장음표시 사용
801쪽
RESPONs Io ad quaedam objecta SCRIPSI in quadam epistola , justa sollemnia facere . reprehendor in orthographia , et significatione ; i ) nam sollemne, inquiunt, est; quod quotannis
Deri solet. orthographia vera est . dicitur enim Oollemnis , a solio , voce Osca , id est , totum , teste Festo et emnis autem eSt productio vocabuli ,
ut in legitimus , aditimus. Alcus in Orthographia
sic ait, Sollemne , non solienne , habeAt antiquissimi libri , et lapides. Analogia Solenne Madetur probare , si modo a Solo anno deduciιur , ut qua busdam placet. In hoc tamen plus an ιιθυιωIi demus, quam analogiae. Vide testum in Sotio , et Osce. Haec
1 Nam Sollemne inquiunt, etc. I
Crediderim quidem cum Sanctio, veram seu origini suae congrDenistem esse orthographiam, qua usus est, quum eam antiqui Lapides quoque probent. Sed posteriores tamen veterum vel sic dixisse censeam Sollennis Potius, quam SoIlemnis ; Plane sieuti ma- uerunt tandem Portunus pro Fortumnus , Fortuna pro Fortvmna. Porro crediderim proinde etiam hoc, primitus quidem id vocabulum, utpote tantummodo derivatum et deductum a Solius, h. e. totus . integer , non tam signifieasse praeeiptivm , sin Iare, et eximium , ut moX Sanctius explicat , quam Perpetuum , continuum , integrum , cui nihil deest, quod ad ejus integritarem reauiratur: sed tamqn deincepsaci hibitum revera etiam insignificatione eius, quod omnibtis annis feret, et quod sic usu continuo et annuo diu perseveraret. Certe Festus in Sollo , Sollacne , quod omnibus annis praestari debet. Festus autem sua hausit ex Verrio Flaceo , qui vixit tempori s.
Augusti. Nullum igitur potest esse dubium , quin Verrius e
sensu. ut et pro eo, quod usitatum sit, illud vocabulum adhibuerit, et haud dubit plures illo tempore. Ne dubites, sic Li-Vius I. I. Tradito semis pubi
ei a sollemni f. miliae ministerio. Cap. 31. Mansit eerte sDIIemne , ut quandocunque nunciaretur idem prodigium , Ieria agerentur. XXXVIII. 48. In ea ciνitare, quo in sollemnibus verbis habet . quum triumphum decernitr Quod bene ac felieiter Remp. administravis. Sollemnia haec Verba quid aliud, quae SO , Sunt, quam Usitata . et longo usu continuata I Phaedro in Praefat. lib. a. Ergo hine abesto Livor , ne frustra semaδ α Quoniam mihi sollemnis debetur gloria , h. e. talibus meritis tribu solita. Porn. de Or. iuris f. 6. Ex his Ieathus Aetiones CD
sitre sunt , quas ne populus, prout 'eItet, institueret , eertas aOIIemnerque esse volverunt, h. e. con
stanti usu receptas et ita singulis rebus proprias , ut aliae , slladhiberentur , nihil valerent. I Hierim quicquid singulis annis fi bat, itidem appellabatur Sollemne.
802쪽
Aldus. Sollemne autem nec derivari ab anno, nec significare, quod solet quotannis fieri, haec testimonia demonstrabunt. f Livius lib. I. Ludicrum iuιt ,
n equi , pugilesque ex Hetruma accati ,' solemnes,, deinde annui mansere ludi et lib. s. Ut ma-
sa laudatio esset: et lib. 7. A consulibus ad dictatoresis solemne claxi Mendi traustalum est; intermissos, deinde mare , digia eciam Per Se Misa eSi res , νγ. Propter quam Dictator crea Iur. In solemne ergo
D subauditur Institutum , vel opus. J is Horatius lib. I. epist. I 8. Romanis Sollemne Miris opus , utile famae: idem. lib. 2. epist. I. Romae dulce diu fuit, et sollemne, reclusa mane domo Migilare , elienti promere jura: idem lib. I. epist. I. Insanire putas Sollemnia me, neque raris P Plin. lib. 28.
Cap. 9. Certe novae nuptin intrantes etiam sollemne
mne passim sollemnes dἱes , Iudi, sacra. LiV. I. 3 . coniungit sollemnes annuos ludos r unde tamen liquet, non esse Anni vocem aut significationem vocabulo
sollemnia re ipsa implicitam, sed potius tales annuos dies fuisse omnes festivitati destinatos. Ceterum quoniam illi annivers xii dies erant quasi praecipui dies totius anni , et quoniam illos dies solebant festo potissimum modo exigere, hine tandem tamen factum , ut aliquando simpliciter Sollemnis adhibeatur pro Peaecipuo . et mavi me festo. Sal-Iust. Catil. 22. Sieue in sollemni-hus saeris feri consuevit. Et hinc Sollemnia absolute Livius. I. I.
Ne extis sollemnium Fescerentur.
Cap. 9. cuius ad soIIemne ludo que venissent. Suet. Tib. 34. Solis Iemnibus canis pridiana obsonia apposuit. h. e. rectis, seu talibus coenis, quales solebant eκ hibere diebuet maxime festis. Vitell. II. ferias Neroni dedit, et solemni convivio citharoedum plaeentem palam admonuig, h. e. maxime
Dequenti . et nitivo. Icilicet
eodem modo se res habet lunoe vocabulo , quo in AEditumus ac AEdituus. AEditumus dicebatur eadem forma , qua Finitumua , et sicuti hoc notat rem sive hominem, qui est in fiat hus nostris, sic illud , nominem . qui habitat in aede sacra. Sed cum tandem facilioris pronun- elationis gratia diceretur AEdi tuus , crediderunt ipsi Veterea insigni errore , diei ita , quasi AEdis saerae Tutiorem , ut eX ponit Festus. Vide et Varron. lib. IV. de Ling. Lat. Eodem itaqu inodo verum haud dubie et genuinum fuiT Sollemnis , sed per deinde dictum Sollennix, idque acceptum , certe a Grammaticis, tanquam si esset compositum ex solius et Annus , et significasset primitus tale quid, quod omnibus annis recurrit . quum revera vocabulum fuerit nou Comnositum, sed Derivatum a Sozus, et significarit illua maxime, cui nihil ad sui persee-eionem deest. Vide' et Vossium
in Elymologico , sed valde nugin
803쪽
habent, postes eo attingere. Virgil. lib. I 2. Habeto Imperium Ullemne Socer ς mihi moenia Tettiri Constituent. Cic. ad Attic. lib. I. Tantum igitur nostrues illud sollemne servemus , Ut ne quem isthuc euntem
sine literis dimittamus. Tacit. lib. I 2. Et funeris sollemne , perinde ac D. AUgusto, celebratur: idem lib. 3. dixit , Funerum sollemnia r et lib. II. Nuptiarum sollemnia. Sollemne igitur semper significat aliquid praecipuum, integrum, singulare, et eximium. Sic Horat. libι . Oda II. Qui dies jure sollemnis mihi, sanctiorque pene natali proprio. Et Virgil lib. . s. Annua V ta tamen , sollemnesque Ordine pompas, id est, praecellentes. Qui locus decepit Grammaticos, propter annua Vota. Qui sapiunt , scribunt sollemnis , sollicito, sollertia , sollers , id
est, totuS arS. Sumtus , emtus, contemsi, contemtum scribo sinep, quia verbi characteristica litera perire non debet, et a Barbaro saeculo dimanavit emptum , comtum. Barbari scribebant hyemPS , dampnatus , SO nia e ,
pro si. a Marius Victorinus in libro de Ortho
graphia sic ait: Nam hiems, et ;nsumsit, et demsit, sine dubio per m s scribetis. Et quando in harum νοciam mentionem incidimus , nec conSumptum, nec emptum , nec temptat , et Simιlia istis , per p tscribetis νitiose, sed ut ego scripsi , juxta m tponetis. Sed de hoc latissime Lambinus in prologo in Horatium. Archaismon objiciunt, quum dixi, Si pote est. Nomen Potis et Pote non differt a fortis et forte ,
nisi quod 3 etiam in neutrali genere aliquando
potis reperitur. Lucret. lib. I. Conjunctum est id,
a ) Marius Victorinus. I Priscianus lib. X. p. 897. prorsus in Contrarium tendit. D MO desinentia , ait, si Pocalis longa anteeadae, O in PSI conversa. prinfrunt Proeteritum , ut Sumo , Sumpsi . Promo Prompsi. . Et dein , Emi vero Emptum facit , quod ideo assumpsis P, quia non potest Mante T sine P inveniri euphonIae
cat ηα , ut Sumptus , Promptus.
Manifestum ex eo saltem hoc, Imp. Iustiniani tempore invaluisse iam illam Scriptionem in eiusmodi Verbis. χ) Etiam in neutrali genere a liquando potis. I Sic Tercnt. Ain delph. IV. I. 3. Ita fiat , e '
804쪽
quod nunquam sine perniciali Dissidio potis estaeJungi, seque gregari: Idem lib. s. Nec potis cerni, quia cassum lumι ne fertur : loquitur de c6rpore. Catul. Quantum qui pote plurimum perire. De voce Potis in masculino et foemin. multa sunt testimonia. Virgil. 3. eid. Nec potis lonιOs siticius inquare sequendor idem A neid. II. At non Evandrum Potis est vis ulla tenere. Sed hoc nemo opinor negabit. De pote videamus an sit Archaismos. Cicero de claris orat. Hospes non pote minoris: idem Attic. lib. I 2. epist. 39. Ego quid homines aut reprehendant, aut Postulent, nescio: ne doleam ρ qui pote est ρ ne raceam ρ quis unquam minus t ibid. lib. I 3. epist. 37. Hoc quidquam pote est i urius 8 Ρers. Satyr. I. Qui potet vis dicam ' Ρropertius lib. 2. eleg. I. Qui pote , quisque in ea conterat arte diem. Catuli. Una salus haec est, hoc est tibi pervincendum. Hoc facies , siMe id non pote, sipe pote. idem , Aut si perditius pote est quid esse. Terent. Adelph. acl. 2. sc. 3. Nihil pote supra. Plaut. Cas. sc. Omnib. Non poe est impetrari: Idem Mosteli. scen. Iam pridem,
Vah . quid illa pote pejus quidquam muliere me
morariert Idem Menech. scen. Ut aetas, Ibo , atque arcessam medicum jam quantum Pot' est: Idem Persa sc. I. Quin si egomet totus Meneam , νiae recipi pote sit, quod tu me rogas. Ρriscianus. lib. I some et haec potis , et hoc pore, unde Potior, PO-tissimus. Celebrare regis uaeorem reprehendere conantur,
quod sit accusativus' personae. At Cicero pro Muraen.
a nobis stat , i quum scribit, Nuncat titeraque
istoc si quid potis est rectius. Et . IV. 4. 17. fieri potis est, ut nequa exeat. Plautus Amphitr. II. ia. 62. Qui istuc potis est feri. Casina II. 3. 2. Nec potis quidquam commemorari, quod plus salis plus-xe ινοris kabeat. Inuno et in iurati, Plautus Poen. I. a. II. Duae potἱs sunt plus satia negotii
tes sunt; sed quum videamna Poris praeter analogiam olim ita omni genere adhibitum ipso usu, quidni ergo etiam utroque Nu mero Vide etiam supra II.
4ὶ Quum seribit , etc. I Diser lius etiam Cicero Famil. V. 22.
Meate potissimum ornari celebrain
805쪽
celebrant eum , factum consulem ἰ Idem pro Aresai Aonio alicujus Poetae aliquem celebrari. Ovid. ΣιArt. im fine, Me vatem celebrate Diri , mihi dicite laudest et lib. I. Amorum, Carminibus ' aliquem celebrare dixit. Celebratus et Celebrandus passim invenieS. Ut Poetis aliquarn praeluceremus facem seripsi; nescio quid hic possint reprehendere , nisi summam elegantiam. Lucere vel Priar lucere facem , cereum , candelam alicui ι selectum loquendi genus est; aut Iucere vel A lucere cum dativo , Suppresso accusativo , ut illud , Ego meis majoribus virtute mea praeluat , supple facem, vel cereum. Suetonius August. cap. 29. Servumque Prinlucentem exanimasseti. Plautus Cas. scen. Non mihi, Primum omnium huic lucebis novae nupta facem : Idem Curcul. sc. I. Tute tibi Puer es lautus , luces cereum. Aurelius victor de viris illust. . Duilio conceSsum est , ut Prisiacente funali, et princinente tibicine , a coena Publice rediret. .
ue renos desere dixi , Graecos imitatus , qui
passim verbis cognatos accusativos adjungunt, ut , serνitutem Semire , certamem certare , ludum ludere r
sic , id est, deflere lugubria. Sie Cicero
dixit Casus deflere. Funera fere Ovidius : et, Fortuna tua senda est. Itaque Fleo, ut . et reliqua Omnia verba , passivis exceptis , et substantivo γ
Debito epathio non fraudabitur i scripsi. Si
iure , quam solita , frequentia prosequentium consulem eelebratum. Tacitus Hist. II. I. Neronem admiratione eelebrabat. Sallust. Iug. 83. Hae et talia faciendo majores Nestri seque remque publicam Cele
Terie eXponi potest. Eodem sci- Iicet modo, quo supra III. 9.Pag. 3 . 3OI., etc. exposuimus Eatuare annum , Saltare cyclopa , vora Bacchanalia. Sensus igitur est, fletu exsequi threnos ad finem usque , seu flendo absolvere eorum recitationem . ut cantare et desaltare eantieum aput Suetonium, Rixa debellata auper meo , Horat. Od. I. I 8. Ceterum de Verbis tum Activis tum Neutris etiam abunde in Superioribus egimus , et liquido an fallor, Neutra asseruimus, Roquax etiam Verbum Flere primitus est referendum. Vide me su
806쪽
ypathion , inquiunt , vox G circa eSt, quur Graecis characteribus non signatur; deinde quur in sexto casti , qtlo Graeci carent, collocatur λ Respondeo , sive Graecis, sive Latinis literis scribatur, Graecum Esse nomen , et aptissime ita Sexto casu , cum suo adjectivo , 'collocari. 6 ) Graecos autem Sexto caSunon carere, jana probavimus. Prorsam orationem , non prosam , scribo. Prorsi limites, inquit Festus, cppellantur in agrorum mensuris , qui ad Orientem directi sunt: Idem , Pr rsum ponebant pro recto. Donatus in Terentium Prorsa, inquit, Oratio, quam non inflexit cantilena. Scio antiquissimos dixisse , ProSam , non Prorsam , quia concursum r, cum s , fugiebant; unde dicebant , rusum , Pro rurSum , ausum , Pro SurSum , asiam , Pro arsum, P Sum , pro Prorsum et vestem quandam vocabant prosam , pro longa. De Prorsa Dea Agellius libro l6. cap. 16. In ea re aliquem excellere , qua in re. Sunt in- .numera te Stimonia , quibus hoc politum dicendi genus confirmavimus , supra II. 9. Elegantissimum aureum . annulum. Valla lib. cap. q. duo adjectiva uni substantivo addi posse
negat; sed longe fallitur, ut alibi s lib. II. cap. 8. J
SOnetia quur dixerim , et duplici it scripserim,
6 Graeos autem sexto , ete. JAt Tu vide, quae contra hane ententiam disputavimus supra I. h. 6. P. et . ut Interim Graeca vocabula Latine scripta , Latine etiam per casus Latinos declinantur recte et veterum e em plo r sicuti ex quamplurimis Aucis torum locis patet , in quibus Nomina Propria Graecorum per casus I .atinorum e X primuntur. Prorsa oratio. J Immo dicitiar prorsa oratio , quasi porro usque ad marginem Sem Der vorsa ret idcirco opponitur Metro . cuia
lus Versus ante desinebant plerumque , quam ad margi aempervenirent. Vide Casauh. ad Lamprid. Alex. cap. 3ς. Hinc prorsv paSsim ponitur pro recta , sine flexu , aut mora ; Cato aput
Festum in v. Prorsus, Quum Romam Penιebant , prorsus dev ertebantur pro hospitibus ad amicos. svos. opponitur etiam prorsus et ex transverso e Plautus Pseudulo IV. I. ult. Don prorsuS , verum ex transνerso . cedit. Usus
tamen obtinuit , ut oratio PQ tius Prosa ex antiquitate diceretur, quam prorsa . quae Scriptu ra tantum in Adverbio praevaluit. Vide et Sueton. Aug. 8 I.
807쪽
reprehendor: nam novae voceS, a junt, praefatiun CUIa
molliendae sunt , ut ita dicam , ut ita liceat loqui. Nonne ridiculus esset, qui 'sic loqueretur Z Conmero me fadritum , ut ita loquar: Venio Burgis , ut ita dicam. Aliud igitur est nova nomina invenire, aliud, inventis uti , etiamsi apud Latinos non inveniantur. Quur duo it i quia sic scribunt Toscani nomina
diminuta. Aliena poemata nemo Pro suis usu Nato, Usurpare ,
inquiunt , est in frequenti usu habere: Et quid necesse fuit addere, pro stiis Z Nonne et Usu Fare capitur , pro capere t atqui id frequentissimum est. In illo Ciceronis libro 9. epist. 22. Us: mala d lex cub Ile , Cante rus legit , Usurpat a , vel, usu Sat iab Δρlex cubile ; quod verum credo. Et quod est apud
Gellium lib. δ. cap. a. de usumatione, id est , 8
usucapionis interrdytione, non probat Charondas ad leges XII tabularum. Cic. 7. Verr. usurpare, ac
8 Usueapionis Interruptione. Iste tamen etiam Paulus I Cius I. a. Dig. de Usurpar. et Usucap.
Usurpacio est usucapionis interruptio. Oratores autem Usurpati Trem frequentem usum Nocant.
Vult ICtus usurpatioue rei ad Certim et legibus praefinitum tempus interrumpi ejusdem rei usu- eapionem , quam alius sum posses ioni propositam habet. Hinciam explicandus illustris ille Gellii locus de ratione et initio fine dierum naturalium , quem Doetissimi Interpretes neutiquam intellexerint. Est ille III. a. Q.
ρ loque Mucium Ictum dicere solitum , legi, non esse Usurratam mulierem , quae Kalendis Iannariis apud Virum causa matrimonii esse coepisset, et a. d. IV. Kal. Ianuarias sequentis Murpatum isset. Non enim Popse implera trinoctium , quod abesse a Viro Usurpandι causa ex XII. tabuli4 deberet s quoniam tertioe noctis posterio-νes sex holoe alterius Anni essent . qui in i iret ex ' Ralendis. Etenim Usurpari hic dicitur ab Alio UXor, quae a Viro discedit, ita
cujus matrimonio erat per Usum, sed qui Usus tunc interrumpebatur per illam Usurpationem. Nec enim , quod vir Doctiss.
ait , ut constaret matνimonium Usu, et inoctium abesse matro
nam a Viro Iuris erat , sed fieb.it id , ut non conStaret matrimonium , et ut jus Usu integri anni quaerendum abrumperetur , seu Usucapio interrumperetur , ut recte etiam Briss nius sensit de Ritu Nupt. P. m. 32. Scilicet per absentiam Uxoris a Viro, qui Usu eam capi bat, si illa absit, ut ab alio usurpetur , et abfuit continuo in te gro trinoctio istius anni, Usus, vel Usucapio UNoris , quae ceteroquin Usu unius anni absolvebatur et confirmabatur , plane interrumpitur et aboletur. Nempe inurpare proprie notat rem non suam suum tamen ad usum adhibere , et sibi sumere. Sic ergo alterius uxor usurpabatur et feci et sic Praefectus Urbi Latinarum fer. causa dicitur cotiato
808쪽
ritinere e idem pro Marcello, Crebris sermonibus usurpare dixit: et quur addidit crebris , si usurpo frequentativum esseti Ego addidi, Pro suis, more Terentiano, in Andr. Eutetur tranStulisse, atque
Nemo uno plus praemium eaespectato. Dicendum
Lare munus usurpare apud facitum Ann. VI. I. Similiter Plinius paneg. cap. 81. de Uenatione agens , Usurpabant gloriam istam illi quoque Principea , qui-MIre non poterant. Gellius IX. a. Dolor. mihi est , quod spurca
istius modi animalia nomen usurpant sanctissimum, et Philosophirpellantur. VI. g. Retentam aeipione et in deliciis atque amo ribus usurpat. m. Tac. An n. XI. 26. Modo comitatem et temperan ziam , modo violentiam , usurparis. Plaut. Bacchid I. a. 4r. O bara thrum , ut ego ce usurpem lusens. Cic. de Amic; c. a. Nec tamen ab isto incio , quod semper usum aram , abduci comm9do meo deui. Denique pene prorsus , ut
Sanctius aliena pol ara usurpa-- , sic Phaedr. fab. 73. Sinite illas gloria vana frui, Et usurpa-
νε vestri ornatum muneris : Pares cum non sine vostra fortitudinis.
Tac. An n. II. 6o. Quaedam civillates , quod falso usurpaverant , sponte omisere. In hisce pleraque notant revera etiam Fre-
uentem Usum : At Iocus ille lauti etiam Unicum usurpandi actum. Sic et Casin. III. I. 9.
de meae usurpant aures sonitum ,
h. e. unde accidit ad aures meas ille sonitηs L qu P nunc Vocor. Atque hic tandem Animadversionibus nostris finem faciemus, sequentem Dissertationem relicturi intactam Auctori suo , et Lectorum arbitrio. Id tantummodo addemus , Modum , qui
in o innibus rebus est optimus , in ea quoque Amtorre nostri sententia servandum , et ea Vendum, ne dum nimis morosi sumus in
axigenda Latinitate, si grilem in ea reddamue et Styli nostri et
Linguae sermonem. Non ita temere repudia Verim Ego, ut facit Auctor in Res p. ad Objectionem Ρrimam, locutiones, quas Analogia Syntaxeos et Significationis admittit, licet ejus ese empla nunc non ita sint nobis in promptu : cum multa hauci dubie olim , etiam Ciceronis et Augusti tempore , Latine dicta lint, qu rum tamen exempla et documenta in iis, qui super Uni nobis ex illa aetate , Auctoribus desideramus r et saepissime eveniat ut desiderari putentur ι quae tamen in iis occurrunt, Si cuti adversus Scioppitim a Viris Doctis saepe est probatum. Porro neque usum Linguae Latin madeo arctaVerim , ut prorsus eam quotidiano sermone exclusam Uelim. Si nolimus in Academiis adhiberi ad docundurn , atque ei etiam istic vernaculam substituamus , ViX poterunt utique illae . nisi unius gentis hominum studiis inservire , quod alienum prorsus foret ab earum instituta et publico omnino hono. Satin pe igitur omnino loquendum lingua Latina , quae communis est omnium eruditorum lingua . et proinde quoddam. quasi vinculum commercii eruditi omni bus inter se nationibus eXhibet. Saepe autem loquendum est e tiam ex tempore et subito. Se a tamen illa extemporalis facultas sermonis Latini non comparan da est quotidiana atque incondi inta loquela et harbaro garritu , sed assidua prius Lectione , ecdein adiunctis Styli exercitiis . qui unicus est et verus dicendi Magistero
809쪽
erat, inquiunt, uno Plus praemio ς quis Plus sub stantivum , non adjectivum est. Ego contra sentior nam plus in neutrali terminatione semper adjectivum est; ut, Victrix in sceminina, alma etiam in sceminina: quur enim dicas , victricem legionem aliud esse,qi am victrices legiones t Itaque quum dicis Phrιsem ι, deest, plaris cleris pretio emi. Sed exemplis agamus , Sallustius Iugurth. Neque Pluris pretii coquum. Vide Varron. Cicer. 2. Orator. et in Academic. Quum plus uno verum esse non Possit Iidem lib. de Legibus , Hoc plus ne rogum facito ridem I. Nat. Deorum, Alterum certe non potest ut Plus Una Mera sit , subaudi opinior idem Attic. lib. I. Ut hoc nostrum desiderium ne Plus sit annuum ridem in Topic. In disjunctione plus uno verum esse non Potest. Valer. Maxim. lib. I. cap. 8. Uno plus Etrusci cadent: quod sumsit a Livio, quum inquit, o plus Etruscorum cecidisse in acie. Catullus in primo epigram. Plus uno maneat Perenne Facto.
810쪽
F TLT IMUM posuimus ad linguam Latinam pria . crPuum documentum p quia magna vulnera debent arae atque dola bono tracιari. Timui enim , ne, Si hoc remedium in libri fronte proponeretur , OmneSmessicinam , licet saluberrimam , aMersarentur. Quis enim est, non dico an Hispania , sed etιam in tota Eurvia , s quatuor aut sex doctos excipio ) qui non et Sentiat, et Principiat, νerbis Latinis exercendam IiΠguam , ut prompte et celeriter possis , qua male cogitaVexis , expromere λ Quis porro Di imaginer Grammaticus non subinde pueris crepat λ honor sit
auribus dociorum ) Vel male , vel bene, loquere
cum sit. Tanta est stultorum hominum ignorantia, Pervera itas , et pertinacia. At ego , apud quem pluris est rectia rationis pondus , quam multorum Praescriptum , assero , nihil pestilentιus Psό4e Iuvenilingua Latinae cupido ex enire , quam aut Verbis Latinis e utire cogitata , aut loquentium P inventiae interesse. Quicunque enim aliquando peritium Latinae linguae ebl assequutus , Petrum Bembum dico, utito Sorium , aut nostriam Pincianum , non loquendo , sed scra benia , messitando, et amiιatione, id sunt assecuti. Hortor igitur sacri xerbi concionatores , quando Potite et apposite de suggesto loqui non ultima laus est) ut etiam Hispane loquentium coetus fugiant quam PaucisSimia loquantiar iρsi Patiantiamque vel mutos et elingues in confabulatio Libus a pellitarι , diam ea scripto et messitato doctoxiam
cimus Hebraea , vel Grinca , ut loquamur, Fed ut docti essciamur. Quur igiιur in Latinis non idem incremus Z quandoquidem jam nulla nutio est, quae
Latine aut Grace loquiatur. S lus exercendias est nillgenter: hic en Im , ut M Tuultus ait, est Q egius dicendI magister: hic vere nos docebit, communi