장음표시 사용
381쪽
certis, vermibus, serpentibus, canibus, non timendum tamen propterea .fit, ne ex abstinentia fame pereamus. AEdde quod nimis excrescentia comedere & interficere idem non est. nam cum pleraque ex his occidamus , nihil ex ipsis gustandum nobis esse ducimus. g IS. Iam uero Syros quoque antiquitus ab animalibus abstinuisse, atque ideo neque diis ea mactare consueuisse memoriae proditum est. postea uero licet ad
quorundam .malorum auersionem Pro curandam ea sacrificarint, nunquam tamen eo adductos, ut carnium esum admiserint. Processu autem temporis, Neanthes Cyzicenus, & Asclepiades Cyprius inquiunt, tempore Pygmalionis qui cum genere esset Phoenix, Cypriorum etiam imperium obtinebat, eX huiuscemodi piaculo carnium e sum fuisse introductum. Asclepiades enim in libro
scio quare mitor Lugdun. mutarit in πλη- ρύυρυ, quod locutus suit Caurabr. I. s1ς φησι Νεάυθης.J porphyrii testimo nium interpretatur Hierou. L. I l. Adv. lovin. I uthes Cyzicenus , S olopiades C prius, aetiale qua Pygmalion in orienter g niabat, scribunt esum csrnium non fuisse. I lje est Neanthes ille, quem in eli plicandis veterum superstitionum ritibus clem Aeae. Strom. V. p. 569. aliique laudant. Vid. Casiaub. ad ci M. L. JX, & plura de illo apud Montag. ad JDiog. Laert. VIII, 72. Paulo ante θυσίαι pro θύσαι Meerm. G-
2. 'Aσκληπιάδης ὁ Κυπριοζ. J Multi huius nominis recensentur a Tabrio. Bibl. Graec. L.
κων , μυιῶν , οφεων , κυνῶν , καὶ ωως ου δεος μη εκ τῆς α' ποχης λιμώττοντες διαφθαρῶμεν
πληθυόντων. επειτα οὐ ταυτον τὸ ἐσθίειν τω φονεύειν. επεὶ καὶ τούτων αναιρούντες τα, πολλα , οὐδε
νος ἔτι γευόμεθα. 3 IS. Καὶ μην καὶ τους Σύρους
ἰςοροῖσι το παλαιον ἀπεχεσθαι των ζώων , καὶ δια τούτο μηδε τοῖς θεοις θυειν' υςερον δὲ θύσαι μίεν εἰραποτροπην τινων κακύν' αυτοῖς δου , μηδε ολως προσίεσθαι την σαρκοφαγίαν. προῖόντος δε τού χρόνου ,δ ως φησι Nεάνθης o Κυζικηνὸς , και 'Aσκληπιάδης ο Κύπριος , κατα 3 IΠυγμαλίωνα , τον γένειμεν Φοἱνικα , βασιλεύσαντα δε Κυ-πρἱων , την σαρκοφαγίαν παραδεχθηναι εκ της τοιαύτης παρανομἱας' λέγει δε ο Ἀσκληπιάδης εν τω πι-
VI, 9. sed qui a nostro hoc videntur diversi. illum & alios qui de rebus Cypriorum seripserunt excitavit Meiars in Cypr. I, 1. &lI, 29. 3. Πυγμπλιωνα , τὸν γένει μευ φοίν.' Intelligunt Pygmalionem , Didonis fratrem , qui prius Rex Tyri fuerat, postea Cypri regno potitus. Vid. Me s in Cypr. li, I 6. lS vero apud Iosepθ. I. Contr. Appi On. I 8. regnum Tyri tenuille dicitur annis quadraginta & septem , vixisse quinquaginta & sex. Quare si bene Calculum subduxerit Iosephus, hoc vix exputo. Fuit quidem & alius Pygmalion Cypri regulus, sed ille diu post floruit. Paullo post της ante τοιαύτης satis commode abesso potest, ut abest Ligys Cis. & Meerm.
382쪽
ρὶ Κύπρου , καὶ Φοινίκης ταύτα.Tο ἐν γὶρ πρωτον οὐκ εθύετο τοῖ: θεοῖς οὐδεν εμψυχον ' ἀλλ' ου on νόμος ην περὶ τούτου , σιὰ τφ νομω φυσικῶ κεκωλύσθαι. οὐ πο δε τινας καιροῖς πρωτον ἱερορεῖον θυσαι μυθεύονται , ψυχην
τοὐς δακτύλους, ἀκούμενον την κατάκαυσιν.
IΠυγμαλίωνα , αυτόν τε και την γυναῖκα si
bro de Cypro & Phoenice in hunc mo
dum inquit. Principio sane nullum animatum diis sacrificari consueuerat: quin neque ulla de hoc lex erat, propterea quod naturali lege est et prohibitum. Quibusdam autem temporibus ferti Et, cum anima pro anima repeteretur primam uidit. mam fuisse sacrificatam, ac totam flammis consumtam. Quod quidem sacrificium cum postea fieret ac uictima concremaretur , eX ea carnis frustulum in terram decidi ste: sacerdotem uero qui asta. bat, confestim id sustulisse: cumque igniata carne digitos adussistet, eos forte ori admouisse, ut adussioni remedium quo. quomodo afferret: atque ita cum ex asia carne degustasset, edere ex ea mirum in modum appetiuisse: atque hoc paeto e sum carnis & ipsum fuisse aggressum, & cum uXore etiam communicasse. Pygmalionem autem, cum id resciuisset, ipsum tiDaq. 'Υπο δέ τι υας καιρουe.' Forte υπὸ δέ τι- v ς καιρου, & ατωμένου. 1aepe καιρος, Ut Latinum tempus signiti dat calamitosam & lu-fulosam rerum conditionem, ut ad Polyb. pluribus exsecutus sum. ab aliquo sinis tro &sclio, o tempore animam deposcente , qua alteri animae satisfieret, eoadios coepi βο-RLisc. Paullo post Meerm. ολοκαυτίζειν τοQua Oecatione carne primum uti COeperint mortales , varie traditum. Vid. Cu- sellata. de esu carn. L. I. cap. I. HOC Uti- Ue constat , antiquissimis temporibus igno- iam fuisse κρεωφαγίαυ, cum in Deorum honorem hostiae tantum mactarentur. Postea carnibus quidem uti coeperunt, sed parce primum , & fere non nisi salitis. Λ nostro non multum abeunt illa Athenionis, hominem aliquem sapientem mactasses victimam , D carnem ignjbus assavisse , quae cum humana videretur suaVior, Diis mactatas pecudes assarunt:
προφάσει αι si σίαι τοῖς ανθρωποις επινενοηνται,
iudice Clem. Aleae. Strom. L. Vil. D. 7IT. C. s. 'Eπιθυμησαι. J Scilicet απολαύσαι aut εμ- φορε istat. REISK. 6. Κατα κρημνων αφεῖναι. J Ita loqui amant Graeci , potius quam απι κρημνων. Et inde κατακρημνιζειν, Potius quam αποκρημνιζειν, κα
383쪽
na cum uxore morte mulctandum censu. ille, atque e rupe praecipitem dandum iussisse, alterum autem sacerdotio praefecisse: qui cum non multo post intercedente tempore idem sacrificium faceret, eo quod ex iisdem carnibus co . medisset , eodem supplicio quo ille, etiam fuerit affectus. Sed cum ulterius res progrederetur, & homines sacrificio uterentur, cupiditateque inducti a carnibus non abstinerent, sed ipsis omnino uescerentur, poenam tandem in serri desiisse. Abstinentia tamen a piscibus usque ad Menandri comici tempora apud Syros permansit. Inquit enim. ros in exemplum sume quando ederint Pisces ex aliqua nimia intemperantisi.
I sis continuo pedes , ac Heliter tu
sic tandem aesiti seo aut ultro desii e punire,
aut tandem , quod maxime probatur . εκεῖνον illum, Pygmalionem puta. REISK. O υκ recte repud atum a V. D. posses ουτως, quod ad te rarum ductum proxime accedit. De VOCUἀπτρακι stipra saepius.
την ιερωσύνην παραδρυναι' ος ου πολλου χρόνου διαλείποντος , τηνμεν αυτην θυσίαν ετυχε ποιούμενος ,οςις δε των αυτ sv κρεύν εφαγεν ταῖς αὐταις εκρίνω συμφοραῖς περιεπιροπτεν. επὶ πλεον δε του πράγμα -
τη θυσἷα χρω μενων , και διατηγεπιθυμίαν οὐκ ἀπεχομενων , ἀλ
της σαρκὸς ἁπτομενων , 7 οὐκ ἀποςηναι του κολάζειν. TO
διεμεινε ' λεγει γὰρ ,- 9 Παράδειγμα τοὐς Σύρους λάβε ' Oταν φάγωσιν ιχθύν ε κεῖνοι διά
8. 'αθυ- απέχἴσθαι.J superstitionis hoc genus multi produnt , licet causam istius ali- Unde derivent. vide quae notamus ad L. II. 61. & Virum summu na ad Diod. IL q. Ructustissimis temporibus Syris hoc sollemne non fuisse, docet S. Loo a te II iero Z: L. l.
9. Παρίεδειγμα Sc. Turbato ordine haee antea legebantur. Editor Cantaθr. secutus est Grotii Excerpt. p. 753. Vjd. ME HE. Fragm. p. go. GVorium in modulo constituendo non admodum fuisse ad cura zum , alibi iam dictum est. eumque in his metrum sibi non ubique constet, id Menandri interpretibus relinquo. IO. Κάι γατερα. J Li . και τ γγαςξρα. quamquam
384쪽
οἰδούσιν , I ῆτα σακκιον ελαβεν, εἰς θ' ιδὸν 12 'Eκάθισαν αὐτοὶ, ἐπὶ κόπρου , καὶ την θεον
σφόδρα. 9 I6. Παρά γε μεν τοῖς IΠερσαις ,
quam invito metro , sed ratio linguae Grammatica id postulat, quia τους πόδας praecessit. alias etiam ibi σοὐς deberet omitti. & sane
cxυ αυτῶ. ponto sua, ultro , nemius ju- ente. Ligy. οιοῦούσιν εἰ τα σακκίον MGον , ειτ' εἰς τει όδου. REIsΚ. . Priores etiam Editiones,& Curi. Meerm. τει γατέρα. si utroqUe loco articulum eXpungas, metrum sibi pulcre constabit. pro αὐτων MCn. αυτων. pertinent haec ad Syrorum persuasionum nam j lium gulae facinus tumoribus , tabe aliisque morbis Ca
tἰς τὸυ ὁδου. dabant priores Editiones &c d. Meerm. Morem ut in luctu , & post gravia delicta σακκίοι sive cisii iis se involverent, & pulvere te foedarunt, Vel in coe-ns live sterquilinio sederent, multi exposuerunt. De Phoenidibus , de quibus hie sermo
Vnde ipsi sumpto sacco , atque in
propatulo In uili abiecti considenter seroo-
Demsione sic humili placant δε-
g 16. Apud Persas quidem , ii qui in diuinis sapientes sunt , ac
numen colunt, Magi appellantur. Id enim eorum lingua nomen significat. Hoc apud Persas adeo magnum ac uenerabile genus hominum habetur, ut Darius quoque Hystaspis filius monumento suo praeter alia etiam it.
dem S. Literae testantur. Lege EreoB. XXVII,3O. & Luc. Euan . X, I 3. I 2. 'Eκαθισαυ.J Eκαθησαν dabant priores &Meώrm. i. καίησθαι Vel καθίζειν, quod hic habemus , humi ferires erat lugentium & eo-ram qui succis erant induti, ut docet uphius ad Luc. l. l. R Alberti ad Mallo. IV, 16. sed, quod hue ma j me pertinet, supplicibus quoque erat propritim. Vide quos ex citavit Clar. KDigius ad PFViseum P. I qq. 13. 'Eξιλασκυτο του - Hoc aliqui ita capiunt , Ut placarent Συρίαν θεου , id est, Venerem, quae ita piscem mutata fuerat, ut tolleret tumores istoS, quos inmiserat, idque hoc in loco eisse ταπεινωσαι. Vid. Si l. ad Manil. p. 3 q. & . Men. de Diis Syr. Synt. li, 3. Legendum tunc e si τού ταπ. in quam lectionem omnes Porphyrii O . Gonspjrant. Alius autem emergit sensus, si τω legas, seonina ad supplices i psos pertinet'. atque sit ceditur apud Meuandrum. Idque malim, &
propter Verbum ταπεινωσαν, & propter ad
ditum σφόοῦρα I. Τούτο γαρ δκλοῖ - Idem praeter altos dicit ApuI. Apol. l. p. I 07. nam se , qVM ego Moud plurimos lego , Persarum linguas gus os , qui nosra facer s.
385쪽
lud inscribendum curarit, quod magicorum doctor fuerit. Ii in genera tria erant diuisi , sicut inquit Sym-bulus , qui historiam de Mithra multis libris conscripsit: quorum primi qui etiam doctissimi erant , animatum neque comederent, neque occi
derent, sed in prisca illa animalium
abstinentia perseuerarent. secundi uero comederent quidem , non tam euex mansuetis animalibus aliquid occiderent. Tertii promiscue non secus atque alii omnibus manus inferrent.
3 τ' μνηματι προς τοῖς αλλοις , θότι καὶ μαγικών γε νοιτο διδασκα- λορ' Α Διηρηντο δε οὐ τοι εἰς γε
οἱ πρώτοι και λογιώτατοι , οὐτ'εσθίουσιν Eμφυλον , ο τε φονεύουσιν , εμμένουσι δε τῆ παλαιαὶ των ζώων, αποχῆ. οἱ δῖ δεύτεροι ,
χρώνται μὲν , οὐ μεντοι των ημε ρων ζώων τι κτείνουσιν. οὐδ' οἱ τρίτοι ομοίως τοῖς αλλοις εφαττονται
XXIII. non procul a sin. Sc entiae multa orc Baldaeorum arcanis addidit Zoroia lines ,
staspin Regem adpellet. Certe 11 Xerxis parentem significat, non aliunt Hystaspen. Sed haec ad liquidum non sunt deducta, ait magus ille antiquissimus Hydaspes , Hista spes vel Hystaspos , a Darii patre diversus suerit, nee ne. Perlae scriptores , ut T. H deus docuit, eumdem illum habent cum ipso Dario , Xerxis patre: Vid: Tabr: Bibi: Graec:
eit Ampliis: Cupere Observ: Ill, 3 . aliaS ditiones habere μάγων, idque praesert. mihi id non liquet: omnes, mei consentiunt in μαγικων. nihil prosodio mirum , cuna' magia uter prima Megalia Esceretur , ut dicit
pui. Apol. I. p. i 8. Expediebat quippe Regibus religionis custodiam ηbi vindicare.
μαγικων, διδάσκαλος hic non adeo magorum praeceptorem , quam archi magum , pontificem sacrum notat , ut Observat Bructer:
Il iit. Crit. Phil. T. I. p. IS9. Cliper&S lo C. cit. ut Felice r etiam , haec ita capit, ae si Darius jm monumento inscribi ea iusserit. de patri S autem monumento intelligendum
Videtur, is enim , uti dictum , de do trinal agica optime fuerat meritus. Vel sic tamen id melius Persarum test moliris, ut vidimus,
q. Διηρηντο - εἰς γευκοῦ τρία.J Ut illi lintres Clalsus describebantur , sic haec & alia cum antiquis Persis , Indis sunt Communia. Multi q0ippe olim Persae hanc regionem insederunt. Nihil' itaque mirurn Pausan: Indorum Philosoph s malos adpellare. Lege An C, otium H isi. Christ. Ind. L. VI. p. q39 S. siς φησι Σύμβουλος. J Pro Σύμβουλος legi debet Eύβουλος. Vid. Voss: de Hilior. Grae- eis. VALENT. Eύβουλος legendum esse confirmat Lumbeo: Prodr. His . Lit. p. 27 cons. infra p. 253. REIS . Veriss me. sse etia in restituit Fabrice Bibi: Graec: IV, 27. p. 2os & V. D. ad Hieron: qui Nostrum ex pressit L. I l. Adu: lovin: I . Eubulus qu9-
quo , qui Bisoriam Mithras multis voluminibus explicuit , narrat apuae Persas
qui sinit docti simi S eloquentis ni, ercepta farina S olers, nisil amplius in cibo su
386쪽
πάντων ' 7 καὶ γὰρ δόγμα πάντων
ἶν τοῖς δ του Mἱθρα μυςηρίοις ' την γὰρ κοινότητα ημων την προς ταζωα αἰνιττόμενοι , διά των ζωωνημάς μηνύειν εἰώθασιν. ως τους μεν μετέχοντας των αυτων οργίων μύροςας 9 λέοντας καλεῖν , τὰς δὴ γυναῖκας , ὐαινας , τοὐς δε ὐπηρε
7. Και γλρ Θίγμα πάντων -J Τωυ πρωτων si bene habet, significat ευ δόγμα των πρωτων και πρεσβυτάτων δογμάτων. Suspiratus tamen aliquando sum legendum esse των προειρημένων, aut των Περσων. omnium superius dic Io- sm id est Magorum aut omnium Per rum. REISK. Priori sensit si accipias, oninia plana sunt. Interpr. mentem Porra. non fuit adsecutus. error inde natUS , quod Iertiam magorum classem omnibus promiscue manus inferre dixerat , cum Noster omnibus promiscue usos non fuisse significet. --ctrinam latius exponunt , qui de religione Persarum egerunt. id qUOd μετεμψύχωσιν Vocat Porpb. Varie admodum veteres dicunt, qua de re Cel. dictove de Paling. Vet. L. l, I.
8. Tου Μίθρα μυςηρίοις Disserunt Μί ια &Mi gας, hic Sol, illa Venus. Sacra peragebant in speluncis abditis , ut semper ob curo tes- Hebrarum squalore demersit, gratiam sicui di no feroni luminis non vi eant, ut dicit Iul. VFrm. de Err. Pri f. rel. p. I . Ad ea respici putant nonnulli Ios. ALV. 19. Sed illi quos laudat Reines Synt: in sur: l, 48. & Morbem: ad Cu ortho Sysi: si teli:
p. 328. tam admirabili eruditione haec eX-cusi erunt , ut post illos aliquid moliri πλουηθράσους, ἀλλ' ου φρευος, ut dicit ille, videri pollet. Cum vero & h. l. & in Antr. Νymph.& apud alios. , Omnis adparatus ita deseribatur, ut ad rationem physicam & astronomicam pertinuisse haec Videantur unice, non-
Decretum enim apud primos habetur de animarum in diuersa corpora trans.
migratione. Id quod etiam in Mithrae
mysteriis uidentur significare. Ut eo nim communionem nobis esse cum caeteris animalibus innuant, caeterorum animalium nominibus indicarenos consueuerunt, dum eos qui eo. rundem sacrorum sunt participes leones , mulieres leaenas , ministrantes
coruos appellant. & in patribus simili
dum persuasit vir inlustris , Mithram robustum fuisse virum, aut Regem ac Venatorem, qui provinciam latronibus & bestiis liberavit , atque hinc honores ilios meruit. Cui
9. Aέονταο κοῶQ-J Transtuli leaenas, auctoritate Kircheri, quem velim consulat, quicunque ea quae sequuntur de Persarum mysteriis plenius intelliget. VALENT. Καλουσι τὰς δοῦ γυναῖκας λεαιυας. In Coae. Lim e stύυαἱυας. REISK. Nihil certius. & sic recte F lior Scribit Salmas: ad Lar Ur Comm. 9.quaedam etiam ἱαινικά suisse vocata , quod mulieres hyaenas adpellabant, Uti viros leones , sed ille prava huius loci lectione dea Coptus videtur. Certe apud alium me legere non memini. nota in transitu , utri USQUE sexus homine; ea sacra suscepisse , ut apud alios quoque factitatum n OVim US.
IO. Κόρακας. επί τε τωὐ πατέρων -- Qui
Patricis initiabantur πατέρας dicebant , unde Patres Dei solis invicIi in literatis lapidibus, quae voX eminentiam su per reliquos sacer-UOtes notabat, L inde eli quod Aquilos &Accipitres eo nominentur. par ratio in Gra-oscis & Leonticis , unde κίρακας & λέοντας vocant. Inseri pilo apud Grasse hae e etiam iungit, Looulicra, Coracica & Patrica. Sa-Cra illa quoque Hieroconaoiora & ministri hiero raceS adpellati. Lege Keines: Synt: Inser: I, 48. Vides ergo quo iure Vir Ampi: in Monum: Ant: p. 236. επὶ ταν πατέρων eXpl cet
387쪽
modo. hi enim aquilae & accipitres nuncupantur. & qui leonina assumit, uarias animalium formas sibi impo nit. Quorum causam afferens Pal
las in iis quae de Mithra tradit ,
ommunem hominum opinionem e L se inquit , ut ad Zodiaci orbis naturan, haec referenda iudicentur: re uera autem de hominum anima. bus arcana quaedam significari, quas diuersis corporibus contineri asse
runt. Nam & Latinos quosdam sua ipsorum lingua apros , & scorpios ,& ursos & merulos uocare. Quin
Cet patrum memoris , antiquioribus temporibuS. II. Λεοιτικα παραλαμβανων. Vid. Porph. de
ραλαμβανειν in sacris Mithriacis dicebantur , qui Leonticis initiabantur. Sic sacra Eieusina oscipere, & similia apud Latinos. Vid.
riamon viseres colore vario circum NoInlis
in signibar animalibus. hinc dracones Indici , in gryphes t perborei - hanc ob tonm LeontioΠm malebat Rein e p. 96.) solam sacrati nuncupant. huiusmodi bestiarum, una cum signis Mithram indicantibus , & hominis eiusmodi pellibus serinis cincti simulacrum , ad Tigurum Helvetiorum cssossum non ausi & alii exhibent. Immo post in t o ductam quoque in Galliam religionem Chri sitianam , diu mos voluit, ut Kalendis Ianuariis , quae Mithrae olim erant sacrae , homines bestiarum pelle induti circumcursitarent, qUem morem e Mithrae sacris fluxisse Viri Docti opinantur. Vid. magnus si Ihe l. l. p. 33 I. Ut alia, quibUS CO- gnationem cum animalibus significare vole-τερων. αετοὶ γαρ καὶ ἱερακες ουτοι
προσαγορεύονται. o τε τα II λεοντικα παραλαμβανων , δὴ περιτiθεται παντοδαπας ζώων μορφας. ων τηγαιτίαν ἀποδεδους Πάλλας εν τοῖς περὶ του Mίθρα , την κοινην , φησι , φοραν οἴεσθαι , ως προς την ζωδιακου κύκλου ἀποτείνειν' την δε
ας παντοδαποῖς περιεχεσθαι σώμασι λεγουσι. καὶ γαρ Λατίνων τινὰ ζ τη σφων ἔψ διαλεκτω απρους , καὶ σκωτρους , λασούρους τε καὶ
bant , sic hoc etiam ab Aegyptiis accepisse Persas mihi persuadeo. In lignis est locus
Disi Sio: L. I. C. 62. εν ε ει γαρ εἶναι τοῖς κατ' Ayγυπτον δυνάπαις , περιτίζεσθαι περὶ τὴν κεφαλην λεουτων καὶ ταυρων καὶ δρακόντων προτομας , σημεῖα τῆς αρχῆς. I 3. T υ κοινὴν Forte τῆν κοινευ φησιν ο', σιν εἶναι προς τὸυ του ἡλιου δια του Ζωδιακου κύκλου φοραν αποτείνει. REISK. Vide ad L. II.
scio , ut ingenue fatear, quid sibi velit vox λασούρους. Gallicus interpres reddidit Lacertos, id et jam ego secissem , si quis eo nomine apud Romanos occurreret. VALENT. Plana est sententia Romanorum in nominibus este permulta ab animantibus ducta. illustres enim quasdam Romanas familias usurpare Aprorum nomen, alias Caprorum, alia S Tatirorum, alias Merularum. sed λασούρους negotium facessit, tale nomen in familiis Romanis nullum invenio. in mentem Venit suspicari, Porph. λακέρτας dedisse, cui cum superscripsisset ali qui S σκυρους vel σαυρας, inde conflata est letactio vitiosa , neque Graeeum nomen , nequo Romanum referens , sed Utri USque partem. RE1sς. Cotelere ad Cu=n: T. I. P. Apost. p.
673. legendum putabat σκρύφους & λκιους,
388쪽
μερούλους καλεῖν. καὶ θεοῖς τούτους δημιουργοῖς ρύτω προσηγορευσαν. την με γ ys 'Αρτεμ ν λύκαιναν , σὲν δου ' λιον λο σαύρον , λεοντα, . δράκοντα , ἱερακα , Τη την δ' Ἐκάτην , 7ππον , ταύρον , λεαι αν , κύνα. της δὲ Φερε φάττης ,
i. παρὰ το φέρβειν την φάτταν ,
φασὶν ρι πολλοὶ του νομα τύν θεο-
λόγων. ἱερον γὰρ αυτης η φάττα
ut primum sit Sohrofae cognomen , Laros autem pro Lartes dicj. sed illi Thomas: praeferebat La Croris conjectitram , T. l. Thes. Epist. p. 3 3. quaenam autem illa fuerit, non indicatur. Suspicor dedisse Porph. Eπρους
οιαι κάπρους quae VOX facillime in σκωπρους migrare potuit ούρσους τ. κ. μ. inde Latiam οὐρους Cum litera i . excidisset, quod cum li-hrarius non ad 'erteret , λα praefixit , uti pro λέαιυμυ statim δελέαιναν. Ursis etiam legit i ei. sed pro σκύπρους, σκορπιους, hOC autem nomen non adeo frequenS. nota Obiter
ab animantibus nomina hominibus indita, uti ipsis Diis factum vidimus & mox dicetur. Con-rra animalibus etiam hominum data nomina legimus. V. Cupend Mon: Aiat: p. 236. & 93. pro μερούλους perperam MEErm. μελού-
I s. ' Αρτεμιν λυκαιυαν Uti frater λύκειος. V. L. lli, I7. sic λυκείας nomen Dianae da- aum. In rei caussam inquirit .Piausam in Co- allat h. p. I 44. I 6. Σαύφου, λέοντα --J Pro σαυρον opinor legi debere ταυρον. ita enim aliquardo appel-Jari solere solem possem, si thnti esset, mul-riS probare. Lacertum vero dictum fui flu nondum mihi constat. VALENT. Bene solem dicit λέουτα . istud quippe animal soli dicatum . Cilisque multas apud gentes symbolum. V. Cuper: llarpocr: p. IO. MergeuS etiam pe
ctiam deos hos opifices ita nuncupant, ut Dianam lupam, Solem lacertum , leonem, draconem, accipitrem, He
caten equum, taurum, leaenam, canem nominent. Proserpinae autem,
hoc est ψ ερε φάττης uocabullam ἀπο . τού φέρβειν την φάτταν , hoc est a
nutrienda palumbe plerique theologi interpretantur: quippe cum sacra ipsi palumbes sit. Unde etiam ipsae Maiae sacerdotes, eam ipsi dedicant. Maiam autem eandem esse quae Proserpina, nemini dubium est: utpote quae μαῖα hocculiari ratione illi sacratus , qua de re idem p. 62. De iaccipitre res e superioribus noti lima. Ταύνος , quod hie melius convenit quam σαυρος, et jam respectum habet ad solem , qua de re Cuper: l. l. p. 12. & Schol: Stato in fine libri l. magis tamen ad lunam, uti statim. I7. Τρυ δ' Ἐκάτει Sc.J Nihil coniectura tantum fretus inmutare Volui. quid vero . spicer, nunc admonebo. puto igitur ταυρον, λέαι υ legi debere , deleta particula δῖ , ut otiosa , vel potius sententiam perturbanio. VICTO RI Us. Inepte scilicet jn E illa o principe legitur δελέαιυαὐ . quod tamen ipsi in quoque est in Coia. L s. & Mesei m. De Ile-cate eodem modo loquitur L. ill. 6 17. ubi
φέρειν, quod quidem necesse non est. dictum bine φρ εφάττιου . sanum Proserpinae Athenis, de quo Meurs: Ath: Λ. L. li, 16. denomine isto statim plura. I9. Nαῖα δῖ η αυση τῆ ψίρσίφ. Μαῖα eti- ana dicia Proserpina. I id. Cuper Obs. lli, IO. quem φάτταν tui Inre interpretari miror. Si turtures in cultu Dcorum fuerint Oblati , quod apud Hebraeos frequens fuisse novimus, rarissime saetii in Oportet. hoc certe in loco non dicitur , τρυγονες & ψάτται
389쪽
hoc est nutrix omnium sit. terrestris siquidem dea est, quae & Ceres. cui quo
que gallum consecrarunt. Vnde quoque effectum est, ut eius sacerdotes a domesticis auibus omnino abstineant.
Nam praecipitur etiam in Eleusiniis, ut & a domesticis auibus & piscibus, &fabis, malis item & punicis & nostratibus abstineant. quarum stipitibus contactis perinde inquinantur, ac si mor
prorsus disserunt, uti constat ex illis , qui de animalibus egerunt. Pro φερσεφου'. Me r/H- περσεφόνη. & sic effertur supra I, 2S. Moer:
φάττα & Περσεφάττα. Vid. ibi Pierson. 2O. Xθονία γEρ η θῖος -J Cereri eiusque filiae Proserpinae , promiscuae sere adpellationes in Veterum monumentis contribui solent. Vid. Spanhem: ad Cnilim: Hymn: in Cer: I33. Id singulare, quod Gallum Deae isti consecratum dicit , quem veteres Marti in primis & A esculapio sacrasse nouimuS. Oviae: tamen Fasi. I, SS. Nocte Deae Nocti ori alus caeditur aleS.
2I. 'Oρνίθων -οικιδίωud Prorsus uti ευοικιδίας vel ευοικίδίους δρυιθας dicit Pollux L. X, IS6. OX κατοικίδίους adpellat, ut alii saepe. Vid.
Iungerm: ad Polluc: qui gallinas esse docet , quae simpliciter δρυεις etiam. Vid. faub: ad Almen. I, IS. Latinis aura, apud rei rusticae scriptores , Columej. VIII, S.& ali OS.
bola Pythagorae , quis non inlustravit Θ Nihil mirabitur Eleusinia haec Pythagorae decretis suisse ad sinia, qui ex eodem fonte derivata meminerit. Pro ἐλευσίνι perperam dat Lia f. ελευσιν.
23. Pοῖας τε και μηλων.J Vid. Iuliano Orat. S. pro matre Deorum. VALENT. Distinguitur Grammaticis ροιοι malus punicia, eiu Sque fructu. ροῖ , quod tamen discrimen non est per- ,
καὶ τροφὸς ουσα. *' χθονία γὰρ η
θεὸς καὶ Δημητηρ η αυτη. καὶ τον ἀλεκτρυόνα δὲ ταύτ=1 αφιέρωσαν. διοκαι ἀπέχονται οἱ ταύτης μύςαι , ορνίθων ἐνοικιδίων. παρ αγγέλλεροται γὰρ και Ἐλευσῖνι ἀπέχεσθαι
χθύων και κυάμων , *ῖ ροιάς τε
και μηλων , και επίσης μεμίανται
petu ul D. V. Ain=none in V. ibique Valhenarr& Oudendo p ad Mag: Thom: Iunguntur quoque Comico in Vesp. I 259. αντι μέλου κάἰ οῖας, quod per των δαφιλωυ διωυ Critici veteres eXponunt. Mysticum apud antiquos habitum fuisse hoc malum , eosque in Thesmophoriis aliisque sacris eo abstinuisse ostendit Spanoem de Us. & praesi. num. Di T. V l. Erant etiam mala puniea in cistis, quaSin sacris Eleusiniis circumferebant feminae. Lege Meur in Eleus: Cap. 25.
REIs . Nec secus Galeus ad Iamble Mysi: Sedi. IV, II. uti Pythagoras apud Laert: purum se servabat απὸ κηδους κάι βρωτων θνησι- δἱωυ, ubi duo illa etiam iungi vides. Propius adhue accedit ad scripturam vulgatam Clar: Gresta: qui legebat τώ τε λεχους. λεχω quippe προσφατως τετοκυῖα, ut He fche dicitur, apud quem nescio quare hanc vocem intra Utatam velit Spa Me ad Callime in Iov: I . puerperas olim inpuras fuisse habitas satjs constat. V. Co nube ad Theophre C. E. p. 29O. Lex Mosaica est notissura. Ab Aegyptiis aut Noae liberis opinionem hanc prosectam putat Spencer: Leg. Rit. I, 8. Nihil itaque mirum Pythagorae eiusque adsectjs have fuisse probata. Similis ratio των εμμηνων, de quibUS supra L. II, 5. Nihil magis in proeli vi est, si vulgatum tueri velis, quam pro οὐ resin
390쪽
ps θνησιδίων. οςir δε φασμάτων
φύσιν ἱςόρησεν , οἰδεν καθ ο ν λογον ἀπεχεσθαι χρη πάντων ορνι θων , καὶ μάλι*α , οταν σπεύδη τις εκ των χθονίων ἀπαλλαγηναι , καὶ προς τους ουρανίους θεούς ἱδρυνθῆναι. ἀλλ' η κακία , οπερπολλάκις φαμὶν , ικανη συναγορεύ
γους. δια γὰρ τούτο οἱ μετριοι
των κακων , ματαιολογίαν ηγούν- ται την - τοιαύτην παραίτησιν
και τὸ δη λεγόμενον , *7 γραωνυθλον , οι δε δεισιδαIμονίαν , οἱ
δ' επίδοσιν εν τη σφων πονηριαπεποιημEνοι , *' ετοιμοι , Οὐ μο νον βλασφημεῖν κατὰ των ταύταπαραινούντων τε καὶ ὐποδεικνυντων,
tua animalia contrectassent. Quicunque autem uisionum quae φάσματα appellant, naturam per1pectam habet, is nouit quam ob causam ab omnibus auibus abstinendum sit : praecipue cum quis a terrenis absolui, & ad coelestes deos transferri studuerit. Sed improbitas, id quod saepe iam diximus, mirum in modum ad patrocinandum sibi idonea est, praesertim cum inter ignaros rerum uerba facit. Propterea enim sit, ut qui improbi mediocriter sunt huius cemodi monitionem alii uanitatem, &quod in prouerbio est, aniles nugas, alii superstitionem esse existiment: qui uero in sua prauitate iam processerunt, non solum prompti paratique ad maledictis incessendum eos qui haec consulunt, ac docent, Uerum etiam castum& abstinentem hominem quasi arrogantem 25. Θυησοι .J vocat supra III, 8.
Dbi vide. quod Nolier omnia cadavera polluere dicit, id alii ad corpiis humanum restringunt, qua de re T. Gaseus ad Iamblich
26. Τοιαύτην παραίτης. v. J Bene habet, δε- hortulionem , velationem , d precationem, ut nolimus aliquid audere , VCl usurpare. RElsu. Correxerat quippe Vestent. παραίνεσιν, quod legisse etiam videtur Helic. post et quis ei colorem quaerere e sequenti παραινούντων.
ματαιολογιαν Nostri cum Patillo I. ad Tim. ii, 6. conponit Cul. IVet sientur. 27. ΓραIυ υθλου θ Male ἱθλων Meerm. quia & ω saepe confundit. Platonis eli in Theaet
Mox Jπίδοσιο est incrementum. Lege Albent: ad Helb ho in V.
28. Ἀτοιμοι οὐ μόυου. J Scilicet εἰσὶ. Passim eo modo pol tam hanc Vooem invenias. Coia-sule Cel: D rviis ast C aris: L l. c. q. qui nostro hoc loco utitur. Male Meerm.
29. Ἀγυὸ9. J Forte αγνείαν. & dein αυτοῖς πρωτον. iniet i S. REIs Q. 3O. Eις γοητείαv - διαβάλλειν.J Elegassio quendi us is . nomen CUM praepositione εις adjungitur Verbis διαβάλλειυ , λοιδορεῖυ di similem vim habentibus, notatque rem , qtiae alicui invidiam facere , vel vitium , quod alicui exprobrari potes L Ut ea quae moli- ltus fueram inducam, secit industria Cel. Du-