장음표시 사용
511쪽
Ecelesiae parietes, ad eiusdem Ecclesiae ossicia exercenda destinata, non video eura ratione loci sacri excipi debent. XvII. Disputant Theologi de Oratoriis, utrum debeant inter sacra loca computari. De Oratoriis publicis, destinatis ad celebranda sacrificia , ad quae fideles inis discriminatim campanae pulsu admoniti conVeniunt , nulla est dissicultas . Penes omnes convenit, haec Oratoria esse loca sacra. Negant vero communiter, Oratoria privata domorum computanda esse inter Ioca sacra; licet Episcopi , aut Pontifieis auctoritate ibidem Mis, celebrentur. Quia, inquiunt , eiusmodi Oratoria non veniunt nomine Ecclesiae ; nec gaudent Ecclesiae immunitate . Tandem privata au ctoritate possunt in usus profanos redigi. Haec tamen omnia non aliud evincunt, nisi quod Oratoria privata tot privilegiis non gaudeant quot fruuntur Ecclesiae .. Quamobrem non omnes fideles , audientes ibidem Missam , satisfaciunt praecepto; sed solae personae expressae , & nominatae in privilegio concessionis . Ceterum, si missis subtilitatibus res ipsa spectetur se inter sacra loca haec Oratoria computandae esse, validiores suadent rationes. Quaenam, amabo, est ratio potissima cur Ecclesia loeus sacer habetur uia scilicet ibi offertur incruentum sacrificium, quod est christianae religionis mysteriorum compendium ; & illuc fideles conveniunt ad audiendam sacram Missam. Haec in privatis etiam Oratoriis peraguntur, licet min ri solemnitate, & apparatu. Cur ergo Ioca huiusmodi sacra reputanda non sunt Recedit quod Oratoria a ceteris domus locis pro usibus communibus , & profanis deputatis, & veluti extra domus parietes eriguntur , & habentur veluti a locis profanis separata . Cur ergo sacra' non sunt dicenda Viκ aliquem Christian rum reperire esset qui sacrilegium non reputaret fornicationem in his Oratoriis
XVIII. Monasterioram loca , dormitoria, ossicinae, cellae, de cetera eiusmodi licet loca sint benedicta , non tamen veniunt nomine loci sacri, quia non sunt destinata ad divina ossicia celebranda, aut ad fratrum sepulturas . Quare peccata luxuriae ibidem commissa non forent sacrilegia XIX. Quaest. N. Sacerdos, saeramentum Euebarisiae gestans, eommitteret ne Iacrianium, si aliquod luxuriae erimen five internum , sive externum perpetraret e Resp. Tertiam sacrilegidi speciem . diximus esse contra res sacras, puta vestes sacerdotales, reliquias, calices dcc. Verum, quia inter res sacras potissimum loeum obtinent sacramenta , & inter haec eminet sacrosancta Eueharistia ; ideo de eadem primum quaesitum est . Ad quod respondetur adfirmative . Sancta enim sancte tractanda sunt. Qui vero actionibus lascivis pollueretur, dum Sancta Sanctorum gestaret manibus, aut pectore, non sancte, sed scelerate sancta tractaret. Sacrilegium ergo Committeret. Sacrilegus quoque esset qui statim post sumptionem Eucharistiae se nicaretur , aut pollueretur ἔ vel qui indutus vestibus sacris , & paratus sacrificium
512쪽
DIS S.IL DE MERETRIC IO oee. 48s
cium offerre, pollutionem , aut fornicationem exerceret . Vestes tamen sacrae
non polluerentur. Quoniam Pollutio haec ab Ecclesiae decreto pendet, quod nouadest . XX. Quaest. XI. Sacrilegus ne foret qui gestan reliquias fornicationem eommitte Veist Resp. Negant Salmanticenses tract. πXVI. cap. VI. punct. I . num. 33. & penes illo; Agorius. Quia, inquiunt, qui gestans reliquias fornicaretur, id non ageret in contemptum reliquiarum, sed ut ardorem libidinis extingueret. At reponi potest, Neque qui fornicatur in Ecclesia, in Ecclesiae contemptionem agit. Cur sacrilegua est qui gestans Eucharistiam polluitur luxuriae culpa ia Eucharistia est sacra mentum sanctissimum. Bene habet. At hinc solum sequitur quod impudicitia illius gestationi adversa sit magnopere gravius sacrilegium quam sacrilegium illius qui reliquias desert. Ergo aut negandum est gestantem Eucharistiam sacrilegium perpetrare, dum peccato luxuriae peccat; aut concedendum aliqua profanatione sacrilegi inquinari etiam eum qui reliquias deserens in libidinis culpam prola
bitura XXI. Quid, si reliquiae darentur scorto in pretium actus Veneret Tunc non sacrilegium modo, verum etiam simoniae crimen committeretur Si vero gratis da rentur, & in gratitudinis argumentum; nullum foret crimen. De sacrilegio adve
sus tempora sacra in tractatu de praecepto sanctificandi sesta disputabitur.
CAPUT XILDe sagitiis contra naturam.
I. Mnia peccata sunt quodammodo contra naturam, quatenus naturali rectae rationi adversantur . In praesentia sermo est de peccatis contra naturam, prout pervertunt primarium naturae ordinem , finique a natura praestituto repugnant. Finis autem venereae actionis est prolis conceptio . Omnes ergo venereae actiones quae prolis conceptum impediunt, Vitia sunt contra naturam . Quare generice haec vitia describi valent, quod sint inordinatus venereorum usus pro D conreptionem impediens. II. Quatuor sunt species. Pollutio, seu immundities , bestialitas , sodomia, concubitus inordinatus cum femina, impediens prolis conceptum . Haec omnia docet D. Thonaas a. a. quaest. ci I v. art. D. Ibi es determinata luxuriar specie/ ubi Decialis ratio deformitatis occurriti quae facit indecentem actum Tenereum. Quod quidem potia es esse dupliciter . Uno quidem modo quia repugnat rationi rectar, quod es commune in omni vitio luxuriae. Alio modo quia etiam super hoc repugnat istae ordini naturali venerei actus , qui convenit humanae speciei, quod dicitur vitium contra naturam.
513쪽
uod quidem potes pruribus modii coηtingere. Uno quidem modo, fi absque omni eon-etibitu eausa delectationis veneres pollutio procuretur quod pertinet ad peceatum imia munditiae, quam quidam mollitiem vocant. Alio modo, si fiat per concubitum ad rem non
eiusdem speciei, quod vocatur botalitas. Tertio, fi fiat per eonevbitum ad non debi tum sexum, puta masculi ad masculum, vel femius ad feminam, ut Apostolus dieit
ad Rom. i. quod dicitur sodomiticum vitium. Quarto , s non servetur naturalis mο-dus concumbendi aut quantum ad instrumentum non debitum , aut quantum ad alio monstruosos, is bestiales eoncumbendi modos. III. Quaest. I. Disserunt ne specie haec peccata contra naturam e Resp. Negant recentiores Probabilistae non pauci. Caram uel in Tisia Moral. Lib. IV. num. r ωλDiana Part. VII. tractar. XI I. resol. 23. Maazuchellus tractat. de easib. reserv. eap. xx II. Filii ucius tractat. xxx. cap. V m. quaest. III. num. I 4 I. Probabilem reputat
opinionem. Trullenchus Tom. II. Lib. II. cap. I. dub. 8. nam. 8. P. Dominicus V iisua in proposit. 24. Alexandri VII. num. I. pro hae eadem sententia laudat Melchiorem Cano, dc Armillam. Canus nec verbum hac de re habet, quantum mihi colligere licuit. Armit Ia conceptis verbis oppositum docet Derb. Luxtir. Num. s. ubi textum S. Thomae ex 2. a. quo. cliv. art. II. perstringit, deinde concludit e
De huiusmodi oportet eo teri Deefice . Armilla ergo eum S. Thoma , aliisque
Theologis docet, vitium contra naturam esse unum specie subalterna, seu generice tributum in varias species infimas.
IV. Praefata opinio damnata fuit ab Alexandro VII. in hae propositione , quae in ordine est 24. Mollities , Ddomia, is bestialitas sunt peeeata eiusdem Decisi infimae ; ideoque sufficit dicere in confessione se procurasse pollationem . Falsitas huius propositionis evidens est. Nam quodlibet horum vitiorum peculiari modo opponitur virtuti castitatis et qui modus diversus essicit obiectum formaliter diversum . Ergo specie differunt inter se. Actiones enim speciem capiunt a suis obiectis . Unde, si specie differant obiecta, necessie est & actus ipsos, haec obiecta spectantes, specie distingui. Diversitas modi cuiusque peccati patens est . Nam pollutio , seu mollities impedit coniunctionem maris , & seminae a natura praestitutam, ut habeatur prolis conceptio . Natura item iubet quod mas & femina sint eiusdem speciei. Et hoc tollit bestialitas. Tertio statuit natura sexum diversum . Et hunc ordinem pervertit sodomia persecta, nempe commixtio maris cum mare, aut seminae cum semina . Quarto praescribit vasa congrua generationi. Et contra hoc facit sodomia impersecta , seu innaturalis modus concumbendi; ut quando mas & semina congrediuntur , non servato instrumento a natura instituto ad generationem . si nempe vir cognoscat mulierem in vase praepostero. Alii autem modi monstrosi, dc innaturales, ut quando semina est incuba, & succubus homo , aut quando ex latere copulam habent, non semper sunt peccata
514쪽
DIS S. II. DE MERETRICIO O e. 48τ
mortalia ; eum aliquando necessitas urgeat recedere a consueto modo concumbendi : v. g. quando homo nimius Gesus est, illumque succuba sustinere mulier nequit , possunt ex latere se se agnoscere I dummodo absit perieulum effundendi seminis. Praecisa necessitate , etiam hi modr semper sunt vitiosi; di improbandi ad minus ut peccata venialia.
v. Quaest. II. Quodnam ex bis flagitiis scelestius sit ' Resp. Sermo est de vitiis istis intra propriam speciem luxuriae spectatis. Nam dubium non est, aliquod eκ istis vi alicuius circumstantiae specie distinctae posse gravius fieri; ut si pollutio
exerceatur eum persona sacra , induit circumstantiam sacrilegii , quemadmodum dictum est. Sistendo ergo intra fines istarum specierum gravissimum omnium scelus est bestialitas, deinde sodomia, post mollities, seu pollutio, tandem inordina tus concubitus. Ita docet D. Thomas a. a. quael. cliv. art. I a. ad 4. Gravitas is peceato magis attenditur ex abusu alicuius rei quam ex omissione debiti usus . Et ideo inter vitia quor sunt contra naturam , infimum Aeam tenet peccatum immu ditiae, quod eis it in sola omissione eoncubitus ad alteram . Gravissimum autem es peccatum bestialitatis r quia non fervMur debita species . Unde super iliad G nes xxxv I I. Accusavit fratres suos de crimine pessimo , dicit Glossa, quod eum pecoribus miscebantur . Post hoc autem est vitiam odomitreum , cum ibi non semvetur debitus sexus. Post hoc autem est peccatum ex eo quia non servatur debitus modus concumbendi. Magis autem si non fit debitum vas , quam fi sit inordia natio fecundum aliqua afia pertinentia ad modum eo ubitus. Omnibus autem istis scelus horrendius est congressus cum daemone.
De pollutione moluntaria, seu mollitie.
- tera involuntaria, qua, repugnante voluntate, natura semen aut in vugilia , aut in somno effundit. II. Pollutionem voluntariam esse peceatum mortale gravissimum Contra nat ram , certum de fide est. Inquit enim Apostolus Paulus I. ad Cor. VI. Vers. v. Nolite errare et neque fornicarii , neque idolis semientes , neque molles . . . . re gnum Dei posidebunt . Idem inculcat ad Galat. v. vers. I9. Manifesta sunt autem opera earnis, quae sunt fornicatio, immundisia ore. Qui talia agunt, rernum Dei
III. Ioannes Caram uel Probabilistarum antesignanus in sua Theo . Mor. Lib. IV.
515쪽
nu,n. I 3. negavit Pollutionem natura sua esse Peccatum mortale his verbis
Mollities iure naturae prohibita non est. Unde si Deus eam non interdixisset , saepe esset bona, is aliquando obligatoria sub mortali. Quam propositionem damnavit Innocentius XI. estque in ordine 49. Quod non iure tantum divino , verum etiam iure naturali, vetita pollutio sit, veritas est manifesta ; cum sit contra ordi nem a natura praestitutum e impedit enim prolis conceptionem, quae est finis primarius delectationis venereae . Quid quod vel ipsi Ethnici hane agnovere veritatem, ut patet ex Martiali epigram. xl M. I am erede tibi naturam dicere verum:
Istud quod digitis , Pontice , perdis , bomo e t. Quod opponit Caramuel , sutile est . Nam profusio sanguinis , lactis , urinae, sodoris , nulli naturae ordini repugnat; sed, debitis eonditionibus servatis , eidem
congruit. Praefata enim ad individui sanitatem ordinantur. Ideo, quoties sanitati congruere videtur , effunduntur. Semen vero humanum non nisi propter generationem , & propagationem humanae naturae effundi potest ἱ cum hic sit unicus eiusdem snis. IV. Quaest. I. Di fert ne pollatio propriis tactibus procurata, a pollutione excitata tactu mulieris dormientis , aut pueri doli incapaeis e Resp. Convenit Penes mnes , duo peccata committi , quando duae personae concurrunt ad pollutionem . Disputatur dumtaxat, quando una sola persona polluitur tangendo vel seminam dormientem, aut puerum doli incapacem. , V. Adfirmat prima sententia , videlicet pollutionem excitatam alterius contactu specie differre a pollutione procurata propriis tactibus; atque adeo exprimendam in consessione esse hanc circumstantiam . Nam pollutio eum semina do
miente excitata , est veluti copula inchoata , ad quam ordinatur . Si semina sit nupta, Virgo, aut sacra; pollutio induit variam speciem. Pollutio autem propriis tactibus peracta ab his omnibus suapte natura praescindit. Ergo eiusmodi pollutiones .specie distinguuntur . Accedit quod tactus impudici eum viro exerciti ordinem sexus perturbant : ergo specie differunt ab iis habitis vel cum semina , vel absque alieno instrumento. VI. Altera sententia negat, eiusmodi pollutiones specie distingui . Nam natura pollutionis in voluntaria seminis effusione sita est. Quod vero aut propriis , aut alienis instrumentis procuretur, de materiali, ut dicitur , se habet. VIL Mihi prior arridet sententia . Primo quia, dum quis pollutionem Procurat contricando corpus alterius, illud polluit, templumque Dei ex parte sua corrumpit, di violat. Si haec confricatio eum puero doli incapace fiat, vix separabilis est a desiderio sodomiae . Secundo quia in praxi vix haec contingere possunt abseque alterius dolo. Quare qui talis criminis reus foret , mea quidem sententia
516쪽
DIX S. II. DE MERETRIC IO cte . 489
haq cireumstantias pandere in consessone deberet, & sigillatim exponere, an pollutio peracta fiterit eum semina. vel cum viro.
VIII. Quaest. II. Qui se polZuit, fi babeat delectationem mora m , aut desiderium
alleuius personae Derae , coniugat/e , Nel o sis , aut stat.e , debet ne has circumia flantias pandere in eonfessione e Resp. P. Richardus Ariaechin Tart. α tractat. v. cap. v I. de 6. proccep. num. I . docet, probabile esse simplicem delectationem quae fertur in personam coniugatam , aut affinem , non habere malitiam distinctam .
Uerum haee opinio laxa est. Delectatio speciem capit ab obiecto. Ergo, quando obiecta sunt in genere moris specie diversa , delectationes. quoque de iisdem obiectis specie distinguantur oportet . De desideriis nulla est difficultas . Communiter
saetentur omnes , debere haec in consessione explicari . Qui enim coiret cum Mo niali, aut nupta, nedum copulam carnalem, sed etiam circumstantiam personae
sacrae, aut nuptae exprimere deberet.
IX. Quaest. III. Foltatio voluntaria ita ne intrinsecus mala est , ut ob nullum fuem, puta servandae sanitatis, vitae, veI Reipublicae, licita evadere queat e Resp. Adfirmat communis, & vera sententia . Quoniam semen humanum unice ad generationem individui , & medio individuo ad propagationem speciei ordinatum est; nullo autem modo ad propriam salutem procurandam . Porro qui voluntarie se polluit , absque copula eum muliere in vase debito, ob conservandam sanitatem, semen prodigit contra finem a natura institutum . Ergo peccat. Hanc doctrinam tradit Angelicus a. a. quaest. lxxxv m. art. II. ad 3. Cibus directe omdinatur ad eonservationem personae . Et ideo abstinentia cibi directe potest vergere in periculum personae . Sed coitus non ordinatur directe ad eonservationem perso nae , sed ad conservationem speciei . Unde nec directe abstinentia coitus per eontianentiam vergit in periculum personae. X. Aliis rationibus suadetur opinio haec. Bonum commune praevalere debet bono privato, etiam vitae. Atqui seminis effusio extra copulam est contra bonum commune naturae humanae r de medio quippe tollit hominum generationem. Eringo neque ob privatam alicuius sanitatem licita est. Accedit quod cum valde imgentem delectationem experiantur homines in seminis effusione, si hane reputarent ceu medicinam ad propriam salutem conservandam , passim, & frequentissime, libidinis aestu abrepti, existimarent pollutionem procurandam esse ad consulendum sanitati ; quin delectatione medicinae absorpti tam frequenter illam repeterent, ut propriae sanitatis iacturam facerent . Hinc sequitur pollutionem tum bono communi humanae propagationis , tum bono Privato proprii individui noxiam esse; atque adeo numquam licitam. XI. Obiicies r. Licita est expulsio fetus ante animationem , ut vitae matris consulatur . Ergo licita erit pollutio, ut sanitas conservetur. Nam, sicut fetus
517쪽
matris vitae aggressor quandoque est I ita semen redundans corporis sanitati est
noxium . Resp. Negatur tum antecedens , tum consequens . Antecedens damnatum est ab Innocentio XI. in hac propositione 3 . Licet procurare abortum ante animationem fetus , ne puelia deprehensa gravida oceidatur . aut infametur. Si erago neque diffamatio , neque occisio futura puellae deprehensae gravidae satis sunt ad procurandum abortum ς patet licitum haud esse procurare abortum ad salvaniadam matris vitam . Potest quidem mater, si eius vita periclitetur , uti remediis necessariis ad salutem , etiamsi hinc sequatur abortus. Verum numquam ei licet sumere medicinam directam in hune finem, ut sequatur abortus. Nihil ergo hine eruitur ad inserendum , esse licitam pollutionem . Quamquam non desint qui , concesso antecedente, negant consequentiam . Discrimen assignant, quod latus in Ventre matris existens , etiam inanimis , reputetur suppositum moraliter distiniactum , & aggressor salutis matris . Porro mater , inquiunt , contra eumdem aggressorem iure dimicare valet . Semen vero, dum intra vasa seminalia sistit, non distinctum, sed unicum efficit individuum. Nemo autem contra semetipsu uis gnare valet . Vera haec , an falsa sint, nihil ad nos, qui primam dumtaxat reis ponsionem defendimus. XII. Obiicies a. Vita actualis praeserenda est vitae quae in potentia tantum vita est. Semen est vita in potentia ; individuum e contrario , quod semen effundit, actu vivit. Ergo, quando alterutrum destruendum sit, individuum, quod re apse vivit , anteponendum videtur ; atque adeo seminis expulsione servandum .
Resp. Vita actualis praeserenda est vitae in potentia, actione licita; secus mala , di vetita. Actio effundens semen , seipsa mala est, ut probavimus . Ergo nequitassumi ut medium ad conservandam propriam vitam . Licitum quippe haud est
sacere mala, ut inde bona eveniant.
XIII. Obiicies 3. Vasa spermatica sunt instituta ad propagationem generis humani I di tamen exscindi queunt ad conservandum individuum . Ergo etiam semen effundi potest ob eumdem finem . Resp. Negatur eonsequentia . Homo a publica potestate , iusta occurrente caussa , occidi valet : nec propterea pollutio praescribi potest . Actio occisiva lieita est, dum imperatur a potestate legitima . Actio
qua procuratur seminis effusio , suapte natura mala est. Idcirco numquam Iicita evadere potest. XIV. Disputant Salmantieenses Scholastici Tom. IV. tractat. x m. disput. X. dub. s. numeri 2I3. possit ne Deus pollutionem praeciperer & partem adfirmantem defendunt ; quibus subscribunt Salmanticenses Morales tractat. xxv I. cop. VII. punct. 2. numer. 2 . Quoniam Deus potest praecipere occisionem innocentis . Ergo etiam imperare potest pollutionem . Deus enim supremus d minus est vitae humanae . Ergo qua ratione auferre valet vitam actualem ,
518쪽
DIS S. II. DE MERET IOC IO oee. si
eadem poterit praecipere impedimentum Vitae, quae est dumtaxat talis in potentia .
XV. Limites praefigere omnipotentiae divinα excedit facultatem humanae menistis. Quare similes quaestiones vix absque nimio ausu institui possunt . Tamen . quia quandoque excitari solent , non ut fines praestituantur infinitae potestati diis vinete, quae, quidquid non repugnat fieri , praestare valet ; sed ut rerum naturaeelarius explicentur : idcirco respondeo, fieri haud possie, ut ego quidem arbitror . quod pollutio a Deo praecipiatur . Quoniam, ut dictum est , actio haec estvsiva
seminis extra copulam coniugalem adeo dissonat rationi, ut nulla appareat ratio cur licita evadere umquam possit . Suapte quippe natura rationem absorbetola vehementem delectationem, concupiscentiam rebelliorem facit, irritatque ad versus rationem ipsam, sublato omni honesto fine. Quare actio haec inordinata seipia est. Nequit ergo a Deo imperari . Deus imperare potest occisionem inno. centis : quia actio occisiva innocentis, positis iustis conditionibus, nullius ordinis perversionem importat. Accedit, multas apparere aequissimas caussas ob quas Deus praecipere innocentis mortem potest ἱ nullam vero assignari a nobis posse iustam rationem propter quam Deus imperet pollutionem . Quod si reponas , nostrum non esse rationem istius praecepti designare I subdam ego, nostrum quo. que non esse, praeceptum ipsum in examen adducere . Mittamus ergo quaestiones
XVI. Quaest. IV. Lisitum ne es confricare membra , aut asiis incitamentis uti , ut expeRatur semen eorruptum , dum timetur veri feminis effusio . ' Resp. Adfirmarunt plures recentiores Probabilistae . Ioannes Sancheae disp. xx I. num. 29. Filii ucius tract. xXX. cap. VIM . num. Iso. Diana Part. II. tradi. xv I. rest. 36. Thomas Sanchez Lib. IX. de matrim. disp. xv II. num. I9. sed eam retractavit Lib. V. Sum. eap. VI. num. I 2. Contraria sententia communis, & vera est, quam defen- nt Salmanticenses Scholastici Ioe. eis. num. 23 D item Morales lori cis. num. 27. Bonacina de matrim. quaest. Iv. punct. IO. num. 12. Lugo de paenit. dio. X. θS Dnum. I 26. La Croix Lib. III. par. I. num. 926. & alii communiter. Ratio evidens
est. Pollutio voluntaria natura sua mala est. Ergo nequeunt fricari verenda ad expellendum semen corruptum , dum periculum est expellendi verum semen . Accedit quod agitatio, & irritatio verendorum ad expellendum semen corruptum, natura sua expulsiva est veri seminis : quia per se concupiscentiam titillat , irritat, PrOVocatque ad veram pollutionem . Quid quod, si hoc permitteretur, passim homines, venerea delectatione abrepti , reputarent se redundare semine cor rupto, ut occasionem haberent pollutionem veram exercendi i Rationes quae opponuntur, sutiles sunt; idcirco illas praetereo. XVII. Quaest. V. Mulier quie in coitu cum marito non seminavit, peerat ne si
519쪽
peracto coitu, se tactibus ad seminandum proTOcet e Res p. Negant Salmanticensesue. cit. num. 29. quia talis seminatio est complementum praecedentis coitus. Quod enim immediate ante, vel post coitum sit, in ipso coitu fieri videtur. Ante eoitum licet tam viro, quam seminae tactibus venerem excitare, ut simul semina. re valeant, si sorte unus altero tardior sit in semine emittendo. Accedit quod nimis durum esset seminae, si, matrice coitu viri irritata, & valde accensa, ardorem illum perferre deberet , quin seminis effusione extinguere posset . Idem docet Sanchea de matrim. Lib. IX. disput. 6 M. num. 9. ἐν Io. Nolo nunc hanc improbare sententiam ob allatas rationes . Eam in tractatu de matrimonio serius
XVIII. Quaest. UI. o ne pereatum disiliationem quampiam excitare Z Resp. Praeter urinam, & semen, tertium quemdam humorem eκ verendis tum mulieris , tum viri distinguunt post medicos Theologi . D. Thomas ipse hunc distinguit humorem opusc. lx Iv. titui. de fluxu libidinia , his verbis . PraeIermittendum quoque non est , quod quibusdam eontingit interdum conscientiae dubietas , is perturbatio magna , unde ipsis vigilantibus absque vi a commotione carnis , is cogitati ne immunda , humor quidam per membrum secretum egreditur sine delectatione . ἐν quo issensibiliter ; ita ut multi de hoe non perpendunt , nisi cum pannos sentiunt madefactos . Cuius eausam aliqui ignorantes turbantur , , errant, putante se pollutos esse . Et ideo sciendum est , quod illius humoris es o non est pol istio : quia, ut dicunt mediet , ne desectatione libidinosa , is earnis commotione nullus potes potaui vigilando . Ad ipsius tamen usumnem humoris videtur naturalis conditio causam exhibere primariam , sed deinde id aliud quod ad naturam dispο-nit , ca a vitiosa , is evitabitis perficit , ἐν consumit . Quibusdam hoc prove ire πηο i propter Diam praesentiam , , alueutionem aBcuius personae in cuius con Dectu babuit complacentiam sensualem , is vanam , seu ad quam inordinato G ο re oscituν , aut per tactum impudicum levem , aut imaginando aliquos actus im pudicos fortiter, is moros. In his enim ea us, ἐν aliis similibus multi inveniuntur babere calefactiones , ἐν commotiones earnis sibidinosas , dictumque humo cmemittere , velint , nolint. Sed eas eatios, is similes , quae sunt evitabiles, debet quilibet fugere, is evitare pro posse , maxime qui sentit de hoe se esse passionarum , seu ad bor naturaliter inesinatum , sive ex vitio mentis , fve ex debilitate naturae . Et qui occasiones huiusmodi non vitaverit pro posse , vel iuxta posse , re-hnquendo amicitiam , is familiaritatem personarum ad quas inordinate asscitur , fugiendo etiam aliscutiones , is aspectum personarum , licet non credam , ipsum per arctam effusionem peccare mortaliter, nisi forIe aliter concupisceret , aut impudice rgueret personam , quae est ea a istas effectus I tamen credo eum graviter pcccare ex magno peccati mortalis periculo : b ideo consilium do tibi quod abseque
520쪽
que dilatione morosa ipse Mi violentiam faciat is hac parte fugiendo persenas huiusmodi, atque eum eis omnem opportunitatem loci, is temporis evitet . XIX. Laudatum opusculiim non eme D. Thomae , valde probabile existimo ς' stilique ratio non Ievem affert coniecturam . Doctrinam tamen veram arbitror , quam tradit etiam Caietanus Tom. I. opusc. tradi. XXII. quaest. I. Itaque, si ea uiata istius distillationis sit ipsa naturae debilitas, qui eam patitur absque ulla complacentia, nullum crimen committit. Quin, si pollutio ipsa , seu seminis effusio ex nimio calore, aliove naturae vitio erumpat , nullum est crimen , quando voluntas repugnet . Caussa ergo sive istius tertii humoris , sive ipsius seminis effusi spectanda est. Si caussa si innocens, innoxius quoque habetur effectus . Si caussa fuerit vitiosa & vitabilis , ut turpe colloquium eum muliere , aut viro , illius impudicus aspectus, & conversatio I tunc ob cautam non evitatam mortalis reis putanda erit tum distillatio , tum pollutio , ut ex adducta etiam auctoritate
XX. Quaest. VII. Tollatio voluntaria in ea a peeratum ne es e Resp. Duplex distingui pollutionis cauta solet . Altera per se, de directa, quae suapte natura in Pollutionem tendit , eamque insert ; quemadmodum potus veneni mortalis , aut letale vulnus per se mortem inducit. Eiusmodi autem caussae per se pollutionis sunt tactus turpes in pudendis , verba valde lasciva dc amatoria , cogitationes obscenae , pudendorum confricationes, & attrectationes . Caussiae per accidens sunt quae natura sua pollutionem non inserunt, sed pariunt quosdam effectus quibus iungi pollutio solet praeter naturae intentionem . Eiusmodi caussiesunt 1mmoderatus cibus, dc potus, studium rerum venerearum, audire mulierum consessiones, equitatio, aliaeque plures actiones extra genus luκuriae. XXI. Caussarum istarum aliae graves sunt, aliae leves, & aliae mediae. Graves sunt quae graviter pollutionem inserunt, ut sunt caussiae per se I leves, quae remote ad pollutionem concurrunt, ut tactus digiti , aut manus, vel brachii seminae, aspectus eiusdem vultus, lectio curiosa &c. Caussae mediae appellantur quπde se non inducunt pollutionem , sed quamdam essicacitatem habent ex personae distositione, ut sunt aspectus proprii, vel alieni corporis eiusdem sexus, aspectus imaginis turpis dcc. Verum eiusmodi cautas quas medias vocant, vix ego disti guere scio a caussis levibus. XXII. Gravitas , aut levitas talium ea utatum , quae mediae dicuntur , non ex earumdem natura absolute spectata , sed ex respectu ad personam accipi debet . Cauta quae respectu Sempronii levis est , respectu Titii est 'gravis ; de
XXIII. Ad quaestionem ergo propositam respondemus , pollutionem volitam in sua caussa peccatum esse mortale . Quapropter qui cognoscit probabile periculum