장음표시 사용
71쪽
non admittit Particularis a. Nec etiam particularibus. Nullius enim ponderis hoc foret testimonium: Deus minimam hominum partem vult sas iri, ergo & te: Christus pro minima hos minum parte ei Dei voluntate S intentione essicaciter satisfecit, ergo etiam pro te. Et sic iterum homini, gratiae particularitatem defendenti, omnis certitudo de testimonii Sp. S. interni veritate eripitur. Amissa vero certitudine de veritate fidei ac inhabitationa Spiri S. cadit simul a mentum ex sancti- .ficationis indole petitum,. haec enim priorum est effectus, i primis, cum ad animum sibi revocat Particularista, quae de naturali pietate ac insigni virtutum Canctitatisque studio, in ipsis
ethnicis conspicuo, historici tradunt. Cons. DARΜsTADT.f.ss. De remaeo adhuc minus dubii est. Hi enim nee fidem, nec ejus criteria & effectus, nec Spiri S. testimonium in- tra se sentiunt, sed haec omnia potius in se deprehendi negant. Quomodo ergo illi ex fidei criteriis, ex Spiri S. testimonio fi-- duciam in Deum concipere, deque electione sita certi fieri queant, non intelligo. Certe, nisi universalibus promissionibus animum erigant, non aliud superest fundamentum, ex quo fidem spemque salutis concipiant. Haec tam manifesta sunt, ut vel ipsi R/sγmisti fateri necesse habuerint, hos homines Dei jussirio
subruchense lubrans. p. r. Idem de impiis, nondum conversis, qui sane potiorem hominum partem constituunt,judicium esto.
Quia enim fide, fidei criteriis, testimonio Spir. S. & vera sanctificatione adhuc prorsus desinuuntur, ex illis de electione sua certi reddi nequcunt. Nec meris particularibus promissionibus fides in illis excitari potest. Sic ergo potior hominum pars omni fidei ac spei fundamento prorsus destituitur. Vid. Jo. Mus Eus I. c. p.ras. & dubium ab ipso Reformato Theologo nuper
publice propositum. Ex his itaque manifestum esse puto, figmenta PFAFFIANA de criteriis fidei, testimonio Spir. S. veraque conversionis ac sanctificationis indole, periculum salutis, ex ab- H solu-
72쪽
soluto decreto metuendum, prorsus nihil im minuere. zJ Nee altera P FFII ratio hoc essicere valet. ruamvis enim Doctores Resormati in praxi erga auditores id ita se gerunt, quasi omnes sint electi, omnesque in concionibus vel institutionibus in electorum numero habent; hi ipsi tamen auditores ex libris, concionibus, imo de catecheticis institutionibus Doctorum suorum discunt & intelligunt, Deum nolla omnes homi - nes salvos fieri, maxima hominum parte abibluto decreto roprobata,Christum pro minima saltem hominum parte ex intentione Dei essicaciter satisfecisse, Spiritum S. per verbum praediocatum nolle in omnibus emcaciter operari poenitentiam & fi- , dem. Hoc vero ubi secum reputant auditores, fieri sane aliter' hon potest, quin Doctorum suorum actiones& institutiones rudeant, quibus omnes ad fiducialem accessum ad Christum horis
tantur , quos tamen non omnes admitti a Deo credunt, quibus omnes praedicant electos, quos tamen maximam partem abibolute reprobatos esse sciunt. Et quid videtur DN. PFAFFIo cum Dei verbum quod statuunt Resormati, maximae hominum parti omnem salutis spem simpliciter praecidit, num ex eo audiis tores fiduciam concipere possunt, quod homo eos bono animo esse jubeat, vel electos praedicet λ Sane, quamdiu auditores per theoriam Doctoriam suorum particularismo imbuuntur, facile, fieri potest, ut constientia tacitis cogitationibus universiae praxi Doctorum reclamet, vel saltem dubitare incipiat, an praxi &verbis Doctorum suorum tuto confidere possit. Frustra excipiunt Resormati, & speciatim LAMPE l. o. p. 97. Min Mosch han in
torum has promissiones, qua literam universiales, qua sensurri non esse universales, sed particulares. Hoc vero ubi creditur,
73쪽
maxima hominum pars, imo omnes de salute sua dubitanditeque in reproborum numero ponendi satis habent cauis, licet repro. bi determinare non ni expressi, quicquid etiam dicant Reso mali: Sufficit enim, quod indeterminate, plurimos abistute reprobatos esse, dicatur. Cum Christus indeterminate diceret, iunum ex discipulis sese proditurum, statim metus incessit omnes, unoquoque verente, ne ipse esset, de quo Christus loque. retur.Matth.XXVI.21.22. Sic cujuslibet animus metu suspensius tenebitur, an sorte ipse in numero reproborum sit, cum indeterminate plurimos absolute reprobatos esse, intelligit. Et quid videtur Dnn. Reformatis Num hoc in hominis potestate est, cum fidei ple ophoria semper sese electis accensere Hoc, tum demum fieri poterit, cum Satanas cessabit nos appetere, quos ventilet sicut triticum, cum desinet ut leo rugiens obam bulare, qύaerens quos devoret. Hic ergo si homini scrupulum injecerit de gratia Dei suaque salute, hoc certe parum adseret. latii, quod reprobi in Scriptura determinate non sint expressi.
Syncretisticis accensendum. aJ Ultima PFAFFii ratio duobus
constat membris. α ait : Reformatos, nostris etiam consentientibus,nosi obsavιe dogmate de absoluto decreto, salpariposse, cs actu Disari. Distinguimus vero hic inter homines simplices, dogma absoluti 'decreti ignorantes,simplicique proinde fide Christum suum redemtorem agnoscentes, & inter morosos absoluti decreti defensores. Prioribus salutem non abjudicamus. Nec tamen inde absoluto decreto aliquid accedit lucri. V De posterioribus vero audiat PF pius sententiam PAuLI Gai I.8.9. Diamsi nos aut Angeis
hia e caelo evangelizaveris vobis praeserta, quod vosiis evangelizapimus . anathema esto. in ante diximus, Qtiam nune iterum dico ' Si quis νο- bis evangelizaverit praeter id, quod accepistis, anathema esto: & Jo-NANNIS a. u. y. Gesisquis non permanet in doctrina Christi. Deum non
74쪽
ω DE ZELO POMERANORu sententia. Fallunt ergo imperitos Dn. PFAFFius ejusque assinis, non observato hoc discrimine nostratium consensium objicientes. Cons dis hinite undννolgerundere Unumuchuns, g. 2s. β) ait: Eorum, quiapudReformHos ob absolutum decreιum in desperationem labantur, nullum texi posse indicem, exempla hanc in rem saltem stequentia non exstare. Resip. I.) Non est quaestio, quid actu fiat, sed quid per hypotheses Resorm. fieri possit. QDd non omnes morosi desensiores absoluti decreti in desperationem labantur externe conspicuam, inde fieri potest, quod ex falsia philautiae persuasione quilibet se electum reputet. Ita enim a teneris uno riculis suos promiscue instruunt Calviniani. Vid. Catech. Palat.-r. Interim tamen per hypotheses Relarm. facile fieri posse, ut, omni saIutis spe prorsus abjecta, in desperationem labantur homines, ex simerioribus manifestum est. , Imo haud raro actu hoc factum esse, docent exempla a nostratibus passim
collecta. Vid. SEB. EDZARDI de Fugienda unione cum Reform. ρ II.ar
& TREuGII CADinisbes odi.Etite. 2 Quid videbitur Du. PFAppio, si hanc ejus rationem ad ipses Socinianos Se Pomificios applicavero : Eorum, qui apud Socinianos &Pontificios in desperationem labuntur, nullus texi potest index, & exempla hanc in rem saltem frequentia non extant, ergo dogmata Socis. & Pontif non evertunt fidei fundamentum Non, credo, probabit. .
progredimur ad alterum doctrinae caput, in quo sundamentalis erroris accusantur Reformati, nempe de Communira Done idiomatum disinorum, H. C. N. per unionem personalem facta. In Instituti. quidem rarol. p. vo - πν. PFAFFIus non tantum
. mentionem facit communicationis idiomatum divinorum, H. C. N. factae per donationem ad communem possessionem,usuris patibnem & denominationem, sed etiam communicationis idiomatum humanorum divinae naturae saetae per appropriationem , &in utroque capite Resormatorum causam agit: At imnubem En ννu p. V. de illa tantum agit,hoc ipso sine dubio innu- ens , quod illam praecipue alicujus momenti esse credat. Nobis itaque ν
75쪽
- ADPERIVS REFORMA Tos 6I itaque, spatii insuper angustia coactis, iisdem terminis nostram Plaque tractationem circumscribere placet. Quae jam eccIesiae nostrae de hoc articulo sit sententia, iterum ex Form. CoηL A L. g. constat, quo docetur Humana Christi nasurae in persona Christi. ρε
unionempersonalem, pere/realiter , estra tamenn scam aut natura. lem usionem, citra naturarum commixtionem aut confusionem, citra naturarum abolitionem ransmutationem aut exaequationem, communicata
esse dirisa π ininviaidiomata peν donationem, ad communem cum diPs na natu posses onem, inurpationem.Δnominacohem, ita: ut non'.
tum dipina. sed etiam humὰn nartira impersona Christi diripo s νere etiamsit virifica, omnipraseus. Omnipotenc on, scia. Et hoc quidem vidictorum GisgII. 3 Maob. VIIL ις Iob.n ro sqq: Contrari una docentReformati, thesin hanc nostram simpIsciter improbantes,quicquid etiam ad palliandum 'el excit sandum eorum erro iam dicat PFAFiuus in IVisuit. ρ δή. s. ' Mimis clara sunt vel beti Catulli mi Palat libit symbolici eccles Reserni. christi Τννahrer Menseb und ννahyeν Gote. Nuch se ner m. thliuben Masuri ster jetetunder nichi aus GHn, sondem naeh se iner Gottheis, Mave stat undGes pyelehι re nimireer νon uisso tibi' simpliciter omnipraesentiae coimmunicatio hegatur. consentientibiu etiam recentissimis commentisoribus statim adducendis. inod verode udo diei, turidiomate,id valet de omnibus. Hinc etiam achanc quaei in D OuTREIN imgulae v emo. ρῖψ . simpliciter omnem divinorum 1diomatum commisereationem negat e se te Elenses ren des men
76쪽
i ubi summam nota hominis malitiam , qua nobis attingit sententiam de expansione essentiae divinae, & locali impletione omnium rerum , interim tamen ipse omnipraesentiam essentiae di inae ita describit, ut, omissa ipsa άλας σίω, per solam operationem, conservationem& gubernationem eam definiar. p. I S.
g. VII. Hunc vero Reformatorum errorem sundamentalem esse, quo fidei speique Lalutis si indamentum evertatur, jamdudum
Form. Conc. monuit, non solis uap. 63o. 0r. verbis ab ipsoPFAppio in. adductis, sed et lain p. δύ. ubi perniciosum Vocat eris rorem, qui Christianis summam illam constitionem eripiat, quam eproismissonibis divinis haurire poterant. Nilni um, quod Reformatorum error hoc in articulo fidei standamentum laedat, tum erit manifestum, ubi demonstravero, per eum: satisfactionis Christi suffcientiam ac efficaciam prorsus enervari: hanc enim ad fidei landamentum pertinere, unde fiducia in Deum spesque salutis generetur, cum Reformatis haud gravatim concedet PFAF- Flus. I. Ergo, quod satisfactionem per con- cernit, Scriptura docet, ipso naturali sangyine Christi genus humanum redemtum & cum Deo reconciliatum esse, Act.X .28. I.Petra. I8.I9. ita, ut sine hujus sanguinis effusione nulla fide expiatio EbrAX. 22. ipsum naturalem sanguinem cirristi purificare nos a peccatis I.Ioh. l. 7. Ebr.IX. I . vero praestat fangvis Christi vel pervirtutς m&proprietaNssuenti)les, 'uas in se habet per rexturam siuam, vel per .vir tinein. & proprietates , divinas & infinitas communicatas. Non per priores, ob Psalm. NI IX. 8.9. Ebr.XII. et . Ergo per communicatas, quod nos statuimus. Has vero ubi negaveris, quod faciunt Resormati, negatur simul sussiciens & efficax rederivio per Christum ejusque sanguinem, quod manifestum . Si excipias, fanguinem Christi ex eo virtutem ac efficaciam redimendi genus humanum habere, quod per unionem persisnalem sit sanguis , ipsius filii Dei: respondeo, hoc nondum sufficere sensiu Calviniano, quia Resormati unionem personalem statuunt sine omni communicatione υποςασι &idiomatum. Nisi ergo sanguis Cliristi
77쪽
- ADvERsus REFORMATos. ex eo, quod per unionem persenalem est sanguis Θεανθρωπου filii Dei, tam divina υπος M etiam communicatam acceperit divinam ac infinitam virtutem,divinas ac infinitas proprietates, ratione efficaciae suae prorsus non differet ab alius
sanguine , qui juxta 2. Petr.I. . particeps factus es divina natura. Veta Christos leniatur, juxta Ebr. s. ab De satisfactione per obedienιi uis aedisse. Si humanae Christi naturae per unionem personalem non est communicata vere divina & infinita potestas, tum nee Christus secundum humanam naturam erit Dominus legis, quod tamen de stipis praedicat μιιε.XII. I. Vid. PRUCKNERus in Vindi tu adh.L Porro, si qua homo non est Dominus legis,lege' erit inserior, legi erit obnoxius pro se, ut ex GDin. statuerunt PAR Eus & PisCATOR, quem ultimum excusat & defenditNi Co L. . GuRTLERus in Insit. Neol. p. 73ρ. 7 o. quod tamen est contra
Gal. IV. . ubi dicitur: Christum ideofactum essesub lege. ut nos pedimeret a lege et unde sequitur, eum alias non fuisse legi subjiciendum, nisi nos redimere voluisset a lege . & per consequens, pro se non fuisse legi obnoxium. Absonum enim dictu foret: Christus pro se legi subjectus fuit, ut nos a lege redimeret.
qua homo pro se legi est obnoxius,' tum qua homo obedientia sua activa legi ita satisfacere non potuit, ut nobis aliquid pro . mereretur . ne ita e adoptionem, gratiam Dei & remissionem peccatorum, quia obedientia meritoria debet esse indebita, juxta Lue. XVII o. Ex his denique judicetLector, annon, negata communicatione idiomatum, satisfactioni & merito Christi multum detrahatur, & per consequens fidei sundamentum labefactetur. 3) Deuιraque obedientia simul repetimus, non obstante Reformatorum contradictione, qua evidentissimam consequentiam negare non erubescunt, tritam Theologorum arguis mentationem : Si H. N. C. non sunt communicata idiomata di vina , tum nec t πλασις filii Dei et erit communicata, quia , vel ipsis fatentibus Resormatis, idiomata&υπο et τις divina parte
rei unum idemque sunt. Si ν o non est communica. ia ὐπιςασις,
78쪽
6 DE ZELO POMERANORuM . tum seluta erit unio perlbnalis, duaeque in Christo statuendae personae. Divina nempe natura ob summam perieictionem &immutabilitatem propriam non amisit subsistentiam. Humana vero aut subsistitati na, scilicet Filii Dei communicata, auistro-ρria, aut nustam prorsus habet. Ultimum hoc dici nequit, quia sic humana natura per unionem personalem deterior facta esset nostra. Nec etiam subsilfit alieni, scit. Filii Dei communicata,
ex hypothesi Reform. Ergo propria. Et sie duas in Christo habebis personas, quod est Nestorianum. Si vero H. N. per se est perisna , tum finita persona pro nobis legi subjecta,palla & mortua est, quae justitiae Dei fatisfacere non potuit. En iterum ne- gatam sulficientem&essicacem satisfactionem, ipsumque pro
inde fidei fundamentum eversum.
Nihilominus prAppius Reformatos absiavit, in Insisut p.3gr.
diserte scribens: Saltem eννον fundamentalis eae hises,s apud dissentientes ubi hic jam lateat, haud amplius patet. . Videanaus ergo ejus rationes. L Vehementer improbat acerbeque perstringit abstra. Eiv.isphrasies, quibus ecclesia nostra utitur, cum non tantum in
concreis dicimus, homo Christus est omnipraesens, omniscius, omnἱ potens, dcc.s;d ςtiam in abstrasio, huisiana Christi natura est
79쪽
ad fidei sundamentum illaesium servandita sufficiant phrases concretivae,Christus omniscius,omnipotens decia.) quod in Scriptura non habeant fundamentum. Sane vix crederes, Theologum Lutheranum haec talia scripsisse, qui ne latum quidem unguem a communi nostratium aut Formulae Conc. sententia se recedere gloriatur, , nisi scripta litera testaretur. Caeterum falsissima est utraque PFAFFII ratio, qua usum abstractivarum Iocutionum hoc in articulo damnat. Necessariae utique sunt istae phrases, quibus non istum de homine Christo in concreto, sed de ipsa etiam humana natura in abstricto divina idiomata communicati praedicantur, quia, nisi in abstracto humanae Christi naturae diana axiomata communicata diis xeris, privatur illa omni virtute satisiaciendi pro peccatis hominum, iisque adoptiόnem & gratiam Dei promerendi, quod I. praeced. luculenter evictum dedimus. Praeterea concretivae phrases, ex mente Reformatoriam , nihil aliud volunt,quam peristinae communicata esse divina idiomata. IIaec vero communiis catio, ip Appio judice in Instituit.ρ.us. nulla est. Persona enim Christi jam ab aeterno habuit divina idiomata. QDd autem quis jam habet, id ei proprie loquendo communicari nequit. Haiant etiam abstractivae phrases solidum in Scriptura fundamentum. Cum nempe caro Christi dicitur vivifica, &sanguis ejus nos mundare a peccatis, manifestum est,divina haec axiomata non de per na, sed de natura in abstracto praedicari.
die orthodoxe se explicare, aliamque induisse mentem, ita, ut 'nostram sententiam orthodoxe explicatam haud aegre sint admissuri. Contrarium ex recentissimorum verbis, 3.6. adductis, I mani
80쪽
66 Dg ZELU POMERANORuse manifestum est, quibus simpliciter negant, per unionem per- .senalem humanam naturam divinas accepisse perfectiones sive
proprietates.Imo Io.D'OuTRE INLe. in Ind. voc.LuIheraner scribere haud veretur: La heroem irren in en Artu et pon Er Legi. Geis genorari Christi: IIabere einen νer ebram Betrist on der Veroini u de Eppo NMuren in Christo. Nec hujus vel illius hominis commodiora verba totius ecclesiae orthodoxam mentem probant, quod ex recentioribuς nostratium, LOsCHERI, EDZARDI, NERNsDOMihΕLsvvic Hii scriptis Anti-Syncretisticis discere potuissetpFAFFlu . III.)Tertia ejus ratio plane jnjuria est in fidem Christianaim:
cum in In Iuv. 'D1. ait et Ultra captum vulgi hac omnia sunt, quod via solum ost/ndis, his circa arruulum Dei fundamentalem qu/stionem tam esse, cum inter animi um fundamentalium criteria dudum hoc posuerimuν, eos ita comparatos esse debere, ut a Pulgo capi possint, reli in gioxamque μι' minuι puli quam doctorum, imo magis pasti quam δε-
mmmesse, constet Rem ipsam capere potest ac debet vulgus , quod scit. per unionem personalem humanae Christi naturae di. vina idiomata communicata silit, licet modum non accurate intelligat, quomodo fioc factum sit, nec terminos philo'phicos & ecclesiasticos, quibus Doctores hoc in articulo utuntur majoris causia. Num vero haec dogmata omnia numero fundamentalium articulorum fidei Christianae excludendasiant, qua vulgus lucr ione nos capiti. Quid ergo fiet dς Trinitaεis mysterio, quod aeque impertaste capit vulgus ac mysterium unionis per2naIis & communicationis idio matum
Sequitur ultimus articulus de Sacra Caeni, in quo Rearmati errorum iundamentalium accusantur. Capita vero, de quihuscqntrovertitur, duo sunt. I. de praesentia C. de S.C. in S. C. a. de S. Genae essicacia. Dest yrnostrae ecclesiae sententia ex
Dinis Domini nostri Jesu Christi νere non saltem figurative σsubstantiaster ci .e. qua ipsam substantiam laam, non solam vir- vitem sintstrasentia, tali nempe praeuenital,quae corporis & san- .guinis Cluta adeasetiam ad eqcharistica in his ter-