Callini Ephesii, Tyrtaei Aphidnaei, Asii Samii Carminum [sic] quae supersunt

51쪽

Iam primum Pausanias IV, 15. sqq. Lacedaemonios ait, postquam Olympiadis XXIII. anno quarto ali pruni

bellum Messeniacum Oxortum et primum proelium npud Deras uequo Marte pugnatum esset, Delphos misisse legatos Deum consulturos, quibuR responsum, ut Athenienκem consiliarium sibi nrcesserent τον Ad ναῖον ἐπάγεσθαι σύμβουλον . Cui quidem Pythiae oraculo quum obtemperassent Lacedaemonii, oa res dithios fecit Atheniensium animos, quippe qui nec Rino magno suae civitatis detrimento optimam Peloponnesi partem n Lucedaemoniis expugnari intelligerent, neque deo resistendum esse censerent.-Iinquo Athenienses hancce commoliunturmaehinationsem. Tyrtaeum, ludi magistrum laetis Ῥάτων ' διδασκαλον , virum neque ingenii coleritate exstellentem et altero pede claudum, Spartam mittunt; qui, quum ibi ndvenisset, tum Privatim .magistratibus, tum publice hominibus qilibuscunquo in unu in locum congregatis carmina recitabat Pt- Iogincn set mapapstica. ') Anno post proelium nil Deras commissum liorum dimIcatum vii Apri monumentum, ubi Tyrtaeus non ipse quidem obiit munia belli, sod in Oxtrema acie militeη ad pugnandum incitavit. Nihilominus Aristoniones, admirabilis ille et fortissimus dux Mosseniorum, cum suis, ictor decessit. Lacedaemoniis aut ein, belli sinent exopinntibus,

52쪽

'. .' .

Tyrtaeus carmina elegium decaniando Persuasit, ut militibus ex Helotuin numero suppletis hiatum rodinisoarent. Munus co Bruntur nil magnam fossam' ἐαὶ τῆκαλογένη μεγαλη τάφρω), ubi Messenios minus fortitudine superant Lacedaemonii, quam muneribus, quibus Aristocratem, Arcadum rogem ) illorun que foetum, corinruperant, ut in ipso discrimino rorum fugam capesXeret.. Iaui quidem Aristomenes, utpoto qui hostium et proditorum: vim noninmplius posset repellere, cum copiarum reliquiis so in Iram montem rcc Pit, unde perpetuo Spartanorum nyos circumiacentes depopulabatur. Hinc Spartas summa unnonno caritas Simul quo Beditio eon sequutu, quam Tyrtaeus itidem sedavit. uuao Praeterea Pximia virtutis specimina per undecim sero annorum spatium dederit Aristomenes, sustus enarraro non mi

In huc Pausaniao narratione multa esso scia, multa ex partium studio prosecta, Rivo Messeniorum, Eive L cedaemoniorum, sive etiam Atheniensium, nemo sere est . quin facile perspiciat. Nimirum Lacedaemonios, quippe quibus nihil unquam pluris fuerit, quam mens sana in corpore sano, hominem omnibus et animi et corporis virtutibus destitutum, etiamsi ponamus ab Ain niensibus misfium, belli at rei publicas consiliarium moderate elementerque lesisas, quis est qui hoc vel simila quippiam Ribi perauaserit Quod quidem multo minus etiam tibi persuadebis, ubi Iustinum sivo Tro-- gum Pompeium aliosque sequutus acceperis Λthenienses, quum responsum cognovi Ment, in contemplum Spart norum Tyrtaeum poetam, claudum pede, non consili rium modo, Red belli Potimimum duoem misisse, qui

53쪽

tribus proeliis fusos eo usque desperationis adduxissos, ut ad supplementum exercitus EPr os suos manumitim rent. q) Ιam primum hoc saltem pro ro ficta et commenticia habeamus necesse est, Athenienses ludi magis strum, undemquo insipidum. t. altero pede 'claudum Spartam misisκe eo tempore, quo Athenis vel duo rei nemo litteras vel sciret vel disceret. γ Maiorem vero probabilitatis speciom prae se fert, quod Pausanias narrat Deo Delphi eo auctoro Athenis arceskitum PSAP ΤΥ laeum', ut Spartanorum udversa fortunae Succurrv t. Hoc Enim testatur orator gravissimus, I Fcurgus, Oratione in Leocratem c. 28. Toιγὰρ Dυν, inquit, οντως ησαν &νδρες σπουδαιοι καὶ κοινῆ καὶ ἰδία οι τότε/τιν πόλιν Οἰκου'ες, ῶς τε τοις ἀνδρειοτάτοις AHκεδ ιιμονίοις ἐν et Οις ἐωnροσθεν χρόνοις πολεμουσι προς Μεσσενωνς ὐ-λεν Ο θεὸς παρ' ημῶν Oεμόνα λαβάν καὶ νικήσειν τυυς ἐναντι- υς. καιτοι εἰ τῶν Mφ ωρακλέους γεγενημένων, οι ἀεὶ si σιλεύουσιν ἐν Σπάρτy, τους:παρ' υμῶν ἰγεμόνας ἀμείνοτρο γεῖς ῖκρινε, πως -κ ἀννπέρβλητον χρὴ τον ἐκείνων ωθε τὴν νομίζειν; τίς γὰρ o .οιδε τῶν πιλήνων, ἴτι T ταῖον στρατηγον ἔλαβον παρὰ τῆς πόλεως, με&' Ου καὶ τῶν πωλεμίευν εκράτησαν καὶοτηνίπερὶ τους νέους ἐπιμέλειαν συνετάζαν ζο , - μόνον εἰς τυν παρόντα κινδυνον, ἀλλ' εἰς

54쪽

άπαντα τυν-αφῶνα βουλευσάμενω καλῶς -κMIΩmε γM2 -- τοῖς ἐλεγεῖα ποιήσας, ὼν ἀκουοντες παιδευονTua προς ἀνδρείαν. Atqui ex hae quoquo narratione, licet simplicissima, luco clarius Patesciti oratorem unditorum Atheniensium benevolentium euptamo, quorum maiorvri L .ceda moniis Rupientia ne prudentia praestitisso Trrtaei Exemplo demostrare t conatuκ est. Quod quanto magis auxisse et exornasse putandi sunt ulli oratoros δημοκυ- 'πικοι, sophistae, Poetne comici et quicunquΘ circa tempora belli Peloponnesiaci plebeculam AthΗnionsem obI etare utque eludere Studebant f E talibus sophistarum, rhotorum et poetarum comicorum ossicinis urtificium guum deprompsisso videtur Theluistius Drui. XV. p. 197. Αακεδαιμονίοις τοῖς πάλαι πολέμω πιεζομένοις Mε σηνίων ἁνεῖλεν ὁ Θεὸς σxμμαχιαν tiἰτεῖσθαι Αθήνηθεν. πρε- σβευσαμένοις δἐ τοῖς Aάκωσιν οι Ἀθηναῖοι κώ συμμαχίαν

φιλοσοφία. . Unde coincitur totam rem ab Athoniensibus ita esse inversam, ut omnia Rd Ruum gloriam vir tutemque RPectarent, Lacones autem Rapientia vallemuc prudentia deteriores evaderent. Bectissimo igitur iudicavit Thierschius P. 595. Sed Diuniκ haec res ud gloriam Atheniensium portinebat. Itaquo ub iis fit udiose debuit arripi, qui publicis orationibus, ut populi

vanitati satisfacerent, veritatis non uimia filudiosi, pri- Scum Patriae laudem nugere nii antur. At rhetoribusset Panegyristis ud verum Atticarum heu Ῥιγίδιον seri Ptores cum Hiis multis eius. generis commentis trYSiit,

55쪽

et in libria eorum ellebrata est, ut ex Strabonis loco supra poRito Dppuret, qui eius uuctorem primo loco

I hiloeliorum claruni Atthidos nuctorem commemorat.

Videant igitur cui sidant, qui hanc lubricam in re gravissima sumam sequuntur, ut, bellicae poeseos laudem Spartanis eripiant, eamque Atheniensibus gratificentur. Fi nuisem ornntun , quema rhetores et Panegyristae fabulas addiderunt, detrahas, Temnnet sententia Atticorum vanitati utquo odio in Spurinnos congrua, nempB Atheniensem vel ludi magistrum eumque insipidum sapere inter Laeon eg eisque Lolli ducem Esso satis idoneum. Lycurgi enarratio nobis videbatur omnium verisimillima, quamvis passim ex Atheniensium magniloquentia prosecta. Sed ex hac ipsa narratione Similibusque, quae rerum gesturum simplicitati et integritali adhuc proxima suorunt, mirae isino et commentietas tabellae manu ovidon inr. Et nini Tyrtaeo duco Lacednemonii non solum victoriam reportasse sed etiam iuventutis disciplinam insiliuisso dicuntur την περὶ τους νέους ἐπιμέλειαν σννωτάξαντο , quod quidem .carminibus et glacis praecipue

et socium est, quibus audiendis iuvenes ad virtutem ducuntur et instruuntur. Quanquam vix probabile videtur Tyrtaeum immutasse firmissimam illam Spartanorum disciplinam, a Lycurgo constitutam, hoc tamen Pro comporto habere.possis illum multa instaurasse vel paul- Iisper innexisse, quae forsitan per decursum temporiantque robus adversis erant commutata, ita ut integram

ut luo puram Lycurgi disciplinam rovocasso putandus sit, id quod apparet etiam ex Eunomino reliquiis. Tyr- laeus igitur iuventutis Spartanae curam habuisso dic halur: undo quam facito satium sit, ut dicaces Atheniensos sibi fingerent Iudi magistrum, nullis omnino indiget argumentis. Iam primum habes Iudi magistrum Eundemquo simplicem et incomptum; altius nddidit opitheta ornantia, ita ut mox prodiret altero pede claudus vegraque unimi valetudine asseclus.

56쪽

Vidimus a plerisque scriptoribus Tyriacum habitum

osso Athenionsem, a civibus fiuis ud Lacedaemonios mi

sum: accedit gravissimum Platonis Ne Logibus I. p. 629. A.) textimonium, qni designat Τυρταιον, τον φύσει ν ἐν Act ναῖον, τῶνδε μακεδαιμονίωνJ di πολίτην γενόμενον. Cui assentitur Plutarchus Apophtheginat. Lacon. p. 230. Π, ro ιένου δέ τινος, διιι τί Tυρταῖον τον ποιητοεποιισαντο πολίτην, πιπως, ἴτη, μηδέποτε ξενος φαίνηται ημῶν ἡγεμών. Sed non omnes consentiunt in hac re. Fuidas enim Tyrtaeum suisso tradit Lacone incivel Mi Iosium: Tυρταῖος, Ἀρχιμβρότου, Αύκων η Mιλ σιος, ἐλε ιοnoιῖς καὶ αυλητῆς ' ον λόγος τοῖς μέλε σι χοροσύμενον παροτρυναι Αακεδαιμονίους καὶ πολεμουντας πιεσσονίοις ταύτη ἐπικρατεστέρους ποιῆσαι. Bene Thierechius Sitidum

hoe Ioco habuisse nuctores satis accuratos Ex Po Con

eludit, quod nomen patris Tyrtaei a nullo alio relatum illi eognovissent: DIIoc ipsum autem nomen Αακωνικὸν κόμμα habet. Laeonum enim nomina plura a BPO E composita sunt, Pt in eam terminationem exeunt, ut Thebanorum in LX AT. HSed hoc fortasso minoris momenti, si quidem aliarum quoque gentium Graecarum supersunt nomina desinentia in BPOTO , ut Ἐχέμβρο- τος ωρκάς, Λαλλίμβροτος Καιλωνιάτης, Στησίμβροτος ω- σιος, et fortasso alia npud alias gentes obvia. Laco enim diei poterat'Tyrtaeus, pmpterea quod civitat . eum donaverant Spartani; frequentissimum est nim, ut non solum ab loco natali, sed etiam ab urbibus peregrinis, quas postea sedes Sibi elegorunt, et v s d nominentur. Milesius autem quomodo vocari potuerit. Tyrtaeus, Purum liquot,' qtianquam suerunt, qui hoe ita sexplicare conati sint, ut Inrtaeum Mileto, Λthenien-. sium colonia, Primum Athonas, deindo in Poloponne-

57쪽

4444

sum migrare iubeant.', At hi quidem, ut Thiorgellius

ait, instar veterum scholius turum in rebuR, quas ignorant, explicandis, probabiliu Eectando historius singunt, quae Pessima exegeseos ratio Philologium tabuli 9 otopinionum commentis oneravit. In his nuto in rebus diiudieandis omnino sucilius est videre, quid salsum, quam invenire, quid verum sit. Ita quod pedo elandum finxerunt oum non inconcinne ad carminum genus, quo inclaruit, relatum Ext. Ipsa enim plogia ob pentume-uum, qui hexametri munero duobus in pedibus seneto originem habuit, clavdu esso et Pedo claudo inredor dicta est. In hoc igitur ullo viae species manifesta. Alii donique fuerunt inter velores, qui Tyrtaeum

D sequo Athonis, ne quo Mileto, sed Aphidnis Spartam venisso diceront, reserente Strabono i VIII, 4, l0. , qui quident Ta rines distichis quibusdam laudatis, quan ipsummulo intellexisse poStoa ad fragm. l. videbimus, haecce

verba adiungit: Acra η TNυrα ἶκνρ υταν τα φὶ i. ἐλεγεια, ν Φιλοχόρω ἁπιστητέον καὶ Πιπίγένει κει ι ilia'ις πλείοσιν εἰπουσιν Ld Ἀθηνῶν καὶ Ἀφιδνῶν αφυάσθω, ὁ γέντων -κεω μονων κατα χPησμον,,ος ἐπίταπιε πειρ' Ἀθηναίωνλα ν ηγεμόνα. Strabo minus accurato hoc loco, dixit Tyriaeum Philochoro, Callisthene aliisquo auctoribus ἐξωθηνῶν καὶ Ἀφιδνῶν-λφικέσθαι, significans nonnullos istorum Acriptorum Tyrtaeum Athenis, alios eundem Aphidnis succurrentem Lucedaemoniis proposuisse. Mi M P. Bdiliger. in Wielandit Musis Attico I. p. 356. C. Sc

58쪽

nimo tamen ThierAelii uni Roqiintus illa rha pro corruptis imbueris, Propterea, quod go ullum P xlii honi paullo quidem obscuriorem, minime tamen inexplicabilem. Iam quum binas memorPntur Aphidnae, quarum ulterae sitae orant in Attica, nitera in Lacedaom Onia, ὶ, nova exoritur quaestio, unde Tyrtastus Spartani prosectus sit,' quippe qui inui natio no nut Atticus aut Lacedae in nius nppareat. Strabonem in hac rB Ruetoreη xuos nimissostinanter. et breviter tantum adumbrasse dolendum os ita ut neque liqueat, utrum Attica nn Laconicae Aphidnao intolligendae sint, neque nn iidem nuctores, qui vulgari tabula repugnanto Tyrtaeum Aphidnis repetiere, memoriae prodiderint ipsum dueem sive consiliarium uLacedaemoniis p nrcessitum secundum oraculi responsionem. Iam si ponemus Aphidnam illaes suisso in Lazonia Aitus, nenio unquam expediet , qtio modo Athenienses hominem Aphidnis I nconicis ortum suum civem habero potuerint. Nimirum si Athenienses omnem Tartaei sabulam conturbasse ussirmavimus, istius tumen continenti probabilitatem Sophista vel dicacissimus non vi agis impetraverit, quam si cui in mentem vo norit Loonidam, sortissimum nd Thermopylas pugnatorPm, regem Spartanorum, Rutilio commutare in civem Λth niensem. Itaque verisimilius videtur Λphidnas nssumero in Attica prope Eleusinem xitas, quan tam ni ine rium est, utrum eo teri Poro, quo Tyrtaeus floruit, in Atti nurum ditione' iam fuerint, necne. Iam vero si statuam un, Aphidnas tunc temporis nondum ab Athonionsibus sui o

il L. G. p. 591. ANon est dubium, quin locus in vocibus εξAθηνῶν καὶ Aφιδνῶν tertiam corruptelam hab at. Nam si Astsenis venerat Tyriapus, non poterat Aphidnis v viis. 'San . Sed si non Athonis vonerat, poterat Aphidnis Vluirmn 2J Stophan. Byra P. 200. Aφιδνα, δῆμος Αντικης τὸ ε in εονε νιδος φυλῆς. - ωὶ καὶ πλοθυντικον δνα --ὶ I

59쪽

oceu pnta , lacillimum est explicatu, quomodo ox Tyrtaeo Λphidnuoo seriori demum notate sucius git Athoniensis. Noquo, si hoc milii dederis, Platonis testimonium amplius ni versabitur, Tyrtaeum nritum quidem Atheniensem, 'Lacedaemoniorum vero civem nppellaniis; Ptonim quicunquo ortus erut DT Attica civitate, κατ' L πην gaud

IIubes igitur Tyrtaeum proprie quidem Aphidnaeum, sed eundem Platonis salieni tempore etiam Atheniensem, quem C. O. M litteras in libro do Dorionsibus Vol. LP. 152. magna tum probabilitato coniecit Lacedaemoni rum auxilio venisse Lelli socium, veluti Corinthios alios-quo. Ac late quippiam re vera Spectantem supra iam vidimus Themistium, qui commemorat συμμαχίαν την Πυθόχρηστον a Laconibus desideratam, quam quidem Thomistius tantum ubest, ut ipso finxerit, ut ex rerum monumentis hodio deperditis tradidisso putandus sit. Restat indagandum, quonam temporis spatio floruerit Tyrtaeus. Iam annum quidem natalem nemo hodio sibi Persuaserit posse inveniri; EX Pausania nutem supra cognovimus bellum Messenineum alterum, quo poeta nil summum fastigium Pervenerat, initium copisso ni, Olympiadis XXIII. anno quarto et undequadragesimo quidemunno post Ithomao expugnationem. Paumnino nutum repugnant Iustinus atque Eusebius, quorum non solum uterque spatium quod inter primum ot ultorum bolluinpositum fuerit, constituit octoginta nnnomini, sed ulter quoque secundum bellum inchoasso tradit ab Olympiado

60쪽

XVI. ); iis quo assenuro ridetur Suidas, qui ' inpii m floruimo acribit clam Olympiadem XXXV. Iam primum hellum Pausania IV, 13, 4. auetors fini-ttim est Olympiadis XIV. anno primo, postquam Lac daemonii undeviginti annos Ithomen oppugnaverant, id Pod ex Tyrtaei fragmento 4. apparet. ', /μφ' αὐτην δ' ἐμάχοντ' ἐννέα καὶ δέκ'

. 'εγκοστω δ' οἱ μιν κατὰ πίονα ἔργα λιπόντες. ε'. φεωνὸν Tθωμαίων ἐκ με γύλων ορέων. Notissimum est primi belli ansam dedisso Polyeliarem Messenium, quem Ol inpiade quarta stadium vicisso omnes acriptores inter se consentiunt. I Iam si ponamus, ut vulgo fieri solet, primum bellum inias ἡ . ab Olympiadis IX. anno secundo, haec quidem ratio. Polycharis palmae Obmpicae nequaquam relangPlur. Intorvallum vero, quod inter utrumque bellum intermi sum erat, si ipso Tyrtaeo ita. definitur, ut auorum nequalium uvos primo bello pugnasse significet: ul. ταὶ πατέρων ἡμετέρων πατέρες. Quas quidem definitio' 'magis convenit Pausaniae quam ceterorum rationi, licet sortasse aliquot annis post Olympiadem X Ια secundum bellum inchoavit. Itaque quum idem hoc bellum