Spes & fiducia, curis iudiciisque Dei, erga homines in hac vita existentes, firmata. Authore Georgio Stengelio Societatis Iesu theologo

111쪽

D Cupi miri iam tonius, eum suis , latebat , in abditissimo

montis loco;quem ipsiamne dum ipsos,prae- se ipsos nemo nouerat. Quare nequeem perti , neque qui senecta erant a te comsilivi viae exigenti potuerunt,4 in re. Et tamenio Iudicia Dei lynondum satis ego , qui consilium non imienientibus, aut in lψ- disserentibus, set egisse arbitrabistur non putaret, talem excusatori quis somnium inane fuisse , interpretaretur Nesciebat locum, non nouerat homines; post accuratam inquisitionem, ne diuinare quidem potuit, ubi inuenirentur. Et facile fortasse etiam ςrat diuiti, veniatis tradere mandatum liberalitatis mandatissitas , Deus exigat 'tiaque rura eleemosynae lainiendaeonini sepositi securus sui , nocte altera quieuit

Sed hquieuit Deus,qui saepe angustij pla gism homines adigit ad bene agendum.Adia

est ergo iterum Angelias, nec iam mitibiis atque amicis , sed saeuis, indigna tibus αminantibus verbis urget torpentem adseri ammandati executione ac ne denuo somnium esse eristimet,addit verbis acribus gra uia

112쪽

,ia verbera, ictibus confirmat sermonem. Tum vero ille sesellii mis actutum proripit, ursumque, familia omni, vicinis undiqtie citatis, consilium non iam rogat, sed flagitat , iubetque, per alio quoscunque sedulo inquiri in habitationem Eremitari si ipsi nesciant. Verbis vim lachrymae addiderunt; lachrymas autem non de nihilo cadere, ostendebant nondum. Obductae cicatrices, ab Angelo percutiente, relici ae Multum agitata es quaestio Nescientibus cundi is , nec viam consulendi inuenientibus,

nus diuina luce perfusus in hae e verba es cloacutus. Et si mihi & viri illi in eorum sedes incognita est, fortasse tamen consilium suggeram haud insalubre Sunt tibi cameli septuaginta inis onera impone quicquid ad vitam seruorum Dei sustentandam necesis a tum est in clitellis suspende: tum id facito, quod olim Philisthaei, iuxta consilium suorum Sacerdotum iam tollentes dua, ae R't

qua lactabant vitulos iunxerunt adplau-irum , vitulos earum concisserunt domi Er Wiserunt arcam Deisuper plaustrum , ct cap-ἴEam, quae habebat mures asreos, similis

Aines anm um. Ibant autem in direntum v c-

113쪽

a . q. m. De bonitas re uno gradiebantur pergentes, inminentes non declinabant nes ad dexteram, nes adsinistram. Pari pacto iti cibarijs camelos one xx, solosque , duce destitutos, viae coma mitte. Quod si diuina haec est voluntas, ut tuis opibus Ascetae isti alantur, camelos tibi incolumes, eodem numero, remittet. Si ab Orco tibi horum animalium iactura immitanet, satius est iumenta perdere, quamvitam. Qui enim te flagellauit ut moneret duntaxat ut puniat, penitus occidet. Dixit,& persuasit. Nec opulento tantum illi, sed omnibus pariter, qui aderant sententia proobata est.

Camelorum, inskmma inedia,abs, duce, commeatum Dei seruis portantia um prodigiosum iter. Nulla mora interposita, educuntur e stabulis septuaginta cameli clitellati, horum quinque faeno lauena in dorsum alligata ceteris sexaginta quinque humanus Varirgoneris cibus est superiniectus Lita non sisluit Dei seruis, sed ipsis etiam bestij., qui illis seruierant, esca est suppeditata. Sic instructos septuaginta camelos , atque in via Constitutos, non sine sinsultu fletuquc, coelesti

114쪽

in hominibis alendis. v custodiae ac tutelae solicitus paterfamilias commendauit, , sine duce, sine comite, quocumque ferrentur, libere sibi abire permisit. Nullus homo bestias regebat; sed non etiam nullus Angelorum. Rectissimis enim lineis, per invia, lauta , tendebant ad caenobium Eremicolarum. Quarto die dabores inedia patientissime toleratis, eo peruenerunt, atque ante fores, prae lassitudine , non iam steterunt, sed procubuerunt. Primo camelo sicut apud hos iumentis per. pascua vagantibus, tintinnabulum ad col-1um erat appensiam, ut ad eius sonitum ceteri colligerentur. Sed tum, monachis, hora nona , hymnos psallentibus tintinnabuli pulsis non audiebatur Cantu necdum absoluto, Frontonius Abbas, non procul ab ostio claustri degens, idem simulo ianitor, Antistes, occulto monitu, de fenestra prospexit, viditque diuinae prouidentiae libera

litatem nec tamen tantum diuinae Bonitatis

gaudium ante fratribus suis indicauit, quam Numini debitas laudes absoluissent Rcdeuntes e choro ad se vocavit, monstratisque urdine camelis ac oneribus sarcinisque eorum, dixit: Ubi sim dissidentiae, ubi murmurationes vestraea En praesente nobis Do

115쪽

minum Len Patrem, Bonitate sua, nobis in credulitatis vitium exprobrantem ladesse, i nota oneribus liberate,lassaq; reficite. s. XL FIMB- eleemos a dator Gracuisse camel rum reatu, promismias P --, -- rota recreat- ct con - Dici non potest, quantis laetitijs incest rint, quantis gaudijs sint inundati, in quan Φεις Dei laudes estusta Tum ipsi, came -li sent cibis recreati Quoniam autem plus attulara' , quam necesse erat modico vivere assiletis, noluit S. Frontonius occasionem dare cupiditati habendi. Nec enim ex illit hominum classe fuit, quae nunquam potest sitiari, aut dicere, sumit. Quare , diei secuto, camelos iterum media parte omnium rerum, quas apportarant, oneratos, dccum ijs auaritiam pariter a se ablegauit Eu logias ad proprium Dominu renutiens. Minus erat octo diem cum is expectauit, horis iam etiam singulis indigitos missis, redi tum irinorum nec sine metu sint tristitique amitarum. Vt quid enim bestiae tam hi sis non leonum inarsimque

elluarum famem potiri, quam Eremic

116쪽

in homimbus alendis. Diarum hominum satiauisse erant ex1stimaniadae sine via, sine duce mitteres, quae prudentia jamq; consilium, in quod prius omnes pedibus uerant, passim damnabant, poenitebatque, recte fecis. Dies erat posterus& octauus, quo vicini amicique omnes ad Diuitein confluxerant, ut eius dolorem lantibus verbis lenirent, pariterque diuina

clementiam exorarent, ne tanta septuaginta camelorum iactura largissimae eleemosynae meritum compensaret. Ita moestis 4eiunis omnibus una considentibus, repente Caepit aura spirare: cum aurae sonitu, tintinnabuli sonitus, sed subobscurus, uni eorum ad aures allabebatur. Pressit vocem , lattentior videbatur sibi percipere sonum semper propinquiorem, de montibus, aduenia Cntem. Exclamat, Euangelium Euangelium bono nuncio date redeunt cameli. Exsurgunt omnes propere, qua cui proximum cst currunt, volant; vident, eodem agmine, ordine, numero, itinere, cunctos salue redeuntes. Fit ingens clamor, , in tristiatiae locum, gaudia immensa succedunt:

gloria Deo laudesque dantur. Haec primus aspectus effecit. st ubi propius ventum, tum laetitiae longe magis creu runt. Neque

AE enim

117쪽

u Bios isdem Dei. Sic S. Catharina Senensis, δε- in Appe quando a die cinerum, Q ad ensionem Do-

mmunione omenta. Quod in Nicolao , apud Helvetios permultos annos, videre fuit. Potest etiam fieri, ut Deus aliquos se me sinat extreme affigi. Quod si fiat, utiq; ae manu id Domini est accipiendum, qui po xcitatem habet vitae necisque nostrae. Frontonius sciebat Bonitatem diuinam esse tanta', ut de ea nulli sit dissidendum Quod 'tinam scirent omnes ion tam multi malisse artibus alerent , non furtis digitos, non rapinis manus contaminarent mon fraudiabus , non mendacijs, non periurijs pecuniam facerent; non se turpi quaestu alerent hon veniterent pudicitiam, non interuerterent testamenta non iboliarent insiluis lacrumina, 'ita viatores non traderent Iudaeis . conuulnerandam, non ipsi cacodae imoni porri serent contumelijs faedanda SS. Eucharistiani non tantopere laborarent in impetrandis schedulis Ac facultate carnibus vescendi, tempore quadragesimae; quippe alimentum a Deo sperarent, putarent i,

eum tribus illis sanetis pueris, ipsa se abstia

118쪽

in hominibus linius disnentia sore fortiores pinguioresque Nouit ille dare necessaries, nouit vires confirmare suorum qui diuitibus, cuticulae caussa nimis solicitis delicateque ventre implentibus, longe plures morbos immittit Sem per enim laborant catarrhis semper de cacipite, aut dente queruntur semper cordolioum, calculum, stomachi cruditates, podaagrasin chiragras accusant, cum seipsos acacusare deberent sita sibi intemperantia ta lia accersentes semper poscunt sumuntque medicinas ut multi plus accipiant a pharia macopola, quam e culina. Haec iusto Dei Iu dicio , trisque contingunt ut lappareat, non in selo pane vivere hominem sed in omni verbo , quodprocedit de ore Dei, dum mucido pane victitantes valetudine sunt meliore, Aprudentia carnis, velut Tantalus in undis, ipsa abundantia saa puniatur.

Anoetis diuitem admonet, ut eruis Dei fama laborantibus succurrat. Vt ergo homines in exemplo doceret dinfidentesque fratres emendaret, pariter Frontoni fide etiam in nos diffunderet Numen illo ipso tempore, quo de victu nimium quantum soliciti erant, Angelum de coe-

119쪽

D Cap. IV Dei bonitasio misit ad copiosum quendam hominem4

quadridui itinere a Monachis distantem , ad obsonandum. In tempesta nocte diues lecto suo accubans dormiensque nihil minus quam de liberalitate semniabat. Aurum ple nis manibus comprehendere , nummos as peros sibi videbatur numerare,& Iovialibus coenis interesse. Hunc Angelus, alia repentate oblata imagine , ita compellauit: Nempetu ille splendidus es epulo, qui ventrem saaburra imples, plus solus degulas, quam alij decem semper atiatus, nunquam fame- .liciis iamphora, gurges, helluo , inus degenere pictorii solumque natus ut fruges absimas at serui mei, in dura solitudine, in labore aspero , nequc panen habent a quo sustententur Z Ad quid tibi diuitias dedit diauina liberalitast nisi ut possis esse liberalis λAn, ut te cibis occideresa vel, ut pauperes illius in vita seruare. Expergiscere, miseri&, ni malum vis , audi, quid mandet Deus: Quam primum diluculabit, seruis illius , ex omnibus , quae tibi data sunt , portulam transmitte. Neque graue hoc tibi videatur. Magnum beneficium praestat uniuersi Dominus, si quem gregis siti facit procuratoiarem. Doni loco ab eo accipit , qua ipse do

120쪽

m homimbus alendis.

havit. Qui ergo te semper pauit, vult nunc a te ipse pasci Nam placuit illi, ex eleemosyna tua rescere pauperes suos quidem eos , qui se se illi in locis solis totos consecrauerunt. Haec eXequere. Si neglexeris, scito te superos irato: si feceris, debitores habi

g. VIII. Solicitudo , apud homines magna apud Demn spe non satis magna.

Terr ierunt eum haec verba & somnos ruperunt. Nec enim potuit diutius dori te a caelo tam robustis vocibus excitatus . Itaque milito G quam consueuerunt isticitius stratum deserens de toto negotio serio cogitauit. Cum autem nesciret Eremitarum

locum, non illico se se excusatum censitit

non sua solum nixus est prudelitia; neq; sibi ipse senatus esse voluit; sed necessarijs

amicis , ossicijs seruisiuite undique conuocatis somni simne dicam an visum nocturnumtordine narrauit; se parere monitis promptissimum ostendit. Ceterum; quia ipse ganorarat, v binam locorum serui illi Numinis morarentur, consilium viamque sedulo rota gasiit aeqtie auidus itineris noscendi, atque exequendi mandati.Adhuc in cu diem Fron a tonita