장음표시 사용
231쪽
Dissere. III in Hi ac. L mundi aetat. Diat. III. I s
erat, redeat ad divinos stetivdum Hebraicam veritatem scriptos libras , O qa.dquid ibidem invenerit, eos teneat γ eredat , meque damnare desistat. R eque enim Christianis fas eri talem dare auctoritatem hominum chronicis , qualis danda est illis libris , qui πιritus Sancti sunt auctoritate per prophetas scripti. Et si cuius forte in hac re obstinata perdurat mentis intentio , eat ad Iudaeos Ecclesia inimicos, O in eorum eodicibus Hebraea lingua ferstis annorum fiam neam requirat, O quidquid ibidem invenerit, hoc credat est' teneat : quia, ut ait Beatus A Gmus in libro de civitate Dei XV ei lingua ρotius credatur, unde est in aliam per interpretes facta translatio . Ubi vero digessit suos calculos, ait de Hebraica veritate : Ad nos per beatum intrepretem Meronymum pura pervenisse etiam bostibus Judaeis in manifesto est. Ex adverso tenet de L . Interpretum translatione, quod vel minus sollieιιὰ mimo edita es , ut mMisi astruunt. vel a Gentilibus eorrupta , ut Beato Muginino videtur . Stephantas Episcopus Salonitanus Dionysum Exiguum regulas Ecclesiasticas de Graeco transferre impulerat , confusione priscae translation/s ostensus r ut ipse Dionysius scribit epistola ad eundem Stephanum. Eandem ob causam Isidorus Mereator , visa in e Leibus Latinis Canonum Ecclesiastieorum varietate , confugit ad opem Graecorum, ex quibus emanaverant. Unde ait praesitione in fiam eollectionemr 2 bis tamen videtur, eum in nostro discrepaverim sermone , in unitas O veritas abinis quaerenda set, quorum lingua edita se noscuntur. Nulla sane est aequior atque prudentior regula. Ut Graece primum scripti fuerunt illi Canones, &ideo veritas a Graecis sui e quaerendar ita Hebraice primum exarati sunt num ri annorum , de quibus agimus. Quocirca veritas illorum est a texta Hebraico
GRAE. 8. Quantis ex angustiis nos educat ille textus , jam praesentio. Certe enim Graecos citronologos adduxit in summas angustias dissonantia eodi eum editionis I. XX. quibus numquam perfungemur, nisi germana primigenii textus lectio nobi affulgeat. Statim apparet hoc distidium in annis Adami . Juxta vulgatos editionis hujus eodices vixit Adam triginta O ducentos annos I in genuit ad mguram Iuam, O ad imaginem suam e in vocavit nomen ejus Sera . Sibi tamen non constat hie lectio. Nam iuxta vetus unx codicem, quem homiliis D.Joannis Chrysostomi super Genesim interseruit Oecolampadius : Vixit Adam triinta oe trecentos annos, O genuit secundum speciem suam, in appellavit nomen e us Seth. Idipsum Grice perhibent Biblia Aldina , Theophilus patriarcha Antiochenos lib. I. ad Autolyeum, isque antiquitatum Iudaicarum Josephi interpolator , erius manuscriptum exstat in Bibliotheca Vaticana num. Iso . Sicut di in Regia , ad quam appellat altera desensionum textos Hebraiei ab studiosissimo εe diligentissimo sieri hujus sontis uindice D. Joanne Marti an o non ita pridem elaborata. In hoe enim manu scripto itω legitur e Ανis .
tur , ct m triginta iam O trecentoram annorum esset, filius Sethas natus est . Inde factum , ut Ioeo. bis milia dueentorum quadraginta, duorum annorum , quos ab Adamo usque ad diluvium vulgo numerant Grpei , alii ecilligant annos bis mille treeentos quadraginta duos, in Ioannes Antioehenus in excerptis Comstantini a Valesci editis pag. so. 8e Suidas in Σάμὐχ.. At ecce rursum aliam varietatem in homilia vigesima D. Chrysostomi super Genesim juxta editionem tum Basilaensem anni. Domini tum Parisiensem: anni Iss6. ubi LXX. Interpretum versio fert, quodi vixit Adam annis centum triginta, O genuit fecundum Jeciem suam , in secundum imaginem suam . Et avellavit nomen e s
Sem. Et fuerunt dux anni octingenti, σ genuit filios σ filias. Et facti sunt
232쪽
1 6 Selem in Sac. Script. Dissert.
omnes dies . dam, anni nongenti triginta; in mortuus est. Sic de fulmina bi, mille ducentorum quadraginta & ultra annorum, qui vulgo colliguntur ab Adamo usque ad Diluvium, ut jam dixi, detrahenda esset centuria. Id quod certe secit vetus apud Clementem Alexandrinum supputatio lib. I. Stromat. pag. 337.
vium colliguntur anni bis mille centum quadraginta octo, dies quatuor. Quin& plusquam dueenti anni desiderantur in Pseudo-Methodii revelationibus, Grε- eos alioquin numeros siclitis. Ferunt enim, quod in expletione fecundi mill narii factum es diluvium aquarum. Quinam sint patriarchs, quorum annos hiscentenariis auctiores non invenit ille auctor, exploratum non habeo. Forte producentis & quinque annis τους τεκν ο Plias, qui Setho communiter tribuuntur
a Grscis, ille legit centum quinque. Ut ut sit, laec etiam lectio recepta est aeustodibus de defensoribus versonis septuaginta, ut ab AEgyptiis qui in sua interpretatione Copi Arabica manu scripta Bibliothecp Vaticanς apponunt notam marginalem de ΣΕ TMNUM HI, hoc est , centum quinque annis , quos juxta variam Se diserepantem lectionem vixit Sethus ante genitum Enosum. Eosdem numeros repraesentant Grici codices manuscripti Antiquitatum Josephi. Vaticanus de Regius , Iam appellati , in quibus legitur Sethum genuisIe Enosum
υ τἀ πεμπνον κώ iam ςῖν anno quinto cir centesimo . Adlige Vaticanus id me ex annos Henochi ante natum Mathusalam , sic exprimit: Οἰ
aκtem Hemebi filias, ipsi natus avno quinto O sexagesimo: eum tamen Crsea chronologia statuat Henochum genu ille Mathusalam anno statis sus centesimo Ee sexagesimo quinto . De calculis adeo vacillantibus quid possum cogitare, .
quid judicare, quid credere λL v. s. Non ita vacillat & claudicat Editio Latina Uulgata , constanter in omnibus eodicibus nos docens vixisse Adamum centum triginta annis, Se genuisse se-thum: istum vixisse centum quinque annis, & gonuisse Enosum. Pari numerorum firmitate deseribit annos Enosi, Cainani, Malaleelis , Iaredi, & Henochi, quem fert genuisse Mathusalam, eum vixisset sexaginta quinque annis. Cum reperiantur isti numeri in variantibus lectionibus Grςcorum, nec ab illis diversi locum in ullo codicum Editionis Latine Vulgatς habeant, nullius roboris sunt sine dubici Glci codices refragantes Latins huic interpretationi. Hre. Io. Et quomodo essent alicimus ponderis qui tam turbul later devocantur esto sontes' Iuxta sontem Hebraicumr ', IU TRu' Σ'κ mri n: NTO DR N p n undi Et ν xit iaciam triginta . centum annos, O genuit in similitudine sua , in imagine fua , O vocavit nomen eius Seto.: m: η 'κ 'bm ra: DR m' U Udri DU Et νiait Setb quinque annos. σeentum annos,oe genuit Enosla' p me ruo α'ννm man Et vixit Enos nonaginta annos, m genuit Caman. : SR ridi rit maci ld p 3n3 Et vixit Caman septua inta annos, O genuit Mahalalel. Uuri ,κ,,ndi 'n' nit Vr iro muν Et vixit Mabalatii quinque annos, in sexaginta annos, o genuit Jared. : 'r dri nΗ- ον Ru ma: mmmmu et ' rara Et vixit Iared duos O sexaginta annos O centum annos, O genuit Lianccb.:ribo inu 'R',' - α' diem et diri I an 'rim Et vixit Hanoeb quinque O f xaginta annos, O genuit Meth elah. CRAE. II. Nihil habeo sane quod opponam his numeris, prssertim cum lectione concordissimus in medio posuerim. Video etiam Grpeos codices ab Hebriis mini.
233쪽
minime di repare in annis sexti Genearchae , nempe Iaredi , quem magno consensu perhibent vixisse centum & sexaginta duos annos & Henochum genuisse. LAT. I 2. Neque hic conqueror de Graecis : nam in sexta generatione nusquam utrique eodices discrepant , ait S. Augustinus lib. I s. de Civitate Dei, eap.
IIM. II. Uno ergo Hebraeorum Sc Graecorum consensu describuntur anni sextae generationis, de gemino lumine declaratur eorum veritas in codicibus Editi nis Latinae Vulgatae expressa. Ne ullus sit scrupulus ex Graecarum lecti num varietate in annis aliarum generationum , nemp2 Primae , secundae, tertiae, quartae, quintae, Se septimae, de quibus Gam dixi: volo vos scire Samaritanos , quamvis inseirsissimos Hebraeis , adhuc habere in suo textu annos Adami, Sethi, Enosi, Cainani, Malaleelis & Henoclii omnino secundum textum Judaicum. Eosdem in utroque textu reperimus numeros, eamdem numerorum distributionem, eamdem summam. Uterque textus Hebraicus est.
Utriusque consensio est aperti Isinium planissimumque Hebraicae veritaris argu
GRAE. Iq. Noverat Julius Africinus, noverunt Eusebius de Georgius Syncellus Hebraeorum Re Samaritanorum calculos his in generationibus convenire; ut patet ex temporum antediluvianorum canone , quem habemus in chronico Graeco
Eusebiano, de in Syncelli chronograpbia. At talem non video concentum &consensum in numeris annorum Iaredi, Mathusalae de Lamechi ibidem expres.ss. Siquidem anni fae τενκαγο νίας , qui ex mente Samaritanorum tribuun
tur Iaredo, sunt tantum sexaginta duor qui tribuuntur Mathusalae, sunt sexaginta septem: qui tribuuntur Lamecho, sunt quinquaginta tres. Varietas in annis Jaredi parum me movet, quod in illis describendis concordissimi sint
Hebraei & Graeci codices. Inde enim potius insem eorruptos hoe in loco de depravatos esse calculos Samaritieos. Sed quam de annis Mathusalae Se L mechi sententiam seram, nondum satis constitui propter varietatem, quam in Graecis eodicibus reperio. H . Ut adulteratus est textus Samaritanus in annis Iaredi , ita vitiatus est in annis Mathusalae & Lamechi , nec quicquam poterit ullus codex Graecus contra Veritatem textus Judaici. Juxta illam: nis iu: DR ',' ndidi riRu aU Et νixit Met Hab septem octoginta annos, O centum annos, O genuit Lamech. et Ru uet' inuue tamet. που ' In O vixit Lamech duos o octoginta annos , O centum annos, O genuit filium, nempe Noe, cu)us anno sexcentesimo diluvium factum est. GRm i 6. Si trita ismain Gricorum codicum lectionem spectemus , Mathusala antequam genuit Lamechum, vixit annos eentum sexaginta septem . Si inspiciamus Biblia Complutcnsia Ae caput quintum Geneleos olim praemissum libro D. Ambrosii de Noe & Area . idem non vixerat nisi annos eentum se xaginta quinque. Si autem Africano auscultemus, habebimus lectionem He braico textui consonam . Vult enim ille Mathusalam vixisse centum octoginta septem annos , & genuisse Lamechum. Ita serebant Se juxta Chronicon Alexandrinum accurata Genesos volumina. Ita legitur Se hodie in pervetusto
manuscripto Alexandrino, in Bibliis Aldinis ae Francosordietabus, in eodice Homiliis D. Chrysostomi super Genesim interserto. Est etiam in Biblioth ca Vaticana vetus Pentateuchi versio Arabica , prosem ab antiqua versione Syra editionis LXX. Interpretum, in qua legimus Ru - Far
'buci ria: Et vixit Mat alab centum annos, Oseptem
234쪽
1 8 Selectae in Sac. Script. Dissert.
Er octoginta amos , O genuit Lamech . Quod attinet ad annos Lamecti ante natum ipsi Noemum elapsos , video quoque in codicibus Graeci x disere paniatiam; dum alii centum octoginta Se octo annos legunt , quae est communis Ad pervagata lectior alii vero centum & octoginta tantum numerant, ut D.
Chrysostomus Homit. XXI. in Genesim, incolompadicus codex ipsi adjunctus,
ε. Manuseriptum Oxoniense, quod citat Iunius annotationibus in cap. s.Gen. Non etiam constat inter Graecos de summa omnium annorum vitae Lamech.
Hane vulgo faciunt septingentorum quinquaginta trium t sed septingentis septuaginta tribus eam ex suis LXX. definiunt Pseud Eustatius in Hexameron, de Abul pharaius in Historia Dynastiarum pag. 8.I AT. 37. Vere levior arundine atque mobilior et ronologia Graeca a seipsa diste-dit , ut nos cogat in Hebraicam veritatem conce)ere , camque in Editione Latina Vulgata admirari. Vixit Malbus lar centum octoginta septem annis, genuit Laniecb . . . mxit autem Lamecb centum octo ιnta duobus annis, oe genuit filium t vocavisque nomem ejus Noe . Sic Hebraico textui congruit illa editio , se Hebraicam veritatem exprimit. Exemplaria Graeeorum quae ipsi consonant, sunt sine dubio hae in re accurata Genesos volumina, ut ea v eavit auctor Chronici Alexandrini jam appellatus. Et sanὸ S. August.quaest .r. super Genesim agens de annis Mathusalae seeundum editionem LXX. Interpretum ait eos ita reperiri in eodicibus paucioribus, sed veracioribus, nempe Graecis tribus, O uno Latino, O uno etiam Syro inter se eonsentientibus, uti testatur lib. I s. de Civit. Dei eap. 13. Si repugnet textus Hebraicus Samaritanorum . nulli tamen ex variantibus lectionibus Graeeorum favet ; imo nee
sibi constat: quandoquidem ari annos Mathusala 6 vice in Samaritico autographo, quod inauit Sealiger iκ notis Eusebianis imimet nobis commmniearunt Samaritani, ιegimus Oz 77 . Quid quod olim eum Hebraieis Judaeorum rationibus & in Mathusala de in Lamecho convenirent Samaritan rum eodice sp Novit id S. Hieronymus libro Traditionum Hebraiearum in Genesim . ubi ex Hebraeis simul de Samaritanorum libris disserens contra numeros eodicvin Graecorum, prorumpit in haee verba e Reuat ergo , ut quomodo in plerisque, ita O in hoe sit error in numero . Siquidem in in Hebrais Osamaritanorum libris ita scri tum reperit Et vixit Mathusala centum Oct ginta septem annis , & genuit Lamech . Et vixit Mathusala, postquam, , genuit Lameeli, septingentos octoginta duos annos , de genuit filios Ee si- ,, has I & suerunt omnes dres Mathusala , anni nongenti sexaginta novem , At mortuus est. Et vixit Lameeli rentum octoginta duobus annis, & π-- nuit Noe. Insignem hunc Iocum D. Hieronymi etiam legimus apud Bedam in libro de sex aetatibus, Se apud Freeulphum Episcopum Lexoviensem tom. r. Chronte. lib. I. cap IS. Non me latet Seldenum Praefatione in Marm ra Arundelliana memoriae Iapsum impingere magno Hieronymo, quod in alios Samaritanorum numeros ante ipsum ab erit Eusebius. Quam inanis tamen, quam levis sit haee MIdeni eo ectura, quis non videte Enodaturus erat Sa ctu, Doctor famosam ct disputatione omnium Ecclesiarim ventilatam quaestionem de annis Mathusalae . Ut omnem in defendenda Hebraiea veritate diligentiam adhiberet, impiger in scribendo rem sedulo retulit ad libros non tam Hebraeorum quam Samaritanorum , quos in ejusmodi quaestionibus non leviter, non oscita uter solebat consulere. Potius ergo dicendum erat aliud Eusebium,
aliud Hieronymum exemplar Samaritanorum esse nactos.
Gam 13. Enimverbicoaevus Hieronymo D. Epiphanius Haeresi s s. disertὸ agno-sest non eadem in numeris suisse omnia Samaritanorum exemplaria. Qiatuor
235쪽
eorum sectas idem notat Haer. Io. Tum Haer. II. agit de illa quae Dositheum auctorem habuit, hunc scilicet qui juxta Eulogium Patriarcham Alexandrinum apud Pliotium in Bibliotheca Cod. CCXXX. Mosaicum octauuchum Duriis scriptis o omni genere mixtis corruptelis adulteravit. LAT. I9. Habuerunt igitur Samaritani varia Se discrepantia exemplaria, praesertim in numeris. Si quae autem in his adulterata & corrupta dicere debeamus, ea erunt sine dub: o , quae ita variant in annis Iaredi , Mathusalae de Lame-cbi; ut non modo non congruant cum codicibus Hebraicis, eisque consonantibus Latinis Editionis Vulgatae, verum etiam eum nullo codicum Graecorum concinant. At contra illi libri quos appellavit D. Hieronymus, plane eoliaerebant cum Hebraeis, de hac cohaerentia Hebraicam veritatem adversus Grae- eos ipsi dissentaneos demonstrabant. Et quomodo non demonstrassent , cum ex Graecorum illorum rationibus sequatur Mathusalam quatuordecim annos
vixisse post diluvium' Urgent hoc argumentum S. Hieronymus libro Traditi num Hebraicarum in Genesim 1am laudato, Se S. Augustinus lib. I s. de Civit.
Dei, cap. II. quia Scriptura ex omnibus qui in terra tunc fuerant, solos octo b mines In arca exitium commemorat evasisse diluvii. Patet id manifestissime tum
ex eapite sexto , septimo de octavo libri Genesis, tum ex capite tertio prioris epὲ stolae D. Petri v. 2 o. ubi dicitur de arcar In qua pauci, id est, octo animae aia,a facta sunt per aquam. Cri κ. 2 o. Vidit hoc argumentum Georgius Syncellus, Graecorum codicum contra Hebraeos propugnator de defensor: sed vacillans in utramque partem, modo eontendit Mathusalam annos quatuordecim vixisse post diluvium, moild eum anno diluvii sublatum e vivis prostetur , eiusque natale quatuordecim annis in Henochi patris aetate antevenit . HES. 2I. Quantas perturbationcs, quantos aestus habet levis Se inconstantis sententiae propugnatio 8 Nonne latius erat a Graeeis codicibus abscedere, & adire somtes Hebraeos e Hie nihil fluctuat, sdem nihil excedit, nullis non concors numeris est sacrae historiae veritas. Non diffiteor Greeos eodices in annis ab ortu
Arpbaxadi, filii Semi, usque ad ortum Abrahae, videri tectos praesidio eodicum
Samariticorum, Se inde Hebraicς veritatis impugnatores argumentari desuntina accuratione editionis LXX. Interpretum. At propriis eos telis Deilὸ consciemus. AEtates istorum genearcharum, qus perhibentur cap. XI. libri Genesis, ita in primis describuntur in codicibus Hebrso-Samaritanis , ut non solum dividantur in duas partes, quarum una annos contineat ante filii qui nominatur,
ortum elapsos , altera vero eomplectatur caeteros qui usque aci mortem suxerunt ἰ verum etiam revocentur ad unam omnium annorum summam , cum hac
elausula: Et mortuus est. Sic post descriptos annos centum quos ante genitum Arphaxadum vixit Semus, item alios quingentos ad quos ille vitam postmodum produxit; tertiam quae annos omnes comprehendat, addunt illi codicea hane lupputationemr Et fuerunt omnes dies Sem, sexcenti anni, O mortuus eri. Eadem methodo eaeterorum qui sequuntur usque ad Abraham, annos exponunt. Est quidem mos scripturarum, si patrum antediluvianorum aetates attendamus , ut addatur in singulis tertia supputatio, quae unam in summam cogat annos e rum ante Se post genitum situm elapsos, ac praeterea de quolibet dicatur : rura Et mortuus est. Sed in illis quorum aetates post diluvium recensentur, non amplius ponitur ejusmodi tertia suptutatio, ejusmodi de morte elausula: Betam Hebraeorum , quam Latinorum , quam Graecorum, quam aliorum omnium exemplaria consensu miro conspirant contra eodices Samariticos; quos proin
236쪽
vanissimos in descriptione aetatum patrum post diluvianorum, de temerario interpolatoris ausu vitiatos habeamus, necesse est. Gil Iam dixi ex S. Epiphanio non unam fuisse in annorum numeris eodicum Samariticorum lectionem. Haec autem varietas locum maxime habuit in annis
patriareharum qui post Semum fuerunt. De Melchisedecho scribit Sanctus ille
tant esse Sem . Confligit contra hanc sententiam, quod reperiat ab ortu Seni ad Abrabami tempus, quo Melchisedecho obviam venιt, colligi summam annor umM XXX. dum sexcentis tantum armis constat vixisse Sem. Et quidem in hane summam concedunt numeri Samaritici descripti ab Eusebio adi Georgio Syneello, eo nec dii Se hodie Pentateuchus Hebrae Samaritanus. Verum mox repugnat aliorum exemplarium supputatio quam idem Epiphanius se ieit. Caeterum , inquit, ex aliorum exemplarium Iupputatione, ab ortu Sem ad illud te As quo Abrahamo Melchisedecus oecurrit, id quod octuagesimo vel nonagesimo vita sitius anno contigit, consurgunt XKH. ετη π ω η ελκα, anvι plus minus DCXXVIII. Remittuntur de praecedenti summa anni plusquam quingenti. L r. 23. Crediderim de alia suisse Samaritanorum exemplaria quae etiam reserebant minorem annorum summam, qualem scilicet reperimus in Hebrxis eo licibus Latinis Editionis Vulgatae. Nam minorem postulabat memorata de Melchisedecho sententia non tam Samaritanorum quam Hebraeorum , ad quorum calculos eam revocat D.Hieronymus epist. CXXVI. ad Evagrium, & lib.Traditionum Hebraicarum in Genesim . Ex quo licet inferre priscos Samaritanos eundem a Semo usque ad Abrahamum legisse numerum annorum , quem Hebraei habent in suis codicibus 3 atque adeo Hebratos de Samaritanos concordasse in aetatibus de antediluvianorum & post diluvianorum patriarcharum deseribendis. Rabbi filius Enachinam qui in antiqua de Melchisedeco opinione hac suit, Iaudatur ab Hicronymo a S. fide lib. I. contra Judaeos cap. 9. An vera, an falsa si haec sententia , t Ie non inquiro. Id mihi susticit in praesenti eam cohaerere non possienisi cum chronologia Hebraica, Ae hodiernos Samaritanorum codices esse aduruleratos in his numeris, in quibus ipsi non eonsentiunt. IIta. 24. Quid quod tantum obstent illi codices , quantum proficiunt his ehronoIo-gis , qui majorem inde manum sibi accersisse putarunt , ut germanos Hebraeorum numeros e medio tollerent λ Si enim decretorius eis fuerit Pentateuchus Samariticus in numero annorum quem exhibet ante natales posterorum Semi, stirpis quae ducit ad Abrabam: quidni etiam decretorius erit in descriptione annorum subsequentium eosdem natales Θ At tantum abest ut his in annis illis sa-veat, ut e contrario magnum ipsis dissidium paret , vixque aversos ab Hebrai- ea veritate saepe offendat Graecos codices. Conducit maxime comprobationi hujus veritatis ungulorum patriarcharum qui inter Semum & Abrahamum surrunt, aetates perpendere. GκΛ. Cum summa voluntate inquiram in singulas. Finreo tamen, εe quo me vertam vix habeo. Georgius SynceIlus pag. II s. notat exemplaria noniata, ut Eusebii scripta, quaepost Sala natum Arphaxad annis os . inter vivos egisse referunt. In alios numeros abeunt alia exemplaria, juxta quae Cainan loco Salae ponitur. Vaticana editio Graeca legit ετη -r-όσια annos quadringentos, Latina annos trecentum. Obversa lectione S. Augii quςst .a s. in Gen. Latindrepererat annos CCCC. Graece annos CCC. Editio Complutensis & MS. Alexandrinum , quibus consonat Adonis elironicon , εe Oeeolampadii codex, legunt ἔπM Ta παυσα πιάαos a annos quadringentos triginta . Aldina Ee Franeoso diensis, quibus concordat Copto-Arabica manuscripta, una cum chronico Ale-
237쪽
triginta. Codex vero de Oxoniensis Se Cottinianus, ut Iunius notat, praesert
llat. 26. Sex variantes lectiones codicum Graecorum lila video : nullam earum invenio, quae examussim respondeat Pentateucho Samaritanorum, juxta quem vivst Arphaxad trecentos S tres annos, postquam Renuit Sela. At juxta textum Hebraicum : NU Unx: R -υSO 'SU DR U'SQ R NII Cr vixit Me Gad , postquam genuit Selah , tres annos O quadringentos annos . Haec est ipsissima lectio Eusebii Se exemplarium nonnullorum editionis LXX.qur, uti jam accepimus a Georgio Syncello, pes Sala natum Arpbaxad arinis qo I. inter vivos egisse referunt. LAT. 27. Exemplaria h. et rejiciebant Cainanum illum, de quo famosi Isina eonstituta est quaestio, num fictilius sit. Et quidem hunc in suis Septuaginta praeter Eusebium non invenerunt Theophilus Antiochenus, Julius Africanus, Origenes, D. Hieronymus, Procopius Garatus, alii oue bene multi, quos palsim ob servant, qui de insititio hoc genearcha accurate disserunt, maxime Petrus Postinus, Usserius & Grotius . Idem Cainan non apparet in tribus locis Editionis Latinae Vulgatae; primo in capite decimo libri Genesis v. 2 . ubi dicitur; At vero Ar-ρbaxad genuit Sale. Secundo in capite undecimo eiusdem libri v. ir. ubi exprimitur tempus quo Arphaxad gentiu sales Tertio in capite primo libri primi Pacalipomenon, ubi pariter legitur: Armaxad autem genuit Sale. Scio Cainanum reperiri Luc. III. 36. At nullus dubito cum gravissimis Editionis Latinae Vulgatae assertoribus Cornelio a Lapide, Dionysio Petavio, Petro Ppssino Se Natali Alexandro, quin is irrepserit hunc in locum , quippe quem suis septuaginta depravatis aptare studuerint quidam Christiani. Nam S. Irenaeus lib. s.
contra IIaereses cap. 3 s. ubi genealogiam Christi ex Evangelista Luca memorat, numerum exhibet genearcharum, qui Cainanum hunc minime patitur. Eundem in liae genealogia non invenit Iosephus, vetus scriptor Christianus, ut notum est ex ejus Hypomnestico . Extat εἴ hodie vetiistissimus codex manu scriptus Evangeliorum Graec I atinus in publica Cantabrigiensis Academiae Bibliotheca, qui tam in Graeco textu quam Latino Cainanum illum non habet. Alium codicem manu scriptum in hoc idem argumentum adducit Grotius. CRAE. 28. Id mihi magno momento est , quod etiamnum extent vetustissima Lucae exemplaria, quae dictum Cainanum de gerunt, quodque vetustissimi patres eum in suis exemplaribus nacti non sint. Editio vero LXX. praeterquam quM destituitur praesidio textus Samaritani, locum nullum habet, in quo non varient eius codices. Primus locus habetur cap. io. libri Genesis, v. 2 . ubi interpretatio Copto-Arabica sert expresse , quod APpAEU Α lcon CΛΛΑ . IIIIA Rribit: ', R Arphaxad genuit sala. Si in eodem capite v. 22. reperiatur Cainan,
non tamen ut filius, sed ut frater Arphaxadi, quod ad aliam quaestionem pertinet: additur ad marginem haec nota Arabica :),R N'ri tua pCainan isse non es in Syro. Secundus locus extat cap. II. ejusdem libri, in quo illum non habebant exemplaria nonnulla, quae ex Georgio Syncello jam retuli, ut Se illa quae Theophilus Antiochenus, Iulius Africanus, Se Eusebius cons luerunt. Tertius Se ultimus locus spectat ad caput primum libri primi Paralipomenon , ubi pariter Cainan non legitur secundum editionem Gtaec Latinam G Romanam & Parisiensem. Sed transeamus ad annos quos vixit Sala seu Sale, postquam genuit Hebet. Eusebius apud Georgium Syncellit m ait Iuxta septu ginta interpretationem , quod Sala vixit superstes annis Aes. usque ad septimum eannum Serκch. Annos εο 3. lego pro qo6. qui ibi mendose exarantur: quia S T
238쪽
18 a Seleniae in Sac. Script. Disperi.
Ia non sic vixisset usque ad septimum annum Seruch, ut vul Eusebius, sed usque ad decimum, uti constat ex ejus calculis. Eusebianam lectionem con-srmant excerpta cl ronologica praefixa chronographiae Ioannis Malalae. At
dissentiunt plures codices legentes ετη πι- - Πι- .ντα annos trecentos
triginta. Dissentit interpretatio Copto. Arabica habens TimpoMm remia n, trecentos annos . Dillentit de Chronicon Alexandrinum pugnans pro an .nis CCCL.
I ID. 29. Ex his quatuor Iectionibus nulla cohaeret eum eodicibus Samaritanis., Juxta quos Sela vixit, postquam genuit Hebrum, trecentis O tribus annis At prima quae est Eusebii, eonsentit apertissime cum his textils Hebraici : 'n'
postquam genuit Heber, tres annos O quadrintentos annos. GRA. 3o. Non sine magna admiratione ita deflexas fi Pentateucho Samaritano lectiones eodicum Graecorum intueor I ut nullam hactenus protulerim quae ipsi vel sortuito consonet. E contra video semper aliquam lectionem cohν rentem eum textu Hebraico. Ad reliqua pergamus. Graeci eodices Vaticanus, Oxonienss, sic Cottinianus, quibus suecinit interpretatio Copto-Arabica, succinunt se lemones Bedae, Adonis, Chroniel Alexandrini fle Georgii Syncelli, tribuunt Hebero, postquam genuit Phaleg , ducentos se septuaginta annos. Repugnant tamen editiones Aldina , Franeo sordiensis, Se Complutensis, quς una cum M S. Alexandrino , & Oecolampadii eodice perhibent ἔ- et foeis eunt κεν α annos trecretos septuaginta . Reluctatur etiam Eusebius in suis
septuaginta a Georgio Syncello expressis, ex quibus , nato Phaleg , Heberus vixit Iuperstes annis q3o. Uta. 3 i. Rursus Eusebiana lectio sapit veritatem Hebrai eam t Uririm Ru rudi HB U ,π vixit Heber, postquam genuit
Phaleg . triginta annos , oe quadringentos annos. Fateor esse lectionem Grae- eam inter illas, quas iam audivi, cui faveat Pentateuchus Samariticus; eum 1uxta eum vixerit Heber, postqvim genuit Phaleg, ducentis septuaginta annis. Sed fallax Re inanis est eonsensio tam fortuita e nec editionem LXX. invenit vacuam a lectione eoncordissima fontibus Hebraeis. GR. g. 32. Quo casu factum sit , ut aversa ab his sontibus lectio Graeea constiterit eum textu Samaritano, superfluum esset quaerere, quando videmus aliam
lectionem redolere eosdem sontes. Sequitur Phalegi aetas post natum ei Ragau sive Reu. Receptissima eodieum Cra eorum lectio eam definit ducentis novem annis, non sine discrepantia translationis Copto-Arabicae . in qua reperio co--ΜΠΙ. Ν Ο II ' i'n'Rn ducentos O septuaginta annos.l Ita. 33 Ab nulla hae lectione stat textus Samaritanus , Leundum quem Phaleg vixit, postquam genuit Ragau, eentum O novem annis. Sed priorem , quae receptissima est, firmat ad hune modum textus Hebraieust '' ut i, Ari)υ α'nit: tauu pon 'am nΗ-Et vixit Phaleg, postquam genuit Reu,
novem annos O ducentos amos. An in aliquo subsequentium patriaret arum Graeci vel Graecorum sequaces accedent ad rationes Samariticas p Juxta eas vixit Ragau, ρο uam genuit Sarug, centrem O septem amis . . . Axit autem Samg, postqzam genu It Nacbor , centum annis . . . HXιt aurem Nachor, pomquam tenuit Thare, sexaginta novem annis. GRAE. I . Mismodi numeros mmimὸ sonant eodices Graeei, magno in primis consensu serunt Ragau vixisse post genitum Seruc, annos ducentos de septem , Seruch autem dueentos post genitum Nachor. Neque hic dissona est Copto Arabica interpretatio. In anuis quos vixit Nachor post genitum Tharam , est
239쪽
Dssert. III in Hist. Saca mundi aetat. Dia III. I 8 3
est ingens codicum dissimilitudo. Sed nullus respondet lectioni famaritica . Eusebius apud Georgium Suneellum pag.87. ait Iuxta Septuaginta interpretatio nem quod Nachor, nato I taxa, Vixit Imperstes amis ris. Opim Arabicus
Editiones Romana & Compilitensis , habent una cum oecolampadii codice
emi eentum viginti noνem notantur in MS. Alexandrino, ae editionibus Aldi ita At Franeo sordiensi , quibus Beda de Chronicon Alexandrinum accedunt. Denique secundum Adonem centum triginta novem annos hie Ponant Septuu sitita. En in annis unius Nachor lectiones quinque dissonas, a quibus omanibus dissentiunt codices Samaritani. Hia. 3s. Non ita se a Graecis abstrahit textus Hebraicus . Primo ipsis pondus affert & in Reu de in Serug. . ,- yIU NU Sm 'ris τ' 'ri ma: G DRu 'ma n ri rrae rutu Et vixit Reu, postquam genuit Serug, septem annos oe ducenis annos ... Et rixit Seret. postquam genuit 'bicbor , ducentos annos. Secundo planum Deit in Nachor lectionem Eusebii este caeteris praeserendam, quippe eurus auctoritatem se. omprobat: : ο Πη vern ri'n ns in Unκ mna ,
Et vixit Nachor, postquam genuit Tareo, novemdecim annos , in centum annos.
LAT. 36. Ambiguitatem lectionum de eodicum Editionis LXX. solidissime sublatam
videor nec dubito de tenuitate rationum Samariticarum, quae repugnant Hebraicis, e Iare lucentibus in Editione I atina Vulgata. Di recto quidem id non pertinet ad annos, quos vocant chro Iogicos, eos videlicet, qui natalitia praecellerunt. Potest tamen Re pro illis premi argumentum non solum ab tanta Pentateuchi famaritani infirmatione , quν illum Graecis elironologis irritum nullumque facit ; verum etiam ab receptis in eodem Pentateucho annorum dinumerationibus . Secundum hunc Pentateuchum suerunt omnes dies Arphaxad quadringenti & triginta octo anni 3 quot etiam colliguntur in textu Heblaico. Iuxta quem Arphaxad vixit ante genitum Sale triginta quinque annis, & post genitum quadringentis tribus: nisi quM librariorum ineuria factum est , ut pro his quadringentis tribus trecentos tres legant Latini. Hostes veritatis Hebraitae, qui argumentamur a Pentateueho Samaritano, non possunt carpere hanc summam annorum; culm in eam conspirent Samaritani Be Hebraei. Iidem editionis LXX. defensores nullum habent ex exemplaribus jam notatis , quod cum numeris Samaritieis cohaereat in annis quos Arphaxad visit post genitum Salerhabent tamen filiqua , in qsibus reperiunt ut numeri quos legimus isti textu Hebraieci, nempe anni quadringenti di tres, quos proinde repudiare non posisunt . C Atqui annis quadringentis 3 tribus detractis de quadringentis de trigi ta octo totius vitae Arphaxad, reliqui anni qui natalem Sale princesserint, sunt tantum triginta quinque. stat ergo contra Graecos eritas Hebraica nos docens un1 eum interprete Latino Vulgato vi κε se Arphaxad annis triginta quinque, & germiste Sale. Valet idem argumentum in annis Sale, Phaleg, Reu, Sarug Se Nachor. Nam Samaritani conriniunt eum Hebra is des ientibus aetatem sale annis quaindringentis triginta tribus, aetatem Se Phaleg Re Reu annis ducentis triginta n Vem , aetatem Sarug annis ducentis triginta , aetatem Nachor annis centum quadraginta octo. Atqui tradentibus Hebraeis ex suo textu & Latinis ex sua editione vulgata , Sale vixisse post genitum Heber quadringentis tribus annis , in leg vixisse post genitum Reu ducentis novem annis, Reu vixisse post genitum Sarug ducentis septem annis, Samg vixisse post genitum Nachor ducentis anms, Nachor rixisse post genitum Thare ceηtum decem ' novem annis, fidem dextram
240쪽
184 Selectae in Sac. Script. Dissert.
iramque porrigunt Graeci in lectionibus εe codicibus jam observatis. Quomodo
ergo qui propugnant pro lus codicibus, impugnabunt ex textu Samaritano votitatem Hebraicam primis de triginta annis, quos vixit Salc ante genitum He. ber i secundo de trigιnta annis, quos vixit Phaleg ante genitum Reui tertio detriginta duobus annis, quos vixit Reu ante genitum Sariag r quarto de triginta annis, quos vixit Sarug ante genitum Nachor r quinto de viginti novem annis, quos vixit Nachor ante genitum Thare Z Est unus Heber, in cujus aetate summatim describenda Samariti e rationes absunt ab Hebraicis e quandoquidem istae inserunt summam quadringentorum sexaginta quatuor annorum, illae quadringentorum Se quatuor. Sed unus vir, nullus vir, ut dici solet: & eo mastis quod extat lectio Graeca quae in annis hujus patriarchae post genitum Sale elapsis longe a textu Samaritico abhorret, ut eonsonet textui Hebraico. Cas. 37. Vi tanti argumenti eogor de omnibus concedere. Praeterea tantam varietatem seeum invehit ebronologia Graeca, ut eam tuto propugnandi ratio prorsus nulla suppetat. Primum pro centum triginta. quinque annis m. :--νογον; M , quos Arphaxado tribuit, Iulianus Toletanus tib 3. contra Judaeos ponit eentum triginta. Secundis pro centum triginta annis quos adscribit Salae, Nicephorus Patria relia Constantinopolitanias numerat νAri CXXXIII. Tertio pro centum triginta quatuor Heberi non solum idem ponit adhue an
nos pΛR CXXXIII. sed etiam Abul pharagius in sua dynatiarum historia pag. II. ubi ait, quod ipsi Eber natus est Phaleg, eὐm esset fecundum sententiam
Ieptuaginta centum triginta trium annorum . At Jornandes lib. de regnorum ac temporum suecessione, R Julianus Toletanus legunt centum triginta . Maximus vero PAR CXXXII. in suo eomputo Ecclesiastico . Quarto pro ecntum
triginta Phaleg Editio Complutensis de eodex oecolompadicus habent --πιακαστα ν έ αρα centum triginta quatuor: Ae Nicephorus PΛr. CXXXIII.
Quintd pro eentum triginta duobus Reu idem Nicephorus numerat PAE. CXXXV. Sextb pro rentum triginta Sarug Excerpta Barbar Latina Thesauri temporum Scaluerant reponunt centum triginta duos r Sc-Nicephorus ΡΛ M. CXXXVIII. Demam pro septuaginta novem Nachor Vaticanus codex, Oe- eolompadicus, & Editio Complutensis stribunt iis νοῦν ἐβδομυιοπα ἐν ἀα re tum septuaginta novem e Maximus ΣΟ. CCLXX. Codex Oxoniensis κω ἐννέα centum O novem'. Theophilus Anti henus OE. LXXV. Pro hae Theophili temone stat etiam versio Copi Arabita. 38. Jam si oculos eonjiciamus in generales temporum supputationes, quas Graei hauserunt ex suis LXX. rem in ea obscuritate &' dubitatione reperio,
n e G Aβρομια, ετη T ME. diluvio usque ad Abraham anni Ist,ut DC cum A Turris constructione anni DXXIII. Ib Adamo vero usque ad tabr
ham anni sunt MMMDCCXLV ut habetur in chronographia Joannis Malalae pag. o. Dum tamen Eusebius , aliique Eusebium secuti ealculum instituunt annorum M MMCLXXXIV. ab Adamo usque ad Abraham: DCCCCXLII. a Diluvio i DXLI. a eonstructione turris Babelicae. Joannes Antiochenus ineollectaneis Constantini Porphyrogenneti Filii editis a Valesio, consonat quidem Malalae in annis ab Adamo ad Abrahamum elapsis r sed numerat a curio annos MCCC m. Par annorum dinumeratio extat apud Suidam in Σε- νωχ. Praeterea in Eusebiano LXX. Interpretum calculo numerantur ab Adamo usque ad Phaleg anni MMDCXLIII. At in Antiocheno, quem in Cliri