Dissertatio in historiam sacram primae mundi aetatis habita per dialogos in Academia divinarum literarum Seminarii MontisFalisci ... Auctore F. Guillelmo Bonjour Tolosano ..

221쪽

draco . ut patet ex es usdem Iliadis versu 3o8. Sed quid dicemus de Iliperenore λ Graeca voce ύυμ ωρ signiscatur superbus, supra virum elatus. Elatio haee in sabula, quae socium dat Hyperenori Chibomum , seu infernatim, quaeve antiquissimas initiationes & lustrationes arcessit a Cadmeis, virum ini

noris cupidiores sunt in inferno initiati, fabulatur Scholiastes Aristophanis in Ranas ad illud e stena septima Aetiis primi: IM χ' f πιλυπι- nu. Athenienses apud Laertium lib 6. dixerunt Diogeni: εν προεδόας οἰ tit - α ρκίνοι τυγχανουσι. in inferno princiWm locum obtinent initiati. Plato in λα- done scribit, ἔνι ἔς αν αα Anne η- άτέλεφος εἰς D's άφλrrm, ιν ει -

τὰ Θεῶν ωκύ- . quod qui non initiatus, neqxe expiatus, in infernum descem derit, jacebit in luto: purgatus Nero O initiatus, illuc accedens, eam diis habitabit. Auctor Axioesi , editi inter Platonis opera , describens insernum ex

poetarum figmentis ait similiteri εσταυθα τως μεμναμώως ωί τις πη ρεδεια.

ibi initivis est quaedam in sedendo praerogativa. HER. I 6. De iisnodi initiatis Iam non est agendum. Dum tamen Hyperenor dicitur initiatus , exhibet nobis Caini filium, qui Iuri Hano b , seu Hanueb, hoc est , mitiatus vocatus est. Inde quoque nomen urbi in mundo antiquissimae , quam ad ficavit Catiuis . & in cujus initiatione seu dedicatione ipsi natus videtur filius Henoch. Egressusque Cain a facie Domini, ait divinus Moses, habitavit profugus in terra ad orientalem plagam Eden. Cognovit autem Cain uxorem fuam . qua conee t , ο ρ erit Henoch: O aedificavit civitatem, vocavitque nomen ejus ex nomine filii sui Henoch. Gen. IV. 16 I7. Cum hoc in loco audimus uxorem , intelligamus S sororem necesse est e quia, cum genus humanum post primam copalam viri facti ex ρulvere , O' conjugis ejus ex viri latere, marium foeminarumque eonjuηctione Nus haberet, ru gignendo multiplicaretur : necessent vlli homines, nisi qui ex illis duobus natι fuissent, viri sorores Iaas conjuges acceperunti quod ρrofecto quanto G antiquius compellente necestate, tanto posca factum est damnabilius, religione probibente. Loquor cum Augustino lib. I s. de Civit. Dci, cap. IS GRAE. I . In Eroticis Parthenii Ni sis cap. XI. extat sibula πιώ Κευν, ruuΒιβλίδια R I παιων de Cauno ct Γιblide Mileti filiis. Nicaenetus qui

amore captum , eum ab affectu non desisteret, reliquisse domum , O Wregrinatum procul a patria rerra civitate in aedificasse , quam dύρι rsi tunc Jones incoluerunt. Alii apud eumdem Parthenium dicunt τὸν K νυ περιωθυι L. μυ τ&ω θί-

in rcgionem tunc a Leleribus inhabitatam . . . urbemque condidisse . Lelegum nomen non est Graecae originis. Id a populis Orientalibus Graecos accepisse

HEs. I 8. Num ab Hebraeis: quasi homo Lelex seu Lelees, sit Ibn, ci)R Is lebelech, hoc est, vir itionis, vir ambulationis, vir erraticus 3 Virum erraticum dico virum ambulationis ea phrasi, qua planetae seu stellis erraticae , I 2 Iz P chebe Debetb, hoc est, stelia ambulationis dicuntur. GRAE. I9. Appostissima nominis Lelegum interpretatio; cum Strabo lib. I 2. pag. 7Ο. Lelixes interpretetur uxae ἀνηώπους erraticos homines: de multi populi, spectavies illud tempus , quo aut e conditas sibi urbes sus erant per agros ac

222쪽

166 Selectae in Suo. Scripsi Dissimi.

persi, primordia genti, suae duxerint ab Lelegibus. Sie Lacedaemonii apud Pausaniam in Laconicis aiunt primum in Laconia regnalle Lelegem indigenam , di ab eo nominatos este Leleges , quibus imperabat. Tum in Messe-

δείτοριυ. Hanc regionem adhuc desertam sic babuisse aiunt primos incolas . Unde Laconiam tune Lelegiam nominatam serunt. Sic Iuxta Strabonem lib.7. pag. 32 t. qua nuoc Ionia dicisur, universa fuit olim a Lelegibus ac Caribus habιtata. Et lib. . pag.qOI. Lcleges ponuntur inter populos qui Boeotiam initio tenuerunt. Alia quoque Lelegibus loca primum adscripta suisse docet idem auaetor . maxime libro II. cum agit de Troade. Sed εe lib. I pag. 322. laudat Hesiodum direntem Leleges ortos esse εκ -ης ex terra. Quasi nempe Leleges fuerint omnium omnino hominum antiquissimi. Quo spectat Di nysius Halicarnasseus lib. t. Antiquit. Roman. ubi moxnuos e Prometbeo in Clymene Oeeani filia dicit Leleges. Fert enim fabula, quam explicuimus in primo dialogo, Prometheum formasse homines ex terra . In Asia Poetae Samii carminibus, quae citat Pausanias in Achaicis, fingitur rus ειδωνι e tis δεσμ

Neptuni . . 'palea filium esse Ancaeum, eumque populis qui Leleges dicebantur, isnperasse. Etiam Strabo lib. I . pag.631. narrat Lelegibus p suisse .

estum . Is est Aγ He - ας oeucus ferox memoratus Apollonio Rhodio lib. I. Argonauticorum vers. I 88. item Aristoteli apud esus Scholiastem addentide Anco , quod erat φιλ.eγέωργον amans agricultura. A παλαία quam Ancaei matrem sabulantur, non est aliqua mulier, sed λυ παλαιον urbs antiqua. ΗΕκ et O. Non est insolens vocare urbem matrem. Sie mulier Abelitis loquens eum Joabo de urbe Abela, quam ille obsidebat, dixit r Et tu qιιaris subvertere ei vitatem , O evertere matrem in Israel. 1. Reg. XX. ry. In textu Hebraico legimus t 'ν myon, etyn: Tu quaeris interficere civitatems' matrem in I rael. Sie Jeremias cap. XV. v. 8. voeat Jerusalem ' ridi ακEm babur, hoe est, matrem electi, seu matrem adolescentis, ut vulgo verti

tur.

CRIE. 1 . Quod ergo urbes dicerentur matres , urbs antiqua Aneaei mater erus habita est. Neptunus , quem ferunt genuisse Anexum , ut jam dixi , fingebatur cognovisse γ Kιωνέα Cameam seu Caeneum factum mulierem . sed postea mutatum in virum, cuius filius suerit νωρωνός. Voce κπωνος significatur ὐ - e, qualis . caus dicitur Apollonio Rhodio; adeo ut Ancaeus non fabulosi Neptuni, sed veri Cainei habendus sit filius. Seholiastes Apollonii in primum Argonauticorum ad vers s . ubi talebratur ,--m Κώει - . Ω-bulam se narrat e o δε καρωνος ἡ δε μι Καιτως. μυθολογουνι δἐ τὸν

βλαθυῖα σὰ ἄνδρα. του νε γὰρ ν σε υ. ωπωσί . Coronus ve o filius est Cainei. Fabulantur autem cameam primum fuisse mulierem , deinde , cum pinnus rem cum ipsa habuisset, mutatam esse in virum i id enim petiit, O ineioalnerabilem. Aliam de Caino fabulam, quam a Pindaro hausit Apollonius, enarrat idem Seholiastes , videlicet, quod a e, και νυν- λενσκαι- , σχίσαι ἐμῶ ποδῖ γοῦν, τινι δἐ αυγῆ mas. διἁ Φὸ μήτε λειπτοις Φιe, Mχεσθαι, ἀλλἀ τῶ εαυτοῦ δόμασι. διὸ pis ἐειρῶ - νωτὰς Κενταίρους, ῶπινεου - τα Mis αυτον ωθοῦσιν. Hriribus aletibus percussus ibat Camens, erecto pede findens perram. me autem ινι mutigit, quod Diis neque sacrificaret, neque adhiberet preces , sed Da hasta. Propterea Iupiter excit mi in eum centauros, qui per terram illum vexant. Minturos irae Jovis . ceu suprem

223쪽

Disser. III in Hi . Sac. L. mundi aetat. Diat. III. 16

supremi numinis, κεν ἀώρους dixerunt quasi 'κί Fho, hoc est. Wrcussores: nam

irris, Rimulator, stercumr, est κε, ταυρος, sicut Chaldaicum ' n tor est Grae cunx ταυρες. Κ Θευς σπισας ποδὶ γαν Cameus findem erecto pede terram, est Caineus agri eola, eujus est findere, hoe est, sulcare terram, sive

LAT. 21. Findere tellurem serro, quo glebas erecto pede subigit agrieola, est periphrasit arationis I tit fle navigationis, sindere pontum aere, seu aeratis rem is, findcre rostris, seu rostratis navibos, findere' earina. Tibullus lib. . Ρanegyrico ad Messalam,. ait: E ferro tellu3, pontus esUnditur aere . . Virgilius lib. Io. Eneidos loquens de navigatione, velut de aratione, simili

ter canit: Ο .

Tollite, ferte rates r inimicam findite rostris Hanc terram, sulcumque sebi premat ipsa earina.. Et Propertius lib. 3 Eleg. IXon ego velifera tumidum mare findo earisa. Recte ergo agricola dicitur Caineus, sive Caeneus, Ita dis erecto pede terram. Quam de illo iam audivimus , fabulam suta decantat Ovidius lib. ra. Meta

morph. maxime vero, quM 'Neptunus eum fecerit virum invulnerabilem.' .am Iam voto Deus aquoris alti a 'Annuerat, dederatque , super ne faueius ultis' ἔ .mulacritas fieri, ferrove eccumbere posset. R ici RAE. 23. Hanc Camet άπωσίω noverunt Re alii Graeci praeter eos , quos jam laudabam. Sic apud Pal phatum Κανέα ωσοῦν, ἔτι ἔπη ρες M. Caineum Heunt fuisse invulnerabilem. Sie apud Heraclitum sertur ἀνω προυδομοῦν

σιδήρω . hune primum forminam fuisse, deinde a P eρtuno factum esse virum invulnerabilem are O festo. Eustathius in iliadem A. pag. ror . scribit με Καν εα

calatum . quem Homerus inter terrestrium virorum sortissimos collocat. ν,

O rivulnerabilem permanere usque ad D M uitae . Hasta qua Caineum aiunt cum Apolline contcndasse , si ut adeo celebris , ut in proverbii consuetudinem

star inquit Apollonii Scholiastes, quem superius appellavi. Idem Antonino Liberali eap. i6. dicitur & Ktiri, de Κυν-er de juxta magnum Elymol gum , alac siue erat ala s ,rii Flati filius. T. et . Ided sane Caneus Elateius habetur ab Ovidio in duodeeimo Metamo phoseon vers 97. item versis'. ubi Nestora inducit dicentem :Clara deestre fuit proles Elateia Caenis. CRA 2 s. Porta su Elatus, Cainei pater, est Miletur seu AI latus Cauni Byblidosque genitor Han. 26. Nempe sicut Magog est CU , Mesaracb Asarach quod alibi cibservamus : P ita uelatus est Elatus . Conjecturam haud diis culter illustrabo tu Cainitica histolia, quam video icitam his in fabulis. Primo Cain , adhibita terminatione Graeca , est Se Κώ- & K-ευι de Καινῆς. Secundo Cainus est Catinus ; sicut Ut Pau , civitas in qua regnavit Adar rex Edcim . Gei XXXVI. IV. est Vs Pal. 1. Paral. I. so. quia literae Pod&Vau invicem e-- mutamur. . Tertio usu evenit in lingua Hebraica, ut hasta dicatur Pp Cain:&' in proverbii consuetudinem venit νς Κυνέω: Asi, Cainei hasta. Oi1M-to Huva eoncipit o p perit Cain, diceκr: Pssuerili homivem pre DcuMi Gen. I .l

224쪽

Ia textu Hebraico Iςgitur et Jabo, vel et,adorat, hoe est, a Domino , quod alio modo diceretur meel , hoc est . ὰ Deo , juxta expressi nem, quam reperimus eodem in libro, cap. XLIX. v. 2s. Et scilicet est unume Hebraicis Dei nominibus. Ab El est Ela tur . . quo procreatus est Cainexsta Meel est Miletus seu Melatus, ex quo Caunus natus est. Accedit, quod Hebraicum Dei nomen Eloia , Chaldaeis est , t Elab, unde divinitas dicitur E bush, de a divisitate . Meelahuth. Quinto Cain duxit s rorem in uxorem. Soror fides, hoc est . in coMugando, est soror ducta in matrimonio. A Zibot est Eibolis, per syncopem Biblis , soror cujus amore

captus est Caunus. Sexto Cain arat agricola : ciamus incumbens ad arationes findebat erecto pede terram. LAT. x7. De isto agricola canit ovidius lib. I 2. Metamorph. v. 2 9. Peneiaque -va pererrat.

Duxerat Hippodamu .Hra. 28. Non immerito: quia arva Peneia sunt Chaldaici murra Pemooth , hoe est, vacua, quae colenda orant Caino x & quis iuxta expressionem Hebraicm ivit mo ου Obed dama, hoe est, colos terram. Gen. IV. 2. Facile enim pro m 'κ 'my IMucadama, hoc est, cultara terra, suam Hi podamam confinxit fabula. Nempe s N a I -obe adama, hoc est,

Nis agricola, seu vir colent terram, Isb. Ub--adama , hoe est, vir cultura terra, putatus est vis Ib-d-adamae ceu alicujus mulieris. Septimo

impie se agens Cain in muneribus, quae offerebat, repudiatus est a Deo, qim si sacrificium uos saceret , quasi non adhiberet ipsi preces. Hi ne ira, hine livor, hinc Pugna adversus Datrem , cuius munera grata & aecepta habebat Deli. . Calveus secundum tibviam neque diis sacrifieabat, neque illis adhibebat preces , sed suae basta. Quod ideo dictum . quia irata erat signum hieroglyphi cuni principii pugne.

LAT. 29. Ita certe de b sta loquuntur veteres , quos inter Servius ad illud Virgilii E itolio ob idos; Et iaculum intorquens emittit in auras, Principium pugna.

ait: Hasta meorum, hoe est, liostium, fines missa, indicabatur Iam pugna priu-cipium.

HEL 3o. Idem significabat R: cinissio sagittae . Unde Joaso regi Israel , gelsero bellum eum Syris, dixit Elifaust Iace sagittam. Et iscit. Et ait Elfatis :Sagitta Ialutis Domini, O sagitta salutis eontra Syriam: ρereutiesque Syriam in

phto, douis conjamas eam. q. Reg. XIII. II. octavo Cain contendit cum Abeler caineus cum Apollinc. PHOL 3I. Apollinem in Sole venerati sunt Phoeniees, aliique populi r de AsiM κλι. ν κῆ τις Abelium Solem Cretenses nominabam, teste Hesychio. In Creta sedem collocasse Phoenieas non ambigitur. Imo in Phoenicia erat Got cratiam . hoc est, Gens Cretensium, sive Cerethaeorum. AEgyptii apud Di dorum lib. I. pag. 9. agnoscunt Saturnum de Ebeam , in quibus Adamum de Hevam vidimur expressos, Apollinem genuisse. Ut Ibu Molech. idoluin Ammonitarum, est Moloch e ita iaciat est Abia, ac proinde Apol , facta permutatione liter, B in P , qua nihil frequentius. Sie Balsamum dieitue ne bomisamon; serrum Hebraice Srra Ea es, Chaldaeis est Pa el: de aliae

innumera, in quibus tempus non est terendum. Uitam Apollinis pastoritiam omnes passim agnoscunt. Marsyas, per metathesim Ma fas, quem ab Apolline occisum sabulantur, attenta lingua Phoenicia, seu potius Hebrai ea illius

matre

225쪽

matre, non est aliquis homo, sed G' Meride, hoc est , faginatim pecudum, quas Apollo mctavit. Nomen esus est offerentis sacrificia, si illud reseramus ad AEgyptiam vocem doYua quae significat Iacerdotem in libris Copticis . AEgvptii colentes Apollinem in suo Oro , quem sepe confundunt

euin Osiride relato ad Solem. aiunt apud Diodorum lio. I. pag. II. τἰν οσι

a Typhone fratre, bomine violento O impio, trucidatum esse. Variis in historia Egyptiaca induti sunt personis Osiris & Typhone Ae inanifestum est singula,

quae de illis narrantur, non esse aetatis, de qua disserimus. Ouaedam tamen ad eam pertinere suadet inter alia nomen Seth, quo Typhon insignitur apud

Plutarchum in libro de Isde At Osiride.

HER I r. Setb quidem nominatus est Abelis frater: at non ille, qui eum occidit. Trium tantia in siliorum Adami nota sunt nomina, nempὸ Cain, Abel de Seto. AEgyptii qui historiam de illis fratribus acceperunt ab Hebraeis, audiente utrucidatum este Adielem a fratre, homine violento Se impio r ad h.ee scientes tristam Hebraica voce Pr Caiu designari: quasi Cain non ellet nomen impii Dsimi statricidae, sed instrumenti, quo occisus est Abel, Setho quem tantum agnoscebant ut ejus fratrem, horrendum illud crimen intulerunt. De caetero recte quadrant in Abelem, quae de Apolline sana. audivimus. Fuit enim Abel passor ovium, O obtulit de prιmogenitis gregis fui, CP de adipibus eorum. Gen. IV. r. q. Is igitur est Apollo, Cretentibus Abelias, qui pastor & sacrificus saginatum pecudum, seu saginatas pecudes mactavit , ac tandem occisus es a fratre, homine violento in impio. Cainetis ver5 contendens eum hoc Apolline quis alius est, quam Cain Nono Cain suit maledictus super terram, seu 'URId En maledictus a terra , ut est in textu Hebraico r Se fabula induete Centauros sive percussores a Iove missos , qui Cainei membra per terram ve-Xent, obterant, de contundant. Nempe M iledictus dicitur a Clialdaizantibu et

Hebraeis N uu p) scilla timinara , hoe est, oui us ossibus. Decimo posuit Dominus Cain signum , ut non interficeret eum omnis qui invenisset eum I Re D ut aequoris alii dedit Caineo super ne faucius ullis Vulneribus fieri, ferrove occumbere pollet.

Undecimta egrestis Cain a fac e Domini, habitaNit profugos in terra . . . O aedificavit civ. lauru : urbem condidit Cameus sive Caunus, peregrinatus procul a. Patria terra. Duodecimδ ante conditam a Caino civitatem homines fusi per agros ac dispersi vagabantur , cum ea suerit omnium urbium prima e regio, in qua Caunus aedis cavit civitatem , erat primum a Lelegibus, hoc cst , hominibus erraticis inhabitata. Decimotertio Isanoco , terminatione Graeca δενω-d: per syncopem A: χ, c, est ille Caini filius, qui principatum obtinuit in condita primis Oibis Lelegibus civitate : princeps Lelegum habetur

διγηπιος , ejusque origo resertur ad Neptunum quem rabula copulavit cum Crine velut cum muliere , quae Neptuni benescio in virum Caineum nominest mutata. Decim. qua rid, Hebraeis vocantibus urbem matrem, ut jam dixi, proclive suit celebrare antiquam civitatem Ha ct , velut Hanochii seu H chaei matremr Aς-αλαα, hoc est , urbs antiqua, ferebatur mater Anc.ei. De cimoquinto Hanochaeum Cainitam jam nobis exhibuit Yπερ ρ sabulae Cadmeae: Adi ias Ai.'s est A;ώιὼς υm: ωρ , sicut SP Aγ-eς καρύ e :coronus vero filius es Caiuei . Decimosexto Hanochaeus situs agricolae sicile

. in patris xestigia incurrit: Ancaeus erat ' φιλ ἰωργος amans Vriculturae.

226쪽

1 o Selectae in Sac. Script. Dissert.

GRA. 33. Apertissime & planissime explicata est historia de Caino. adumbrato in Graecorum Cauno vel Caineo. At adhuc superest nonnihil caliginis in fabula Cadmea. Ferunt Agaven Cadmi filiam oceidisse Pentlieum . Πεν Θεοῦ nomen habet αν. ποῦ ποθεου a lucta. Num idem est dicendus eum Abele pnum Cain in Agave quaerendus est λ Interdum permutant- χ & γ, ut in Grae- eis meibus & ἄγχω , ex quibus fiunt Latinae galbanum de ango. Sic frave esset chaver Sed quid Achave vel Acbava intersciens Pentheum pHεα 3 . Hebraica est vox r ΠΗ Acbava , significans fraternitatem. Pentheus vero , nomen habens a Iuctu , Heb is est , IR .abet, hoc est, Lugens, a verbo Sau Abia luxit , in luctu fuit. Quod ergo frater i mersecerit Abelem, dictum est Acharem interfecisse Pentheum. Parum refert Abelis nomen

non seribi ab Hebraeis per Aleph, sed per He r quia illae literae sunt permutabiles. sic 'R aνmon palatium est Pann harmon. 'dn obes perditio

Chaldaeis est 'di R Obad Se 'atra buba . Graecum ἐπινο- concordia, quod usurpant Chaldaei, modo seribitur 'n ara κ omonia , modo bom nia. Literas quae solo spiritu differunt, invicem permutare facillimum est. LAT. 3s. Abel igitur est & Pentheus & Apollo. Puto tamen non in unum Α - lem competere , quaecumque sub his nominibus erat dicantur. Multa de suo apposuerunt Poetae. Saepe etiam diversorum gesta permiscuerunt I sceptus transierunt praescriptos ab historiae veritate limites . Pentheum habuerunt virum plane execrandum, impium, superum contemptorem. Res plurium Apollinum consederunt in uno. Plures enim Apollines, sicut & plures Vulcani,

pluresque Joves , sunt certissime agnoscendi ex his quae tradit Cieero lib. s.

de Natura Deorum. Ovollinum antiquismus natus dicitur e Vuleano primo Be Minerva prima. E diverso VRlcanus tertius, e tertio Jove & Iunone genitus, quem serrariae Ae aerariae artis iaciunt auctorem , erat frater tertii Apollinis, utpote nati e tertio Iove, & Latona Ejusdem soror fuit Minerva tertia, quam a Iove generatam aiunt. Haec illa Minerva , multorum operum inventrix, quam apud Augustinum lib. t 8. de Civit. Dei, cap. 8. serunt diluvio Ogygio antiquiorem. Re itaque diligenter inspecta, agnoscendi sunt in antediluviana mundi aetate tertius Apollo, tertius Vulcanus, tertia Minerva, ex eodem patre progeniti. PHOE. 36. Vetustissimum nomen sua, quo Minervam Phoenices designarunt, testibus Stephano. Maantio, Hestellio, de Scholiaste AEschyli in tragoediam quae

Septem contra Thebas nominatur, est AEgyptiae originis Iuxta eundem Scholiastem. Re vera vox ΩNx Onch AEgyptia est , vitam significans aeque ae Hebraica rihMia, quae, mutante Jod in Vau, transivit in t n Hava, de secit nomen matricumstorum viventium, ut paulo post initium hujus dialogi audivimus. Jam quoque notavimus portionem hominis , nempe costam, ex qua Heva tracta est, diei

Chaldaice Oa Np, n bulca-nasb , indeque prodiisse nomen Vulcanus . . circa in promptu est conserre Abelem Hevae filium eum Abelio seu Apolline,

quem ex primo Vulcano &.prima Minerva , sive Oncha, natum esse tradunt. , aliud Minervae nomen, quod fortassis tertiae convenit , notum erat

AEgyptiis apud Plutarchum in libello de Iside & Osiride. Juno quam tertio J

vi copularunt, dicebatur Ada a Babyloniis: Mida, inquit Hesychius, υπο B βυλινί- . Hμι, a Subrisnus Juno. Alia ejusdem Jovis uxor, P enicio nomine Laton seu Latona, ita dicta est ab Hebraica voee ub Lat, quae significat absconstonem. Ex eadem voce prodiit Latina Lateo, & Greca λι- seu λανθάνω runde Graecis Latana est Am. . Cretenses qui Phoenicum fuerunt auditores, ut jam monui, dicunt apud Diodorum lib. s. pag. 23s . . mulcano fabricati em feriri,

227쪽

Dissert. III in His Sac. I. mundi aetat. Diat III. I I

ri, aris, auri, argenti . eoeterorum omnium , qua ignis operationem recipiunt. inventa . Ibidem quoque Apolum citharae ιnventionem, oe id genκs musica asi

gnant.

HER 3 . meet nos saera Fenesia cap. IV. V. 19. Lamechum Cainitam, quem video adumbratum in tertio Jove, accepisse duas uxores, nomen uni Ada , O nomen alteri selia. Tertio enim Jovi tribuuntur duae tinores , nempe Iuno Ada didia BabyIciniis, Se Latona qiue Sellam exprimit suo nomine: quia Sella, sive mSTT6ella . Masoretica pronunciatione Thila, interpretatur πmbra , quae utique estu, Lat, sive absconseis, unde Latonae nomen prodiit. In hoc solum hallucinati sunt , qui id tradidere , quod susceptum ab una Lamechi uxore filium tribuerint alteri. Nempe Ada genuit Iubat: ipse fuit patre canentium cithara O organo , adeoque Apollo tertii Jovis sitim , cui citharae inventionem . de id genus musicae assignant. Sesti quoque genuit Tubalcara , qui fuisi malleator O faber ineuncta opera aeris in ferri, ac proinde ipse Vulcanus e)usdem Apollinis frater, ex diversa matre genitus, quem aiunt invenisse sabricationem ferri, aeris, auri,ar enti, & cceterorum omnium, quae ignis operationem recipiunt. Soror vero. Tubalcam, Noema exhibet sine dubio serorem Vulcani, Minervam quae Hem nus dicta est. Nomen hoc Poema, Hebraeis ' data isaama, gutturali elisa, transivit in mu ema, sieut , d Baal in SI Bel. Α ' ema vero est Nemanus. Tubalcain , Hebraica scriptione εe prolatione ἰ'p,d n Tuvalcain, per aphaeresin Vuleam, est ipsissimum Vulcani nomen, Gallis Mutcain. Similes nominum aphaereses frequenti Isimae sunt. Sic Thalassa, littoralis Cretae civitas, est Lasaar Jechonias est Choniast Eulastus est Bassa. sic quoque Jubal esset Bal. GR E. 38. Hic illud mihi occurrit, quod Herodianus lib. 8. scripsit de Beli, eum

dixit de Aquileiensibua: λ- δἐ καλουσι rara ν, σε - πε υπερφυως, Α ολλωνἀ εινα Q. ντες. Belin autem ψ-m Nocant, axmisque colunt, in Llinem esse volentes.

LAT. 39. Eo spectarat marmora Aquileiensia, inseripta APOLLINI BELENO.& Julius Capitolinus in Maximinis, ubi Deum Belenum habent Apollinem . senisvius etiam in primum 2Eneidos resert ad Solem, adeoque ad Apollinem, eultum in Sole, Punicum nomen Bia, quod Vud Alorios Bel dicituν, quadam sacrorum

ratione.

HER AE . seopulus caeeis idololatris fuit nomen Iulia, quasi eo signiscaretur Deus Bal, Deus Eetrama. Vocula Ja vel Is contracte ponitur in variis nominibus propriis Hebraeorum pro tetragrammato Dei nomine , quod veteres prcumnciabant Jau, vel bis, .ut est ap- Ueme em Nexandrinum lib. humaratum.

Hi ne exponitur ab Hesyctio L- σιω--a Jas perfectio. Hinc Selemiae filius nomine ,2 minae. Jerem. XXX UI 1, i dicitur pro ,2 U Je-huchat, vel 3abmebat, Iiad. XXXVII. 3. Hine etiam ' ter Decbus sunt ex mente Ethnicorum, profanantium Dei nomen ineritati . Ia pater de Ja Racchus. Quasi rem, esset Smere Dis mi , putatus est Deus Bal. Hinc eum iacile condiderunt gentilas cum fratre primogensis, nomine Jabal, vel Jales, ut eommuniter vocatur. Quia enim Deus etiam .dieitur Iab, proclive ipsix suit interpretari I bal vel Ia-bel Deum Bal vel Deum Eel. De hoc Lamechi Ae Adae filio ait saeta Genesis: Qui fuit pater habitantium in tentoriis atque pastorum: sive, ut habet textus Hebraicus r. apti bnR det Ση mn R IIpse fuit pater habitantis in tento ris, in possessionis pecuaria. Gen. IV. 2 o. Hebraica vox pu misne significat possesonem maxime peeuariam, sive pecus quod possidetur. Unde pastores dicuntur mapa 'Urn bomines Hicne, hoe est, homines Pecoris, sive pecuarii, Gen. XLVI. 3Φ

228쪽

1 a Sesectae in Sac. Scripsi Dissert.

GR. . i. Est in fabulis Gr coriam, praeeipue Homeri hymno tila de Apollodori lib. 3. cap. Io. S. 2. Majae filium Hermen e Grais erupisse, de quas Apollo boves pascebat, furto abegisse. Hra. 42. Rem aptam Ar consentaneam tempori εd personae filii Lx mechi Cainitae in volvit hae de Apolline peeuario fabula. Hebraicς voces m n mari de minberem respondent Chaldaicis di malia Se Nuriri herma. Voce mala significatiir aqua de voce herma significatur exterminium. Maia peperit Herman , qui vix natus erumpens in boves Apollinis cas rapuit: quia aqua omni impetu inundans terram attulit exterminium pecoribus Jabetis. In Lamechi filiis terminata est Caini posteritas , quam diluvium exterminavit. Aliam Adami stirpem ductam a Setho, posito pro Abele quem Cainus oeeidit , diseutiendam differo in sequentem dialogum, in quo maxime est agendum de veritate textus Hebrabei in dinumeratione annorum primae mundi statis.

229쪽

DIALOGUS m.

D: eteritate textus Hebraici admersus calculos

INTERLOCUTORIBUS

Hebraeo, Latino,

Graeco Κ

ΗΞ 3. I . Ersamur in re difficili, ac multum, de Spe qu sita, statuentes controversiam de numero annorum, quibus ante- diluviana mundi aetas definienda est. veritatis hice me ti hominia nihil dulcius. Quasi tamen debilitata sit, vel in profundo demersa veritas textus Hebraici, hodie nomnulli ab ea refugiunt, limpidissimis illis sontibux. eaenosos rivulos p serunt. ebraici est in piaesenti controversa causa editionis Latinae quae inmitim, unde hauriamus , ct antIam de munditiam referens, hosce numeros dissensu nullo reddit. Haud me movet discrepantia alterius veriasionis: quandoquidem illa n merorum νarietas Pa inter. coices Hebraeos inveniatur nostros . . . si pud habet ira diverjum, ur Hrκm 4b utramque non post, rerum gestarum fides ab ea lingua repetenda est, ex qua interpretatum e ii quod habemus, ut sapientissme docet magnus Augustinus lib. . Is . de Civitate Dei, cap. ι . GR. . 3. Lditionis septuaginta Interpretum, quae sit auctoritas , quod pondus , non ignoratur. Sed tales. ae tantas videti in Mus codicibus lectionum dissimilitudi nes, numerotum varietates, ut potis non sim discernere veram & germanam lectionem a salsi & adulterina. Absit ut hujus diversitatis. auctores credam septuaginta. illos interputes. Unam & eandem versionem, tina consentientex hicertistinὰ adornarum . Et utinam quae pervenit ad nos , suisset tam procul a

230쪽

1 4 . Selcci. e in Sac. Scrip t. Difert.

manibus interpolatorum, quam pura primum Se emendata erat celeberrimae hujus

versionis integritas. . ν ν

LAr. q. Id maxime queritur D Hieronymux praefatione in librum Paralipomenon. quam scripsit ad Chromatium exponens ci necessitatem vertendi in Latinum Hebraea volumina. Si septuaginta interpretum ρura, inquit, Cir ut ab eu in macum

mersa est , editio permauctu, βρerflue me, Cbromati episcoρmum sancti e atque doctissime, impelleres, ut Hebraea tibi volumina latino sermone transferrem. suo

enim semel aures dimina m occuραγerat , geretis Ecclesia roboraverat fratιm, iussum erat etiam nonro silentio comprobari . Nnne .vero cum pro varietate regionum diversa ferantur exemplaria, oe germana illa antiquaque translatio eo rempta sit, atque violata , nostra arbitrii tas, aut d pluribus 1udicare quid νeram sit. aut novum opus in veteri opere cudere, siludditabasque Iudaeis, cornicum , ut dici tur, oculos, configere . . h a - iGan. q. Fuere patres Graeci, qui salsarios scripturarum Judaeos habuerunt. Inde quis inferret adulteratum esse a Iudaeis textum Hebraicum. At ego non sic stallio; cii in id contra mentem illorum patrum stideam. yn solos Judaeos Hellentia 'stas, qui versionem LXX. Interpretum habebant in usu, hi justiisime sunt invei. Justinus Martyr in Dialogo eum Trypsione asseverans Judaeos multa ex saeris paginis omnino sustulisse, expostulat cum eo non de textu Hebraico, sed de Versione septuaginta seniorum, his verbis r άπα ὰπ ἐξοuo- γγ m. ι-

fictιs a Senioribus , qui apud Ptolemaeum fuerunt. Origenes itidem Homi l. tr. in Jeremiam , enodans prophctiam, quam, inquit, nescio quare apud Septuaginta non invenientes , in caeteris editionibus quae eum Hebraeo conveniant f rnisne, reperimus: resert hunc defectum ad Iudaeos , qui exemplaria nonnulla filsarunt. In salsatis exemplaribus hujus editionis legitur ,' exempli gratia , apud Oseam

prophetam cap. XI. v. I. Ex AEgypto vocari filios eius . Hane lectionem non fuisse omnium exemplarium intelligo ex versione Coptica manu scripta , quae ρομantiquam editionem Graecam exprimit . Ibi enim legimus et ArrioYTi ΕΠΑΣ ΠΡΙΕΑΟΛ xEN xi Mi . hoc est: Vocari filium meum ex AEDUO. Ita vero loeutum esse prophetam nos docet sanctus Evangelista Matthaeus cap. 2. Vers. I s. ubi asserit eum dixisse: ἐ- Αο σου ἐκάλεσα, τον ψον sua. EX AEgymo vocaνistium meum. His. 6. Sane est ad hune modum Ioeutus Osea juxta textum Hebraicum, qui sic in-bet : α' Nudi Ex Eripto vocari filium meum. Nee nobis aliam lectionem subministrat ullus codex Hebraeus. Pari codicum consensione exarati sunt muneri annorum, de quorum veritate dissertamus. Sed neque parapi: r.issChaldaica, versionesque Syra , Arabica de Persi ea ex textu Hebraico Piolectae

quicquam dissenum his in numeris perhibent. LAr. 7. Fidelitas Juda orum in describendis suis codicibus perspectissima est. patribus

Latinis, . D. Hieronymo, qui praeeipuus est dc sensor veritatis Hebraicae, S: D. Rugustino, oui lib. rs. de Civit. Dci, cap. I s. vult, ut illa L Hr Das num rorum aliter se habentium in codissius Graecis o Latinis, aliter in Hebr.ms . . . nec malitia 'Pud oram, nee diligentia vel prudentiae βρtuaginta Interpretum . sed scri- .. . proris tribuatur errari r qui de bibliotheca Ptolemaei regis AEgypti eodicem descri-hendum primus acceptae. Hine Beda Uenerabilis omnino adhaerescit ad ealculos Hebraicos in libro de sex aetatibus. Hine Claudi ut ille qui armo ab Incarnatione Domini octingentesimo decimoquarto scripsit brevem chronicam, editam a Labbeo tom. I. Novae BibIiotheeat, pag. 3 p. egregie admodum ait i Si quis forte minus Scripturarum divinarum nudus eruditus de hoc opere tabirare tenta-ν rit,

라틴어 텍스트