Josephi Antonii Weissenbach ... De arte critica ac maxime illa, quæ doctrinam, traditionem, disciplinam, historiam Ecclesiæ retractat, liber unus. In usum ecclesiasticorum, qui in foro suo nolint obiter versari. Cum tabulis duabus

발행: 1794년

분량: 400페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

151쪽

a. Qui asperret idonea testimonia. 3. Qui testes citaret eorum temporum aequalem

4. A quo starent Edicta principum Tabularia, Acta judiciaria,

' Inscriptioees ricturae, Imagines aliae, Nummi, origines et arcana familiarunx. Itineraria melioris notae De vitiis usortiorum ita pronuntiavi ; fidem

x. Qui esset a facto nim s remotua. a. Qui de illo vix poterat edoceri. 3. Qui contradixisset aliquando, vel me daei: fuisset convictus. 4. causa religionis, familix, patris nationis studio partium dueereturi. s. Qui peccaret in Ordinem temporum. 6. Qui impingeret in Gecgraphiam. et Qui esset seeleratus, nullave religione. Qui adulari, vel placere constituisset. 9. Qui haberet, quod sibi metueret vera diacendo.

Io Qui his. de quibus scriberet, infensus esset. 1 I. Iuridicis, quas vocant, prasumptionibus

uteretur.

. 12. Qui inquireret tu occulta, et de arcanis j diearet. 33 Qui ageret Oratorem. 4. Qui valde , et elegantiis studeret. II. D.-

152쪽

Cognitis Deum in Historica Fide aest manti. x x

Is . Denique qui se anxium ostenderet, ne diacam nimis religiosum. Seorsim quoque ostendi I. a condito mundo ad diluvium nil esse extra Scripturam est Sed neque in aetate Mythologica: 3. Vetuitissimos scriptores intercidisset 4. Iudaeos et Mahometanos sabulis refertos essets Naturalistas, ceterosque incredulos in veterire Historia turbanda junctis viribus laborare 6. Graecos primos esse, qui Historiam reflu

tuerunt:

T. Postea Romanos r8. Ex utrisque tam probos enumeravi, quam fallaces:

si. Suspectum dici quemlibet, ea narrantem, quae vix possis cum sacra Historia conciliare. Io. Veteres nimium his tribuisse, quae ultra sidem, ac modum sunt. II. Quae Physicae, et Historiae Naturali adve santur, frustra horum auctoritate defendia a Non item insolita, et mira, quibus similo quid in sacris literis, nostrorumque inve tis grandibus reperitur. Eo igitur remitto lectores Nam taedium in. credibile habet idipsum verbis aliis reta hibere Iungantur duo libri: et quando posterior quoque habet varia priori serviatura, alter alteri mutuam opem praestet. Qua

153쪽

staindam ta- Quamquam ne videar hie nihil de integro s

lunιών. scipere, setquentia notabo, quae multi praetereunt in criticis Dissertationibus; non quod rem ipsam generatim non tangant, Verum huic aetati nostrae, qua nulla magis Historiam labefactavit, minime

accomodent.

- Ι-- Dictum supra fuit, in Historia squod eiullam

ad isei siue seque ae chrissianam lpectat cum cetera lint paria, eis, θευε Iemporum aequales, et qui rebus intermerunt, , ἡ.ἡ ' sacere fidem praecipuam debere. Quod praeceptum nunc habet quotidianam utilitatem. Pertinet enim ad versutias, fraudesque novatorum, Ecclesiae palam insultantium, quod producunt testes, alias non spernendos , Verum recentiores, qui ab eo, cui perhibent testimonium, sunt nimis remoti. Haerent tamen ad istud lectores; quia attendunt nominis celebritatem: inque hac defixi non cogitant Historiae legem. Non id nunc agitur, quam magni, sed quam idonei sint testes. Laudent hos illi, quantumcunque volunt, non intercedo meriistis eorum ; id unum moneo , per eorum auctoritatem, quasi ad ipsos res devolveretur, aVerti

minus perspicaces ab aliis testibus ; qui , non dico nunc magis integri, religiosi vel incorrupti; sed melius iam sunt ad suffragium; utpote Vicini, et spectatores hujus, de quo testantur. Unus istorum pluris est, quam turba illorum , qui sua ex aliis habentes, cum plurimum addant ad numerum, ad pondus nihil.

154쪽

Cogoitio ligum in Historica Fide aestimanda. I43

Ita multi insignes viri, qui Chrontea scripse runt optimae notae, quamdiu sistunt in rebus, quae

sua aetate contigerunt, merentur magnam fidem. Sed quando narrationem repetunt a saeculis priorubus , annisque , quibus nondum ipsi vixerunt, nisi idem aequalis testetur, cassa est eorum omnis auctoritas. Rursum egregii Philosophi, Jureconsulti, Critiei interdum quoddam factum assumunt, Eeesesiae rebus valde molestum; in quo purgando frustra Theologus laboraret, Criticae expers, a que ignarus. Verum alius, cui familiares sunt hujus leges: quique optime novit, haec dici sine testificatione explorata, sine addito auctore ejusdem temporis, ridet scilicet ambiosam sponsionem : et quando invidiam res habet, claritatem hominis nihil vereri, id unum addit: is Suspicio personam, ,, testimonium non item. Quantum illi tribuamis in ceteris . ostendi haud semel. Quin et hieri illi assurgam , ut primum videro stipatum teste,

quem Volumus. Frustra autem hunc quaeras : illamque narrationem a multis adhibitam, quois rum intererat, etiam ipse recepit, non conviis

is ctus, aut persuasus; sed quod pariter videbat,

se suis rationibus convenire. Verum nolo inhoe haerere diutius; tum, quod sunt manifesta; tum quod in 1llo libro Parte II. regula prima tam exempla , quam argumenta necessarii praecepti executus sum.

Eodem pertinet, ut amator antiquitatis studia D staι m. nationum probe noscat. Nam hinc maxime penis huis' ' det

155쪽

det Seriptorum fides, Vel dantium quid gratiae vel negantium. Nec attinet hoc pluribus docere. Nam eodem libro , et de ista lege fusius prieceptum est. Suffcit hic duo adjicere. Primum quidem , esse paucos, qui nesciant nutare testimo. nium ejus , qui sit partium studiosus; sed tanto plures, qui partium midia ipsa, hominumque praejudicatas opiniones ignorent; id quod magnum habet, ac perfrequens incommodum ; sed tollitur usu convictuque illorum, qui Historiae literariae impensius vacant. Hi omnes scriptores velut de facie agnoscunt; neque sciunt solum, cujus gentis ille sit, sed etiam quo maxime speiactarit inter scribendum. Nempe, ut exemplo agavitur , alieniori fere animo in Sedem Romanam

sunt Galli; Hispani et Itali plus justo tribuere

illi solent. Ita de Graecis, et I atinis, ita de ce teris , jam magis jam minus assectis erga sententias , privilegia , mores , consuetudinem aliorum, suis rebus obstantium, vel midentium quovis modo. Miror autem, tam multos Ecclesiasticos queri de studiis nationum, studia sectarum ni ipensi habere. Quotidie enim terunt Institutione Historicas, quas sive patroni scholae suae scripserunt, sive ipsi Protestantes HOTTINGERus, SPAN-HΚΜ IUS, SCHMIDIUS, BAANAGIUR, MOsHEMi Lis ;ut mittam tot Jansentanos. Horum fidem malam, et libidinem carpendi, qua Vetera ac nova mordicus arripiunt, toties Ostendimus, ut vix deberent superesse, apud quos derogatum nil sit tam

156쪽

cognitio segum in Historica His sesimanda. 14s

tam sublestae auctoritati. Secundum est, neque minus huc facit, quod clarissimus MABILLONIus, et eum eo principes Criticorum, Volunt, esse generatim Graecis minus tribuendum, quam aliis. Fuit enim hujus gentis commune vitium, ut omnia tollerent in majus , quae videbant pertinere ad auram popularem , famam ve parandam. Itaque Latini sequioribus saeculis, aevoque illo, quod medium vocamus, cum hoc studium partium non nossent, parumve attenderent, in causae vestibulo aberrarunt, suasque historias a mendaee Graecia petitas superiatione et sabulis novis auxerunt. Accedit, quod Graeci plerumque tam sua, quam res Sanctorum non , ut in scriptis aequalium erant, soleant referre, 1ed phaleris verborum , stiloque Poetis , et oratoribus proprio ultra modum exornare. Exempla pronuntiati innumera extant apud solos auctores , qui Afra BOLLANDI prosequuntur. Accedit, esse gentes, quae credendi sacilitate pronius admittant mira, et exotica; e diverso quae exosam hanc habent: putantque adversus dignitatem quid committere, si aliis praeterquam certissimis testimoniis adjungant fidem ; unde his ipsis suspiciosos, pugnaces, duros se praebent. Quamquam posterius non natura invexit, sed consuetudo. Qui enim attendit, passim deprehendet, nunc maxime incredulos prioribus seculis fabulosa plurima admisisse, simplices, apertos, faciles:

quos merito moris antiqui appellamus. Tanta est conversio animorum temporibus ac rebus conversis.

157쪽

Caput M.

CognitIo operum veteribres suppositornm.

Jam inde ab Apostolis nunquam desuerunt sal. sarii, qui sive nequitia, sive stupiditate, sive studio lucri antiquis seriptoribus libros sipponerent. Auctores suis seriptis metuentes clarum nomen adsciverunt: vel librum ignotum, ut insantem projectilium, sed pulchellum complexi

et adoptantes suum nomen illi indiderunt. Rursus eodem modo quo quae dam abolita, aut celata invidiose, ne nocerent; sie alia, ut nocerent latentius, famamve macularent, certe invidiam removerent etc. tributa sunt alteri. Sed

causas aliena supponendi percensent JOANNES CLEnicus Artis Criticae Parte III. Sectione 2. cap. I. et LΑuRENTIUS MOSHEMIUS de causis suppositorum librorum inter Irisianos saeuIo L. et II. item Dissertatione de piis fraudibus. Ad ultimum hoc genus, videlicet obtentum pietatis, praecipue spectant, quae UIGILI Us natione Aser, in Syracena provincia Tapsensis Epuscopus, sarculo U. in se cepit. Cum enim ageret in exilio, ab Arianis oppressus, ad vitandam h rum invidiam , suis scriptis , quae neque ingeniosa sunt neque diserta, Athanasi et Augustini nomina praefixit. Quo duo est consecutus, i ut odia impotentium hominum verteret alto, et his, quae docebat , conciliaret auctoritatem. Vide Franciscum

158쪽

cognitio operum veteribus suppo Horunt. I47 Chi etium, Jesui tam Gallum, qui eum ed1dit, et

illustravit Divione I 664. Ut autem merces putidae a sinceris secernantur, dabo aequissimas leges, quas in usum privatum in principibus Criticorum ipse olim collegi Primum, tum etiam auxi accessionibus variis. Cuique vero, ut essent utiliores, exempla subjeci, ae

momenta rationum.

Regula I.

Libri, quos veteres pro spuriis habebant, noηημι gravissima de causa pulunt pro veris admitti.

Cum igitur apud PHoΥiUm ibi Bibliothecar apud GENNADIUΜ MAssi LIENSEM in Catalogo virorum illustrium apud Hi ERONYMUM de Scriptoribus Miselesiastieis, in Pr ationibus Commentariorum sacrorum: in Epistola ad Magnum , Oratorem Romanum, et aliis quibusdam: apud Epi PHANIuΜ in Panario: apud EusEB1UΜ CaesARiΕNs dii in Hyloria Eαυ- fi lica extat testimonium, quo ad censum Apo- eryphorum quid amandatur, plane debet pro adulterino haberi. Nempe isti viciniores erant horum temporum, et cuna, essent toti in talibus exquirendis, ac judicandis , aegre potuit hanc diligentiam effugere, quis laetus notist ino parenti suppositus esset. Exempla. Regula freti recentiorum multi varia seripta cujusque aetatis ex indicibus germanorum expunxerunt. Nee est exceptioni locus ; maxime cum

159쪽

habetur suffragium ejus. cujus intererat librum pro certo potius, quam salso dubiove venditare. Vide obvium ex his, qui curatius de Scriptoribus Ee-

Debet autem testimonium , quod extat apud Veterem, non esse infirmum, vel obscurum ; sed apertum, ac exploratum. Ex dubiis , quae habent novam quaestionem, comperti certique nihil

extundas.

Quam necesse sit hoc animadvertere, prae aliis docet GELASIus Pontifex. Hic enim in Concilio Romano septuaginta Episcoporum anno 494. Decretum sertur secisse, quo varia sic damnantur, et reprobantur, ut praebeant suspicionem, illud ipsum ad hanc classem pertinere, ae esse auctoris multo posterioris. Haseo autem ejus rei idoneas rationes. Et primam quidem, quod ibi ei tantur libri illo anno nondum perscripti; ut Tractatus de Ue

160쪽

Cognitio operam interibus suppositorum. 149

Delatione capitis S mannis Baptisae , qui primum est vulgatus post aevum Marcellini Comitis, ibidem memorati. Securidam, laudatur opus Paschale SE-DuLII, quod a Turcio Rufino Asterio Consulari collectum est, sed post annum quadringentesimum nonagesimum quartum. Nam hoc anno Consulatum iste gessit. Tertiam, insunt illi absurda multa, tam Gelasio, qui minime fuit indoctus, quam Synodo Romana prorsus indigna. Certe scripta,

quae orbis universus Verebatur, praVis accenset.

In eodem videas issoriam Ecclesiasticam Eusebii inter bona receptam , et inter mala rejectam ropera CLEMENTIS ALEXANDRINI , TERTu LLIANI, JuLII AFRIcANI, COMMODIANI, ARNOBII, LACTANTII Apocrypha declarata. Repudiantur quoque CANONES APOSTOLICI , quos paulo post Dionysius Exiguus, et Gelasius ipse admiserunt. Demum auctor monet, se Hieronymum in omnibus sequi, cujus Canoni Bibliorum prorsus re- Pugnat, quemadmodum auctoribus ab illo valde laudatis. Adde, quod ante quadragesimum annum IX. saeculi nullus scriptor, quacunque occasione oblata, ejus meminerit. Scio , Decretum hoc 'aJusso Fontanino, Josepho Blanchinio, Joanne Dominico Mansi de integro ex eodicibus vetustis Priatractum, collatumque cum priori fuisse; sed

Cum tamen . quod probe notat Libro contra Eutyehen. o. Nestorium . de duabus in Christo naturis . qui compertus est Gelasi foetus, fiat Eusebii mentis salia honorifio .

SEARCH

MENU NAVIGATION