장음표시 사용
101쪽
Depotestate Principis seculatis.
sorma verborum, sedes emis rei animi consilium claregie, ut ait Bal .in d vera ibellarie; quem refert, & approbat Eu rard.in loco a Plenitudine potestatis,& Restaurus Castal. de
Imperatore q. I .casu7. t Quod autem Aleiatus inquit, ιν in imperatorem translatam enlegitimam potestatem, per t. t a.de constitait. Princ. Et ordinariam,periri. . nouistime,si. de orig.tur.& l. I .sside osnc. Praesec. iton propterea sequitur per hara utcunque per eum adducta,quin etiam plenitudo potestatis,utilagitiina,in Principem traflata fuerit, praesertim vero secundum nostram considerationem, & iuxta intellectum, quem d. l. I .Fde constitui. Princi accomodauiamus. immo vero probatur hoc ipsum dubio procul, Praeterea quid sibi vult illiid quod saepe legitur apud Ciceronem Liuium,& alios Romane antiquitatis scriptores e Senatus censuit: Populus statuit . quid legum ipsa abrogatio, quam Populus Romanus ad libitum faciebat . quid eiusdem P puli in subiectos delinquentes virae necisque potestas. quae omnia plenitudinem potestatis & quidem legitimae significare petspicuum est, ex ijs praesertim quae superius adduxi ,
atque demonstraui,&quae omnia in Imperatorem transla- realitisse fatendum est ex d.l. i.F. de consul. Princ. ecostendit
Iulianus m d. l.a Η.de Orig. iur. t Quibus addiderim , quod asPrinceps non debet uti plenitudine potestatis sine causa, ut
dixit Iim an c.innotuitnum. .de elect. quem reseri, & s uitur lasinconsi εἴ . num. 3. lib. . praeclare autem Andre. e Iser. in cap.r . s. si iniliter num. 29. de Capit. qui cur. veuel. Δ in tit. quae sint regal. in veri flumina num.7.&in ver. V digalianum. i6.ubi videndum est, Afflict. ind. O . similiter,num. I I.&Bosu. tit. de Principe uum. ista. cum aliis addi
ctis per Marc. Mant. in lib. a. Dialog. cap. za. in prin. ita arconbert, quod potestate quamuis ampla di absollata concerusa, non censeri cocella quae illicita sunt, Menochi. de Arbitriaud quest. lib. ι .q. 6. num.77. t Neque praedictis obstat,quod ainihil absolutum cuiquam etiam Principi iure sit permitium, ut inquit Didae.Couar.in lib.ῖ. Variarausolui. c.6.uum.8. addubus in M.6. Nam hoc verum est, si coiasideremtas ab - - Iutam ipsam potetitiam vere ac proprie siue plenitudinem
potestatis simpliciter uniuersalem, non restrictam necd terminatam,ut docet D.Tho. in 7. senten. istin. 37. art. q.
ad Carci Hannibal. quae iiiDςi sola in potent a , ut ii quit
102쪽
vit Marsilius Ficinius in Commen. in Conui. Platonis oratI cap.r. t Qusnimo Deus ipse ab lutam potentiam alteri conflare non potest:/non enim potest facere alium Deum aequalem sibi cum Deus sit infinitus: &duae res ii finit esse non postant, ut demonstrat Arist. in I. Physic. de
eradunt Theologi in t .sent.dis in. 3.Vnde D. Greg. hom. super Miss est & dixit: Deus quamuis omnipotens , non .i men potuit facere cicaturam ei aequalem .
3 Quae quidem ' Suprema Potentia , est auctoritas absolu-: ta. per tua in Rempublicam, opterpublicum bonum- ut constat ex his quae in g. praeced. S in hoc . praecipue di--ximus,ac etiam in I.num. q. ing.7. ante finem . Et per
consequentiam eorum quae hucusque dicta sunt lateri opor , tet, 'od suprema ista Principis potemia sub ratione est. Sequitur igitur, ut verum sit id quod Doctores inquiunt: ps nempet quod non tantum Imperator Rex, sed etiam aluPrincipes. rui superiorem non recognoscunt,absolutam hac tentiam habeanti licet hoc valde controuersum esse viis deatur inter eos,ex iis quq tradit Felin. in c. cum non liceat num. I p.cum seq.de prestri.) Bar.in l.infamem num. I . de pub iudici in l. cotinuus. .cum quis num. I .sLde ver. Oblig. ec est decisio Pin. de Cast in cons.3 . incip. Super primo du. bio,quem Doctores passim adducunt. Ruin. cons. et q. num.
lib. 3. maliis lare congeliis per Ant. Gab. tit. deam. possiconclus. a. num. Io per Craue.de Antiq. temp. panq. Ωλ Materia istanum.7 .cum seq. ubi demonstrat etiam, suod ,ο ista communis opinio vera eu. t Idem dicunt de Ciuitatibus,que liberae sunt quod.s iura absoluti Principis habeata pertex. in l. prohiberi. g. plane ina seq.Equod vi , aut clam.
103쪽
nu. cum aliis late adductis in utroque casu per Andre. Gail.
in lib. a. Pract. obseritat. cap. 7. num. I&in lib. I. de Pace pub. num. Io. & II. & videndus est Caccialii p. in repetit. l.
imperium num3. ff. de iurisd.om .iud. t Sequitur etia quod a 7 Princeps in iure dispensare possit a distinguendo tamen secundum Doctores hoc modo: Aut Princeps vult dispensare in iure naturali sine iusta causa,&non potest,Didac.Couar.
uo, & potest etiam sine causa ut per Felin. in c. ad audientia 2.num. Io.de restri. t Licet Doctores non recte loquantur, ascum inquiunt, Principem dispensare posse in iure naturali; Iod quidem immutabile est. eorum tamen opinio proce-ere potest,si dispensatio improprie sumatur, hoc est ad
interpretationem vel declarationem reseratur, ut monuit 'Couar. in d. g. 9. num. 2. & seq. Paris. in cons. 68. num. I- lib.q. Postili .ad Alex.in cons. I.num. 3.lib. z.ubi inquit,quod
cautius & verius dicunt Theologi interpretari seu declarari in 3. senten. distin. 37.& tradit Franciscus a Victoria in lectione quarta de Potest. Papae,&Concilii proposit. i. que adibis, si rem ad viuum resecare desideras. Et ante omnes D.Tho. quodlib.q.art. I 3 .& quodlib.9art. Is .ubi tradit,li iusmodi dispensationem recte factam , declarationem effe- ictu ipso iudicandam esse. & declarat late Mart. Nauar. in Apolog.de Redit. Eccles. q. 3. Monit.3. num. Id quod ad interpretationem quae ex aequitate fit minime trahendu estit non enim iustum naturale ullam exposcit, immo nec ad- αρ mittit aequitatem,& ratio est illa, quam affert Albere. Bol Ene.in lib.de Lege,Iure, & Aequitate capit. 3I. num. I. quia scilicet si etiam in iuris naturalis interpretatione adlii n-dam esse aequitatem concederemus, cogeremur ea ratione
lateri,peccare Naturam, atque humana emendatione india gere . at hoc fieri non potest: siquidem, ut docet Auerro in lib. I a. Metaphi. a Deo summo di optimo tota natura dis rigitur; quem peccare,nec velle, nec posse compertissimum est. Quod ipsum ea quoque ratione confirmatur ,1 quia si aequum ci bonum praeter legem semper est: lex vero naturalis ea plane omnia tacito monitu nobis praecipit,atque suggerit, quae ad pie sancte que & honeste vivendum necessarialunt; consequens certe est, hoc quod aequum & bonum ap-Pcllamus,uullo modo posse adlegem naturale accomodari.
104쪽
. Vnde Paulus in l. n.F.de Iust.& ii .ius nanirale id esse di. cit quod semper aequum ac bonum est. Hic autem suboritur dubium,quod ficit sociis de Ius . de 3 I iurilib.3. q. rari. 3. t Virimi in ius gentium cadat dispe satio, an vero perinde atque ius naturale sit in dispensabile . Cuius quidem dubii resolutio pendet ab illa omnium disii-3a cilina quaestione, , Vtrum Lius gentium sub iure ciuili, an
potius sub iure naturali contineatur. Id quod nedum Iurisperitorum, verum etiam Theologorum torsit ingenia, ut viciere licet apud Albere. Bologiae. in d. lib. de lege iuri &xcivit. cap. 27.& nouissime apud Card. Bellar. in Appendice ad libros de Suni . Pont. tit. de Exemptione Clericorii cap. a. Dicendum est igitur pro huius rei dilucidatione una cum Cata. Bellar.in L loco cum enim non agitur de iure ii mano,determinatio hon spectat ad Iurisperitos, vel saltem non ad illos solos pertinet,ut recte quidem ad rem nostraminouit doctissimus Fraciscus a victoria in Relectione quinta ae Indis ' quod Tres sunt gradiis naturaliam prae t
eum , primus est eorum quae ita persei e sunt ampressa in . cordibus hominum, ut solo lumine rationis sine .lla disciplina vel arte, immo sine fibuo 'dis ii se rationis iudicentur ab omnibus iusta. talia sunt quedam prima principia,ut bonum esseappetendum , malum fugiendum: conseruandam p , vitam cibon potur propagandam, Meducandam sobolem ad conseruandum genus humanum: Deum esse colendum enon esse iaciendum alteri quod tibi n6n vis fieri . haec mae xime sunt: piscepta iuris naturalis. Se dus gradus estemum praeceptorum, quae deducuntur ex illis principi)s t quam conclusiones proximae, & quasi naturaliter fluentes , perfacilem , identem ,& necessariam consequentiam; ut
non sit opus vel disciplina,sed simplici discursu,qualem omnes habere possitiit. talia sunt omnia praecepta Decalogi . nam ex illo principio in corde omnium impressb: Deum etiti colendum, sequitur continuo, non esse colenda Idola, nec que esse peierandii .exillo altero principio: Quod tibi novis fieri,alteri ne seceris,sequitur non esse occidendum,non esse mactandum,non esse iurandum. Et sane aliqua huius generis praecepta aliquando ob nimiam hominum excec
tionem deleta sunt de cordibus hominum. sed quamuis huiusnodi praecepta yonnullis ignorarentur, vere tamen α
105쪽
proprie ad ius diuuium naturale pertinent. t Idcirco In 3ς
praecepto Decalogi, quia sunt proprie iuris naturalis, nulla cadere potest dispelisatio. Et certe sicut ea quae deducuntur per necessariam consequentiam ex articulis fidei, perti- ξ.nent ad fidem, quia non possimi negari, quin articuli ipsi negentur; ita quae deducuntur per necetariam consequen- tiam ex primis prin cipiis iuris naturalis, pertinent etiam -ad ius naturale, quia non possunt destrui , quin definiatur natura. Tertius gradus praeceptorum naturalium est eorum,quae deducuntur quidem ex principiis iuris naturae, sed per consequentiam non omnino euidentem; & ideo egenthuimana constitutione. Et hec sunt quae Theologi proprie reserunt ad ius gentium: &ea distinguuntur a iure ciuili quod ius ciuile non deducatur ex tute naturae per modum 2 conclusionis,deductae ex principi;s, sed per modum determinationis eorum quae generatim praecipiuntura iure naturae. Quae doctrina est S.Thomae in x.2.q.s art. 2.& ψ nam
in d. are q.ad primum fassiit , i ius gentium est aliquo mo- 3
do naturale, di aliquo modo positiuum ; ac per hoc est na dium inter iux naturale purum,& ius ciuile et i ius enim na- 37 turale purum est illud quod nullo modo pendet ex humana constitutipner ius ciuile autem quod ex sola hominum comstitutione pendet ,& ideo pure positiuum dici potest: ius vero gentium partim est naturale,partim positiuum, i quia a pendet quidem ab humana constitutione, idest, a comensu omnium gentium,sed non pendet ab auctoritate Principis , vel Masi uratus particularis . t Ex quo sequitur , ut Car L 3
Bellar. inquit, ut ea quae sunt de iure gentium, quia sunt aliquo modo naturalia deo prohibeantur,quia sunt mala: c tra autem quae sunt de iure ciuili, quia sunt pure positiua , . ideo sint mala,quia prohibentur. Rursus sequitur,ut ea quae sunt de iure gentium,quia sunt aliquo modo naturalia, non
possint a Principibus,vel Magistratibus abrogari. V nde doctissimus Natta in lib. 7. de Principum Doctrina ius gentium supra Principatum esse, egregie quidem tradidit. t
ex his apparere potest, quod in iure gentium non cadit duspensatio. Diximus supra, quod si Princeps in. iure positiuo dispenset nulla causa subsistente, eius relaxatio tenet αvalet. Et ratio est illa, quam Doctores post Innota in cap.
cumad monasterium de itatu uioa in Post sis.in l. relega.
106쪽
poen. passim assignant; nempe volunt s eius, ut late
per Di c.Couar. in praed. g. 9. num. 2 o. Huic tamen rati
ni refragari videtnr Car. Contarenus de Potestate Pontimcis super Compositioni, ubi ita inquit : Non igitur pro a bitrio constituat leges Pontifex: non pro arbitrio dispe iset , sed sequatur regulam rationis naturalis, regulam diui- rum praeceptorum, regulam caritatis, quae in Deum omnia dirigit, di ad bonum commune, quod est maxime diui . num, ad bonum tandem proximi cuiusque secundum Deu . i t Nee putent, addit, hi Iuris riti , ius positiuum esse arbitrarium , sed dependere a iure naturali inihilque aliud esse itis positiuum , quina determinationem quandam iuris naturalis,seu diuinorum praeceptorum,ad tempus,ad locos,ad Personas,staturnque rerum quae prudenter constiterata efficiunt, ut constitui lex debeat, de in diuersis prouinci s lege etiam sint constituendae diuersae: itemque pro mutatione temporis, & rerum status leges debeant abrogari. Simili- ter, inquit, in dispensatione in legibus voluntas non de belesse rei la, sed qualitas illius personae, occasio, mutatio rerum , di temporum; quibus prudenter consideratis, ratione' illa naturali ,Dei gratia, caritate, quae maxima debet esse in
animo Pontificis : Pontisex recte dispenset in lege scripta a i l Aristoteles inquit In Ethici lib. . cap.ro. quod aequum naturale est melius iusto lesitimo: &quod ut in paucioribus iacit contra iustum legitimum ; haec est eius natura id quod tuintelliges prout declarat Albere. Bolog.in lib. de lege Iur. & Ae luit. cap. 3 t. num. I. non autem est ius volun-43 tarium,' ut perhibent hi Iurisperiti, quoniam radiceS verae doctrinae,& Christian ,& Philosophiae ignora ut . ita Conmtarenus . t Verum enimuero si res diligenter consideretur. dicendum est, Contarenum de Dispelatione recte locutum.
Vt videre licet per D.Tho. i. a.q. 96.arr. .& Iurisperitos mi ni me errasse. non enim Iurisperiti afirmant, voluntatem
in dispensatione in legibus regulam esse debere, sed rati nem, quam ita voluntate esse affirmant, ut late ostendimus in M. praeced. Plures enim causae dispensandinurisperitis minime incogniti,habentur in i . q.7. ubique, quasdistincte povit Sum. Sylvestr. in s. Dispensatio cum aliis de quibus ibitidem num. 3.& docet Pet. de A iacha. in repetit. cap. I .num. a.
in z.oniblitate constitui. Et Archidia.in can. requiritis. s.
107쪽
9 o De potestiteprincipis seculatis
nisi rigor d. q. 7. idem quod Contarenus de dispensatio tradidit. Praeterea quia Iurisperiti astruunt, Principem diapensando in lege humana absque causa & regula rationis peccare quo ad Deum seu in foro conscientis: quam tamen ιicentiam peccandi Principem minime ha re generatim
dixit Bal .ini. I .in 3.rect. de constit. Princ. Bene verum est,
quod Doctores inquiunt, Principem dispensare posse in i ge humana ad libitum ex voluntate sua etiam sine iusta causa,hoc est, dispensationem ipsam valere ipso iure , ut inquit
Mart. Nauaritia suo Manua. Consess. praelud. s. num. II. Et fuit dictum Innocentii in c. quoad monasterium de statu. Mona quem declarat Ab. in cap. de multa num. 9. de praeben. hoc modo: Ex predictis in sero dixerat enim, t quod sDispensatio est iuris c mmunis relaxatio, facta cum causae cognitione ab eo qui ius habet dispensandi; quam definitionem tradidit glo. in d.M.nisi rigor contra theoricam Innoc. i nc. cum ad monasterium de statu regu . ubi dicit , P pam posse supra ius positiuum dispensare ex sola voluntate. nam puto , quod licet illud procedat quoad Ecclesiam militantem,quia nulli liceat de tuo iudicio iudicare; secus tameputo quoad Deum, nam non debet sine causa relaxare iusLndatum super bono publico , cum teneatur ex officio pa-stere oves suas,&facere sicut bonus dispelator, Luc.cap. io. lia Abbas. qui hoc ipsum etiam declarat in cap. peruenerabilem num . . qui sit. sint legit. & in cap. quae in ecclesiarumnum. 17. de constitui. &iii cap. ad haec num. q. de praeben.
cui adde can. cunct per Mundum 9. q. 3. Et ivit assertio Caietani in opust. de Auct. Papae,& Concilii cap. i a. in fine.1 Princeps igitur licet male faciat , & peccet quoad Deum Aselargiendo dispensationes sine iusta causa , actus tamen ex eo secutus, validus est, & tenet, ut late Fam ostendit Caie
modo declarat Innocentium Fort. Garaias in l. Gallus. ν. de quid si tantumniam. 298. is de lib. Sposthia. inquit enim: Sed Innocentius intelligit, quod tacite subsit causa iidque ibidem se ostendere profitetur CarZi. num. Ioa. Non tamen inficias iboe, Contare num recte locutum sui illa , cum simpliaciter dixit: Ius positiuum non csse arbitrarium seu voluntarium, ut Iurisperiti putant. Nam re vera ita Iurisperiti passim asserere videntur. N ostendunt etiam illorum enun-
108쪽
elationes,qua in maeced. g.in prin. annotauimuν ,Δ in hoc
Et ne hoc silentio praetereundum mihi videtur, quod etsi causa iusta praesumi videatur in Principe, etiam in his supra quibus Princeps libere disponete non potest, & communis videtur opinio, prout attestatur Ias in I. si testamentum in
pali conclusione,& cumulat late Feman.Va'. in lib. I. COntrouers. Illustr. cap.23. num. I7. 1 Attamen contraria op nio , quod scilicet iusta causa non praesematur in Principe, verior est, & melioribus rationibus sentata,& cui merito in erendum est. Si enim iusta causa prs sumeretur in Princi pe,sequeretur, quod per indirectum ius alteri quaesitu etiam. Iane iusta causa tolleretur,cum possibile sit, causam praesu Itam in Principe, vel ab .eo expressam in veritate minime ubesse, prout recte quidem inquit Felin. in c. quae in ecclesiarum num. 89.vers. in quo corrotario de constitui. ubi Hirmat quod licet contraria opinio auctoritatibus Doctorum sindata sit , non tamen sin iure probatur , & approbat con
stanter rationem praedictam Dec. inibi. num .ia 9.&Ripcin c. I. num. 7. de Ixscrip. ubi eadem ratione adductus inquit; iNon sufficit expressam esse causam,sed necesse est,quod pro belur,illam causam esse veram. Et ad dictam rationem mi nime responderi posse affirmat Bosti. tit. de Principe num. 239. Et veram eme ostendit Crauelae A ntiq. temp. par. P. inoprin.num. zo.vsque ad num.3 3 .ubi rationes latius videri potierunt, & in cons. I 3 s. sub num. 42. ac etiam in cons. I7I.. num. II. Et pulchre Fortu. Garai. in d. &quid si tantuminum. 3o2.late Postil.ad Alex in cons. a. num. I9.in fin. num. lib. I. & latissime Franc. Satinent. in lib. I. select. I nterpreta cap. 8. quem tu videbis. Idcirco tenenda,& amplectenda est isthaec opinio . t Non enim ex multitudine auctorum, sed ex ratione tu constituendum est l. iis sed neque. C de vetatur. enucle di glo.not. in c. I . de iis quae fiunt a par. cap. inquit. Maior pars est illa,quae maiori ratione nititur. Et Dominus Exoda 3. Nec in iudicio plurimorum,inquit,acquiescessententiae, ut a vero deuies,ponit Rip. in rubr.de constitui.num. 37.in fi.num.& pulchre per Pinet. & addit. ad eum in l. a . in 3 Par. Prian HS.C.de rescindacnd.Et iustius aequius
109쪽
s i De potestate Principis semia
est,illi sententiae inhaerere , lirae melioribus rationibustur, etiam si Imperator sit in opinione contraria, ut dixisAng.in cons. ITo. per t. Aemilius. s.ce minor. quem rescit Natta in cons. I ao. num. I .lib. I. Et non solum unius,aut a
terius doctoris,sed communis maiorum sententia, iam sedem recepta, deseri debet, ubi meliori ratione conuincitur;
id quod Iudex acutissimi iudicii perspiciet , ut Inquit Ioam
Andre. ab omnibus approbatus in ca . de constituta ubi Atanum .a 3 .quibus addo Plinium secundum , adductu a Panor. In c. ecclesia vestraa.de elect..in vita not. inquit enim , quod
in consiliis non debent solum numerari perionae, sed ponderari sententiae a cum nihil sit tam inaequale, quam ubi impar est prudentia.sit par ius,cum late, & signanter congestis
per Andreab Exea in c.cum omnes num. χε7 d constituta ubi videndum est. &etiam atque etiam adeundus est Lancel. Polit. inrepetat .filium,quem habentem num. I so.& fr.C. famil. ercistula. Quibus concinit quod perbelle dixit ii mo ille novus, qui amabili quadam violentia Philosophiam
ὀ Grecia in latium migrare coegit., ut secum in ocio Romae degeret: Opinionum commenta delet dior naturae iudicia confirmat. Et quod opinio communis non sit attendenda,si opinio paucorum melioribus & solidissundamentis sit munita ultra superius adducta tradit egregie Curi. Ium. in
Accedat autem praedictis doctissimus,& consumatissimus, Mart. Nauar. in suo Manua. Conseis. cap.27. num. 186. ubi ita inquit: Non videtur una opinio appellanda communis ad effectuvi praeiudicandi alteri .eo solo, quod plures eam sequanturitanquant orces aliae alias,quae praecedunt, sine iudicio sequentes. communiorem ad noc existimarem illam . quam sex,uel septem classici .rein ex pioselo tractantes, aias erentiquitia probatam a quinquaginta sola sere auctoritate priorum ductis. quin α aibi ror, utramque ad hoc ponse dici communem, quando utraque habet octo, vel decem auertores graues,cum iudicio eam delegentes. quo sit, ut nolit multum laudanda diligentia quorundam recentiorum. inquirentium,utrum teneant plurcs: ductrina enim ems . ei lom. Andre.in c. i .de mustitui. de seqvcnda comuni, i
110쪽
telligenda videtur, cum pauci respectu aliorum teneante trarium . ita Nauamri; qui idem repetit in Comment. de V suris num.io3.in s. nu. cui addo Rotan . late in cons. 6I num.36.lib. . Hier. Gabriel.in cons. reo. num. et . & incos Io I .num. i I .lib. 2.& late Menochi de Presiimpii .lib. a.prec7 I .num 39. N seq. quicquid inseresens verba dieae Coratius ri tract.de Com. opin .lio. .lit. . Vt enim ait Cicero de Natura Deorum,non tam auctoritas in disputando, quam ra-
tionis monumenta quaerendasunt. nocet vero plerunq: his .
rui dicere volunt Vctoritas eorum, a quibus instituuntur resinunteni suui in iudicium adhibere: id habent ratum . quod ab eo, luem probant udicatum vident. unde proba re non soleo id quod de Pythagoreis accepimus; quos se re,s quid affirmarent in disputando, in quaereretur, quare ita
esset; respondere solitos : Ipse dixit riple autem erat Pyth Uras . tantum opinio praeiudicata potuit, ut etiam sine ratione valeret auctoritas. hucusque Cicero. inde Dinon Tartarentinorim Dux, virbello praeclarias, cum preco dixisset allaec sententia suffragiahabet plura, subiecit: Haec aute m hora. & paucorum sententiam ius it ratam esse,ut auctor est Appolodorus in Rhytino. Vnde tractum est prouerbium: Isthaec rata esto,ut in lib.quaest. ecarum refert Plutarchus. Et Seneca epist. as.Hoc praestat,inquit, Philosophia,ut xstimes iudacia,non numeres . Est enim iudicandum secundum scientiam,no multitudinem quicquid iudicari debet, ut in--iquit Plato,quem refert Stobos inser. de Magistratu. Vnde recte quid , dixit Bal.in proxm .Feud.nu. r.post Celsum in l.sed non vltro. ν.I .ff. de neg. gest. Deridendum est quod ratione non fundatur. Est autem prudentum ingenuorum, acallustinum virorum , ne rebus semel acceptis seruiliter inhae rescant,ut ait Theodoritus de Curat. reorum affect. Et crates Critoni: Ego autem non modo nunc,sed semper talis esse cupio,ut nulli quidem meorum magi s pare sum, quam rationi existimem. Et D.Aug.epist.1 9.α in lib. 2.c. 3. de Bamis.contra Donat. lis libris canonicis hunc notiorem de- .lere, viabsquedelectu legantur; quibus nulla inesse siliitas Ipotest. Quibus accedat Medina in L . 2. D. Tho. q. I 9. artri. 'vers terum,ubi ita inquit: Opinio no dicitur probabilis,