장음표시 사용
241쪽
pro corpore Moysi, cuius Iudas meminit, traditione transmitti ad posteros potuit, Enochi vaticinni non potuit. a. etiamsi id ita esse con cesserimus, dissicultatem non soluit, sed transfert: quia cuEnoch ab Adam septimus fuerit, ut etiam Iudas annotauit, atque a creatione Adae, ad Enochi usque tempora, hominum genus propagatum, at eauctum, in infinitam pene multitudinem
Herit; ante librum imum ab eo Propheta scriptum, suae scripturis vllis , quicumque Deo placuerunt vixisse omnes,in credidisse necesse est. Fuit ergo aliquando Ecclesia Dei, sine ulla scriptura, ae sola traditione didicit, quid credi, quid ad Dei cultum fieri, opus foret. Sed haec missa facio, quia non sunt huius loci Librum illum Abrahae Patriarchae, quem vidisse sese, ae legisse Danaeus scribit scire velim, scriptum ne ab eo,&canonicum esse putet si negat, quorsum profert ad probandum antelibros Mosi alias fuisse seripturas canonicas si affirmat, profecto, vel iudicibus aduersariis nostris delirat Danaeus quis enim
unquam Catholicoru, aut etiamHaereticorum,dum canonicorum
libroru catalogum texeret, huius libri mentione fecit equis scriptor Ecclesiasticus, aut ex eo testimoniu ullum protulit, aut scripta via qua ab Abraham olibrum somniauit Θ si libri Apostolici, prophetici,ex vetere historia Danaeo auctore diiudicandi simi;qua ratione liber hie propheticus esse probabitur; cuius nulla unquam histori , nullus vetustus scriptor, ac sorte etiam nullus praeter Danaeum ex recentioribus fecerit mentionem 3 Denique si canonicus est, cur eum Ecesesiae Dei inuidet ' cur non edit in lucem pcur non docet Ecclesiam eas scripturas, quas , ex quo condita est nunquam agnouit Ac ne ab eo capite digrediar; libet ridiculum Danaei paradoxu, quo secundam Bellarmini contra Haereticos demonstratione Eludere nititur, adscribere ostendit Bellarminus hac ratione non omnia a Deo reuelata; inscripturis his, quas habemus prae manibus contineri, quia multos ex libris sacris periisse certum est in quibus multa continebantur, ad fidem nostram erudiendam ergo non omnia reuelata a Deo, in his scripturis, quas nunc habzmus, continentur; si enim eadem plane in iis li-hris inculcabantur, quorsum eos inspirasset Spiritus sanctus, nulli
usui futuros Ecclesiae si autem aliquid in iis libris erat, quod in
his non habetur, profecto no omnia a Deo reuelata, in his scripturis continentur. Eam ratione, ut soluamanaeus, negat in ullo libro canonico
242쪽
a Castigationucanonico quicquam contineri, quod non contineatur in altero; sed harumcn, ut unus sit alterius interpretatio. in iplures, inquit, saeri librifcriptisunt. nam, eandem doctrinam continenti quψelindino dumtaxat librosuperstite,alijs amissis remanet neque propterea doctrinae silutaris essentia esset immutata,aut manca,sed dissicibor,dutaxat
ictius interpretatio,si al9bbri, prater unum,amitterentur. Ait Paulusse
ex tota Euangelica Doctrina didicisse hoc breuissimum Iesum Christum,
nempe crucifixum. I. r. 2. v. 2. Reliqua igitur EuangelieaJcripta Junt bustius sententia explicatiosolum confirmatio. Haec eo loco, atque in eam sententiam multa alia Danaeus. Ego Caluinianum hoc paradoxum,quod, vel vilicum, satis conuincit, nihil esse apud istos hoemines solidi,nihil veri;non alia ratione consuto, nisi quod Lectorem Rogo, consulat ipse sese,sitne haec eadem veritas, Iesus Christus Crucifixus est, cum his aliis: Acceperunt Discipuli Spiritum Sanctum.Christus natus est de ii gine Deus est Trinus,&,Vnust Spiritus sancius ex Patre Filioque procedit Futura est aliquando mortuorum resurrectio : Christus ascendit in coelum, di sedet ad dexteram Patris Deus creator est visibilium,& inuisibilium Duae sunt in Christo naturae,sed una persona. Nam si hae omnes diuer' propositiones sunt,ac diuersam continent veritatem; prosecto falso Danaeus dicit totam fidei Doctrinam, in ea propositione contineri Iesus Christus crucifixusest. Nursus illud lectorem rogo, eandem ne historiam esse putet,quae de mundi creatione, hominis lapsu, humani generis propagatione, aquarum eluvione, atq; alijs id genus scribitur;cum iis, quae de prorectione Israclitarum in terram promissionis ex AEgypto, deque eorum itineribus, seditionibus,
pugnisq; narrantur. Idem ne esse existimet, leges populo dare, m res atque instituta condere, lacrorum ritum praescribere, adludicum historias,autRegum narrare; vel vaticinia scribere futurorum: at profecto nihil horum omnium est, quod a Deo reuciatum non
sit, quodque credi ab homine fideli non debeat. Iam vero quam ineptus est in axiomatisῖ controu. a. lib. q.ad caput .paulo post initium, ubi ex eo quod scriptura dicit, piofeciΩse Samuelem, I Regum, MapudLucam profecisse Ioannem pueru, idque intelligitur de eo profectu, quo maiorem in dies, Spiritus sancti gratiam, nouam sapientiam consequebantur argumentatur cum apud sanctum Lucam dicitur Dominus profecisse, eo- iam plane modo debere intelligi; quia iisdem verbu, inquit,res eade,
243쪽
Lib. II. Cap. n. a I profectus similis praeut dubio inscripturis significa ur. Ita vero etiam, quiaZachariam, patrem Ioannis vocat Lucas Euangelista, atq; apud eundem pater Domini loseph appellatur, Luc. a. v. 8 eodem modo Ioseph pater erit dicendus Domini,quo Zacharias Ioannis Aut quia peperisseMariaDominum dicitur,quemadmodum reliquae suos filios parere dicuntur, ideo eodem modo enixa, violato etiam claustro dicenda erit. Aut, quia homoChristus dieitur, humanam in eo personam fuisse dicemus; quia ea vox, eum deceteris dicitur, humanam etiam personam significare solet: ta. men exPhilippi Dialectica, didicit seDanaeus potuit, pro ratione, nam,de quibus est sermo,verborum significationem accipi oportere. Qujd quod etiam quodam in loco Iurisconsultum agere voluit, di quidem admodum inconsulte credo, ne in hoc genere aliquid
intelligere putaretur. Sic enim contro. 2 libro. q. ad caput. I. dum Bellar mini ad 3 Haereticorum argumentum responsionem confutat Verba haec, inquit, Apud Deum, infinesententiae, ex professo a Lucaaddiιntur, ut ad totum contextumπeiussin uias partes referantur. Nam ex Iurisconsistrorum regula, quae inprincipio aut 'eadduntur , biqiserepetime entur: Quae, quam extra rem ac plane inepte a Da naro ducantur ipse status eius quaestiola is expositus indicabit. Controue si a est, de iis verbis Luc. a. v. 2. Iesus proficicbat sapientia,&aetate,
ει gratia, apud Deum homines Negat Bellarminus. ea verba, Apud Deu,&homines, ad singulas contextus particulas referri posse quia no potest intelligi, quid sit,sapientia apudDeu in proficere,
aut quid sit aetate apud Deum vel homiries prosccre,quale ait, ea verba, Apud Dcu,&homines, spectare ad ultima contextus particisela, ut dicatur Dominus profecisse gratia apud lacu, homines; quod ipsum, qua ratione intelligenda sit mox explicat. Eam Bella
mini responsionem ut euertat Danaeus, ex Iulisconsulioru regula
ha argumentatur. Quando aliquid additur in principio,vel fine textus, repeti ad singulas particulas censetui illa verba Apud Deu, adduntur ad fine repet igitur censentur ad singulas huius contexistus particulas. Quam Iurisconsultorum regulam, si intellexisset, nunqua usurpassct Danarias. Id enim enunciantIarisconsules, quando singulae contextus particulae eiusmodi sunt,ut ad eas referri poLst id quod additur. Nam alioqui, si in Titii tabul ita scriptum
esset, emi e se a Sempronio vinum, frumentum, oleum stat asce aere , marmore ebore, tam ne stultus futurus esset
244쪽
Danaeus,ut verba illa ex aere,marmore, ebore,quia adfinem contextus addita sunt, ad vinum etiam, frumentum . oleum, referri putaret oportere Neque minus lepidum id, quod eiusdem controuersiae libro Lad caput. Io. scribit, dum Bellarmini responsionem, ad secundum Caluini argumentum conuellere nititur. Cum expressa quaedamsunt, inquit, in Dei erbo, alia prosus excludinatur. Quod tam immane enunciatum, unde tandem Danaeus eruit
Nam cum multa alia scriptura expresse doceat, huius nusquam meminerit; hoe quoque expresse excludi necesse est quare falsum, ac verbo Dei repugnans censeri id oportebit. Quid, quod plurimas hominum generationes scriptura praetermisit, vix paucis quia busdam numeratis; nemo tamen tam erit stultus, qui eas nullas suisse dicat, quia cum expresse quasdam in verbo Dei lcgamus, ali rum nulla tiat mentio, hoc ipso prorsus excludi censendae sint. 3. Praeclare vero temporum, atque annorum, rationes subducit noster Danaeus. Nam controuersia. I libro a ad caput. Io. ad 3. Bellarmini argumentum. docciduas inquit, orta regrinare. bs Romana lingua usum habebat,nondu perueneratEuangeliu,eu Apostolio'
uelo scripserunt. Ain Danaee,nulla differatRomae constitutaEcclesia,tu cu adRomanos A postolus scripsita cum eius Ecclesiae fides annunciabatur in uniuer mudo Nulli erant in occiduis regionibusChristiani,tu, eum vinctus a IudaeaPaulusRomam adCaesarem missus est cum a fratribus Puteolis exceptus; cum usque ad AD pii forti obuia venienti RomaPaulo fratres prodierunt Actoru vltimo Nullos Apostolus ipse Romae Christianos fecit,quamuis salutationes Ecclesis scribat, eorum etiam nomine, qui de Caeseris erant domo Denique, eum tam multos tulerit Martyres, oecidua tota regio, Neronis, acDomitiani temporibus Ioannes verba p calypsin extremis Domitiani temporibus Euangelium post eius mortem Ephesi scripserit, ad occiduas regiones non dum pervcne
rat Euangelium, cum Apostoli, Euangclim scripserunta Neque illud sestiuum minus quod scribit contru I. libro R. ad caput. I Monachos in terris extitisse post annum Domini quadringente- sinum Antiquissimum Monachorum ordinem in Eccles fuisse, atque ipsi propemodum Ecclesiae aequalem possem ostendere ex veterum scriptis sed ad praesentem disputationem hoc non multum facit. Illud ad hominis inscitiam demonstranda sit satis, quod Paulus primus Eremita, Decio Imperatore erem coepit incolere,
245쪽
quo tempore prianus, &Cornelius Martyrium consummai unti Antonius Monachum profiteri coepit, ante annum Domini trecentesimum, Onam quintum supra centesimum annum agens mortuus est anno Domini. 338. cum adolescens monasticam vitam agere instituisset atque antequam is Monachus fieret fu runt in AEgypto, qui iam tum vitam monasticam colerent, teste Athanasio in vita Λntonii. Illud quoque ridiculu,quod scribit eiusdem controu libro. ad caput . quatuor temporum ieiunium esse a Calixto 2. Pontifice institutum, circa annum Domini Iras.cumico primus Romanus Ponti sex, qui ant annum Domini ingenta limum floruit eorum ieiuniorum meminerit deque iis extent integri illius sermones, quibus ea instituta fuisse ab Apostolis testat tar. Sed homine, antiquitatis Ecclesiasticae minime peritum, decepit similitudo nominis, di libido calumniandi. Lecto enimC lixtiri omine, in Decreto Gratiani, dist. 76 .can. ieiuniu, existim uitium canonem a Calixto 2 esse conditum, cum conditus is su rit a Calixto. i. Martyre, qui mille fere annis Calixto. a. sui antiquior quo ipso canone Calixtus testatur, ieiunium tribus anni temporibus ante se obseruari solitum in Ecclclia Romana fuisse: se veto constituere ait, ut ad tria illa, quartum quoque addatur. Qisare talium absolute est, quod ait Danaeus, a Calixto quatuor temporum ieiunium institutum, cum id ab Apostolis emanarit, Calixtus dumtaxat ad ma priora ieiunia quartum addiderit.
6. Vidimus reliquis disciplinis cluam parum eruditus sit:Dialecticam, in qua incredibile dictu est, quam sibi Danariis placeat;
quam teneat, videamus. Nam ut elenchorum nomina, ac nonnulla alia exMelanchthone, vialectica vocabula, quibus totu hune suum librum refersit; nosse eum non negauerim: ita vix ullam Dialectica legem, aut eorum nominum, quae identidem usurpat νnificationem, eum tenere contendo; quod exemplis manifestum faciam. Atque via syllogismorum legibus incipiamus, celeberrimum est Dialecticorum axioma; ex vero, non nisi verum, ex falso, tum falsum, tum etiam verum posse ratiocinando colligi. At Danaeus,magnus syllogismorum opifex controu.2. lib. q. ad caput. I Lipso initio, docet, ex vero, nihil nisi verum, ex falso.& absurdo,
nihil, nisi falsum, Dabsurdum colligi, cinci posse. Quod eius
enunciatum, si verum est, alterum manifeste eincitur, aut stipitem esseDanaeum, aut hominem non esse. Si quis enim ita ratiocinetur; HHis omnis
246쪽
omnis stipes eli homo, Danaeus est stipes ergo Danaeus est homo; profecto quod ad syllogismi forma. constructionem spectat. nullum admittit vitium quare propositionibus iis positis, consequens necessario colligitur. Ergo ii Danaeus homo vere est, verum aute ex falso no potest essici; verum item erit Danarum stipitem esse laut si falsum est Danaeum eis stipitem , neque verum exfilso colligi potest verum non est Danaeum hominem elia Neque illud minus vulgatum est, in secunda syllogismorum figura. nutraque propositio sit assirmans , nihil colligi. At noster hie, ex Philippo Dialecticus, mirifice sibi argumentari visus est, clam
eo genere argumentationis est usus. Nam controuersiae et libro secundo, ad caput vigesimum sextum axiom illud sancti Thomae, nullam esse in Deo distinctionem, nisi ubi est originis oppositio his verbis conuellere, nititur. Quidsi inclutis dixero ipse se hane aduersin eiusmodi rationem ενsacri propUuero hommael tam Funt relationes originis opposita, mas, foemin quomser eor, s spirarus; ergo, o hoc modo pluitur a Filio distinguatur necesse est. Quae eius ratiocinatio, rad perfectu syllogisnis Mumetur hare sitie dubio est futura. Omne distinguens peristin Diuinas est relatio orginis opposita maso e loemii , i sunt relation originis oppositae mas igitur foemina distinguum ex sonas Diui nasci qui ex duabus propositionibus affirmantibus constat, estque secundae figurae syllogismus Petitionem esse principii, hoc est maximum argumentationis vitium , eum id accipi tur adprobandum, quod est in quaestione, notissimum est. Ne hoc
quidem vitio vacant Danaei ratiocinationes Ita libro. q. controu. 2. ad caput. o. in quo capiteBellarminus disputat contra Beza. qui verba illa, quae adt.2.e psalmo. Is non derelinques anima meam. in inferno citat Petrus, ita interpretatur, ut dicat inferni nomeaeo loco sepulchrum significare eamque hominis inepti lucr eistationem ex eo refellit, quod αδκs, quo nomine eo loco vixitur Lucas, sepulchrum nunquam ignisieat; at eximius noster hic Dialecticus probat, nomen illud significare etiam sepulci russi his verbis Graeca vox α .pro sepulchro radaiHris poni pypariet
exacto. E. v. I. psalmo c. v. lo. atque ita ad confirmationem sen
247쪽
nunquam probauerit nullum extare aliud Dei verbum, nisi . scrip tum ac de hoe ipso eontrouersia sit, quia Ecclesia Christiana contendit esse etiam verbum Dei ab Apostolis non scripto, sed
verbo traditum, atqtie inter fideles traditione eon se uatum. Haeretici contra negant, ullum esse aliud in Ecelesia Dei verbum, nihqnod consignatum sacris voluminibus est. Cum igitur de hac rq eontrouersia eo loco sit, neq; sententia suam Danarus, uspiam Prmbauerit, tamen ita scribit. Nos Deo, iam ex solo seripto ipsius verseo seruiendum docemus, seruimus,milia nullum aliud habemu verbum ab eo reuelatum , nisi quod seriptum est Atqui istuc ipsum quraeimus, atque in eo controuersia est posita; habeamus aliquod aliud Dei verbum , praeter id quod scriptum est tus quia intuitum scilicet esset, iis teneri te legibus, quas ignoras, quali iure tuo illud ipsum usurpas, quasi certum ac minime dubium; quidem in uia deni ipsius rei disceptatione Estin illucveeleberrimum, apud Dialecticos, neque notum, per ignotum ineque ignotum per ignotum demonstrari, neque mutuam, ac reciprocam esse debere probat inem, quam circulus yncant. At Danaeus Bremit --nstin tiam, aut unum .ex his, aut plura e iam a Musitati moaurini et rae primae libro tertio ad caput artum quo' apice Bellarminus ex Deuteronomii. 7. .
uersie octauo dc nceps , probat dari in Ecclesia Iudicem controuersiarum scripturaeivstaba sunt hae Si difficile atquaambiguum , pM . t iudicium esse perstexeris, inter sanguinem c Ianguinem e sam lepram lepram ι iudicum intra portas tuas videris, verba a riaris, surge, ascende ad
locum, quem elegerit Dominin Deum tuus sventesque ad Saceris
dotes Leuitici generis ad Iudicem qui fuerit ilia tempore, quaeresque ab eis, qui indicabunt tibi Iussicii veritatem o faeies. quodcumque dixerint qui praesiisnt loco quem eligerit Dominus odocuerint te iuxta legem eius sesequerisque sententiam eorum nee declinabis ad dexteram , neque ad sinistκam qui autem superbierit, uolens obedire Sacerdotis imperio, qui eo tempore ministrat Doriin Dis tuo, π decreto Iudicis morietur homo ille. Ex quo loeo Bellarmin ita argumentatur. Iubet Dominus, in rebus iis,quarum diffficilis est
in lege explicatio, Sacerdotis iudicio stari erat ergo in lege veteri
controuersiarum delege, penes Sacerdotes iudicium quam rati onem ante iam a Cathoucis allatam,ruentius conatus est soluerri
248쪽
eum diceret, ita stari debuisse iudicio sacerdotis, si is secundum te. gem iudicasset. Quam Brentii insaniam confutat egregie Bella inus, quia si ita intelligeretur, stari iudicio Sacerdotis, si docuerit te secundum legem , tuissent homines magis dubii, perplexi, quam ante nec opus suisset ire adSacerdotem, siapsi potui ent per se dispicere, quid agendum ex lege Domini foret simo non Sacerdos fuisset Iudex, ted ipsi, quippri qui de sententia Sacerdotis iudicaturi erant. Ex qua Bella mini aduersus Brentiu ratione patet m niseste interpretatione illa Brentii, aut circulum, aut ignoti per ira notum probationem contineri; quia is, qui ascendit, ut solutionem a Sacerdote qua rat, aut scit quae sit legis de re, quae in controuersiam vocatur sententia, aut nescit si tenet veram legis interpretationem, non est cur ascendat, nisi forte, aut tentandiSacerdotis causa aut ut per eius sententiam, quae incerta, ac dubia, per aduersarios est, exploratam, ac minime dubiam interpretationem suam, hoc est notum, per ignotum probet. Si autem de vera lcgis inter' pretatione incertus, in anceps est; qua ration per legem, quam non intelligit, cert scire potest, veram eme lententiam Sacerdotis λIta enim argumentandum ei erit, quod Sacerdos docet, id cum lege congruit; vere igitur docet Sacerdos. At cum nesciat quaesit legis sententia, ne potest quidem scire, utrum sit sacerdotis iudici nconsentaneum legi, quare ignotum per ignotum probat. Nisi
forte maluerit aduersarius cum, qui ad consulendum sacerdotem ascenderit, ita rursus argumentari. Sacerdos ita legem inter pictatur, ergo haec est vera cius interprctatio, qui est circulus maniti lus: nam legis interpretatio vera esse probabitur ex iudicio Saserdotis. aerursus verum lacerdotis iudicium, quia cum lege consentit βτnoster hie Dialecticus Geneuentis, ne quid spiam ineptiarum re
linqueret, quod in suos comentarios non transferret. Gitur, in quit, ibidem, ii diserte eatenussummisacerdotis et Iudicis sententiam veram eis, quatenus illa est constentiens edicto legis Dei confirmatuν ex Malach. a. v. . labia sacerdotis custodient te chrasti ipsius
dicto, Matth. 23. v. T. 3 itaque Doctorarentius recte besserat. Haec D
natus .Qtii bus,crbis, quiaBrenti ineptias probat, ineptus est; quia Deuteronomii verba corrumpit, falsarius quia scripturae verba etiam peruerse prolata, non id probant, quod ipse vult Dialecticae penitus expers apparet. Vbi enim, in toto eo Deuteronomii captiate legitDanaus,eatenus veram esse sacerdotis sententiati, quatenus
249쪽
Lib. II. Cap. VI. est edicto legis e sentiens certe v. s. ita scriptum est Venies ad
sacerdotes Levitici generis, ad Iudicem, qui fuerit illo tempore, quaeresque ab eis, qui indicabunt tibi iudicii veritatem. Vides hie
aperte promitti, fore, ut sacerdotes indicent consulentibus veritatem pergit scriptura. v. Io .in facies quodcumque dixerint, qui praesunt loco, quem elegerit Dominus v. II. Sc docuerint te, iuxta legem eius, semerisque sententiam eorum, nec declinabis ad dexteram, nec adtinistram. Vbi in his verbis illa hypothesis: si docuerint iuxta legem, vera dicent aut eatenus vera dicent, quatenus iuxta legem responderint ρ quis tam est hebes,qui non videat eam, eorum verborum esse vim, Sacerdotes indicabunt tibi, rei, de qua dubitabas veritatem , quare facies quodcumque praeceperint, quodque docueritu, quod sine lubitatione erit iuxta segemDomini e alioqui quorsum illa subiiceret sequerisque sententiam illorum, non declinabis ad dexteram neque ad sinistram quorsum secus seclinii, supplicium capitale proponeret Iam vero etiamsi scripturae verba, ea plane essent, quae sibi Danaeus composuit eatenus summi facerdotis, vel Iudicis sententia vera est, quatenus illa est consentiens edicto legit Dei, quid ex iis colligeret Dicimus enim summum Iudaeorum sacerdotem assistente tibi Dei Spiritu, qui pollicitu est fore, ut lacerdos indicaret consulentibus iudicii veritatem, non potuisse a legis edicto discedere. Qualis igitur haec est Danaei argumentatio sacerdotis sententia eatenus vera est, quatenus consentit legis edicto; non fuit ergo rata sententia sacerdotis; neque ad eum spectauit delegis vera sententia iudicare λ Neque illud minus in hoc genere lepidum. polliceturDeus per Malachiam fore, ut labia sacerdotis ustodiant legem,ergo non est standum iu-dlato secerdotis rimo quia labia sacerdotis custodient legem. cum Angelus sit Domini exercituum standum est sacerdotis iudicio legem interpretantis Illud item ridiculum Matth. 23. v. a. a. ait Dominus super cathedram Moysi sederunt Scribat & Pharisaei; omnia ergo, quaecumq; dixerint vobis, seruate,s facite; non est ergo standum eorum iudicio, cum agendum aliquid seruandumve praecipiunt. moveris, quia legis interpretandae ius habent, cathedram Moysi obtinent, cum seruandum aliquid docent seruandum est eorumque propter reuerentiam catliedrae ratum, ac sanctum habendum iudicium.
250쪽
Haec de Danaei argumentationibus, ae syllogismorum legibi no seruatis, de perpera usurpatis elenchorum nominibus, in quibus totus est illud sit instar omnium. Nam si quod stelenchi genus. quod quilibet Dialectica etiam plane rudis, facile intelligati quo
situm sit; is est paralogistans non causa, pro causa cuius tota ineri fallacia sta est, quod id steri pro causaret,quod reuera causa eius non est. At Danaeus huius ipsius elenchi nomen cum teneat, remno tenet Plerumque argumentu ab auctoritate; & testimonio, negat quicquam efficere, quia paralogismum ait esse a non causa. Ita passim in i libro I. contro cum ab auctoritate Patrum probat Bel tarminus aliquem librum esse canonicum. At, si nullum aliud argu menti genus putat vim habere, nisi quod a rei causa ducitur, fluI-tus est, nam etiam ab et Tectu, a coniiunctis, a pugnantibus, a testiabus argumenta duci solere, certissimu est. Neque vero cuDeus cauisfam nulla habeat, ipse ii reru omnium causa, ideo nihil de Deo necessaria ratiocinatione concludimus. Si putatvlluisse, qui cu testi- moma profert, earu reru, quae testibus comprobatur; causas afferre se existimet, insinus est. An ipse, cum Diuinitatem Christi, Beatae Mariae virginitatem, aut sitnilia probat testimonio scripturarum, causim afferre se credit, cur ChristΗsDeus fuerit, aut Beata Maria-Virgo permanserit Atque ut intelligas, his nominibus eleneli rum, temere uti Danaeum libro secundo primae controuersiis ad eaput Is hoc idem nomen paralogismi a non causa, tribuit ei ratiocinationi, in qua falsa aliqua assumitur propositio Para Iogismus, inquit et a non causa, falsum enim pro vero assu anit. Huie est illud affine quod cadcm controu. libro tertio de ut quartum scribit. Est, inquit, paralogismus a non causa, falso enim itat, interpretatur locum Deuteronomii, c. 7. v. 8.
Quibus in verbis Danai, dissimulo mendacium, cum scripturae locus ad verbum exscriptus, atque optima fide prolatus sit eo cuo a Bellumino illud in praesentia quaero eur si falso prolatus sit locus, si mal explicatus, si falsa aliqua propositio
in ratiocinatione assumpta, paralogismus sit a non causa Zan quia necesse est,quicumque argumentatur, a causa argumcntari Θ at hoc iam ante reiecimus; an quia quicumque ex falso argum etatur, causam afferre se credit Lat id quoque contutatum est; quid igitur est caula , cur a non causa argumentari eum dicat, qui ex falso