Fr. Balduini Responsio altera ad Ioan. Caluinum

121쪽

. Q sna 6 Molosseὶ prope dixi Cerberer & tu

qui me subinde canem vocas,dignus eras,qui id audires. Si autem vel catulus essum, mutufortasse hylacten non esse sentirent sacrilegi. Verum me & cedente&tacente, cur Philippum aduocas, praesertim mortuum 3 Vtinam illum,quem appellas testem; iudicem nuc haberemus : tametsi idonei testes non desintiquam ille postremis vitae suae annis,quibus euvidimus & audiuimus,conquereretur de tua

praefracta ut mollissime loquebaturὶ morositate : quamque miraretur te nihil teperanter agere, emper tumultuari, nunquam quiesce re.Neque vero ignoras, quam ille esset συι ι- taciκός,quamque remulere multa vellenpacis causa: denique quam odisset ingenia non dica . Calua aut Domitiana,sed

rum callide scilicet illud dissimulas,quod E re

tua non esse putas,ut Gallia sciat:&quem imi Itari minime velles, quique mores tuos minunte ferebat,eius societate me oppugnas. Eum iego vidi &conueni in couentu Vormaciens,

anno M. D. L VI I. Quid mihi dixerit, narret alij. Quid autem responderit tuo siue Legato, siue A postolo, de turbis Gallicis iam tum gliscentibus agenti,multi qui aderax, sciunt. V nil eo & i e Cassander . Exceptus est', ut ii mo doctissimus atque modestissimus ab homi. ne modestissimo atq; doctissimo. Audita me bona consilia. Placuerunt bonis.quod reficia: l

122쪽

re vel ex tuo, qui aderat, librario potuisti. Quid dicani3 illa fuisse comitia, in quibus aliquodpriuilegium de tua intemperantia irr o di gatu sitZQuia diceret,si nunc viveret,& quargestatuo Imperio ad huc usque diem in perturbanda Gallia sunt,uel geruntur, audiretrPorro cuin ex eo ut scis couentu amicissime scripsisset ad Castalionem, & eius sententiana nescio qua de praedestinatione & libero arbi

trio, sua esse significaret: scire potuisti & qu αdanaret tuam in eo viro vexando intemperie, re qua ne tum quide probaret omnia tua pa-rodoxa.Nue,cuius est: ingenuitatis, Castalionem tanquam Satanam alterum, diris omnibus propterea deuouere:& nihilominus Melanthonem, tanquam Angelum, adorare' An non illud est,quod Bucerus dicebar,te iudicare . prout amas, et odisti:amare autem vel odisse,prout libet'Equidem arcanam illam - ὸ d c quaestionem non excutio, neque Castalionem me iterum fingas me eius causiam agere unquam vel vidi vel audiu uac ne per literas qui de un-quactim allocutus frametsi tuo more mentiaris, mecum eo aristissimum foedus iniisse)neque quod de ea quaestione scripsit nam de id supprimi pro tuo imperio iussisti in unquam legi : neque quod de fatali necessitate disputas,satis intelligo, &in meis ad Minuciu annotationibus nuper non dissimulaui mihi noliquere. Sed ut onmes sciant,ecquid etia olim.

123쪽

hoc est, ante an nos prope viginti, familiariter tibi hac de re responderit ille quem iactas suffragatorem laudatoremque esse tuum,Melanthon,cum quidem tu illi blanditus etiam libru de Seruitute humani arbitrij dedicasses,& αὐοδωρον expectares:age, bona tua gratia liceat exei' ad te priuata epistola cuius exeplar exViteberga huc perlatu est aliquid delibare. O r inquit te iliam tuam excellentem eloquentiam in auu materiu magis propris Ecclesiae consiι- mere,quam in quaestione raciae κης. Habebam amicum Tubingae doctum hominem Franciscum stadianum,qui dicere solebat,si Ῥιrunque probare,euenire omnia Ῥt diuina prouidentia decreuit,9 tamen

esse contingentiam sita se haec conciliare non posse. Ego

cum Θpothesin hanc teneam, Deum non esse causam peccati,nec velle peccatum: postea contingentia in hae nostra infirmitate iudicij admitto, ursiciar rudes Da- uidesiua volutate ultro ruere.Heundesentio cu habe

aliquam esse voluntatu actionem. Haec etsisiubtilius dinputari possisnt.tamen ad regendas mentes hoc in do proposita,accommodata Ῥidentur. Accusamis ipsi nostram cluntatem,cum labimur:non quaerimin,in Dei consilio causam. Econtra cum nos erigimus, scimus Deum' elle opitulari cr adesse luctaritas. ρωνον θελησαν, inquit Basilius) λος προαπαν-Gertatur ergo cura in nobR π laudasur Dei immensa

bonitas,qui Cr promisit auxilium G praestat, e/pe

retibus sui inquit Christus lac est,iis qui promisi

124쪽

Quὶm vel haec tibi placuerit admonitio, vel

tu huic magistro,quem mihi das,paruerit ,tC- stantur ea quae postea tanto vehementius contra scripsisti, & in quibus sic tumultuatus es, ut nequide tui alioqui foederati ferre potu rint tuam inhoc genere intemperiem,& suos ministros tibi subscribere vetuerint. Testis est ipsius Senatus B Ernesis sententia lata iii. Aprilis, M. D. L V. quae tua illa axiomata procul ex siuis ditionibus facessere iussit. Nolo plura obiicere, quae te grauius vulnerent. Sed hinc aestimare licet, quam tibi conueniat cum Eo, quem tu mihi obiicis. Tu illum svraudi ali

quando vocavisti Peripateticum, cum ille te vocaret Stoicum. Sed si excuterem arcana, liqueret, inter te & illum dissensionem fuisse majorem, quam inter Stoicos & Peripateti si eque tamen huiusce rei nunc mentione fecissem, nisi si in priori tuo contra me famoso libesto exclam tes insulta do, ut cum rede a pilone.de qua loquitur Paulus conciliem Paetipatus sicuti loqueris doctβnam de libero arbitrio,&dicapi,quo modo cum adiutrice isti

125쪽

AD Io. Cai LV. ritus gratia concurrat hominis voluntas. Cui ista abs me petis rotius quam tuo Melathoni, qui tibi aduersatur, respondeas Audiveras paulo antequam haec scriberes,in Saxonia inter Illyricum & victorinum, magnam fuisse quaestionem vi H αἰΛξοάουή Illyricum,qui tecum sentit,ferre non potes:Vilio-rinum,qui Melanthonem sequitur,non Oppugnas: me vero unum,qui talia non tracto,nec

fortasse intelligoan Gallia exagitas. iure Si iam non de re, sed de persena dicas ag

re te: etsi inuitus lectores onerem ineptis ecli tionibus: tamen ut quem mihi iudicem fers, non recusare me ostenda:& aduersus tua maledicta eius ipsius patrocinium retorqueam et en cogor tuo exemplo esse ineptus,ut quod alioqui pudor meus non pateretur, edam alia quam eius ad me epistolam. Mihi veniam dabunt aequi iudices, si, no dico laudatorem acincersere antiquo reorum more videar, sed ab eo ipse,quem mihi aduersarius opponit, ab-selui me non moleste feram, tantumque abs laudato viro mihi tribui, quatum illaudatus calumniator, qui eum citat, detrahit, obiter

ostendam: non quod tantum mihi deberi putem quod si putarem, nimium mihi sumere,

nec essem feredus) sed quod os aduersario sit

obstruendum. s. D. ciarisi. ir Creari frater.Extat apud clinentem Alexandrinum vetus Iustitia definitio, qua

126쪽

ι et 1πς. prior pars loquitur de priore tabula Decalogi altera pars de Aecunda. Ac profecto utramque complicti bonas mentes oportet. Te i tur iuris iustitia Doctorem, sicio non tantum forenses leges, sidetiam eam doctrinam cogitare,qua sese Dein humanis mentibus communicat,'Ῥtrumque bonum expetere, ινωνιαν λοI,8 ἀνομικον ιαν. Quare te γ' dilig'Cr eneror,ac opto in Academiis,Nin Aulis tales esse multos Iuris doctores. Bene Ῥale.cal. Mariij, M. D. LIX.

PHILIPPUS MELANTHON. Audis bone vir virum bonum, quem laudas valde alienum esse abs contumeliqsa tua maledicentia.Neque tamen talia ascriberem, si per te liceret ea supprimere:sed cum aduersias tua venena requiro antidotum, tu me cO-gis tuis maledicis obtrectationibus opponere aliquod testimonium eius viri, cuius fulgore me obruere vis .QuidZ ut iterum me percellas. etiam Bullingerii aduocas suffragatore tuum, dc venerandum ut ais fratrem. Non dubito quin ille plurimu tibi tribuat,neque inuideor sed age,an eum reuereris,an ei vis fidem adhiberi Z Itersi,vi tibi satisfaciam, ineptus& prope putidulus ero. Accipe, tua ille ad me,que tamen nuquam vidi, ultro scripsit epistolam, cum ego eum ne perliteras quidem unquam salutassem. Tantum abest,ut ambiendo elicuerim,quod scripsit.

127쪽

AD I o. A L V. s. D. Hodie demum incidi forteformia in relis fissimum er sipientissimum Consantinum tuum, Balduine piissime cr doctisiime. Quem die crastina,si

luerit Dominψ,absoluam legendo: id quodsi,mma cum Ῥoluptate Dicturum mesat scio,cum princi . pium ita mihi placuerit, Ῥt nihil magu. Ago gratias Deo,qui eam tibi facultatem concest. Dιctio elegos est cr pura,tractatio alde perspicua,eruditio er i ctio χaria. vivunt omnia er salubria sunt,

Vale,Tiguri XI. Mart. M. D. L V. HE INRICHUS B UL Ll NCER Us.

Non ausius sum,ne ruparis & crepes, astribere epistola tota: sed ex autographo, quod penes me est, habes fatis,quod te urat. Neq; vero existimes me illius viri iudicio efferri,ut no agnosta, qua ille & mihi & illi Costatino meo plus tribuat e mereamur.Ne labora, ut nescio a quo em edices aridas 5c rancidas notas,quibus commentarium illum meum deformes. Ego ipse mea sponte uerius illum castigabo.Nunc obiter tantum volui, duorum, quos laudas,uirorum iudicia tuis rietibus opponere. Habesne nunc quod me tuis faucibus eripiat video te multo magis infremere . Moigitur nunc te vertes Si tuorum Ministrorum testimonia reciperes, aut si iis ego uti atque commendari vellem, equid c cum tu non modo ingrate supprimere vis, quam in Germania bene de tuis meritus sim, sed etia improbe

fingis quod est odiosiim,opponerem illorum H a

128쪽

Iiς R E s P O N s. B A L D. ad me literas,quas lila ab iis consignatas & iti Germaniam missas, habeo testes meorum in hoc genere, non dicam meritorum quia haec te vox offendit sed ossiciorum atque beneficiorum. Verum protervia nunc tua, quae est ingratissima , indigna est, quam tot verbis ambitiose refellam . Ergo te missum facerem

lubeter:sed impius ipse essem,si dissimularem dolorem, quem mihi inussit nouum quoddamaledicti genus, quod ingeniosa tua crudelitas commenta est, ut me vehementer vulneres. Filiolam meam, quae vix quatuor annoruest,dulce lenimen meorum dolorum,inhumaniter impetis: de qua, si adolescat,impie vat cinaris nescio quid. Sic infantes, quos Christus complexus est,quibusque benedixit,proculcas 5 crudelis,parentibus etiam instillans Hic non dissimulo talibus me aculeis commoueri. Sed vos o pueri, vos 5 patres obtestor:

Vos,quorum interest, appello, num hoc tolerabile vulnus st y Quidὶ Scripsit olim Cicero

ad Atticum: Filioutua te delictari lator, i probari tibi φιαῖν esse mo t. Intelligit autem Negabant Epicurei, eam esse naturale. Atticum, qui Epicureus alioqui erat, factum patrem, ipsa experientia naturalisque sensius coegit repudiare tam degenere, tamque ba barum stuporem. Et noster caelebs,doctor r generationis, imperabit nobis n5ά ργιαν mo

do,sed etiam Neque vero sicuti fini

129쪽

AD I c A LY. rargiso tibi exprobro orbitate, Pater optime,imo ut melius intelligeres, quid sit, & nobis parceres, & minus audax esses, quem video sicuti ille olim Romanus dicebat senectute, caelibatu de orbitate fieri audacissanaum. equidem vellem, & valde profecto vellem, Deus te tali benedictione beasset. Sed gloriose ais, tibi esse filiorum myriades in toto orbe. Non inquiro, Spiritales an spurij sint. Audio te vel Papa mari vel patriarcham vel patre patrum propter talem foecunditarem & videri & dici velle: quod facile patior. Verum est nimis indignum, quod hic & semnies &significes te alterum esse Abrahamum, dc interea, si quis

tuis cupiditatibus obsistat,eum voces Ismaelem. Quam nunc occurrunt multa,quae audire deberes, & de te, multarum scilicet gentiu patre, dc de ruis gentilibus, siue Agarenis,sive Saracenis, siue Isinaelitis, siue Israelitis3 sed, velis nolis,iterum tibi parcam Tantum te rogabo , ne ex illis filiis tuis optimum quenquemaistes sacrificando:& cum tuam tam mime- rosam gentem tibi relinquam,ne familiolam meam vexes. Quid enim Z Etiam de spoliata auia nescio qua, quam certe vix me aliquando vidisse memini,& de priuignis nescio quid, odiose atque flagitiose fabularis. Quid non tentas & moues 3 Ego quid .liud quam te improbe mentiri dicam 3Sed vide,an priuignus vivat tuus, cui plusquam pateresse

130쪽

debuisti, cum quidem ex Anab aptista patre

natum more tuo regenerasti. Certe si eius mater viveret, credo, no negaret,quod domi tuae

sepe apud me conquesta est , cum, si qua malae tractationis actio esset, rogaret. Nondum satiata est maledicetia tua. Audes etiam improbe fingere,spoliatos a me esse meos, qui plusquam paternam pietatem meam sentiunt,& agnoscunt. Etiam si taceam, illi tuum maledictum refellet. Interea Lx quo tu mandato 6 noster procurator agis, & quas habes pro bationes, ne iterum de calumnia damneris,&poenam temere litigantium depqnd as de tuo Cur non potius operam das, ut tot creditoribus,quos negare no potes, ab eo,cu m quo deinde affinitatem contraxisti,nefarie spoliatos esse, satisfacias, cum quidem eos quotidie istic querentes audias, & te in secietarem praedae venisse vociferenturὶ neque aliud persuadere possim nostratibus, quos tale latrociniti, quo

Vrbs nostra tota expilata est,etia afflixit. Nunquamne quiesces, ut non cogantur amici tui multa, quae sepulta mane revellent, retegereὶ Etsi obduruimus ad iniurias, δc animum ob firmare conamur,ut non commoueatur, Vt is contineat etiam prouocatus, Vt Iritatus non, erumpat,ut non effundat flammas iracundi :tamen homines sumus,& tutam acer& acumleatus es in pungendo & lancinado, Vt etiam.

truncos & lapides commouere possis:postisq;.