Homeri nepenthes seu de abolendo luctu liber in quinque divisus partes, quarum I. Parasceuastica de frugalitate. II. Historica de medicamentis. III. Allegorica de consolatione. IV. Anagogica de virtute. V. Symplerotica de avocamentis ... / Auctore P.

211쪽

D 31RTu TE. 87 monenti paruerit deinde secundo loco, o rum, O ciri, qui si nouit cuncta magiis, o Quod si ad examen ingeniorum; profecto absque iudicio, longe verius

Epicurus, cum eo est Seneca, S ipsa Senec.ep ratio Vreo dam, ait Epicurus, ad veritatem :0: S

sine Pius adiutor o contendere, ex disse fecisse sibi ipsi viam hos maxime laudat, quibm ex

se impetm fuit, qui si ipsos protulerunt, quos

dam indigere ope aliena, non ituro, nemo praecesserat,sed bene secuturos ex his Metrodorum ait se. Egregium hoc quoque se secundaesortis ingenium. Nec ratio hos versus immutandi, quae apud Diogenem legi Diosten. in tu satis proba. ias γεδ υνον το λυεινα ης ,

huic scilicet solum adesse intelligentiam qui vero obtemperet insiuper esse , e essectum. Quandoquidem Hesiodus haud nudam extollat intelligentiam. Si quid autem inc mutandum, potius id foret, ut ordo, quo ab recta disciplina, ad rectam rationem peruenitur Histincte, clariusque exprimeretur. Cum primum , quis alterius ratione ad bonum cOformatur, deinde x se ipso omnia sapit. Quod vix per longam aetatem, S assiduum perfectionis studium homines adipiscuntur. φει tam

212쪽

Plato de iust.&Cicer. se sin. Plato in

Menone. Isocrates Orat cotra

Sophist. Furipid. in Supplic. Gal. iiD. Lap. . de

dogmat. Plutarc.devit. morat. Plutarc in opus c. virtutem doceri posse.

niones assequi positi Perfectus porr vir es, qui haec o quae in his sunt omnia psidet bona. Qui proculdubio, Hesiodi,& Aristippi Socratici, omnium iudicio

cunctisque hominibus anteferendus, ut aliter affirmasse Zenonem, pror sus incredibile videatur. Ad quem autem isthaec spectet admonitim ut altera particula non omittatur; Plato virtutes, minime doceri posse, in Menone statuit. De iis autem intelligendum, inquit Alcinous,quae in parte animi aflectibus obnoxia sunt quae nec artes, nec scietitiae; sed, vel facultates, Vel potentiae appellantur. Licet Euripidi μι- δε α δ κρος, fortitudo ex j quae docen- . quae tantum in rationali parte consistunt cuius, vel unam , ut Aristochius, quam sanitatem vocabat, siue plures virtutes facias , recte doceri queunt, Plutarchus peculiari opusculo demonstrauit. Eo autem , qui doceant, Aristophanes voluit in He καλους, - mi distin

213쪽

DE VIRTVTE. 80 distingui, ab alteris pueros,ab alteris prouectiores doceri. re I, inquit,a δαρίοις; Aristoph.

nam pueris solet aequa Dictare magicter adultis inisi ant praecepta Poetae. Vtrumque tamen confunditur.

Illud porro haud ambigedum Poetas, d praesentia sua, dc postea scriptis temperantiae,ac iustitia magistros publicos fuisse quibus ser ετη maximi quique, nobilissimique committebantur. Sed iam supra, in proxime antecedenti parte probauimus Philosophiam in eodem tem plo cum Poetica venerari S nihil aliud

esse , quam Poeticam tempore recenti Orem, harmonia expeditiorem,argumento apertiorem. Itaque, Cum CICerone dici Cic. lib. i. mus , quod omnium artium, quae ad recra Tviς. vivendi viam pertinerent, ratio, se displina

sudio sapientia, quae Philosophia dicίtur,con

tinetur.

Ad virtutem igitur norma Philosophia, Minores instituere ad Philosophum, S Poeta,& quoscumq; qui Philosophiam

profitentur, pertinere. Animi autem, CO- dem

214쪽

19 PAR Q UARTA, i d in Cicerone attestante, qu sanari oluerint, praeceptis sapientium paruerix , me et D dubitatione anentur; est profecto animi medicina Philosophia, sec. Si ergo laborantis animi sermones, Medicos esse fatemur non omnes,sed qui de moribus sunt, eos os necessario concludendum. Cumque hoc ita sit, reli linim est me

dicitia usus accedat. Omnis autem ctrina ad rectam animoru institutionem pertinens, θεωZια ἔνεκα, hauddeculatio- Aristot.: tionis c se, ut inquit Aristoteles, susci

id 'lui. Nnda dion enim quid sit virtus quaeri-

ciliciamur Adipiscimur autem actionibus d exercitiis, quibus iter tis,acidentidem repetitis, habitus conformatur. Recte igitur icitur, ut rem omnem Aristotcleis verbis concludam, tu fis ac te rato acrion bi tu Ios, ac temperantes occhu autem n lectis, neminem unquam virum futurum Se plerique omnes, cum haec agere non curent, ad verba confugientes his σει-

risi arbitrantur. Itaque s erant futurum ut bonisnt, non mi tum ab aegris disserentes,qui Medicos dio e isti quidem, ac diligenter au- is niue nihil oram, quae ab illis praecipiuntur

215쪽

DE VIRTVTE. I9 Itur acere volunt Euemadmodum igitur ista, nunquam corpus erit bene conseitutum , dum ita curatur sc nec his animus dum hoc modo

philosephatur. Ex his sane liquet, quibus animae sani

tas constet. Constat enim virtute,ut diximus quae e bona natura , per praecepta

philosophiae, de longa exercitatione nobis instillatur. Quod egregie etiam Galenus Galan de docuit, proprio libello de cognoscendis, g curandisque animi morbis. Cumque prudentum orationem Medico comparari, adhibito carmine proposuerimus de qua Oratione,& quomodo sit intelligendum, itidem clarum Absque enim illo virtutis principio δε absque repetitis actionibus.

quamuis ab optimo viro profectus sermo, nillil ad animorum Curationcm. Non

est ergo oratio , vel tiam si in hoc sensu accipias Homericum nostrum Nepenthes, cum sub co perfecta salus concipiatur me tale aliquid, quod ad Medi cum solum referatur. Sed quamuis magna sit languentibus , Medici aduentus consolatio; cuius praesentia , veluti spe quadam salutis, subquiescere aegritudinis molestia, moderari videtur plerisque fides quam Medico habuerunt , incertam

216쪽

certam sal uti causam ascribatur, ut aliquando concedamus sermonem animi angoribus medicinam fecisse. Quod alio Menad in versiculo docemur,cui auctor Menander: a roris nisa medicina oratio. Cunisbia, propriaque orationis vis, nulli melius assimiletur, quam Medico cuius tantum oti tum , salubria persuadere vi ab noxiis rebus dehortari iuxta aliud Menandri: λυαί 'νους ο δεν ἀο λογ'. Quo sensu nisi λογω haud sermo, sed ratio it paulo ante laudatum rechius exponem US, Ut pharmaCum Concedamus; quatenus issi sermo α , vel et Aia cis τίω λύπλ d est,scit curare,& docet pharmacis tristitiae mederi. Itaque , ut supra iam probatum est si duo dissocientur, η φυσ:ς, ξ γ , nulla est et L λογου Consideratio. Igitur si quid mancum,& imperfectum non est Nepenthes,aut his omnibus complectituricum secus non concedatur per fectio,aut his omnibus contradicit. Cumque orationi par si nonnullis videba tur quomodo poterit repugnare virtutit quae si animum nostrum respiciamus. pro prium

217쪽

DE VIRTVTE. 93prium iecessarium decus 4 Homeri poesim , tota huius viret praeceptis, codysham , Ethicam, Scriptor Ponticus Heraclid. appellauit, quod Poeta ibi lyssem , ut totidem ait, in . ετῆς Γλώ - νομ velut 'φ' organum quoddam omnium virtutum sibi proponens,philosophatus sit.Haud disse simile, atque diuersum erit de moly pharmaco iudicium meque hoc ipsi fingimus,

quo pacto

Eum omnibus virtutem molenti onit, etiam animum ab ea sumatis fiduciam. Hoces Pud Circes moly Idem diserte habet Themistius. pluribus auctoritatibias,& Themist. rationibus comprobari pos t. Sed sufficiat ex his velut plausibiliorem magis redditam nostraria, de compari pharmaco

opinionem quam ut etiam magis,ac magis confirmemus, ad propriora quaedam, dc quae rem plain articulatim demonstrent,Musis fauentibus progrediemur. Et primum,quid sibi velit Horatius,cX Hor. M. pendamus, cum demonacro loquens: tib

cum vi Chrysippo, Crantor plutoso'

218쪽

t his anteponat practescet naresque ad iter, quo tendimus. ductu horum philoso pbortim , he ob antiqiuitatis tenebras, S difficultatis impedimentum a recta semita aberremus,efficiet inquit enii Troiani belli scriptorem, axime Lost

ui, quid si pulchrum, quid turpe , quid

Plenius,ac melius Chrysippo, se Crantore

Hrit. Quae autem ut intelligamius interpretum vices subcundie, ne facile aliorumd1ctis adhaerebimus; siquidem, citi ipso, Limbin. in quod aiunt limite , Lambinus impegit. ις diuini anci Troiani belli criptorem c. uia em meri relegi. Ne dum enim iliadem sed ipsam Odysseam Prae est e relegebat o ratius, quod etiam illis verbis , voltiit di

ctum nam cum Lollio σε - αγνο εως

rationem explicaret fructum cx Odyssea

perceptum Commemorat

Rursu quid virtus,qui sapientiam fit: tile proposivit nobis exem lar Vl siem,

Qui domitor Troia pertinet enim ad rem Troianam' multorum prouidus m

219쪽

D VUR TvTE. is e ui pulchrum , apud Graecos quomsonesium interpretabitur. Itaque innuit Horatius planius ab Homero doceri, quod honestum, S quod ei contrarium: itemque quod utile, quod non quam

Chrysippus Crantor Philosophi fa

ciant. Et hos duos nominat, ex eo quod alae Stoicus, alter Academicus esset: Ἀεκδ voluit asserere Principes se-c as,Poet Philosophorum omnium principi submittere fasces,& primas concedere. Sed rectius, duos proponit Philosophos sum duo capita protulisset,ad Philosophiam pertinentia hone in Mutile. Etenim contrariorum cum eadem sit doctrina. huic quod non utile,alteri quod turpe est opponitur. Horum igitur Chrysippum .d Crantorem auctores faciens:

necesse erit num ni tribuere. reliquo reliquum. Et si Poetae verba attente in spiciamus quod honestum Chrysippo,&quod utile, Cratori pertinebitnaec immeritb nam ut prius de Chrysippo dicam, hic Philosophus, quem solum sapere di Diogen icctum est, fulcire porticum Stoicorum: Chyysipp- quinque septingentos fere libros, te rebus philosophicis scripsit:.quamuis eos singulatim Diogenes enumeret,plurimos

220쪽

196 PAR QUARTA in eo deesse, ex Sambuco obseruat est Plutarc de nerus Plutarchus tamen placuisse, in-qψὲς νςr qui , Chrysippo tria esse genera λοφιο - ut primum Logica , deinde Ethica, tertibi hysica sint docenda τ φυο κωμ, nouissimus sermo sit de Diis. Itaquei in libris propriis, licet quam multi fuerint de rebus ad Dialecticam spectantibus,

huc tamen ordinem seruasse credendum est inter autem praecipuum locum obtinuere libri decem , quos a Asric λου, ξ ηδεν, ci dehoneseo, oluptate id Aristo creontem scripsit quos,& grauissimi ple- Iique auctores citant. Et tamen in hac sua doctrina , ab Homero superari, ait Horatius. Sed haec satis ad Chrysippum. Nunc de Crantores, de quid sibi cum Homero intercedat videamus. Pro qua Diogen. in re , similiter ad Diogenem recurrendum, ut in quo excelluerit hic Philosophus,cognoscamus. Recensentur autem huius auctoris commentaria, ad triginta versuum millia sed quaedam ex eis Arcesilao tribuuntur Poemata quoque scripsit se dici tur, sed nec de eis aliquid certum hoc unum tantum pro indubitato constat ii

Crant.