장음표시 사용
411쪽
tate quae adeo sterilis est cautibusque atque harenis obsita, ut ne herbas quidem ullas producat, ad hanc alimenti necessitatem fuisse inductos. Cui rei illud argumento est, quod neque igne ob inopiam materiae & lignorum uti possunt: sed in saxis sole feruentibus , &harena pisces torrent. Atque hi quidem necessitate coacti ita uiuunt. Quod si nationes aliquae reperiantur, quae immanes, atque esse ratae naturae sint, non propterea conuenit, ut ex illis aequus rerum aestimator toti humano generi calumniam inferat. Nam eo modo non tam caeterorum animalium, quam hominum quoque esus , reliquaque omnis feritas in controuersitam uentura est.
Massagetas enim & Derbicas historiae tradunt, ex cognatis suis eos existimare
μηδε βοτάνας φερειν , 3 θινας δε
μόνον καὶ ψάμμον , ἐπὶ τουτο περιεςησαν τῆς τροφῆς το ἀναγκαιον.
τεκμηριοῖ δε τὸ τῆς ανάγκης τὸ μηδου τρ πυρὶ χρῆσθαι δύνασθαι , α
πορία καυσἱμου υλης. - ἐπὶ σύν πετρων ἀφαυαίνειν ἡ τῆς θινος τοὐριχθυς. καὶ οὐ τοι μὲν δι ανάγκην.s τινά δε των ε θνα- εξηγρἱωται καὶ θςι φύσει θηριωδη. εξ ῶν οὐ
προσήκει τοὐς εὐγνωμονας τῆς si ανθρωπινης καταψεύδεσθαι φύσεως. ε-πεὶ ουτω γε ἀμφισβητε μον Eςας οὐ μόνον το τῆς ζωοφαγίας , ἀλ-λα καὶ το τῆς ἀνθρωποφαγίας καὶ τῆς Ζ ἁλλης ἡμερότητος. β ἱς ο
ρουνται γούν Μασσαγεται καὶ Δερβικερ ἀθλιωτάτους ἡγεῖσθαι των ρι-
ρας ως σχεδὸν ανεπιτηδεια πρὸς κHriv. Videtur indiculus , memoriae subsidium , este. sed ση initio deeste h. e. σημείωσαι. REIS . 3. Θτυας καὶ ψάμμον.J Gutes S arenas dedit interpres, cum secundum Grammaticorum Praecepta , θῖνας proprie dicant Graeci τους αμμώδεις αιγιαλους , non πετρώδεις ,
qua de re Cessatib: ad Strabon: L. Vil L p. 128. & mox etiam distinguuntur. q. 'Eπι δε των. πετρῶν.J id etiam dixit L. I. 3 3. S Τιυα δε των εθυωυ gξορ. J ADNoteli Salijs ανθρωπος ζωου ημερου φύσει. humanitati Stamen illum sensum quaedam gentes extuisse videntur, de quibus iuris naturalis interpretes debent consuli. Lege Gnote de Iur: B.& P. L. I, I, I a. 6. 'Aυθρωλκης καται. φυσεως.J Ita καταψεύδεσθαι φυσεως L. I. I 36. ubi vide. saepe e
7. ' Αλλης ημερότητος. J IMO Vero αγριότητος, REIsC. Valent. CorreXerat ἀνημερότητος. Vulgatum sine dubio vitiosum est, licet omnium codicum auctoritate munitum. Proxime
ad vulgatum accedes , si legas θηριότητος. uti φύσιο θειριωδης paullo ante dicitur. vitiositatis consummatissimae genu S θηριότητα adpellat Aristot. V. Cub ubet ad iLBene I,
8. Ιοορρυνται γούν Μασσαγεται και --JHaec usque ad illa και τούτ επιχειρησας EX-
scripsi Eusebo, sed suppressis auctoris nomine, L. L P. E. p. II. D. Latino etiam transtulit, licet haud optime, cuti statim qui aegrotatione moriuntur, id enim non est αυτομάτως , sensum licet recte exprimatb Hieron L. I l. Adu: Iovin: c. 7. Tangunt & alii mores
illos de quibus ibi V. D. in notis, & FnDior ad Sext. Empir. Pyrrhon: Hyp: lli, a . p. 184. Per. Euangelii d0ctrinam barbaram il-
412쪽
κείων τους αυτομάτως τελευτησαντας. λο και φθάσαντες καταθύου - σιν καὶ ' ἐςιωνται των φιλτάτων τους γεγηρακότας. δ* Tηβαρηνοὶ δε
ζωντας κατακρημνίζου σιν τρυς εγρογυτάτω γεροντας. 'Υρκάνιοι καὶ
Κάσπιοι , kx θἱ μεν οἰωνοῖς κά κυσὶν παραβάλλου ζωντας , οι
Iam consuetudinem sublatam . dicit Theodore Serm: de Leg: p. 6 IS. & Eusebe P. E. I. p. II. Romanorum institutis tribuit Plin. XXX, I. Legi autem merentur quae ad excusando SScythas , quorum ἀυθρωπωφαγία passim notatur, scripsit Dosi: Pellautior Hist: Celt: L. II. c. 3. Quum nihil sit optabilius quam naturae fato decedere, mireris merito in gentibus nonnullis insanum illum violentae mortis amorem. Quod ipsi sibi satum maturaverint , id quidem gloriae studio contribui potest. Quippe omnis in armis Lucis causa sita, S damnat na vivere paci, ut de Cantabris Sil. BAL L. ill, 32O. Cimbri & Celtiberi in acie gaudio exsulta ut , tanquGm glorio e S feliciter vita excessetiri: lamentabantur in mor ho, quas turpiter S miserabiliter perituri. Vial. Maz. II, 6, II.
Quod vero suis vitam eriperent, id ex persuasione ista , qua post hane vitam feliciores beatioresque credebant illos, qui tali modo periissent. De Thracibus Soline c. IO. csn- cor aut omne3 ad interitum Doluutia tum, dum nonnulli Eurum putant obeuntium a
Mimas reverri , alii non ex singui , sed beatas magis Veri. Conser etiam Pellauiter
l. l. L. ill, I 8. 9. 'Εςιωυται τοῦ υ ψιλτ. τοῖς γίγηρ. J Massa- petas parentes isθίειυ dieit etiam Sallus: de Munii. c. 9. Si ad extremam senectutem per- Venissent , obtruncabant ae devorabant , si morbo exstinguerentur , tumulo condebant. Cons. V. D. ad Fragm. Pythag. apud Galeum Op. Myth. Phys. & Eth. p. 713. Nota etiam O Cm καταθυειυ qua significanter utitur, vult enim senes istos tanquam victimas fuisse MDadiatos. Est qujppe καταθύεis Diis in altari vi-
miserrimos qui naturali morte e vita decesserint : atque iccirco senes suos
praeuenientes mustare ac comedere.
Tibareni propinquissimos suos senes adhuc uiuentes e rupibus praecipitant.
Hyrcani & Caspii , alii uiuentes,
alii mortuos auibus & canibus deuorando S e Xponunt. Se Sthae uiuos
'gant: in V. & L et Iinge ad Disi L. Xl V, 3ξ . Male autem haec vertit Hieron: Ti9areni quos di exerint fenes j, senuunt in patibulis,
cum debuisset iraecipitant, ut Cotelen: auRecogn: Clem: T. l. P. A. p. 58 . & alii notarunt. solent tamen vocabula illa confundi. certe sinplex κρημυάω & κρωμνυμι idem aliquando est quod κρεμαω suspendo, qua de re θn: ad Diog: Laerte VI, 5O. Barne d ad Euripo Here: Fur: Sao. & alij. Utique apud Schytas sepulturam beatam sujsse habitam , ut crucia ut palo mortui sum gerentur, praeter alios dOcet Plute T. ll. p. q99 C. Colchi pellibus insutos ex arboribus suspendunt apud Aeliam V. H. IV, I. quod tamen de solis viris intelligendum esse suadet pollone ΚΘoi L. Ill, 2O8. Neque Germanis , Schytarum soboli, ins litum fuisse laqueo vitam finire , docet Barde- sanus apud Eusebe P. E. L. t V. p. 277. D.
ΙΙ. Οἱ μεv οὶωνοῖς καὶ κυσὶν --J Hyrcanorum illam inmanjtatem multi notarunt. Vid.
Menat: ad Dioge Laert: VI. 79. Hyrcanios& Caspios hominum cadaveribus se alere dicit The uor: p. 615. quod paullum abit a
413쪽
simul sepeliunt, & supra rogum iugu
lant eos, quos mortui praecipue dilexerunt. Bactriani eos qui consenuerunt, uiuos canibus proiiciunt. Quam quidem consuetudinem cum abrogare tentasset Stasanor Alexandri praefectus fere imperium amisit. Sed sicut neque horum exemplo humanitatem erga homines eXuendam censuimus , ita neque sequi eas nationes debemus, quae necessitate carnibus uescuntur. Sed
illi imitandi nobis sunt qui pie se ge
runt , diisque magis addicti uitam traducunt. Male enim uiuere & non prudenter & temperanter & sancte, Democrates esse non male uiuere , sed diu mori asserebat. g 22.
Nostro. Verum & Hyrcanis. & Bactriis, doquibus Noster idem statim adfirmat, nee aliud Oritis sepulturae genus plerique tribuunt. Cons. Wisfecinge ad Diodo L. XVII. c. I S. De Persis id quoque signisse at Theodorei: Serm: de Leg. p. 6Iq. illas it que gentes respicit Euseb: D. Ε. L. IV. p. I 6 I. c. &L. V. p. 2OS. B. 12. Σκυθαι δῖ -J Supra L. III, 17. Scythae dicuntur τους πατέρας ἐςιωμενοι. Sed uti nomen latissime patebat, sic diversi etiam in hisce erant mores. constat enim Scythis etiam , ut & Indis , aliisque gentibus in more suiste positum suos Comedere, qua de re Perige ad Aeliano V. H. IV, 1. de Massaretis & Derbicibus statim id Noster dixit. I 3. Στασάυωρ ὁ 'Aλεξάυδρου -J Significatur Stasanor, unus de amicis Alexandri M. qui post illius obitum etiam provinciam sortitus fuit , de quo Strabo , Disi Sic: S alii. Vid. Meurres in Cypr: L. I, 25. & II,3 I. male apud Iusinum L. XIlI, q. Vocabatur Statarior. sed verum nomen iam reddiderunt interpretes. Tabrim ad SeXI.
δου τεθνεῶτας. δὴ Σκύθαι δὲ συγκατορύττουσιν ζῶντας , καὶ επισφάττουσι ταῖς πυραῖς , ους ηγάπων οι τεθνεω- τες μάλιςα. καὶ Βάκτριοι μεντοι κυσὶ παραβάλλουσι ζωντας τοὐς γεγηρακο-
τας. καὶ τρῖτ επιχειρησας καταλύσαι
a Στασάνωρ ο Ἀλεξάνδρου ύπαρχος, μικροῖ την ἀρχην ἀπέβαλεν. ἀλλ' ωσ
περ ου διὰ τούτους την προς τοῖς ἀνθρωπους ημερότητα κατελύσαμεν ,ουτως οὐδε τὰ δι ἀνάγκην σαρκοφα- γουντα εθνη μιμησόμεθα , τὰ δε ευσε-
βη καὶ δ' θεοῖς μάλλον ἀνακείμενα. το γαρ δ κακως ζην καὶ μη φρονίμως καὶ σωφρόνως καὶ ο σίως λβ Δημοκρά
της ελεγεν ου κακως ζην ειναι ,
αλλὰ πολύν χρόνον ἀποθνησκειν.
ex Hieronymo citatur Nican9r. Iq. Θεοῖς μαλλον ἀνακείμενα. J Notum lO- quendi genus. 29ακεῖσθαι θεοῖς dicuntur euoram ja quae Diis sunt devota ae dicata. itae
p. 555. C. I S. Κακως ζηυ και μη φρονιμως -I Uti sa-pra iunguntur σωφρων, και οσιος, και δίκαιος. L. il. I 6O. ubi vide. Sententiam ipsam C- gregie inlustrarunt Cafaubo ad Pers: Sat. V, IS a. & Gaiah ad M. Auton: L. t X. l 2. qui nee huius loci suerunt Obliti. I 6. Δημοκράτης. J Forte Δημόκριτος. Cgo quidem illum Democratem ignoro. REISK. NO-mina sane haec librariorum incuria saepe confunduntur. Democratis Aur: Sentent:
Pythag: habemus apud Galeum in Opus :Myth: Phys: & Eth: & plures huius nomini5 recenset Fabrici Bibi: Graec: lI, 43.
414쪽
εγκλημάτων. Tων τοίνυν Ἀθήνησι νομοθετων , T ριπτόλεμον παλαιότατον παρειλήφαμεν. δ περὶ οἱ VEρμιππορεν δευτέρω περὶ των νομοθετων γράφει ταύτα. Φασὶ δὲ και Τριπτόλεμον
'Aθηναίοις νομο ετ σαι. και των νόθμων αυτ οὐ τρεῖς ετι * Ξενοκράτης
ἡ φιλόσοφορ λέγει διαμένειν Ἐλευ
σῖνι τούςλ. Γονεῖς τιμάν. Θεοῖς ψ καρποῖς ἀγάλλειν. β Zωα μη σίνεσθαι. τοὐς μεν οὐν δύο , καλως παραδοθῆναι ' δει γὰρ τοῖς μὲν γονεῖς , εὐβργ τας ημων γεγενημέρο
περι υ μο ετων laudat Origen: Contr. Celsina L. l. p. 333. plures fuerunt huius nominis. pe 5 Frnaeo quidem illum librum περὶ νομοίουις, tribuit Vos us de H itor: Graec: J, 16. ullo tamen in loco Hermjppo Berretio , qui vixit tempore t inperatori s Hadriani. De quo errore Speucere ad Origene l. laud. Adi etiam I b io: Bibi: Graec: L. il, IJ, I7.2. αεν κ κτης ὁ φιλόσοφος. Et hujtis nominis diversi fuerunt, atque inter illos Xenocrates iT edicus Aporo ieri sis , qui scripsit περὶ τῆς α ο των ζώων ἀφελείας, seu , ut Clem Ileae: S rom: L. Vil. p. 7l7. dieitUr περὶ τως απο των ζάω9 τροφῆς , de quo in aliis lege I brio: Bibi: Graec: L. ill . C. 3. Vertit haec Ilierone L. ll. Adu: lovin: I . AEGOsrGIPSI'bili opsus de Triptolomi legibus spuI A- Ibemens S Iria Ictnitim praecepta tu templa L exsucte re fidere foribis: Donoran 9S pD EDIM , Nerierari os L ρos , carni S K9nz0cendum. Poli reim illa non satis recte, Mi statim dicetur.3 22. Restat, ut singulorum uiro. rum pauca quaedam abstinentiae testimonia proferamus. Unum enim ctiam hoc erat, quod obiiciebatur. Legislatorum Atheniensium Triptolemum uetustissimum fuisse accepimus: de quo Hermippus in secundo de legumlatoribus libro in hunc modum scribit: Aiunt etiam Triptolemum Atheniensibus leges sanxisse. Ex legibus eius tres adhuc sanctiones Eleusi eXtare Xenocrates Philosophus asserit. Parentes honorare: Deos fructibus colere: Animalia non laedere. ac duo quidem recte fuisse instituta ait. debemus enim& parentibus, quippe qui de nobis optime 3. Γον, se τιμαν.J Posses quoque connectere
τους δε γον. τ. ut Od. Meem. & Marsi amo Can: Chron: See. IX. qui hoc CUm Hebraeorum praeceptiS conponit. Ρulcre Euripo in Antiop: qa. Τρεις ρήσὶν αρεταὶ ως χρή σ' ασκῶν ω τέκνου Θεούς τε τιμῶν τούς τε θρεψαντας γονεῖς. Nόμους τε κοινοος Ελλαθος. Putabat V. D. legem hane ante oculos habuisse Menandrum in Fragm. p. 238. Nόμος γονεῖσιν ἰσοιέους τιμας νεμειν.
Sed praeceptum hoe plerisque populis est
frequentillimum. q. Καρποῖς αγαλλειν.J 'Aγαλλειν saepe exprimit cultum quem summo Numini aut aliisuebemus, adeoque satis recte ab Hiero moversum e li. Salvinio tamen ad Petiti Leg. Atti c. s, Ι. p. 68. potius vertebatur Deos frugibus hi rurato , quam egregie Versio-nrem ibi adseruit DV1solin ius
A. ZIα μη σίνεσθαι.J Hieronyme dabat car-Dj9us risu Vesceu um. Latius haec patent. Verantur quippe animalium victimae. Res clara ex illis quae brevi post sequuntur, δια το προστAζαι τῶῖς καρποῖς - εἰ μη γιγγ'
415쪽
me meruerunt , uicissim pro uiribus gratias reddere : & diis ex iis quae utilia ad uitam nobis largiti sunt, primitias offerre. De tertio inquirendum putat, quid sibi uoluerit Triptolemus cum ab animalibus abstinendum
praeceperit. Utrum quia omnino esse indignum opinabatur, ut cognata interficerentur: an quia euenire animaduertebat, ut utilissima animalia in cibum ab hominibus sumerentur. Cum uellet itaque mitem hominum uitam reddere, dedisse operam, ut quae cum hominibus degerent animalia , maXimeque essent mansueta, conseruarentur. Nisi fortasse quia cum Ductibus deos colendos iussisset, cultum hunc magis ratum fore existimarit, si diis ex animalibus sacrificia minime fierent. Cum uero multae etiam aliae causae huiusce sanctionis a Xenocrate non admodum exquisitae illae quidem afferantUr, nobis tantum ex his illud satis est, quod hoc institutum a Triptolemo etiam fuisse conspicitur. Unde postea iniuste se gerentes ubi animalium csum aggreS. το τοῖς θεοῖς LA τωυ ζώωυ θυσίαι. Cons: LVes eling ad Petiti Leges A. L. li, ψ. p. a S. 6. 'Aπαρχας ποMOS Vetustis imis, ut Deos Deasque oblatis frugum primitiis Venerarentur. quod e No ro quoque ostendit Vir Praeclarus ad Diodo L. l, I . Ingente Hebraea idem usitatum fuisse sacraeiabulae docent, idque υπuέσει δουλεύων, ex antiquis limo illo primitias obserendi more derivat Spencer: Leg. Rjt. Ill, 9.
χεται ' τοὼ θεοῖς δε , αφ' ων E-Lκαν ημῖν ωφελίμων εις τον βἱον ,ο ἀπαρχὰς ποιεῖσθαι. περὶ δὲ τουτρίτου διαπορεῖ τί ποτε διανοηθεὶς ο Tριπτολεμος παρηγγειλεν Z ἀπε- χεσθαι των ζωων. ποτερον γαρ , φηρο
ἀναιρεῖσθαι , βουλόμενον ουν ημερον ποιησαι τον βίον , πειραθηναι καιτα συνανθρωπεύοντα καὶ μάλiςατων ζωων ημερα , ' διασωζειν. εἰ μη αρα δια το προςάξαι τοῖς 9 καρποῖς τους θεούς τιμαν , ὐτολα- βων μαλλον αν διαμεῖναι την τιμην ταυτην , εἰ μη γίγνοιντο τοῖς θεοῖήαα των ζωων θυσίαι. πολλας δὲαιτίας του Ξενοκράτου ρ καὶ ἄλλας οὐ πάνυ ἀκριβεῖς ἀποδιδόντος , η'
7. 'Aπέχεσθαι των ζωάυ.J Non voluit Trjptolemus animantia plane non occidi, neque in usus alimenti humani traduci , sed noluit tantummodo ea , quae Utilia essent labori rustico sublevando , exscindi & exstirpari Exemplum hoc ergo videtur alienum. REISς. 8. Διασώζειν. HUC Usque verba Hermippi, sequentia sunt Porphyrii. REISK. 9. Τμν παρο ταύτην.J Haec pessime habita
416쪽
μετά πολλες ανάγκης καὶ αμαρτηρο
μάτων α κουσέων , ωσπερ επεδειξαρομεν , E τι τουτο πεπτωκασιν. επεὶ καὶ Δράκοντος νόμος μνημονευεται τοιουτος. λψ Θεσμος αιωνιος τοῖς Ἀτθίδα νεμομενοις , κύριες τον ἄπαντα χρόνον. δὲ Θεούς τιμάν και ἔ- ρωας εγχωρίους εν κρινῶ δὴ επομε- νοις νόμοις πατρίοις , ἰδία κατὰ δυναμιν , σύν ευφημία και ἀπαρχαῖς καρπων , δὴ πελάνους επετεἱ- ους. Tου νόμου απαρχαῖς καρπων ,
οις χρῆται ὁ ἄνθρωπος , τιμάν τὸ
θεῖον προςάττοντος και πελάνοις. fuerunt ab Edisore Lugdune & Cantabre qui
Ocem τιμ υ Omiserant, quam in sedem suam revocavi uti in Edit. principe, & Coa. Li . ac Meerna. factum fuit. Pulere et jam viderat Abr obiur. Paullo post τουτο ante νενομοθέτητο deerat Lib. O. Θεσμὸς αιωνιος. Θεσμοὶ Athenis leges dicebantur, κατ' εξο υ autem hae Draconis, quia ab hoc vocabulo incipiebant. Lege V. D.
II. Θεούς T. κ. ρωας εγχωρίους.J Uti θεοῖς εγχωριους & εντοπίους saepe VetereS memorant, Vid. Cupere Obs. L. IlI, I 6. Saepe etiam iungunt θεοὐς καὶ κρωας εγχωρίους , qua de re Drἰ-ker: ad 2 u i IV, 87. Quum autem haec Drueo sanet Verit parum adcurate Maz: TFr: Di 9 . IV, IO. serjbit neque Solonem, neque Draconis leges tradidisse τί το δαιμόνιον, πως
VALENT. Petiti lectio se probasse videtur etiam Ampi: Ce Pro Obs: IlI. cap. I 6. sed recte consutata a I esselingio ad Leg. Att.
sie restituebat Davis ad Cicero de Leg:
gressi sunt multa cum necessitate, &peccatis inuoluntariis sicut demonstra.
uimus, ad huiuscemodi consuetudinem prolapsi sunt. Nam Draconis quoque lex huiusmodi memoriae proditur. Ius aeternum Atticam incolentibus quod ratum in omne tempus habeatur. Deos uenerationi esse & heroas indigenis in ipublico leges patrias sequentibus , &priuatim pro uiribus, cum bona Uerborum auspicatione, & fructuum primitiis, libisque anniuersariis. Vbi primitiis fructuum quibus uescitur homo &libis uenerandum esse numen lex iubet.
p. 36. Ut monebat Clar. Aseres. Θ cui voci intextu locum feci. Nam ridiculum illud εμ- ποένοις, quod antea legebatur, e vitio typothetae Florentini stulto errore in sequentes editiones fuit derivatum , cum ille debuisset dare id , quod nunc VideS. Bene πατρίους 9όμους dicit, quod alii etiam πατρωους. Vid. ad L. 1. IO. Nihil autem aeque studebant veteres quam ne legum id genus negligeretur. Adscribam unice Socratis responsum apud ae-nπθ. , quia legem hane Draconis respicere videtur. is interrogatus, an liceret cuilibet Deos pro arbitratu suo Colere. respondebat: οὐκ, ἁλλα υόμοι ἐισὶ καθ οῖς δεῖ τούτο ποιειν. Vid. Marcii: ad Carm. AUr. Pyth. p. 3 q.
I 3. Πελάγους επετείους.J Immo vero καὶ πελάνοις επετείοις , Vel πελάνοις επετείοις, uti
dudum a viris Eruditis emendatum est , L. Mours: Them. Att. I, I. P. Peliis , quem sequitur G. Cupere Obs. llI, 1 6. & aliis. nihil tamen adiutamenti fert L f. Od. sed Meerm. id sorte Voluit , nam ους non tantum , sed aliquando οις qUoque, eo modo, quo hje fit, te ferre solet. πέλανοι quid fuerint, Vid. ad II, 6.Iq. Καὶ πελάυοις.J Desunt in fine libelli non pauca, exempla scilicet Virorum ex omni antiquitate Graeca & Romana illustrium, qui se carnibus abstinuere, una Uum perora
417쪽
Pam. I ad fin. not. Adde, de titulo Philosophi dictum est in Praelatione. - S col. I lin. 32 quas fi l. quasi .
- 6- Ι - Iq ubi l. uti. . 8 - a - 16 adde: sed & εἰπέA connecti potest cum εχομεν. - 9 - 1 - 29 adde: Utitur hisce Clar: Hoveno ad Inser: Matthe ut ostendat κατα frequenter ab antiquiS adhiberi, cum ali O- rum sententias & verba laudant. Utinam quoque docuisset Vir Erud. κατα tersis Graecis adhiberi, cum libri alicuius auctorem significare velint.
- 23 - Ι - postae. l. postea &paullo post, igitur pro gitur.
- 25 - Ι - 2S adde: paulo ante pro Lipi . μεν. male. - 29 - Ι - 2S etit. l. Crit. - 3I - Ι - 32 firmant. adde : h. l. ευμα forte sedem mutavit. - 33 - 2 - Iψ κῶ delendum.
- - - 3I adde: praeter auctores
detur elegantia. γυμνοὶ qui suo vine exteriore sint. bene iunguntur & αχίτωυες. sed S1ie dicuntur illi qui sus Armis sunt. Venuste itaque pergit επὶ το ςαλου 'c. cons. Clar. Motatum ad Tart. p. 65.
qua voce & loco Luo. Abresosius Leet. Λrist. p. 22 . RectiuS tamen letus politisii mus I. Guire: K oop , cuius memini in
- 72 - 2 sn. Adscripserat Dore Knoop., ii quid mutandum, mallem προσπλακόντων. , sed neque hoc ne essarium. nota est vim, tus activa aliquando. hoc modo i melligo, , qui ei, quo, illis caussa errorum errat, , connectebant sud, quod inusserens vo- , care solemuS. genitiv: pendet ab ante
, cedenti κυνικαν, .Pag. 73 col. 2 antepen. ειας l. τοῖς. - 75 - 2 - 3I Adscripserat Idem Knoos, an ita intelligenda 3 Hic vero rutis, ni multa agere Ugmittens, S negligens, παριεὶς quippe απο κοινου repeto) ex illa, , id esst ex ratione, agere, Visus agite dicit, , pauca rationi agenda committit, & quae, agit, negligit ex ratione agere,. - 79 - 2 sin: adde. Immo nec Q,ο94ς turbare necesse est. Optime locum sic cousti tuebat Polit: Knoopius , Oilendat mihi aliquis σπεύδων - quo modo κρεωφαγία sic αν δονος. Cum tamen Philosophi in cibo, qui homini secundum rationem viventi conveniret, desiderarent, ne nimium palato pla
- 8I - 2 -- 23 Vulgatum tuebatur KnoopiuS , περιαιρ. τ. π. καὶ κουφισθέντων του 'βώρους. per ellipsita τῆς εκ Vel ἀπο Verbis privandi virtute gaudentibus propriam. - 85 - 2 - 33 Adde: utitur etiam SF-ns f de Regia: p. I a. &:mus: in Magia: P. I 69. - 89 - Ι - IO diudicare l. diiudi
- II9 - Ι - 27 χειρούσθαι. adde, ubi tamen non opus est Ut per interimero Vertas. - I 2I - Ι - 27 Adscripserat Polit: Knoop: , L. ενομοθίτη ν' καί τοί γε της, χρειας ερ' - το τε ευσ. - Proin
, quidam usus pietatem S impietatem dis, cernobant in uno G sodem boum ge-
418쪽
fin. addo: illa in sin. l. και ταύτη9 --λ. desiderantur in Od. Meerm.
-- 256 - 2 - 28 Adde: illis quae stat inde ovibus dicit conser L. I, 2I. Cice II. de N. D. non procul a fine. quid enim oves aliud adferunt, nisi ut earum villisco octis atquct contextis homines vesiun-rur Z quas quirim nesquo sit, nequo fug- tentari, neque ullum fructum edere svse suo cultu hominum, S curations p9tuissent. 259 -- 2 pen. Cleanthes. l. Chrysippus. - 26O - - I - 36 B. insere: sed Chrysippi est, ut recte Auctor si is dat, & Oc ioc. statim indicando L. t l. de N. D. subs n. docet. memoriae itaque lapsu cleme flexo praeceptorem cum discipulo videtur conscidisse.
men est quoque in Od. M scripto Meerm. - 27O - I - 26 Adscripserat Κπου. , ita interpungenda puto. καὶ τοῖς παγ. ἐ.
, in ψουτος nihjl muto , quod ad λέγουσιν, rei ero , Uti μελιζομενοι - ταῖς σύρ. 3 is ανακ. cantantes dicunt Tori sani fesso, fur sum tollere S prodire e id e sit Ca- , nendo, vel dum canant, ita enim par- , ticipia sensui inmitti notum,. Pag. 28O col. I lin. s l. δῆ. - 283 - 2 - 27 adde: Knoope tuebatur , το τὸ ζῶου. το nempe singularem ha- , bet emphasin , neque inutile τι. adeo, ut dixerit admodum emeaciter et neque, suae quo cungus animal, .
- 32I - 2 - 6 θεοῖς l. τοῖς θ. - 336 - 6 - 2 antepen. adde : ci cum spectu tamen in his versari debemus, haec enim calumnia facile illis inpingi potuit , cum facie ad Orientem versa precessunderent. - 3 3 - 2 - 3I Oppiane quem locum opportune mihi in memoriam vocabat Amicus, qui addebat, , illa in medio P. 2. τE, αυχιμονα &C. levem a distinctione medicia
, λάκεια, reliqua disserentiam inter σελαχεια, & μαλάκεια piscium gCnera docent, . 3 7 - l fila . . idem 60ope malebat
eminem morabuntur signa distinguendi, vel accentus quibusdam in locis male habit j.