장음표시 사용
211쪽
Dideri. m. in Hi Sac. I. mundi aetat. Dia L. Is s
ac. - . Emblema hoc redolet Ilicroglyphica AEgyptioru in . Caduceum enim 3ptii in Drcle draconum, maris in foeminae, conjunctorum figurarunt, Mei cupio consecraadum. Hi dracones starte media Nolamiuis fui invicem nodo quem vocant Herculis obligantur: ait Macrobius lib. I. Saturnaliorum cap. I9. Mercurium . Udi πομπῖν animarum deductorem secundum vetus AEgy ptiorum institutum dicit Diodorus lib. I. pag. 6 r. ubi etiam docet Graecorum de inseris commenta cum liis , quae fiebant in AEgypto , 'convenire r & Melampodem sancita Baccho sacra apud Graecos , sabulosamque de Saturno atque Titanibuς narrationem ex Alypio traduxisse . Quod igitur AEgyptii putaverint Mercurium animarum in inseros deductorem . consecraverunt et draconte uintimuIacrum daemonis, cujus insidiis portae inlcrorum hominibus patuerunt. GR.ε. -8. Infernalis ille draco is haud dubie est , quem Hesiodus in Theogonia vers. 3sq. vocat μὰν Otia dirum serpentem ,
qui terra penetralitas at , Finibus in magnis servat plane aurea mala. Idem Apollodoro lib. 2. cap. q. g. Io. dicitur δρα ν ά άMree draco immoris talis, qui εχsim μνους παναίους utebatur omnigenis vocibus. Pherecydes, quem laudat Scholiastes Apollonii Rhodii in librum quartum Argonauticorum ad vers. ras; dicit similiter hunc draconem habuisse φωνάς παντα M voces omnigenas. Decantatissimus antiquis est hortus Hesperidum, in quo Ioeane arborem ferentem aurea illa mala. Nereum indicantem που -γχἀνυεν τὰ αηλα κω eia Eminior, ubi essent mala is Hesperides, inducit mox laudatus Apollodorus: inducit & Pherecydes, qui etiam eum exhibet μναμερτόμενον εἰς πωρω πυα. transformat&m tu aquam oe ignem.
IIEa. 09. Vox Hebraica 'a ' er, unde Nereus, significat lucernam, Ae ignis Chaudaice dicitur Na Nur. Ex quo licet inferre Nereum monstrantem viam ad hortum Hesperidum , ac transformatam in ignem, esse flammeum gladium, quem: Deus in aditu paradisi terrethris collocavit . Jam retuli Deum plantasse ρ tradisum voluptatis 2 ρrincipio. Et quamvis ρrincipium sumatur ibi Iocaliter pro oriente ; quia juxta veritatem Hebraicam plantavit Dominus Deus in pu nyn hortum in Eren ab Orienter iacile tamen est temporaliter acce .ptam , atque ita praebuit ansam vocandi hortum Eden hortum Hesperidum, nempe απο σ- ἐαέρας 4 vespera, Hebraice dicta Σην Ereb, a qua mundus lumpsit exordium. LAT. 3G. Eo certc respexiste genealogos antiquos intelligo ex Ciceronis lib. 3.de Natura Deorum, ubi H θerιdes Erebo CV Nocte natas ferunt. De horto Hesperidum agens auctor commentariorum in Aratea Phenomena Germani et ait, Pherecyde praeeunte, quod Juno custoiam borti Draconem Wrvigilem impi cuit arbori. Tum, paucis interjectis , addit r Draconem immenta magnitu&nu, hortorum eqstodem ivsomnem, dum d Junone ad custodienda aurea mala es t constitutus , Hercules eum ad mala aurea profectus fuisset, ut refert Panyasis Hrraclea, fertur peremisse. Easdem fabulas resert Hyginus in Portico Astronomico non tam ex Pherecyde , quam ex Eratosthene.
HLa. fr. Quod Pherecydes retulit de Serpente mali autore, novit Origenes in defensionem historiae sacrae lib. 6. contra Celsum: Nam , inquit , serpens ille, a quo PMreeγris stium denominavit Opbioneum, qui fuit in causa, ut primus homo ex Dei Parasso diceretur , sub AEvigmatum involucris tale quiddam significat. ostentata divinitatis in potioris cotiditionis spe decipit m Deminam, quae secum mareo x ritum
212쪽
156 Sele me in Silo. Script. Dissert.
ruum quoqιte traxit in eamdem perniciem. Decipiens, fraudem taetens, H
braice dicitur ' Iouab. Non ergo fabulosa illa Juno , sed memon vere Tonab, hoc cst, decipiens, Draconem pervigilem implicuit arbori. Oui illum domuit, qui illis maledixit, non est fictilius Hercules seu Imraeses, sed verus 'Tut Erecb-el,
hoe est, ordo Dei. Simili phrasi ordines , acies Dei viventis dicuntur. i. Reg. II. 26. m 'n m duo marchoth Elabim Masiim . Arbor aurea mala proferens . cui draconem implicuit Daemon, in symbolum arboris friectae de citius fructu comedit mulier ad suasionem Serpentis . Est aurum, O multitudo gemmarum, O vas pretiosum labia scientiae. Proverb. XX. is. Mala amyra in lectis argenteis, quι loquitur νerbum in tempore suo. Ibid. XXV. D. l allax Daemon Evae promiserat comedentibus contra divinum praeceptum de si uetit
hujus artioris datum iri scistiam boni Sc mali, seu scientiam omnium rerum,& quidem non vulgarem , sed praestantis sitiram , humana majorem, similem divinae. Scit enim Deus, inquiebat, quod in quocumque die comederitis ex eo, ast miretur oculi vestri: O eritis sicut Dii, scientes bonum O malum . Gen. IlI. s. In textu Hebraico legimus , α' , raram Et eritis sicut Elobim ; quia vox Elabim significat in s. PMoa. s2. Saturnum seu Adamum aequat cum Elisim ipse Sanelioni athon, eum ait:
Socii autem κι, seu Saturni, Elam vocati sunt , quas Saturnii. Saturnus in sabulis quas Graeci a Phoenicibus acceperunt , perbibetur devorasse lapidem . quem Rhea uxor dedit ei pro Iove. Ita rυλος, ε λειτο ς δοθῶς λίθοeσω Καριν, ἀντὶ Διός. Betylus , sic vocabatur lapis Saturno datus pro Iove,
inquit Hesychius. I lxa. 3 3. Vocant Talmudici man tapbuab , voce quae propriὸ signifieat pomum .
id quod in formam rotundam pomi cumulatum vel tumulatum est , adeόque quod est bri: beres . hoc est , in tumulo seu in cumulo. Sic etiam vox 'medea ter usurpatur ab Hebrae: s & Chaldasis ad significandum non tam pomum. quam globum Z Dbarulam. Chaldai eum quoque 'u'ri bher aer significat ρomum ceu obaerulam a radi re hbanar, rediit, circuivit, circumvolvit se. Sic illud Exodi cap. XXV. v. 33. sphaerutaque simul γ lilium, Hebraiec est ri ni vidi Caphtor Tarab, hoc ost, pomum oe flos: Chaldaice vero 'v n mς- rur oe 1 Wan, hoc cst, pomum O lilium. PROL. 3 - Berylum, Saturno datum ii Rhea , pomum ab Eva datum Adamo interpretaris, quod obaerula & pomum iisdem vocibus exprimantur ab Hebraeis Sr Chaldaeis. Non repugno: quia Belytus Juxta Damalcium apud Photium Cod.
in aere motum : de Sanctioni athonem vocare Baetylia λιθουe se: ιχ is lapidesammatos. Potuitne pomum, quod Eva dedit Adamo , ansam his nugis praebetes
Hlo. s. Potuit quidem certe. Iam dixi pomum Hebraice Se Chaldaieὸ diei 'nan Caphtor. At lapis movens Chaldaice dieitur 'nu N KFb-tare, Ac seeundum sormam Hebraicam κ' u N Capb-tora. Quasi ergo Caphtor esset Caphtora, finxerunt lapidem moventem, lapidem animatum, pro pomo quod Rhea Saturno , seu Eva Adamo Obtulit. Potuit Se alia sabula excogitari , alludendo ad voces Hebraicas metu N ca -torab, quibus signiscatur vas molestiae , vas laboras; quasi scilicet prima mulier non pomo, sed vase, causa molestiae Se laboris hominibus fuerit Vox enim N Capb a radice NI c baph, incurvavit ,
fgnificat curvaturam . eaνum , de Synecdochice vas conca um.
213쪽
RAE. s s. Vel inopinato indicas nobis, ex quibus latebris eruperit fabula de Pando ra , quam Hesiodus canit De operibus de Diebus. P, αν νυὼ - έ τίω Ituri
δω- pinea esώεσθε ἰσαν Rheam , quam scilicet vidimus eamdein cum Heva , non nullis Pandoram ὐctam refert Diodorus lib. I. pag. I 33. Et Hesiodiis mox lau- . datus Pandoram vocat mulierem , quae vase hominibus curas graves importaverit , eosque orbaverit primigenio illo statu , in quo omnino absque mass, line molestia &' labore, sine senio vixissent. Ait enim a versso.
2 in prius humano generi mala nulla fuerunt :Expers fuliciti Dira laboris reat. Morborumque aberant vultu milente cater νέ, cui senium cunctis debile ferre solent . Formina sed noevo dum tollit opercula vase,
In mundum periis provolat omne genus . Cur tamen finxerint Vulcanum justii Jovis formasse hanc mulierem, prout cani eidem Poeta v. 6O. vix possum intelligere. Quam enim partem in Evae formatione claudo gentilitatis Deo tribuere potuerunt ρ Xωλος , χ λιεύων, M-.s -δm , κυ ποδίων, ἀμφουν - , elaudus, claudicans, mutilatus, loripes, easρitans utroque steti, sunt notissima nomina, quibus Vulcanus designatur .
LAT. s7. Ita prosecid res se habet etiam apud Latinos. Nam Cicero lib. r. DrNat. Dcorum ait: Et quidem laudamus esse Athenis Vulcanum eum, quem fecit Alcmenes , in quo stante atque usito , leviter apparet claudicatio nou deformis. Claudum igitur habebimus Deum, quoniam de Vulcano sic accFimus iace in bis vocabidis esse deos facimus, quibus d no3is nomιnantur. Quasi scilicet solum claudicationis nomen in ea usi fuerit excogitandi Deum illum clau
HLB. 8. Qia in ridiculὸ id dixerint Ze Graeci R Latoni , nemo non videt . At ecco Rupidi. Iimi erroris sontem. Claudicatio dicitur Hebrai v Mela, voce , quae Proprii, costam significat. ulcanus est Hebraicum eri s ybri Helemmon , seu Chaldaicum dia κ*, ' Hi lca-vus, hoe est . porcio hominis. LAI. 19, Numpe Vulcanus est Hulcanus di licut Venetus est Henetμs apud Plinium 3d Solinum eκ Cornelio Nepote: Latinae voces Vesρ ris, Vesta, Vestis, Vinum , Vi
II EA. 6P. Recta omnino. Jam igitur alidiamus, quid de mulieris sorinatione semipsit Divinus Moses. .aiae, inquit, non inveniebatur ad utor similis epus. Immisit eryo Dominus Deus soporem in Alium t eumque obdorm/sset, tulit unam de costir us,er repleuit carnem pro ea. Et aedificauit Dominus Deret costam, quam tulerat de Adam , in mulierem. Gen. II. ao. 11. 11. In textu Hebraico legitur vox Astola , significans eostam ; En itaque portionem illam hominis , unde tracta est mulier , subente non falso Jove, sed vero Π o , Dem optimo maximo. CRAEC. 6 I. At juxta Hesodum multet a Jove dat cst ατοῦ π de pro gni, se ii eius formationem Hi inve seu Vulcanus, ignis pater, jussiis est,
214쪽
His. 62. Qui ista consi erunt, audierant cost Maa, ex qua tormata est mulier , sumptam esse α ηn tu ex Adam e mulierem vero vocat1m esse U Rn Q Rr M 'np, Isscia, hoc est, Virago , suoniam de Isb, hoe est, de Viro, sumpta aest. Gen. II. 13. Ignitum Hcbraice dicitur 'Nata Issee, seu scis, eodem prorsus vocabulo, quo designatur mulier i ignis vero dicitur UR Esis, seu Bb , ut pronunciatur cum astixis. Ex eadem radice Chaldadii dicunt ignem ωνκ scia.. s sciato, N R esbia, Fc igneum 'ση issci. Jidem quoque vocant mulierem UR Cuia δέ esscetθ, Quae vox emphaticὸ si emta. Ob hane nominum allusionem Hebraei passim dicunt in suis scriptis imitterem viro , virum mulieri ignem esse. Vulcanus ergo , ceu ignis pater , fingitur sormator mulieris; quasi mulier, sumpta de viro , ex igni educta sit. Hinc & Grafeci eius nomine ἡ eiacee, Dorice αμωτος, quod est depromptum ex Chaldaico Nnon dit Vesbia , Syra pronunciatione casesbio , non tam pater ignis fgnificatur quam pater mulieris. Quod autem costa aedificata in mulierem sumpta sit ex Adam, qui nomen habet ab murin adama , sive a terra; quia formavit Dominus Deus muri R lu NI DR Adam puluerem de Adama, sive, hominem ρ puluere terra, vel, ut vulgo Vertitur, de limo terra . Gen. Il. 7. commenti sunt Vulcanum terram aquae miscuisse in formationem mulieris. Aio. 6s. Fabulam de Vulcano ab AEgyptiis acceperunt Graeci , testante id Ioanne Taetre, Chiliade decima . Georgius Hamariolus inanuseriptus , euhis excerpta chronologica praema sunt chronographiae Joannis Malalae sub titulo aucto
ευε--ro. Vulcanus lege sancivis AEgyptias mulieres nubere uni viro , O caste viavere r poenas autem luere BFrehensas ιu adulterio. Unde gratum in eum animum maestuerunt A 1ptii , quia primam banc continentia legem acceperunt. Primam gentis suae antiquitatem repetebant AEgyptii ab ultimo initio.
Enptus mater eii hominum primogenitorum rait Apollonius Rhodius lib. . Argonaut. v. 16 . ubi Scholiastes obserrat Colmam in primo AEgyptiacorum , Leonem in primo eorum quae sunt circa matrem , de Cnostiam in primo Geographicorum Asiae, dicere πανσων Αἰγυπ- ωίουι omnium antiqui os AEnptios . Addit Nicanorem, Archemaelium , Xenagoram his scriptoribus consonare, ut & Hippyn, qui Hr Abωπτ ους ἀγ
dieiti O primos probasse aeris temperationem, ac secundi am esse Nili aquam,
In hae persuasione ἔνιοι HI δερε- φασὲ πρωτεν ηραιτον βασιλεῖσαι , πσρὰλ mlta γυόμενον. quidam sacciastes aiunt primum regnasse Vulcanum , factum ignis inventorem i inquit Diodorus lib. I. pag. 3. & Manetho apud Georgium Syneellum ait: Αἰγυπτiων πρῶτος ἔφατοι ἐβασίλευσιν. AEnptiis primus regnauit Vulcanus. Suae igitur gentis, ceu omnium primae , originem reposuerunt AEgyptii in Vulcano , ignis inventore , qui lege sanciverit , ut mulieres nubantuni viro, easteque vivant. An ista lex recidit in Vulcanum , ut est illa Ri nmIea-nas, ut est di non Σκ Afiniata, ut est Oela ρHEs. 6 . In hoc certὸ lex nuptiarum sundata est. Iam dixi patrem mulieris significari nomine di ne)κ Σκ sesbia, portionem hominis nomine ira κp, ri Huiae nas , de costam voce Hrx Oela. Iam quoque narravi Deum formasse mulierem eat portione hominis, nempe ex eosta, quam tulerat de Adam. Atqui hoc
215쪽
factum est ut mulier nuberet uni viro: Tunc enim dixit Alrm: Hoc nunc, os ex ossibus meis, caino de carne mea e bo vocabitur Virago, quoniam de viro fam-pta est. Qu.imobrem relinquet bomo patrem suum , O matrem , in isdbarebit uxori suae r edi erunt duo in carne una . Gen. II. 2 3. 26. LAT. 6s. Sic Saturnus Opim junctam sibi fanguine duxit. canit Ovidius lib. s. Metamorph. v. 99. Sic pudicitiae mulieris laus sumina apud veteres est uni nubere, uno eontentam esse matrimonio. Quae tino conten ta matrimonio fuerant, eorona pudicitiae honoratamur: ait Valerius Maximus lib. Σ. cap. I. Uxorem ri milii Pauli commendans Propertius lib. q. Eleg. I 2. eam ita loclitentem inducit rJangor Paulle tuo se discessura eviari. In lapide hoe uni nupta fuse legar. Servius in secundum iEneidox ad illud r centinaque nurus e aludicat polygam iam Barbaris: quia Barbarorum fuit, non singulas conjuges babere , sed plures. Idem in primum agnoscit reges sine lege habere plures coniuges , cum exponens illud
connubio juvam stabili, propriamque dicabo. alti connubium est Ius legitimi matrimonii. Et bene Connulla iungam dicit, ut hane ab aliis segregaret . qua a regibus sine lege babentur. Solent rem reges in
ter plureis uni ρraecipuum dare nomen uxoris . Libidinos Imae huius consuetudinis vituperationem barbaris regibus Persarum ac Syrorum tribuit Cicero lib. in Verrem. Et lib. 7. culpat mulierem , nuptam uni. propositam omnibus, contra fas, contra auspicia, eontra omnes diuinas atque humanas religiones. Has. 66. Abunde satis diximus de de primaeva institutione matrimonii , & generatim de universa historia, quam complectuntur priora tria capita libri Genesis. Quae sequuntur, erunt in aliis dialogis illustranda. Id solum vos admonitos esse v lo, polygamiam non ita repugnare primae institutioni matrimonii, quin, Deo dispensante, sanctissimi viri Abraham, Jae , aliique de populo Iudaico, licite duxerint plures uxores. Plane uxoris voluntate stoibere aliam, unde communes filii n scantur unius commixtione ac Iemine, alterius autξm Jure ac potestate, apud antiquos. Patres fas erati inquit Augustinus lib. De Bono Coniugali, cap. rs. ubi de hoc discrimen inter nostra de tua tempora esse daret, quod non est num ρropagandi necessitas , quae tunc fuit , qa parentilusco ugibus alias propter copiosiorem posteritatem superducere licebat , quod nunc terre non licet. DIA
216쪽
DIALOGUS ILIn caput quartum libri Genesiis.
Hebraeo, Graecos Phoenice, Latino.
Urs. i l r ru i l T se hominum initia dederint , ut sorinatus fuerit Ada
mus de limo teriae, iit una E costis ejus aedificata sit in mulierem, ut se habuerit prima Iex nuptiarum, comm moratum est & agitatum in primo dialogo . Nunc ea partim discutieinus, quae ad primam. humani generis Pr pagationem pertinent usque ad diluvium imi versale , ex quo evast ad secundam progeniem per totum orbem excitandam familia unius Noe . ,
.Q. 2. Res istae prope caecae fuerunt Latinis. Id sessus est Varro apud Censistrinuinin libello de Die Natali cap. XXI. ubi tria discrimina temporum esse tradens, ponit primum ab hominum principis ad Caraci mum priorem , quod propter ignorantiam vocatin Muλeν. E tantis tenebris sorte prodiit fabula de hominibu natis ex terra & dentibus serpentinis, quos Munt Cadmon iussu Palladis seminasse . Ita rem canit Ovidius lib. 3. Metamorph. v. lo r. Ecce i viri fautrix superas delapsa per auras Pallas adesi s. motaeque jubet fumovere t rae . . Vipereos dentes, populi incrementa Iuturi. .. iParet ; O impresso suleum patefecit aratro. Spargit humi justos, mortalia semina, dentes: Inde fide majus o glebae caepire moνeris 'Trimaque de sulcis acies apparuit ham; Tegmina mox capitum picto nutantia cono, Mox humeri pectusque, onerataque brachia telis
217쪽
Uirgilius lib. 2. Georgicorum:
Satis immanis dentibus bHri, Nec galeis densisque virum seges bona uis basiis.
sati dentes immanis hydri sunt senii nati a Cadmo dentes serpentis, ex quibus, inquit Servius, stras armatorum hominum enata est. Aliam sabulam de cadmo de Harmovia uxore, in serpentes mutatis, narrat laudatus Ovidius lib. q.
GR T. 3. Vulgaris & pervagata est apud Graecos fabula de hominibus armatis, ortis c terra, Ze serpentinis dentibus a Cadmo disseminatis. Hanc inter alios deeaim tant Euripides in Phoenissis veri. 66 i. Apollonius Rhodius lib. 3. Argonautie rum vers It 8. Esus scholiastes laudans I.ysimachum , Hellanicum, & Phere. cydem: Conon apud Photium Cod. CLXXXVI. Narratione XXXVII. Apollodorus lib. 3. Biblioth. cap. q. Pausanias in Muoticis : Nonnus lib. A. Dionysiacorum vers. ψ2s. Sunt etiam qui conati sunt fabulam istam restituere historicet veritati, ut Heraclitus De incredibilibus Fab. I s. de Palaephatus De Ineredibilibus Historiis . Cadmum cum Harmonia mutatum in serpentem fabulantur maxime Apollodorus & Nonnus, ille lib. I. Bibliothecae iam laudato, cap. sitie lib. 6. Dionysiaeorum v. 367. Silentio fabulam utramque praetermittit Diodorus Siculus: sed dignum est notatu quod de Harmoniae cum Cadmo
nuptias perhibet ex Samothracum traditione , nempe τὸν γάμον τοῦτον πλωτeνδωσα Sεῶς has nuptias Deos ρrimas celebrasse. FIES. q. Nuptiae Hevat eum Adamo sunt omnium primae , a Deo ipso institutae de celebratae. Qui ab Hebraeis communiter vocatur lumi ta IR Adam ρrimus,
dicitur a Chaldaeis mim p rana cedam Cadmaa: quia vox Ru p Cadmaa significat priorem , mi inum, antiquum, sicut Se voces t d p Cadmon R d pCadmoni, non tam ex usu Chaldaico quam h Iebraico. cadmon ergo , cuJus nuptias omni m primas a Diis celebratas esse aiebant Samotbraces, interpretor Aramum, Ciamaa nuncupatum, utpote mimum , de cujus nuptias Deus secit de nobilitavit. Adam, ut diximus in primo Dialogo, nomen habet ab zra Adama, hoc est, a terra, de qua sermavit eum Deus. Heva vero, scii m n Havva, ita ducta est ala 'ri badia, voce Hebraica sigilificante νitam: quia vocavit Adam nomen uxoris suae Heν.t; eo quod mater esset cunctorum Miventium. Gen. III. 2 o. In textu Hebraico legitur 'ri ,2 ακ Em eοI-bai, hoc est , mattr omnis viventis. Quasi tamen Heva sic nominata sit 1 Chaldaiecidit 'ri Heνia, quod significat fertentem , Se in numero plurali est i 'ri Hrean: eadem vocata est Harmonia a voce item Chaldaica 'u' ri Human , quae simi Iiter Drpentem denotat . Ut enim 'vom Harmine est Armenia. ita luntri Human , alias ri Harmana , est Immonia . Hine orta est sabula demutata in serpentem non tam Harmonia Cadmi uxore , quam Rhea Saturni coniuge de omnium matre, in qua pariter adumbrata est mya, Adami vera 'a, hoc est, Dera. Vox Hebraiea C 'Iet scenaim , qua significantii rdus, quales erant in carne una, non 'u'κ Adama Se viri in Mia, seu
terra de serpens , sed Adam de ne νa, legi potest Scannaim, de tunc significatiantes. Hinc ergo altera sabula de dentibus serpentis , motae terrae suppoiitis, seu cum terra permixtis , in hominum propagationem. Primus quem
mn do uenehem, id est, ambo illi, genuerunt, vocatus est i p Cain a pol kilione, Propter quam Heva dixit : n ny DR wR 'I 'ap mssedi hominem per Destm, aequisivi virum a Domino. Gem IV. r. At quia vox Hebraica l pCain signi ineat hastam ; de vir hastatu , seu hasti armatus , Hebraica phrati est ἰ p vnt Vir Cain, seu Vir has ideo secundum sabulam de protoparenti-
218쪽
16 a Selictae in Silo. Script. D sert.
bus in serpentem mutatis , quam joci causa decantaverunt sorte Phoenices, non απαν scinctem ambo illi, sed aem 2ν Icinnebem dentes illorum, pr
Primaque de fulcis acies apparuit hastae. P1idi Tota de Cadmo fabula non Latinos & Gnecos , sed Phoenicas , maximuTyrios, habuit auctores . Trrii, inquit Achilles Tatius lib. 2. σίν Κώμου Ῥάθιν αδουσιν Cadmι fabulam canunt. Unde Κάδμος Ti e Ge Cadmus Tyrius dieitur ab Euripide in Phoenissis, de Κάδμον Φοίνι s Cadmum Thoenicem vocat Pausanias in Boeoticis: alii vero aiunt eum c Phoenicia veniste in Graeciam; quod nempe Graeci acceperint a Phoenicibus fabulam de Cadmo. Hi ne minime mirum nobis debet videri, eam Graecis & Latinis Graecorum auditoribus magnas offudisse tenebras ignotis eis vocibus de Hebraicis & Chaldaicis, quas Sy-r Phoenicium idioma loquebatur. Pherecydes Syrus in unus ex antiquioribus, qui sabulam hane decantavit. Praeter Seholiastem Apollonii Rhodii , qui illum citat in tertium Argonauticorum ad versum II 78. verba ejus protulit Apollodorus lib. I. cap. q. Locutus ille auctor apud laudatum Seholiastem de disteminatis a Cadipo dentibus serpentinis, ex quibus nati sint ἀνδρες ae σμεναι viri amatir mox addit; ο δἐ Κώιαρς Distare Graii τοῦς λάθοιM. οδ ει
autem territus, eos lapidibus appetit. Ilii Nero existimantes d seipsis immitti, eaede se mutue cruentarunt, O mortui sunt, exceptis quisque viris. Udaeo, Chlbonis, Echione, Pelore, O Imperenore. Eadem narrat apud Apollodorum. CRA. 6. Hellanicus, quem etiam laudat Seholiastes Apollonii , novit hos quinque
λαρυιωρ, εχιων . narrans , quod O dentes draconis feminavit Cadmus Martis consiliis r O nati sunt quinque viri armati, Udaeus, Chthonius, Pelor, inpere-nor, Echion. Totidem memorat de Pausanias in Boeoticis. T. νου diripera quemdam lapidem , quo Cadmum agunt eos ad pugnam excitasse, non siluit Nonnus lib. . Dionysiacorum vers s6. Nec praetermisit Euripides in Phoeni iasis vers. 678. fraternam caedem , quae sangiuine tunc rigavit terram, ostendentem ipsum coelo. Ait enim:
Sanguine viro rigavit Vrram , quae ipsum apricis ostendit earli flatibus . Et vers s q. inducit T iresiam dicentem Creonti r
Hoe est: Si autem terra acceperit pro fructu fructum, O pro saviane sanguinem humanum; babebitis propitiam terram . qua quondam vobis galeatam Iatorum spicam edidis r oportet enim mori aliquem ex genere hoc , qui draconis maxillae natus sit filius. LAT. V. NOVum terrae, novum hominibus e terra natis , fratricidium illud decantat Ovidius libro tertio , quem jam laudavi, Metamorphoseon, vers. II s. Ibi, dum
219쪽
Territus hias novo Cadmus capere arma parabat: ἰe eam, de populo, quem terra creaνerat, unus
Exclamat, nec te civilibus insere bellis. Atque ita terrigenis rigido de fratribus unum Comminus ense ferit: jaculo cadit emiuus ipse. Hic q oque, qui dederat Dibo, non Lugius illo V rit, σ expirat, modo quas accFerat, auras: Exemploque pari furit omnis turba; suoque Marte cadunt subiti per mutua νulnera fratres . Jamque brevis vita spatium fortita Iuventus Sanguineam tepido plangebant pectore matrem; quinque I erilitibus, quorum fuit unus Echion. Is Da jecit bumi monitu Tritomis arma, Fraternaeque fucm pacis petiitque, deitque. HLL S. Ad errorem hujus sabulae plane de aperte traductum est horrendum fratriciis dium, quo cruentavit se Cain, novus ille Hostis, de populo, quem terra crea erat, unus: Quique ita terrigenis. rigido de fatribus unum Comminus ense ferit. Hate staterna caedes, quae sanguine rigavit terram . Hic sanguis, quem terra accipiens ipsum astricis estendit caeli satibus; quia dixit Deus ad Cain; mox samguinis Datris tui clamat ad me de icrra . . . qua aperuit os suum, O semi Iam guinem flatris tui de ma u tua. Gen. IV. Io. I I. Si plures fiatres tunc letho datos comminiscantur Cadmeae fabulae narratores , id non valde miror, attenti
Hebrai ea voce 'l' R abbicba , quae quidem significat fatrem tuum , sed quae, manentibus iisdem elementis, legi potest ahbecba, Ge tu ne significat mires tuos. Huiusmodi lectioni an iam sicile praebuerunt voces plurales 'la' deme Se αε pyrgis lim , quarum illa sanguines, ista clamanses denotat. Legimus enim in te tu Hebraico: Gnxa 'em . . . murimi ldi m pars Tnκ 'u' bri 'u' 'κ np, rus nR Hoc est: Vox fanguinum Hatris tui es
mantium ad me de terra . . . qua aperuit os suum . ut acciperet sanguis: s f areis tui de manu tua. Legendo autem abbecba pro abbicha, vertendum esset rimox sanguinam fiatrum tuorum clamantium ad me de terra . . . qua aperuit os suum, ut acciperet sanguines fratrum tuorum de manu tua. Declaratione ma ori opus
non est ad intelligendam livius phraseos extra contextum sumptae ambiguitatem; euin scientibus linguam Hebraicam loquar. Fabula de lapide , qua Cadmus excitaverit hos fratres ad pugnam , videtur nata ex allusione nominis Abel ad Hebraicam vocem SIR Moes, quam paraphrastes Chaldaeus de R. Saloino interpretantur lapidem, r. Reg. VI. I 8. Nec immerito, nam ibi legimus Abel in gnum, super quem posuerunt arcam Domini. Et vers. I s. dicitur , quod arcam
Dei posuerunt super lamdem grandem. Nempe r , lIR Ebeu barahe bola seu lapis magnus, est m, 'iari S s Abel barabedbola seu Asel magnus . Non
raro permutantur literae Lamed & Nun: quo factum est, ut pro Eben seu tabendiceretur Abel. Sie ergo Asel seu lapis, quem projecit Cadmus , excogitatus est pro Abel , quem Adam progenuit , in Cadmo adumbratus . Sic prolecto Abele Cadmeo , non secus ac progenito Abele Adamico , frater consurgens adversus fratrem primum in terra fiatricidium patravit. Quinque superstites degenere virorum armatorum serpentino sunt quinque genearchae . quos Hevae filius Cain, habitus : p ta Η vir Cain, hoc est, vir hasta, seu vir hasta armatus. procreavit , quasi natus ex direri IDνia , hoc est , ex Itapente, ut Iam explicui,
220쪽
16 Selectae in Sac. Script. Dissere.
Ee quidem ex serpente ismina ; nam si accurate vox spectetur Hebraica , nomen Noxia a*iratum , exponitur ferpens formisa : ut Clemens Alexandrinus notat in Protreptico, eo quoque trahens ipsum nomen Ile . Hebraicam dicit vocem Hevia, quae proprie est Chaldaica , sed quam Hebriet Chaldairantes a tempore captivitatis Babylonicae iisurparunt. Mavrael, unus ex quinque Cainitis genearchis. Hebraicis elamentis SR V d Mehe lari , suo se nomine prodit unum ex quinque , qui locum invenerunt in vipereis anguigenisque viris sortibus
Graecum nomen ἐχ im vipeream sonat; ita ut sortis Echion, si sortis ex serpente, sortis vipereus. GRAE. s. Exprimunturiae nomina Hebriea quinque Cainitarum nominibus Graecis quinque virorum sortium , quos prae e ceteris decantat Cadmea fabula λ Egregie sane ortis Echion , nomen habens απὸ της ἔπιοe a vipera, exponitur fortis vipereus, fortis ex vipera, adeoque ti' nu Meboia-el ex serpente fortis . Eχίονα πραεπιντα υ ἡ ἀνδραγαθίαν Echionem praecllentem Brenvitate
agnoscit Pausanias in Boeoticis . At videamus, num ita possint extricari coeterorum nominar ne ulla in parte suctuet nostra observatio. De ordine non ero sollicitus; cum in illis recensendis alium Ordinem teneat Pherecydes, alium Hel- Ianicus, alium Pausanias, alium alii scriptores, satis esse arbitrati mentionemineumque de illis facere. Jam dixi eorum nomina esse ἡ Η, πιμα,
HER IO. Et Hebraea nomina quatuor Cainitarum , quibus Graeca haec deberent re
pondere, sunt Iub Lamech, ἡκmnu Methusael, seu Mathusael, προν Ira ,
de I ari Hanoch , seu Henoe,. Leguntur in quarto capite libri Genesis versi 8. ubi dieitur de in cho Caini stior Porro Henoch genuit Irad , O Irad genuit Maviael, o Maviati genuit Mathusael, o Mathusael genuit Lamech. Humilem, depressum , attritum sonat nomen Lamech, quasi eo donatus Cainita esset Lamuch , hoc est , ad humiliationem , ad demesonem. 1GRAE. 31. Humilem, repressum aeque significat umerer cum idem sit quod γαπ-c.
I Irr. 12. Pater Lamechi Cainitae voeatus est Merari: Methusael, eeu , Renred M tb fices, hoc est, mors ejus infernus. RAE. s. Infernatis Graece dicitur - χθὼ ne & χθονιος. Nam synonyma sunt hie duo vocabula. Sie 2- νυν να υόνωι dii inferi , dii Manes , vocantur
Θωἰ χΘ mi r Sic Pluto Gταυον ne Me infernalis Jupiter . est χδ εας Ζώι r se En ἰὼ Ἀτα γόνιος Mercurius infernus est E ψὼ χθόνας . M thusael ergo , vir infernalis , ita nominandus , quia juxta hujus nominis inte pretationem mors ejus infernus , recte a Graecis dictus est χθι De , hoe est, infernalis, stygius, miretur. Itaque Chthisias Cadmeae sabulae est M tisfael Cainita, ille erius patrem in Echione, Se cujus filium in inaeo Musdem fabulae vidimus exprimi. HEI . Iq. Irad, alter minita, HIut monstrum, sortitus est hoe nomen a voce Arod HI Dud, quae Hebneis sonat onagrum, Chaldaeis veris & onagrum de draeonem . Unde Irad solet exponi onager vel draco. GRAE. Is . Pelorem mihi dest ibis, anguigenarum alterum. Πtas , μέγα τερατιον, Pelor, ingens monstrum, ait Suidas. Et δωνα πέλωρα terribilia Pelora apud Homerum Iliad. e. v. 32 r. sunt μ ε σἰua, δράκων. magnum portentum,