Pauli Ernesti Iablonskii opuscula, quibus lingua et antiquitas Aegyptiorum, difficilia librorum sacrorum loca ... Edidit atque animadversiones adiecit Iona Guilielms te Water. Tomus primus quartus 1

31쪽

7. Oratio Secularis in memoriam repurgatorum in Marchia ante ducentos annos feliciter Sacr rim, a. 1739.

Quae et cetera omnig,, ante memorata p. ος Xra, s quis possideat, atque ut . ad me perveniant, Ope ram dare velit, rem mihi et aliis gratam acceptamque faciet. Vale, Lςctor, ac faue. :

Seripsi in Academia Lugduno Batava , d. 2o Aug.

32쪽

COLLECTIO aer EXPLICATIO

QUARUM MENTIO APUD SCRIPTOR Es

ABAA BT NION, σειέα -κομένη παρ' Αιγυροτιοις εκ βιηλων προς καθαρσιν Ουσα, He chius. Originem vocis αβλαβυειον in Chaldaea quaesivit Bocham tus, in defensione contra Sa masium c ab p. 83o et 832. Non satis feliciter. Quaerenda potius videtur in Aegypto. Vide, an huc specteto ςαθμος, postis ianuae, Exod. xxI. 6. λuid1 est porro κοσυμβωτος , Exod. xxvIII. 4. Vix audeo hue

reserre Copticum ΙΙ,ΕpR,m , quod in Sestia Copto- Arabica explicatur 'His , iuncus, panr . Quid, si legatur Ἀβλαβυριον in I actior Nam R,D videtur Aegyp

ab Inserta opusculis Bocharti ad calcem Geographiaci Sacrae. Praeter ipsius opinionem de Origine vocis Chaudaica, Aserti ad Hefchium nihil notavit, immemor item observat1onis Harhenrottali, in Misicellan: Observat. Criti-eiS Vol. X P. 3I6, vocabulum 'Αβλαβύνιον derivantis extra Ira fructus albescens vel albans. Quae coniectura

33쪽

Aegyptiis designasse πλεκειν, unde, ut credo P sormatum est se, quod in Novo Τcstamento Coptico corbem, θυρίδα , hgnisidat. Forte eiusdem Originis est quoque Βαρις , quam vocem vide infra suo loco. Σειραὶ hae sine dubio erant sacrae , et , nisi fallodi, illae catenulae si ve corollae . collum ambientes, quibus in Tabula Bem bina simulacra Deorum toties ornantur. - Credo easdem a Sacerdotibus quoque gestari consuevisse. In vitis Patrum et Monachorum Aegypti saepius mentio sit huiusmodi Σειράτ. Ita innipophthegmatibus Patrum, in citeterii Monumentis

Ecclesiae Graecae tOm. I, pag. 3go, θεωρεῖ τινα oἈντωνιος ως εαυτὸν καθεζομενον καὶ εργαζομενον - καὶ τὴν σειραν πλεκοντα, P. 52o , καθεζομαι σὸν Θεώβρεξας τοι μικρα μου θαλλια , καὶ πλεκων αυτ2 σει- ραν . λργω , P. 675, αγατω τὴν σειραν καὶ ου δυνα μου αυτην εργασασθαι. Iohannes noschus cbJ in Prato Spirituali cap. 156 scribit, εμεινεν σιωπων κου πλεκων σειραν. Apud Palladium in Historia Lausia- Ca cca cap. 2, ἐπλεκεν σειραν τὴν εκ θαλλύν φοινι- κων, et cap. 28 p. 942 , καὶ βρεξας θαλλους εκ φοι- νίκων , λέγει αυτω, δεξα, πλεξον σειραν , ως βλέπεος ἐμέ Auctor Etymologici Magni in v. 'AUG. haec habet, Ἀμπλακημα, τὸ αμαρτημα, παρα τὸ ἀναπλεκεσθαι ταi ανθρωπω , απο μεταφοράς του σχοιρο νίου ' σειρα γαρ τὸ σχοινιον λεγεται ' εκ του πλεκειν πλοῶω, αναπλακημα καὶ ἀμπλάκωα. Scriptores La- tini Σειρας , quia nempe πλεκονται, Plectas vocare .. Consueverunt. Cassianus Collationum lib. Xum cap. IS,

Codicem suum, inter eius Plectas, quas de palmarum foliassolebat intexere, latenter abscondit, et interiectis non

ba Extat in Magna Bibliotheea Patrum tom. Tm, P . . Tillis edita. ob Invenitur ibidem Palladii Plistoria. Primum Graece indita es6 a L Metiso. ' ac repetita in editione operum ipsius Florentina a. 1746, tom. Vin. o

34쪽

Monachis e foliis palmarum contexi solere. He γ-chius vero meminit Plectae ex byblo, sive iunco, specie quadam papyri, consectae. Et omnino adhibebatur etiam vulgo iuncus: unde recte in Gl ossario, quod Cainano subiungi solet, Plectae explicantur, quas Aegrptii, nempe Graece loquentes , Siras νο- cunt, habenae sunt, e palma, iunco aut sparto con-uxtae , ex quibus sportae , canistra aliaque similia

consiiciuntur. Nescio, an non Plectae eaedem restes

sive resticulae quoque appellentur a Cassiano lib. I de habitu Monachi cap. 6 p. 8, Gestant etiam resticulas duplices, laneo plexas subtegmine, quas Graeci ana- Dbos αναλαβους , nos vero succinctoria, seu redimi. cula , vel proprie rebrachiatoria possumus appellare. Quae descendentia per summa cervicis, et a lateribus colli divisa, utrarumque alarum simus ambiunt, atquc hinc inde succingunt; ut constringentia latitudinem

pessimenti ad corpus contrahant atque coniungant. Moris Aegyptiaci deprehenduntur hodieque vestigia apud Brachmanas, quorum Theologia et instituta religiosa cum Theologia et institutis sacris Aegyptiorum mi ιἰ Conser notas ad Cassianum p. 687. ab He 3chii verbis lucem aliquam affert observallo G.

Duboni ad Athenaei lib. IV eam 3. P. 392. ed. noVae, sed

clariorem locus Strabonis lib. XVII P. II79, τα κοκκινα nπλ ματα Αἰγυππακα λι., φυτου τινος, ομοια τοῖς σχοινώω ἡ φοινικIνοις. Pro κοκκινα Casubonus malebat κοῖκινα.

An recte, controvertitur a doctis hominibus, Almelis nio ad Strabonis locum, tangermanno ad Pollucem X. 179, Sopingio et Alberti ad He chium U. κοῖκες. aut Potius κοῖκες. Annotatio Hemste usii ad Pollucem a nemine negligetur. Pro vulgato σχοινίως apud Strabonem legendum 11ne dubio χοινίνοις. Polluci pariter σπιήνας i. c. reddidera Maditi, ubi antea σχοινIας. μ

35쪽

4. VOCES AEGYPTIACAT mirifice ' conspirant. Vide de his Brachmanum

corollis Abr. Rogerii portam apertam Part. I cap. VIII p. 45, 46, Pe ri Vallensis Voyages pari. Iv p. 8oedit. Gall. , te Recueti des Voyages fatis pour la Compagnie orientale tom. VI, p. 4Is, tom. VII, p. postes Voyages de Vincent te Blanc pari. I P. 9O, 228saast, te Voyage de Gaulier Schouten tom. I p. 54O.

- ΑΒΡΑMIΣ. Athenaeus Lib. VII p. 3I2. inter pisces Niloticos hunc quoque numerat. Cum nomina reliquorum aut indubie graeca sint, aut ad hanc linguam reserenda videantur, hicce Ἀβρα uiae , piscis forsitan Aegypto vicinisque proprius , τυπον Αθυ ον prae se fert. Opinor vocem esse originis Aegyptiacae g). Piscis vero huius meminit et Oppianus Η lieui. Lib. I V. 244.

AB RECH, Vox haec, et quidem, uti

videtur, ceu peregrina adsertur a Mose Genes. xLIV. 43 , ubi de Iosepho, Aegypti Prorege, legimus et Et Hiarao pehi fecit eum in curru suo secundario, et clamarunt ante eum Abrech. Interpretes Alexandrini vocem illam in sua interpretatione omiserunt s

rum Part. I p. 285. sqq. parr. III p. IOI, et in Pro legomeΠis p. go, 98, inprimis vero Paullinus a S. Barth Iomaeo in Systemate Brahmanico ex monumentis Indicis Musei Borgians Velitris, ae I 79I Romae edito, P. 86,

g ) in descriptione animalium, avium , amphibiorum styiserum, insectorum, vermium, quae in itinere orientali observavit Petrus Arsyal, edita a Casen Niebuhr, Haseniae a. 1775, non memini aliud pisciε nomen huic simile in. venire, nisi Mulli auriflammae, cui hodie nomen est Ara-hicum , quondam forte non dissimile Aegypti sum. Describitur illic p. ro. ' .

36쪽

runt, id tantum indicantes. praecones ante currum

Iosephi aliquid populo edixisse ). Nimis prolixum

esset, omnes virorum eruditiorum de hoc nomine coniecturas, et interpretationes adferre. Possunt, si cui

volupe est, Veseri Dubia vexata ad h. l. ci) aliique hic consuli. Ut vero meam hac de re sententiam prostram, non dubito. quin cordati rerum arbitri mecum sensuri sint, IJ quidem , vocem hanc Abrecis

ex lingua Aegyptiaca ch esse explicandam. Res age

- h In nova versione Graeca Pentateuchi, ex unico S. Marci Bibliothecae codice Veneto primum edita a D'Ase de Villoison a. I79o, vertitur. γο-πετεῖν. , Qui au tem non ignoret, auetorem versionis Copticae Pentateuchi ita secutum esse interpretationem Graecam Alexandrinam, ut verbum verbo redderet potius , quam sensum dictionis Graecae recte verteret, nihil mirabitur, vocis Hebraicerationem nullam ab interprete Coptico habitam esse. ci) Tom. 1 operum Philolog. p. 94 - 97. k ) Non aliter iudicarunt Ludovicus Picques et Ioannes Reinoldus Aser, diversam tamen ambo tenuere viam, a que a Laborastiana longius digrediuntur. Picque s originem vocis . quaerebat in currus.

In epistola ad ipsum data, Thomas Eduardus scribebat e,, Ego nullos manuscriptos codices linguae Aegyptiaeae habeo penes me Oxoniensi in bibliotheca cum blattis et tineis rixantur unde tibi probarem I pro curru ναυ- rio legi, aut contrarium Ostenderem. Equidem si genuinum vocabuli sensum attigeris, felix et pulchra tibi obvenit con- .iectura de origine vocis in textu Hebraeo Genes. c. 41, nisi dissimilis sonus et g diversi organi literarum obstare videatur. V Reete postea monebat Pi usus, RDEm significans currum, Num. VH. .s, nec scrupulum esse circa

et L Vide Commercium Literarium Picquesiti, Eduam, i et Aeoluihi. adiectum dissertationibus Ludovici Hur A et da

37쪽

hatur in Aegypto, praeco vocem hanc ad Aegyptios proserre iubebatur. Et in tricas se coniiciunt, quae exitum non habent, qui linguam Hebraicam in subsidium' vocant. 2 Praeconem nomine regis populo iniunxisse, ut aliquod profundae reverontiae signum Iosepho ederent. Bene igitur Uesserus monuit, in voce Abrech, posteriorem partem aperta satis vestigia ser

vare vocis Aegyptiacae 'Eς, quae inclinare significat. Sic IOh. vIII. 8. verba haec κάτω in

tera

de Longurrue de variis epochis et anni forma veterum orientalium, p. 283, 286, 287, 29S, 296. Notius nunc Omnuhus est, de curru frequenter poni, Genes. XLV. 19, 2I, 27, atque alibi, non tamen Genes. XLI. 43, ubi

ΒΕΡΕ curi'c. Aser in Mantissis Aegyptiacis, sub

nexis libro de Bysso antiquorum, p. m et IIa, Obsemat, similam Iosepho contigisse honorem, quo Mordechai Iudaeus, regis mandato, affectus dicitur, Esth. vI. II, similem quoque verborum sensum esse in Pharao an nutum sibi detractum dedit Iosepho, veste byssina eum, ami Ciri, torque aureo ornari, currui secundo regio imponi, et ante eum Voce praeconis proclamari iussit, Abrechi Qui annulo regio, torque, bystina veste regia ornatus amictusque et cinisus esset, summo honore summaque a rege aucto ritate assciebatnr. Verba igitur proclamari iussa, ex Opinione Forsari, sunt upH -- praches, oraee einctus, vel vestitus I i. e. En hominem regiis vestis hus cinctum i quia rex eum toti praeficit Aegypto, eum unico rege. Praeterea que nemine inferiorem vult esse , sed id praecipit, ut ipsit quilibet in omnibus morem gerat. Quamvis adiungat Aser, se neutiquam dubitare , quin vocem recte 4nterpretatus sit, quiSque tamen eam sententiam eligat, quae maxime placeat. Mihi haetenus a ridet La Croetiana, Iahlonuis etiam probata, nec reiecta a Michaelis, in Biblioth. orient. Vol. IX p. 2I4 . Dathioque in notis ad Genes. XLI. 43, ad q. l. etaina in scholiis Rersomullexus repetiit.

38쪽

caput suum. 'Totam vero vocem Re ptiacam ex duabus compositam, optimus meus et doctissimus La

Gozius Aegyptiace sonuisse censebat DdRE 'ΕΚ,

ube-rek , quemadmodum dixi inclinationem corporis, DNRE vero contra signiscat. DORE pΕic igitur erit, Inclinate, nempe corpus vestrum, corum Iosephum. Varenius, a PDUfero citatus, rem hanc divinando assecutus est. ΕXistimat enim, praecones nomine regis populo indixisse γονατισμον, tanquam clamassent: Ita dixit magnus Pharaois: Ego omnibus is pero genuflexionem. In eadem sententia fuit Aquila qui, teste Hieroumo, in Quaestion. Hebr. in Genesin, opp. Tom. II col. 54I, Verba Mosis sic transtulit: Et elamapit in conspectu eius adgeniculationem. Vide non aueonii Hexapta Origenii tom. I P. 49.. Quae Pater hic videtur habuisse ab Origene. Is enim in Caintenis Uss. Bibliothecae regiae Parisiensis observat, Δ λοι δῖ ουμ η λ, η τὸ γονατίζειν ' φανερα γαρὸςιν η φωνη του κηρυκος. Haec vox autem, Abrech

nihil aliud signimat, quam genua flectere. Clara quippe est vox praeconis. Quod Origenes in Aegypta

potuit ab Aegyptiis discere. Et cum his sentit vulgatus interpres Latinus; nam is Vertit: Gamante praecone, ut omneἷ genu coram eo flecterent. Hicce γονα-τumbe admodum emphatice voce hac Aegyptiorum exprimitur DdRE ΡΕΚ, Inclinate contra. Graecis ritus hic dicitur etiam προσκυνησις, inque eo consistebat, ut adoraturus, inclinato corpore, manus ad genua illius demitteret, quem profunda hac humilitate salutare et honorare volebat. Vide Aelianum var. hist. Lib. I c. xxi, et Plutarchum in Artaxerxe P. I 869. Εdit. graec. Steph. Herodotus ritum hune

bene explicat, de Aegyptiis loquens, Lib. M o. 8I, T le μάντει a οπι 'Eλλι ν ου κοπι συμφέρον M'

39쪽

προσκυνέουσι, κατάντες μέχρι του γουνατος την

quod plane est DdRE PEN. Hurmoni, dans ladescription des Plaines d'Heliopolis et de Memphis p. II o, scribit: La coutume ordinaire, Drsqseon s 'aborde, G, abaisser la main Jussu aux genoux, de la poserer ensuite seur Iapoitrine. Pertinent huc ista Heliodo-σi Lib. vII Aethiop. p. asI. ed. Bourdel. 'Ο τὸν αυχένα ac αμπτος καὶ μονος ἐλιυθερος , ο τ ν κεφαλὴν νευειν εἰ. το προσκυνεῖν μὰ ανεχωπος , νυν που τάχα κλινεις. Apud Graecos enim et Romanos gestus hic corporis homines ingenuos minime decebat m , eratque ignominiosus , et tantum in servis serendus. Testatur hoc Opidius Heroid. Epist. XX V. 7

Atque solent famuli, cum verbera fama verentur Tendere submissas ad tua crura manuS.

Plinius Lib. xi c. 4s. Hominis genua supplices attingunt: ad haec manus tendunt: haec ut aras adorant,

fri se quia iis ines vitialita3. .

. . ' . di . '

ἈrΚYΡΩN dicitur a Stephano letantino πόλις γυπτου, cuius meminit Alexander libro xui Aegy=tiacorum. Videtur legendum Ἀγκυρω, sicuti est forma similis nJ nominum aliarum urbium Aegyptiacarum, Βουτω, κοπτω, κυβώ, κυνua, λουοντα Si verum est, quod de origine nominis tradit Stephanus, urbem Ita vocatam esse, quia ibi ex adiacente lapicidina scindebantur anchorae lapideae, quinus eo tempore ute-

ιθ Pro τοισι. quod vulgo Perperam editum, Messelim eius fide codicum recepit τῆσι. ' m) Legenda' annotatio Halckenaerii ad Herodot. II. 8o. ' n) ConL L. Gavdi in Misceli. Observ. Crit. tom. IV p. 225, inprimis-Messiaingius in, Munisi vineta .P. asset. ad Hieroclis Synecderiuae p. 728.

40쪽

APUD sCRIPTORES UETERES. hantur, nomen Ἀγκυρων vel Ἀγκυρα ex lingua Aegyptiaca non poteli illustrari. i

A Γ Ο Σ. Auctor appendicis o b ad Discoridem de

materia Medica lib. II cap. I 6o περὶ Σέρεως, scribit, Aegyptios eam appellare αγον, Romanos intubum , sue in bum agrestem.

ΑΓΡΩΣΤΙΣ. Quandoquidem de Aegyptiis scribit Diodorus Siculas lib. I. p. 4o, antiquissimis temporibus eos comedisse herbas, caules et radices in Paludibus nascentes , πρώτην δε καὶ προσενέγ κατθαι , τν ονομαζομάνην αγρ-ιν , coniiciebat sagacissimus meus La Gozius, αγρούςιν seu ἀγροπί esse nomen graminis Aegyptiacum. Malo tamen dicere Graecum, quia in Appendice ad Dioscoridem lib. - Iucap. go D p. 464J dicuntur Aegyptii 'Ἀγρ-ιν vOCasse Ἀνουφι , de qua postrema voce infra suo loco agam cis .

- Α ΔΩNIT Stephanus 'Σ. de urbibus in Ἀμ-

. θους. ο) In editione operum Dioscoridis, quam L. A. Sarac nus a. I 698 curavit, haec Verba leguntur p. 446. In nonnullis codicibus scriptis editisque nomina peregrina aut con textui inserta sunt, aut principiis capitum anneXa, aut ma gini adscripta. Saracenus supposititia omnia et falso Disse ridis nomen praeferentia a contextu removenda censuit, i cumque iis ad calcem operis assignavit, P. MI - 47O. IN Iic ergo quaeras omma, quae frequenter deinde ex Appe dice ad Diostoridem sumta esse Ahiansitus testatur. ,

b Messelingius in annotatione ad Diodori Sie. lib. I cap. 43 P. 5a existimat non aliud αγρωςιν videri atque 'AU. ab Alexandrinis interpretibus abhibitum. Consulendus Lahlonskius ad vocem Achi. Ex sententia Comitis de Colus Recueti des Antiquites som. vii p. Io5 erat αγρω- noudiversa a Loto. Alia dabunt viri eruditi ad Hessehium MV. 'Λγρώτη et Αγρωςις, atque in Milceli. Observ. Cri