장음표시 사용
111쪽
s prisci iis non raro loquvntur, quis pro salio habeat a sed quia haec constructio non coivis testorum vel auditorum no- ta est, ut itinendum sit, ne mana mens pertui betur sic non rari sequitur accusativus rum infiniti, apud priscos, κα Cie M. Hu, ja1 rem pus est,mei um a me a-ari. N Dat ii iii tempus esse, majω ei Hrari et: oae ratis non .emenda est, tuin quia prisci ita loquuntur, tum quia
eum alia ubique commutari non potest. - At nemo rarasoni Arumones saetiere potest, nisi qui eas novit h. e. qui leotioni priscorum nubes test, atque ita suis oculis cernit, quid rarum quid usitatum in onmmmone sit vel saltem a viruperito adnaonetur. - Cavendum hic quoque est, ne statim idem habeanthis niuihn iis clui contii mant, priscos hoc vel illo modo locutos v. c. non equidem irie Lim mei unius opss a tui unius sudio uo mea unius , tu unius , licet post alios Cortius deforisor ille oniniuin diuarum locutionum, ad Cc Epp. ad Div. lI, 6 ex tr. defendar, Ciceronem hi tui uruus susi, Marcell. ex unius rati uua, atan. 3 EXtri cum mestiuitis Uure se ipsisse Edit. Ernest habet ad Div. II 6 qu dem tui unius, sed Marcell. 7 Vatin o habet tua mea ait de hac re Periaon ad Sancti II, 3, 3 p. si quem Cum securus est. - Sic nee dixerim illam, ut vivat, συπι- Terenti Adelph. V. , o, qui saepius ita loquitur, ex gradi eisino: id Periam ad Sancti Ἀ88. XVI). D. recto usu parti hirum, quibus vocabuli et membra conjungi solent, et, mr, κέ it. A - etc. inest ma vi perspicuitas motandiu igitur
non omittendum es sicile, v. c. dixit, Mite quia lector vel auditor tum adhuc aliquid exspectat praeterquam in termone gravi, ubi aliquid commoto urimi loquitur hic ei tui sonus vocis ipse indicat, finem esse sententias Et in Iethendo volier distinctioim tigna animadvertitur vel e cola
a Libenter xilcos duplex et ac duplex aut ponere, ubi vernacula uno contenta est, supra iam in Parte priore dicitum est. Fit hoc Ob perspicuitatem lic enim statim lector auditorve videt, duo vocabula ita unita cohaerere et Meandem enuntiationem pertinere, ac duo membra ita unota ieeum Ohaerere et ad eandem pertinere sententimi. Quando quis v. c. dicere vult, se ab diominibus amari et laudari, idque his verbis exprimit Homines me ei amar n
112쪽
geris venata liveris, statit exspectare adhuc aliud et atque ita aliud praεκlicatiana, atque ita quasi jam praeparari tuam mentem ad id pesrcipiendum Et attentani sieri Sin ille ita
loqui ur: Homistis me arn aut et lauda re i nonia post amant videtur enuntiati cla lis esse Pt postea nova incipete, nec vidi a tan es m a laudi in etiam eo resprri Id luod inlatioribus enuntiationibus magis per i icitur. N. e. Si te semper vile ab aqoleste uti vahis amavi, et Pro magna meritorum triorum multitudine ex excellentia maximi simavi, qtιt hoc non fac at intcligere facilli. ne potes etc. Idie initio dubiti lum, utrum o amam claudat Enuntiationem, ae τοer membrum consequens incipiat, sitque per etiam Extili candum an verba et pro tragna et ad illam pertineant litque ustriendum unci. Hoc antea non certo scio, quam ad int Iigere Fortis veniam. At haec dubitatio statim evanescit siseri his ac dicis: Si te et semper amavi et pro et c. Si m:ilim
dicere: Et patrem et matrem amo Pro Fatrem et matrem amo.
Sic et aut v c. b. ibi aut jam redditus est aut brela re detur, rectius et maFis perspicue est dicium quam liber tibi
redditus siste Saepe Elii unis et ter ponitur: v. c. et aisrrem et matrem et rarren iam O. -- Pertinet lauc quo lue recs neque bis ponendum pro uno. V. c. pro librum hωι non vidi ne visure volo dicitur ιιbrum hunc nec vidi te Cie ad Div. IIII ep. 7 propterea quod neque is, qui tenet rem. publicam i. e. Caesar ), patietur, neque ius respublica pro
propterea quod noum etc. Melius, neque, eque s. nec nec conil Nir re veΗ3 Ptis P mbra, quam non, neque, atque itanielius ei vile perspicuitates, acile intelligitur. Qui plura exempla coepit, coiisulat Pariem priorem, in Cap. de Connexione est Petra, p. 8 si , ubi de tota re accurate et late egimus. et Et licet saepissime pro etiam poni possit, tamen, si contextus talis est, tu videatur quoque per que .uud explicari posse, non ponendum, sed dicendum est etiam quoque. v. e. Cum vidissem te brevi perlegisse et Virgilium et Homerum,
et Horarium rιbicinittendum centui: h. e. etiam Horatium at ego hic posuerim etiam Horaruιm, vel Horatium quoque quia et Horatium videri possit ad praecedentia referri, et contextus demum consulendus est et in legendo si anum distinis. minimae opem serre debet. - Sic pro cuu sum librum et emissem et legissem, et vidissem, nihil praemum e concineri ore. malim dicere tam istim libruin et emissem et egissem, vidis
vertia lurum ex emissem ex legissem unaan enmatiariqnem ei fi-
113쪽
eere, et verbis aeri Misse vel vidis que aliam ineipi: lavrisci plerumque; nam interdum etiam Ciceronem tria et jungere, ubi duo tantum inter se arcte cohaereant, ii reari non potest. Si non eonfundendum est eum particula eum anη, quae est temporis, illa plerumque iiditionis. Aliud est faciam cum possum et faciam A possum in vernacula quidem utrimque est eun icli ann at cum possum est eo reueret, 314sum, etsi possum est .. eon itione, per quam liceat f cere: hoc dubitanter loquitur, i Gion rite eum uolo est motis nit, da ie wisi s volo unieriae Adinguus, das ita
ressi Dies, ii Mandera misi. Ex ista commutatione harum duarum partieularum, quae hodie valde usitata est 6riri potest alia obseuritas; v. e. multi nesciunt, cum ann jungi se indicativo dicunt ergo v. c. eum Nam possim, oesu, ut sit mann iesi eis , anu, eum omnes lectores et auditores, linguae gnari, hoe intellecturi sint ita, ut signi fore putent desicis eis, hau etc. Nee tamen negandum,s apud priscos de tempore non raro Oecurrere v. c. rum in vere mete. Cie Tusc. III, 22 in et saepius.s Cum s. quum non ommutari debet eum dum liue enim semper indicat tompus adhue durans per eam actionem, quae in illo fit v. c. dum scribebam, venit pater falDνen das ich schrieb, im sthrenden Schi essen sie forsan re lius quam teαhrenii des Schreibens, nam ahren est pari, cap. hic dum indicat, patrem venisse in media scriptione mea, ut ita loquar, at cum scribuam non accurate hoe
6 rite et aliae conjunctiones, v. c. etiarnsi ven auch, ut gestet da D, non confundendae sunt cum quamquam, ut vulgo fit etc. De his et plutibus supra in P. I, p. Is 1 et g66 T dithum est late hie loquor de iis, quatenus perspicuitati sentiant. uaecunque vero accurate dicuntur, sunt
Ferspicua magis quam quae vitiose.
XVII In vocabulis i quae externa literarum forma inter se conveniunt, significatione ijerunt. tiaraidum , ne sector atri rorve ea confundat et unum pro altero habeat, es nimis diu quaerere cogatur, utrum intelligat. Talia verba via mul-xa v. c.
I Uti pro ut et uti ab utor. V. e. olim dicere: Satis multa δε animi volaprare dixi. Qua uti quisque studet potiri, ita cic Malim dicere uua vi te Possit per uti lectoris auditoris mem perturbari vel paci um reta dari; sit
114쪽
P. II Cap. I De per euitate di is os
initio uti videatur Eme a uis propter ablativum qua postea quidem lacile apparet malui et e ellia particulana similitudiatis, Debemus omnia removere, quae vel paululurn inpedire queant legentem Et audi Θntem. 2 9uo Wue, quaeque quod potest compositum esse e duo. h IX Uc dyrilli qm d. quae et Potest Verori que
3 9ura pro an o interdum non posuerim v. e. postism diuinbitor v. e. haec verba Ich tweis uicht j ich f=iu gant gestis bergestet non vertehim: Non dubito, quin ertissime mihi perjuasum est. Nam quamquatri Ex indicativo persu tims patet quin hic esse adverbium a taluei initio lectori, ob praecedeIicia verba non dubWο, facile in mentem venit
credere esse conjunctionem ias statas nichr. Malim itaque dicere: Non dubito, is de atquη adeo certissime etα. 4 M a sum et es ab edo v. c. si quis dicat habet,ibum,ue tamen est stultus hoc setis, Er hae Speij und der arrisei doch nichi, is valde obscure loquatur Pauci conjectum toris assequantur, es pro edit positum eae Iii iocando ita liceat ambigue loqui.s in adverh et ut conjunct. v. c. video, ut venerit, ita erinis er giaommen paulo obscurius dictum est pro quom do et tamen Cicero aliquoties ita loquitux Rose, Am a in Videtisne, quos sis poetae tradiderunt patris ulciscemii causia Dypsicivi due matre sun sisse, cu praesertim reorum ι --um jussis atque Oraeus id fecisse dicantM; Mime ua- avrent Furiae ete. Cohame ridetisne cum v eos agiteis etc. Hoc in loco facile tiro h erere solet, tum quod verbavit eo agitent tam longe sejuncta sunt a vidistivi, tum quod
ut pro mi o 'xplicandum est quod mirum iiii lex esse propter additum conjunssivum. - Locus Agrari II, I, ut Graevius quidem eum letgit nam in vulgatis sensu caret se morice dicam sest de meis meritis , ut si necesse erit, vos ιμ- exis mi toros putem, qui judicosis paulo dissicilior videtur ob particidam μοῦ quaeritur, utrum sit adverbium reue, an e junctio Gu: Ego pro adverbio habeo ac se ver
Hibi. Cui hane pars orationis Agratiae satis nota est, is a 'it , quantopere Curax glorietur, quod suo anno saris sit Hul et Uraiio2ere se laudare cupiat, ne tamen parum
115쪽
hoe facere audeat laine tam teste de sua laude loquitur, uti vix ab altent intelligi mons ius plane possit. At resim puto in per u is quam per c a explicari.
6 Sis eis proji tu, quod posterius est Cie Roh
Ain i 6 extri Age, res animum, si ad veritarem. Mincontextu quodam potest imbiguitatem afferre. 7 Regis a rex et regis a rego; sic legis, sedes et: se deris , legeris et sic eisitis ab ea lin et ab exstete iti titis a coimio et a coη o incis Eo advexi, quamquam proprie est ab is 't. o ab LV. e. Eo homines refecto potest per se esse tum postquam ii homo profectus est, tum pom uim homo eo profectui est. Histeo, si istuc notare debet, malim in sue hoc loco mutare ad
9 EG, seis cum eis undis iis facile confundi potest
a lectore et auditore. Hine posterius mutatur rectius inis Cicero tamen habet non raro et fi pro uni wenm. io Eaedum terminationes vocabulonim in casibus inter dum obscinitatem Scere possunt, v ci in Hor es omnibus; ubi omnibus per se potest esse et abbaivus pro quam omnel, et dati, is sic, si quis dicat fratres peregrinanius Brunt; in
pei su dubium, utrum ratres viderint pyregrinantes, an pet egrinan es viderint ii atres. Hinc vocabulum rasis p. Ηο rat. I, d. 4, 8 dissicile est ac sensus orborum regna vini talis semper dubius manebit h. e. tamdiu, quoad Horati ipse dicat. Nescimus, utrum Horatius istud scribens pocst tum tenuerit mami sublata, ut axi et Gela putant, eo male quidem an talis sit a talus Nil ante Horatius de vino diXerat, ut imprudenter locutus sit, si salis i. e. ται in tellexerit. Quamquam quis poetam legibus coerceat vel inlaprudelitiae aeeuset si Cicero obscures saltem nobis io cutus ad Div. VIIII, ep. ao in dicens: Me autem a te, ut scur ram velitem, valis oneratum esse nou motis tuli. Forsan dis ficultas latet in malis. Explicationem, si qua esse huius loci potost, dedit unimus Ernesti in clave Cic., quamquam 'mali Cicero ii missis nihil antea ibi dieitur. - Sic ap. Vir Aen. Hi II de Ardea oppido Lotu Ardea quondam
amhi in II in sest. di sumo vis ab avus, ut sit a majoribM ficis Cel. cynnim explicare video. Donatus avem intesti ira: t: quod puerile mihi videtur quis mimis scit daemellis quoque avem Hii addere non deestha virgilii gravi rat ira et cluaeritur adeo, an Virgilius ad avem illam omni respexerit.
116쪽
ii AEaedem tennina Miles Minularuni in Genere possunt lectoris et auditoris mentem dubiani, saltem aliquamdiu, reddere. V. Q Hor est geniti masculta et neutrius: Non dicendum igitur in haec est ius mul-xorum pro mutarum eram; sed rectum minarum rerum. Et sic prises sempe sic Erustus, cujus, non in noutro a solute diei debet v. e. hujus ausa die Ursachis hiervon rsic malim dicere qua re, hae re hierdurc quam quo , hoertulerabilius est quo quam hori, quia hoe possit videri quoque Nominativus vel Accusativus, v. Q Hoe jactum es hierdurcliis etc. Sie vernaculum hieraus hieraus selit an rectius vertitur hae ex re, quam ex hoc, quia hoc pollit et promaseulino haberi se malim dicere qua ex re, quam ex quo, saltem illud erebrius usurpem, quam hoc et rarius prisci ex quo quam qua ex re dixerunt. Sic si quis dixisset Sui . euique pukhrum est, ac tum ex me vomacula quaereret:
- is Q Ursuris hiero Q ad quaestio vertenda est laenam est hujus rei causa ' Male loquaris quaenam est jus causa hoc neutrum hujus nemo intelligeret multo pejus diceret quaenam est causa de hoc quod vix pueris ignoscendum. - Apud Liv Π, 9 ambiguitas generis imeum reddit aula j obscuriorem Verba sunt Tarquini imi posse in rosantium, ut sibi regnum ronianum resti, ruere Dicit Livii mi Tarquinii Porsenam et- ωn, ne Orientem moreis pellendi reges in uis mereri ait, aerialem Esem habere dulceolinis Nisi, quam es est ita res
eam ex sent, rant m n reges defendant pici, tanta scit viret regnum est die kbnigliche muria, non das Reich, tu regnare est regem esse . . Liv. 1 extr. Melius tamen Livius seeisset, si scriptisset tanta reges regna et c., ne tiro in e rorem induceretur, ac crederet, saltem initio, rant conjungendum esse cum regna. - Multo obscurior st locus Liv. VIIII, I med. Quae regio Asida Samniti s fuisset . aut pereentre Arpos exerciιus,ovιanus nequisset, aut interjecta in-rer Romam et Amos, penuria rerum omnium, excisos a commeatibus absumsisset. Quaeritur enim, quo interjata sitis serendum. Glareano non vitio nimis vertendum, quod --,9 ad penuria tulerit. iocus enim est obscurus. Gronorii explicatio et correctio est aeque contorta nec Eeiens. Ἀ-us haud dubie critica indiget adhuc manu: interim linteiu regis. Ceterum hine puto niulia supina fert μ-- rarius occurrere apud priscos, quia ambigua sunt ac cum participiis palsivoruin niundi a lectoribus et auditoribus
stini lancim quoque actum, ut prisci dixerint dis,
117쪽
P. II ci ci De inspirantas disendi
duc, ne fer pro De duce eici, ne eum dire, quod blimitus fisis e dicis causa patet, duce a dux, face a fax et asverbio jere confunderentur. Hinc assidiatis ab abile laudo sedinia obsolevit, ne cum aspisus ab assis permutaretur intamin Caveamus, ne nimis lanis iisque crebrioribus, ut omnino complixionibus verborum, ita maxime periodis urumuin quia artentionem lectoris et auditoris defatigant, taedium
ei tandem afferunt, ae simul dissicustatem intelligendi semsum cratoris et talptoris Peccavit hie saepe Caesar id quod thaud dubie inde accidit, quod celeriter et subit ea, quae se sis diebus gesta essent, e letiberest. In primis longa complexio verborum est Beli Gaiuas, a Caesar, is Brimae ligonis eoiartatione ad daextrum ornu princtus, s is i urgeri, laniique in unum locum estiuis aeuodecimae taponis mugies confertos ibi Uos ad pugna esse impedimis r quartae cohortis omnibus renrurisaurus occhi sigiis rHM- fecto, P amisso, reliquarum cohortium omnibus Iereoniurionibus aut ab eraris aut occisis, inrais imomio Sexti Meudo, fortiss- viro, misi mribusque utarim confecto. - jam se sustinere non misso, re uos esse tardior her nonnullos ab noviis is risertus praeho excedere ac
vitare, hostes neque a fronte ex insolare loco subeuntes inter' mittere et ab utroque latere instare, et rem esse in πέρ
vidit, neque ullum ege subridium quod sulmitri posset I τ' ab novissimis uni militi detracto , 'M ipse eo fine scuto τομ'
rar), in primam aciem processit centurionibusque nominoti appellatis, reliquos cohortatus, milites rina inferre et movi
pulo laxare jussit, quo facilius latis uti possent. Cogitet,
nominatior Caesar et verbum ad eum pertinens vidi qum longe inter se disjuneti sint et membrum antecedens totum claudi demum verbis quod submitti posset Quis non ' satigetur legenda complexione verborum tam longa Iam in narrando ista longitudo defatigat et vitium est 30δΠ 'magis in alio dicendi serihendi lue genere Nimisque longae complexiones verborum ae limul non palum contortae sunt Ciceron. Quir. p. red. I in uno H, ii maxime laetor, uirites, quae duodeviginti vertibus eum stat et om S in . quae septem et viginti vertibus Vintinetur ac ne satis quidem inter se cohaeret. Sed q*Deile accidit in longis complexionibus Verborum
XVIIII Mithrendium stelii bur duris r u Le. mo ni ea Hobvia omittenda sunt, qua vel statim praeeesse η'oque ita, eontextu sinite intelligi quelint, vel per 'm
118쪽
- Letudinen viveteratae omitti vulgo silent, atque ita ab onmibus linguae gnaris intelligi statu possunt quales sint v α paucis more in verbis quid ni a int diis me
em mm habeo, quod agam lati nego in habes, ubi viri rem imm omnia int. -- sint, qui sicanitin homines
ποη modo scribere sed ne gere qui didiei pro non m
haud fio an pro uinum quid fles pro propter quid eic: ires fui int auri Hae sunt vulgares et satis notae .llipses quibus quis non utatur Conruetudo eas jam n os reddidit. Sic pater, is mecum is ista re Acurus est; nec omem potui me pro ne ramo iis O uti at hoc id Disset intestigitur e contextu, e quia non nisi pater praeceς sis, ad quem νο- refertur. Sis Caesar Pomp0- vicis: victi m ex fugis-- excepit Aegmtus pro tines ictum: at omitti potest, quia e praecedentibus verbis intelligibtur, vi in esse Pompeium. . A sunt duriores ellipses, quando vocabulum, quod omittitur, non statim vel pla non praecessit, ae eontextus simul difficilior est, . . O ad Dis m, ep. 3 6. I Honore enim eum Donum dignis non erant eo arandi pro I m e enim duo, etc. ut
lae Fortur, magis, ante quam v. e. ep. Datam. 8 in ora flari it con revi, quam eum tantis opiis refugere et pro
tui poti etc. pluris ejusmodi exempla nabet Vesu . . Hien p. 38, sed eum emtione luenda, quia nimi uiuilae hori inter leguntur: it. Sanctius in Minerv. ibiquo Periet 4 69 et 699, qui etiam de aliis elli ibus cons illpossunt. - uno et obscurior est etiam saepe ellipsis, quando duos homines vel plures colloquentes inducimus et omittimus vocabula dixit, ruponiat, ei tum ille ego Cujus me. praesertim colloquium paulo longius est ac de rebus non vulgaribus dicitur siemoratius saepe obscurior fit, Vis sat m, s. ubi Tiresiam et lysem inducit colloquentes iti in Arte poeticari epistola ad Pisone passim. Addi etiam Dossent, quae supra P. I in cap. de brevitare p. ota dicta runt sed 'undo discimus notas ellipses mini o lectione priscorum 8 Ergo hae omnia nitivatur. yVocabulis relativis lue ille et alter acter recte utenduin h. e. ita, ut lectis statim videat, quo singula pertineant, meu
lemum e contextu hoe sis eari opus habeat,
119쪽
n His et illa it usurpari tabent, ut his a propitis ora fulum, illi ast remotius, referatur, ,eluti nostrum dis ex 'ner. Fit ho dupliester a pristum, ubi tantum de uno ' homine vel una re sermo fuit. Hie, si iste homo, iri res paulo longius praecessit, usurpari d beciae si propiti v. e. Si virius ti jucer, αι hanes vel etiam eam, non illam uni eolis' iei iam te in a diximus Haecisa ---Hsus placent i Hare sest misi a non in ratis ς' est misere minpejuni periisse. Fugeris his in Aegyptum et: Recte his. At Si virius domum illud is egregium, tibi ι- 'pere piscet, o do, quaeso fit, ut tamen istam, cotis. Remus illam, quam hanc rite Pompuum, qui antea invimi' nera et mmm felicis onsecutus erat, iandem miφ- pirusmtum est. Fugera illi in Aegyp tuli me Rectius hie estisse, quam hic Non tamen negandum, hie peccari inter
dum a priseis, et interdunt si pro hi poni. deinde inprimis hoc obseri andum est, um de duobus hominibus vel rebus sermo est Tum semper hie ad propiorem,
remotiorem, referri debet. N. e. om Cassar er θοὴ - i diu inter I contenderent , is quia neminem seperiorem, is,mma neminem parem ferre poterat ete. ubi sis ad Caesareη,
Me ad Pompuum, pertineti perperam dixisses hic, γε
neminem superiorem etc., quia tum Iem, ad Pomprium ' tulisset ea, quae ad stelarem pertinebant. M. Cicero εὐ
Atticum saepissime feri r He inierin et hi ια Arii cui, si 'itas intelligatur Cicero. - Res est si/,' nee exemplis priscorum eget ui uni tamen asseram, ubi de Mahus rebus sermo est, et Hucusurpatur; non sequenisttamen Me, quia altera res omittitur ad Div. XVI, ep. I prope n. ad Tironem: Nes a te, fide uiui si α at nobiscum habere eummio rasi sesinen uris nae si dis , ut a 'mus. Amor, ut alimentia ita aegrotabat videamus, in rur Moiderium Getasecho, tu quam pri num. Illud igitor potius iura σν potissisum, ut alias me. νο imia adiri
resertur. h. e. ad verba amor hortatur, ut re valentem vi .
deamus : dies ergo Cicero, se illud praeserie, et statim se explieat verbis cura ergo potiss-um ut vatias. - anc igitur diligentiam ubique servare debemus, licet priseriister
dum peccent. Nam peccasi eos interdum, et a illi retulisse ad propius, his ad remotius, negari nequit v. e. Cic
se Com. a suid est, quod negligenterstri Munus ad oresaris' qui est, quod diligenter conficiamus tabulas qua de caisa' quis hareiadversaria bunt me isti ua illa. tabulae sunt terer nae Eae det ire salirer illae seruatur aucte: haec parvi
120쪽
ubi debebat sis Me direre illa, et haemo illae ac contra. LV XXIIII, 9 Et mutentum et in ea laeta expellis fuit: nam et silis missis , quod jam ί cupio ni, Miamsi res occasio data es, et hi mittentes sentinam quandam urbis
rati exhaussam laetabantur plois his ut illi. Id. XXX 3 Melior ιι ta Orque est certa pax, quam Perιua victorιa. Hai in tua, si in deorum manu es, ubi are ad pacem, illa ad victoriam, refertur debebat ordo inverti et elle illis haec. et Alter et alter ita ustu pari debent, ut prius ad remotius, posterius ad propius, referatur: v. c. Et doctrina et virtus praeclara si Alteram cupimus , alteram uigo negligimus; ubi prius alteram ad doctrinam, posterius ad virtutem, resertur. Hic ordo est naturae eritin consentaneus et priscoriam
usu confirmatus. - , ver et lite peccant nonnunquesnprisci, et ordinem invertunt v. e. Cic. Νat. Deor. II. 7 med Dei aut- eadem natura uί et sensum et Aperitu Hiero L e. utilii Ginarum haberera ad Mi ruis postus capessendos, abera L e sensu,secernerent pestifera a salutaria Lis officia, Iam enim eum cive inter eonte imui, A ess nimicus, Hirer, s eo eritor eum acie res i. h. competitore ortamen hmioris ex ignitaris est, rarum altero Lis inimico capitis e famae et Ome. II, Is Quint i ac laepius. 4ed .
ramen haese omnia sunt peccata negligmariae. - Pro ODteriori alae oceurrit Eriain iaci iste, lul, a Carn, Ili utra IV. e. c te Rosci Am. 6 extr. Nam diιο alti sui ι Rosci hi quorum alter Capitoni eognomen es se alter . qui adest, Magnus ocatur Et statim alter plurimarum illinarum verus a nobilis gladiator habetur, hic autem alter νιιι er eete. Flor. IIII. γ ιιamvis duces non e Pent praesentes, iterum
eo oris aegrιtino, simu me*us ex ignavia, tu duxisse et Nee haec facile imitemur.
XXI Duo, 'lio mimas plures, genitivi non sicile, si quidem ullo modo fieri potest conjungendi sunt, quia contextum inre dum reddunt difficiliorem' obseuriorem. Erramen non raro ita prises, v. c. in ad Div. II, p. 13 s Genus institurarum et rationum mearu-- iliri Anem minis sitam vise curi, sinis Appii ad Asistratione provinciar: riotes Anii administrari minutae ibid. VIIII, p. 8, 6 sed superiorum remporum fortuna rei silica eausam su
near, ubi fortuna superiorum temporum reipublicae jungen- dum eaψὸν sustineat i. e. nos excuset , a die Schul auffici infimo. Ibid. X, p. 3 3 7 maxima orbi te reipublicae