장음표시 사용
21쪽
sciat; Insuper, determinatio veritatis a'paret. sol. 322. Lemio CXXII. Distractionis X X XIX. In qua tria considerantur , di primo , Nuin ibi scientia augeri possit; Deil. de . Num Deus ea, quae modo nescit, scire possit; Dcinum dubium cum solutione. sol. 3Latio CXXIII. In qua duo quςruntur, & primo, Vtru Deus valeat nescire , quae scit;
Insuper, Num infinita connoscere. sol. 328. . Lectio CXXII II.
In qua de duobus fit sermo.& primo. Num ola diuinae subdant prouidentiae; insup videndu, Num Pu identia,& satu sint idcin. fol. 33 p. Lectio cXXV. Distinctionis X L. In qua tria; Quid prςdeliinatio primo; Secundo comparatio prςd stinationis ad prsdelli natos; Tertio, utriusque effectus ,& prsdestinationis,de reprobationis tanguntur. fol. 333.
Lemo CXXVI. In qua de actibus quinq; nece illa rijs ad pdestinatione concurrenti bysagitur. sol. 3r8. Lectio CXXVII. In qua de duobus est sermo, de prsdestinationis causa primo; insuper declaratur, quo modo quilibet plus debeat prΨsumere de sua pret-
destinatione, quam reprobatione. iOl. . 34 I.
Lectio CXXVIII. In qua de duobus aetitur; Primo enim quid sit reprobatio dicitur; ς cundo , quo modo pr deliinario ,&reprobatio prscientiam diis renter includant, enodatur. fol. 3 q. Le tio CXXIX. In qua de tribus fit sermo; De reprobationis decetia primo; Cur Deus reprobet aliquos, inquiritur secundo; Demum,quo modo trium, di quorum causa sit reprobatio. fol. 346. Lectio CXXX. In qua de quatuor diuinae reprobationis effectib' est sermo. sol.,3 8. Lectio CX XXI. In qua duo qu runt. fu primo, Num certitudinem habeat 1 destinatio; insuper, Num ad Deum roprobare aliquem pertineat. fol. 3 I.
DUInctionis XLI. In qua tria declarantur; Priolo causa pridestinationis; Insuret salta
22쪽
ias excluditur a Tande linquiritur, Nu Dei scientia mulct. sol. 3sq. Lectio CXXXIII. In qua dubia duo ipponuntur, & primo, Vtrum electio predestinatiis ne prscedat; Insuper, Vtru i deliinationis sit aliqua causa. s. l. 3 3 s. Lectis CXXXIIII. Unum continet tantum, Num scilicet sanctorum precibus prsdestinatio iuuari possit. sol. 33 7- rectio CXXXV. Disinctionis X LI LIn qua tria declarantur, & primo, Num Deus sit omnipotcns; Seeundo veritas ponitur; Tertio confirmatur. DI. 36o. DETO CXXXV I. In qua qu sita duo proponuntur. Num in Deo potentia primo; Deinde, Num se ad omnia extendat. fol. - 36ia Lectio cXXXV II. Distinctionis XLIII. In qua tria, quanta scilicet Deus possit, inquiritur primo; authoritas
ponitur secundo; veritas concluditur tertio. sol. 36q.
Lectio CXXXV III. In qua duo quῖruntur, & primo, virum Dei potentia sit infinita; De inde, Vtrum quid actu infinitum Deus facere possit. sol. 3 66. Lectio CXXXIX.
In qua tria excitantur dubia , N primo, Vtrum creaturae omnipotentia communicari possit; insuper, Utrum Deus ex necessitate naturae
agat; Tertio, Vtrum ex necessitate iustitiae. sol. 369. Lelctio CXL. D inctionis XLIIII. In qua tria considerant,& primo,Nu Deus, res valeat meliores facere, quam prius secit; Deinde, Num eas meliores sacere possit, meliori modo; Tertio, Num modo oia possit, quae prius potuit. sol. 374. Lectio C X LI. In qua de duobus est sermo. & primo, Vtrum Deus potuerit aliquam
unam . Neandem creaturam meliorem facere, quam fecerit. D
inde, Vtrum data quacunque creatura, Deus aliam perfectiorem secundum speciem producere possit. sol. 376. rectio CXLII. In qua duo tanguntur, & primo, Vtrum Deus, uniuersum melius sacere possit, quam fecit; insuper, utrum aliquid persectius Virgine Maria facere potuerit. sol. 379.
23쪽
Distinctionis X L V. In qua tria tanguntur, quid sit Dei voluntas primo; Quid pessit De secundo; Et quot modis Dei voluntas accipiatur tertio. fol. 38 I. Lectio CXLIIII. In qua diuinae voluntatis significata exprimuntur. sol. 382. Lectio CXL In qua tria quςrunt,&primo. Utru Deus velit alia a se; Insuper. Num Deus immediatius agat per intellectu, i per voluntate; Demii. Nuvoluntas cogrue distinguat i voluntate signi,& beneplacui. fol. 38 . Lectio C X LVI. Distinctionis X LV I. In qua est sermo de tribus; Primo de voluntatis diuinae effectu respectu bonorum; Secundo de eodem respectu malorum; tertio de quarundam authoritatum determinatione. fol. 389.
Lectio CXLVII. In qua dubia duo proponunt. primu est. Vtru Dei voluntas efficaciter se inper impleatur; Deinde, Vtrum mala fieri Deus velit. sol. 392. Lectio CXLVIII. Distinctionis X LV I I. In qua tria narrant, & primo, qJ Dei voluntas semp implet; secundo subditur quod et, quo ad eos hanc impugnantes, impletur; Tertio.. - quo modo Deus secundum eam diuersimode prscipiat. fol. 39 . Lectio CXLIX. In qua duo quq sita examinantur, & primo, Vtrum aliquid fieri possit contra, vel prster Dei voluntat cm; insuper, Vtrum illud, quod fit cotra Dei voluntatem, diuinae dicatur obsequi voluntati. fol. 396. Iectio c L. In qua est sermo de duobus. N primo, Num Deus, qd non vult, prscia pere possit; Deinde, Nu Deus malu fieri pricipere possit. sol. 399. Lectio C LI. In qua tria habemus, & primo, qd nsa voluntas non semper in volito diuinae voluntati conformatur ;fecundo, qd aliquando sic; Tertio ex pridictis notandum. sol. qOI. rectio COLIn qua duo in dubium reuocantur, di primo, dum qu ritur. Vtrum voluntas nostra diuinae possit conformari voluntari; insuper. Vtru s tcneantur ad suam conformandu volunt alcm diuinae. i Ol. 4o 3.
24쪽
librum Magistristentem rum. DE SACRAE THEOLOGIAE VARII s
opiritu sancito, ut nobis det seruorem in corde, lumen in intellientia, Ueritatem in eloquentia, eodem ipso duce ad eam pamtem, quae Theologia 4citur, deueniemus;
qua sui prima diuisione in duas diuidi habet partes: duplex enim est, altera vera, alter asa. Theologia vera nihil aliadest, quam recta ratio dis 3 endi de Deo; bςc fuit Dioni,j Areopagitae opinio.Secundum vero D. Aug. sic finitur Theologia est sermo de Deo. Vnde te minus iste Theologiagrzus est,c Ariuatur a Theos rςce quod est Dcui latine,ologos grςce, quod est firmo latine. Theologia A ergo
25쪽
ergo est sermo de Deo. Theologias se duplex est Poetica, oe n
thrabs: Poetica est illa cognitio, quam habuerunt Poetae de D-o, mi I irgilιus,m Ouidius inter latinos, Homerus vero inter grς- eos. turabs am illa cognitio,qua naturalesphilo pla habuerunt somniantes, Deos esse a natura φ omina um est. Theologia adhuc vera duplex est, communis,m propria. Illa communis est nuncupanda quam habuit Philosophus in sua Metaph caper communia principia desiumpta ex his communibus. Sed dicetis, si prima Philosiopia Theologia est dicenda: quo igitur modo a Theologia proprie siumpta distabit ' Ad hanc difficultat edicipoterit. disterre
penes modum. Nam diuina Philosophia humano procedit modo, altera vero more diuino. Theologia propria aabuc triplex est. Scholastica, textuabs, m moralis. Schola ea dicitur illa perferita cognitio, qua per 'eculationem, puta per inuestigationes, per argumentationes , c huiusimodi subtilitates habetur, prsuposita tamen fide. Textualis Theologia, siu literatis illa est cognitio,quae secudum literam sacri Canonis Biblia ,sim in Canone Biblia ha betur.Hanc sequentes Theologi nuncupantur scripturales,'e lia terales , sed non scholastici. Moralis Theologia illa dicitur cognitio , qua tradita fuit in Homelijs a Patribus orthodoxis, utputa a L . Aug. GP cςteris, qui conati sint ducere nos in Dei cognitionem I er moralia, stu per mores, ex quibus discimus, Theologos
triplicis esse generis. Alij enim cholasticisunt,ssiubtiles, alij textrales , abj morales. Quod si velitis hanc triplicem diuisitimem ad ' duplicem reducere, ita dicetis: Theologiam esse, vel narrativam, vel inquistiuam. Narrativa in B sia habetur.Inqustiua adhuc duobus
26쪽
duobus confiderari pot modis, vel enim inquisitiua est per viam authoritatis, idea assumendo Bibliae authoritates, π do lorum originalium, ut in Magistro sient. patet, vel est inquisitiua per viam rationis, m argumentationis, fide non dent edita, sed πο- fita, tunescholastica hςc censenda. Si vero Theologia habituatiter sumatur sex modis diciposse, pronunesabitur. Primo pro habitu Prophetarum, m eorum, quin acra criptura reuelat uri. Soeundo pro fide in baptimate infusa. Temo pro fide acquisita de fidei articulis, qua simphces Christiam habent. Quarto pro habitu acquisito ex phci sacrascripturaefludio, ut cu quis optime
textus nouit. Quinto pro habitu, quo quis scit unum ex alio deducere articulum ; insuper unum striptura pulsum per alium declirare . Sextopro habitu, quo quis per argumenta, s artes nouita fenderesidem. His potest addi,quod Theologia quandoq; βω-
tur pro sacra scriptura in scim aliquando pro actu intelligendi ea, qui duplex est , unus certus, alter incertus. Certus in Myse, Prophetis fuit, quibus sacra reuelatafuit scriptura, s ex hoc certi fuerunt, quoniam Deus infudit intuli tibus eorum actus intest gendi, σ asentiendi, cys conseruauit actus illos, caer noluit cooperari ad adlus oppositos, scilicet infidelitatis, m erroris. Alter vero a tus incertus intel GiusAreponi in fidelibus alijsquieertus, incertus censetur. Certus, 1 ne dubitatione ponitor, incertus deinde dicitur per comparationem ad primum, cum non si ita certus, ut primus. P, perea adhuc Theologia viditur esse triplex Dei, beatorum, O viatorum. Prima est rellectu int elim
ius diuini,secuta respeEL intellectus beavorum, tertia reflectu A a. nostri
27쪽
nostri intellectus. Qitie adhuc duplex est: Nam qu am appro
pria e vocatur Theologia, τι vetus testamcntum, quedam ur a. i. deifice operativa, Ut nouum testamentum. Datur quςdam
alia,qua dicitur proprie Theologia, a qua quis proprie Theologis denominatur, hςo est habitus discursiuus, deductivus con- elusionum Theologicarum ea scripturis,malijs probabilibus. Et
DE SACRAE PAGINAE NECESSITATE.
Lectio II. IN proximo prςtertio nostro sermone de multiplici huius nominis Theologiae significatione sumus loquuti, consiquenter nunc inquirendum erit. Vtrum homini viatori pro hoc statu si aliiva doctrinaspernaturalis necessaria, ut Theologia. His primo titulus qu6tionis examinandus, strando argumenta in oppositum adducenda, tertio veritas detegenda, quarto rationes soluentur adductae. Circa primum quςritur. Utrum, σc. θ utrum quotionem denotar, questio vero est dubitabilis propositio, mhςc quadruplex est, qu rimus enim de siubiecto, deprςdicato, de materia, de modo , Qt hic, dum dicitur. Vtrum, σc. nece eetet necessariasit, me. homini. θ homo quandoque siumitur prodςmone, aliquando pro Deo, tertio pro animali rationaei , quarto pro tertia entitate, ut hic,o si finitur. Hi mo es animal rationale, habens disicusιm, beatitudinis capax. Viatori: Tari, vario modo viatore defribere consueuerunt, ego aut adissim dicere: Eur
28쪽
esse viatorem, qui non est in icrmino beatitudinis , si i tendis ad ipsum per fidem,m θ prςcipue, ita ut beatificetur in Deo, qui in obismua, oe formalis beatitudo. Pro hoc flatu nostis vos quadruplicem inueniri statum: Innocetia scilicet, in quo Adam, in Eva politi fuere; Natura destitutae, in quo fuerunt primip
rentes postpeccatum. Gratiae, in quo nos siumus.Gloria tandem, in quo sunt modo beati. Hic quoio integrada venit de flatu naturae lapse, qui flatus est via. Quartus terminus declarandus en necessarium, quod umitur quadrivliciter, primo dicitur necessarium, sine quo non contingit animal esse, ut anhelitus, m nutrimentum re pectu vita animalis.Se nn ine quo non contingit bene isse, ut potio amara re tectu hominis infirmi, sic capitur his. Tertio illud dicitur nec parium, quod fit per violentiam, ut impetus in
hostes. Quarto dicitur necessarium fimpliciter, m illud est, quod
non potest alitersese habere, ut Deus, m entia simpiterna secandum Arist. Quintus terminus es doctrina, m est notitia communicat aper atquem doctorem extrinsicum, m per hoc excluditurdo trina acquisita per inuentionem virtute propria intellectus, qui intellectus dicitur dodior intrinsicus.Sextus terminus t ' cialis, dum dicitur aliqua doctrina, Jecialis quidem in eo, quod habet speciale obiectum, puta Deil Ab ratione Deitatis. Ultimus terminus est 6supernaturatis, ubi venit notandum, qδ ueritates Theologica dicuntur doctrina liecialis super naturaliter tradita. Insuper illae ueritates Theologicae dicuntur, quae siunt necessariae, ad vita rnam consequendam ,-hςc pro tituli quoionis declaratione sint dicta saris primo. Nunc argumenta in oppositus
29쪽
cundo loco apponi eda, arguunt enim quidam,ut probent; aliquanν doctrinam ernaturalem nobis no esse nec seriam, dicentes; c linotitia cuiuscunq; obtecti naturaliter dicitur acclusibilis a nobis: non igitur doctrina Der naturalis necessaria. Antecedens pi imo sic manifestatur, quia ens in communi, Tipatet per Avicennam, naturale obiectum nostri inteIectvsponitur,atsib tali comprehemditur Deus, ad quid ergo doctrina supernaturalis ' 'ςterea hi anima nostra, ut per Arist. in 3. de anima patet, principia illa duo ponuntur, activum, oe pasuum: actim est esia Iacere re pectu cuiuscunq; cognitionis: passivi aut oia fieri: igitur nulla doctrina supernaturalis nobis nece saria. Pro ueritate tertio loco ponenda, quid dicat Apos/.ad Thi L. audite, habet enim hςc verba: Omnis doctrina diuinitus in Jurata utilis est ad docendiι, cir ad arguendum : quare, σc. Nunc quarto loco rationes in contrarium sommatae Foluendae, deinde erit finis; illud tamen silentio non inuoluamco ideratione dignum, quodpertinet ad intellectum, qui vel ad Umsupernaturale, vel naturale,vel ad notitiam pol comparari, si hoc ultimo modo, idest quatum ad notitiam, nulla ei dicetur esse supernaturalis cognitio necessaria, quoniam naturaliter dicitur informari notitia cuiusicunq; intelligibili ad quam naturaliter iu-clinatur. Si vero comparetur ad agens imprimens notitiam, tunc illa dicetur naturalis notitia, quae ab agente naturali imprimetur
proflatu isto. At si ad agens supernaturale comparetur, re lectu
cuius ponitur in potentia obedientiali, hoc modo licet capaxsit intellectus, nihilominus eget doctrina pernaturali adperfecta ui ultimis nis cognitionem babendam, ad qua nasius inquam Philo phorum
30쪽
LECTIONES LIB. PRIMI. 7soborum distin lassimis deuenit, nec et Arist. ipsi: nobis itaq;
aoctrina, σc. necessaria. Demum rationes diluendae, cir primo prima. Dum ergo concludebatur, ens nostri intelli Hus 6se obisectum, ad boepol dici, hoc duobus posse confiderari modis, vno modo quantum ad inclinationem, alio modo quantum ad attingentiam o argumentum ab aduersario addudium primo modo conceditur , at secundo modo neeatur. Ad alteram in oriune secundam rationem de intellectu adliuo,'passivo debet dici: sec duo, ut partialia in anima inuenim principia: ulterius vero requiritur obiectum , quod pro hoc statu, cum nostri intellectus facultatem excedat, iccirco via natura non potest in ipsum: aliqua ergo sepem naturalis doctrina viatori necessaria.
DE s ACRAE PAGINAE SUFFICIENTIA.
Ex quo si is abunde verba fecimus de sacrae Theologia
necessitate propterea, iure merito in prsenti parte pertraritanda, m examinanda erit illa quotio de sufficientia. Prsens igitur lectio in pundia quinq; diuidetur, in quoi si primo
ponetur qasio. In altero argumenta pro parte negativa. Tertio loco veritas per D. Aug. patebri. Quarto notanda. Quinto argumenta diluentur. Quatum ad primum flet quςri. trum dodbrina sivernaturabs se ficientersi tardita in sacra siriptura Mihi primo aspectu videtur esse dicendum, φ non. Nam se ficienter tradita ,proculdubio in lege naturae sui et, at tunc temporis non A erat: