장음표시 사용
141쪽
BENIAΜiNus HEDERI CUs in Lexico manuali Greeo. Neensito, et aucto a Samuele Patris , et Guilletimo rium Londini IIS . forma quarta. C mmenda. Ρrobe novi, esse quosdam, qui facto in do-Σ-,tiis. ctrina processu, indignum ducunt ad tales libros identidem recurrere. Horum me plane miseret; imo non eorum , sed operae potius , quam hactenus litteris impenderunt. Etiam doctissimi, quo- Tum vel memoriam , Vel scientiam in his rebus Plurima effugiunt, nunquam judicant se facere contra dignitatem, si Lexica Critica consulant. Oblito, vel ignaro non est turpe petere lucem, et quaerere magistrum ; verum illud dedecus habet, ac teterrimam notam , quod assequi te solo minime possis ne ab alio quidem discere velle per ignaviam , fastidium, tumorem. Celeberrimus vir, DIONYsi Us GOTHOFREDUS , cujus tanta sunt merita in hoc genus literarum: quique Grammaticos veteres in corpus unum redegit, suis notis adjectis, ex vero pronuntiat, qui haec praesidia negligerent, exponere se omnium ludibriis. Cujus dictum firmatur plurimorum exemplo, qui hac sola de causa prolapsi, etiam aliis illuserunt graviter: atque ipsi sibi multum detraxerunt de - existimatione, laboribus aliis parta. Cum enim purgare se impensius vellent, citra fucum vero minime possent, causantes omnia, et quod reserat, unum prementes , verterunt risum in caehinnos , ae maculam ex magna maximam fe
142쪽
Cognitio Grammatites,sive de perilia linguae etc. I 31
Ratum est ergo, et positum extra dubitatio. nem , rei criticae praesidium maximum in Gramismatica esse, ac ceteris paribus peritissimos cujusvis linguae de libro ejusdem sermonis expeditius longe, certiusque judicare. Nec intercedat hic quisquam , et vociferetur, in verbis esse totam Grammaticen; in Critiea vero sana, dignaque homine Theologo de ipsis rebus ac sententiis agi. Ut enim nil dicam, in omni Theologia saepissime summam in vocibus esse : neque rarius has eum illa necti necessaria junctione , quam tu mihi rem vel sententiam nisi sermone explicabis, ne di- eam definies 3 Non latuit hoc beatum Au GusTINUM, qui inter Theologos veluti sol quidam emicat, lumenque maximum fundit. Cum enim in opere de doctrina Chrisiana huc venisset, ut more Philosophorum penetraret intima, quae pertinent ad docendum , principii loco ponit, inter homines nec Verba sine rebus, nee res sine verbis vale re ; quandoquidem sit ita comparatum natura , ut doctrina quaelibet vel rerum sit, vel Verborum; Tes Vero nunquam aliter nisi per verba cognoscam tur. Quod maxime in Theologia habes locum. Haec enim innumera complectitur, quae nemo ex se ipsis novit, nemo oculis, aliove sensu potest usurpare. Ut ergo subeant animos discentium, et rite percipiantur, signis est opus. Quibus autem signis, praeterquam his, quae Verba appellamus Nisi tu, mirabilis Doctox, ac plane inau I a ditus.
143쪽
ditus, Theologiam non Voce vis tradere, sed
Quae eum sint verissima. non ideo suscipiam
causam eorum , qui abeunt in Oppositum, haerentque ita in Verbis, quas omne negotium his solis absolveretur. Non est id , mihi crede, cognoscere antiquitatem, verum idi Oma ejus ; quia tractatione perpetua Grammatices imp icant se tricis aliis , huc minime sacientibus , dimittunt propositum, ac cortice contenti, parum, ne dicam nihil , veri fructus percipiunt. lo qnaces . imperiosi, in sententia contumaces, ac per illam impotentiam animi Omnibus graves Dolendum enimvero , artem piae clarissimam si e degenerasse, ut in minutiis persequendis terat tempus: conatu magno nil agat: et quando inanibus litigiis eo tumelias addit furiose , etiam moribus noceat majorem in modum. Quem abusum damnarunt ipsi Gentiles. Inter alios SENUCA sola 88 quae est una ex praecipuis. Ubi quidem cum varia versasset de superfluis ac inutilibus, qua sunt in omni genere litterarum, de Antiquariis ita conqueritur': Plus seire velis, quam si satis, im
temperantia genus es. Quid quod ista si beralium amtium conseilatio molesos , verbosos, intempestivos, fbi placentes Deit: et ideo non discentes necessaria, quia supervacua didicertini Quatuor millia librorum D
dimus Grammaticus seripsit, miser s tam multa super saeua legisset i In his libris de patria Homeri quaeritur am his de AEnea matre varae in his libidinosor An
144쪽
Cognitio Grammatker, siue deperitia lingua ree. x33
creon , an ebriosor vixerit: in his an Sappho publiea fuerit, et alia qua erant dediscenda , si scires. I nune, et longam esse vitam nega 1 Quae cum de prima dixin set insania, quae est in rebus, ad alteram verbo.
rum transit. I s qu qud sapientiam professos notat ad Dilabarum istinctoriem . et conjunctionem, ast
prapositionum proprietates desiende ut: at invidero Grammaticis . invidere Geometris. Quidquid in ill rum artibus supervacuum erat, transtulere in suam.
Se essectam es, ut diligentius scirent loqui, quam vivere. Audi, quantum mali faciat nimia subtilitas, et quam insesta veritati sit. Denique ostendit, quoin usque veniatur hac prurigine dimicandi de minutiis , et singularem quamque opinionem asse- nandi; ut postremo Vel in maximis rebus jam nihil habeant explorati. Protagoras ait, de omnι re in utramque partem di putari posse ex aequor et do
hac ima, an omnis res in utramque partem disput
hiIis sit. Nausephanes ait, ex his , qua videntur esse,
Mihis magis esse, enam non esse. Purmenides ait, ex his, quae videntiar , nihil esse in universam. Zenon Eleales omnia negotia de negotio dejecit; ait, nisia osse. Circa eadem sera Pyrrhonii versantur et Megarici, et Eretrici, et Academici; qui novam induxertini sa sientiam nihil scire. me omnia in iιlam supere cuum sudiorum liberalium gregem eonjice. Illi iniunon profuturam scientiam tradunt; hi spem omnis sientia eripiunt. Satius es supervacua scire . quam nihil. Illi non proferunt Iumen, per quod a. in dιria satur ad verum a ha oeulas mihi sodiunt. N μot
145쪽
gorae erado, nihiι in rerum natura es, ni dubium rs Nausiphani, hoc unum certum es, nihiι esse certi et f Parmenidi, nihiι est praeter unum e s Zenoni, nstinum quidem. Quid ergo nos fumus* Quid i , quamos cireumflant, alunt, Iustinent p Tota rerum natura umbra es , aut inanis, aut fallax. Non faciis dis vim, utrum magis irascar illis, qui nos nihiι scire
volaerunt; an usis, qui ne hoe quidem nobis resinquerunt nihil sciso. Sie est: studium contendendi, se que omnia venditandi perdidit omnes literas: et uti harum nihil intactum, ita salvum nihil relia quit. Quos occuparit, ad exotiea fere trahel; primum in suo soro, tum in quovis alio, ad quem fuerint delati. Ρrimo enim inutilia amis plectentur, vel paradoxa, vel falsa aperte ; denique omnia in dubium voeabunt libidine iudieandi. Et alius quidem nodum in stirpo quaerens antiquis libris injiciet manus: alius studia humanitatis corrumpet et alius in severioribus disciplinis omnia miscebit. Sic factum ab ineunti aetate a tium , et scientiarum, donec his ultimis seculis
tempestas tota in religionem incumberet. Tem ritas Critica cum temerasset Traditionem, pro gressa Iongius in veterum monumentis censendis,
sanctum nihil jam habet.- Nee Historia sibi eo instat, nec Patres, nee Concilia, nee sensus ipse vel Ecclesiae vel Scripturae. Odium barbariet Seholastieae peperit minutos Pbilologos, et Critticos : ex his paulatim alii extiterunt hominum et superum censores. Multo plures dederunt se
146쪽
cognstio Grammatius, Ilae de peritia tingua ne. I 3s
eognitioni naturalium rerum, ae jurium ; quae post initia et processus sedatiores in eam intemperanis . tiam erupit, ut abolerent prima principia, spretaque omni auctoritate constituerent regnum ratio nis; non providae, firmae , constantis, Verum ejus, quae caret fraeno, ac quocumque libuerit, praeceps feratur Ergo ut sunt humana in utroque genere litterarum turbatum est, et ab uno extrem ad alterum venimus ; medium nusquam reperturi, nisi Deus intercesserit. Verum de hoe supra C pite primo quaedam dixi, cum esset agendum de fastu, in quem effusi sunt, qui arti Criticae operam dederunt. Porro locus et occasio in capitibus ceteris stipe ferret idipsum monere, ni crebra repetitio haberet molastiam, ac denique satietatem lectoribus asserret. . Facessat ergo temeritas censoria, quae modum nusquam tenet, nee intra rectum persistit: cum 'que in uno genere rupit repagula, continuo in
reliquis idipsum sibi indulget tam vitio consuet dinis, quam proposita impunitate delinquendi.
Ita revertimur ad licentiam in corrigendo vetere
a qua digressi sumus, si spectes significationem
Verborum, quam nunc propositam habebamus. Nune satis fuerit adscribere, qui petulantiam Criticorum, sua, ut vocant Pericula, Verissmilia conjectanea. castigationes, Sulpicationes, Pararga, Promulsias, Adversaria,
Divinationes, Fortuita, Additiori . Raramationes, di faenum
stem Gram mastis. um salismum ust mendatri eem cristi eam i
147쪽
emtium P eis ea. Exercitationes, Emaculationes
hiantiar as Restitutiones, Schedia mala, Miscellanea, Locos obseuros, et male afectos, Schemata, - δει Iras, Stateras, Appendisos obtrudentium ambitu magno, et in optimos striaptores aevi veteris se grassantium, ut illi, si r viviscant, sua vix sint agnituri, mulctandam promeritis, duxerunt. Non autem in hos solos insum I .gunt, qui vocabula in speciem corrupta, vel ab ipsis parum intellecta loco moVent, quaedam casta, et ab EvAMDRO petita substituentes , quo Archaei habeantur ; sed etiam ceter morboS una petunt,:huic generi familiares; uti nove et inusitate dicta, . eonversiones audaces, , Pristam orthographiam, d rivationes , et disseremias arbitrarias ;i quibua omnibus ludum dant ingeniis, non ad seria, V illa .ducentem, quae nescire quam scire meliua
ANDRgAs GUARNA in hello Grammatim Nominist. et Verbi, ragum δε istiuemdat in orationa prim
148쪽
Cognitio Grammatiees, sue de peritia linguae ete. I 37
Fui DER ILLA PLATTNER in Lance Satura. JOANNES LAURENTIUS MOsHRIae oratione da es quod nimium est in studiis singuarum, et Cratices. CHRISTIANuS AUAMUS MOTgius in Genio sortia . - Moribus Erucis m. Somnio, in qua praeter cetera Genius sexuli cum mom: . itas Eruditorum rapulat. Sed praecipue in ιibella de Minutiarum Dedia, et sibidino rixandi Grammaticortim suom i
G-TL EB WiLHELΜus RABNRR passim in S tyris , Germanice scriptiS. . Auctor operis, itidem Germanici, quis,ascribitur cintiquitatens
149쪽
Cognitis legum in Historiea Ede aestimanda.
Dostquam de partibus Criticae primis disserui,
de Fide Historica, sane praecipua , nune dueendum est Habet nempe Historia quasdam proprias leges, diligenter hie reeensendas, nisi in opere uber das mesentui ste in dee Gescit his funde. Oder eon dee Glaubmurdigreit dee Sesset, istis reiber inmobi ino Besondere, ais uberivavpt, seorsim has expendissem. Eo autem harreeidunt: I. Nullius hominis esse fidem indubitatam. a. Nee omnes Historicos sibi eonsentientes enficere certitudinem stricte dictam. 3. De plurimis tamen narrationibus ambigere neminem prudentem posse. 4. Saepe testimonium unius susseere ad fidem. s. Leges Historiae esse communes tam temporibus , quam locis; imo veteres non aliter de hae statuisse, quam nostrOS. 6. Requiri ad fidem, ut neque otiosa in loco
7. Sine testimoniis neque facere quemquam posse fidem, neque habere. 8. In turba Historieorum, praesertim hodie norum , si passim dissentiunt, esse raros, qui
9. Ne illos quidem, qui has leges sanxissent, praejudicatam fidem habere in narrando, a
150쪽
Cognitio legum in Risoriea Nde resimanda. I 39 ipsosmet interdum gravissimis in rebus has
Io. In tanta discordia, quoties res poscit, a lectore requiri ut eredat scribentibus mala de illo, cui student: et bona scribentibus de illo, eui adversantur. Ut eventus gestae rei consideret; ut enim in causa indubia venitur ad effecta, se ista eum certa sunt, solere de causa pro
Ut hominum , de quibus disceptatur, epi- stolas , scriptave alia consulat, si quaedam reliquerunt. De rebus, q- sdem excedunt, videlicet de prodigiis, sequentia docui. I. Esse prodigia, quae nefas sit th dubium v
a. Esse alia, quae absque injuria saltem rejicere non possis. 3. Esse rursum alia, eaque innumera , non tum suspecta, sed etiam sabulosa. . Fidem prodigii non pendere ab aetate: ae
posse vel nunc fieri, quae superent Vires natura . s. In istis debere nos tanto cautiores, non pro sus incredulos esse.
Ibidem agens de dotibus Historici, judicavi, er dendum illi, T. Qui rei gestae interfuisset, partemque in hac quamdam habuisset. Σ. Qui