장음표시 사용
61쪽
Multi, hac lego perieriti, ad cadiolim transmint; plerique tamen in paris sua manent Pars sagam petit, alii ae abscondunt. Nonnulli etiam violentis albi manus inserunt. Augustinus, monente Synodo Ziri mi, Catholieos scripto defendit contra criminationem, Marcellinum absis ad illam agendi rationem esse incitatum. Etiam
hac opportunitate Augustinus a Marcellino et Pro. eonsule Africae petiit, ne mortis poena infligeretur D natistis; non iam consentaneum illud esse Christia. uorum lenitati, nec meliores reddere schismaticos et . Marcellino interim, jussu ducis Marini, Occiso non cessavit Ursecutio, ut spinibant Donatistae, omnia, quibus premebantur mala, ei tribuentes; nova enim o
severior lex anno 14 lata si, quam anno x5 alia insecuta est, qua Donatistis, sub poena exilii ves etiam mortis, omentus este ara interdicebatur a).s 7 Ab hoo inde tempore ex historia evanescunt Donatistas. Alia et quidem majora mentes homium occupare coeperunt, maxime Vero mentem Augustini. Is totus nunc versabatur in debellandis Pelagianis. Datari me occasione quaedam etiamnunc scripsit Donatistas spectantia. Bonis ius, in Ahica tribunus, postea comes, tali
62쪽
scripto eomponendo et ansam dedit me enim litteras dedit ad Augustinum, quaerens discrimen Donatistasam ter et Arianos. Hisce autem tam longa respondit Epistola, ut librum eum appellaverit. Inscriptus est: Beo RACTI NA DONATIGAROM I). Desendit necessitatem et utilitatem persecutionum contra Donatistas.
Anno etiam et pis auritaniam iter faciente Augustino, Caesareae ei obviam venit meritus Episcopus, unus ex septem Episcopis Donatistarum, qui verba in collatione Carthaginiensi secerant et ad quem epistolam post collationem scripserat Augustinus, quae tamen periit et . Hunc virum in aedes sacras Donatistarum duxit Augustinus, ubi sermonem habuit, quo ei, ut cum Ecclesia Catholica in gratiam rediret, Bustra persuadere conatus est. Recusavit colloquium ab Augustino ei propositum, nec aliud respondit, nisi se vi cedere debuisse in collatione Carthaginiensi. Objecit ei Augustinus ea, quae a Donatistis pati debuerant Episcopi Catholicorum, nec oblitus est schismatis aximianistarum. Haec memoriae tradidit Augustinus scripto, cujus tit lus: DR GRATIA CDM EMERIT , in quo iterum Emeritum terosque Donatistas ad reconciliationem hortatur 3). Ultimum opus, quod scripsit, sunt LIBRI U CONTRA GAUDENTIUM. Hic enim Donatistarum Episcopus ha--gadensis, seriptis ad Dulcitium Praetorem duabus
sit p. 85. l. Retraot. Lib. II e M. sa August. Retraot. Lib. II o. 6. 3 sermo exstat in perihus Atumst. e. Donatistas T. II p. 4ls
63쪽
Epistolis, ei minatus est, se cum sociis suis, insistente persecutione, in Ecclesia flammis daturum esse. Hoc enim sacere malebat, quam vel cum Ecclesia C tholica in gratiam redire, vel se in fugam dare. Has epistolas ad gustinum misit Dulcitius, ut eas refelleret. Id secit libro P. Cum vero Gaudentius aliquid rescripsisset, Hum librum addidit. Scriptisunt libri anno 4ao x . Haec de iis, quae Augustinus, adversarius Donatist rum, egit Agendum nunc erit de ipso Augus tam im
64쪽
pliei de re Controversia agitata est. Omniunx maxime quaeiatum est de peras Ecclesiae noω Cham ωristiea. Inde controversia orta est de baptismi, -- να eram Ecclesiam a ministrati, usu et Pisaucia. Denique de eo, num Mi uti liceat in rebus sacris, C tholicorum in Donatistas agendi ratio sponte ansam dedit, ut disputaretur. Haec tria controversiae capita singulatim nobis erimi tractanda. In iis exponendis ita versabimur, ut definitare contro maea, Primum Donatistarum ententiam exponamus dein in Augus i refuturnae an m-tandiquε rationem inquiram . Singulis autem controversiae capitibus expositis, Ostrum de controperata vitam quadretan taejudicium in medium Proferemus, ac quamnam amistis abestatem in rem Chriauanam habuerit, explorabimus.
65쪽
1. De Mur eonimperatae a innantum. iam in Ecclesia Cartis iniens Episcopis, cactam vano et lamellino, simul electis, primaam Ommum di putatum est, remus inem vi m -- ω Paetibus inter ammin convenit. ines curua Africaa in duas Masa est parem, in nullo fidei isticula disce pantes. Utraque peri ebat, apud se veram ema Christa es iami Maam spimis id dis, ut re in mi uua emata, quaereretur: ubi auoaemitti Melea Fundiso menti enim instar ponarint sententiam, quae, Demaeo, Tertulliano et inprimis Cypriano auctoribus, per ἡ- fierem identem et praesertim in Ahie invisaerat unam tantummodo veram esse Eces iam extra eum. eommunionem AEalus nulla datur i) vero un
66쪽
aiam posset quaestio, ubi sit una illa Melina, neeesse erat, ut definiretur, in qua re sua sit nota diaerulea, qua ab aliis coetibus, idem sibi nomen arrogantibus, distinguatur. Hac de re valde a se invicem discreparum Donatistae et Catholici, atque illos inter et Augustinum conis versia agitata est. a. Donatistarum Sententia. Ex opinione Donatistarum praecipuum Ecclesiaeeharacterem constituit Mineαιαε, ex qua una vera Christi Ecclesia dignoscatur Bla enim constat Sanctis i. e. iis, qui peccatis manifestis sunt immunes. Si vero aesis sanctis non constat, Saneta dici non potest; nam per peccatores, qui in Ecclesiae communione toleram
tur, tota maculatur societas, atque sanctitatis irtutem amittit. Hae autem amissa, deest ei nota verae Ecclesiae diacritica, atque adeo vera Ecclesia esse non potest. . Ad manifestos vero peccatores reserendos esse traditores
Hinc perhibebant, societatem Catholicorum non esse veram Ecclesiam ibi enim communionem coli cum Caeciliano, Episcopo a Felice traditore inaugurato. Hanc vero ob causam in omnibus coetibus, qui communiosi coni. Aumat. o. p. Parinen Lib. II 4 Lib. II PII seqq. Lib. IIII L, iuris adri Petilianum, eat.
67쪽
nem cum eo colerent, periisse veram Christi Melesiam. Partem contra Donati , in qua nulla communio eum peccatoribus vel traditoribus habebatur, quaeque propterea se a ceteris Christianis separaverat, ut pura et immaculata societas maneret, sanctitate gloriari posse. Cum haec igitur sanctitatis virtus soli societati Donatistarum propria sit, veram Christi Ecclesiam inonini terrarum orbe periisse, et in sola Donati parte superesse a). Sanctitatem autem necessario ad indolem verae Melesiae pertinere, inde probare student, quod dicant: , Ecclesiam Domini in Scripturis Dioinis sanctum et -- mauouisa fore ubique nuntiatam ' Eo consilio innum radere testimonia tam ex Veteri, quam ex Novo Foedere afferunt, . c. Ies XXXV. LII. I. LXII. I 3, 4. Cant. Canu. IV. 7. Eph. V. 5-a7. a Cor. XI. a. etc. a). Ad illa etiam loca provocant quibus doceri dicebant, Christianis incumbere a malis se segregare et peccat res Ecclesia dicere. v. c. s. I. I. Ecles XXIII. 8. h. V. II. I Cor. V. 6, II, 3. a Cor. VI. 4, et. Ut hanc autem argumentandi rationem corroborarent, alia etiam argumenta addiderunt. Primum locum occupat argumentum e Peraecution bus petitum. Blam Ecclesiam veram esse dicebant, quia Peraecutionem patitur, non quaa farit 3). Pers
si coni. August. de unit. EooL s 33. 2 conss. Litterae Bonatistarum ad arcellinum in Appendio T. IX Opp. August p. 44 seqq. 3 so. collat. d. IV o. 22. l. c.
68쪽
euilonem enim pati Christi nomen profitentibus proprium dieitur in litteris Sacris persecutionem vero facere adversatur religionis Christianae indoli 1).
Iactabant etiam magnum inter se martyrum num
Paucitatem etiam sociorum suae communionis,m mero ceterorum Christianorum comparato, e literarum sacrarum mente erae ecclesiae notam diacriticam existimandam esse asseverabant f. Alia etiam habebant argumenta. Ea ero raro occummi, et exigui sunt pretii in unum afferam, ex Cant. Cant. c. I 7, ubi sponsa, i. e. Ecclesia, ad sponsum dicit annuinei mihi quam dileait amima mea, ubi pascia, ubi cubas in mer
dra probare volebant Ecclesiam Christi in Ahiea quaerendam esse H. Ati sunt refusa Lamumaeni ridique ruitio. Duplicem Augustinus iniit viam, ut refutaret Don tutas, historieam alteram, alteram O iisticam. Utramque bene a se invicem distinxit vel concessa Donatistarum hypothesi negabat eius applicationem; vel refutabat ipsam hypothesin. ma argumentatio a
69쪽
ρ terlari, haec a priori commode dici potest. Ab illa exponenda initium facimus. In temporis momentinu concedebat Augustinus, recte sese habere hypothesin Donatistarum, salso vero ad Catholicos applicari, perhibebat. Donatistae vim dicebant Caecilianum a traditore fuisse ordinatum,
atque per eum dines, qui in communione cum eo Persevera erunt, contaminatos esse. Hoc negat Augustinus atque probare studet, Caeciliani ordinatorem traditionis labe non insectum fuisse Varia judicia jam instituta erant de causa Felicis, quae simul causa erat Caeciliani, atque in iis omnibus ille criminatione fuerat liberatus. Ad illa provocabat Augustinus, atque inde innocentiam Caeciliani probare operam dabat. Nee casionem praetermisit ostendendi, atque omnibus veri studiosis in luce ponendi, judicia illa fido et a probatione digna esse 1). Maxime semper in illud intentus erat Augustinus, ut ostenderet, causam Caeciliani, ausa Ecclesiae di tinguendam esse, argumento ex eo ducto, quod illa, si mala sit, non noceat Ecclesiae toto orbe terrarum
Mia etiam ratione a posteriori argumentatus est Augustinus. Hae nimirum si societas Christiana per communicationem cum malis desinit esse vera Christi Molo. -sia , pars Donati ea esse non potest, quippe quae in
si coni. Brev collat. d. I o. T. Epist. Im. Brev collat d. IIII 24 seqq. o. crescon Lib. IIII 8 ete. sa cons ne plura loea item, Breu collat. d. III.
70쪽
communione sua servat peccatores et circumcelliones.. Ostendant isti, ait, quomodo eorum contagione non perierint, quos sacrilegos incestatores consecratae mdicitiae foeminarum inter se latere vel latuisse, vel modo nesciunt, . Vel aliquando nesciverunt' x). Donatistis insuper objicit schismata inter eos orta, inprimis Maximianistarum. Horum enim causam sim, lem esse causae Donatistarum cum Catholicis perhium bat, quam tamen major Donatistarum pars damn
Haec de hac eius posteriori ammentandi ratione dicta sufficiant. Diutius morabimur in exponenda arxumentatione apriori, sive domatica, qua nimirum ipsam adoritur Donatistarum hypothesin. ano enim illi praetulisse videtur Augustinus. Ex hypothesi Donatistarum persecta omnium Mes
alae sociorum sanctitas necessaria maxime nota erae Ecclesiae erat censenda. Eam ut falsam esse probaret Augustinus, ostendere instituit talem, quadam sibi Mel Mm Christi proponebantDonatastae, non describi in litteris sacris dein exponit quailis Ecclesia ex earum institutione sit vel ut accuratius dicam probare conatur perfectam sanctitatem secundum titteras amoma notam diaeriticam ema Ecclesiae non esse; verum Cattholicismum t. e. eis per omnem errarum orbem propagationem.