장음표시 사용
71쪽
Illud autem defendens Augustinus, provocabat ad loca, quibus Ecclesia ut bonis et malis inter se mixtis Constans proponitur. Talia Vero ex utroque Foedere petit. Nec quis miretur etiam Canticum Canticorum ei testimonium suppeditare. Est in Canticis canticorum '' inquit, quod de sancta Ecclesia dictum omnis Chri tianus agnoscit sicut tilium in medio spinarum, ita proxima mea in messi liarum ' II. . . Et quaerit:.unde appellat spinas, nisi propter malignitatem morum Et easdem unde filias, nisi propter commmnionem sacramentorum 8' Idem ex Mechielis loco conficit , ubi de signatis quibusdam Prophetae dicitur: qui gemunt et moerentpeccat et iniquitates populi mei, quaaesunt in medio eorum. IX. O atque ex eo sic argumentatur: Populum suum non diceret, quem solis illis illaesis perire mox ubet, nisi eum populum , qui
ejus sacramenta gestabat.''Μaxime vero ad ipsius Iesu effata provocat, e que repetit e duabus Iesu parabolis altera de Maaniis in agro, altera de vena Omnis generis piscibus repleta Mati XIV. Iis enim apertissime docuisse Iesum tam tendebat, malos et bonos in Ecclesia sua permixtos esse atque ita ad supremum usque judicium permam suros i); atque hoc conspirare dicit cum Prophetarum doctrina. Illi enim utrumque hominum genus permi tum esse dicunt per totum mundum, id est, per totum
72쪽
Ad aempla etiam provocabat Augustinus , et quidem cum Prophetarum, qui communicarunt cum iis
in quo magnα mala dixerunt I), tum ipsius Serint ris, quippe qui Iudam traditorem , cum ab initio jam malus esset, inter bonos retinuit a). Donatistis vero objicientibus, omnia illa intelligenda
esse de maru Oecustis, non vero de manifestis; in Emclesia enim non esse posse manifesta tiania 3 , re pondebat Iesum in similitudine retis ocultos malos significare voluisse quos ita nesciunt sacerdotes, quemadmodum sub fluctibus quid ceperint retia, nesciunt piscatores.' At propterea Ecclesiam areae Comp rasae, ut etiam mandesti mali bonis in ea permixti praenunciarentur futuri. Neque enim palea, quae in area est permixta frumentis, etiam ipsa sub fluctibus t tet , quae sic omnium oculis est conspicua, ut potius o
culta sint in ea frumenta, cum sit ipsa manifesta si 'Aliud etiam objiciebant Donatistae locis inurum
a Catholicis allatis non sermonem esse de commixtione honorum ac malorum in Ecclesia, sed in Mundo agro enim et reti non Ecclesiam, sed, dum intelligendum esse Provocabant ad ipsam, quam Iesus discipulis dedit, parabolae explicationem, in qua a um per muri dum interpretatus est. Augustinus vero mundum ipsum appellatum esse pro ecclesiae nomine perhibebat et quidem eam ob eam
73쪽
sam, quia per totum m indum futura praefigurabatur Melesia. Inde quaestio orta est de usu Ocis munini litteris aeris. Donatistarum Episcopus meritus loca ex scriptis Ioanneis conferebat, quibus mundias opponitur re o Dei, atque inde efficiebat, mundum semper in mala significatione positum esse, nec propterea usurpari potuisse de Ecclesia Augustinus sua vice, exemplis allatis, probare studebat, vocabulam illud nunc malo, nunc bono sensu usurpari atque hoc si bene teneatur, nullam hac in re repugnantiam inesse litteris sacris et). Provocabat insuper ad in toritatem Cypriani, quam maximam habebant Don
At vero Donatistae, ut manifestos certe malos ex Ecclesia diciendos esse probarent, Provocabant ad omnia inprimis Veteris Foederis loca, ubi de exterea populi Dei munditia agitur. Congerebant praeterea ea, quibus communionem cum malis habere vetatur, quam de extem communione interpretabantur. Hanc igitur sententiam refellere conatus est Augustinus docendo: omnia, quae asserebant, loca non de emtenta communione, sed de tema, non de corporis,
sed de spiritualis separatione accipienda esse. Quod enim attinet Pauli Apostoli monitum J Cor. V. 'avi ferte malum ex Mobis imis, observare jubet, po totum non dixisse e congremtione Mesem, sed ex in bis ipsis nimirum oria separationem intellectam
74쪽
Meum voluisse dicit Augustinus. Lecisis monere vult Apostolus, ut auferendo malum ex se ipsis, i. e. non cum malis peccando, nec iis ad peccandum consentiendo aut favendo, integerrimi inter eos et incorruptissimi versarentur' I . Sic cetera, quae asserebantur, loca accipienda esse docet, V. c. a Cor. VI. I4. noliteis iam ducere cum im
otibus' a et similia, quorum interpretatio non raro longe quaesita est 3 . Non de corporis separatione, sed de spirituali u). Spiritualem separati'nem etiam intellexisse Paulum Apostolum, jubentem ne communi t Timotheus peccatis alienis nimirum consensu et
Hac vero Sacrae Scripturae locorum interpretatione Betus, statuit Augustinus manifestos etiam peccatores in Ecclesia tolerandos esse. Nullum enim praeceptum de corporali ab iis separatione occurrere, nec etiam obesse bonis in una communione malos φ. Hoc vero ut probet, asser dictum Iesu ad Apostolos: sunm mundi estis, e non Omnes quo indicare Iesum voluisse dicit, in uno coetu hominum, eadem sacramenta sumentium, aliquorum immunditiam mundis Nesse non posse'. Blum enim praesente Iuda traditore, dixisse: Iam O mundi estis addidisse vero proptersi c. pisti Parmen. Lib. IIII Σοὶ Ad Donat. p. coli. I 33 seqq. 3 cf. o. pist. Parinen Lib. IIII 2 seqq.s4 Ad Bonat. p. collat. l . s 2 seqq. 5 c. liti Pet. Lib. II s 243. 6DC Epist. Parmen. Lib. III 4 PIO , ad Bonai. p. tonat s 6, 7 et s.
75쪽
Iudam, non omne3. Si autem praesentia sua ceteros polluisset Iudas, non dicturum fuisse: Iam pos muriae estis, sed nondum mundu estis i). Ad exemplum etiam provocabat hominum tempore Mechielis viventium, qui gemebant et moerebant facinora populi, quae fiebant in medio eorum. Illi vero' inquit Augustinus, quoniam eos corrigere non poterant, nec ab unitate populi Dei ullo modo separare debebant, pro merito innocentissimae tolerantiae suae signari meruerunt et in illorum perditorum vastatione atque interitu liberari' a). Hinc solenne ei erat: v c causa causae, nec periona personae praejudieat' '. Non enim obsunt aliorum saluti alienale
cata sic. Non obest justis, quidquid in ipsos populos propter impiorum multitudinem dicitur 5), cum non
communicet peccatis alienis, qui eis non consentitis. Nec malos qui tolerant, communicant eorum peccatis. Hoc probat exemplo Pauli Apostoli, qui non falsorum Batrum peccatis, quamvis in unitate corporali cum userat, communicarit, et Apostolorum, qui non sarto atque sceleri Iudae conlinunicarum 7). Unusquisque malitiae suae sarcinam portat, ne eam cum iis aliquis
communicat, nisi cui eorum iniquitas placet f.
76쪽
58Malos autem a honis in communione in tolerandos duplicem ob causam dicit Augustinus naante tempus, cum alaani colliguntur, eradicetur Amul et triticum atque propter unitatis et pacis tussium. Apud nos' inquit, quicumque mali vel penitus latent, vel quibusdam noti propter honos, quibus ignoti sunt et apud quos convinci non possunt, propter unitatis et pacis inculum tolerantur, ne eum
iamniis eradicetur simul et triticum' i). Et alibi a): se et Catholicos Domino Christo, Prophetis, Apostolis
sanctoque Cypriano de eo consentire dicit: etiam eo nitos malos, si eos nec corrigere possumus, nec punire pro unitatis vinculo sustinendos. Hinc canit in Psalino: . sed nobis exemplum datum est malos fratres tolerare, ut quando non possunt excludi, solo separentur eo dΚ' 3). Et rursus: Expello malos, quos possum, quos non possum, cogor ferre. Fero illos donec separentur in fine' H.
Ne vero Donatistae existimarent, se omnem dicere Ecclesiae disciplinam, exponit suam de disciplina ct aiastica sententiam. Dicit enim, etsi a populo Dei non separentur mali, erga eos tamen non dormire Ecclesiasticam disciplinam 5 . Μalorum tolerantia codireptiones Ecclesiasticae disciplinae non excludit' Φ.
77쪽
Prudenter autem eam adhibendam esse docet, nec ratione a caritate Christiana aliena. Ita de ea monet: -Si quis Christianorum in Ecclesiae societate in aliquo tali peccato fuerit deprehensus, ut anathemate dignus habeatur, fiat hoc ubi periculum schismatis nullum est, atque id cum ea dilectione, de qua Apostolus praec pit, dicens, ut inimicum non eum existimetis, sed corripite ut fratrem: non enim ad eradicandum, sed ad corrigendum. Quod si se non agnoverit, nec paenitendo correxerit, ipse oras exiet, et per propriam voluntatem ab Ecclesiae communione dirimetur' r). Nec semper disciplina Ecclesiastica exercenda est. Cum idem morbus plurimos occupaverit, nihil aliud bonis restat, quam dolor et gemitus, ut per illud signum, quod Mechieli sancto revelatur, illaesi evadere ab illo rum vastatione mereantur' a). Misericorditer corripiat homo, quod potest quod autem non potest, patienter serat, et dilectione gemat atque lugeat, donec aut ille de super emendet et corrigat. aut usque ad messem disserat, eradicare tiania, et paleam ventilare: ut tamen securi de salute sua bonae spei Christiani inter desperatos, quos corripere non Valent, in unitate edigentur, auferant malum a se ipsis, id est, ut in ipsis non iuveniatur, quod in moribus aliorum eis displi-eec η. Nusquam tamen disciplinam negligendam esse, cum sine pacis violandae periculo ea fieri possit, I c. piat Parmen Iab. IIII s. t. et Iah. III Id. sa Ibid. Lib. IIII 4. Disae. Lib. IIII s.
78쪽
semper memores, M sufferentes invicem studeamus servare unitatem spiritus in vinculo pacis' st). At vero Augustinus cum bonos ac malos in Ecclesia
commixtos esse debere contenderet, atque negaret , Pe sectam omnium Ecclesiae sociorum sanctitatem notam
ejus discriticam esse, facile quis existimare potuisset, eum virtutem sanctitatis denegare Ecclesiae. Propterea mentem suam de ea exponit, qualisque sanctitas ei tribuenda sit, definit. Ecclesiae tempora distinguenda esse monet et quidem duo a). Praesens nempe et futurum, sicut ea nunc est mortalis i. e. ex mortalibus hominabus constans, tunc autem immortalis erit, .iando in ea nemo morietur. In ea, quae nunc est Ecclesia, boni et mali commixti sunt in ea, quae erit, non nisi sancti M-que hoc si teneatur, intelligitur, quomodo in litteris
sacris nunc malis ac bonis constare, nunc vero solis
bonis dici possit. Ut vero ostendat, duo illa Ecclesiae tempora in litteris sacris indicari, argumentum ducit eduabus piscationibus, quarum ibi mentio fit, quasque ad minima usque explicat. Ipsa hic asseremus Augustini
verba. Haec duo'' inquit, tempora Ecclesiae, quae nunc est, et quas tunc erit, significata est etiam G Dus piscationibus una ante resurrectionem Christi, quando mitti jussit retia, nec sinistram, nec dexteram nominans partem, ut nec solos malos, nec solos bonos, sed commixtos bonis malos intra retia suorum I Ibid. Lib. IIII is coni et Lib. II s 25. 2 Breulo collat. d. III I6. ad Bonat. p. collat s Io et I 2.
79쪽
sacramentorum futuros doceret post resurrectionem autem quando jussit retia mitti in dexteram partem, ut post resurrectionem nostram 'nos solos in Mesesia futuros intelligeremus, ubi ulterius haereses et schismata non erunt, quibus modo retia disrumpuntur. Nam et Evangelium non tacuit in prima piscatione conunemorare retia esse disrupta et in novissima dictum est et cum inm magni Ssent pisco, retia non
sunt disrupta. De tali Ecclesia dictum esse, quod per
illam non erat transiturus incircumcisus et immundus. Ad immundos enim pertinere schismaticas separationes, quae tunc non erunt, quia retia non sunt disrupta. Hoc etiam significasse, quod corvus, aris immunda, e ierit de arca, et non redierit. Quae tamen arca, exeunte corvo, non utique omnibus immundis animalibus caruit, sed in ea fuerunt et munda, et immunda
usque ad diluvium, sicut in Ecclesia boni et mali usque ad seculi finem. Sed sicut non de immundis, sed de mundis animalibus Noe obtulit sacrificium ita non ii, qui mali sunt in Ecclesia, sed ii, qui boni sunt, e veniunt ad Deum' x). Non ita id tamen accipiendum est, quasi sint duae E
clesiae, sed eamdem ipsam unam et sanctam Ecclesiam nam esse aliter, tunc autem aliter futuram nunc habere malos mixtos, tunc non habit am'. Exemplis illustrat rem . non ideo duo Christi, quia prior mortuus postea non moriturus'. Homo exterior et interior, cum sint diversi, tamen non sunt duo homines a). DasI Breu conat. d. IIII 6.12 Ibid. I M.
80쪽
MesesiaDrum serino est, si sine maeula ammiga dieatur et . Ea ex solis sanctis, qui aedificati sunt superpetram, perficitur a . Quare unica columba, innocens et implex, pudica et mala, amna sine macula et ruga, honus conel--, fons si ama, armissus eum metu pomorum appellatur. Ad illam vero ait
tam Ecclesiam non pertinent malis3ὶ Bli enim intus esse videri possunt, sed soris sunt l. Non ideo seni
putandi sunt esse in Christi corpore, quod est Ecclesia, quia sacramentorum ejus Corporaliter participes fiunt. Illa enim et in talibus sancta sunt, et eis indigne tractantibus ad majus judicium valebunt. Ipsi autem non sunt in illa Mesesiae compage, quae in membris Christi per connexum et contactum crescit in incrementum Dei. Illa quippe Ecclesia in petra est; sicut Dominus dicit super hame petram aedi'ab Ecelesiam meam mi autem in arena aedificant' 5 . Supremo facto judicio ex solis sanctis eo tabit Ecclesia tum enim boni a malis separabuntur Φ. Qua autem ratione boni ac mali ad Ecclesiam pert,neant, ita exponit, ut dicat in domo Dei alios ita esse, ut ipsi etiam sint eadem domus Dei, quae dicitur aedificari super petram , quae unica columba appellatur,
sponsa pulchra, cet. alios , ut non pertineant ad com- I Retraot. Lib. II o. IS. DBQ pl. Lib. I s 66. illi Ibid. Lib. VI 24 PM, Lib. V D seqq. Lib. IV s 6.s4ὶ c. cres n. Lib. III re, da Ut Lib. VII 44.s5 c. liti Patu. Lib. III 46. 6 c. u. Petil. Lib. IIII 4, o Epist. Parmen. Lib. III s.