장음표시 사용
41쪽
cani utinos in descrip .ione aetatum patrum postdiluvianorum, de temerario intempolatoris ausu vitiatos habeamus, necesse est. GR E. Q. Iam dixi ex S. Epiphanio non unam sui sie in annorum mimeris codicum Samariti eorum lectionem. Haec autem varietas Iocum maximὸ habuit in annis
patriarcharum qui post Semum fuerunt. De Melchisedecho scribit Sanctus ille
tunt esse Sem. Confligit contra hanc sententiam, quod reperint ab ortu Semmi Abrab iis templis, quo Muctis echo obviam venit, colligi summam amotum M XXX. dum si xcentis tantum annis constat vixisse Sem. Et quidem in hane sumi iam concedunt numeri Samaritici descripti ab Eusebio &Georgio Syncello, eoncedit te hodie Pentateuchus Hebrae Samaritanus. Verum mox repugnat aliorum exemplarium supputatio quam idem Epipbanius subjieit. Caeterum, inquit, ex estorum exemplarium Iunutatione, ab ortu Sem ad illud tempus quo Asraba-mo Melchisi reus occurrit, id quod octuagesimo vel nonagesimo vita illius anus coutigit, consurgunt XKII rvm πλύω - ελαανω anni plus minas DCXVIII Remittuntur de pia cedenti summa anni plusquam quingenti. I ΑΥ. 23. Crediderim & alia suisse Samaritanorum exemplaria quae etiam reserebant minorem annorum summam, qualem scilicet reperimus in Hebraeis eodicibus 8c Latinis Editionis Vulgatae. Nam minorem postulabat memorata de Melchisedecho sententia non tam Samaritanorum quam Hebraeorum , ad quorum calc los eant revocat D. Hieronymus epist. CXX vL ad Evagrium, & lib.Traditionum Hebraicarum in Gonetam. Ex quo licci inferre priscos Samaritanos eundem a Semo usque ad Abrahamum Iegisse numerum annorum , quem Hebraei habentiu ibis codicibus; atque adeo Hebraeos de Samaritanos concordasse in aetatibus Se antediluvianorum Se post di tu vi anorum patriarcharum describendis. Rabbi
filius Enachinam qui in antiqua de Melchisedem Opinione hae fuit, laudatur ab Hieronymo a S. fide lib. I. contra Judaeos cap. s. An vera, an falsa sit tae sententia, hie non inquiro. Id mihi sincit in praesenti eam cohaerere non posse
nisi eum ebronologia Hebraica, & hodiernos Samaritanorum codices esse adultiteratos in his numeris, in quibus ipsi non consentiunt. His. i . Quid quod tantuin obstent illi codices , quantum proficiunt his elironoI gis , qui masorem inde manum sibi accersisse putarunt, ut germanos Hebraeorum numeros e medio tollerent λ Si euim decretorius eis fuerit Pentateuchus Samariticus in numero annorum quiem exhibet ante natales posterorum Semi, stirpi; quae ducit ita Abraham: quidni etiam decretorius erit in deicriptione annorum sebsequentium eosdem natales λ At tantum abest ut his in annis illis δε-veat , ut E eontrario magnum ipsis dissidium paret , vixque aversos ab Hebraiae, veritate saepὸ offendat Graecos eodices. Conducit maxime eomprobationi h ius veritatis ungulorum patriarcharum qui inter Semum & Abrahamum suerunt.
GRA. 's. Cum summa voluntate inquiram in singulas. Hςreo tamen, εe quo me vertam vix habeo. Georgius Syncellus pag. ras . notat exemplaria nonulla, ut O Eusebii scripta, quae post Sata natum Arpbaxad annis 4o 3. inter vivos egisse referunt. In alios numeros abeunt alia exemplaria, juxta quae Cainan loco Salae
ponitur. Vaticana editio Graeca legit ετη πεπαπι σια annos quadringentos, Latina annos trecentum. Obversa lectione S. August. quest. 23. in Gen. Latine
repererat annos CCCC. Graece Gnos CCC. Editio Complutense de MS. Alexandrinum, quibus consonat Adonis chronicon , Be Oeeolampadii eodex, legunt
diens , quibus concordat Copto. Arabica mamiseripta, una eum chroni eo Ale
42쪽
xandrino de Abul pharagio, habent Vιακοσια πιακοντα annos trccenses
triginta. Coclax vero re Oxoniensis Se Cottinianus, ut Iunius notat, praesert
HEu. ac. Sex variantes lectiones codicum Grircorum hie video et nullam earum invenio, quae examussim respondeat Pentateucho Samaritanorum, juxta quem vixit Arphaxad trecentos Se tres annos, postquam genuit Sela. At suxta textum H
vixit ias, me ad , postquam genuit Selab, tres annos O quadringentos annos . Uaee est ipsissima lectio Eusebii & exemplarium nonnullorum editionis LXX.quat, uti jam accepimus a Georgio Syncello, Post Sala natum Arphaxad annis μ3. inter vivos egisse referunt. LAT. 27 Exemplaria haec rejiciebant Cainanum illum, de quo famosissima constituta est quaestio, num si titius sit. Et quidem hunc in suis Septuaginta prater Eusebium non invenerunt Theophilus Antiochenus, Julius Africanus, Origenes. D. Hieronymus, Procopius Gazaeus, aliique bene multi, quos passim ob servant, qui de insitit io hoc genearcha accurate disserunt, maxime Petrus Pollinus, ULserius de Grotius . Idem Cainan non apparet in tribus locis Editionis Latinae Vulgatae; primo in capite decimo libri Genesis v. 2 ubi dicitur; At vero P-maxad genuit Sale. Secundo in capite undecimo eiusdem libri v. Ir. ubi exprimitur tempus quo Arphaxad genuit Sale: Tertio in capite primo libri primi Paralipomenon , ubi pariter legitur: Arphaxad autem genuit Sale. Scio Cainanum reperiri Luc. III. 36. At nullus dubito cum grav issimis Editionis Latinae Uulgatae assertoribus Cornelio a Lapide, Dionysio Petavio, Petro Possino &Natali Alexandro, quin is irrepserit hunc in locum , quippe quem suis septuaginta depravatis aptare studuerint quidam Christiani. Nam S. Irenaeus lib. I. contra Haereses cap. 33. ubi genealogiam Christi ex Evangelista Luca memorat, numerum exhibet genearcharum, qui Cainanum hunc minime patitur. Eundem in hac genealogia non invenit Iosephus, vetus scriptor Christianus, ut notum est ex ejus Hypomnestico . Extat Se hodie vetustissimus eodex manu scriptus Duangeliorum Graeco-Latinus in publica Cantabrigiensis Academiae Bibliotheca, qui tam in Graeco textu quam Latino Cainanum illum non habet. Alium codicem maim scriptum in hoc idem argumentum adducit Grotius. GRAE. 28. Id milii magno momento est , quod etiamnum extent vetustissima Lucae exemplaria, quae dictum Cainanum defugerunt, quodque vetustissimi patres eum in suis exemplaribus nacti non sint. Editio vero LXX. praeterquam quod destituitur praesidio textus Samaritani, locum nullum habet, in quo non varient Muscodices. Primus locut habetur cap. io. libri Genesis, v. 24. ubi interpretatio Copto-Arabica sert expresse , quod ADFATAΔ Α qc4 A CAAΑ . Itant R opbaxad genuit Sala. Si in eodem capite v. 22. reperiatur Cainan,
non tamen ut filius, sed ut frater Arphaxadi, quod ad aliam quaestionem pertinet: additur ad marginem lite nota Arabica : a Illa pcarnan Hie non est in Syro. Secundus locus extat cap. II. ejusdem libri, in quo illum non habebant exemplaria nonnulla, quae ex Georgio Syncello jam retuli, ut & illa quae Theopbilus Antiochenus , Iulius Africanus, & Eusibius consuluerunt. Tertius & ultimus locus spectat ad caput primum libri primi Paralipomenon , ubi pariter Cainan non legitur secundum editionem Graec Latinam& Romanam & Parisiensem . Sed transeamus ad annos quos vixit Sala seu Sale,
postquam genuit Hebet. Eusebius apud Georgium Syncellum ait juxta I tu ginta interpretationem, quod Sala vixit superstes annis 4o I. usque ad septimum amum Serucb. Annos ηο3. lego pro W6. qui ibi mendose exar tur: quia sa-
43쪽
ia non sic v:xrsici usque ad septimum annum Seruch, ut vult Eusebius sed usque ad decimum, uti constat ex Gus calculis. Eusebi inam lectionem conia iii mant excerpta chronotagica praefixae chronographiae Joannis Malalae At
distentiunt plures codices legentes πιακός- τωμνrα annos trecentos
triginta Dissentit interpretatio Copto-Arabica habens τεmo isti renita di nvo gerentos aunos . Dissentit de Chronicon Alexandrinum pugnans pro annis CCCL. 1 Hra. 19. Ex his quatuor lectionibus nulIa cohaeret eum eo licibus Samaritanis sumta quos Sela vixit, postquam genuit Hebrum, trecentis O tribus annis ' At prima quae est Eusebii, eonsentit apertissime cum his textus Hebraici 'ri
postquιrm genuit Heber, tres annos O quadrintentos annos. CRAE. 3o. Non sine magna admiratione ita desiexas a Pentateueho Samaritano Iectiones eodicum Graecorum intueor 3 ut nullam hactenus protulerim quω ipsi vel fortuito eonsonet. E contra video semper aliquam lectionem cohaerentem eum textu Hebraico. Ad reliqua pergamus. Graeci eodices Vaticanus, Oeoniensis, de Cottinianus, quibus fuerinit interpretatio Copto-Arabica sue-einunt Se lectiones Bedae, Aaonis, Chroniel Alexandrini Re Georgii Syncelli tribuunt Hebero, postquam genuit Phaleg , ducentos Se septuaginta annos Repugnant tamen editiones Aldina , Francosordiensis, & Complutensis , quenna cum MS. Alexandrino , & ineolampadii eodiee perhibent ἔνη πιακόσια annos irremtos septuaginta . Reluctatur etiam Eusebius in suis septuaginta a Georgio Syncello emessis, ex quibus, nato Phaleg , Heberus vixit superstes annis so. Hrs. 3 r. Rursus Eusebiana Iectio sapit .eritatem Hebraleami 'R: rudi n)Rd y 'aν-H. miri in Misit Heber, ρostquam genuis
Phaleg . triginta annos , in quadringentos annos. Fateor esse lectionem Graeis
eam interSillas, quas iam audivi, eui faveat Pentateuehus Samariticus; cumnxta eum vixerit Heber, stostquam genuit Phaleg, ducentis septuagιnta annis. sed farlax Se inanis est e sensio eam fortuita r nec editionem LXX. invenit vaeuam a lectione eoneordissima iantibus Hebratis. CR.ae. 31. Quo easu fictum sit', ut aversa ab his sontibus Iectio Graeea eonstiterit cum textu Samaritan , superfluum esset quaerere, quando videmus aliam lectionem redolere eosdem sontes. Sequitur Philegi aetas post natum ei Ragau sive Reu. Reeeptissima eodi m Graeeorum lectio eam definit durentis novem annis, non sine discrepantia translationis Copto-Arabieae, in qua reperio Co NpoΜΠr. mo π:ν'l' di ducentos septuaginta annos. sic nulla hie te mone stat textus Samaritanus . secundum quem Phaleg visui postquam genuit Resau, eentum in novem annis. Sed priorem , quae receimssima est, firmat ad hune modum textus Hebraicus r a,li
novem amos in dueentos ramos. An in aliquo subsequentium patriareharum Graeci vel Graecorum sequaees aeredent ad rationes Samariticas λ Iuxta eas vixit Ragau, ρο uam genuit raret, centum oe septem annis . . . Axit autem rarug, postqxam genuit 2 aebor , eentum annis . . . Vixit autem Nachoν, posta fuam xenuit Nare, I xaginta novem ovis. CRASNno a numeros minime sonant eodices Graeei, magno in primis eo
lanni serunt Ragau vixisse post genitum Serueb annos ducentos & septem, Seruch utem dueentos post genitum Naehor. Neque hie dissona est Copi
vixit Naestor post genitum Tharam,
44쪽
est ingens eodieum dissimilitudo. Sed nullus respondet lactioni Samariti M. Eusebius apud Georgium Syneellum pag.87. ait Iuxta Septuaginta intermetrai
nem quod Nachor, nato Thara , vixit Iuperstes annis Ir'. Copi Arabicus Pentateuchus legit m H ΜIJ I. : diu: 'Eu centum in Haeinti annos. Editiones Romana de Complutensis , habent una cum Oeco lampadii codice ἐφ ευνδε ei μνωνε annos centum viginti quinque. Er. λω ει--ια anni centum viginti novem notantur in ML Alexandrino, ac editionibus Ald
na S: Francosordiensi , quibus Beda de Chronicon Alexandrinum accedunt. Denique secundum Adonem centum triginta norim annos hie ponunt Septuaginta. En in annis unius Nachor lectiones quinque dissonas, a quibus omnibus dissentiunt codices Samaritani. HEB. 3s. Non ita se a Graecis abstrahit textus Hebraicus . Primo ipsis pondus affert Se in Reu de in Serug. α):: P2ν ara: rue nrt ira: ma: α'nsu Nna DR mi arici 'n do, 'nRu Et νιxit Reu. postquam genuit serug, septem annos oe ducentos annos ... M vixit Serug, postquam genuit ' actor , ducentos annos. Secundo planum facit in Nachor lectionem Eusebii est e caeteris praeserendam, quippe cujus auctoritatem se eomprobat: : a U Drtu ma Pytan mn nsim Sm mnR Nna 'n i
LAT. 36. Ambiguitatem lectionum & eodicum Editionis LXX. solidissime sublatam
videor nec dubito de tenuitate rationum Samariticarum, quae repugnant He
braicis, elare lucentibus in Editione Latina vulgata. Di recto quidem id non
pertinet ad annos, quos vocant chronologicos, eos videlicet, qui natalitia prae
cesserunt. Potest tamen Se pro illis premi argumentum non solum ab tanta Pentateuchi Samaritani infirmatione , quae illum Graecis chronologis irritum nullumque facit , verum etia in ab receptis in eodem Pentateucho annorum dinumerationibus . Secundum hunc Pentateuchum fuerunt omnes dies Arphaxad quadringenti & triginta octo anni , quot etiam colliguntur in textu Hebraico. Iuxta quem Arphaxad vixit ante genitum Sale triginta quin'ue annis, de post genitum quadringentis tribus: nisi quod librariorum incuria factum est , ut pronis quadringentis tribus trecentos tres legant Latini. Hostes veritatis Hebraicae, qui argumentantur a Pentateucho Samaritano, non possunt carpere hanc summam annorum; cum in eam conspirent Samaritani & Hebraei. Jidem editionis LXX. de sensores nullum habent ex exemplaribus jam notatis , quod cum numeris Samariticis cohaereat in annis quos Arphaxad vixit post genitum Sale: habent tamen aliqua , in quibus reperiuntur numeri quos legimus in textu Hebraico, nempe anni quadringenti de tres, quos proinde repudiare non possunt. Atqui annis quadringentis Ae tribus detractis de quadringentis Se trigii ta octo totius vitae Arphaxad, reliqui anni qui natalem Sale praecesserint, sunt tantum triginta quinque. Stat ergo eontra Graecos veritas Hebraica nos docens una cum interprete Latino Uulgato vixisse Arphaxad annis triginta quinque , de miruisse Sale. Valet idem argumentum in annis Sale, Phaleg, Reu , Sarug de Nachor. Nam Samaritani convςmunt cum Hebraeis definientibus aetatem Sale annis quadringentis traginta tribus, aetatem Se Phaleg de Reu annis ducentis trigintain vem , aetatem Sarug annis ducentis triginta, aetatem Nachor annis centum quadraginta octo. Atqui tradentibus Hebraeis ex suo textu Se Latinis ex sua editione vulgata , Sale vixisse post genitum Heber quadringentis tribus annis , Phaleg vixisse post genitum Reu ducentis novem annis, Reu vixisse post genitum Samg ducentis septem annis, Samg vixisse post genitum Nachor ducentis annis, Nachor vixisse post genitum Thare centum decem o novem amis, fidem de trimque
45쪽
N. r. colliguntur ab Adam usque ad Pbalee filium Heber anni MMM. Hune Plesychii locum etiam legimus in quaestionibus theolozicis Anastasi , quaest. 1. Eumdem E Manu scripto Regio illustrat Sylburgius annotationibus in Clementem Alexandrinum, ad pag. 339. Item IIumsredus Hodius ex Bibliothecae Bodleianae membranaceo manuscripto doctissimis in Malalam protegomenis. Eodem spectat Se Suidas in -κ: Ars γὰρ Aδαμ, inquit, ψχει το
t:cum anni a CCXLV a diluvio vero usque ad Phalae anni DCCLVIU. Sic fiunt anni ter mille. Idem Suidas in Ainhi abit in alios numeros , colligens άπο
ficationem, sive usque ad Phaleg, annos DXAV. Totidem colligit Jornandes, item Chronicon syntagma quod Emmanuel a Scheis rate edidit in appendice ad opus chronologicu in pap. sI7. Difleri tamen hoc syntagma in annis ab aedificatione turris usque ad nativitatem Abrahae , quos numerat quingentos triginta, Suidas vero quadringentos viginti quinque e dum Eusebius exhibet a diluvio usque ad ortum Phaleg annos quadringentos de unum , & ab ortu Phaleg usque ad ortum Abrahae annos quingentos quadraginta de unum: dum in chronico Hippolyti Thebani apud laudatum Schel stratium pag. 3Io. notantur a diluvio usque ad Abraham ἔρη Apo. anni MCLXX. vel . τη ΑΣΟ anni MCCLXX. ut Canissus legerat, primus esusdem elironici editor . Piget annotare alias varietates, quibus huc atque illuc iactatur editio Septuaginta
LAT. 39. Satis superque habemus, quod nobis indieasti; ut intelligamus hane editionem fluctuare totam in numeris, quibus Hebraica veritas repugnat . Sed discrepantia unius compuli Antiocheni plus etiam satis. Quis , velim , est
tam excors, quem non moveat disterentia annorum quingentorum sexaginta.& unius, quibus computus ille superat Eusebianuine Jamne mirum Grscos rivulos longe a sontibus Hebraeis abesse, cum illos videmuet a seipsis tantum discedere λ Nusquam verius in hoc numerorum literarumque numeralium dissidio, quam quod in veteri Carthaginiensium proverbio fuit e Gamma Letant, O rursus Bela Gammam persequitur. Ultro citroque abeuntibus compulis,alius Iabesactat Se restindit alium: sallacia unius fallaciam alterius trudit. Sic inanes iaciunt impetus in textum Hebraicum de expressam ejus imaginem Editionem Latinam Vulgatam, qui enituntur omni studio ad quaerendum in exemplaribus Editionis septuaginta veram chronologiam. HER qo. At illi textus Hebraici desertores trahunt Iosephum ad suas partes, ut auctoritate vetustissimi exemplaris , quo ille usus est , ostendant corruptum esse textum hodiernum. Puto tamen eos frustra laborem suscipere. GRAE. qr. Legimus quidem apud Josephum numeros qui favent Editioni LXX. nempe lib. i. Antiquit. Judaic. eap. q. S . ubi ferὰ describuntur anni Genearcharum, prout eos in eodicibus hujus editionis reperimus. Sed. quos inde triumphos agant, qui in textum Hebraicum adversantur, nullos video. Primo summa annorum ab Adamo usque ad diluvium , quae ibi legitur suisse ἐτων δισπι - ἐπια σίων πεντάκανγα ἔ:, annorum bis mille sexcentorum qui quaginta sex, non congruit eum annis expansis. Si quid autem sit his innumeris emendandum non ex mera conjectura, sed ex vetusto Josephi epit maiore , qui Graece extat in Bibliotheea Vaticana num. 98 . id erit vox δισχυσαν bis mille, pro qua legendum χιλιον mille et cum ille scribat de diluvio F σαο iβη δεῖ ro. σο που ος , κἄτοὶ το νοσοῦν πu τηκοτον
46쪽
ἔρος A . u. Incurarit autem haec vastitas in annum ab Adamo misisimum quinquagesimum secum , intelligo supra sexcentesimum vitae Noe, quo, nemine refragante diluvium contigit. Secundo emendationem hane confirmat Josephus ipse lib. 8. Antiquit. cap. a. ubi tam in editis, quam manu scriptis , ac laudata epitome Vaticana , ait Salomonem, Dei se prima templi fundamenta,
luvio mille quadringenaos quadraginta. Tum calculos ultra diluvium producens usque ad Adamum , inde colligit ετη πισχίλια η au τον auia δύο .annos ter mille centum O duos. Facile fuit huie auctori rotunde numerare annos a diluvio mille quadringentos S: quadraginta pro mille quadringentis de quadraginta sex , qui detracti de ter mille centum A duobus relinquunt summam annorum ab Adamo usque ad diluvium mille sexcentorum quinquaginta sex. Tertio idein scriptor lib. I. Antiq. eap. 7. ait de Abrahamo: ος αυτος μνἐ μό-, δε risu δ' ἰρει νώ εο tem re ς διακοxta: fas τὰ τ α ἐω uleio ἐγει ine. Otti decimus greidem est a Noachor fecundo autem anno crnonassimo supra ducentos pase diluvium natus. Notis Tinis de testatissima est ista lectici: cum in eam conspirent omnes codiees editi di manu scripti, sive Latini si .e Grat ei. Ex duobus Graecis quos asservat Bibliotheca Uaticana, alium mim. 98 . alium num. 13 q. prior id planum facit sol. s. de posterior sol. is. Adhaee Joannes Zonaras qui a sexcentis eirciter annis redegit in compendium libros Antiquitatum Iudaicarum Josephi, idem prodit Iib. I. Annalium. Nec surpectum tot licitumque est hoe Zonarat testimonium. Is enim, ut cςteri Graeci, fidem adjungebat exeerptis ex editione LXX. Interpretum numeris. Quarto idem Zonaras eodem libro primo Annalium describens historiam eversionis templi rursus exhibet Josephi numeros, qui redolent textum Hebraicum hodier.
num auxta ea quς scriptor ille notavit lib. ro. Antiq. cap. Ir. Zonarae consonat etiam anonymus, cujus epitomen manu scriptam iam commemoravi. Observo
tamen hoc in loco prscipitantiam Josephi in colligendis suis numeris. Dicens de tempore quod e Huxit a diluvio usque ad templi vastationem factam a Chal-
sex. dierum secem: posuit nongentos pro octingentis , ut ex aliis ejus calculis inani sestum est. Frsterea anonymus epitomator Rr Zonaras lagunt pro π νr qui Iaginta, πεντηκοσαεαθά quinquaginta septem: quod Si rationes Joseptu postulant. Ita cum iuxta hune auctorem numerentur ab Adamo usque
ἡ M ura. annι ter mille quingenti tredecim, menses sex, dies decem: inde subductis annis diluvio mille octingentis quinquaginta septein, mensbus sex, ae decem diebus, restat tu ab Adamo usque ad diluvium fluxerint anni mille sexcetnti quinquaginta sex. Quintδ hecatoniades annorum, quas in editis I sephi legimus ae commodate ad vulgatos versonis LXX. Interpretum codices, vacillant in manu scriptis. si enim reperiamus in editis sellium genuisse Enosum
nuscriptis Uri ἔτος πέμ-ν υἰ ἐυτοςὼ anno quinto O cεntesimo. Si secundum edita Henochus genuerit Mathusalem υρά ετος mum κώ εμ - ii iυκος; ςnno quinto Dragesimo O centesimor secundi in manuscripta id evenit ἔ, ις Hu-ν υυ ε-mcicis anno quinto O sexagesimo. LAT. 62. Iure optimo nuneium ejusmodi heratoniadibus remittemus. Id nos docet
editio Basileens s Antiquitatum Iudaicarum ejusdem Josephi ad vetera exemplaria Latina recognitarum, que anno Domini as 3 q. in lucem prodiit. Habet
47쪽
est ingens codicum dissimilitudo. Sed nullus respondet lectioni Samariticae. Eusebius apud Georgium Syneellum pag.87. ait Iuxta Septuaginta interpretati nem quod Nachor, nato Thara , νιxιt superstes annis Ir9. Copi, Arabicus Pentateuchus legit MI I. : 'ia: ἰ Van 'Ru centum G νginti annos. Editiones Romana & Complutensis , habent una cum Cecolampadii codice ἐνu ευγόν ωωσι αντε annos centum Viginti quinque. EG os ro εἰκοσιε, ita anni centum viginti novem notantur in ML Alexandrino, ac editionibus Aldiana de Francosordiensi , quibus Beda & Chronicon Alexandrinum accedunt. Denique secundum Adonem centum triginta novem annos hie ponunt Septuaginta. En in annis unius Nachor lectiones quinque disianas, a quibus omnibus dissentiunt codices Samaritani. HLa. Non ita se a Graecis abstrahit textus Hebrateus . Primo ipsis pondus affert S: in Reu de in Serug. tam ν ν ara: mR vr',an 'rire : ma: α' a 'η nη , nri arata 'nra QU,M'rutu Et νιxu 'u, postquam genuit ni Q, septem annos O ducento amos . . . Ez vixit Se I , postquam genuit Nachor , ducentos annos. Secundo planum facit in Nachor lectionem Eusebii esse caeteris pneserendam, quippe cujus auctoritatem se eomprobat: : - nrt misyx: n mn mi ,' PinR 'am vvi Et vixit Nacser, postquam genuit Tarta, novemdecim annos, O centum annos. LAT. 36. Ambiguitatem lectionum de eodicum Editionis LXX. solidissime sublatam videor nec dubito de tenuitate rationum Samariticarum, quae repugnant Hebraicis, elare lucentibus in Editione Latina Vulgata. Di recto quidem id non pertinet ad annos, quos vocant chronologicos, eos videlicet, qui natalitia prae cesserunt. Potest tamen Ae pro illis premi argumentum non solum ab tanta Pentateuchi Samaritani infirmatione , quar illum Graecis chronologis irritum nullumque saeit ; verum etiam ab receptis in eodem Pentateucho annorum di innumerationibus . Secundum hunc Pentateuchum suerunt omnes dies Arphaxad quadringenti de triginta octo anni ; quot etiam colla guntur in textu Hebraico, Iuxta quem Arpbaxad vixit ante genitum Sale triginta quinque annis, de post genitum quadringentis tribus: nisi quod librariorum incuria factum est , ut pro his quadringentis tribus trecentos tres legant Latini. Hostes veritatis Hebraicae , qui argumentantur a Pentateucho Samaritano, non possunt carpere hanc summam annorum; cum in eam conspirent Samaritani Be Hebraei. Jidem editionis LXX. defensores nullum habent ex exemplaribus jam notatis , quod cuinnumeris Samariticis cohaereat in annis quos Arphaxad vixit post genitum Salerhabent tamen aliqua , in quibus reperiuntur numeri quos legimus in textu Hebraico, nempe anni quadringenti & tres, quos proinde repudiare non possunt. Atqui annis quadringentis & tribus detractis de quadringentis Se triginta octo totius vitae Arphaxad, reliqui anni qui natalem Sale praecesserint, sunt tantum triginta quinque. Stat ergo eontra Graecos veritas Hebraica nos docens una cum interprete Latino Vulgato vixisse Arphaxad annis triginta quinque, de genuisse Sale. Valet idem argumentum in annis Sale, Phaleg, Reu , Saruga: Nacbor. Nam Samaritani conusniunt eum Hebrxis definientibus aetatem Sale annis quadringentis triginta tribus, aetatem de Phaleg de Reu annis ducentis triginta n Vem , aetatem Samg annis ducentis triginta, aetatem Nachor annis centum qua draginta octo. Atqui tradentibus Hebraeis ex suo textu & Latinis ex sua editione vulgata , Sale vixisse post genitum Heber quadringentis tribus annis , Phaleg vixisse post genitum Reu ducentis novem annis, Reu vixisse post genitum Sarug ducentis septem annis, Sarug vixisse post genitum Nachor ducentis annis, Nachin rixisse post genitivn Thare cretum decem o novem annis, Mem de
48쪽
Imprimatur, si videbitur. Nicolaus collius Vicarius Generalis.
Alexander Marainellius Moerendissimi Patris Magistri S. A. P. Vicarius.
49쪽
De Septuaginta Hebdomadibus . I
. a Dissert'ticinirm in saeras Pagina
Dei , quod ante momiferat mi Fr betas suos in Scriptur si Sanctis de Νιο Iuo. qui facto es ei ex semιηe Davod. Deumatim earnem , qui praedestinatus ess Fitius Dei in γρrtute fecundum Spiritum sanctificatιοms ex resurrectιone mortuorum JUu Chrisi Domini nostri et Rom. r. exordium duco ab Danielis hebdomadibus. Quia . si opput.rtis citam temporibus hebdomadum , uti numerus ρrtractetur ι non sol,m chroius . sed etiam rempus reperitur, quo eum oportuit venire Passarum , ut scribit S. Pater Augustinus i b. I 2. contra Fausturo. cap. 6 . Hoc in argumento versatus iam strictim summatimque sui digressone ad
brevem exescitationem in monumenta Coptica Bibliothecae , alicanae , quam proxrme ante antrum staculare in decimum septimum edidi. Id stati .n egi , ut hebdomaaas i a nielis revoearem ad calculos hebdomadum annalium Hebraicarum , quarum character erat annus Sabbaticus . Juxta hunc modum numerandi. Hi braeis ustatissimurn ,
hebdomadet se Vaginta novem . ducendas.ab edicto de instaurandis Jeri selimis usque ad Palsi n-m Christi intellexi de totidem hebdomadibus annorum Hebraici , quas ab Autumno . anni periodi Iulianae 26 mante vulgarem Citristi epocliam qui tringentesimi δύ quinquan simi. colligo ex characterismo annorum Sabbaticoimn . . Niliat habeo, quo discedam de hac sententia. Imo plura an e:us confirmationem assei am . quae in digress rcula desii se abantur. Cum tamen observaverim ε exquisit ius re discui si , heia doma Uin annalem Hebraicam ad quam pertinet edictum, elle secundam hebdomadum annit m Reipublicae Judaeorum restitutae . eumdemque in Danielis Proplicvla elle te minum hrbdomadum sexaginta novem ductarum ab edtino , de hebdomadum septuaginta abbreviata uiri seu decisarum super ρ ulum , retenta e .lia hebdomadum fiaginta novem, se tu iginta hebdomades quae vi eruatae Dut super populum . inibi v niunt colli ende ab Autumno anni periodi Iuli nae AEts I. ante aera in Christiana MA 'ira
50쪽
. a S iam Sac. Script. Dissert.
quadringentesmi qu3nquagesmai septimi, fit postreini Olympiadis octogesimae . Moram non traho ad demonstrandum Hebraeos recepisse .ebdomadas aηnorum in suis temporum enumerationibus. Id enim est notissimum ex lege de anni, Sabbaticis eddubitatis . Exploratum est quoque tales hebdomadas in usu fuisse extra Hebraeos , praesertim apud Astrologos , Medicos ae Philosophos , qui hebdomadibus humanam vitam emensi sunt , teste Censorino De die Natali, cap. a . Hinc certe Septeni aη m. qui hebdomatici a Graecis appellantur, notantur a Iulio Firmico lib. . Astronomicor. cap. I . Hinc Ac apud Macrobiuus lib. r. in somnium Scipionis, cap.6. post ter Septenos annos . . . quaν ἄ-annorum hebdomas ponitur pro quarta hominis aetate implenda. Et D. Basilius Magnus an Psalmum. ii a tres aetates hominis priores uuas ducit usque ad annum vigesimum primum , scribit peragi ἐν Φωσὶ ἐπιμάσιν ἐς in tribus hebdomadibus annorum. Alia in idem argumentum, obIata occasionς, extant inserius S. I. Sit interim i
De tempore quo Daniel babuit reCedationem de Septuaginta hebdomadibus.
x. ' r V anno pAmo Darii filii Assueri de Semine Medorum , qui imperarit super η regnum Chaldaeorum , Septuaginta hebdomades patefactae sunt Danieli , ut
η patet ex Dus capite nono , v. t. Ac 2 , Non plane convenit inter Chron logos de tempore huius Darii. Qui putant novem annos regni Cyri notatos in mathematico regum Babyloniorum canone , stati in post Nabonadium , ita esse numerandos , ut duo primi non tam ad Cyrum , quam ad Socium regni Darium Medum pertineant, reliqui vero septem sint solius Cyri , longe probabiliorem sententiam tuentur. S. Hieronymus lib. r. commentariorum in Danielem, exponens locum jam laudatum scribit ; Hic est Darius , qui cum Cyro Chaldaeos Babsonio Mesuperavit . Graeci vocarunt Cyaxarem Astyagis filium , quem sacrae paginae dicunt Darium filium Assueri . De Cyaxare autem prodit Xenophon lib. 8. de Instituti ne Cyri, pag. 227. Cyrum ei seposuisse Babylone domum de palatia ; ut si eo ve- Niret, tamquam in sua post et divertere: Quumque, inquit , se com exi salutarent , Wιmum Cyrus Oaxari dixit, domum curiam eι Bahlone selectam se ; u: si etiam eὸ veniret , ex ε. eίκεια - γε θαι tamquam ιn sua diνertere posset . ipse Daniel cap. c. v. 28. ari de seipso; porro Daniel preMeyeravit usque ad regnum Darii, regnumque Cyri Perse. Et cap. I. v. ar. Fuit aurem Daniel H ue ad annum primum Cyri re- xx Tum cap. o. narrat visionem quam habuit anno terrio Cyri regis Persarum. Nempe annus tertius Cyri numeratus a consortio Darii Medi post captam Babylonem, er i annus primus ejusdem Cyri ex quo Monarchiam obtinuit ; seu solus imperavit; Et quidem ex Mathematico Regum Babyloniorum canone Cyrus Babyl niis regnaVit annos omnino novem post Nabonadium seu Balthasarem ultimum regum Chaldaeorum. At ex Xenophonte lib.8. de Institi Cyri iam laudato, idem Cyrus , obtenta monarchia , non pervenit ad annum nonum sed ἔ δουπιν ἐποῦ τοῦ
- χM scptimum sui principatur . Regnum ergo novennale Babylonicum Cyri comptini