nimirum Leonidusarex, quum ex eo quaereretur, qualis Poeta Tyrtaeus esse videntur, respondisso dicitur Ritimum adiuvenum animos ea acuendor, reserento Plutarcho in Vita Cleomenis c. 2. Aεωνίδαν μεν γαρ τον παλαιὸν λέγουσιν ἐπερωθέντα, ποῖός τις Ουτεῖ ναθεμαι ποιητὴς IV νέναι Gρταῖος, εἶπεῖν. Ἀγαθὸς νέων ψυχὰς αἰ κάλλειν. φὶ Ἐμπιπλάμενοι γαρ υπδγτων ποιημάτων ἐνθουσιασμοῖ παρὰ τὰς μύχας ἰνείδουν ἐαυτῶν. Neque tamen soli I ncedaemonii, sed etiam reliqua Graeciae homines excellentissimi quique Trrtaei carmina ita ut pur est nestimare solebant. Iam vero Plato,
divinus Philosophus, inllibro de legibus primo p. 629.
hospitem Atheniensem proponit ostendentem Praestantiores esse res Pacis quam belli; utque legumlatori pacis Caussa de bello potius quam belli caussa de pace leges esse conscribendas, dein do ad Tyrtaeum fio converten- . tem hacco apostropha: N Tύ ρτ αιε, ποιητὰ θειότατε,
20 Η verbum multo magis Spartanorum regis ingenium tapit. quam καλλυνειν, quod exstat apud Plutarcli. do Solertia Animal. c. I.
69쪽
δοκεις γὰρ δη σοφὸς ista εἶ u καὶ Θαθὸς,το τι τους μῖν ἐν τῶ πολέμω διαφίροντας διαφερό'ως ἐγκεκωμίακας. Con-eedit igitur Plato Tyrtaeum id quod voluerit consequutum esse. Quod autem imota sortitudinem prae ceteris virtutibus celebravit, id philosophus reprehendero debebat, quippe oui quatuor virtutes Principales placerent, iustitia, temperantia, prudentia, sortitudo δικαιοσληη, σωφροσύνη, φρόνησις, ανδρία), ita ni fortitudo noquo' unica, nequo prima virtus habenda Sit, sed in quarto
μάλιστti, καλὴ μἐν καὶ κατὰ καιρὸν κεκον μένη τ0 ποιητῆ, τετάρτη μέντοι δμως tiριγμῶ τε και δυνάμει του τιμω εἰνυι λέγοιτ' ἄν os ratu. Tollit igitur laudibus Tyriaeum Poetum bellicum, eumque suo genere Pra Stantissi- Inuin esse profitetur, quanquam philosophus nequo nnimo , Perferro nequit, quod illo sortitudinem ceteris virtutibus
Accedit deniquo Horatius, Art. poet.. 40l. 8qq, Tyrtaei laudator, qui paucissimis verbis defunctus iudi- cium suum pronuntiavit in hunc modum: Post hor insignis Homerus, Tyrtaeusque mures anima in Murtia bella
Quod quidem dieiuni secus, atque ipso Horatius intollexit, interpretatus ost Quintilianus Insiit. Or. X, 1 , 56. uuidi Horatius frustra Tyrtaeum Non Pro Rubiungi it -- Idemque XJ I, II, 27. Neque enim, Si quis Achillis gloriam in boli cis consequi non potest, Aiacis Rut Diomedia laudem aspernabitur, n quo, qui Homeri 'non, Tyrtast. Horatius enim non Reeundo post uom rum Ioco Tyria um poetam colloeandum Essct Cen it, sed Tyrtaeum potius pam ob caussam Homero Rubiun-
70쪽
earmina divinam paeno habuiΚsent efficacitatem. Iam quaerere aliquis possit, unde iactum Rit, ut . Tyrinei carmina elegiam composita sint dialecto, quasgontibus Ionicis magis convenire videutur, quam Doricis quibus annumerandi sunt Spartani. ulgo quidem hane . dialectum, qualem in antiquissimis carminibus opicis atque elegiacis conspicamur, Ionicam esse dicunt, Aed ro ora noque Ionica neque Dorica nequo Aeolica neque omnino gingularum gentium Propria fuit unquam, sed . . omnium fere eommunis; id quod Patet etiam Ox carminibus Homericis, quum nemini Grnecoium ignotis, tum summa Lacedaemoniorum imprimis admiratione iam duilliin nrito Tyrtaei aetatem accepta; notum. At enim Homeri poesim a Lycurgo ex Ionio in Peloponnesum esso illatam et Poetnni ipsum npud Lacedaemo nios semper in maximo honore suisse.' ) Hinc sequutur dialoetum quoque carminum Homeri eorum, quae Opica vocari possit, Spurinnis suisso satis notam, ita ut eundom dialectum, in poesi olegiam, quippe quae ePica upud Graecos suerit proxima, iam ante T rtaeum u.. i.Cullino, Archilocho ullisque fortasse admissum, ponitus . . RKAPquerentur. Sicut in Carminibus elegiacis opica, ita in unapaesticisIeundem Tyrtaeum Dorica dialeeto,usum - osse videmus, utpote quae iuxta Aeolicam maxime nd. poesim lyricam fuerit necommodata. uuoniam do omni huc re doctissime et acutissimo disputavit Thierschius in dissertatione supra laudata p. 603. xqq. , cui nemo
fore non sullingui itur, nova huius rei commentatione - supersedentes illius verba in nostrum usum convertamus: