Porphyriou Philosophou Peri apochēs empsychōn vivlia tessara. Porphyrii philosophi De abstinentia ab esu animalium libri quatuor

391쪽

Do Abstinentia Lib. IV. 35stem & praestigiatorem uituperare non dubitant. Sed isti sane & apud deos &

homines cum meritas scelerum suorum poenas luant, sua hac primum animi deprauatione satis idoneo supplicio assciuntur. Nos uero ubi unius adhuc ex alienigenis gentibus, quae celebris sit, iustaque & erga deos pia habita fuerit, mentionem fecerimus ad reliqua descendemus.

g I7. Nam cum Indorum respublica in multas partes distributa sit, genus quoddam sapientum apud ipsos est, quos

Graeci Gymnosophistas uocare consueuerunt. Horum duae factiones sunt, Brachmanum altera, altera Samanae O-rum

εκτίνοντες male Meerm. εκτείνοντες , & tum

I. 'Ιυδων γαρ της &c. J De his loqui putem Theopor: H. Plant: L. IV. C. S. Κοα χρωνται

τροφῆ των 'Iυδων οἱ σοφοὶ καὶ απεχόμενοι. Vertunt,

hoc Iaptentes Indorum , qui nudi degunt, cibo titunitar. substituunt quippe οἱ σοφοὶ ου καμπεχόμενοι. non possunt vesci S absinere, dicit Maligere sed οἱ απεχομενοι, abstinent CS illi per excellentiam, de quibus dicit Noster,co fructu non vescebantur. Indis hisce multa suerunt communia cum Aegyptiis, idque La Croetius inde arcessi , quod Aegypt jOrum suerint coloni, uti supra observavimus. Ea tamen sententia multis premitur difficulta- tib Us , quae apud Bructere in Thes. Epist. La Crogii T. l. p. 7O. legi pollunt. Quod si ex India potius in Aegyptum conmigrasse pUtes , inde erit , quod Philo r: Gymnosophistas collocet in Aethiopia ad Nilum amnem. Cons. L. Vives ad GDgus: de C. D. XIV, 17. Sed per Persas etiam accipere potuerunt, quibus Indos hie Noster subjungit, POSque plura cum Aegyptiis Communia habuisse alibi vidimus. Persae qUippe, Arabes,

ητείαν καί τύφον διαβάλλειν. αλλ' os τοι μεν δὶκας καὶ παρα θεοῖο και παρ' ανθρώποις ων ἁμαρτά νουσιν Εκτίνοντες , αὐτοὶ πρώτοντη τοιαύτη διαθέσει ἱκανhν τιμω ρἱαν διδόασιν. ημεῖς δ' ξτι τύν αλ- λοφύλων ε θνών ενος μνημονεύσαντες , ενδόξου γε , καὶ δικαίου , περί τε τα θεῖα πεπιςευμενου ευσεβούς , ετ' αλλα μεταβησόμεθα. g I7. y Ἱνδύν γαρ της πολιτεἱ-

ας εις πολλα νενεμημένης , ες ἰτι γενος παρ' αὐτοῖς το τύν θεο- σοφων' ους * Γ υμνοσοφις ας καθλεῖν ει θασιν ' Ελληνες. τούτων ὁδεδύο αἱρέσεις. ων της μὲν , .

aliaeque septemtrionales Asiae gentes Indiam olim incolis locupletarunt , qua de re Inl: La Croetius L. VI. Hili: Christ: Ind: Immo

Gymnosophistas απογόνους dum των Μαγων dicit Clearchus apud Diog: Laerte in prooem. a. Γυμνοσοφιςας καλεῖν. Latine haec e pressit Hieron: II. Adu: Iovin: IJ. AaYδε

nes vir Ba lanius , in duo dogmata apud Indos , GFmno phi as iiividit, quorum alterum appellat Brachmanas e alterum Samanaeos. qui tantesct continentias

funt , ut vel pomis iarborum , iuxtra Gangem suvium , vel publico orizae vel farinae amnitir cibo. De nominis ratione, ac quo sensu nudi fuerint, vide quae disputat I ad Origine Phil. c. 24. De Philosophis indorum late etiam Dio i Sic: L. II. e. qO. ubi multa praeclare observavit IVGD- lingiuS. 3. Βραχμανες - Σαμαναῖοι. Primam syllabam in προχανται neglexit Meerm. & statim dat ἱερετείαν. De Samanaeis paullo post. De Brachmanibus egerunt innumeri. quam plurimos ex ejtatos vide a IVoso ad Oritin Phil. c. a . & de antiquis illis & de bo diei

392쪽

Bρα μανες προίςανται, της Σαμαναῖοι. αλλ' οἱ μὲν Βραχμανες ἐκ γένους διαδέχονται , ωσπερ ἱερατεὶαν , το τοιαύτην θεοσοφίαν ' Σαμαναῖοι δὲ λογάδες εἰσὶν , κακτων βουληθέντων θεοσοφεῖν συμπληρούμενοι. ἔχει δε τα κατ' αυ-

τοὐς τουτον τον τρόπον , ως q

των πατέρων ημων γεγονως , καιεντυχων τοῖς β περὶ Δαμάδαμιν πεπεμμένοις 'Iνδοῖς προς τον Καἱσαρα , ἀνέγραψεν. παντες γαρ Βραχμάνες ενός εἰσι γένους. εξ ενὸς γαρ

πατρὸς , καὶ μιας μητρὸς παντες καταγουσιν. Σαμαναῖοι δε οὐκ εἰσὶ του γένους αυτων , αλλ' εκ παντὸς τού των 'Iνδων ε θνους , ως εφαμεν , συνειλεγμένοι ο ρ τε δὲ βασιλεύεται Bρ χμαν , ούτε συντελεῖ τι τοῖς

J eg j sse non poenitebit Cel. La Crotium Hist: Christ: lnd: L. VI. q. Βαρδησαγης αυηρ - Est ille Bardes an es, qui Antonino imperante scripsit de lacu probationis apud indos, cuius meminit No erin lib. de Styge. Male itaque ad Alexandri Severi aetatem refertur a Vsipo Hist: Graec: L. t V. c. I P. Plura de illo lege apud Trabrio Bibi: Graec: IlI, a , 9, & V, I, 26. επὶ πα-τέρωυ , ut supra L. Ill. l 3. Ubi vide. S. Περι Δαμ δαμιν πεπεμμ. 'IG. J Ex coniectura lego πεμπομέυοις. Vide initium Tradi. Porphyrii de Styge. VALEND. Num παρα Δα- μα άμAcς. a Dama ami M. Sed quis ille Da madamis 3 Damidis libros de rebus gestis Apollonii Tyanei novi e Philostrato , sed quid ille hue 3 REisς. in Meerm. prima manus dederat Δαδάμαμιυ , sed correxerat earum. Brachmanes per generis successionem , non secus ac sacerdoti

um huiuscemodi diuinam sapientiam admittunt. Samanaei seleeli quidam sunt , & ex quibuslibet qui di

uinae sapientiae se tradere uolue- rint , constant. Eorum uita ad hunc modum est : quemadmodum Bardes an es Babylonius memoriae prodit , qui maiorum nostrorum tem

pestate extitit , cum illisque Indis est uersatus , qui cum Damadamimisit ad Caesarem fuerant. Brach.

manes enim omnes unius sunt generis , CX Unius patris uniusque matris origine omnes deducti. Samanaei uero non ita , sed ex omni Indorum gente , ut iam diXimus , collesti. Neque igitur sub regno degunt Brachmanes , neque cum aliis

dem Δαβάμαμιυ. Al: Δάυδαμιυ, Ut notat Fabrico Bibi: Graec: IV, 27. p. 197. Est autem Δάνδαμις nomen Indicum, Cuius iam mentio tempore Alexandri M. uti patet ex igni ian: Expud: L. VII, 2. & Plut: in Alex: p. 668. E. qui Braeli manum magister modo Δαυδάμιος, modo Δαυδάμις vocatur Palladio de Brachman: p. 2O L 2I. Saepius legatos Indi eos ad imperatores Romanos venisse legimus. De Λugusto res est notissima. V. Sueton: c. 2I. &ibi Cnfauser qui postea ad Traianum quoque venisse putat, & saepius ad imperatores Cpolitanos. Adde illis legatos , qui ad Antoni- lnum Pium missi fuerunt. 9gur. Vio I. Epit.

XV, 4. Quin etiam Iniit, Bractiani, 'r- cani legatos miserunt , iusitia tanti imperatoriS comperla. De his loqui videtur Porphyri US. 6. O υτρ δε βασιλευεται -J Ἀλειτούργητοιγαρ

393쪽

De Abstinentia Lib. IV.

munus ullum obeunt. Sed ex ipsis ii qui philosophi sunt , alii in monte , alii apud Gangem fluuium habitant. Ac montani quidem pomis,& lacte bubulo herbis coagulato

uescuntur. Fluviales eX pomis etiam ipsi uictum comparant , quae multa apud fluuium nascuntur. terra enim fere semper recentes fructus producit : quin etiam oryZae copi

am sponte procreat , qua si quando poma defecerint , uti quoque in cibo solent. Aliud uero quicpiam

degustare , aut alimentum ex animatis uel omnino tangere immunditiae eXtremae atque impietati non

dissimile apud ipsos habetur. Cultum deo religiose ac pie exhibent. Maiorem enim diei ac noctis partem hymnis in deos ac precibus diis

γαρ οντες , οι φιλόσοφοι πασης υπουργιας, ετέρων κυριεύουσιν , ουθ' υψ' ετέρωι δεσπόζουται,

id dicit Dio . Sior L. II. c. go. Paullo ante pro γένους αυτων recte γέυους αυτου Correctum Crat a Valent. non enim ad Brachmanas re- serri debet. 7. Τουτων δῖ-J FOrte τουτων δῖ των φιλοσόφων οἱ μῖν. REIS Κ.8. Την τε οπωραυ. J Poms dedit Felice nec male. utitur Noster saepius illa voce de fructibus autumnalibus, pomis in primis. SO-lent Graeci ἀκρόδρυα vocare Omnia quae teguntur Cortice duriori, οπωρας quae molliori. Poma etiam omnia molliora , ut Grammatici Latini sanciunt. Vide quae notaVim US supra ad L. I, 46. Carne animalium vesci

laodie quoque Brachmanes & alii indorum nullo modo adigi possunt. Luste La Croesi

αλλοις. 7 τουτων δε οι φιλόσοφοι , οἱ μὲν εν ἴρει οικούσιν , οἱ δε περὶ Γ άγγην ποταμόν. σιτούνται δε οἱ μὲν δρειοι ' την τε οπωραν καὶ γαλα βόειον , βοταναις παγεν , οἱ δὲ περὶ τον Γαγγην , Εκ της ορο

δὸν καρπὸν αεὶ νέον , και μέντοι και την δ* δρυζαν πολλην τε καὶ αυτόματον ' η χρωνται ρταν τὸ της o πωρας επιλελη. τὸ δ' αλλου τινος λδ αφασθαι , η ολως θίγεινεμψύχου τροφης , ἶσον και τη E- σχατη α καθαρσία τε και ασεβείη νενόμιςαι. καὶ τούτο αυτοῖς τὸ δ μα, θρησκεύουσί τε τὸ θειον , καὶ εὐσεβούσι περὶ αυτὸ , δὴ καθορωνται. τον τοίνυν χρόνον της ημέρας , καὶ της νυκτὸς τὸν πλεχον , εις

9. Γευναται. J Vide quae de metaphorae indole notata sunt ad L. I. l 3O.IO. Oρυγυ πολλὸν. Haee quippe praecipua omnium Indiae Orientalis locorum annona,& inde per universum orbem sparsa. De plantae ingenio erudite diserit Bod: a Sta-pel: ad Theophr: H. P. IV, 5.11. Aψασθαι ἡ θίγειν. Vid. ad III, 33.

I 2. Καθορωνται. J Ante καθορωνται deest aliquid. e. C. ευ ο ὶς του βίον κατατρίβοντες καθο- ρωυται. REISK. Καθοραται CorreXerat Valent.

Erud: atque Amici sis Knoopius refingubat καθαρεύοντες, quod praestat. Operae est animadvertere Editoris Lugdunensis scripturana, καθαρωνται. sive itaque καθαρεύουτες sive καθα-ρως , aut ad si la em flexionem velis , utiqua puritatis notio auctori sub calamum venissu videtur. 1.

394쪽

υμνους των θεων ἀπενειμαν καὶ ευχάς , ἐκάπου δ).ιδίαν καλύβην ἔχοντος , καὶ ως ἔνι μάλiςα , ἰδιάζοντος. κοινὴ γὰρ Βραχμάγες μέρονειν οὐκ ανεχονται , ουδὲ πολλα διαλεγεσθαι' ἀλλ' ο ταν τρυτο συμ-

βῆ , ἀναχωρήσαντες , επι πολλὰς ημέρας οὐ φθέγγονται. πολλάκις δὲ

και νης ξύρυσιν. ἔψ Σαμαναῖοι δὲ εἰσὶ

μὲν , ως ἔφαμεν , λογάδες. οταν δεμέλλη ξις το τάγμα τις δs εγγράφεσθαι ἄρχεσθαι , πρόσεισι τοῖς ἄρχου τῆς πολεως. λβ οπου δ' αν τύχη τῆς πόλεως ἡ τῆς κωμης καιτων κτημάτων ε ξίςανται πάσης τῆς ἄλλης ουσίας. ξυράμενος δὲ του σω - ματος τα περιττὰ, λαμβάνει ςολὴν,

dicarunt. Singuli tamen in propriis tuguriis manent : & quam maxime

fieri potest soli morantur. Simul enim uersari Brachmanes , ac multum colloqui non admodum pati untur. sed cum id forte contigerit , recessione inde facta in mulatos dies postea non loquuntur. saepe etiam ieiunant. Samanaei uero electi , ut diximus , sunt. In quorum collegium cum quispiam est iasciscendus , ad principes ciuitatis , aut uici cuiuscunque me. rit , accedit , atque ibi bonis suis , facultatibusque omnibus repudiatis ac superuacua omni corporis parte detonsa stolam accipit,

3II. δε εμοὶ καὶ τη Μελίττη καλύβη τις

I . Σαμαναῖοι δί'&c.J Nomen apud Indos hodie quoque superest, qui Sch Ammanes adpellant, & fatentur Indorum BrachmaneS religionis suae cultum successiisse illi gentis cuiusdam , quam Samans 9S Vocant, quique antiquis limi Indiae fuerint incolae, seque ab illis omnes suas artes ac scientias accepisse. Hos vero tanquam veri Dei ignaros considerant, quia ignorabant Ens summe persecium, ut dicitur. Vid. La Croetius l. l. qui obser- at haee non prorsus convenire illis quae Noster tradjt, qui ea laadem fere legem Cam-demque religionem Brachmanibus ac Samanaeis tribuit. Sed quamvis in victu tenui fatis convenirent, in multis tamen aliis diversam rationem fuisse secutos , e ΝOstro etiam intelligi potest. Meminit Samanaeorum Quoque oris: I. Contr. Celsi. p. 342. & Clem: Alere Strom: I. p. 3Os , qui non dissimilia de iis habet. Nec dubitat La Gozius quini idem sint, quos Γερμαυας Vocat Strab9. Mihi certum est, apud Strabone L. XV. p. 489& 49O. restituendum esse Σαρμάνας , nam Σαρμαυαι Clementi etiam Vocantur. ViX autem sero ea , quae sequuntur apud Eumi e 'Aλλόβιοι προσαγορευόμευοι. putem 'Tλόβιοι CStrube p. 49O. rescribendum esse. eadem Vox

migrasse videtur in 'Υήκάυιοι apud Philo DrA poli: Tyan: l, I 8. tibi Γερμα ζ edidit Olear: utique 'Tλόβιοι facillime in 'Tρκανιοι , quod ibi in Coae l. & Milis invenitur , con Verti

potuerunt

αρχεσθαι. VALENT. AUt delendum est ἄρχ σθαι, aut legendum Orpta τῆς φιλα οφίας ἄρχεσθαι. RE ISK. Solet aliquando ἁφχrσθαι apud GraecoS per pleonasmum sere redundare, sed alia tum eli ratio. h. l. ultima praecedentis

vocis syllaba bis posita fuisse videtur & inde

natum αρχεσθαι.

395쪽

De Abstinentia Lib. IV. 35o

atque ita nulla neqUe UXoris neque liberorum si forte adsint , ratione habita , quasi ad se nihil omnio amplius pertineant , ad Samanaeos recedit. Regi liberorum educandorum , cognatis UXOri S cUra relinquitur. Vita Samanaeorum huiusmodi cst. Extra urbem commorantur ac totum diem in diuinis colloquiis traducunt , ubi domos& fana a rege extructa habent :in quibus Oeconomi constituti sunt, qui certam quandam mercedem ad conuenientium alimentum a rege accipiunt. Victus eorum CX Ory

bus apparatur. Nam cum ingrcsi in domum fuerint ad tintinnabuli signum Samanaei preces effundunt , quod ubi fecerunt , signo iterum dato ministri singulis lance oblata , duo enim ex codem Ua. se non comedunt , oryga ipsos

malebat πάσης τε της. 17. ' Η προς αυτον. J Forte ἡ τωυ π ο' αυτον

18. 'Υποσημαίυοντι. J 'Υπο σημαίνοντι duobus vocabulis. Db campana signi canto. hoc est Id signum Campanae. R RisΚ. Verissime. Entea uno Vocabulo legebat Ur υποσημαίνοντι , quae seiungenda esse praeceperat qUOM Uecel. , refch: Dilucid: Thuc: Audi: p. 30O. I9. Hii Σαμαναῖοι.J Vetulla manus in Cou.

ἄπει τί τε προς Σαμαναίους, οὐτε προς γυναῖκα ούτε προς τ κνα, εἰ τύχοι κεκτημενος, επις οφην , η τινα λόγον ετιποιούμενος , δῖ η προς αυτὸν ολως νομίζων. και των μεν τεκνων ὁ βασιλεῖς κηδεται , ὀπως ἔχω τα αναγκαια,

της δε γυναικὸς οι οἰκεῖοι, ὁ δS βἱού τοῖς Σαμαναίοις εςὶ τοιούτος. 'Eξω τῆρπόλεω ζ διατρίβουσι, διημερεύοντες εν τοῖς περὶ τού θείου λόγοις. εχουσι δὶοίκους καὶ τεμενη ὐπὸ τού βασιλεως

οἰκοδομηθεντα , εν οὶς οἰκονόμοι εἰσὶν , απότακτόν τι λαμβάνοντες παρά τοῖ βασιλεως εις τροφην των συν' ιόντων. ἡ δε παρασκευη γίνεται ρρύζης καὶ αρτων καὶ ο πωρας καὶ λαχάνων. καὶ εἰσελθόντων Eις τον ρὶ κον η υπὸ σημαίνοντι κωδωνι , οι δὴ μηΣαμαναῖοι εξίασιν, οι δε προσεύχονται. εὐξαμενων δε , πάλιν *ψ διακωδων ἱζειν , και οι ὐπηρεται Eκάς ω τρύβλιον δόντες δύο γὰρ εκ ταυτοῖ οὐκεσθίουσιν τρεφοντες αυτρος τη Ορύ-

L f. prius dederat μλ, quod verum est. de

inde mutaverat id eadem cum μεν. male. sed bene utrumque Coniun CS , μευ μἡ σαμαναῖοι. REIs . Valent. ante εἱ μη Σαμ. temere καἰ inseruerat. 2O. Διακωδωνίζει9.J Διακωδωνιζει. scilicet ἀκωδων. aut ὁ τουτο ποιων. MOX τρεφουσιν αυ- τους. REIS . Διακωδωυσσαι ex h loco citat

gendum διακωδωνίζει culla Rctis is , διεκωδωνιζον, Vel διακωδωνιζεται. non enim N διακωδωνίζειν crediderim εἰώθασι subintelligendum. Ioseph: διακωδωνι ιν λανοιαν Venusta metaphora dicit,

396쪽

ζr. τω δὲ δεομενω ποικιλίας, προςίροθεται το λάχανον η της οπώρας τί. τραφεντες δε συντόμως επὶ τας αὐ- τας διατριβας εξίασιν. *, αγυναιοι δ'εισὶ πάντες, καὶ ακτημονες, καὶ τορο

σεβας εχουσιν οἱ αλλοι, Iςε καὶ τον-- βασιλεα ἀφικνεῖσθαι παρ' αυτοῖς, καὶ ἱκετεύειν ευξασθαί τι καὶ δεκμ αιίπερ των *ῖ καταλαμβανοντων την χώραν , ἡ συμβουλευσαι το πρακτξον. 9 18. k'Aυτοὶ δε ουτωρ προς θάνατον διακεινται, ώς τὸν μὲν του ζην χρόνον , ἄσπερ αναγκαίαν τινα τη φυ- σει λειτουργίαν ἄκουσίως ὐπομενειν - σπευδειν δὲ τας ιυχας * απολυσαιτων σωματων. καὶ πολλακις, οταν εὐεχειν ῖ σκεψωνται , μηδενὸς αυτούς επείγοντος κακου , μη δὲ Eξελαύνοντος, εξίασι του βίου. προξιπόντες μεντοι

τοῖς ἄλλοις, καί ξςιν οὐδεὶς ὁ κωλυ-

de cuius origine Langhaene ad .Longino Sect. 23. Vocem τρυβλίου diligenter inlustrant Interpretes ad Matth. XXVI, 23. nec huius loci obliviscuntur. 2I. 'Aγυυκιοι. J Vocabulum hae firma rarius , nee Stepθ: in Thes: tamen ignotum. - ch: Ἀγυνος. αγυναιος. 22. Βασιλέα αφικυῶσθαι - Hieron: II. Adu: Iovin: Tq. Et quum Rex ad e9S UE-rierit , adorare illoS solitus Wit , pacemque Juae provinciae in illorum precibus urbi-rrari stam. Sobose PorphFr: ad Homere,

citante Vest enare ad i in re p. 2 O. Παρ' IGUῖς τε τοὐς Βραχμάνας , περ εἰσι παρ' αὐτῶῖς φιλόσοφοι λ γος τοὐς βασιλίας απανταντας προσρο

pascunt. Si quis uarietatem ali quam requirat , Olus , aut pomorum quicpiam apponitur : quibus sane celeriter uescuntur. Tanta autem & ipsi & Brachma nes in ueneratione apud alios sunt , ut rex quoque interdum ad eos accedat , rogetque ut pro statu regionis deum precentur , aut quid agendum sit, consis ant. g 18. Ipsi autem ita erga mortem assecti sunt , ut uiuendi tempus qua si necessarium quoddam naturae ministerium inuiti sistineant, atque ideo animas a corporibus festinent absoluere. Ac saepe ubi bene se habere conspeXerint , nullo malo urgente e uita decedunt, re tamen aliis praenuntiata nullusque sit

qui prohibeat, sed omnes eos beatos

pre-23. Καταλαμβανόντων την χωραυ. J mssent. dederat , se quando ΘωES region m occuparint. male. significat OmneS calamitates, quae regionem premerent. Vid. ad L. II. Ia. I. Αὐτοὶ δῖ ουτως -J Credebant quippe Brachmanes , animam esse inmortalem, aecorporis vinculis solutam beatissimum aevum agere. Hinc itaque incredibili constantia mortem adibant. Vide quos laudat V selim: ad Diodo L. XV d. c. IO7. & CIem: Alere Strona: lli. p. qSI. C. 2. 'Aπολούσαι των σωμάτων.J Vide supra ad

3. Σκέψωνται. J Pro σκέψωυται videtur legendum elle σκηψωνται. VALENT.

397쪽

praedicantes suis quisque domesticis

morituris mandata quaedam tradant :

adeo stabilem ac ueram & ipsi & plerique animabus inter se post obitum

uitam esse crediderunt. Illi autem ubi mandata sibi commi sta perceperunt , corpore in ignem coniecto , ut purissimam a corpore animam secernant , ab Omnibus celebrati mortem Obeunt. Aequiori enim animo illos amici ac propinqui ad mortem dimittunt, quam alii homines suos quisque ciues in non admodum longinquas peregrinationes : ac se ipsos qui in uita superstites remanserint ,

deplorant , illos beant , quippe qui

immortalem sortem iam receperint. Neque quispiam aut apud hos , aut apud alios quos superi u S commemoraui, sophista ac declamator procedens, quales muIti apud Graecos nunc sunt, dubitare uisus est, ac dicere,

dant abeuntibu4 ex hae Vita, quae perferant ad eos, qui sunt mandanti cuique penes defundios manes neeectarii & familiares. REIS . S. Tω9 ἐυτεταλμένων Cod. L f. ἐυτεταγμέ-ν. id est συντεταγμένων. perinde est. REIsia. 6. Eκελους δε μακαρ ζο ιυ Sententia multi S decantata. ex Gripi e & aliis lege quae conduxit Io odore Sermo n. de Natura Hom. p. Sqq. Temperare mihi non pollum , quin adscribam pulcrum poetae di dium apud Plus: T. I l. p. 36

σων' αλλὰ πάντες αὐτους ευδαιμονίζοντες προς τοὐς οικείους q των τεθνηκότων επισκηπτουσί τινα. ρύτως

βεβαἱαν και ἀληθεςάτην , αὐτοί τε και οἱ πολλοὶ , ταῖς ψυχαῖς την

μετ' ἀλληλων ε ναι δίαιταν πεπι-ςεύκασιν. οἱ δ' επειδαν ὐπακούσωσι 5 των eντεταλμενων αὐτοῖς , πυρὶ τοσωμα παραδόντες , οπως δη καθαρωτάτην ἀποκρίνωσι τού σωματος την ψυχην , υμνούμEνοι τελευτωσιν 'ράον γαρ ε κείνους εις τον θάνατον οἱ φίλτατοι ἀποπεμπουσιν , η των αλ'λων ανθρωπων Εκας οι τοῖς πολίτας

εις μηκίςας αποδημίας. και σφάς μεναυτοὐς δακρύουσιν , εν τω ζην λα- μείναντας ' 6 εκείνους δε μακαρίζουροσιν, την 7 α θάνατον ληξιν ἀπολαμβάνοντας ' και οὐδεις o τε παρὰ τούτοις,

Quae Euripidis etiam laudat Mael: Empis r Pyrrhon: Hyp: lli, 2 . ubi multa alia hanc in rem Fiabricitas. & V. D. ad Vul: Mesre

8. Σοφις ς προελθω9.J Ita restitui. Valen . dederat προσελ ωυ. Contra Idem antiquiorum Edition. & Cod. L s. ae M Um. 9. οἷου βροτοὶ V 9- Sic est in prioribus. sed oliι etiam Meerm. οἷοι υυυ βροτοί εἰσι sa pius Homerus, V. Veli. PateYC. L. l. c. 5. qui alias οἱ υῖ9, Vel οἱ νυυ αυθρωποι, qua de

398쪽

λέγων , υμες πάντες μιμήσων ται , τί ἡμίν εςαι ς οι τε δια τούτους συνεχύθη τα των ἀνθρωτων' ο τε γὰρ ρ μιμήσαντο πάντες , οῖτε μιμούμενοι - ευνομίας μαλλον , οὐ συγχύσεως τοῖς εθνεσι γεγόνασιν αἴτιοι. καὶ μην οὐδε ο νόμος τούτους νάγκασεν , ἀλλα τοῖς ἄλλοις επιτρέψας τεῖσθαι κρεασι , τούτους is αυτ ονόμους εἴασε , καὶ εσέφθηως αυτ οὐ κρείττονας , οὐ μὴν ως αδικίας κατάρχοντας , υπήγαγε τηπαρ' αυτού δίκη , αλλα τοὐς ετέθρους. προς μέντοι τους Ερωτωντας,τι εςαι , δὴ μιμητα μενων πάντων τούς τοιούτους , ρητεον τὸ τού Πυθαγόρου ' και γὰρ βασιλέων πάντων γενομένων, δυσδιέξακτος ὁ β ος , φησὶν , Eςαι, κῶ οὐ δήπου φευκτεον τὸ

τρο βασιλείας ' και λψ σπουδαίων α - πάντων , οὐκ Egiν εὐρξιν πολιτεἱας διέξοδον τηρούντας την αξίαν τησπουδαιότητι , και οὐ δήπου τοσού- τον αν τις μανξίη , ως μη πάσιν

- λίγειν. visus es aliquid di oro non plano

μων , κατὰ. 7θη καὶ επιτηδεύματα χρηςως πολιτεύωνται. Esectu itaque pro cavilla posito Suia. Et νομία ειρηνη. I 2. Aυτονίμους εὶασε.J Scilicet δικαιω νόμος

si nos omnes imitabuntur, quid nobis eueniet8 neque propter hos humanae res confusae sunt. Nam neque omnes hossunt imitati: & qui imitati sunt, ordinis potius & tranquillitatis, quam confusionis populis in causa eXtiterunt. At enim neque lex his necessitatem ullam assere. bat, sed cum aliis permitteret, ut carnibus uescerentur, hos sui iuris ut essent, reliquit, & quasi se superiores uenerata est. neque enim hos quasi iniustitiae perpetratores , poenae quam irrogat, subiecit, sed alios. Ad eos tamen, qui quid euenturum sit, requirunt, si Omnes huius.cemodi uitam hominum imitentur, illud Pythagorae respondendum est. si enim omnes essent reges, eniceretur, inquit, ut dissiculter uita traduci posset, neque tamen propterea fugiendum regnum est. Sic quoque si omnes probi sint, reipublicae quidem eXpediendae ac disponendae modo nullus reperietur in qua sua probitati seruanda dignitas sit. At nemo tamen sane adeo insaniret, ut non omnibus

οὐ κεῖται. Vide supra ad L. I. 8. Bene philosophus apud Diog: Laorte L. Vi. p. 37 I.

bus promiscue hanc vivendi normam dictavit Philosophus, quod ideoque saepius inculcat. Vide ad l, 27.

rent Lexi ea quae eVolvo. Utitur etiam

399쪽

De Abstinentia Lib. IV.

bus conuenire eXistimaret, ut probicuadere studeant. Multa si quidem etiam alia uulgari ac confusaneae turbae concedit, quae nedum philoso

pho , sed ne recte quidem ciuitatem administranti permitteret. Nam li

cet neque ex omni arte ad administrationem reipublicae admittat, non uetat tamen , quin illae e Xerceantur. Sordidarum tamen artium opifices a magistratibus , atque Omnino ab earum rerum praesidentia arcet , in quibus iustitia , aut reliquae uirtutes requiruntur. Sed neque cum meretricibus rem habere plerisque interdicit : quin etiam a meretricibus mercedem eXigens , infamem tamen esse ac turpem earUm con

gressum modestis hominibus censet. In

επιβάλλειν ηγεῖσθαι σπουδαίοις εἶναι προθυμεῖσθαι. πολλα μέντοι και αλ-λα o νόμος δε των μεν χυδαίων συν

εχωρησεν , Τρ οὐχ ο τι δε φιλοσο

μετιεναι τὰς τεχνας , οὐδ' εκ παντὸς επιτηδευματος , και ομως τοὐς εκ των βαναύσων αρχειν α πείργει , ολως τε εν αἱς δικχιοσύνης χρεία , και της αλλης αρετης , της προ Γαροτείας κωλύει. επείδ' οὐδ' a 3 εταὶ ραις ὁμιλεῖν απαγορεύει τοῖς πολλοις, ἀλλα και δ' πραττομενος τὰς Eταἱρορας τὸ μίσθωμα, επονείδιςον ηγεῖται μετρίοις ἀνδράσιν , καὶ αἰσχρὰν την

Diod. Sic. I, 93. σπουδαιότητα των ηθων probitatem morum UOCδt. IS. Τω μευ χυδα Q. J lta correxit Valent. scd antea legebatur των μsυ χυδαίων. de sic quoqUeMeerm. qui Comma ponit post υόμος. Xυδαῖος Sui g. ευτελές , παμπληθής. dicitur nempe de iis omnibus quorum copia late est di infusa. I 6. οὐχ οτι Forte οὐκ ετι δο καὶ τω φιλοσοφω. REIS .

I7. Oυδξ γὰρ ἐκ πάσης τεχυης - Videtur locus ita esse consti tuendus. οὐδὰ γὰρ ἐκ πά

σης τεχνης παφα ἐξαι ' αν εἰς τὸ πολίτευμα ,ουλ' ἐκ παντὸς επιτηδεύματος. καίτοι Ουκ ἐκωλυσε μEV μετιεναι τἁς τεχνας , καὶ ρμως τους ἐκ

των βαναύσων - Paullo posit pro ευ αῖς sorte εν sic. scilicet πράγμασι. REIS K. I 8. Ἐταίραις ομιλε794 'Oμιλεῖν & ομιλία lati iij me patere, ae peculiariter de consu tudine Venerea dici, nemo ignorat. Aelictu: V. H. X, 2. οὐ μην ἄμίλησεν αυτη ὁ Εὐβάτης.

lectionem & Eritiones antiquae , & C . Micripti consentiunt. idque meritissimo. sinistro itaque consilio Voriant. dederat ταῖς ἱ- ταίραις, quod aliud qUid significat. πράττομαι σε αργύριον, φόρον , μισθον, notae & ubivis obviae 1 sint locution CS , pro mercedem &e. ato exigo. Adi modo Duor: ad Z uoi L. Vt , 5

2O. Eu καπηλίοις διαζ v. J Pro καπηλείοις. utroque modo efferri multa huiuS censuS XO-

cabula saepius diximus. Cauponas honestioribus viris infames olim fujsse habitas , multa

400쪽

καπηλίοις διαζῆν ου κεκωλυκεν ο ν ρομος , καὶ ο μως επονείδις ον τορ με

πὶ τῆς διαίτης φαίνεται. καὶ οὐχ ετις τοῖς πολλοῖς συγκεχώρηται , ταύτην αν τις καί τοῖς βελτἱςοις συγχωρήσειεν. φιλοσοψων δε αν ἡρ

θρωποι ἀφωρισαν , θεοῖς EπόμEνοι. οι δ' ἱεροὶ πεφρνασι νόμοι κατὰ sθνη καὶ κατα πόλεις , αγν ἱαν μεν ,

προς άττοντες , εμψύχων δε βρῶσιν ἀπαγορεύοντες , *y τοῖς ἱεροῖς ἡδη ,

καὶ *δ εις πλῆθος τινων κωλύοντες

δι εὐπιβειαν , ἡ ὁδιά τινας βλάβας εκ τῆς τροφῆς. ως ε ἡ τοὐς ἱε-

καὶ εὐσεβώς' εἰ γὰρ κατὰ μερος

τι ζ δἰ εὐσεβειαν τινων ανέχοντα o προς πάντα εὐσεβhς , πάντων ἀφίξεται.

In cauponis item uitam traducere non prohibet: nihil tamen propterea obstat, quin id maximo opprobrio ingenuis hominibus habeatur. Idem in uictu quoque fit. Non enim qui uulgo permittitur, is optimis quibusque etiam esse concedendus uidetur. Nam philosophus uir sa. cras praecipue tibi l ges praescribit, quas dii, & homines deos sequuti constituerunt. Sacrae autem leges per singulas gentes & ciuitates illae eXtiterunt, quae sacris hominibus & castimoniam iubent,& animatorum esum interdicunt: quin etiam multitudinem a quibusdam proliubent, uel pietatis causa, ues laesionis, quae eX alimento euenit. Quam ob rem uel sacerdotes sunt imitandi, uel omniabus legislatoribus obtemperandum, est. Vtrolibet enim modo fiet, ut qui iustus ac pius perfecte est, abstinere ab omnibus debeat. Si enim a quibusdam nonnulli ob pietatem abstinent, ab omnibus

procul dubio sibi abstinendum censebit, qui pius in omnibus fuerit. g I9.

Veterum loca condocefapiunt. Vid. Porizon ad Aelion: V. H. L. ilI, IJ. 2I. Τοῖς ἱεροῖς καὶ.' Sic lego & disi in

REIS . Optime . idem optabat Cel. Abres: B: ct manifeste firmant sequentia illa , ω ἡ τους ἱερέας μιμητέον - και Vel μΘη δῖκά. id est quin etiam. η .in hac sermula est intendendi particula. Multa exempla habet Raphel: ad Matis. Euang. e. IlI, IO. quibus isolum nunc addo Aeliam V. H. Xlli, I. 22. Lις πλμος. J Eodem sensu hic interpretatur Teiic: quo supra i s. ubi aes populum dabat. Verum quid si , ita adscripserat Cl: Desct intellecto accusat: βρῶσιν, accipiatur ut apud Aristite T. lli. p. 720. εις

xerat Valent. idque firmat Iuterpr. antea legebatur τιυος. illa εἰ-- πάντων desii derantur in Meerm.