Sophoclis tragoediae Trachiniae

22쪽

Ηρακλῆς παραγενομενος εἰς Καλοδωνα, τὸν O-έως θογατέρα Λυῖάνειραν μνηστευσατο, καὶ διαπαλαίσας περ τὴν γάμον αντη. προς τὸν Ἀχελφον ἀπεικασθέντα ταυρ*, περιεκλασε δετερον ' τά- κερατου. καὶ τὸν μεν ζῖάνειραν γαμεῖ, τὸ δε κέρας Ἀχελφος λαμβάνει,δοος ἀντὶ τουτο τὸ τῆς Ἀμαλθείας. μάλθεια δὲ ἐν ἰμονίου τrάτηγρ et κερας εἶχε

l Lib. II. eap. 7. seet. 5. ubi quaedam aliter scripta leguntur. 2 τ αραστερον Turn. Steph. et vulgatae. 3 Iidem cer βρωτον si ποτον. 4 Ald. Iunit. πονον. Inde a Turnebo ulga

23쪽

μενος, ἐξελθοντα Νεσσον λοξευσεν εἰς τὸν καρ- δίαν. V δε μελλων τελευταν, προςκαλεσάμενος Ληῖάνειραν, εἶπε vρειν λαβουσαν ἐν κόχtis, εἰ

b οἶτος ην inde a Turnebo. Sic etiam Brunck.6 ἀλλ' vulgo inde a Turnebo. 7 καὶ διέγνω ulgo inde a Turnebo.

8 διεπορθμευε, πισθον vulgo. Eadem cum interpunetione ιιισθῶ Iunt. Sec. Emendatum in ed.

24쪽

22 Ἀλλανο ραν μετα των τέκνων αντον βασιλέα Aevom ον ἐν Ἀπολλωνος τεμένει μιν 'μενον,4 στῆν

25쪽

οντα και Λαπίθων σνμμαχον urn et vulg. Ἀλλαρο- ραν etiam edd. ante Turn. Brunckius ἄγοοαν dedit, vulgatam secutus, sed omissis verbis μου βασι

23 Turn et vulg. προκαλεῖταε.24 'Oπομενον libri, ut apud Apollodorum et Eudoeiam. esselingit emendatio recepta a Brunckios 25 Iia Brunckius pro στDατειαν. 26 Verba τῶν Ἐπικνημιδέων κτεένας μετὰ τῶν παίδων Εὐουτον omissa in Ald et Iun pr. Habet Iuntina secunda, nisi quod τὰ pro μετὰ et vulgalae. 27 eoi Ald et Iuntinae.

28 εἰς Toαχῖνα Λίχαν τον κήρυκα vulgatae et Brunckius Nihil horum nisi κηρυκα habet Iunt.

26쪽

ττ τον χιτωνα χρισεν ως δε θερμανθέντος

το χιτωνος λβ της δρας ἐσθίετο t), τὸν με Λίχαν κατεβαλεν εἰς ραχῖνα δε ἐπὶ νεωρ

sec. Sic etiam Ald et Iuni pr. sed hae εἰς κα

31 Ita edd. vett vid. . Steph. Thes. . I. p. 1909 Ε τον χρῶτα ἔσηπε Turn et vulg. του χροτος καθήπτετο Brunck. Sequentia inde a Turnebo si e edebantur: τον μεν ἰκαντων ποδων ἀράμενος καπη- κοντισεν ἀπ της Βοιροίας τον δε χαυ,να ἀπέσπα

σαρκες ora'τ- τοιαυτη δὲ συμφορα κατασχεθεὶς εἰς Tραχῖνα ἐπ νεως κοπι ται Brunckiu pro ἀπο τῆς Βοιωτέας habet εἰς την θάλασσαν. 32 Sie edd. xeti et Brutich. Ληῖάνειρα αἰσθομένη ουν το γεγονος Turn. ηιάνειρα δε αἰσθομένητο γεγονος Steph et reli. 33 Edd. ante Turn. παραγενομενος M.

27쪽

34 Sic Ald et Iuni pr. πυοας Iunt. Sec. πυρας ceterae. 35 αυro omittunt edd. ante Turn. 36 αποπέμψαι Iunt. Sec. 37 Turn vulgatae et Brunck. ἔνθα τε χων ἀθανασίας, καὶ διαλλαγεὶς πιρα, τὸν κεἰνης θυγατερα φην - μεν, ξ ης αυτ παῖδες Ἀλεξιωρης καὶ νόκητος ἐγένοντο.

m- - ἐν Νεω βριαρον κατεπεφνε λεοντα. Λευτερον ἐν Λερνη πολυανχενον λεσεν δραν. ri τριτον οἱ ἐπὶ τοι Ἐρωάνθιον κτανε

ταρτον.

38 Hi versus, a Brunexio editi, non sunt in vulgatis libris.

30쪽

Αογος μέν εστ αρχαιος ανθρώπων φανείς,

l. Inepta grammaticorum euriositas, quasi ante Solonem hoc dictum dici nequiverit, hic anachronismum notavit. Vide Eustathium p. 36l,29. 273, 3. Λster primos tres versus Stobaeus herm. V. 38. Φανεις ita est explicandi caussa adieetum, ut, quum dixerit λογος et αρχα e ανθρωπι-, participium illud cogitatione reseratur ad αρχαῖος. 2. Lb.Ald et Stobaeus, cuius in cod. A. Supra ad Scriptum, ιμαθοι, quod et Matthiae ad seivit in Gramin. Gr. g. 522. et Seidlerus probat, ut bene conveniens cum iis, quae de se dicit Deianira sensum

eSSe enim, neminem ante, quam mortuus sit, vitam suam recte cognoscere. Ita si haec interpretamur. βροτων aut cum τις coniungendum est, quod durum videtur, aut eum αἰωνα, quod eo offensurum esset,

quia non aliorum quis, sed suam vitam dici debet non ante mortem cognoscere nisi vellemus pro βρότεον αιωνα dici, quod ob illam ipsam ambiguitatem hic non aptum videtur. Accedit, quod rui in verbis ot 4 τοι κακος arguit, sententiam illam hic ita enuntiatam ab Sophocle esse, ut sere ubique, i. e. ut de iudicanda aliorum vita intelligatur. Vide Herodotum