장음표시 사용
101쪽
sy. Non peccari debet in verborum ossis v. e. πιν eum indicativo ponitur, est particula temporis ac signiscat quς- , si caulatis est, regit semper con)unctivum. Iam, i quis vernaculum mn ichraan exprimit cum pos , per- Peram loquitur: lectores et auditores intelligunt L. is ,hann. idque recte, ut ideo ille mentem suam non perspicue declaraverit. Sic dum inatim, euhrenidas, regit indicatri um, tim ius indicativum et conjunctivum qui haee confundit, is eispicuitatem laedit Sic, qui dicit alicui Eoi lis doctUsinus , a vie non itinia te scire fatebere hoe sensu Ob du tracti seli gelahr bis etc.. is mentem suam non perspicue exprimit nain verba isti notaint haec ob ta
doctrina eius, litem aude doctum appellar cupit dubitam re loquitur, ill Jue Iaprudens Phet igitur dicero etsi docti mus es, si perspicue loqui cupit. Si e Ii vides est,ennitu Iieuti sciit La toenu disjehen sillis. In oratione tameit obliqua, quam appellant, . e. quando Vel conjunctivus et accusativus cum infinitivo praecessit A videas potest etiam esse feni Eusehs causa pendet ab illa oration obliqua.
Flac de re supr 4. Is satis multa diximus, quae hic repetere taedi foret. 6 Nee p. ccari debet in terminatisne verbi Feryonali, quam vulgo personam appellant pertinet huc illa enuntiatio universalis, quae Urnaeule per mora CX primitur, v. c. an sag nι an is, nan ghrub etc. videndum hic est, utrum per te tiam lingui. P plural. an Per primam pluralis, an per m. cundam sinu ularis OXprina dei, dat v. c. omnia creianda
sunt, quae dicuntur, a man sagr. it. on, quidquisi dicitur, semper verum est, nichi asses, was an priehi, is aliezest wahrci haec roci dicuntur malo loquaris: Non ovntia cre ἀenda sunt, ytιae dicimus vel quae oticis non, quidquιd dicinius vel circia, s 'iuer verum es. Judicio hic opus est. Con. tra recto dicitur: pusthrum est ea, quae scias vel sciamus, , quae didiceris , didicerimus , alios docere . . Es is schri, we- man das, inu man weis vel geterni hat, andere ejert.
Etiam a ac de re supra p. 7 s. satis superque dictum est. videndum scilicet, ii res ei p*is a Proprie conveniat, quam eligas. VII Non debet peceari in usu parmipiorum Tirones
plerumque participia discunt paulo serius, quia thaec nescio quomodo inter dissicissimas res numerantur, et vel putant
vel audiunt ea esse singularia quaedam linguae istinae hine vulgo
102쪽
vulgo fit, ut ii eorum iis singultirem imitari uesnem, seu, in ipsi omni, elegantiam inesse credant, atque ita, quom, ius illa usurpent, eo pulchrius sibi scribere videantiu Hoe non venam esse supra coem Duo tantum monebo i participia Iobent ita ut pare, ut statim appareat, an perm, squam, quando te explicari debeant. In duobus ablativis absolutis h. e. qui non ab aliquo cibo ei praepo sitione reguntur, et qui vulgo ablativi consequeritiae satis obscure, ut fere omnia in libris grammaticis appellantur,riussa in difficinas hi enim per imi tam vel postquam, explieantur. At in aliis major disticultas. In his igitur, qui
perspicuitati midet, is v. c. vernaculurn, eo uomet non nisi tum, eum est particula temporis, ii participium, si ita lubet, mutat; at, si V tonn eonditionem significat vel de in dubia loquitur ac rosiotate, sollie, instris secum liabet, non illud eum participio sacile commutat, v. c. hoc I patrem rideam, betam ei, oenu teli de Vater sum sole eici, non potest mutari lic videns patrem dicam ei quia possit quoque explieari eum video, re ann ita sile tolerabilius foret, v quidem participium fieri necesse est, dicere visurus patrem etc., at et hoc tantum est: mmdo id is , an ita se werde loquiturque de videndo iam imi de re certa, cum s videam dubitanter illud exprimat. Tantae difficultatis est ita loqui, ut vel minima particula cogitationum nostrarimi plane et statim intelligatur et participia non debent nimis coacervari. In omni participio est quaedam brevitas dicendi quae si continuatur, mens auditoris et lectoris, quaeire iter et celeriter dicta latius cogitare cogitur, tamdem defatigatur. ine lectio Livii magis defatigat menteiniectoris praesertim non valde exercitatam, quam testio Nep tis, Caelaris ac fere Ciceronis. Et in tanta coacervatimio participiorum vix fieri potest, quin aliqua obscuritas in mente legentis et maxime audientis suboriatur. Inpliniis cavemda sunt parricipia, propter similem casum substantivi inde pendentem ambiguitas exsistere potest: v. c. non dixerim: Tu uteris hominilvis voluptaribus faentibus vel hominibus f nil Mutatibus ut taceam injucundum esse sed
hoc pertinet ad suavitatem. De participiorum usu prap. 6s r in Parte primo fuse diximus. VIII Subjecti Mea ab iis praedieati Sebet statim erriti liceret. . Peccari hic potest hi omnibus sero imbus, mimo ii his i in duobus nominativis qui καargutiaraim amore ductus dicit restria Mυπ- , ni re ali
103쪽
ouid praeterea addit, quo illis sententiani siem, isse e loquitur; nam sensus potest esse quoque: initis tristitia nam subjemini non semper prinium lam mi occupat: sic Cita ad Div. III, Io bitare non quin tibi amplitudo ista sollicitudo inuina sic ubi sollicitudo est lubjectum Sic Terent He Π, ambigue dixit Iraque
adeo uno animo omnes Arus oderunt iuras quia per se dubium est, utrum Jomu oderisit nurus, an nurus oderintillas a contextus ibi ambiguitati occurrit. α - -- . dativis v. c. non dixerim misi es parcendum homini pro
meum est parcere iam , quia et ex irari possit taminis est
mihi parcere, nec ritu persuatimum est pasti me , - ne haec quidem medico eZendum est morbo, fratri opera danda est literis, tibi utendo est Eieris; ieet nulla ainbiguitas inesse polisit, et hallanus toleranda videamur. 3M in
duobus accusativi. v. c. non dixerim hominem amantem ab Mn vel hominem deum aman em amo inest enim ambigui ras. Multo milius dixerim: Μω---- videntes a Moirtutes olentes nollici se eas amare vel earin amanter Hoc seret profecto lectoris auentionem et patientiam 'dixare, eiquo dissicultates sine necessitate objicere, vel potis fluctus movere in simpulo, ut aiunt. Qui facilius o. potest, cur is tam eontorto loquatur At amor participiorum et reverentia nimia facile ad tales argutias abripit Inprimis hue pertinent duo accusativi substantivorum cum inlinitivo uncti, qui plerumque ambiguitatem creant, prae sertim si duos homines omninoque Ao animalia indicant,
V. e. audio parrem filium non amare. Uter eorum amat ZPater an filius Z Uterque intestigi potest Otum est illud oraculi 1 te, Aeetida, Romanos vincere posse Amb elocutus cst Plautus Merc. II, 4 in Penthum diripuisse umi Bacchas ubi libjectum est Baechas, quod nemo cire potest, nisi eui ista fabula nota, est. Aeque ambigue locu usest Terent. Hee V, I, 6 Creta edepol te Mimihi mirari, Bacchi , quid si, μι pro ire te huc foras puerum mea ejus ubi per se non liquet, utrum Bacchis puerum an puer: Bacchidem evocaverit, imo magis videatur acrius Puemum evocasse, quia te praeponitur: at ex contextu imtelligitur, puerum fuisse, qui evocaverit Bacchidem. Neque vexo Cicero istis duobus accusativis abstinuit v. e. ad Div. Rep a 6 8 aque huic loco primum VI ondeo, me, quamquam justi is οὐ rationes ferre properarim, ainen re exspectarurum fuisse, miti provincia reum rationes pro latis
Aiserin ubi per se quidem bigvrun, utriun me
104쪽
subiectum sit a contextus iacile docet, me esse. Et pam modo Cicero istud tutas potuisset Evitari quidem ista coniunmo duorum acculativoium lacile alioqui potest mutando aetivo in passivum v. c. Pentheum dar tum esse a Bacchis auesio sitium a patre non amari pro patrem friιum nouamare: at in illo Ciceronis De ista mutatio non cluadrat. poterat tamen, si voluisset, ita dicere respondeo, me hoe foe-
rurum fuisse, ut re exspectora eo sic nulla mibiguitas, nulla dissicinas. Et hac ratione ejusmodi duo MMativi facile e utari poterunt. Ac profecto eorum conjunctionem omni m do vitare est perspicue loquentis et, quo magis perspicuo impiimur, eo melius loquimur.
VIus M artius yrniems, Herebo Misime praecedens, vulgo m minativus simpliciter vocatur, idque sitis obsem re ), h. e. Iubjectum si enim rectius dicinio non stato omni debet, nisi paulo ante praecessit, atque ita facile intous potest. imittunt eum pueri libenter, credentes illum in verbo jam latere e flech im ι erbi; lual ,hseu redi rami quia didicerunt amat erraebe legι er ιυ uncis erverti non opus Esi putant. s. c. in ic mitis inemo teruriti Latters glii er nach Haussi, da is Binen rudis datari uber Ken wolite, o Drach er, vertendum: Po issam tam ratre tia locetuus eram hic vel ii domum abiit Cum fratri ruo perjuadere iacis re conarer, is vel iste ιhi reisonolit:
n satis aceurate loquatis domum abiit; mini rup-sit, omisso pronomine his, vel is, isse nondum enim nominat, ras adfuit. Sic. Nuper tuum fratrem victi mpud patrem meum: θηosuit ex e etc. obscure dialium est quis enim quaesivit 'infrater Dicendum potius, si pater fratrem interro gavit his quaesivit ex illo, vel, si frater interrogavit patrem: in extae oa it sic omnia plana. Etiam in v aeula sab
se dictum est: Mulie,sasi ita δε inen Muri ho metuem - da rape re ita, quia aeque meaeo ad utrum illorum vi , et ad utrum τὸ misertineat sic ambigue loquitur diu
cens: male vulgo in scholis quaerunt eae pueris es nam tuereisus να- tamen duo vel plures adsint. Si igitur Puer unuIn eo am simit prius, peccare dicitur, et tamen Maesi'it et invenit ii initiativum. V. c. gregius vir semper abitus es Damionaeas, aux Thebanus. Hic et vir et Dammonaeas et an est nominativus. At, quaerere iuberetur subiectum ac scirer, quid D
105쪽
cens: Obtis et Tatius de variis rebus disputarim t. Quaerem,
quid sini iret, respondit te Dicendum , limajus quaelivit :quaererrat illi ,e Ondit hie vel Cum iu quaiyisset, exponit hic: in Titius quaelivit, dicendum mute quaerenti, vel Cum hic u iesi fit. 0pondit iste Prisci ho plerumque obse runt; linc το is et in primis, qui, quod salvo sensu saepeabeis poterat, tamen ab initio enuntiationis priiacipalis, pollinterpunctionem maximam saepissime ponunt. N. c. οἴσἐ Gadiam profectus est. 9ui eum ibi reperisset eici, ubi nulla
ambiguitas foret, etiam ii is ibossiet. -- Ci Rosci Antisti
s in majores nostrisapientitu' uui eum inultigerent, nisi esset sim tum etc., ubi etiamsi qui abesset, tamen in vorat intelligerentur facile. Divin. in Meil. I de Siculis loquem ait . factum est, uri eum summum in veteribus Patronis να- eis tum non num erum in me praes in suis io rum rutum esse arbitrarentur uni nunc m-uti atque vexari 'ricia me publice saepe venerunt ete. . i. e. Nicia, sed pralaoci contextu non intelli gat Manil. 4 in. 5Aridami autem omne reliquum tempus non ad oblivionem eteris is sed ad cornpar ιtumerum 9υι contulit. Mui posteaquam maxima aediscosa ornab eque ιrsis etc. dus i. e. Hrtur a dares , conicvtus doce t a lacilius est lectori et maxime auditui subjectunt eli untiationis sequentis statini nosse. Si est et ii ponitur, atque ita subjectum repetitur a Cicerone u hiis οβ textu tali init iligi poterat, . . Verr. Ill so in I lumos id bat arat 9r D inodo aut unice Oui I largissisnus e vii Iet, cumulariore meuyura uteretur, ut antea Iolebant facere decumis, cum aequ lege et condisione venibant. Is num ' dabo G
dis defrumento Et qui et is abest poterat; quis enimalitis iram arator intelligendus' Ad Div. I, ep. 3 in A, Treboni in qui in tua provincia magna negotia et an istis et e pessita habet, multos anno utor valde familiariter. Is νη
antea semper gratissimus fuit et: - Xus, in il Pompejus, Sextis ius, multis et veteribus eatis Meestis si milia conjunctus est. Is eum meu consueverit ote. Mi s in Ciuolas Puteolanus valde me obseruat, alaeque est maifamiliaris. Is itasti pessuadet em ibid. l. 3 Dixera in
hi Euris de inus eum Epho essem se curaturum, ut calici Iassia Nomam mitterentur. Id fastum non est, scis nicsior schehen. Epist. Din. . Ωιstidius es tribuli et munice si familiaris meus. I, causam tabe etc. Epist Iso
rum a re erιinus, ut agas eam rem, ne relinquas holuinem in '
tentem ad alicujus tui dissimilis quaestum. Id eum eratum mi
106쪽
θαα- et aec pronomui non omnes hodie scri intest sui addidissent sed non omnes hodie perspicuitatis tam studiosi sunt, quam Cicero erat. X Praepositio quando initium temporis vulgo te . minum a u.' signiscar, ante se libenter habere letitiae; κ' indae a primis metuis inde a prure pio hujus imperii; de ab ad semia ira factum. Si omnis ambiguitas tolli tur et lem, statim praeviael, a non ea, Hessi me sed rempus indicaturum. Ab adni scenita sinuo es esse quoque Persemitin ad Musi: Het tias cia a. e. a Uce es. XI Parentheses, nisi omnes, langae tamen et crebrae
in eadem sententia, quantum seri potest, vitandae sunt im terrumpim enim comotum binomun antecedentium e
consequentium Res per se loquitur - - post parenthesin paulo longiorem Cicero 't comtextum interruptum restituat atque ita perspicuitatis causa, repetit unum vel etiam aliquot vocabula addito vel Verbo hinam, ut nostri sage ita, vel particulis sum , ergo interdum , veruntamen, sea --n v et Ora m gi in Nostra est enim in modo nos oratores sumus, s in ovium disce rati ibus, Di peristis; A id liberationurus publicis aQιibenis auctoreset yriircipes sumus,nosra est, inquam, miniis sa rucisntiae doctritiaeque posses etc. - sic ad Attic. I, p. 16 med. iam ego ille non enim mihi visor insinurer gloriari , cum e mea pud re loquor idem, inqmim, ego recreari asti tos et: -- uisur ad Div. I, ep. 9 67. Scri ipsi etiam nam ab orationiabui dijungo me re referoque ad viansuetiores νι si , quae me maxime, Aut jam a primo adolescentia, delam uni scri3fi liatur Aristotelio more etc. - ad Attic. XVI, p. 3 in Tu vero sapienter . nunc demum enim rescribo his lueris, quas muta, Asti, eonvento Amonio Tiburi bapienter igitur, quod εια - se. IIII, Is in. Minido ex aliis locis a virtute diximus resem dicendum eris plerumque enim quάsiones, quae ad vitam moresque pertinent, a virtutis fonte ducuntur quod igitur Hrius es assinio animi et Not hic aliam sententiam sequL-. Fin. IIII ao in Postea tuus ille Poenulus scis enim Cristaeos elisutes tuos e Phoenista,rofecto iam igitur acutus eici, ubi alia vocabula repetunt , scilicet Loino acutus pro id eminutur. Sic Fin V, 3 Laeror quid , pullosophiam ei
107쪽
vorum, ita mih dives videbatur ut ab ea petere possem, quicquid in studiis nostris oncupissem, iane Urtur laetor erram
, etc., ubi hanc pro philosophiam ponitxu . imis hic senilim signa hi , parentheseos, quia non exstant in editio. nibus ac sine iis parenthesis agnoscitur. Emo ad Diu XV, ep. Io in suando id auidit, quod maxime misistit omnium, omnisin Martalarum, Mareestinorum etia- mirificu enim -mnis a generis, stri fui erga me per aliis uui Gran em ista accidit, ur me. Tusc. I, An tu iri. -- imbui qui es in primis enim se traditur: -- pron injurarum o enim mihi in praesentia occurrit, ut ne rem Mi in linar post alio, sed,s in ener melius , id ergo est yrrimnriarum,
quod est verum ararfalsum etc. - Sed v.' ad Quint. Datam, Ep. 3 non procul ab in Qui Pompejus ut peroravis nam
in eo sane fortis fuit: non es pertem tusu ικι crvula atque interdum etiam silantio tum auctoritate peregerat sed, ut Pe oravit, surrexit Cloius: Ot veIha nam n eo usquctis premuerat stant parenthelis, licet signum ejus desit tum repetuntur sed ut veroravit. - Ο e. I, 3 Puin reiam si quis est paulo ad voluptates propenses nodo ne it ex pecιιdum exere
uis enim quidam homines non re sed nomine λ sed si uu typaulo erectior πια, ubi tamen alia sententia insertur post A: sic sere Orat. III, i in Equi min audis ferum miram Laeliam iacilius enim mulieres ineorruptam amriputare-- fruant, quod minorum sermonis expertes ea tenent semper,
quae primam Hiiserum Irid eamse aurio, ur Plautum mihi vid- aud re mi in his praecedentibus exemplis sta' bet tantum vim conminendi aliquam Sed inno ad Div. VIIII, ep. 16 iis quidquid arre fieri poteris non enim jam satis es eo in pugnare, arrisscium quoddam excogitanaeum est, sed tamen quidquid elaborari aut emi potueri in isto ruinis
. nevolentiam eonciliandam etc. respondet nostro umeraeessen aberi. E. eiffaber reiecisim Oue etc. -lic orat ΙΙ, 9 non Pro α ab in Saepe ego doctos homines, quid dico saepe amo nonnusquam Jaepe enim qui potui qu puer in forum venerim, neque inde unquam liutius quam quassior es fuerim sed tamen au ldivi, ut heri dicebam, et At uvas cum sem, doctissimos viros, ea in Allia Elc. - eruntamen ad Div. V Ep. 2 6. Puxo au-xem mea nonnihil interesse quamquam id i fumi tu intersit. non sane intestigo), veruntamen, quidquid ibin nuntiatumst, ' non longe abesse velim etc., ubi tamen non tam restituere con itextum quam verbis parentheseos ligno inclusis respondero videtur, ut supra sed tamen h. e. es hi iniecisim totae, untem
desse aber, et Melius huc quadrat ad ratisia, P. Io in.
108쪽
a' tamen uti euimur, id explicare debemus v. c. per Me est, Ave, Io, aliove modo. Exempla asteri noli possum: Fia aliud alii difficile et obseurum est et hic ad te nim et amditorum captum se quis iue accommodare debet. Potest etiam interdum, si quidem lubet a propter reverentiam ema audibtores per Oe es explicare dubitas, explicatio tecte. institui; id quod fit i quando statim synonymum adjicis, v. c. aucto-- et initissum Abraeias et diligentia. Divin. in Cae est Da milu sire ex incede Verri III, 7 Do hoc tibi et concedo. De qua re supra p. 38 in Cap. M o pia D. late dimali, est ab quando rem eandem et negative et affirmative essem: v. e. ni luce clarissima res versatur, nec ullo modo negari potest. 3 repetitione ejusdem rei per aliud vocabulum' vel per iomineriptionem. Sic Cicero millies CL p. 39os et Gis XIIII Reperitio usaeem Meae praesertim I ad eam in mi-- artendere lectorem et auritorem volamus, valde necessaria est siue loqui cupienti, ut supra p.ris in explicatione rerum s. ideam diximus. Lector vel auditor semel dicta obliviscitur vel non attendit a repetita nota potest oblivisci, enitur attendere. Fit ista repetitio tum statim tum omni occasione per totam rei tractationem, placetque in primis, si ita fit, ut vix sentiatur a legente et audiente, nil vesde docto, repetitionem ejusdem ideae tam saepe saeuun esse. si quaeris, quibus modis ea instituatvi , tres hic proponam: IDMem uini tam reperitur: v. Q Cic. Rosc. Am. 26 Tantimilista erimen , cui male sicio tam infigne supplicium es eoin rutram, probare te, Eruci, censes posse talitas viris, A ne ea famquidem malefieri protuleris ' ubi maleficium repetitur. - em BI, 6 'paucae Siciliae civitates stin bae a foribus nobis actae quarum ager cum serpublicus populi romani facitus, tamen tuis est reddisus. Is ager a moribus locari foret: mniat disere Is a renseribus, at vocabulum ager simul repetere luit ob perspicuitatem. - Manil Ia extr. Da tantum ML
, crat diuturnum, tam longe ureque dioerjum, quo besis iis
ne gentes ac nationes premebamur, Cn. Pompejus extrema is me apparatat, ineunte vere suscepis, med a aestate confecit. Re
petit ideam belli, ut appareat quai ta virtute sit Pomprius, qui tan in bellum iam celeriter cinii rae Cluent. γ
109쪽
fersabatur,alentium abesse uado potetat; sed repetit, ut
judices macris videant, quam incredibile lit, Milonom taleae locum ad pugiaanduin tu Clodio elegisse. - Pertinet huc illa anaphoi 'a quae nihil aliud est quam repetitio ejus voca- huli, ad quod attendi volumus v. c. Veir. III, 9 Hunc is omnibus supris , hunc in fanorum expilatio; ibus , hunc in iam puris conviviis principem ahibebat se Verres sermo est de Apronio. Huc pertinetiyi ριπι v. e. dulabam, dolabam et:
Pilium, facit epipiam, clausulam repetens.
Vocatulo, cujus ideam repetere vis us, substituitur pro nomen aliquoi v. c. is, ille, hic qui, v. c. Veri II fide Πmarclaide to tuens Cicero ait Exquisitis palam pretiis reas rationibus factis describebat enseres binos in Angulas civit Timarchides. Is suo labore conseque itur, ut ad sum Fer
rem frue ulla sollicitudine sinima pecunia referretur, est idem Timarchides ac paulo post Sed ne miremissi ratione his Timarchides ratu ιν αμ- istum CVerremi.
sertus potuerit otc. Recte: nam Timarcludes profecto in homo notabilis. Add. dicta, VHIL
Vocabulo illi ubi it rutur aliud ejusdem generis λα nomen nomini, Verbum Verbo, interdum etiam plura relaha, atque ita eadela res aliis verbis diverte Xpi in litur, v. Cic. Vorr. I, I in NemisIem vestrin ignorare arbitror, usices, hunc per hosce dies j rmonem vulgi atque ha ec opimo rem, popul roinani fuisse, C. Verrex altera actione renovorum notitis neque ad judicium adfuturum. Muae fama no ideire st. Immemanarat etc. Hiciam nihil aliud est quam sermo is ψ Verri III, 6 primum dicit ita decumas lege Hieronici semper venJundas censuerunt te. Desiide: oe jure ast Verrem praetorem Siculi semper o sunt ubi hoc ore est idem quod legetici ouica. In primis notanda haec duo loca: Vers I, s a. Meditetur de ducibus hostimn quos accepta pecunis obera vix vitiat, quid iacissis re pondeat, quos in eo rum locu Abdbros domi uae resciet avi, quaerat non Dilum, quo μ' ιὶ uere , ita messitetur, videat, quaerat posuit, cum uno ho rum contentus per se esse potuistet. Sed omnis repetitio vincabulorum, modo sit apta est repetitio idearum . e. efficit, ut rem planius Porsyictainus hinc rei tinet dii primis a
110쪽
g avitatem die ndi Alter locus est Cluent. I in Domin nuci salsa invidia opponia veritati in conclanibus, iaceat i. e. nil taleat hin iudiciis Dahae in Finionibu ac tirmonibus im
peratorum, ab ingenii Druζ emium, Nudiatur: De rei nee res ha
heat, entinos impitur litatio inre osit et cause 9gritia conis senescat Egregie in ulni' Dominetur, alior vehementes liniabilia ly lpetus et jaceat, reym ietur, conse=rescat quae copiadit ii ii Poterat dominetur vel valeat et ac jaceat vel revu-dietur usi ere Cicero his omnibus vocabulis vult dicer ,
salsaia in id iam die ungegrianiare sibi Nachreis, time; apud Judices ad valere atque ita Cluenti Iaal nocere aebere. XV Ut rara voeabula, quia sunt paulo ignotiora, sic quoque in primis raras eoinructiones, licet auctoritate priscorum se tueantur, fugere debemus v. c. fruor cum genitivo etc. Nam lector vel auditor, qui usitata tantum et nota meminit, aion statim intelligit, unde iste genitivus pendeat, et pinatur, aliquid sorsati onailsum esse, quo ille casus reseratur. Stelion dixerim priscis ita diemur pro a priscis nec ανα Lumdatur pro a cunctis , licet iste dativus sic occurrat apud cie ronem interdum post passiva poetae ita solent loqui. At post gerundium necessitatis, ut dieitur , et participia in durrecte dativus pro vi cum ablat ponitur: v. c. milii Dein est amandus pro a me liberis 'v'enin Mi eo di pro altiberis: libri nobis sunt legendi pro a nobis. Imo in hae si a dat, vus ei rectior, et tam usitatus apud priscos, ut altera forma per a pro vitio habenda videatur. Omnia enim hic nituimtur usu dicendi. - Si nolim diem in potestatem se pro iis Orestare, licet Cicero ita dixisse dicatur Manil ia, ubi haste in nonnullis Editt. leguntur cum vestros prenu in prari
donum fuisse potestatem sciatis at Edit meae Orestara ueni potestarem ditionemque esse legitur Cie Divin. in vere et , extr. ut in aliis Mitti ita in Emest id quod mihi perinde est, ac si quis vernacula dicat ni ta edere ab stymete. ut alia loca taceam, quorum nonnulla tamen explicatiori adiuvari possunt, norinussa dubia habentur: it Liv. XIIII, 8 mini b .isis in aetem armatis pro acie via vectin Hellen ed. imus p. as seq. Forsan hic Megitivus non nisi manii iub ariorum tribuendus est mones le dixerim, ut es disere pro licendi, licet ita dicat acer Orat. Η, a extri Top. I M URVI, 8 extri rempus est jam fora tamari; VIII, sciti remm era viis ager etc. Nep. Mesa tempus