장음표시 사용
231쪽
glirius, qua eam probat ut id dicere voluisse credatur, scriptor,
quod eius argumentatione concluditur. At qui non intelligit, quid, qua ratiocinatione concludatur, qua ratione poterit, ex ipso rationis pondere, atque argumenti vi, tuto rimari, quid Spiritus sanctus eo loco volueris Huc accedit quod non infrequens est scriptoribus tum sacris, tum vero etiam profanis ut cum id protulerint, in quo vis argumenti polita est, ac medium, ut aiunt, ter inminum explicarint, cetera vel omnino praetermittant,vel leuiter admodum adumbrent; qua ergbratione scriptoris sensum ac mξ-tem intelligat is, qui latentes in scriptura syllogismos, eorumque robur ignoret quare cum doctrinam quae inscripturis traditur intelligi a quolibet, qui modo nota sibi lingua eam legat, Danaeus
contendat, tamen vim ac proprietatem verborum, seriem, ac textum sermonis, vim argumentorum, quibus utitur scriptura,
dilatentes in ea syllogismos ignorari pol se concedat; profecto docet ita scripturam ab idiotis intelligi, ut revera non intelligatur. scitum est, quod de Lutherano quodam ministro, audire mememini qui , ut Danaica ista ratione, scripturas intelligebat, ex iis epistolae ad Philemonem verbis Obsecro te pro meo filio, quem genui in vinculis, Oncsimo; cssicere nitebatur, licere etiam Euangeli ministris dare operam liberis Tenebat ille nimirum grammaticam vocum significationem,idque aegre admodum ceterum, quia textum sermonis,&metaphoricum vocis usum non tenebat. quorsum ea dicerentur, aut quis esset verborum sensus non intelli .gςbat.
7. Age vero, iam , ad secundam controuersiam veniamus, ex qua paulo plura sunt proferenda sed breuius. Controuersia igitur lib. I. ad ri&Juo eonsequentia capita, verborum illorum.Tunc et ipse filius subiicietur patri, I Cor. Is interpretationem quam
Bellarminus aduersus Arianos attulit cap. 6. Danaeus reiicit, cum ne longa quidem manu Pauli locum, ac mentem attingere eum dicat.NeeGentiliumfabulam, inquit, de Saturno a Ioue expulΝspecta inuit Paulus, ut isteputat eoi 278. l. B. nee seam humanam Christina tuis ramsignificat Paulus, quaepemper, G in coelis, crin terri Patriskbiecta fuit, ex loco Dan. eap. s. .u8 quem Leum hoc si capite citar Bella minus: Rerum haec loci explicati tam obscuri ex nostrorum, quos iratis odio habet cmimmerito, commentariis petenda fuit me enim Pauli
erba pertinent ad formam, inmodam regiminis, quo chri ,
232쪽
omnium apatre eonstituim omnia gubernat, per quem Micarius Patris est, I agit. Tune autem modus regiminis igitus abolebitur , omnis eanimalia potestas, praeterquam illa quae Deus est, cessabit erit enim addit Paulus Deus omnia in omnibus. Ergo ad externum regimen respicit Paulus, quo Christus, caput, mundum gubernat, e Ecclesiam suam eonstitutis substabis ministris. Haec Danaeus ubi in primis illud notari velim, locum eum Pauli, vel Danaeo teste obscurissimu esse, neq; sine commentariis facile intelligi posse quod certe no admodum cosentitiis, quae de facilitate, perspicuitate scripturae, reliqui Haeretici vulgo iactanti&Danaeus inprimis I. controu libro .docuit, qui vult cuilibet no insano eius intellectu ita patere, ut quod quide ad doctrina fidei spectat, nullam plane habeat difficultatem. Deinde a lectoribus illud animaduerti velim,negare conceptis ver his Danaeu, id quod dicit Apostolus, re ut tunc Filius subiiciatur Patri, de Christo secundu naturam humana intelligi, idque eam ob causam, qου laeti ante illud tempus, seeundu naturam humanam Christus subiectus est Patri. mero igitur ab Danaeo, velitine de Christo secundum naturam diuinam id intelligia si affirmat, Arianus est, aut Ariano deterior qualis enim ista Diuinitas est cuius gloria marcescit, cuius regimen aboletur, cuius potentia tollitur, quae vicariam habet, non innatam , non insitam . non incommutabilem potestatem' si negat auetertiam quandam in CHRIs To naturam comminiscatur necesse est, aut de CHRIs To, secundum humanam naturam id ab Apostolo dictum confiteatur quare ergo BeIIarminum reprehendit qui de CHRIs To, secundum uis manam lacturam interpretatur eam Apostoli vocem pullud fortasse responderit , cliarminum de naturae ipsius humanae subiectione ea verba interpretari , se ver de subiectione regiminis, non naturae; qui , cum regere Ecclesiam csierit , secundum naturam humanam Filius, tunc secundum regimen subiicietur Patri sed ne se quidem effugiet. Quaero enim a Danae, velit ne ita Ecclesam a Ci o homine regi, ut in ea administratione Patri subicctum se esse agnoscat ' Nam si subiectum esse ait, sua illa ratione, quam aduersus Bellarminum attulit, iugulaturi cum enim nunc quoque in administranda Ecclesia Patri subicctus sit qua ratione, quia vicarium imperium gerere desinet, tunc primum dic Corale
233쪽
dleetur Patri subiici' aut si hoe absurdum non est, cur hoe qua si absurdum obiicit Beslarmines At vir ille doctissimus, quia absurdum esse animaduertit, si tunc primum Patri filius dicatur incipere subiectus esse . negauit illa particula temporis , ideo loco significari , sed illud potius Apostolum velle docuit.
ne tum quidem, cum CHRIsaeus subiecerit sibi omnia, in illo triumpho , atque victoria futurum , ut a Patris potestates subtrahat. Respondeo inquit, illud TUNC, quandam habere emphasim est enim sensusci etiam tune in illa Iloria erit subiectus Christus t homo. Vt Danaeus, impediendi ui causa, non aduersus Bellarminum eam rationem attulisse videatur. Ad. 17.&duo consequentia capita, dum verborum illorum sedere ad dexteram ., sinistram meam . non est meum dare vobis, Mati ro allatam a Bellarmino explicationem exagitat, suam , nescio quam laudat miserandum in modum
scia implicat Danaeus. Ariani,&Christi Diuinitatis inimici, ex eo colligebant Christum nota esse Deum, quia negauit suum esse dare sudes , sed potius Patris. Respondet Bellarminus cap. F. non
hoc eo loco significari, sed illud potius non esse Filii, qui iustus
est iudex, primas sedes filiis Zebedaei dare, quia amici, Mananes erant; sed iis, qui eas essent promeriti, quia talibus eas Pater ab aeterno destinarat. Hanc Bcllarmini solutionem, duabus de causis respuit Danaeus Altera, quia merita concedit, quae Caluinistis, aliisque Haereticis nulla sunt apud Deum. Altera quod de sedibus Regni coelestis haec verba interpretatur, quae ipse,deterrenis sedis bus intelligi debere existimat. Flane, inquit, de primis in his terrenis sedibus obtinendis, postulatio facta fuerat Christo, a matre duorum istorum adolescentium , quae Regnum Christi, non nisi terrenum Cr in his terris tune cogitabat. Haec Danaeus, qui dum suam ipse solutionem affert, ad coelestes sedes deinde diuertit. Solutis est, inquit,quam in meis in Matth quaestionibus q. 8 3 attuli: quod Christus conditione eam , in qua tune erat,diptinguere, a futurasu postea toria, σab arcano illoDei decreto, a quo plane illud donu dependet, distinguere voluit. Id quod ipsius Christi erba manifeste declarant. Haec ille, ita mobscure,& breuiter, ut vix scire pols quid sibi velit, aut qua ratione, sua hane explicatione ad verba Domini applicet sed tamen illud certum est, cum dicit Dominus, sed quibus paratum
est a Patre meo, verba illa de futura gloria Marcano praedem'
234쪽
ationis decreto ab Danaeo intelligi, quare, aut turpem, atque intolerabilem aequivocationem in verbis Domini admittet aut omnino in sententiam Bellarmini veniet. Nam cum dixit Dominus. sedere ad dextram, sinistram, non est cum dare vobis, sintelligit de terrena gloria, & Regni corruptibilis sedibus, sensus verborum Domini erit, Non est in cum dare vobis sedc terrenas; sed est meum dare illis sedes coelestes quibus paratum est hoc bonum
a Patre meo. At verba illa sedere ad dexteram, sinistram meam; quanquam semel tantum in ea oratione posita sunt, quia tamen ad utramque pertinent orationis illius partem perinde est, ac si repeterentur,ac diceretDominus, sedere ad dexteram, sinistram me. am non est meum dare vobis, sed sedere ad dexteram, & sinistram meam, est meum dare iis, quibus paratum est a Patre meo. Quare
si ea verba bis repetita duplicem haberent significatione, ut priore loco de terrena posteriore de coelesti gloria dicerentur, utramque nunc simul habebunt, etiam si semel expressa sint quod si maxima fuisset aequivocatio si cum Dominus ita dixisset, sedere ad dexteram, Inistram meam non est meum dare vobis, sed sedere ad dexteram, ac sinistram meam, meum est dare, quibus paratum est a Patre meo, occ sedendi ad dexteram, & sinistram non eodem modo utrobique accepisset, quanto maior, minusque tolerabilis aequivocatio erit, si in iisdem plane, ac senaci usurpatis vocibus, utraque latere significatio dicatur Sin auic Danaeus omnia illa de futura gloria, arcano Dei decreto, dicta maluerita Domino; quae in Bellarmino reprehendit, eadem ipse, sed obscurius, ut est filius tenebrarum, atque intricatius docet. 8. Ex q. libro 2. controuersiae ubi duo protuler finem hule capiti imponam. Ad caput igitur eius libri. e. f. ad ultimam scripturam. Caluini de Christo in horto orante bl alphemias, ita excusare nititur, ut secum ipse, in ea tota excusatione pugnet. Dixerat Caluinus Christum orationem suam, ut non satis meditatam, statim reuocasse, eamque fuisse vocem doloris impctu repentinam;
votum abreptum,& similia alia, de quibus libro superiore disputauimus, cum Danari pro rureticis mendacia dinumeraremus. Eum Bellarminus, cap. s. f. ad ultimam scripturam, iure optimo reprehendit Danaeus his verbis excusat. Dixit Caluinus inquit,stectans hominum, de Christo, ista precante iudicium, Christum sese eastigasse , ac reuocasse: Iseis autem ista oratio testimonium Christi hominis pro
235쪽
nobis summe in anima, Cnee dum enim ullam, in sta re oris sivi parte priam acceperat ereque a licti, G propeccatis nostris expiandis,quorum totam poenam pertulit, atque in Christus emans ostendι nullas esse tantas nius creaturae, tampotentes vires,quae nonpubDei iudicio fatistant Euo istae christi preces sunt, fueruntque hominis, ac proinde creaturae eum Deisummo indicio luctantis illudque, elut rem acerbistiamam, ereplagam horribilisiimam sientientis: non autem hominis Deo reluctantis, aut aliud, quam Dei voluntatem feri expresse cupientis. Quibus verbis praeteream contradictionem, quam obiter libro sup riore notauimus, ea quoque non satis sibi constant.Primum, quod eam orationem ait fui intestimonium Christi hominis summe in anima afficti At, si vel serio Christus non agebat, id quod agere videbatur; vel homines de eius consternatione antini, votorum alternatione aliter iudicant, quam iudicandum sit, non potest ea oratio, eius assiccionis, ac deiectionis animi testimonium esse
quod vel cum ficta sit veri sensus animi indicium esse non potest; vel cum non id significet, quod homines significare existimant, videtur illis quidem summam illam afflictionem animi satis indieare, sed non indicat Alterum, quod ostendisse Christum ait, nullas esse unius creaturae tam potentes vires quae ncm sub Dei indicio fatiscant. Si enim vere id ostendit,tum, cum in horto orabat, vires eius, ut hominis, sub Dei iudicio utique fatiscebant fluctuabat igitur incertus animi, reciproco aestu votorum, vere iactabatur: in autem immota mens,in animus sui potens nullam in partem dimouebatur, profecto sub Dei iudicio non fatiscebant vires eius. Q isd si ita legessit, ac si fatiscerent vires, labefactaretur animi eius constantia, cum tamen inuictus, atque immotus animus eius persisteret, profecto id non vere ostendit; ac falsum nobis persuadere conatus est. Nam cum sustinere Dei iudicium humanitas eius potuerit,in consequenter alicuius creaturae vires tantae esse
possint quae Dei iudicium immota sustineant; ipse nullo modo ullis creaturae viribus sustineri illud posse simulauit. 3. illud est,
quod ait preces illas fuisse hominis, ac proinde creaturae cum Deo summo iudicio luctantis, non reluctantis tamen. Nam si cum fieri aliquid Deus omnino vellet, id Christus, si vehementer eo angeretur, nihil moratus, neque repugnans secit profecto non modo non reluctatus est Deo, sed ne luctatus quidem. sin autern cum acerbitates illas subire, Christi animam Pater vellet, ille contra G nitcbatur,
236쪽
nitebat siti neque: sentiebat modo vim doloris, sed etIam res Isbat,4 luctabatur eum Deo, & reluctabatur Deo. Neque m. cum reluctandi vox transfertur ad animum, quicquam signifieat aliud,quam animorum in contraria nitentium itudia. Ad eaput libri eius octauum,ad secundam Bellarmini rationem, ut probet ex scripturis, Christum Dominum, dolores damnatorum hominum, in anima sea sensilia, affert locum ex Ioa. I 2. Turinbata est anima mea. Quae verba a CHRIs το dicta fui e aliquot diebus ante,quam pateretur; textus ipse Euangelicat historiae docet. Danaeus fatetur. At cum CHRIs T descensus adinis feros, non ante coeperit,quam ceperit ipse in horto pauere, tae
derri, moestus esse, ex Caluini sententia, alterum necessariosequitur aut poenas damnatorum pati coepisse animam Christi antequam descenderet ad inferos hoc est ad inferos ante descendisse, quam descenderit, eum descendere ad inferos, apud Calui num nihil sit aliud, quam poenas Damnatorum pati, aut certe e loco, non de damnatorum doloribus, sed de aliqua alia antini aD sectione, ae dolore sermonem esse. Neque modo eum locum ex trarem plane allatum a Danato sed illud etiam in anima passum esse Dominu, praeter dolores inserni alios etiam cruciatus. Quod si ita est, qua ratione ex Scripturis blasphemiam suam probabit Danaeus , si enim angores, ae dolores animi passum esse Dominum Scriptura commemorat Deos tamen gehennae dolores esse,
neq; Scriptura dicit, neque vero magis consequens est, qua si quisita argumentetur patitur quispiam dolores corporis,ergo capite laborat, aut pedibus quare cum ex eo, quem pro se citat Ioannis. loco suis constet animi alios etiam, quam infernos dolores Christum Dominum perpessum esse: illud item conitat, nullum Scriptu rae locum, quo loco flores antini passus Dominus memoratu
ac nihil praeterea additur,vlla ratione facere ad probandam Danari. Caluinique blasphemiam, cum maxime Danaeus, confirmare
eam nititur, non labefactare modo, sed euertere etiam funditus.
Ineptia Dam LCAPUT VLLoeus hie infinitus propemodum est futurus, si paulo tracte.
tur accurauus. ut ipsa rerum multitudo, me eogat maximam partem Dissilias by Orale
237쪽
partem omittere, ne monas horas in his nugis, male collocem ipse, &lectorum ad meliora festinaruium studia frustra moror,praeis sertim cum sit perioribus etiam capitibus, non pauca obiter adnotarim, ex quibus suis intelligere prudensicctor potuerit, quam nihil sit in hoc homine aptum nihil quod iteratum, aut cordatum hominem sapiat Eam igitur disputationis huius inibo rationem, ut quae de huius hominis ineptijs,et imperitia sunt dicenda, ad certa quaedam capita reuocem, atque exempla su bij clim, nisi si quando aliquid attulero tam familiare Danaeo,ut exempli loco, totus ser eius libet esse possit. I. Illud igitur primum sit ab isto homine inepte, atque insulse eruditionis opinionem captari. Nam ut facete grammaticum se probarct, graecis, nc scio quibus ex Erasmo adagiolis respergere scripta sua instituit Inepte, quod in re tam graui, ludit tam leui ter imprudenter, quod non animaduertit alieno studio comparatam eruditionem, quasi pluuialem aquam cito exhauriri. Ita-uc grammaticus ille lusus ne adfinem quidcm primae controuerae hominem comitatus &fecit. Neque illud minus ridiculum, quod eadem saepe graeci, primum, deinde latinis nominibus dicit; id illi in eensuris librorum familiare est, cum Bellarmini, quae
fingit vitia, numerat, lexi cu potius ab eo aliquod scribi,quam censuram existimes. At, si vocem latinam habes,qua viaris, curali nam adhibes psi non habes, cur latinam addisὸ si graece mauis die re, ut te graecis etiam literis imbutum esse credamus voce latina,q nid fuit opus an ne ininem futurum existimabas, qui adhibito Henriel Stephani Thesauro, in quo tu tuam omnem cruditionem
repolliam habere te indicas, cum ad eum subinde prouocas, vocis unius graecul e significationem posset expiscariZ. a. Quid quod grauiores etiam res attingere, et seriptores cita re ausus inc inscriptionem quidem librorum, satis libi notam esse. stendita ceste nemo est tam uiter in scholasticorum scriptisue situs,qui ullum esse putet, S. Thomae librum, cui inscriptiost tertia secundat: at inDanaei scriptis hunc etia erus scriptoris bhrum frequenter citatum supra notauimus. Existimabam, eum primum id ocurrit erratum esse typographi, sed cum tertiam, secundae,pria tertia parte constanter omnibus in locis citari deindevidi siem, antis
maduerti vitium illud sh, non tu pographi, sed scriptoris,qui,ut vi
238쪽
lacundae, quique secunda secundae inscriberetur, aliquem item esse suspicatus est, eui tertia secundae inscriptio sit. At librorum ii scriptiones ac nomina, non magnopere curauit,ut disceret resipissas quae libris continentur, discere maluit. Ita plane, nam quam quam de duabus in Christo naturis aduersus Kemnitium, scripssse se gloriatur ne intelligit quidem , quid unionis hypostaticae nomine significetur. Certe nemo est, qui modo Theologiam a limine salutarit, qui unionem naturae specificae cum suo indiuiduo, unionem esse hypostaticam suspicetur: atcgregius hie ex Henrici Thesauro, atque Erasini ad iis Theologus eam quoque numerat in hypostaticis unionibus. Nam libro I. r. controuersia ad caput 8 quo capite explicat Bellarminus, in quo sita sit unionis hypostaticae natura, ita probat ea, quae traduntur eo capite, ut dum vult eruditus videri, summam rerum Theologicarum , inscitiam, atque imperitiam prodat. Alias, inquit, rionis hypostaticae, atque adeopluresspecies numeramamassenus in Dialectica At Damascenus. quae, quotuerintvnionis hypostaticae species non memorat, sed c. 27. docet, quot modis vom)Sατον dicatur. Ex quo Damasceni loco, si colligit Danaeus alias esse unionis hypostaticae species, non potest aliunde colligere, nisi quod tot necesse est esse unionis eius species, quot sunt νυ ros χτου. Quod si concesserit Danaeus,tenetur. Nam. cum Damascenus eo loco etiam naturam specificam. Duuo Mero esse dicat, oui in suis indiuiduis subsistit, ea quoque dicenda erit unio hypostatica.
Ac ne forte plus in philosophicis intelligere, quam in Theologicis existimetur, nonnihil proferam exin controuersae libro. q. ad caput'. quo loco tanto studio pro Caluiniana illa ignorantia pugnati ut eam in animorum etiam ipsam naturam conuertere, atque inserere penitus mortalium mentibus studeat. Nam, ex eo, quodOrigenes, ac LeoMagnus docent Christum Dominum animam nostrarum animarum natura similem, suscepisse colligit vir egregius eum ignorantiam quoque suscepisse. Id autem nulla ratione consequens est; nisi si ita ratiocinetur Danaeus suscepit animam eiusdem nobiscum naturae, ea igitur etiam,quae ad animae naturam spectant; at ignorantia ad animae naturam pertinet, ignorantiam igitur Christus suscepit. Quod, & si Danaeus forte concesserit, qui tanto tempore versatus in studio iterarum, nihil aliud didicit, nisi, ut ignorantiam tueretur reliqui tamen mort les Corale
239쪽
Lib. II. Cap. n. IIta qui studio ine diligentia inscitiam abstergi & disciplinis ex
poliri animum, magno suo bono sentiunt, hanc Manicheae insaniae supparem amentiam laturi non sunt Libro quinto ad caput octauum in ipso initio haec scribit. Docet autem Christus
velut instrument quidem ratione Dei,sed nostri ratione velut causa. D. g. .45. alcaith. I 2. v. 8. 23. . 8. r. D. 2. v. 27. Quo loco nescio tru prius mirer acume ne hominis, an scientia scripturaru Quoaenim istud est distinctionis genus aut ubi unqua hoc auditu est fmalleu si ad fabrum conferatur instrument elle; si ad opus, quod malleo fit causam esse. Atqui instrumentum est alicuius ad aliquid
conficiendum instrumentum quare medium est inter ausam,&effectum. si quid igitur ita efficit, ut medium non sit, nullo modo est instrumentum; si ita efficit, ut causam , atque effectum intercedat, profecto ratione etiam etfectus instrumentum est ita enim essicit, ut virtute causae essiciat. Si ergo Christus ratione Dei. instrumentum est, dum nos docet; ratione etiam nostri, instrumentum est Dei: sin autem ita nos docet, ut nostrae disciplinae causa ipse sit, neque moueatura Deo, qui per eum nos doceat ratione etiam Dei causa est, dum nos docet. Neque enim fieri potest, ut ita doceat, ut ad docendos nos, simul
ει moueatur,4 non moueatur a Deo. Quare , si ad docendos nos mouetur, etiam ratione nostri instrumentum est: nam eam doctrinam nos ab instrumento Dei haurimus si non mouetur , ne ratione quidem Dei instrumentum est. Habes hominis acumen, iam scientiam scripturarum inspiciamus- .
Quatuor omnino citat testimonia ex sacris literis, ad suae huius distinctionis confirmationem in ne unum quidem est ad rem. In eipiamus ab ultimo I. Ioan 2. v. 27 haec habes. Et vos unctione, quam accepistis ab eo, maneat in obis, necesse habetis, taliquis docea, os,sed sicut nctio eius,docet vos de omnibus, πveru sta' πο est mendacia cui docuit vos, manete in eo. Quid in his verbis Spiritus sanc i, cithac Danaei distinctione coimunerunctioChristi docet nos, Christus nos docuit,ergo Christus ratione Dei est instrumentu, ratione nostri est causa, cum nos docet Ita latentes inscripturis syllogismos , rimantur, viri acuti, atque eruditi Caluinistae. Ita Matth. 23. v. 8. Nolite vocari Rabbi, unus est enim magister vester, omnes autem vos fratres estis. Qua ratione
bunc Danaeus, sua illam distinctionem olligit Θ aut qua ratione iis CG a Domini
240쪽
Domini verbis subnectita si quaerimus,uir optime,vtru Christus magister noster sit;id ex seripturis satis scimus noquae rimus, utrum
natura eius humana, ad Locendos nos instrumentu fuerit Deitatis; id compertum est omnibus Christianis illud quinimus, utrum ita ratione Dei, dum nos doceret uerit instrumentum , ut ratione nostri, non instrumentu Dei, sed causa fuerit. Id ex scripturis probaturum te recepistis, id ex eo Matthati loco, qua ratione coia
ligas scire velim. Nos magistri vocari non debemus; quia unus est omnium nostrii magister Christus ergo Christus, dum nos docet,
ratione nostri causa est,ratione Dei instrumentum. Obene colloc
tu in Melanchthone versando inepti hominis diligentiam Matth.
I a. v. 18 citatur Isaiae de Christo vaticiniu. Ecce puer meus, quem
elegi,dilectus meus, in Quo bene complacuit animae mea pona super eum spiritu meum,&iudiciu gentibus nunciabit. Ex his Isaiae verbis, quid habet, ad sua illam tam acuta distinctione confirmanda Deniq; Io. 6. v. s Est scriptu in Prophetis,&crunt omnes docibiles Dei, Omnis,qui audiuitaPatre,&didicit, venit ad me. Quod ble de Christo doctore verbuὶ sermo o loco est,de interna illumbnatione animae,quaca, quae Christo praedicatur, Dei spiritu inclinate animum ad agnition veritatis,amplectimur; quod estaPatre audire, ac disceres; qualis illa fuit illustratio mentis , qua Petrus Christi diuinitatem agnouit, atque consessus est; non carne, tisanguine, sed Patre, qui in coelis est mysterium reuelanicis Possem quingenta huius generis scripturae, a Danaeo allata testimonia comemorare; sed nihil est opus in ea re nos diutius imis morari.Aliud nominus festiuu in hoc scripturam negotio ineptia arum Danaei genus commemorandum est Ex lib. q. I. controuoad caput eius libri. q. ad i. Bellarmini argumentum; quod quia iugulari eo se sentiebat, multis modis frustra conatus eludere; tandem, alpum, inquitisupponit, ibi oncedipostulat, dum ait ante Mosten, nutam Diumam scripturam extitisse, uiJ;fuit enimsaiatem tiber Ochi euius meminit Iudas in epistola. . I .Vidi etiam ipse librum brahami Patriarchae, σοgi. Qus loco primo egregie mctitur, de libro Enochi,cuius ait fieri mentione,in epistola Iudae. Nam Iudas, meminit ille quide prophetiaeEnoch viru autem ea scripserit
Enocli ipse, an traditione tantum, ad stero dcuenerit an vero
aliquis alius illud Enochi vaticinium literis consignari. Iudas non commemorata uisi sorte stercatio Michaeliscum Diabolo, pro