장음표시 사용
71쪽
D P t. f. de L XX. Hebd. Daniel. q. q. 23
nonaginta f.int in hebdomaduus septuaginta . ut scribit S. P. Augustinus epist. I99. ad Hesrcbiuin, cap. 6. Si alii pasIim admittunt, hasce hebdomadas intelligentes communi ter de Iicbdomadibus annalibus. Unde Se in tabula quam in tertio paragrapho exhi-b mus , annus primus prinnae hebdomadis cohaeret cum anno primo Reipublieae Iudae
rum restitutae, ut ultimae hebdomadis annus extremus congruat cum anno esusdem Rei
publica nonagcsmo supra quadringentesimum . servato in singulis hebdomadibus ckarracterisno anni Sabbatisi.
33. Ad maiorem intelligentiam quadringentorum de nonaginta annorum quo Saulis regno ccilligit Theodoretus usque ad Sabbatismnm septuaginta annorum praedictum a Ieremia, observandum est ex dieendis in secunda Dissertatione, g. r. num.1O. annum nonum regni Sedeciς, Sabbatismi hujus proximum . suisse a morte Sal monis trecentesimum de nonagelimum . Regnavit Salomon annos quadraginta, quistpater ejus David . Saul vero regnum ante Davidem per annos viginti , mortuo Samuele tenuerat . Ei duxerant ergo a regno Saulis ad Salomonis mortem anni centum , qui cum trecentis & nonaginta postmodum elapsis de expletis anno Sedeciae nono, conficiunt summa in quadringentorum & nonaginta annorum
De Hebdomade sexagesii a scunda ab edicto ,
33. Nsgnes sunt in Hebdomadibus Hebrateis annorum tum sexagelum tertias Rci publicae Judaeorum restitutae , ab hebdomada edicti Artaxerxiani de i s staurandis Ieroselymis sexagesina seeunda , tum septima quae supra ejunmodi sexagesimam secundam elapsa est . ut non sine eausa Angelus dixerit Danieli r Ab exitu fermonis . ut iterum aificetur Ierusalem , usve ad Cbria Bum ducem, hebdomades Dptem, O brbdomades sexaginta dua erunt. Nisi enim haee hebdomadum distributio in septem Si sexaginta duas mysterium haberet . dieendum
erat: Hebdomades sexaginta novem erunt.
3s. Prius quam mysterium aperiamus pro nostro modulo , observandum est hebia domadas septem usque ad Christum ducem proximὸ ductas debere numerari post hebdomadas sexaginta duas . IIebraei apud D. Hieronymum in eaput in Danielis , nec nos , Inquiηπι , moveat quὀd primum numerentur septem hebdomadae , in postea sexagιnta Δa . . . Eiι enim bee Hisma sermonis Hebresei antiquorum sermonis Latmi; ut ante minorem ut in crum suppatent , O potia majorem. Herbi gratia c πω git D. Hieronymus nox Iuxta ρroprietatem linguae nostrae num dicimus t ia brabam vixi: annis centum septraginta quιnque r illi ἡ contrario loquuntur r vixit O rabam avnis quisqhe in I prBMista o' centum . Eminentissimus Cardinalius Norisius iupra stantisi mo opere da epochis Syro - Macedonum , Dissere. I. cap. Φ alia in idem argumentum adficit ad laudatum locum Hieronymi , quod in nummis quos Urbium Epoeliis obsignatos , pasiim exhibet, minores numeri saepe majoribus anteponantur . Idem ine docent de ii ucriptiones aliquot prope Aleppum Syriae urbem nuper reper
72쪽
α S sectae in Sae. Script. Disserc
rae , quas mecum communicare dignatus est vir eximae eruiiticinis Gisbertus CG rus in literis ad me transmusis per humanissimum totique orbi litetario notissimum virum Antonium MasIta claum . Tertullianus , eadem numerandi ratione admiis Ibro adversus Iudaeos, tenet similiter suppurandas in primo loco sexaginta duas he domadas, deinde septem. Et Theodoretus commentario in Danielem scribit de Angelo qui hebdomadas revelavit, μνου δηλον , ἔα τάς ἐζώ ντα δυσ- ν repar ra παχε, κώ με να a 'M -τα. esse per senum . quod sexaginta duas hebram adas
priores posuit, G postr. septem . Tum, paucis intei Netis I Et tam , inquit, supernis quoque planum fecit, septem se hebdomadas ultimo loco posuisse , eιὶm dixit:., Utque ad Christum enim ducem hebdomades septem , & hebdomades sexaginta se duae. Usque ad ducem enim Chrsum hebdomadas Ieptem multiplicatas tu Damente reposuit I ut intelligamks, si a Corso fui qum yerrus numerare velim Ηs, septem nos prius bebdomadas comperturos , deinde sexaginta duas. Aliam quidem Tertullianus , aliam Theodoretus, aliam Hebraei Iam memorati rationem ineunt tam sexaginta duarum , quam septem hebdomadum . Sed dissidentia quae oritur ex ina curata eorum chronologia, minime ossicit veritati quam consensio eorum loquitur.
uuntur aliae septem usque ad Chrsum ducem numerandae. Sexagesima secunda heia omas annalis ab edicto , quae Reipublicae Judaeorum restitutae fuit tertia post sexagesinam, iniit anno ante epocham Christi vulgarem vigesimo tertio; ita ut annus tertius hu)us hebdomadis congruat partim cum anno vigesimo primo , partim cum vigesimo ante eamdem epocham . Herodes tune agebat annum decimum - octavum regni sui. ut in altera Dissertatione ostendimus 3e ex Dione Se ex Josepho. Is annus , adeoque de hebdomas annalis sexagesima secunda ab edicto , est maxime insuenis ob instaurationem templi. quam Her es tune exorsus est. teste eodem Iosepho lib. rs. Antiq. cap. Iq.
mini , cujus adventum promittebant hebdomados septem sectiturae sexa canta duas numeratas ab edicto Artaxerxiano de reficiendis derosolymis . Prνdixerat hane gloriam Aggeus Propheta cap te secundo, dicens ; Et venpet desideratus cunctis Gentiabus t O ιmρlebo domum istam gloria , vicit Dominus exercituum . . . . Magna erit gloria domus ιβιus novissima ρlusquam ρrima, dicit Dominus exercituum: CP in loco isto dabo pacem, dicit Dominus exercituum. Cum ergo domus haec noviluima , sive templum, cui Christus summam gloriam conciliavit; adventu ejus instante , coeperit instaurari liebdomade Danesis sexagesima secunda numerata ab edicto toties mem rato i in promptu est existimare, ideo Angelum dixisse Danieli ; Ab exitu fermιnis, ut iterum aut1icetur Rrufes m , usque ad Cisristum ducem , hebdoma es septem , inheldomades sexagιnta daa erunt : quia templum erius instauratio debebat insignire ultimam sexaginta duarum hebdomadum, summae gloriae insignibus i inandum erat a Christo obsignaturo septem alias quae secuturae erant , hebdoma i. s. Ad regis adventum instaurantur reficiuntur, Ornantur nus palatia r & haec regiae praeparatio signum est regem propius accedere. Templum instauratum ab Herode nati in diebus eiu c hristi Domini saerum palatium fuit , in quo accest etim Simeon , renponio accepto . Spiritu Sancto, non vi uram se mortem , nisi prius videret Christum Domini . L . it. 16. Et de quo ipse Christus eiecit negotiatores , dicens et Amferae ista hine . Er xιlιte facere domum patris meι , domum negotiationis . Joan. u. ιε.
ual)ὸ memoranda propter insignem tropologiam quae animos eorum excitavit, ut at uendςrent tempus ab iaccepta instauratione templi, aeque perducens ad Corsum d
73쪽
cem , ac hebdomades se rim numeratae post sexaginta dinis. Co)tigit haee disputatio sub initium prνdicationis chrsti, anno aerae nostrae vulgaris vitesimo- septimo , quo iniit septima bebdomas animalis numerata post sexaginta duas ab edicto . elapsis ab
inchoata templi instauratiore annis quadraginta sex . Tot enim colliguntur ab anno vigcsmci ante aeram nos ram vulgarem , quo instauratio tem' i empta est . Ciam itaque Christus qui suam mortem ruinae veteris templi , fle resum ectionem instaurationi novi quod tune stabat , non dubitabat conserre , dixisset Iudaeis : Divite templum Me, em in tribus diebus excitabo illud: Ii non attendentes, quod ille Leaiaeue templo eorporis δει , sed statim cogitantes de templo quod ab annis quadraginta sex. vetere diruto, instaurari coepe t. dixerunt: Quadraginta O Iex annis ad ca-itim exi templum hoc, in tu in Dins dιebMs excitabis illud λ Joan. ii. ty xo. Fugebat homires carnales sensus verborum Christi tropologicus . litera tamen quam rispiciebant, dabat eis aditum ad intelligendas usque ad Obrinum ducem hebdom deshρtem ; cum hebdomades sexaginta duas obsignasset coepta templi instauratio, ad quam
39. Non possum hyc pra teritae numerum annorum desolationis Ierusalem a eonq
pratione templi facta a Chaldaeis usque ad annum primum Cyri quo Judaeis data
est facultas instaurandi idem templum . Cum enim ille numerus annorum , intellectus a Daniele, mentem eius praeparavexit ad intelligentiam hebdomadum; inde quoque illustrari poterunt hebdomades septem utque ad Christum ducem praeostensum in Cyro . Chaldaica templi conflagratio eontigit anno decimo nono. Nabuchodon soli regis Babylonis, IV. Reg. XXV. 8. Ab hoc anno usque ad primum Cyri r gnantis eum Dario Medo , terminis inclusis , reperiuntur anni quadraginta novem . sive hebdomades septem annales . Hune ergo numerum annorum intesigens Daniel optime noverat suisse ab eversione veteris templi usque ad Cyrum hebdomades septem . In Prophetia quam Sancti Patres intelligunt partim de Christo Domino , pallim de c yro christo typico , hae dicit Dominus Cbristo meo Oro , inquit Isaias cap. XI. U. itaque hebdomades septem annales ab eversione veteris templi usque ad 3rum egregie praemonstraverunt hebdomadas septem quas usque ad Christum ducemccilli simus ab eversone secundi templi in instaurationem ejus facta ab Herode. O-ni e in petira contivebant illis, ait Apostolus r. Cor. X. I t. Hinc liberatio populi quam cyrus inchoavit , redemptionem praesagiebat faciendam a Christo Domino.
rinnus agebatur quadragesmus nonus ab eversione veteris templi, quando inchoatam hane Judaeorum liberationem obivit Cyrus: annus item quadragesimus nonus labebatur ab eversione secundi templi, quando mundi redemptionem operatus est Christus pei salutare in suam mortem , quae juxta antiquissima Ecc Iesiae monumenta contigit duobus Geminis consulibus , sive anno aerae nostrae vulgaris vigesimo - nono. Tun
templum cuius gloria erat in Christo , gloriae suae jacturam scita velo monstravit . Cum enim lesus emisit spiritum , velum templi scissum est in duas ρartes a fummoti ue deorγum , in terra mota est , in petra scissa sunt. Matth. XXVII. si . Ita testimonium perhibuit de Christo. templum illud euias reaedificatio effeeit . ut sexaginta novem hebdomades ιinque ad Christum ducem numerandae ab edicto de reficicm dis Jerosolymis , dividerentur in septem iv sexaginta duas : in septem quas obsignaret passio christi, scisso templi velor in sexaginta duas , quas insigniret coepta instauratio templi, quod tam solemne testimonium ipsi Christo debebat reddere. o. Mire conti sit ut hae sexaginta duae hebdomades expletae suerint in Jubi leo , qui terminavit hebdomadam annalem sexagesinam tertiam Reipublicae Judaeornm restitutae I ut patet ex nostra tabula hebdomadum Danielis. lnde enim de planior Sepromptior de illustrior solemniorque evasit calculus septem hebdomadum, quae secutiuae mox erant Wque ad c,ristum ducem . quia , Jubileo exacto , dcbebant Judaei
74쪽
24 Selectae in Sac. Script. Dissert.
numerare septem hebdomadas annorum usque ad alterura Jubileum, juxta legem quam exposuimus in secundo paragrapho. Cum ea quae contine ebant ρὐ Jubilaeum , pertinerent ad septem hebclomadas annorum quae proximὰ succedebant , Levit. XXV. perspicuum est passionem Christi debuiste pertinere ad aliquam ex septem hebdomadibus post sexaginta duas numeratist quia Angelus dixit Danieli; Et ροχ bebdomades sexaginta duas Occidetur Christus. Cum autem Iam dixisset idem Angelus, claclo proprio Jubilei servato, usque ad chriuum ducem heb fomades septem , nulli dubium esse potest ocelsionem CLristi ducis debuisse pertinere ad septimam istarum he domadum. Cyclus ille Iubilei fuit extremus omnium Jubaleorum ante eversionem Ierusalem Ze exterminium Reipublicae Iudaicae duraturum usque ad finem saeculi . Jubrua autem extremo vemet filius Davidis . seu Messias , ajunt Talinudistae in tractatu Sanhedrin cap. II. n. 29. Theodoretus qui Iuxta editionem septuaginta Piralem terit, Exterminabitur unctio, pro Occidetur Christus , relatis ex hae editione his Angeli verbis et Et post hebdomadas sexaginta duas exterminabitur Mnctio , praeclare notat non dixisse Angelum post septem, αε α τας εροι τα δυο, ιο ' ἀς εα asea, ἐν ίς ες st e. ιευ- .ire rati niσυα . Sed post sexaginta duas, post quas Iuni illa I ptem , in quibus exterminabitur unctio. Alio quidem trahit cxterminium unctionis . Sed editio vulgata quae textum Hebraicum clarius Se prellius exprimit , nos dricet
eo loci occisionem Christi, sue Uncti, qui de ipsa unctio est. Aanc lectionem jampridem recepit s. P. Augustinus epist. 399. ad Hesyc Dum, alias 79. doeens contra illum Danielis Prophetiam de Christo non este implendam in fine saeculi , sed j in fuisse impletam in esus morte, Propter quod, inquit, in eadem Prophetιa Hebras c dices expressius habent, OCCIDETUR CHRI reus.
q. VI. De una hebdomada quam Daniel etidis futuram
madis in quo defecit bosia Cr sacriscium, fuitque in templo abominatio desolationis.
r. Lanum Jam secimus in Christo Jesu, qui r. Cor. I. 3o. Doctus est nobi sapientia a Deo, or justitia , oe sanctificatio , . redemptio ; impletas essI tuaginta hildomades, quae abbrev atae sunt inquit Angelut ad Danielem ) suρer ρσκlum tuum , oe super urbi m Savitam tuam , ut consummetur ρravaricalis , Ur sinem aecipiat peccatum , O dileatur iniquitas, . adducatis linitia Iempiterna, edi impleatur visio , γ Prophetia, . ungaruν Sanetus Sant orum. He domas enim septuagesima super populam Judaicum suis restitiitum legibus decisa patentis imo calculo ea fuit, qua Dominus noster desis Christus, iustitia sempiterna , de Samctus sanctorum . passus est; ut consi immatetur prvvaricatio, 3c finem acciperet peccatum , de deleretur iniquitas , de impleretur visio de Prophetia. Quia hinc omn s Pr
75쪽
beta testim Om,m ρerhibent, remissionem prica, o um accFere r nomen eius omnes, qui credunt in eum . Act. X. I. Et stre est strvit arto mo ρcccatis nostris ; non 'o nostris autem tantum, sed etiam ρra totius mundi. . Joan. ii. 3. Et ideo no νι terim uti me diator est ; ut morte intercedente , tu rede Ito em earum praνarιcationum . quae erant
sub priori testamento, repromisonem acc*isint, qui vocati sunt aeternae haerecitatis. H b. IX. I s. Jam quoque explan vimu . quomodo ab exitu sermovis. ut iterum adisicetur erusalem , usque ad christum ducem , expectatum postremis tempi secundi temnoribus . hebdomades septem hebdomades sexaginta dua suerunt, insignes et Fciente se xa inta duas Herodiana instauratione huius templi . quae incidit in hebs omidem annalem xagesimam secundam ab edacto Artaxerxi a no de reaedifieandis Ierosolym s ; septem oe . to mox seeutas usque a cbristum ducem obsignante illius morte , quae contigit hebdomade annali septuagesima Reipublicae Judaeorum restitutae . seu septima post sexaginta duas numeratas ab laudato edicto; quod hebdomas huius edi ti fuerit secunda a restitutione Reipublieae. Nihil hoe Systemate planius . nihil apertius de expeditius desi le- rari potest. 2. Videamus in praesenti , quo pertineat una hebdomada , quam Daniel prospexit post coeteras in passione Christi impletas. Postquam Angelus dixit eis Oeeidetur Cbriaris: mox adjecit ; Et non erit Wus ρορulus , quι eum negaturus eri . Et e νitatem σSanctuarium dissipabit populus eam duee νenturor in sinis eius vastitas , O ρω finem
belli statuta dejolatro. Confirmabit autem paύium multis beMoma a unar in in cmιdio ebdomadis defietet binia in Sacrificium. Et eris in templo, abominatio desolationis r indisque ad consummationem in finem perfeνerabit desolatio. Dan. IM 16. 17. Cum Christus Dominus praedicens eversionem templi post passionem suam saturam , expresse dixerit I Ciam ergo videritis abominationem desolationis. qua sιcta est . . Daniele Proρbetat antem in loco Sanctor qui letit, istelligat et tunc qui in Juisa junt, fes ι ad montes, Aratth. XXIV r s. frustra conaremur querere hebdomadam euius est abominat o tesol
tioηrs . in septuaginta hebdomadibus quas Passio Christi obsignarit . Unde Hesychius
epistola ad S. Augustinum quae inter Augustinianas novae editionis ea 1 3. alis 1 79. r
Glsime ait num. I. contra eos qui hinc unam hebdomadam putabant impletam su i se in L hristor Quomodo erro rust rium hebrama Iarum M a letum M que ai uaιιν. talem in Passionem Chrest, admiror ; eam illus in dimissio hebdomada Propbeta locutus est. cendo is In dimidio hebdomadae tolletur sacrificium meum, Se supplicat s. descitati 'ri num interitus, fle ad Sacrificium abominatio. Hac erra abominatio si Iam eo tria fuerat, qκomodo Domanus monet . s' dicit is Cum videritis abominationem desolati
nis, qui d dictum est per Danielem Prophetam , stantem in loco Samsto , qui Iegitis intellieit
qI. Quamvis S. P. Augustinus epistola ad ipsum Hesychium, multotiest a nobis la data, mentem ejus in hoc improbet, quod hebdomades Sancti Danielis non ad prunum Domini adventum , sicut pluribus visum est , sed ad secundum potius existimaret pertinere I quia relinquitur , At qui vult cogere inam Prophetiam eredi jaciaι sine eo lemdam , c tcndat quantum potest, or os radat si potest, primo as ventu Domini non fuge
Nompletam, contra tot expositores vivisoriam eloquιorum, qui hanc non sotam eo ut eisne temporum, verum etiam rebus ipsis com etam Ixisse demonstra σι, maxime quod ibi
friptum es , , Et ungetur Sanctus Sanctorum e mel Aropter quod in 'adem Prophetia ἐκιrm coiees expressus habent ., occidetur Christus: nihilo tamen secius suffragatur Hesychici asserenti hebdomadas Danielis impIeta et non fuisse in Christo , qtiantu n adulam ad quam abominatio desolationis pertinet. Non es ergo inquit num. 3 1. cur puIemus Hebdomadas Propheta Duηielis, vel propter dierum breviationem fuisse turbatas, et illo iam tempore non fuisse completas, sed in sine saeuia esse eo In las . Nos enim 'sinem Domιia impleta sunt. suod qui putant, rect μὰ tua senten. Ia re et u-C x tur,
76쪽
α 8 S lectae in Sae. Scripti Dissert.
tur . qua dixi i A Hγe ergo abominatim ii iam completa surrat , quo modo Dominus is monet A diei t. c um videritis abominationem de lationis, quod dictum est per D ,. nielem Prophetam. stantem in loco Sancto . qui lexit intePigat e His verbis beat turins itia illi merito eorrigendi furit , qui dicunt eam, cum haec Dominus loqueretur, Hlante Possionem re preectrinemque ejus fuisse m mpletam. . Praeiverat Hesychio Apollinaris Laodicenus apud sanctum Hieronymum in eaput nonum Danielis; ubi asserit hanc se timorum capere contecturam e quia Africanus Scriptor ' morum . . . ultimam hebdomadam in fine mun si esse testetur di nee msse fieri ut 3μncta dividantur aetates r sed omnia sibi; iuxta Prophetiam Danielis , esse te ora e mlanda . Si sententiam Asrieani tenuisset Apollinarius , non junxi siet ultimam hebdom dam Danielis eum p oribus septuag ta: quam Iunctio rem , nee ipse Daniel pollulae. Tt quidem Africanus apud Iaudatum Hiero ymum haec locutus ad verbum est : Cui tutum quod in Daniele de seWuaginta hebdomadibus legimus. multa O m rabilia eoni nec qua nunc Ioneum est dicere ι rexo quod ad prasens opus pert net , de temporibus disserem
dum est. Nullique dubium quis de asyentu Christi praefisatio sit qui ρoli septuaginta be
doma as mundo apparuit: post quem consummata sunt delicta, in finem accepit nee, tum , O deleta est iniquitas, in annuηciata justitia femoirema , qua legis Iustitiam riviceret . O imHe a in visio oe Prophetiar quia lex O Proob tae usque ad Buti iam Τ hianem e ct tinctus est Sanctus Sanctorum e qua omnia 'ri quam Christus bumanum eomas assumeret. Derabantur magis qxam tenebantur. Ita aue 'sticanus terminai, i in primo Christi adventu septuaginta hebdomadas, a qu)bus proinde dissangebat ultimam hebdo madum quani in fine mundi esse puti vir. S. Hipnolitus apud eumdem Hieronymum novssimam quoque hebdomadam ponit in consummatisne muni: quam dividit in Helia tempora oe Antichristi : quamvis coeteras usque ad nativit i m Christi porrigat. Maiadem sententis retus scrinior e puti de Pascha at Tibu i s. Cypriano . relatis verbis Angelis Et confirmatri testamentum multis hebdomas una r mox eonclusit; me est e go hebdomas una , quam 1 Ireta γit . Iesus de LXX. misit in nox sima muli tempora. Quam helu madam recornoscimus habere annos septem et in quibus oportet primo Enoeb O Eliam venire. cy p r fuam Troybetiam magnae multitudini Eνangelium , idessnovum testamentum, cons mare. Sic etenim an immue . relκm Danielι dixisse ,, Con-- firmabit te stan entum multis hebdomas una. Tum duas in o lites dividit hane heia
domadam juxta Heliae tempora Se Antichristi d 'incta a sanio Hippolyto. Extat etiam nune esuidem Hyppolyti de Chi isto de Antichr sto de manstratio . in qua id ipsum declaratur . negotium nullum sacessente ei segregatione huIus hebdomadae a caeteris in primo Christi adventu impletis. 4s. Et vero nullum est in Danielis Prophetia sundamentum attexendi ad hebdomadas impletas in Christo unam illam hebdomadam, ad quam abominatio refotationis pertinet. Neque enim habenda est septuagesima , ut multis plaeet ς cum character septuagesimaest c hristi Passio e character autem unius hebdomadis praeter septuaginta vago quodam numerandi modo deseriptae sit bellum exitiale eivitati ae Sanctuario , destio hosti Aesaerificii apud Judaeos in dimidio huius hebdomad a saetenda, Ae abominatici desolationia in eorum templo. Exploratissimum quidem est ram ista evenisse ἔ ad ecueque non posse intelligi de a minatione desolationis in fine saeculi sutura , contra quam senserunt priosei illi patres a nobis memorari. At aeque certissmum hebdomadam annalem Hebraio eam , ad quam pertinent , non esse eam qua passus est Christus , vel huic hebdomadi proximam et quia bellum quod populus Romanus duce Tito movit adversum Iudaeos.
Ee excisonem , instammationem . eversionem . vastitatem urbi Jerosolyinorum atque templo intulit , cessantibus per hane desolationem hostiis eorum te Sacrificiis, non comtigit nisi post aliquot hebdomadas arnales a Passione Christi elapsas. 6. Quod abominatio desolationis praedicta a Daniele completa suerit in aversione
77쪽
Jerusalem saeta per Titum , manifestum est ex S. Evangelista Matthaeo eollati cuni X.Luca. Christus enim qui apud Matthaeuni ait I Oim ergo Dideritis abominationem desolati v s,quae dicta es a Dariete Tropheta, stantom in Deo Sav or qui legit, intelligat. Clarius a pii. l Lu- eam dixit; Cum autem Niripitis circumdari ab exercitu Drusalem , tune scitote quia πρα- pinquavit desolaetio ejus. Lue. XX l. ro. Lotum istum Divi Lucae ponderans S. P. Augustinus epistola ad Hesychium saepissimc laudata , ait num. 18. post exscripta tum Matthaei tum Marci verba I Lucas vero ut ostenderet tune factam fuisse abominationem de lationis, uuat Daniela madicta est, quando expugnata es Jerusalem , haec eodem loco Domini verba commemorare δε Cum autem videritis circumdari ab exercitu Ierusalem, tunc scitote quia ,, appropinquavit desolatio eius. instaret itaque tunc ibi positam desu.rtionis abom:- nationem, de qua duo illi Eva resista locuti funt. Deinde num. 2'. ita coneludi tr L
eas ergo patefecit quod se ροstet incertum , non ad oculi finem , sed ad evugnationem
Ierusalem pertinere id quod Lctum est de abominatione desolation s. Nullum autem videns esse responsum eorum qui abominationem istam ad finem taculi reserebant, ait num. tr. Qui autem dicunt, sicut Fertissime etiam Lucas Evangeli testatur, tunc
fuisse factam, quando eversa est Ierusalem. quid eis re ρonctatur videre debent, quo usfine saeculi, vel eirca finem exesimant haec futura. Hoc idem iam ante.S. Patrem Augustinum docuerat Origenes, quamvis Africanus Ae Hippolytus, et synchroni, Pr phetat verba intelligerent de seculi sile. Ait enim trach. XXIX. in Mitti sumi Tum autem Aper templum quod fuit in Hierosolymis, facta es abominatio desolationis tem
pli cινιtatis, in eo videlicet tempore quando viderunt cireumdatam Ierusalem ab exere itu, ut Ireundum quod prophetaverat Salνaror de ea ,eognoscant quod avropiavit desolatio Qus. Et hane desolationis abominationem factam IUer temρlum ab exercitu Ierusalem circumdante, dicit Propheta usque ad tempus consummatienis manere,ut co
summatio fiat mundi super desolationem Jerusalem , O templi quod ess in ear 47. Origenis magister S. Clemens Alexandrinus quamvis obscurissimὰ loquatur de septuaginta hebdomadibus Danielis in primo Stromatum; ita tamen septem 5e sexaginta duas quae ducuntur ab edicto de reaediscandis Jerosolymis, vult impleri, quan
Sannorum . veniens O implens visonem O' Prophetam, unctus est in earne viritu patres sui: ut unam illam hebdomadam ad quam pertinet abominatio desolationis post Christi mortem sutura , partim reserat ad tempora Neronis sub quo coepit haec ab minatio, partim ad tempora Vespasiani sub quo completa est. Ait enim; Πεδαμαδος
dimidium tenuit Nero regnans , O in Sancta civitate Jerusalem statuit abominationemro in dimidio hebdomadis interemρtus est oe irae, O Otho, O Galba, O Vitellius. espasianus autem obtinuit imperium, O destruxit Jerusalem, O Sanctum vastavit. Iuxta chronologiam Clementis Alexandrini Christus passus est anno quintodecimo TLberii a morte Augusti numerato , sive anno aerae nostrae vulgar, vigesmo non . Gοῦ δἐ επαθεν, eis σῆς υπας p.rae I ρωαληα, γίioreas ἔ- ρις. Ex quo autem passus est,tisque ad eversionem Jerusalem, fiunt anni a. uti numerat lib. I. Stromatum jam laudato. Id quod Origenes etiam admittite misαραπιν - γαρ ετη κώ δύο, οἶμαι , αν u
eontra Celsum θ quadraginta duos annos ex quo erucifixerunt. Jesum , fuisse usque ad Ierosolymortim defructionem . Et sand ab anno aerae nostrae vulgaris vigesimo non quo cruei affixus est Christus ad annum ejusdem aerae septuagesimum quo Ierosoly-α0rum everso contigit, reperiuntur, inclusis terminis, anni quadraginta duo, Hinc
78쪽
go Selectae in Sac. Script. Differt.
Petavius, attenta Clementis chronologia. lib. I 2. de doctrina temporum . cap. I .doctissime notat, quod secundum ejus sententiam postrema ae septuagesima hebdumas dirempta es a cateris ac divulsa. Scio D. Nicolaum te Nourry , e familia. Benedicti nacongregationis S. Mauri , qui praeelaram operam navavit in illustrandis operibus Clementis Alexandrini aliorumque scriptorum primi de secundi Ecclesiae saeculi, non omnino probare hane Petavit observationem. 8. Quidquid tamen dicatur, debemus nos hebdomadam annalem ad quam pertinet abominatio desolationis inchoata sub Nerone de completa sub Vespasiano , quemadmodum ipse Clemens notavit, se ungere ab hebdomadibus quas Propheta duxit usque ad Christum , ne eonfundamus tempus Passionis esus cum tempore eversionis Ierusalem. Neque enim illa hebdomas potest esse de septuaginta abbreviatis super populum, neque de sexaginta novem ductis ab edicto: quia tam istas sexaginta novem, quam illas septuaginta explet & terminat hebdomas Passionis Christi, a qua nemo non seiungit he domadam exitialem Ierosolymis. Agamus ergo sejunctim ab reliquis de de hac una hebdomada, &de dimidio hebdomadis tam insigniter notato a propheta. Auctor est
Josephus lib. . de Bello Iudaico, cap. ix. Jesum quendam , filium Anani, plebeium
de rusticum, προῦ νεοάεων ἐς I diu miam quadriennιo ante bellum, esim ad stilum Scenopegiae diem venisset, repente exelamasse: Vox ab Orienter Vox ab occiaenter Rox aquatuor ventis: Vox in Perosolymam O templum: Vox in maritos novos, novoque nuptas:
Vox in omnem hunc populum. Ominosas istas voces secutum est tristissimum Vra, quod homo ille quotidie dabatJerosolymis, σοῦτ' ἐφ' i r L ιτου, κώ-πiντε ἀων, id per
septem annos O menses quinque faciens . . . in η τὰ τοι, πολιορκιαν ι γε κληδόνιας ἰδών, α ιπα-wre. donec in obsidione opere intuens auguria, quievit. Supra murum enim circumiens iterum , nbueb civitati ac fano ae populo, πoce maximi clamitabat. Cum autem ad extremum addidit, vel etiam mihι, lapis tormento missus eum statim peremit, animamque adhue illa omnia lugentem dimisit. Populus Rominus qui urbem , duce Tito , obsessam tenebat in eius atque templi exterminium, quod paucis post mensibus contigit, anno secundo Vespasiani, aerae Christianae septuagesimo: is est de quo dixerat Daniel ἐν Et civitatem oe SancIuarium dissipabit populus cum dura venturoris finis ejus vastitas. in post finem belli Hatuta desolatio. Confirmabit autem pactum
multis hebdomada una. Hanc ergo hebdomadam utique annalem nobis describunt illi septem anni quos una eum mensibus quinque notavit Iosephus velut satales Ierosolymis. Nee enim haec mensium appendicula officit veritati unius hebdomadis annalis praedictae a Daniele. Sicut enim tempus regni David in Hebron quod describitur septem παν , O sex mensibus. 2. Reg. V. s. excessu mensum misso desinitur tantum septem annis, 3, Reg. II. Ir. At I. Par. XXIX. 17. it a quos Iosephus femem annos O menses quinque dixit, hos Daniel prωdixit sub unius hebdomadis seu septennii nomine. . Hi quinque menses superflui expleverunt annum Ecclesiasticum Judaeorum qui
tune labebatur. Add: ti enim mens scenopegiorum, anni Ecclesiastici septimo,duodenarium conficiunt numerum mensium . Itaque septennium Jesu Ananidis post quinquς menses supersuos computatum coepit amense Nisan anni aerae Christianae sexageumi tertii quo initium hujus mensis iuxta veterem eyelum Judaeorum incidit in d:em decimam n
nam mensis Martii. A mense enim Nisan illius anni usque ad mensem Nisan anni ejusdem aerae septuagesimi quo interiit Jesus Ananides, elapsum est integrum septennium. Di midi peracto hirius hebdomadis annalis anno Neronis duodeeimo, aerae Christianae sexagesimo sexto, mensis Hyperberetaeus Syro-Macedonum si Ve Tisti Chaldaeorum qui Judaeis erat se-Iximu anni Ecclesiastiei de primus anni civilis, dedit initium alteri dimidio. usdem heia Omadis. Vetus cyclus Judaeorum a nobis iuvante Deo illustrandus exhibet hoc annoneomeniam hujus mensis ad diem nonam mensis Septembris. Josephus qui lib. 2. de Bello Iudaico ca p. 2 I. refert quod propter Scenopegiorum dies festos, tu Ierosolymam mpia
79쪽
omnis ascenderat, narrat eapite mox sequenti seditiosos Iudaeos se eestille in interiorem partem ora το Habs er te lum, Cestio Gallo Syriae praeside obsidente Jerosolymam,
labente utique eodem mense: quia ta πιακάς υπεοῦ ερεν is μη erat triccsima Hyperberetaei meiss , quo Scenopegiam celebrabant Iudaei a die decima quinta usque ad viget. simam primam per septem dies. Ex tunc ergo abominatio desolationis stetit in templo ter seditiosos Iudaeos qui templum impie occupaverunt, pollueruntque , sicientes e loco lancto abominandam acropolim. Hi enim sunt iacinorosi illi Zelotae de quibus Iosephus lib. s. de Bello Iudaico, cap. 2. ait: Cilm vero multa contempsissent de virtute ac vitiis β.itata majorum, etiam qua de patria olim praedicta fuerant, vera esste exitumobavere. Retus enim quidam fermo ferebatur, tune demum civitatem captum iri. Sancta quoque flammis exurenda esse 1ure belli, eum seditio fuisset exorta, x--ο λάου προμ ωσινο ν τἐu Dee C manus propriae polluissent Dei templum. Annus aerae Christianae septuagesimus qui stantem in loco sancto per nequissimos Zelotas abominationem de Aialationis consummavit, per conflagrationem templi factam die deeima mensis Ab sive Loi, incidente in diem quartam mensis Augusti, eum endelechismus seu juge sacri seium defecisset die decima septima mensis Tamur sive Panemi competente in diem dceimam tertiam mensis Julii, terminavit dimidium hebdomadis annalis inchoatum cum ab minatione desolationis mense Hyperberetaeo anni ejusdem aerae sexagesimi sexti. Terminus
praeelsus hujus dimidii suit mensis Nisan qui anno aerae Christianae septuagesimo iniit
die trigesima mensis Martiir quia tres anni cum dimidio ducti a die ultima mensis Tisii anni ejusdem aerae sexagesimi sexti porriguntur usque ad diem ultimam mensis Nisan anni septuagesimi . Et quidem Josephus lib. s. de Bello Iudaico cap. . refert ad hunc memsem summum abominationis in templo, qua populares ad aram delati cor circum templum appulsi conculcabantur, eum lignis ρasm ferroque caederentur, versis in execrandam. hominum stragem solitis eorum hostiis & Sacrificiis; ut his hoc pacto deficientibus eo pleretur quod dixerat Angelus ad Danielem : Et in dimidis hebdomadis deficiet bouia j aer ficium; es erit in templo abominatio desolationis. Quia tamen dimidium hebdomadis annalis notatum absque ullo mensium discrimine , quale est illud Danieliticum, latius potest usurpari, ponendo scilicet annum quartum a Cestiana Ierosolymorum obsidione pro termino abominationis stantis in templo & desitionis hostiae ac Sacrificii, quocumque illius anni mense id eontigerite non immerito possumus includere in eodem dimidio &desectum iugis sacrificii & consagrationem templi & excidium urbis. Ista enim peracta sunt intra annum quartum ab obsessis a CessioJerosolymis de ab incoepta in templo abominatione desolationis; hisque peractis suit quae usque ad consummationemo finem perseverabit desolatis. Quicquid ergo praenunciaverat Daniel &de una he domada ab reliquis in Christo terminatis divulsa, Se de dimidio hebdomadis, id in historia eversionis Jerusalem per Titum factae sub patre Vespasiano videmus completum, nee ullum de divulsione dubium superest. Neque enim ista divulsio in tanta rerum evidentia obscuram essicit vel incertam supputationem reliquarum hebdomadum. Ut enim divulso historiae eversonis Ierusalem ab historia Passionis Christi obscuritatem nona fleri divino Danielis oraculo, ita nee divulsio hebdomadis complexae hane eversionem. o. Paulo aliter de Danielitico hebdomadis dimidio disserueram in digressione ad brevemtexereitationem in monumenta Coptica . Nec displieuerat viris eruditis mea explanatio, ipsi praesertim nostro Thomat Bouges, divinarum literarum in comventu Tolosano prostabri , qui sententiam rudi adhue insormatam calculo expli eandam suscepit docta dissertatione de hebdomadibus Danielis Gallice eonseripta secundum eos numeros quos ea in digressione expressi. Dueebam hoc dimidium ab anno aerae Christianae sexagelimo nono,iimperii Vespasiani primo, quo iniit apud Hebrivos una annorum hebdomas dimidium eonsecuta anno ejusdem atrae septuagesimo secundo re
Vespasiani quarto. In hoc enim dimidio quod lassester terminavit Liberius Maximus
80쪽
; a Mectae in Sac. Script. Differt.
Judaeae procurator, cum acceptis a Vespasiano literis, ut omnem terram venderet M. deorum . omnem eis libertatem ademit & avitas possessiones quas recuperare numquam
potuerunt; praeter desectum jugis sacrificii specialiter notatum a Josepho lib. .debello Iudaico cap. q. contigit conflagratio ipsius templi de exeidium urbis. Verum cum desectus jugis iacrificii, templique conflagratio pertineant ad quartum annum ex quo abominatio desolationis stetit in templo juxta ea quae jam diximus, non puto recedem dum ab hae dimidii hebdomadis annalis ratione.
De magnis discultatibus quibus f implicantrui di versam a nostra sententiam tuentur de bebdomadibus Danidis.
r. - Οn una est Re veterum Rr reeentiorum sententia de hebdomadibus Da-l melis, quae ab interpretatione nostra dissentiens inenodabilem reddit m tam insignem Prophetiam de Christo Domino. Praecipua dissimitatis eausa fuit una illa hebdomast, quam lieet DanieI sejunctim a exteris deis scribat, hane tamen ab his sejunctam plures non viderunt. Sie Tertullianus libro adversus Iudaeos rectὸ quidem observat exitialem Jerosolymis hane hebdomadam impleisoni suisse , quando Respasianus anno primo imperis sui debellavit Judaeos: quia ex His his quoque temoribus . ω debellaris Iudais, ponia eclaverant illis libamina eroeri-mia, qua exinde illis embrari non potuerunt. Sed parum ace atὸ inde eonficit,qubdita in diem expugnationis sua Judaei impleverunt hebdomadas LXX.pradictas a Daniele Enormiter enim eontra ChronoIogiam mecat, initium repetens harum hebdomadum ab anno primo Darii Nothi, quem non sine magno anaehronismo eonfundit eum D rio Medo, rejus anno primo Daniel vidit illas hebdomadas . Nam regnum Darii Medi antevertit regnum Darii Nothi annis rentum quatuordeeim: quia Darius Medus regnavit Babylone ab anno tertio Olympiadis sexagesimae, ante aeram Christianam qui sentesimo trigesimo octavo, ut jam vidimus in primo paragrapho. At Darius Nothus regnum iniit anno primo OIympiadis octogesimae nonae , ante vulgarem Christi nati epocham quadringentesimo vigelimo quarto, ut nos docet Diodorus lib. ret. Biblioth.
M Eusebius in Chronieo. Quid quod Artaxerxes Lonomanus a quo datum est edictum de i nstaurandis Ierosolymis, futurum post visionem de hebdomadibus, praecedit aetate Darium Nothum. Iam quippe objerat S: ipse, de Xerxes qui duobus mensibus post eum regnavit, & Sogdianus eui post septem menses regni interfecto suecessit Darius Nothus. Nisi sortὸ quis existimet eum Sulpieio Severo non Darium Hystaspidein, sed Darium Nothum eum esse sub quo instauratum est temsum e edictum vero de instaurandis Ierosolymis eaetisse non ab Artaxerxe Longimano, sed ab Artaxerxe Mn mone seu Memorioso, Darii Nothi suceessore. Id eertὸ multum placuit sealigero, Drusio, aliisque Sealigerariet , qui hane Sulpicii Severi sententiam renovare conati sunt. Verum ea quae diximus tum de septuaginta annis desolationis Ierusalem e