Sophoclis tragoediae Trachiniae

31쪽

I, 32. Sophoclem ipsum Oed. R. 1528. Plura exempla habet Stobaeus Serm. v. Et Latini quoque, ut Ovidius Met III, 135. sed scilicet ultima semper exspectanda dies homini, dicique beatus ante obitum nemo supremaque funera

dei et Potest vero etiam ἐκμάθοι ad hunc modum accipi, intellecto et c. Sed latendum tamen, multo minus elegans esse, quam ἐκμάθοις, quod Brunckius ex cod. T. dedit, quodque Suidae plerique codd. Leid. et edd. veit in v. αἰῶνα habent. Itaque illud recepi. Nam quod Lennepio ad Phalar. p. 182. nemini debebat in mentem venire. 3. a. b. V. Iunt. . et Stobaeus ac Suidae duo codd. θανη. Edd. Suidae servant θάνοι, omisso τω quod etiam in codd. Suidae omnibus deest. De repetito τὸ monuit Porsonus in Add. adlec. p. 103. ed Lips. In cod. Flor scriptum ovo χρηστος. 7. Vulgo ναίουσ ἐνὶ Πλευρωνι. rsurditus D D. quod itum Winshemium legisse suspicabatur, qui ita vertit eum adhuc habitarem in Pleurone. In scholiis Rom. ναέου ἐν Cod ναέουσα r ἐν Cod. Venet. αἰου , ἐν Negulavi ne e se LIλευρῶνι serunt numeri trafici. Oκν qui sim consensu libra, praeter . in quo νκον, servavitque Brunckius. Otλον lectionem in scholiis commemoratam, Si phanus Cauterus, aliique praetulerunt, merito, licet repugnantibus Musgravi et,undero. Hunc resutavit G. Wolffius de schol. Soph. p. 47. Oκνον si seripsisset Sophocles, non ἄλγκττον posuisset, sed

32쪽

ll. 'Eναργης dicit propter sequentia nune aperte taurus, i. e. integra tauri specie, nune capite taurino homo. 12. Libri αν Mo τυπω βουκοαν me. Apud Stro bonem X p. 458. 703. T. IV. p. 105 qui versus set seqq. affert. ἀνδρείω κυτει βουπρωοος in pleriSque et melioribus libris legitur, quod quum exquisitiuS sit, facile quis alteri scripturae praeserendum agno'Seat. Ae βουπoωoo repetit Strabo paulo post tauro comparari fluvium docens propter mugitum et eornua, quibus strepitus aquarum et sexus designentur, raconi autem propter longitudinem et curvaturam meatus. Suo more sabulam narrat Ovidius initio lib. IX. Metam. In picturis vasorum aut capite taurino, aut forma humana, sed cornutus longaque cum barba conspicitur, ut in nummo Metapontino, de quo Seripsit Letronia ius Iourna de Savans 1829. Oct. V. Kunstblat 183 l. n. 6. aut etiam taurinum caput pro insigni in clipeo gerens v Gerishard Griechiselle Vasenbild ervol. II tab. 108. 13. Verba ἐκ δὲ δασκίου usque ad ποτου affert Suidas in γενειάς.l7. Tori appellatione coniugem, sive marem sive seminam significari, sana rati docet nec de tra-

33쪽

εἰ δη καλῶς. λέχος γαρ φακλεῖ κριτὸν ξυστῆ Ἀεί τιν ἐκ φοβο φοβον τρέφω,

gicis dubitabit qui eos legerit v. Eurip. Hec. 933. An drom. 487.934. 936. Troad.663. Ion. 977 Electr. 1089. 23. Ἀταρβῆς τῆς θέας non, qui non resormidat spectare, Sed quem spectatio non implet sormidine. Exempla vide apud Schae serum in Meletem. r. p. 137 sq. Tum vulgo ος V. Butimann ad Philoct. 87. 24. Cod. Flor. Hari et Ald male etiμην. 28. Recte Scholiastes ξυστῶσα interpretatur συνελθουσα. Neque λέχος κριτον, ut Wahesieldio videbatur, nominativi, sed accusativi sunt. Nam congressu iungitur connubium, quo sit ut συστῶσα, ut quod notionem verbi υνάψασα in se contineat, eodem modo, ut illud verbum, construatur. Similiter Homerus ἐμον λέχος ἀντιοωσαν. κριτον dicit, quod Hercules ipsam prae aliis sibi uxorem legit. 29. Verbum κηραίνειν ex Sophocle adnotavit

Eustathius p. 1710, 23. Od. 72, . Quae sequuntur, vi γαρ λήγει etc. citat Schol ad Al. 866. et inde Suidas . πονος, apud quem male, κω νυξ

34쪽

3l. Membranarum Aldi, et aliarum vett edd. ' scripturam recepi. Vulgo καφουσα ἐν δ', inutili Mia .

particula μέν, quum ους, non τουτου δε dicat. 32. a. νηληcta unde,seης subscripto tota. 34. Brunckius ex cod. B. ἐκ δόμων τε κεἰς δο- μους. Genuina ceterorum librorum scriptura. Inverti talia iam observavit Priscianus XVII, 9 p. s. ed. rehi. Hic vero etiam aptissime inversa sunt. Aberat enim domo ercules unde consentaneum erat id, quod nunc esset, postremum commemorari.

38. Aliter Scholiasta in argumento Sopho 'eles rem infra exponit v. 270 seqq. 40. Ceycem intelligit v. Diodor. IV, 30 37.

Onoi Brunckius male incino mutaverat. Nam Sensus est, ubi sit.

35쪽

υάλιστα δ' oνπερ εἰκὸς Ἱλλον, εἰ πατρος

49. De eonstructione . Porsonum ad Phoen.

300. et Seidierum ad Iphig. Taur. 106l.

51. Libri 'Hρακλειον Feminina sorma poetam hic ut . 676. usum esse eo certius est, quod id ut faceret potius quam ne saceret monebat sequentis vocis terminatio. 53. Cod. en qui χρη omittit, habet, σον, ut Porsonus volebat ad Med. 46l. Utramque scripturam memorat Scholiastes. Non hic aptum, σον, quia Sponte intelligitur, non convenire de aliorum rebus dici. Aptum vero τοσον, quod modestiae est et verecundiae. Locutio non rara vide v. 570. et L

beckium ad Al. 747.

54. Quattuor enumerantur Deianirae filii a Sch Iiasta ex Apollodoro II, 7, 8 ubi v. Hern Diodorus Siculus IV, 37. tres tantum nominat Yλλον, Γληνέα 'Oδίτην, quod postremum tamen nomen codd. non uno modo scriptum exhibent. v. Hern ad Apollodor. p. 199. Non idetur dubitari posse, qui qui hanc

fabulam invenerunt, vini naturam formasque Specta xerint, ut recte Diodorus Ctesippum omisisse censendus sit. Yλλον vinum initio aquosum, ληνον Sive Γληνέα elarum et splendidum, 'Oνε.την annis roboratum et ea re salubre signifieare puta, ut dubitari pos Sit, an verum nomen ον της fuerit.

36쪽

57. Cod. Ven. δοκεῖ Frustra hic locus coni cturis tentatus est. Recte eum explicuit Matthiae in Gr. Gr. g. 32l qui νέμει legendum cenSet, quod, praebent cod. Flor et Hari Eumdem . . vide ad Eurip. Orest. 383. Nolim tamen mutare νέμοι, quod cum reprehensione quadam dierum, recte dictum est. Cur non, inquit, filiorum aliquem mittis, maximeque IIIllum, quem aequum erat mitti, Si curam aliquam gereret patris, an ille salvus videretur. Nam in unam

notionem coniungendum est, πατοδότου δοκεῖν καλῶς ποάσσειν Ita Demosthenes Ol. II. p. 19 4 τουτωνουχὶ νυν one τον καιρον του λέγων quod recte dicas Latine horum non video opportunitatem dicendi.

58. Ersurditus exWakesieldii coniectura ediderat δόμοις Neque opus est, et vix recte ita scriberetur. Sensus est: non longe hie a nobis oeipso temporis momento ad aedes accedit. 59. Pro εἴ τι σοι dedi εἴ τέ σοι. Sic etiam Seidlerus. 60. Vulgo τοδ τ' ἐμοχ λογοις. Cod. Ven. omittit et . Hoc si quis probabit, non recte tamen, me iudice, sic interpretabitur ut liceat illi uti dieiis meis. Quum enim Deianiram monuerit mulier, consentaneum est, hanc ut velit dictis suis uti. Quamobrem ita potius illa scriptura interpretanda erit ut tibi uti viro liceat ita, quemadmodum dixi. Quumque id omnino dici debeat, et in vulgata scriptura insit molesta quaedam et parum elegans tautologia, si tibi vera dicere videor, licet tibi uti viro dictisque meis, deleto com- .mate post τανδοὶ, τε in γε mutavi.

37쪽

63. Se idi erus comparabat urip. Icl. 50 i. πλέως, is οἴνου γάνυμαι δέ.65. Valchenarius ad Phoen. 394 coniecerat Oolpro σέ, et mox φέδεμ pro librorum Scriptura φέDει. Eum secutus est Brunckius. Recte φέρειν servatum ab Ersurdito. underus de suo soloecismum dedit, ψέDοι, optativum orationis obliquae non pendentem ex infinitivo aut vel o τι particulis. To-πυθέ θαι dictum ut in Antigona v. 710. or ανδοα κῆν τις ' σοφος, τυ μανθάνειν πολr, αἰσχρον ουδέν. Vide dicta ad laeem v li4. 3 initio positum, quia hunc potissimum illud agere oportebat. V. V. 56. Construe enim, eo μη πυθέσθαι σέ, quod mone propter Elmsleium, qui ad Herael. 657. hunc locum aliis longe diversis iungens σε pro σοι habere hunc versum dicit. 68 Codd. Ven. V. τεινον, .

38쪽

παν τοίνυν, εἰ καὶ τουτ τλχὶ κλυοι τις αν.

70. Non temere Omphalae mentionem facit poeta, sed ut ea re aliquid suspicionis iniiciatur Deianirae, quo magis deinde propter Iolen sibi metuat. 73. Codd. B. V. θανών γ74. Myoῖδα. De hac sorma nominis v. Lobeckii Paralip. p. 24 Sq.76. Imperlaetum verbi λειπειν saepe a criticis inisoristum mutatum video, opinor, quod a relinquendo continuationis notio abhorrere videretur. Sed λειπειν ubi est remanere facere, lacile hanc notionem admittit ratione habita rei remanentis vel relictae. SEIDLEB. 80. Libri εἰς τονυστεοον, cui ut aliquid praesidii sit ex o ἀεὶ in Electra v. 1075. tamen displiceat necesse est, quia τον λοιπον βίοτον idem est cui 2.

39쪽

rei non medetur Reiskii, τυ γ στερον , quod etiam Sehaesero ad Oed Col. 1584. in mentem venit. Di cendum erat, cur posthac beata esset vita gaviSurus. Id parva mutatione restitui. 8 l. a. ut vulgo τον λοιμον. Disputarunt de h. l. Et insteius ad Oed Col. 16l9. qui ad Medeae v. 1096. in cod. at eo λοιπον legi adnotavit, et Bel Si-gius in Comm crit ad ed. Col. 16ll. 83 Libri: ουπιε ξυνέοξων, ὴνἐκ ii σεσωσμεθαῆ πιπτομεν, σου πατοδ εξολωλοτος; κεινου βῖἰον σωσαντος, ξλιχοπισθ' ciμα. Medium horum versuum Benileius, PomonuS, Do-breus v. Eiddii Porsoniana p. 218. delendum een-Suerunt. Brunckius eum ex Canter coniectura pinκαὶ mutato posuit postremo loco. Videtur eum aliqui Sic, ut Canterus coniecerat, eoque quo ille voluit loco ponendum, secisse. Certus secuturi,unde rus primus, ut ait illum, κεἰνου βίον μισαντος, et o ο- μεσθ' αμα ut Spurium includendum putavit. 88. M in fine versus, quo libri carent, recte addidit Brunckius. 90. In libris νυν ὁ ξυνήθη est, positique biduo versus ante illos duos qui sequuntur. Restituit iustum ordinem Brunckius, scripsitque λύ ξυνήθης.

40쪽

92. Hoc dicit etiam serius venienti prosperae quidem res, ubi de iis audierit, lucrum asserunt. Quia haec ita dixit, ut ad quemvis, non ad solum Herculem Spectarent, non potuit πην πυθητω dicere. Nam e eertum factum respiei indicaretur. Apertum est autem, τ εδ πρασ- σειν non eius intelligi, qui comperiat, sed illius, de quo Omperiat. 94. Tetigit hoc arminis choriei initium Eustathius p. 22, 30 8l4,22. 430 1. 17, 28. 737, 25. Od. 74, 5. Lexicon in Bekkeri Anecd. p. 359, 3.

αἰολη νυξ, τοι μέλαινα, ν ποικιλη διὰ τὰ στοα. Eadem habet Hesrchius auctoris et sabulae nomen addens, et Suidas Prior interpretatio plane inepta. Vera est altera, quam asser etiam ustathius, cui tamen etiam quaesonisii Homero dicitur, intelligi posse visa est. Hausit illa e scholiis. Quae Sophi

cli αἰολη, Aeschylo est ποικιλεέμων. Prom. 24. De eo quod ex noete dies, ex die nox nascitur, alckenarius Theodeetae aenigma adscripsit, quod commemoratum est ab Athenea X. p. 451. F. Comparant etiam haec in Oed Col. 617. μυοέας ὁ μυριος χρονος τεκνονται

97. Cod. Hari Ald et Iuntinae τουτω. Male Brunckius τουτ ad αἰτω rettulit. Alii omissa inier-