장음표시 사용
251쪽
cui hoc beneficium publicae securitatis maxime et repentinae quidem ac inopinatae deberetur, eum prae caeteris laudandum sibi sumeret. Iam antea sania, novam instare mundi aetatem, ex Sibyllarum vaticiniis obtinuera Confirmata haec opinio mens Iulio, quum stella crinita, ad Ecl.
IX. OIDII CHIOIata, PParisisset Ao. 10. Vulcatius aruspex in concione dixerat , ignificari exitum ii iii saeculi et ingressum decimi sed quod invitis Diis secreta rerum pronunciaret, Statim se e e morituriam: et nondum sinit oratione in ipsa concione concidit. Augustus in L secundo de emoria vitae suae. Serv. ad Ecl. IX. 470 inc profecto erat, quod nunc paullo Post solennem istam comprobationem et gravem opinarentur Romani iam accedere novam minidi aetatem, e rebus tristissimis et quasi ex inseris repente ad summum fastigium laetuitae per Pollionen maxime et Portione Onsul e evecti. Itaque filius ei hoc ipso tempore o lii iluasi signum iovi rerum or linis videbatur. conius Pedianus sine dubio in lib. de obtrectatoribus Virgilii a Gallo Pollionis silio se audisse resori, hanc Eclogam in honorem suum factam Macrob. Saturn III, 7 de eodem Pollionis filio interpret: tur. Hic igitur est ille puer, quem celebrat Virgultus, neque Christus, in quem vaticinium esse voluerimi, neque ilius quidam Octaviatii non Dimest ullus ei hoc tempore natus Iulia filia o. 715. demum mense Aprili aut Malo. Atqui uxor Ctaviani gravida tamen Potuitne coniici a Virgilio pueriam stilumma osse: - At hi trium id si sot maxime ridiculum tum Octavianus non dilectus
252쪽
erat adeo . iec Virgilius humilis et vilis adulator: quam inepte porro Pollioni dicasset carmen in laudem pueri octaviano nondum nati et ortassisne nascitur quidem denique omnia fatenturi erum iam esse natum, quod cum aliis quibusdam neglexerim alii.
Ante exitum anni 714 sus secti Consules, licet in paucos dies essent futuri Di Cass. IIL, M.), Cornelius Balbus et P. Canidius Crassus Pollio ab Antonio, antequam ipse ad Parthos abiret, contra Parthinos missus, gentem Dalmatiae circa Epidamnum, quae Britto et Pinenter saVerat Appiata V, 75. Dio Cass. UL, 410. Eam enim secerant Octavia alius et Alii Oilius imperii nom. divisionem, ut, Africa Lepido relicta, Antonius, quae essent Versus Orientem a Scodra oppido Illyrici in recessu sinus Adriatici sito, haberet omnia, Octaviano autem parerent, quae inde versus occidentem spectarenti
Virgilius in agrum paternum rediit, aut non ex illo discesserat. Vidimus O. 14. post finitia In bellum emisinum mense Aprili Alfenum Varum Galliae Cisalpinae ab Octaviiuio esse praesectum in locum Pollionis fugati Additi huic erant Cornelius Gallus eques et Oeta et octavius usa limitator. Post Caleni obitum sine dubio Gallus mense aio aut Iunio Galliae Transpadanae ab Augusto praes ctus est. Idem est, qui primus subactae Post devictum Antonium Aegypto ab Octaviano praesectus VIRGIL. Toma
253쪽
est, cui praeerat ad ani um 728. quo annum ei.
40 agens morte voluntaria periit ergo fere Minum 27. agebati At Varus Galliae Cisalpinae praesectus idem, cui Ech IX. promiserat carmen, Si Servaret Mantuam iam se cimaedam incepisse, nec rite secisse. Atqui Mantuanos quidem agros male exavit, Virgilius tamen suos receperati Iam quum id esset non per Variani quidem ipsum datuInieneficium, attamen concessum, saltem non impeditum,
neque recusaturi ab eo, qui scilicet praeesse negotio agrorum dividendorum: Virgilius ita eum
laudavit, ut artem parilo atque urbanitatem et imgenuos mores mirari debeamus. Urgebat necessitas; Promiserat non poterat retractare. Scribendum erat carmen Sed tamen tale, quo non laudare
quum neque de se, neque de civibus hoc promeruisset Varus. Ergo sic orditur: Equidem tenuia tantum ludere possum: alii te, Vare, dicant digno modo. Si cui tenuia nostra placeant, tuum videbit nomen inesse. Sed quid - Sileni carmen reseri, quod se audiisse singit. Hoc quidem totum ex Epicureorum doctrina primordia rerum et hominum exponit deinde poeta persequitur poeticam historiam Priscorum tenaporum Denique quaedam de Cornelio Gallo adduntur. Iam vero ita vase quodaΠimodo ruStratur; neque ver sic, ut ille
irasci possit detinet eum in doctrina, quae ipsi placuit, Epicurea phil OSO Iahia, de qua re, uti de Alfeno Varo male dubitat Hemius, neque eam intelligit ossius. Eiusdem autem magistri Epicurei lisciplina usi Virgilius et Alfenus Varus, Sironis. Donati vii e 79. Serv. ad h. Εctis. 13. Phoc. o. 64
254쪽
In eius villa prope Romam versatus fuerat Virgilius aO. 14. medio, quum agris suis esset expulsus; et ex hac villa atque ab hoc Sirone Romam, deinde rus suum redierat ideo mae patent causae, cur in hoc potissimum argumentum deflexerit.
Interea Pollio in Dalmatia Parthinos subegit, gregibus, armis, agris multavit Flor. IV, 12 Dio CaM UL, I iig. 384 Appian Beli. Civ. . Bello ianito rediit et VIII Kal. Novembr. i. 15. triumphum egit. Non bis subegit, neque bis triumphaVit, ut iam contra caligerum Buaeus demonstraviti
corum et Latinorum tantam copiam, ut primus bibliothecam publicam instrueret in atrio Libertatis. Quum iam in eo esset, ut rediret, irgilius ei misit Ees VIII. A Pollione aO. 711 et 12 primum excitatus erat ad bucolica scribenda eidem Ech IV. aDI O LlPeriore dicaverat; nunc ad triumphum splendidissimum accedenti mittendum erat qui Miluam carminis, ne plane Officiosi et rilli hominis muneri deesset, maxime quum Alfeni Vari causa quodammodo Eclogam IX et VI secisset, eius quidem Vari, quem fuso fugatoque e provincia Sua Pollione octavianus praefecerat huic Galliae Cis alpinam ale igitur alii ad Octavianum reserUlu, contra omnem fidem et historiam et inepte uti etiaIn s. . patebit alii Pollioni quidem missam hanc Ere sumunt, sed abeunti Pollioni, quum illam expeditionem susciperet. Ita geographica male se4.
255쪽
haberent male etiam et inepte, quod iam uaeus sensit, Virgilius de bellicis laudibus et gloria milutari loquutus esset quid enim praecessisset sug tum esse ab Octaviani ducibus et eiectum Pollionem provincia scilicet magna virtus, et egregia pportunitas laudandi se post subactos Parthinos, genter rebelli , Plae prout Dalrnali a Semper insesta Romano nomini diutissime iugum detrecta vit Strab. VII. p. 484 Vellei II, 90. Et sempiternis bellis serocitas Dalmatarum notissima. Post hos Dalmatas, inquam, subactos erat, quod Pollionis virtutem bellicam Virgilius laudaret.
Ao 7 16 ineunte Eclogam Vn scripsit Virgilius Iam ab ao. 714 saepius noniae apud aecenatem sui Virgilius, ita ut modo ruri modo in urbe Lxisse videatur. Sed iam familiaris consuetudo cum Μaecenate arctior. Accessit Plotii et Vari et Horatii amicitia. Verno tempore in itinere, quod Brumdusiuin i Iistituit Maoce nascunt sociis Horati et aliis,
Virgilius Sinuessae obviam factus, comitem se a iunxit, sine dubio Neapoli cum Plotio etVario egre sus. Ab huius enim anni vere Neapolim se coni lisse videtur, ubi deinde per septem annos Georgica Scripsit. Donat. g. 40. GeOIg. IV. extri Sed antequam illuc abiret, sine dubio ineunte Vere F bruario exeunte, aut ineunte artio secit EcLVII Nam quum Meliboeus carmina reserat pastorum ad
II incium s. 13. Consentaneum est, Oetam, quum hoc carmen pangebat, adhuc versatum esse
256쪽
Ao. 16. U. C. Iam igitur Neapoli Virgilius Invitatus amaecenate ad Georgica se contulit, quae O. 723. absolvit. Extremo anno 716. Agrippa missus in Galliam secundus Romanorum Rhenum transgressus est, adeoque eliciter pugnavit, ut vere ineunt magna victoria de Aquitanis reportata Romam nunciaretur. In eius exercitu militem quendam sequuta erat Lycoris, Cornelii Galli amica, de qua suo loco.
Primam Eclogam postquam in unum collecta sunt Virgilii bucolica, aevo iam Virgiliano ceteris praemissam bisse, inde videtur apparere, quod ab hac totum hucolicon libellunt significat poeta fere aequalis Virgilio Ovidius, Amor. I, 15 25. ,, Tityrus et Segestes Aeneiaque arma legentur. Onstat autem, sic solere ab exordiis totos libros desugnari a poetis. Sed quid Ovidium citamus testem, quum praesto sit ipse Virgilius, Georg. IV. Atri: se Tityre, te patulae cecini sub tegmine sagi. At cur hancEclogati primam loco esse vellet, satis id neae suerunt causae neque enim alia aeque pia erat ad exhibendam in ipso carminis ingressu gra- iam vitae pastoritiae imaginem, et quum Octaviani beneficium per eam praedicandum sibi SulliSiSSet, est inprimis,s. 10. ipsi huius viri dignitati dandum id suit, ut hoc carmen in fronte totius libelli legeretur. Nec in ceteris elogis ordinandis consilium poeiae desiderare mihi videor. Ut enim ipsa vari
257쪽
tate, quae plurimum habet in hoc genere suavitatis, legentum aninaos delectaret, amoebaeis carminibus I, III, , VII, X, interposuit non amoebaeam, IV VI, VIII nam hoc quidem, octa-Vum, Pecie magis quam re, amoebaeum est. Ecloga X. non potuit alio, quam ultimo loco poni. Indigerendis autem ita his carmillibus ut plurimum se ad tempus, quo singula Scripta Sunt accommodavit nisi quod primum ante tertium quintumque, et nonum post septimum collocavit Hoc autem re propterea videtur proxime antea et ultimum posuisse, quod ob commemorata alia quaedam carmina bucolica, cs r. vss. 2, 29 et 3, 50., ab hac collectione exchisa, is locus huic carmini, in ipso prope exitu operis collocato, maxime conveniebat. r.
258쪽
JUeliboeus, agris suis exutus, dum patria extorris Capessarum gregem ante se agit, in Tityrum ilicidit, quem cum ii comanuni cala- DFrus. Inscripti hi tituli eum
ipso Eclogarum nomine debentur Grammaticis, non ipsi poetae retineri tamen Possunt, Propter Ruct ritatem satis antiqnam. De Ecloga-rimi nomine assentior. Ex vulgarina significari per hanc vocem idem, quod per εἰδυλ1.α, poematia, satis conatat ac si antiqnt codd. hnnest tesum prae se ferrent, non Pugnarem cum iis, qui ab ipso Virgilio prosectnm contenderent. Certe is inter litulos, qvibvs antiqui script res similes lihellos inscripserunt, non infrequens videin svisse. Vid. Forceli Lex. Peculiares tamen aingularum eclogarum inscriptiones, per antiquissimos codices propagatas, non Disitiro b c o le
259쪽
iuitate a IInma securitato et otio frui videret, miratus limini is sortem, cui acceptam eam serat, rogat. Nai, at il)Tus, quomodo et quo agros suos gregesque salvos recuperaverit, 20 sqq. sellicet se, ait notato provectum, libertatis consequendae vinissa bem
adiisse, ibique ab heri Aessitate hoc obtim se, utar in suos alio
ac libet, pascere liceret. Putaridus est adeo ityriis esse uirus ex pastoribus servis in mulo a domino habitis: sis v. 28. Interea aliis de malis ac molestiis migrationis suae conclueritur, tandemque aperte de Veterano in immissione in agros inuitur 70. Subsistit dialogus in eo, ut Ilia rus miserum exulem in suo Og
rio pernoctare iubeat. Atque hoc quidem Verum ac proprium carminis est argume
ium quod, quantum a natura carminis pastoriti proprie dicti a sit, sedile apparet, et quale novum genus constituat, in disputation do Bucolicis Virgilianis expositum est sed communis omnium
teniporun opinio, vel e muri fiant ni alicorurn firmata, obtinuit, Eclogae huius rationem ad illa tempora et Virgini fortuitam accommodatam esse, eoque anno eam alf seriplam esse, quo Triumvirorum pactione decreta nefanda illa agrorem inter vetera iis isto ab Octaviano facta est de qua . Appian civit lib. IV, 3. ed. Amst. 167O, 954. Dio XLVII. 14. Ante enim, quam
Antonius et Octavianus adversus Cassium et Brutum proficiscerer tur icto ad Mutinam foedere, quae est infamis illa Iriumviro pactio U. c. 711, ut exercitum, ex veteranis sere conscri viri, in fide retinerent nailitibus praeter alia praemia colonias urbi ima Italicarum, et pilaus et solo et aedisciis inter ceteras insignium, octodecim, quae Cassii partes amplexae exarat, inter quas Capua, Rhegi iiii, Venusia, Benevenium Nuceria, Ariminum Isibona et cremona memorantur, promiserunt lice receperant in se, se eos, bello eliciter consecto, in illas urbes, tamquam colonias dedocturos, et eommi, qui nunc incolerent, agros iis assignaturos esse.
video, Mare seu unas habendas nor numeros, ordinem, quo inges IH censeamus; certo eas, quae nuda gerentur, declarantes, indicari posse personamini nomina exhibent; mun viderentur, vix dubito, quin veterea qua Mariae eclogae in ipso Roman Virgilii interpretes, ut Servius D leguntur praefixa: Novi Saeculi In natus eclogarum nomen adstaverint,terpretatio ' ea non facile quisquam eclogam priniam alicram tertiam nun- erit qui tribuat Virgilio. Comni se eupantes. Vid. etiam Hester Com-dius tamen quum haec carmina per ineniat. LIMG-opoeta. p. M Diuilia πιν Corale
260쪽
u-u rem uni, Cassio et Bruto caeso, iii Italiam redux Octavi mis perscere vellet, partim ex nullium imi itia et avaritia, paselim ex Hectorem deius bonis indignatione magni motus ac tumunius orti sunt vid. Appian L V, 3 12 sq. p. 108 sqq. d. Steph. Dio Cassius XI Vae, adde Sueton. Aug. m. Erat autem eorum, quibus praemia solvenda essent, ingens, meriis, legiones nimirum, si Appiano fides habenda L L p. 1075.1070, non minus XXVIII, quae una cum annumeratis in legiones μετα των συ---μίων emerint centum et septuaginta vir
rum millia, praeter equites et tirebaIII Irtilitarem quamquam O-rum quibus ad Muti Halli uomitebantur agri, numerus etiam, aior erat habebant enim trii viri sub signis legiones XLVI, ut adeo quindecim legiones bello consecto desiderarentur; sive quod tanta hominum sis interiit, sive quod nonnullae legiones ab Antonio in Asiam abducta sunt. alias vero, nondum stipendiis emeritis, citia iitilla nil litiae praemia adspii ii poteranis Certe octo trulla ex hoc numero memorantur apud Appianum L l. P. 1073. Inter eos, quorum agri assignati erant veteranis, fitere G monenses, qui et ipsi Cassii Brutique partes erant sequuti viae Serv. ad ML IX, 28. Quorum agri cum pro militum ininussorum
numero nimis angusti essent, vicinos Mantuanorum agros additos esse narrant. Cuius rei etsi nullan , praeterquarn Iallill illi Grilli ,
auctoritatem reiγerio, fidem tamen ei faciunt alia Appiarius qui dei L L p. 1082 militum avaritiam non sese continuisse intra suos agros memorat, sed eos passim vicinos agros insolenter invasisse; plus, quam concessum esset, usurpasse, et quos meliores iis, qui
OUt obtigern lti tutarent astros, suos fecisse. Potuere itaque m
lites transgredi fines et Mantuanos agros invadere ut vel sie -- tu oemona nimium Mirina dici posset. Inter Mantuanos, qui hanc iniuriae indignitatem subirent, Virgilium Gisse tradunt eum tamen, sive suo sive Asinii Pollionis consilio Romam prosectum
ah Aumst obtinuisse, ut agri sibi restituerentuae; qua de re, ad Vitam Virgilii a. 13, ut adeo sub Tityri persona sua n uel ullii II Poeta adumbraverit. Atque ea iam veterum opinio fuit. V. Neme-Han. MLII, 2. Cespum. IV, 162. Sidon. lib. I, Epist. 5, ut Quinctilian in taceant. Quae res bene se habere Potest modo aulegoria non ad omnes mus ei verba singula circumseratur Gram-rnaticorum omninoque Interpretum, in his Cou Dei, intolerabiles Diuilia πιν Corale