De Cathedra seu primatu singulari S. Petri in ecclesia catholica apostolica et romana libri duo Isaaci Haberti..

131쪽

, o De singulari Petri Primam. Lib. II. in omnibus absolute parem.

ELENCreus. Quod in. primis ex Apostolicae ad Romanos Epistolae verbis exsculpit Erant stes, id mihi plane non apparet: nempe manda- datum a Deo Paulum accepisse, ut Romanam formaret Ecclesium. Praedictum Paulo quidem noui, fore ut Romam adiret, mandatum non lego: Nec adisset forsan , nisi Caesarem coactus appellare. V bi ergo praeceptum illud inuenit Era

Secundum vero labitur, quum dicit Paulum formasse Ecclesiam Romanam, quod S. Petro tribuit S. Augustinus r firmare si dixisset, ipsi Paulo consensisset qui dixit se optasse Romam venire, ad Romanos confirmandos, sis m Q. Quae verba quidem Antonius de Dominis perqua malitiose explicat hoc modo: quasi Paulus lignificarit Romanos non a Petro aut a quoquam Apostolorum, sed a suis tantum gregariis Discipulis, Christianae Religionis mysteriis initiatos, confirmatione sua opus habuisse' quod tamen sequentibus pugnat, ubim , confirmari, exponit Apostolus συμ, α θ αῖα consolationem simia percipere, non si tum ad fidei, sed etiam ad Patientiae subsidium. Vnde &ipsos Romanos perfecte, a Petro nimirum eiusque cooperariis eruditos & imburios significat, dicens fidem eorum annuntiari iu

132쪽

Eae Lotis Distbh ad Romanos. Gip. III. 2 I 'Vniuerso mundo : quo elogio , fides Romanorum Apostolico ore laudatur, inquit, S. Cyprianus, ita C pr. v Is ut iam ab illo tempore perfidia habere non posset accessum. Quia Petrus pro quo Christus rogauit, inibi co firmauerat fiatres litos. Non enim Pauli misi, ac Hypapostolos, sed Petrum ipsum, quum ad Romanos Paulus scriberet, cum sui Romae Euangelium docuisse ae Ecclesiam iam fundasse, Patrum sententia est: unde de Paulus Romanos ad quos Corintho scribit, perfectos fatetur. fCertus sum autem, fratreS mei, Rom. e. is.& ego ipse de vobis, quoniam & ipsi pleni estis odilectione: repleti omni scientia, ita ut possitis ἀγαθοσυνης alterutrum monere. Audacius autem scripsi vo- , stas, fratres, ex parte, tanq am in memoriam a Vos reducens: propter Patiam quae data est mi- ,,

hi, ut sim minister Christidesu in Gentibus. J is

Institutionem illam , cuius se veluti Monitorem tantum & Hieromnemona profitetur Pamlus, Romanis a Petro traditam discere est, ex eo quod idem Paulus eamdem praedicationem non a se, qui ab Hierusalem ad Illyricum usque, ubi nominatus nondum erat Christus, excurrerat, sed ab alio Apostolo factam, alienum fundamentum Vocat: cui ne tunc superstrueret, retardasse se dicit, dum gentes alias Christo non dum partas lustraret. Quis autem Romae tune sdocuerat nisi Petrus, eiusque adiutores λ diser- S.Chr . te. S. Chrysostomus. Πεπος - αο ἐHῖ αμα -ψ hom, ad

133쪽

α α De Primam Petri Agulari. Lib.II. - εκεῖ t ἐαrdi mmnia Petrus ibi praedicauerat: siunt rigesta , sua aestimat Petrum Romam primum venisse,docuisse , nos id libro priori pro lixe peregimus. Nescio vero qua ratione ductus Eranistes Paulum Romanorum Episcopum fuisse concludat, ex eo quod se Barbaris debitorem esse

Graecisque testatur: Nam esto, Romani, Grae- Eorum hoc est gentium numero sint: vel Barbarorum, ut a Graecis, multo antea distingue bantur: Oportuitne quaeso Paulum, eorum omnium per quos transiuit annuntians regnum Dei, ut ipse loquitur, statarium Episcopum esse Z quem iure nouo diceremus titularem 3 fuit igitur Paulus, Solymorum, Antiochiae utriusque, Seleuciae, Cypri, Pergo, Iconij, Lystrae, Derbes, Corinthi, Mileti,Ephesi,Rhodi, Patane, Tyri, Myrae, aliorumque passim

locorum Episcopus, antequam Romanus esset. V bi vel tenuissimum huius rei tota cernitur antiquitate vestigium

At, inquit Eranista, Potestas praedicundi Euan

com editur: cum igitur Paulus eam potestarem Roma exercuerit, Roma fuit Episcopus. Angustias huius Enthymematis demiror simul & vastitatemZEo

siquidem probari potest Paulum quia Hieros lymis , quia Antiochiae , quia Ephesi . quia

134쪽

Eae locis Epist. ad Romam c . III. Mileti praedicauit, tot Episcopatus habuisse.

Primam vero propositionem eXpendamus: Po-

resuspria una Euangeli, est proprie potestvi Episcopalis: quid si in Apostolis, prius Apostolica es

quam Episcopalis & reuera ita est: Ad Apost ses enim primum ius illud, potestas illa portinuit,qua Apostoli. Inde igitur consequens erit ubicumque predicarit Paulus , ut Apostolumpnedicaste: ut Episcopum eiusdem loci, nihil necesse est. Distincta quippe sint Apostolatus. α Episcopatus. Enimuero Episcopatus, Apostolis post Apostolatum ipsum plerisque au ribus accessit. Nam & Petrus, qui Apost tas

constituere non poterat, Apostolos quosdam me ordinauit Episcopos, ut Iacobum Hierosolymis, Clemente Alexandrino & Eusebio ita re- hist. O . L ferentibus; quod multi de Sacramentali etiam ordinatione quod tamen verbum ελεοῦς non. infert necessario, non vero loci tantum designatione intelligunt. Ad extremum ipse Pau-nis videtur S. Leoni Episcopatus ordinem seorsim ab Apostolatu suscepisse: ut enim AH. Apostolus: Sic Achxm. per manus impositionem , Episcopum constitutum esse innuit. 'Quae omnia utcumque se habeant, nihil enim certi ; opinionum talem istarum probabilitas ab omnibus recepta , Apostolatum aliud ab Episcopatu esse indicant: conuincit autem

quod hodierni Episcopi, Apostoli non sunt

135쪽

14 De Primatu Petri singulari. Lib. II.

ergo Episcopatus non est Apostolatus : quamuis Apostolatui fuerit in Apostolis adiunctus: siue a Christo, ut arbitror, siue a Petro, siue ab Cyrili in aliis Coapostolis cum Petro ut alij coniectant et ' In summa vero certum est, Apostolum que uis, & Paulum quoque praedicare potui sie ut Apostolum, in loco ubi titulum non haberet Episcopatus.

Hinc essicitur argumentationem Eranistae ex eo ductam, quod Paulus Romae praedicari Ercopatum eius Romanum , nihilo magis constabilire posse. Quod autem S. Leonis auctoritatem adducit, Paulum Magistrum P florem Ecclesia Romana vocantis ij etiam tituli Paulo ut Apostolo , quamuis non ut proprio Romae Episcopo quadrare possunt : adeo ut Ioannem Apostolum Romς quoque versatu

& concionatum s1n ita nuncupasset, nemo titu los istos huic detrahere iure posset: tametsi aliquo nomine peculiari, Paulo conueniant, quod diutius atque ad extremum quoque Spiritum .

Romae praedicarit, & in hoc ossicio Apostolico .n ibidem siti immortuus , doctrinam cum sanguine profundεns ut aitTertullianus. Adde quod non S. Leo. Na- de Paulo solitarie , sed de Petro simul, hoc di- cat S. Leo: Patres tui verique Pastores. Quae anno φtatio quanti esse debeat, inferius constabit.

136쪽

EX REPREHENSIONE QUAM

Petrus a Paulo segniar, male ab Enanista cubo Petro Paulum aequalem fuisse: cum a

' SS. Patribus contrarium ex natur.

la reprehensione Paulum debuisse aequa- .esse Petro , sicut adnotatum est Auctori His, iacommentarij in Paulum apud Ambrosium. 4. In Quis Apostolorum, inquit, auderet Petro pri- mo Apostolo , cui claues regni coelorum Do minus dedit,resistere,nisi alius talis,fiducia Elm rectionis suae sciens se non IMPAREM 3 Haec expli- cccatio multo solidior videtyr, multo facilior, ac μEcclesiae Romanae honorificentior, quam illa re Ν λrecentium interpretum, qui se sexcentis inuo- reluunt ambagibus. Petrus enim Paulum repre-uhendit eodem modo quo Collega Collegam, μaut aliquis seipsum : quandoquidem hi ambo ιι Apostoli unum erant in tota suae Potestatis re Apostolicae amplitudine. Theophrast. Fecit Eranistes, quod ille cui αωρου intempe*- 'M ui nomen est apud Theophrastunx.qui si 'vando arbiter est, committit etiam eos inter te qui rem transigi optant: si vero testis, iacedit ad di-- rumcendum testimonium quando res iudicata est.

137쪽

αι D. Primatu Petrisingulari. Lib. II.

M ieru- Paulus Petrum reprehendit : Controuersia tam amica, ut ne verbum quidem Petrus : Er

eroPaulum Petro te aemulum oc parem

με - ρη eontendit , ut inuidiam & schisma etiam inter Apostolos creet. Quil plura Eranista rei iam iudicatae & contra quam vellet,

constitutae, testem se admoueri cum altero teste falso, pseudo Ambrosio postulat. Auctoritas enim illa Eraniste digni itima, est Hilarij inaconi qui Luciferi schisma propagauit.

II. ELENCHvs. Melius profecto grauis & priscus Auctor Tertullianus , de hac controuersia sic disserit aduersus haereticos Apostolis iniuriam ,, facientes, eosque committentes: Quoniamo peruersissimi isti illam reprehensionem ad hoc ,, obtendunt, ut suspectam faciant doctrinam Or y superiorem: responciebo quasi pro Petro : ip- γε sum Paulum dixisse , factum te omnibus essera omnia, Iudaeis Iudaeum, non Iudaeis non Iu- a daeum,ut omnes lucri-faceret.Αdeo pro tempora ribus M personis & caussis quaedam reprehen- debant, in quar&ipsi aeque pro temporibus & υ personis & caussis committebant: quemadmo- is dum si & Petrus reprehenderet Paulum, quod AER prohibens Circumcisionem, circumciderit ir 'se Timotheum. VIDERINT QVi DE APOsT

' Lis is DicANT. J Dictum tibi puta : qui tam magnificὸ de illa Petri modestia triumphum

138쪽

agis, Eranista:cui Tertullianus adscribit non modicationis vitium , sed conuersationis paulo scilicet nimiae cum Iudaeis, cum gentilibus infrequentioris, qui sibi potius, quam Petrus daret, scandalum accipiebant. At vllam, quod rei nostrae caput est, Pauli cum Petro in Ecclesiae Prima tu communionem, ut hinc cliceres, nullus tibi Sanctorum Patrum auctor , suaserue esse po

Quicunque Patrum in eam tuere sententiam, ut B. Petrus nulla prorsus rardine peccauerit; m νοφακως vero tantum, hoc est dispensatiue ut

reddit S. Hieronymus, licita quadam simul tione cum eo consentiens Paulus, & gentium infirmitatem subleuans, ei in faciem restiterit: Illi non Pauli, sed infirmiorum fuisse volunt Cal. LVeram reprehensionem , de qua agitur in illis

verbis Mn wn γνωτώ Μ lio quia reprehensus erat enon vero materiam verae reprehensionis, quae

sonat in vulgata voce Reprehensibilis ; ac proinde non verum , sed praelumptum ab infirmis. Petri erratum fuisse: cui in faciem modeste ta- 'men coarguendo nullum ius aliud Paulus habuerit , quam quod ipsi Petrus consensione illa tacita concesserat. Atque hac ex parte Eranistae tota molitio collabitur. tri Auctores huius sententiae ante S. Hieronymum nec pauci nec ignobiles exstitere, quos

ipse refert in Epistola ad s. Augustinum: Ori- o.

139쪽

LI De primatu Petri singulari. Liba I. genes, Didymus, Apollinaris, Eusebius, Eme tenus, Theodorus Heracleotes. Quibus & S.Chrysostomus accensetur : de quorum exis tremo Chrysostomo sic loquitur. Quid dicam' de Ioanne qui dudum in Pontificali gradu, Constantinopolitanam rexit Ecclesiam,& pro- prie super hoc capitulo latissimum exarauit ho Prum, in quo Origenis & veterum sententiam' secutus est 3 Si igitur me reprehendiSerrantem: ,, patere me quaeso errare cum talibus: de cum me erroris mei mullos socios habere perspexeris: tu veritatis tuae saltem unum adstipulatorem proferre debebis. JChrysostomus itaque in eumdem plane mo

eundum Arunsationem oe figuram locutionis haec inter Apostolos accidisse docet, ς ι

αμηλοις ἐπεπερ επαν. J Uide quanta dii, gentia sermonem temperet, prudentibus signi- dicans, non esse haec Verba contentionis , sed ' dispensationis. Reprehensus erat, non dixit a

me vel reprehensibilis mihiὶ sed ab aliis:& il- lud, in faciem , in speciem est. Si enim vere contendissent,non coram discipulis suis se inui- cem increpassent, &c. J Addit x verba a Paulo

140쪽

Dὸ Petri O Pauli ad reduersia. Cap. IV. 29 ad Petrum ita directa vi discipuli Petri ad se

potius ut errantes, ad Doctorem suum Petrum

ea spectare intelligerent: ut qui probe scirent Paulum non habere ius Petri obiurgandi: alioquin, inquit, Iudaei ipsimet Paulo increpationem retulissent .s tanquam audacitisse gerenti. Quae verba satis indicant Auctores huius sententiae adeoque Chrysostomum ipsum, non existimasse Paulum Petro parem. L nenda est tota illa oratio facundissima S.Chry-1ostomi a s. Hieronymo laudata, in haec verba in faciem ei restiti, to. V. Operum. LXI. III. Alterius vero sententiae Auctores, qui Petrum vere peccasse, reprehensum vere iusteque a Paulo atterunt, tantum abest, ut id a paritate Pauli cum Petro repetant: quin omnes Undecumque caussas inuestigant, quae ab inferiori posse superiorem aliquando reprehendi persu deant. Et Petrum laudibus cumulant, quod superior quum esset, inferioris censuram aequo animo humillimoque tulerit. S. CYPRIANUS

huius mihi author est princepsque sententiae: in Epistola ad Quintum. Petrus quem primum ις

Dominus elegit & super quem qdificavit Eccle- cestam suam, cum secum Paulus de Circumcisio- ει ne postmodum disceptaret, non vindicauit si- rebi aliquid insolenter aut arroganter assumpsit, ut diceret se PRIMATvM tenere, & obtemm G