장음표시 사용
171쪽
mentorum aequalium haec mox internoscitur ab usu peritis.
'mita in libro, qui praefert Graecum auctorem,
in auctore Mytigia junt Latinitatis, vel quadam latina explicantur, aut vertuntur in usum, habemur notam falsa inferiptionis. Ratio est probata cunctis , in Graecia non peregrinis. Nam Graeci ab hoc maxime abhorrent, et a Latinis judicandis ubique abstinent manum; sibi soli sumetentes, neque indigi, ut opinantur, sapientiae alienae., Exempla. Haec una regula ex collectionibus sive Patrum sive aliorum exterminavit quam plurimas scriptiones. OPUs IΜΡΕRFECTU Μ in Mattiarum praefert tot notas auctoris Latini, ut ab his quoque, qui volunt errores varios illi assutos, non tantum Chrysostomo, cujus olim ferebatur, sed etiam reliquis Graecis quibuscunque abjudicetur. Vetus Testamentum secundum versionem Italicam allegat, et passim habet locos, quos videas non interPre iis , sed auctoris esse Specimen dant sequentia. Homilia ψs. simulatorem virtutis ita stringit: D cito mihi hypocrital f bonum es esse bonum, ut quid non vis esse, quod vis apparere δ Si vero malum est esse
malum , ut quid vis esse, quod non vis apparere p Nam quod turpe os apparere, turpius es Esse ; quod autem
172쪽
milio operum veteribus Iuno Pisum. Isrformosum es a parere, formosius es esse. Ergo auteso quod oppares, aut amare quod es. Sie etiam , quotiesi lago Diatessaron, jam T TIANO, jam AMMONIO tributum, atque ut Volunt ab Otimaro Luscinio e Graeco versum, mihi videor elegantem paraphrasin audire, quae nihil habeat exteri sermonis, Verum plane in Latio sit nata.
Neque diei potest , etiam in his, quae AMBR
SIUS ex Origene , ac BASILIO transtulit, saporem Latinum ubique servari; ut si fontem nesciremus, juraret quisque autographa esse.' Nam Ambrosius illa non vertit, sed addens jam , jam demens usus est magna libertate, remque ipsam, non phrasin propositam habuit.
Commentarii HRSYCHII Hierosolymitari versionem Hieronymianam nosram translationem, nOstram editionem vocantes eodem indicio se proindiderunt. Neque juvat cum Carola Sardagna in radiculo Patrum verbo Hesychius de integro argutari: Id forte non Hesychius in Graco textu, qui nunc in jtiria temporum interiit, sed de suo addidit He ychii interpres, qui libros illos ante sarculam nonum, utpote ab Amalario, Rabano, Malafrido ete. laudatos, L tinitate donavit; eo nimirum tempore, quo verso Hieronymiana in incidente jam diu obtinuerat. Nam huic merissimae conjecturae patrocinatur nihil in toto
opere. Quid enim Graeci 2 Quid translatum sonat 3 Sed neque religiosus interpres id sumit sibi, L ut
173쪽
ut in seriptura explicanda abeat ab auctore, nubIove signo istuc se facere lectoribus declaret. Quod si quaedam repugnant, et videntur Grae. eam originem vindicare in tali lucubratione, vestigia Latinitatis pariunt saltem aliam suspiconem: et qui minimum dederit, non inficiabitur , esse interpolatam: atque vel librarium vel editorem eum fraude in negotio Versatum. 6 Porro ejusmodi dubitationes non haberent Ioeum: lisque brevi conse Ja est et, si constaret aliunde, auctorem sive fuisse, sive non fuisse bilinguem. Qui enim callet utrumque idioma,
facile censetur, potuisse jam hoc jam illo quid
litteris mandare sed ubi id ostendes in aliquo scriptore orientis 2 Latinorum Patrum multi Graecum callebant; vix quisquam Graecorum, Syrorum , AEgyptiorum, Vel inter profanos, sermone Latino fuit usus. operibus S. GREGOR II magni adjecerunt quaedam graece scripta ; sed pessimo consilio; cum ipse fateatur, se esse hujus linguae ignarum Equidem constantinopoli causam Ecclesiae olim procuravit ante summum sacerdotium ; verum id per
interpretem praeuitit, non se ipsum.
Statiles , Cum liber mentitur parentem Gratum, nil agunt, qui causa vendieandi ejus hue confugiunt, ut dieant eum latine Ieientem, habuisse rationes suas, cur nollet sermone patrio uti. Ratio
174쪽
, Cognitis sperum veteribus suppositorum. I 63 Ratio hujus legis jam patet ex priore regula;
sed volo illam nunc magis in luce collocare. Au- guratio, quam dicis, impostori non tam inducit larvam, quam detrahit. Cum enim scriptores Orientis tantopere abirent a consuetudine Latini sermonis; contra nativi tam amantes, quam periti essent, intra patriam in animum non induxissent, ut inscribendo subirent tantum 'molestiae, nec tamen a popularibus intelligerentur. FAVORINUS,ac alii profani, apud Latinos, scripserunt graece; et quidem eleganter. Sed Romae scilicet, et in aliis magnis urbibus, provinciarum ; ubi cum Graeculis omnia scaterent, eruditi ac nobiles Graeea non minus, quam Vernacula versabant; haud aliter ae hodie fit cum Gallicis. Sed ideo nemo Graecorum Latine scripsit; quemadmodum nemo Gallus Germanice, Polonice, Ungarice scribit. Qui fata sermonis Latini percensent, hoc probe notarunt. Est enim una causarum , quae jam ante incursiones barbarorum in casum impulit elegantiam ac majestatem linguae Romanae. Equidem nonnulli Graeci, ut erant fallaces, factique natura ad simulandum , eum sua interesset, eo sunt progressi, ut fingerent, e suis quemdam Latina mandasse Iiteris ; verum fraus brevi detecta est, et fidem nusquam invenerunt apud rerum peritos. Specimen palmare habes in nactatu, de Septuaginta Domihi discipulis , qui extat Latine Tomo III. Bibliothecae Patrem , et ad calcem edi
tionis Romana MIoiani amo Is 6 . forma fosti: item
175쪽
in Chronico Paschali Parisiis I 688. eas. forma. In hoc mirae sunt fabulae, testibus prorsus destitutae. Praecipue ostendas Herodem, qui Christo illusit, confectum pediculis: et filiam, cum laberetur per glaciem, hac rupta, ac iterum coeunte capite mulctatam. Quamquam et alia occurrunt, quae faciant ad quaedam capita Historiar Ecclesiasticaei explicanda. Quo esset merx vendibilior, fingit auctor. Omnia a S. DOROTHEO , episcopo Tyri, cum esset utriusque linguae peritus, Latine scripta, et a se Graece reddita. Ut autem abessent notae reliquae suppositionis , et liber revera latuerit duobus saeculis, quis sanus persuadeat sibi, hominem Graecum, ne dicam Syrum, qui floruit anno 3O3. et imperante Diocletiano fuit gravissima perpessus , sua monumenta , usibus populi destia nata, consignasse externo sermone
i Regula X Mequentia solaei morum haud scit suppositionem;
ea. titulis, minus Darietas inseriptionum, et capitum: imorataeioinibis numerι , Usque D s Scriptura perperam
Ratio explicata, et perspicua est, quia diversitas haec non in auctorem , nec in cetera hujus scripta cadit; sed debet librariis vitio verti, qui ob imperitiam, assinitatem litterarum, omissio-i nem. vide in hane rem Guillelmum Cave in Seripto iam Gelasi sitorum Historia Litte aνia ad annum 3o3 ubi sublestirari schediasma , a quodam Procopio sun annum sas procusum obsarvationibus variis eXpensum . falsitatis convicit. Disit ipso G Cooste
176쪽
Cognitis operum veteribus suppositorum. 16snem, ceteramque negligentiam, uti aberrationem peccant saepissime '. Quid quod ipsa vetustate inducuntur plurimi errores: neque novum est, ab optimis auctoribus solaecismos admitti Τ Quod praecipue ostenderunt LEO ALLATIUS DUsertatione
de eri oribus magnarum Uirorum in dicendo : JAconus Boi LEAu Colloquio Critico de SphaImatis uir rum in re litteraria illuserium: CHRISTOPHORUsAUGUsTUS HEUΜANNus Commentationis de arteo,tica a M. H. ExempIa. Male Christianis rebus consuleret, qui S. H L. R Io ΡlCTAv1ΕΝSI ex hoe capite, quod vitia sermonis in ejus libris plura sint, abjudicare hos vellet. Sit enim, ex cultioribus esse eum, suamque dictionem velut librare, illi potuit accidere, quod ipsi experimur. Distenti enim labore, et .Obruti negotiis, cum redimus ad scribendum vel memoria labimur, vel quaedam effundimus, quae post in ipsa corremone fallunt diligentiam, utiaque rebuS magis, quam Verbis intentam. Recte igitur fecit Erasmus, quod in Praefationa ad opera hujus Praesulis dixit: Talas solaeci i solint nonnumquam et eruditis is obrepere; adeo ut et in clare vis ιibris unum, atque asterum deprehendas; ne quis
Aliter die ndum . cum dictio tota squallet, densisque stri- .hiliginibus impedita velut revolvitur. Tum enim i edimus lad Regulam, quae praecipit de iudice stilo. Certe Luer Pon si istis . seu de Ramauis Ponti thias, non solum ideo negatuFDAMASI Osse , quod tacetur ah Hieronymo, sed etiam vemaxime, quod ratio scribendi meram harbariem sonat. qua abfuit Damasus.
177쪽
tontinus mendum esse suspicetur, , et rasuram paret.
Quod si non licet castigare , quanto minus supposititium statuere,' quod his labeculis aspersum sit S. AuGUST1NUs de industria quaedam perperam dixit in Sermonibus, et plane peccavit in le-
ges Grammat ae. Fecit autem, ut a plebe, quae solarcismo assueverat, facilius perciperetur; nam professus est , malle se reprehendi a Grammaticis, quam a rudibus non intelligi. Quam in rem multa, et ab aliis Ρatribus , in opere de Eloquentia horum dixi; cum ostenderem, quam illi se genio, captuique imperitorum accomodarint. S. PAULINus fuit ex optimis Poetarum saer rum; cujus carmina a profanis etiam laudantur. Quod si ob violatam subin prosodiam auderes dicere, esse alterius, non illi haberes honorem, v rum .injuriam gravem inferres. Quoties enim
fatetur, se vel in prosa depaseere luxuriam stili, et simplicitatem christianam omnibus munditiis praeserre Tanto pronius fuit, ut syllabarum modos negligeret in Versibus, pietati soli destinatis. Ut ergo dixi. Erasmum recte fecisse, cum solaecismos Hilarii excusavit, sie queri nunc de illo debeo, quod aculeis, ipsi orae adscriptis, Pa linum vexat, qui liaec sibi adversum metricas leges elabi sivisset. Nempe non solum refert scire, quo stilo, sed etiam qua mente quis aliquid scribat. Verum de solaecismis redibit sermo, cum dicam de castigando corruptos locos. Magis enim
178쪽
' Cognitio operum veteribus suppostorum. I 67 eo pertinet. Id comittere haud possum, quin illos
accusem, qui nimia reverentia Patrum, cum in
quodam quid ostenditur adversum humanis scientiis, praevolant statim ad hoc perfugium, librum illi falso tribui; quia vir tantas peccatum tale non erat admissurus in scribendo. Quod tot1es Scho- Iastidi fecerunt, non sine risu eorum, qrii hinc sumpserunt occasionem illudendi omnibus Scholis. Cum enim non possent negare, originem Vocis male derivatam ; cum viderent peccari in
Chronologiam, vel Geographiam: nullam Phy- sees habitam rationem: in Historia quid perpe- . ram sumptum ; tradi opinionem praejudicatam: negligi Dialecticen: more Rhetorum firmioribus dimissis infirma tradi; stulto consilio volebant ab aliis venire; ratione quidem nulla data. quam procul habebant; verum praecise , quod putarent,
in viros, quos Deus magistros dedisset, Ignorantiam non cadere. Quasi vero hac aetate floruissent omnes litterae, neque Critice cum multis aliis
jacuisseti Quid quod Philosophi aberrarunt saepius in iisdem rebus; et magistri Scholarum ipsi
haud paulo graviora peccarunt Verum de hoc satis ; addo de Scriptura malecitata, quod Hi KRomΜUs Commentario in Caput VII. Osiae monet, etiam Apostolos, et Evangelisas non verba, sed sensum secutos in allegando. Horum imitatione Patres fgnificationi haerent. Atque vel huic interdum satis incommodar. Idque Pertinet ad eorum errata graviora, de suibus
179쪽
alibi.dicebam. Certe SixTUs S ENAIs Libνo quinto , et sexto Bibliothecae Ρηcta ostendit, multos Iocos a priscis doctoribus perperam intellecto
: Quod s Fabulae . et reliqua insunt, qua ab ingranio , et grauitate scriptoris abhorrent, MI du-hium reddunt librum, vel suppostitium a
guunt. Nempe aliud est cespitare, eum lubricum estiter , vel lux dubia ; aliud digredi a via, et agere, quod a sana ratione sit prorsus alienum. ExempIa.' Ideo praeter DoROTHEUΜ, quem dixi, damnantur ab omnibus Liber de Vita Prophetarum S EPIPHANIo tributus 'Proto - Εvangelium JACOBI :umdo - Evangelium NicoΜCDI: Lib/IIus de Nativitate B. Mariae apud Hieronymum et opusculum de Trasita B. Mariae, quod dixerunt MELITONIS SARDENSIS: ABDI E BabyIonii Libri decem de hisoria certaminis AmsoIiei rLibri duo Lixi Rupae de Passione Atri et muli ringa STHRCLIE Virginis, quae extant hodieque: Libri decem Raecognitionum S. CLEΜENTIS RO-NANI: His
. PETAvius , qui illum edidit, sexeentas hie deprehendit mendaeiotum nugas, et Thalmudica tommenta.
180쪽
Cognitio operum veteribus' suppostorum. I 69
Hi sortis passionis imaginis, Chrsi in Beryto pos
opera ATHANASII :Fragmenta, quae S. HILARH PIcTAVI EN sis nomen gerunt: Sermones ad Fratres in Eremo, inter opera AUGUSTINI v.
Vita S. MACARII ROMANI in IVtis Patrum Rosist idi a pag. 22 . Gratio S. JOANNIs DAΜASGNI de iis, qui inside dormierunt φ : Ut mittam hujus generis sexcenta alia, praesertim in seculis consequentibus. Sunt autem hieportentosae fabuIae, quae prodant summam inopiam. judicii: nec nisi per credulitatem anilem possint in cuiusquam animum irrepere. Quo magis miror , christianum hominem eo venisse, ut sibi persuaderet, tot nugis a mente Evangelii plane alienis juvari hoc posse, Deoque, cui tanta Est cura veritatis , obsequium praestari. Nisi sciarem talia non scribi, nisi ab his , qui nostra sacra intime nossent, vi magna impellerer in opinionem, ab hostibus christiani nominis ad invidiam com
Quidam non possunt bilem tenere, eum Isgunt eos 2 et Cardinulis BELLAR MINUS vehementer suecensuit nebuloni, qui tantum audaciae sibi sumpsit , ut Patri gravissimo tam indigna amngeret ingenii numero. Augustinus , eum 'sset Hipponis Epi opus , nondum monachus , petierit Aetliminpiam , et ibi monoculos . semicanes . aliaque monstra magis mira suis oeulis usurparit a te. miror , qui absurda . et falsa legunt. ibi eontenta . potnisse, in mentem admittere . ut ideo Damascenu in caruisse ju .li-eio scribant, quod in aliis acerrimum ostendit. Damascenus h cferinis, ergo non habuit judieand/ facultatem. Ego contra: Damaseenu/ habuit iudieandi facultatem, ergo haec